رامین کفاشی الهی
-
دیابت شیرین یک ناهنجاری متابولیکی است که از میزان شیوع نسبتا بالایی در سراسر دنیا برخوردار است. نارسایی کلیوی از عوارض اصلی بیماری دیابت محسوب می شود. روش های درمانی زیادی از کل دنیا برای مداوای دیابت معرفی شده اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر حفاظتی نارینژنین بر آسیب پیش رس کلیوی در موش های صحرایی دیابتی شده توسط آلوکسان بود. بدین منظور تعداد چهل سر موش صحرایی نر ویستار به شکل تصادفی در چهار گروه برابر شامل گروه های شاهد سالم، سالم تیمار با نارینژنین، دیابتی و دیابتی تیمار با نارینژنین توزیع شدند. دیابت نیز توسط تزریق داخل صفاقی تک دز آلوکسان (mg/kg 120) ایجاد گردید. موش های تیمار با نارینژنین (mg/kg50) دارو را از طریق گاواژ، روزانه و به مدت سه هفته دریافت کردند. در پایان، مقادیر سرمی شاخص های عملکرد کلیه شامل اوره، اسید اوریک و کراتینین و همچنین میزان محصول پراکسیداسیون لیپیدی (مالوندیآلدئید) و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در هموژنات کلیه موش ها اندازه گیری شد. همچنین، هیستوپاتولوژی برای ارزیابی شدت درجات آسیب در کلیه انجام شد. تفاوت معنی دار بین گروه ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و پس آزمون توکی تعیین شد. معنی داری آماری 05/0p< در نظر گرفته شد. در موشهای دیابتی شده با آلوکسان، نارینژنین به طور معنیداری میزان اوره، اسید اوریک و کراتینین سرم را افزایش داد (05/0p<). همچنین، نارینژنین به طور معنیداری میزان پراکسیداسیون لیپیدی را در کلیه موشهای دیابتی کاهش و سطوح آنزیم های آنتیاکسیدان را در آنها افزایش داد (05/0p<). یافته های هیستوپاتولوژی کلیه نیز با یافته های بیوشیمیایی در توافق بودند.
کلید واژگان: نارینژنین, دیابت, آلوکسان, نفروپاتی, موش صحراییDiabetes mellitus is a metabolic abnormality that has a relatively high prevalence throughout the world. Kidney failure is one of the main complications of diabetes. Many therapeutic methods have been introduced from all over the world to treat diabetes. The aim of the present study was to assess the protective effect of Naringenin on early kidney injuries in alloxan-induced diabetic rats. Forty male Wistar rats were randomly allocated into 4 equal groups, including: healthy control, Naringenin treated, diabetic and diabetic receiving Naringenin. Diabetes was induced by intra-peritoneal injection of a single dose of naloxone (120 mg/kg). Naringenin treatment groups received the drug (50 mg/kg) daily for 3 weeks through gavage. Finally, serum levels of kidney function markers including urea, uric acid and creatinine as well as the amount of lipid peroxidation product (MDA) and activities of superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione peroxidase (GPX) and glutathione reductase (GR) were assessed in kidney hemogenates. Moreover, histopathological observation was conducted to assess the degree of renal injury. Naringenin significantly increased the levels of serum urea, uric acid and creatinine (p<0.05) in alloxan induced diabetic rats. Furthermore, naringenin significantly reduced the amount of lipid peroxidation in all diabetic rats and increased the levels of antioxidant enzymes (p<0.05). Histopathological changes were in agreement with biochemical findings. The results of the present study showed that naringenin with its antioxidant properties can prevent early diabetic kidney damage.
Keywords: Alloxan, Diabetes, Naringenin, Citrus Flavonone, Nephropathy, Rat -
کاربامازپین به عنوان داروی ضدتشنج در درمان تشنجات جزئی ساده و تونیک-کلونیک عمومی و درد عصب سه قلو مورد استفاده قرار گرفته و به عنوان پیشگیری کننده در بیماری مانیک دپرسیو نیز مصرف می شود. کاربامازپین با طولانی کردن مدت غیرفعال ماندن پمپ سدیم-پتاسیم سلول ها، در مجموع انتقال سیناپسی را کاهش می دهد. با توجه به کاربرد بالینی داروی کاربامازپین، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات قلبی این دارو در سگ ها انجام شد. در این مطالعه تجربی-مداخله ای تعداد 14 قلاده سگ ماده بومی بالغ 2-5/1 ساله نژاد مخلوط تهیه و پس از انجام آزمایشات و معاینات بالینی برای تایید صحت و سلامتی عمومی، به دو گروه تیمار و کنترل (هر گروه 7 قلاده) تقسیم بندی شدند. در روز صفر قبل از تجویز دارو اقدام به تهیه الکتروکاردیوگرام و اکوکاردیوگرام و سنجش فشار خون شد. هر دو گروه در شرایط کاملا یکسان نگه داری شده و به گروه تیمار به مدت 7 روز داروی کاربامازپین (با دوز 8 میلی گرم بر وزن بدن) خورانده شد. بعد از اتمام دوره تجویز دارو، مجددااز سگ ها الکتروکاردیوگرام و اکوکاردیوگرام اخذ و فشار خون آن ها اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون تحلیل واریانس یک طرفه مورد واکاوی آماری قرار گرفت. داروی کاربامازپین فشار خون سگ های گروه تیمار را به طور معنی داری کاهش داد (05/0p<). همچنین کاربامازین تغییرات معنی داری را در الکتروکاردیوگرام و اکوکاردیوگرام سگ ها ایجاد کرد (05/0p<). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که داروی کاربامازپین می تواند به طور قابل توجهی باعث کاهش فشار خون و تغییرات در الکتروکاردیوگرام و اکوکاردیوگرام سگ ها شود.