فهرست مطالب سعید آل رسول
-
زمینه و هدفترومبوفیلی حالت افزایش انعقادپذیری خون است. این حالت سبب ایجاد مشکلات بارداری از جمله پره اکلامپسی، مرده زایی، سقط مکرر و جداشدگی جفت می گردد. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط کمبود فاکتورهای انعقادی prs، prc و آنتی ترومبین3 با بروز پره اکلامپسی انجام شد.روش بررسیاین مطالعه مورد - شاهدی روی 142 زن باردار مبتلا به پره اکلامپسی و 142 زن باردار غیرمبتلا به پره اکلامپسی مراجعه کننده به درمانگاه مامایی و بخش زایمان بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. میزان prs، prc سرم با استفاده از روش ELISA و آنتی ترومبین3 به روش سنجش کروموژنیک اندازه گیری شد.یافته هاکمبود prs در 2 مادر (1.4%) از گروه مورد و 6 مادر (4.2%) از گروه شاهد تعیین گردید و این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. موردی از کمبود فاکتورهای انعقادی prc و آنتی ترومبین3 در گروه های مورد مطالعه مشاهده نگردید.نتیجه گیریکمبود فاکتورهای انعقادی prs، prc و آنتی ترومبین3 نقشی در بروز پره اکلامپسی نداشت.
کلید واژگان: پره اکلامپسی, prs, prc, آنتی ترومبین 3}Study Type: Case - Control Study | Subject: Gynecology | Received: 2014/08/9 - Accepted: 2014/08/9 - Published: 2014/08/9 Article abstract:Background And ObjectiveThrombophilia is characterized by increasing blood coagulability. It causes preeclampsia and repeated abortions. This study was done to determine the corrolation of coagulation factors deficiency with preeclampsia.MethodThis case-control study was carried out on 142 pregnant women with preeclampsia as caess and 142 pregnant women without preeclampsia as controls. Coagulation factors including Prs, prc, and anti-thrombin-3 were measured using ELISA and chromogenic methods.ResultsPrs deficiency was found in 2 (1.4%) and 6 (4.2%) of cases and controls, respectively. This difference was not significant. Prc and anti-thrombin- 3 deficiencies was not found in cases and controls.ConclusionThere is not any relation between deficiencies of coagulation factors with preeclampsia.Keywords: Preeclampsia, Cougulution facors, Prs, Prc, Anti, thrombin 3} -
سابقه و هدفتشخیص سریع پره اکلامپسی می تواند مداخله زودهنگام و زایمان بموقع را امکان پذیر سازد و خطر پیشرفت به سمت پره اکلامپسی شدید، ادم ریوی، اکلامپسی، سکته مغزی و حتی مرگ را کاهش دهد. کمبود فاکتور 5 لیدن در طی حاملگی می تواند منجر به ایجاد حوادث لخته ساز جفتی و عوارض جنینی و مادری چون پره اکلامپسی و سقط مکرر شود. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط کمبود فاکتور 5 لیدن با پره اکلامپسی، اکلامپسی انجام شد.مواد و روش هااین مطالعه مورد-شاهدی بر روی 142 مادر باردار مبتلا به پره اکلامپسی (از هفته بیستم بارداری به بعد) مراجعه کننده به درمانگاه مامایی بیمارستان هاجر شهرکرد با انجام معاینات بالینی و آزمایشگاهی و نظر متخصص بعنوان گروه مورد و تعداد 142 مادر باردار با فشارخون نرمال به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت نامه و تکمیل پرسشنامه مربوطه، 4 سی سی خون از بیماران اخذ و فاکتور 5 لیدن بررسی شد. بیماران بعد گذشت 6 ماه از نظر فشارخون پیگیری شدند.یافته هامیزان کمبود فاکتور 5 لیدن در بیماران باردار دارای پره اکلامپسی 5 مورد (5/3%) بود در حالی که در زنان باردار سالم موردی مشاهده نشد (03/0=P). در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد سابقه وجود بیماری پره اکلامپسی قبلی در ایجاد پره اکلامپسی فعلی نقش داشته است (001/0=p). همچنین در گروه موردBMI قبل حاملگی نسبت به گروه شاهد به شکل معنی داری بیشتر بود (001/0=p).نتیجه گیرینظر به معنی دار بودن اختلاف کمبود فاکتور 5 لیدن بین زنان باردار دارای پره اکلامپسی در مقایسه با زنان سالم در منطقه مورد مطالعه، به نظر می رسد بررسی سطح این فاکتور در کاهش عوارض نامطلوب اختلالات عروقی ناشی از کمبود این فاکتور در زمان بارداری کمک کننده می باشد.