کلید واژگان: کاربامازپین, الکتروکاردیوگرام, اکوکاردیوگرام, فشار خون, سگCarbamazepine is used as an anticonvulsant drug in the treatment of simple slight convulsion and generalized tonic-clonic, trigeminal neuralgia, and also as preventive agent in manic depressive. Carbamazepine reduces synaptic transmission by prolonging the inactivity of cellular sodium-potassium pump. Considering the clinical use of carbamazepine, the current study aimed to evaluate its cardiac effects in dogs. In this experimental-interventional study, fourteen native 1.5-2 years old female mixed breed dogs were procured and after laboratory testing and physical examination to ensure their general health status, they were divided into treatment and control groups (7 dogs in each group). On day zero, before drug administration, the electrocardiogram, echocardiogram and blood pressure was recorded. Both groups were maintained in the same conditions and carbamazepine was given orally to the treatment group for 7 days (with a dose of 8 mg/kg). After completing the administration period, the electrocardiogram, echocardiogram and blood pressure was obtained once again and the data were analyzed by one-way ANOVA. Blood pressure was significantly reduced in the treatment group (p<0.05). Significant changes were also induced by carbamazepine in the dogs’ electrocardiogram and echocardiogram (p<0.05). According to the results of the current study, it was found that carbamazepine could decrease blood pressure and induce notable alterations in the electrocardiogram and echocardiogram of dogs.Keywords: Carbamazepin, Electrocardiogram, Echocardiogram, Blood pressure, Dog
-
مخاط روده به شدت توسط ایسکمی بازخونرسانی (IR) تحت تاثیر قرار می گیرد. نشان داده شده است که هسپرتین در برابر آسیب ایسکمی بازخون رسانی در ارگان های مختلف دارای اثرات محافظتی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هسپرتین بر آسیب ایسکمی بازخونرسانی روده موش صحرایی می باشد. بدین منظور، 40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی به چهار گروه شاهد (گروه 1) ، شاهد جراحی (گروه 2) ، ایسکمی بازخونرسانی (گروه 3) و ایسکمی بازخونرسانی به علاوه تیمار با هسپرتین (گروه 4) تقسیم شدند. آسیب ایسکمی بازخونرسانی با 30 دقیقه ایسکمی روده و 60 دقیقه خون رسانی مجدد ایجاد شد. موش های گروه 4، هسپرتین (U/kg1000) را 120 دقیقه قبل از القاء ایسکمی از طریق تزریق زیرجلدی دریافت کردند. پس از انجام آزمایشات، قسمت کولون روده خارج و جهت آسیب شناسی بافتی آماده گردید. فعالیت تام آنتی اکسیدانی سرم و مقادیر مالون دی آلدئید، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در بافت کولون اندازه گیری شد. آسیب شناسی بافتی ارتشاح شدید سلول های آماسی، پرخونی و خونریزی لامینا پروپریا، نکروز سلول های بافت پوششی کولون و کاهش ضخامت مخاط را در گروه ایسکمی بازخونرسانی نشان داد. مطالعه آسیب شناسی، نشان دهنده کاهش آسیب بافتی بدنبال مصرف هسپرتین در بافت کولون موش های گروه 4 بود. فعالیت تام آنتی اکسیدانی سرم و مقادیر سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در گروه ایسکمی بازخونرسانی به طور معنی داری (05/0>p) کاهش، ولی در گروه ایسکمی بازخون رسانی به علاوه تیمار با هسپرتین، افزایش نشان داد. هسپرتین مقدار مالون دی آلدئید را که در اثر ایسکمی بازخون رسانی افزایش یافته بود، به طور معنی داری (05/0>p) کاهش داد. نتایج مطالعه نشان داد، هسپرتین می تواند روده بزرگ موش های صحرایی را از آسیب ایسکمی بازخون رسانی محافظت نماید.کلید واژگان: روده, ایسکمی بازخون رسانی, هسپرتین, موش صحراییThe intestinal mucosa is known to be adversely affected by ischemia-reperfusion (I/R). It has been demonstrated that Hesperetin has protective effects against ischemia-reperfusion injury on various organs. The aim of this study is to determine protective effects of Hesperetin on I/R injury of the intestine in rats. For this purpose, forty male Wistar rats were randomly divided into four groups as control (group 1), sham IR (group 2), intestinal IR (group 3) and Hesperetin plus intestinal IR (group 4). Intestinal IR was produced by 30 min of intestinal ischemia followed by a 60 min of reperfusion. Rats in the group 4 received Hesperetin (1000 U/kg) subcutaneously, 120 minutes before ischemia. After the experiments, the colon was removed and the tissues were processed for histopathological examination. Serum total antioxidant activity (TAA), and levels of Malondialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione peroxidase (GPx) and glutathione reductase (GR) were measured in colon tissue. Histopathology show that, severe inflammatory cell infiltration, hyperemia and hemorrhage in lamina propria, as well as epithelial cell necrosis and reduction of mucosal thickening in colon tissues of the intestinal IR group. Administration of Hesperetin alleviated the colon damage in group 4. Levels of TAA, SOD, CAT, GPx and GR decreased in the intestinal IR group, but increased significantly (p<0.05) in the IR+ Hesperetin group. Hesperetin significantly (p<0.05) decreased MDA levels which was increased by IR. The results of this study, showed that Hesperetin treatment protected the rat's intestinal tissue against intestinal ischemia-reperfusion injury.Keywords: Hesperetin, Ischemia-reperfusion, Intestine, Rat
-
سیسپلاتین به عنوان یک داروی ضدسرطان، در دوزهای بالا برای کبد سمی می باشد. مشخص شده است که استرس اکسیداتیو در سمیت سیسپلاتین دخیل است. با توجه به خواص آنتی اکسیدانی سیاه دانه، این مطالعه برای ارزیابی اثرات محافظتی عصاره سیاه دانه در برابر سمیت کبدی سیسپلاتین در موش صحرایی انجام گردید. 40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی در چهار گروه مساوی تقسیم گردید. گروه 1 به عنوان شاهد انتخاب شد. به گروه های 2 و 4 عصاره سیاه دانه (mg/kg250) به مدت 15 روز متمادی گاواژ گردید. گروه های 3 و 4 تک دز سیسپلاتین (mg/kg 5/7) را در دهمین روز آزمایش به روش داخل صفاقی دریافت کردند. در پایان، سطوح سرمی آنزیم های آسپارتات و آلانین آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز و بیلی روبین تام، آلبومین و پروتئین تام اندازه گیری شد. میزان مالون دی آلدئید و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز نیز در هموژنات بافت کبد اندازه گیری شد. برای ارزیابی آسیب شناسی بافتی، نمونه هایی از کبد جدا و مقاطع بافتی با استفاده از روش معمول رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین تهیه شد. در نهایت، یافته های بیوشیمیایی با نتایج بافتی تطبیق داده شد. در گروه 4، عصاره سیاه دانه به طور معنی داری میزان افزایش یافته آنزیم های شاخص آسیب کبد و بیلی روبین تام را کاهش و سطوح کاهش یافته آلبومین و پروتئین تام سرم را به طور معنی داری افزایش داد. در این گروه، عصاره سیاه دانه به طور معنی داری میزان پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش و سطوح آنتی اکسیدان های کبد را افزایش داد. تغییرات بافتی همراستا با یافته های بیوشیمیایی بود. تیمار با عصاره سیاه دانه، به طور قابل توجهی مانع از بروز تغییرات پاتولوژیک در بافت کبد موش های صحرایی شد و تنها آسیب قابل مشاهده، واکوئولاسیون خفیف سیتوپلاسم هپاتوسیت ها به خصوص در اطراف وریدچه مرکزی بود. نتایج این مطالعه نشان داد عصاره سیاه دانه با خواص آنتی اکسیدانی خود، کبد موش های صحرایی را در برابر سمیت سیسپلاتین محافظت می کند.کلید واژگان: سیاه دانه, سیسپلاتین, پارامترهای بیوشیمیایی, آنتیاکسیدان, هیستوپاتولوژیCisplatin as an important anti-cancer drug is a potent hepatotoxicant. The aim of the present study was to evaluate the protective effect of ethanolic extract of Black cumin (Nigella sativa Linn.) against cisplatin-induced hepatotoxicity in the rats. 40 male Wistar rats were randomly allocated into 4 groups. Group 1 was used as control; groups 2 and 4 were orally treated with ethanolic extract of Black cumin (250 mg/kg) for 15 consecutive days. Groups 3 and 4 received a single intraperitoneal dose of cisplatin (7.5 mg/kg) on the 10th day of the experiment. At the end of experiment, serumic levels of aspartate and alanine transaminases, lactate dehydrogenase and total bilirubin, albumin and total proteins were assessed. Malondialdehyde, reduced glutathione and activities of superoxide dismutase, catalase, glutathione peroxidase and glutathione reductase were assayed in liver homogenates. For histopathological evaluation, tissue samples were obtained from the livers and histologic sections were prepared by routine H&E staining method. Finally, the biochemical findings were matched with histopathological verification. In group 4, ethanolic extract of Black cumin significantly decreased the elevated levels of serum biomarkers of hepatic injury and total bilirubin, and significantly increased the reduced levels of serum albumin and total proteins. In this group, ethanolic extract of Black cumin significantly decreased the lipid peroxidation and elevated the decreased values of hepatic antioxidants. Histopathologically, the changes were in agreement with biochemical findings. Treatment with Black cumin extract considerably inhibited the pathological changes in the rat liver tissue and only visible damage was slight cytoplasmic vacuolation of hepatocytes especially around the central vein. The results of this study showed that, ethanolic extract of Black cumin, because of its anti-oxidant potential, exerts a protective effect against cisplatin induced hepatotoxicity in rats.Keywords: Nigella sativa Linn, Cisplatin, Biochemical parameters, Antioxidant, Histopathology
-
متوترکسات در دوزهای بالا برای کبد سمی میباشد. این مطالعه، برای ارزیابی اثرات محافظتی عصاره هیدروالکلی ریشه شلغم در برابر سمیت کبدی ناشی از متوترکسات در موش صحرایی انجام شد. بدین منظور 40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی در چهار گروه مساوی تقسیم گردیدند. گروه 1 به عنوان شاهد انتخاب شد. به گروه های 2 و 4، ریشه گیاه شلغم (mg/kg 200) به مدت 15 روز متمادی گاواژ گردید. گروه های 3 و 4 تک دوز متوترکسات (mg/kg 20) را در دهمین روز آزمایش به طور داخل صفاقی دریافت کردند. در پایان، سطوح سرمی آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز و بیلیروبین تام، آلبومین و پروتئین تام اندازه گیری شد. میزان مالوندی آلدئید و فعالیت آنزیمهای سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز نیز در هموژنات بافت کبد اندازه گیری شد. در نهایت، یافته های بیوشیمیایی با نتایج هیستوپاتولوژی تطبیق داده شد. در گروه 4، عصاره ریشه شلغم به طور معنی داری (05/0P<) میزان افزایش یافته آنزیم های شاخص آسیب کبد و بیلیروبین تام را کاهش و سطوح کاهش یافته آلبومین و پروتئین تام سرم را به طور معنی داری (05/0P<) افزایش داد. در این گروه، عصاره ریشه شلغم به طور معنی داری (05/0P<) میزان پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش و سطوح آنتی اکسیدانهای کبد را افزایش داد. از لحاظ هیستوپاتولوژی نیز تغییرات بافتی همراستا با یافته های بیوشیمیایی بودند. نتایج نشان داد عصاره ریشه شلغم با خواص آنتی اکسیدانی خود، کبد موشهای صحرایی را در برابر سمیت ناشی از متوترکسات محافظت میکند.کلید واژگان: متوترکسات, مسمومیت کبدی, ریشه گیاه شلغم, موش صحراییMethotrexate as an anticancer drug, at high doses is hepatotoxicant. Oxidative stress has been proven to be involved in methotrexate induced toxicity. Because of antioxidant potential of Brassica rapa. L root, this study was undertaken to examine the protective effect of Brasscia rapa L. root hydroalcoholic extract (BR), on methotrexate induced hepatotoxicity in rat. For this purpose, forty male Wistar rats were randomly allocated into four equal groups. Group 1 was used as control; groups 2 and 4 were orally treated with Brasscia rapa. L (200 mg/kg) for 15 consecutive days. Groups 3 and 4 received a single intraperitoneal dose of methotrexate (20 mg/kg) on the 10th day of the experiment. At the end of experiment, serumic levels of AST and ALT, ALP and total bili, albumin and total proteins were assessed. Malondialdehyde and activities of superoxide dismutase, catalase, glutathione peroxidase and glutathione reductase were assayed in liver homogenates. Finally, the biochemical findings were matched with histopathological verification. In group 4, Brasscia rapa significantly (P<0.05) decreased the elevated levels of serum biomarkers of hepatic injury and total bilirubin, and significantly increased the diminished levels of serum albumin and total proteins (P<0.05). In this group, Brasscia rapa significantly (P<0.05) decreased the lipid peroxidation and elevated the decreased values of hepatic antioxidants. Histopathologically, the changes were in agreement with biochemical findings. The results obtained showe that Brasica rapa, because of its antioxidant potential, exerts a protective effect against methotrexate induced hepatotoxicity in rats.Keywords: Methotrexate_hepatotoxicity_Brassica rapa. L root_rat
-
دیابت ملیتوس اختلالی متابولیکی است که از شیوع بالایی در سراسر جهان برخوردار می باشد. نارسایی کبدی از عوارض عمده بیماری دیابت می باشد. داروهای بسیاری از سراسر جهان جهت مداوای افراد دیابتی توصیه شده اند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات محافظتی نارینژنین بر آسیب پیش رس کبدی در موش های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان می باشد. تعداد 40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی در 4 گروه 10تایی شامل: 1- گروه شاهد سالم، 2-گروه سالم تیمار با نارینژنین، 3- گروه کنترل دیابتی و 4- گروه دیابتی تیمار با نارینژنین تقسیم شدند. دیابت تجربی نیز با تزریق داخل صفاقی تک دز آلوکسان (mg/kg 120) ایجاد گردید. موش های گروه های 2 و 4 نارینژنین را به میزان mg/kg50 از راه خوراکی به صورت گاواژ، روزانه و به مدت 3 هفته دریافت کردند. به موش های گروه های شاهد متناظر (گروه های 1 و 3) نیز نرمال سالن با حجمی برابر تزریق شد. در پایان دوره آزمایش، شاخص های بیوشیمیایی عملکرد کبد در خون شامل آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز و آلبومین، پروتیین تام و بیلی روبین تام و همچنین ماحصل پراکسیداسیون لیپیدی (مالون دی آلدیید) و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در هموژنات بافت کبد موش ها اندازه گیری شد. همچنین، آسیب شناسی بافتی جهت ارزیابی درجات مختلف آسیب کبد انجام شد. در موش های دیابتی، نارینژنین به طور معنی داری میزان آنزیم های شاخص آسیب کبد و بیلی روبین تام را کاهش و سطوح آلبومین و پروتیین تام سرم را افزایش داد. همچنین، نارینژنین به طور معنی داری میزان پراکسیداسیون لیپیدی را در موش های دیابتی کاهش و سطوح آنزیم های آنتی اکسیدان را در آنها افزایش داد. نتایج هیستوپاتولوژی کبد نیز با یافته های بیوشیمیایی در توافق بودند. نتایج بررسی حاضر نشان داد که نارینژنین با خاصیت آنتی اکسیدانی خود از بروز آسیب های زود هنگام دیابتی کبد در موش های صحرایی جلوگیری می کند.
کلید واژگان: نارینژنین, استرس اکسیداتیو, دیابت, آلوکسان, کبد, موش صحراییDiabetes mellitus is a metabolic disorder and its incidence is considered to be high all over the world. Hepatic insufficiency is one of the most important consequences in this disease. A multitude of drugs has been described for the treatment of diabetes throughout the world. The aim of the present study was to assess the protective effect of Naringenin on early liver injury in alloxan-induced diabetic rats. Forty male Wistar rats were randomly assigned into 4 different groups of 10 rats each, including healthy control rats, normal healthy rats receiving Naringenin (50 mg/kg), diabetic rats and diabetic rats receiving Naringenin (50 mg/kg). Diabetes was induced with a single injection of alloxan (120 mg/kg i.p.). Naringenin groups received the drug daily for 3 weeks through gavage. At the end of the experiment, levels of liver function marker enzymes AST (Aspartate aminotransferase), ALT (Alanine aminotransferase) and ALP (Alkaline Phosphatase), TB (Total Bilirubin), Alb (Albumin) and TP (Total Proteins) were assessed in serum. Product of lipid peroxidation (Malondialdehyde; MDA), activities of superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione peroxidase (GPX) and glutathione reductase (GR) were also assayed in liver homogenate to evaluate antioxidant activity. Moreover, histopathological observations were made to assess the degree of hepatic injury. In alloxanized diabetic rats, Naringenin significantly decreased the levels of serum biomarkers of hepatic injury and TB, and elevated the levels of Alb and TP. Furthermore, Naringenin significantly decreased the lipid peroxidation and elevated the levels of antioxidant enzymes in these rats. Histopathological changes were in agreement with biochemical findings. The findings of this study indicated that Naringenin due to its antioxidant activities protects rats liver from early diabetic hepatopathy.
Keywords: Naringenin, Oxidative stress, Diabetes, Alloxan, liver, Rat -
مطالعه تجربی اثرات حفاظتی کروسین (Crocin) بر نفروپاتی ناشی از انسداد کامل یک طرفی حالب در موش صحراییهرگونه اختلال در جریان طبیعی ادرار به نفروپاتی انسدادی منجر می شود. هدف این مطالعه، ارزیابی تاثیر کروسین بر کلیه متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در موش صحرایی بود.40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه های اول و دوم به ترتیب، شاهد و شم در نظر گرفته شدند. در گروه سوم، حالب طرف چپ با جراحی مسدود شد. در گروه چهارم بعد از انسداد حالب چپ، روزانه mg/kg50 کروسین به مدت پانزده روز گاواژ شد. در پایان، نمونه خون جهت اندازه گیری اوره، اسید اوریک و کراتینین سرم اخذ شد. مالون دی آلدئید و گلوتاتیون احیاء به منظور ارزیابی فعالیت رادیکال های آزاد و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز جهت تعیین وضعیت آنتی اکسیدانی در هموژنات بافت کلیه چپ اندازه گیری شد. آسیب شناسی بافتی کلیه چپ برای تائید یافته های بیوشیمیایی انجام شد. اختلافات بین گروه ها توسط آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و پس آزمون توکی در سطح معنی داری 05/0p< تعیین شد. انسداد یک طرفه حالب، باعث افزایش معنی دار اوره، اسید اوریک و کراتینین سرم و مالون دی آلدئید کلیه و همچنین کاهش معنی دار آنتی اکسیدان ها و گلوتاتیون احیاء کلیه شد. تیمار با کروسین به طور معنی داری مقادیر افزایش یافته مارکرهای سرمی آسیب کلیه و مالون دی آلدئید بافت کلیه را کاهش داد و آنتی اکسیدان ها و گلوتاتیون احیاء کاهش یافته کلیه را به مقدار طبیعی برگرداند. آسیب شناسی کلیه، تغییرات ایجاد شده توسط انسداد حالب و اثرات محافظتی کروسین را مورد تائید قرار داد. نتایج نشان داد کروسین اثرات محافظتی خود را در انسداد یک طرفی حالب، احتمالا از طریق خواص آنتی اکسیدانی اعمال می کند.کلید واژگان: کلیه, نفروپاتی انسدادی, کروسین, موش صحراییAny obstruction to urinary flow leads to obstructive nephropathy. The aim of this study was to evaluate the renoprotective effects of Crocin following unilateral ureteral obstruction in the rats. Forty male Wistar rats were randomly assigned into 5 equal groups. Groups 1 and 2 were considered as control and sham operated rats, respectively. In group 3 left ureter was obstructed surgically and in group 4 following the left ureteral obstruction, Crocin was gavaged at 50 mg/kg for 15 days. Finally, blood samples were collected for measurement of serum urea, acid uric and creatinine. Malondialdehyde and reduced glutathione contents for assessment of renal free radical activity; and enzymatic activities of glutathione peroxidase, superoxide dismutase and catalase as indicators of antioxidation, were measured in kidney homogenates. Histopathology of left kidney was conducted for verification of biochemical findings. Significant differences among the groups were determined by one-way analysis of variance followed by Tukey post-test. Statistical significance was considered at pKeywords: Kidney, Obstructive nephropathy, Crocin, Rat
-
آسیب روده یکی از مهمترین اثرات سمی متوترکسات میباشد. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر محافظتی کوئرستین بر آسیب روده باریک ناشی از متوترکسات در موش صحرایی میباشد. تعداد 36 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی به چهار گروه برابر تقسیم شدند. گروه اول شاهد سالم بود. به گروه دوم فقط کوئرستین (mg/k 15) بهطور داخل صفاقی به مدت 15 روز متمادی تزریق شد. به گروه سوم تک دوز متوترکسات mg/kg20) در روز پانزدهم به طور داخل صفاقی تزریق شد. به گروه چهارم علاوه بر متوترکسات، کوئرستین نیز تا زمان معدوم سازی موشها تزریق شد. همه موشها 4 روز پس از تزریق متوترکسات جهت آسیب شناسی بافتی و ارزیابی فعالیت تام آنتیاکسیدانی سرم و مقادیر بافتی گلوتاتیون احیاء، مالوندیآلدئید، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز آسانکشی شدند. در مشاهدات ریزبینی، ژوژنوم گروه تیمار با متوترکسات، کوتاه و کندشدگی شدید پرزها، ارتشاح سلول های آماسی، خونریزی زیر غشاء پایه و نکروز سلولهای پوششی را نشان داد، در حالیکه کوئرستین آسیب ژوژنوم را کاهش داد. فعالیت تام آنتی اکسیدانی سرم و مقادیر گلوتاتیون احیاء، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در گروه تیمار با متوترکسات کاهش یافت ولی به طور معنی داری (P=0/000) در گروه تیمار با کوئرستین و متوترکسات افزایش یافت. کوئرستین مقدار مالوندیآلدئید را که در اثر تیمار با متوترکسات افزایش یافته بود بهطور معنی داری (P=0/00) کاهش داد. نتایج نشان داد کوئرستین با خواص آنتیاکسیدانی خود روده باریک موشهای صحرایی را از آسیب ناشی از متوترکسات محافظت کند.کلید واژگان: متوترکسات, روده, کوئرستین, موش صحراییIntestinal damage is one of the major toxic effects of methotrexate (MTX). The aim of this study was to evaluate the protective effects of quercetin on MTX-induced small intestine damage in rats. Thirty-six male Wistar rats were randomly allocated into four equal groups. The first group was the control. The second group, only quercetin (15 mg/kg) was administered intraperitoneally for 15 consecutive days. The third group, MTX was applied as a single dose (20 mg/kg) intraperitoneally at fifteenth day. The fourth group, quercetin was given intraperitoneally in addition to MTX application until the rats were killed. All animals were sacrificed 4 days after the MTX injection for histopathological examination and the assay for serum total antioxidant activity (TAA), tissue reduced glutathione (GSH), malondialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione peroxidase (GPx) and glutathione reductase (GR) levels. Microscopically, jejunal tissues of the MTX treated group showed severe villus shortening and blunting, inflammatory cell infiltration and hemorrhage in lamina propria, as well as epithelial cell necrosis, however, administration of quercetin alleviated the jejunal damage. Levels of TAA, GSH, SOD, CAT, GPx and GR decreased in the MTX received group, but increased significantly (P=0.00) in the quercetinㄵ groups. Quercetin significantly (P=0.00) decreased MDA levels which was increased by MTX treatment. The results showed that quercetin due to its antioxidant properties may protect the small intestine of rats from MTX-induced damage.Keywords: Methotrexate, Intestine, Quercetin, Rat
-
دارو درمانی سرطان که با استفاده از مواد طبیعی، صناعی یا بیولوژیک انجام می شود، با عوارضی همراه است. سیسپلاتین به عنوان یک داروی ضدسرطان، در دوزهای بالا برای کبد سمی است. معلوم شده که استرس اکسیداتیو در سمیت سیسپلاتین دخیل است. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی رزوراترول، این مطالعه، برای ارزیابی اثرات محافظتی آن در برابر سمیت کبدی سیسپلاتین در موش صحرایی انجام شد. 40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی در چهار گروه مساوی تقسیم گردید. گروه 1 به عنوان شاهد انتخاب شد. برای ایجاد آسیب کبدی، سیسپلاتین (mg/kg 3) هر 5 روز یکبار به صورت داخل صفاقی به گروه های 2 تا 4 تزریق شد. گروه 3 سیلیمارین (mg/kg 100) و گروه 4 رزوراترول (mg/kg 20) را با تزریق داخل صفاقی روزانه به مدت 4 هفته دریافت کردند. در پایان، سطوح سرمی آنزیم های آسپارتات و آلانین آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز و بیلی روبین تام، آلبومین و پروتئین تام اندازه گیری شد. میزان مالون دی آلدئید، گلوتاتیون احیاء و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز نیز در هموژنات بافت کبد اندازه گیری شد. در نهایت، یافته های بیوشیمیایی با نتایج هیستوپاتولوژی مطابقت داده شد. در گروه 4، رزوراترول به طور معنی داری (001/0p<) میزان افزایش یافته آنزیم های شاخص آسیب کبد و بیلی روبین تام را کاهش و سطوح کاهش یافته آلبومین و پروتئین تام سرم را به طور معنی داری (001/0p<) افزایش داد. رزوراترول در این گروه، به طور معنی داری (001/0p<) میزان پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش و سطوح آنتی اکسیدان های کبد را افزایش داد. از لحاظ آسیب شناسی بافتی نیز تغییرات با یافته های بیوشیمیایی همراستا بودند. نتایج بررسی حاضر نشان داد که رزوراترول با خواص آنتی اکسیدانی خود، کبد موش های صحرایی را در برابر سمیت سیسپلاتین محافظت می کند.
کلید واژگان: رزوراترول, سیسپلاتین, سمیت کبدی, موش صحراییDrug therapy of cancer which is carried out by natural, synthetic or biological substances is associated with complications. Cisplatin as an anticancer drug, is hepatotoxic at high doses. Oxidative stress has been proven to be involved in cisplatin-induced toxicity. Because of antioxidant potential of resveratrol, this study was conducted to assess the protective effects of resveratrol, on cisplatin-induced hepatotoxicity in the rat. Forty male Wistar rats were randomly divided into four equal groups. Group 1 was used as control. For induction of hepatic injury in groups 2-4, cisplatin (3 mg/kg) was injected once every five days intraperitoneally. Groups 3 and 4 received silymarin (100 mg/kg) and resveratrol (20 mg/kg) respectively, daily for 4 weeks via intraperitoneal route. At the end of experiment, serum levels of aspartate and alanine transaminases, lactate dehydogenase and total bilirubin, albumin and total proteins were assessed. Malondialdehyde, reduced glutathione and activities of superoxide dismutase, catalase, glutathione peroxidase and glutathione reductase were assayed in liver homogenates. Finally, the biochemical findings were matched with histopathological verification. In group 4, resveratrol significantly (p
Keywords: Resveratrol, Cisplatin, Hepatotoxicity, Rat -
The aim of the present study was to evaluate the preventive effects of Turmeric (Curcuma Longa Linn.) powder on rat high fat diet-induced hepatic steatosis model. For this purpose, male wistar rats were treated in 4 experimental groups including: 1- healthy control group given standard diet, 2- high fat diet group for induction of hepatic steatosis, 3- high fat diet plus Clofibrate 320 mg/kg) as positive control, and 4- high fat diet plus Turmeric powder (5%) for protection of liver steatosis, at a period of 6 weeks. At the end of experiment, the groups were compared considering serum lipid profile, serum biomarkers of liver tissue injury and liver histopathological changes. After 6 weeks treatment, high fat diet caused significant (pKeywords: High Fat Fed Diet, Turmeric (Curcuma Longa Linn.), Hepatic Steatosis
-
گیاه سنبل الطیب با نام علمی والریانا آفیسینالیس (Valerina officinalis) متعلق به خانواده والریناسه (Valerinaceae) که به علف گربه نیز معروف استبه طور سنتی به عنوان خوشبو کننده، آرام بخش وخواب آور مصرف می گردد. این گیاه از طریق گیرنده های گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) عمل می کند یعنی باعث افزایش گابا در محل سیناپس می گردد و بدین وسیله این گیرنده ها را تحریک می کند. کتامین نیز جزء داروهای بیهوشی عمومی انفکاکی می باشد که انتقال پیش عقده ای در عقده های سمپاتیکی را بلوک نموده، همچنین باعث کاهش بازجذب گابا در مغز می شود و از این طریق غلظت این میانجی عصبی مهاری افزایش می یابد. دیازپام از دسته داروهای بنزودیازپینی است و احتمالا وسیع ترین کاربرد را در بین این گروه از داروها دارد. به نظر می رسد والرین به عنوان گیاهی که گربه ها علاقه وافری نسبت به بلع و استنشاق آن نشان می دهند بتواند به عنوان یک عامل موثر و کارآمد به جای سایر داروهای آرام بخش یا در ترکیب با آنها استفاده گردد. در مطالعه حاضر اثرات تضعیفی سه گروه دارویی کتامین، دیازپام + کتامین و والرین + کتامین بر روی CNS مقایسه گردید. در این مطالعه (تجربی- مداخله ای) از 8 قلاده گربه جنس نر بالغ بومی موکوتاه که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، استفاده گردید. گربه ها تحت تجویز سه گروه دارویی کتامین به صورت تنها، ترکیب دیازپام به عنوان پیش درمانی و کتامین به عنوان داروی اصلی و ترکیب والرین خوراکی به عنوان پیش درمانی و کتامین به عنوان داروی اصلی قرار گرفتند. درجه تضعیف CNSنیز با مقیاس های تضعیف CNS مانند بی دردی، آتاکسی ملایم و... در هر گروه ثبت گردید و سپس مقایسه اثرات تضعیفی این سه گروه بر روی CNS صورت گرفت. تجویز هم زمان داروی دیازپام به صورت پیش بیهوشی با داروی کتامین، اثرات کتامین را به شدت افزایش داد و عمق و طول مدت تضعیف CNS را در مقایسه با تجویز انفرادی کتامین افزایش داد. همچنین مدت بی دردی یا زمان اوج اثر دارو افزایش یافت. داروی والرین خوراکی به صورت پیش بیهوشی اثرات تضعیفی کمتری در مقایسه با دیازپام از خود نشان داد و تجویز این دارو همزمان با کتامین طول و عمق بیهوشی را کاهش داد.کلید واژگان: والرین, کتامین, دیازپام, تضعیف CNSValeriana officinalis is a medicinal plant used in alternative medicine for its sedative and anxiolytic properties. It acts trough GABA receptors increases GABA in synaptic space and stimulates GABA receptors. Ketamine and diazepam also acts trough GABA mechanism but with a different pathway. The purpose of our study was to investigate the sedative effects on cats of valerian extract that extremely beloved by cats in combination with ketamine, and evaluate the possibility of its usage in cats and change the routine methods of anti-anxiety and restraining method. 24 healthy short haired mature male cats randomly selected, fed with standard ration and water ad libitum , were divided into three groups G1, G2, G3, received ketamine(11mg/kg), ketamine-diazepam(1mg/kg), and ketamine-valerian (1250 µg/kg PO) respectively. Rate of CNS depression were evaluated by; onset time of effects, peak score, and duration of peak score, total time of effects and highest recorded score. Scores obtained by ataxia, time at which falling recumbent and pinch test over anus, tail and Achilles tendon. This experiment was conducted as blind. Statistical analysis made by variance analysis (ANOVA) and Tukey test, at a significance level of 5% (pKeywords: Valeriana officinalis, Diazepam, ketamine, CNS depression
-
خارخاسک (Tribulus tertestris) گیاه گل زا است که به طور سنتی به عنوان محرک میل جنسی استفاده می شود. مطالعات نشان داده اند که عصاره خارخاسک (TTE) غلظت خونی تستسترون را افزوده و آثار افزاینده میل جنسی ایجاد می نماید. هر چند این عصاره امروزه به عنوان یکی از مهم ترین اجزای تشکیل دهنده داروهای آفرودیازیک می باشد، ولی اطلاعات مشخصی در ارتباط با آثار هیستولوژیک آن بر بیضه در مصرف طولانی مدت وجود ندارد. هدف مطالعه حاضر تعیین اثرات تجویز خوراکی و طولانی مدت دوز معمول (mg/kg 10)و دوز (mg/kg 20) از عصاره خارخاسک بر وزن بدن، هیستولوژی و وزن بیضه، در موش های صحرایی بود تا بتوان آثار احتمالی منفی آن را در موارد مصرف افراطی دارو تخمین زد. بدین منظور 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد Sprague Dawley به طور تصادفی انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند که به ترتیب، شاهد (گروه C)، دز mg/kg10 عصاره (گروه A) و دز mg/kg20 عصاره (گروه B) را یک بار در روز به مدت 8 هفته دریافت کردند. حیوانات در روز اول وزن کشی شدند و در روز آخر نیز بی هوش گردیده و مجددا وزن کشی شده و بیضه سمت چپ همه گروه ها به روش جراحی باز برداشته و وزن بیضه به همراه و بدون اپیدیدیم اندازه گیری شد. مقاطع هیستوپاتولوژی از بافت بیضه ها به روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ایوزین و تریکروماسون جهت مطالعات ریزبینی آماده شد. در برش های تهیه شده، قطر لوله های اسپرم ساز، ضخامت لایه اپیتلیالی، طول فضای بینابینی و ضخامت کپسول بیضه، مورد بررسی قرار گرفت. همه مراحل تحقیق به صورت کور انجام گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید. مقدار 05/0p< برای تعیین سطح معنی دار بودن بین گروه ها در نظر گرفته شد. نتایج حاصله افزایش معنی داری را در وزن گروه A و کاهش معنی داری را در وزن موش های گروه B در مقایسه با گروه C نشان داد. توزین بیضه ها افزایش وزن معنی داری را در در گروه A نشان داد ولی تفاوت معنی داری مابین وزن بیضه گروه C با B برآورد نگردید. بررسی میکروسکوپیک گروه B حضور لوله های اسپرم ساز چروکیده و کاهش تعداد سلول های اسپرماتوگونی را مشخص نمود. اسپرماتوسیت اولیه و اسپرماتوزویید ها در مقایسه با گروه A و C تعداد کمتری داشتند و تخریب لوله های اسپرم ساز در گروه Bکاملا واضح بود. عروق زیر کپسولی ضخیم و منتشر بوده و همه پارامترهای مذکور در دو گروه دیگر طبیعی بودند. نتایج نشان می دهند که مصرف افراطی عصاره خارخاسک به مدت 8 هفته می تواند به آثار تخریبی در سیستم تناسلی موش های صحرایی بیانجامد که می تواند مشکلات باروری برای جنس نر پیش آورد.کلید واژگان: خارخاسک, بیضهTribulus terrestris (TT) is a flowering plant, traditionally being used as an aphrodisiac agent. Studies shown that TT extract increases testosterone levels and produces aphrodisiac effects. Nowadays is a major ingredient of most aphrodisiac drugs but there is no document about its testicular pathology in long term use. The purpose of our study was to identify the effects in rats of oral TT on body weight, testicular histopathology and weight at normal and double doses to presume its probable negative effects in human while using exaggerated for long period of time. 30 male mature SD rats were used, kept in individual cages, fed with standard ration and water ad libitum, divided into 3 groups (G); c, a and b received placebo and oral doses of 10 and 20 mg/kg of TT, SID for 8weeks .Rats were weighted at day 1, and At the end of the study, all were weighted, anaesthetized and the left testis excised. Testicular weigh with and without epididymis was recorded then histopathologic slides prepared with H&E and Masson trichrome, and focused on seminiferous tube diameter, epithelial layer thickness, interstitial space length, testicular capsule thickness. All stages of the experiment were conducted as blind. Data statistically analyzed by variance analysis (ANOVA) and Tukey test, at a significance level of 5% (p<0.05). Results showed a significant body weight gain in G-a and body weight loss in G-b. Testis weighting showed a significant increase in G-a, but there was no significant difference between G-c and b. Microscopic examination of G-b showed, shrunken seminiferous tubes and spermatogoni cells were lower in population. Primary spermatocyte and spermatozoids, in comparison with groups’ c and b, in lower concentration, destruction of seminiferous tubes group b. Sub cortical vessels were thickened and distributed. All parameters in other two groups were normal. Results indicate that exaggerated use of TTE over 8 weeks may result in destructive effects on male genital system in rats which may in turn induce male fertility problems. The use of TTE with caution is suggested. Further research to evaluate effects on fertility, sperm count, reproductive status is indicated.Keywords: Tribulus tertestris, Testis, Histopathology
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.