کلید واژگان: اکلامپسی, ترومبوفیلی, فاکتور 5 لیدن, پره اکلامپسی}Background And ObjectiveEarly diagnosis of preeclampsia could make early intervention and on time delivery possible and decrease the risk of progressing into severe preeclampsia, pulmonary edema, eclampsia, stroke, and even death. Factor V Leiden (FVL) during pregnancy could lead to placental clotting events and fetal and maternal complications such as preeclampsia and recurrent miscarriage. This study was designed and conducted to investigate the association of FVL deficiency with preeclampsia and eclampsia in pregnant women.MethodsIn this case-control study, 142 pregnant women with preeclampsia (since the 20th week of pregnancy onwards) referring Maternal Clinic of Hajar Hospital, Shahrekord were selected as control group after clinical, laboratory examinations and according to specialist viewpoint and 142 pregnant women with normal blood pressure were selected as control group. After obtaining consent and completing relevant questionnaire, 4cc blood was taken from patients and FVL rate was measured. The patients after six months were followed up in view of blood pressure.FindingsThe rate of FVL deficiency in the pregnant women with preeclampsia was 5(3.5%) cases while no case was observed in healthy pregnant women group (p=0.03). In case group compared to control group, preeclampsia history contributed to development of current preeclampsia (p=0.001). In addition, in case group the prepregnancy BMI was significantly higher compared to control group (p=0.001).ConclusionIn view of significant difference of FVL deficiency between pregnant women with preeclampsia and healthy women in the region under study, it seems that measurement of this factor help unpleasant complications of vascular disorders derived from this factor deficiency during pregnancy decrease.Keywords: Eclampsia_Thrombophilia_Factor V Leiden_Preeclampsia} -
مقدمهسندرم تونل کارپ (CTS یا Carpal tunnel syndrome) یک بیماری شایع است که در آن عصب مدین حین عبور از تونل کارپ تحت فشار قرار می گیرد و فلج تدریجی آن رخ می دهد. بعد از استفاده یا عدم استفاده از آتل اختلاف نظر وجود دارد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی نتایج بهبود بیماران بعد از جراحی سندرم تونل کارپ در دو گروه دارای آتل و فاقد آن در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به انجام رسید.روش هااین مطالعه در سال 1390 در مرکز آموزشی- درمانی کاشانی اصفهان به انجام رسیده است. 64 بیمار تحت عمل جراحی CTS انتخاب و به روش تخصیص تصادفی به دو گروه 32 نفره تقسیم شدند. در گروه اول، پس از عمل جراحی، اسپلینت تجویز شد و در گروه دوم، که به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند، اسپلینت داده نشد. بیماران در فاصله ی 3، 6 و 12 هفته پس از عمل جراحی، تحت پیگیری قرار گرفتند و وضعیت بهبودی در حس، حرکت و درد بر اساس معیار VAS (Visual analogue scale) در آنان مورد بررسی قرار گرفت.یافته هانمره ی درگیری حسی در هفته های 3 و 6 بعد از درمان در گروه دارای اسپلینت بالاتر از گروه فاقد اسپلینت بود؛ اما 12 هفته بعد از درمان نتایج یکسان بود. میانگین نمره ی درد در 3 هفته بعد از درمان در گروه فاقد اسپلینت بیشتر و در 6 هفته بعد از درمان، در دو گروه به طور تقریبی مشابه بود؛ اما در 12 هفته بعد از درمان، شدت درد در گروه فاقد اسپلینت به طور قابل ملاحظه ای کمتر بود. روند تغییرات شدت درد در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی دار نداشت (970/0 = P).نتیجه گیریاحتمال دارد استفاده از اسپلینت در بعد از عمل جراحی آزادسازی عصب مدین، موجب تاخیر در بهبودی حسی، حرکتی و درد در بیماران گردد؛ اما با توجه به تاثیر نوع اسپلینت به کار رفته، این موضوع هنوز مورد تردید می باشد و لازم است مطالعات مداخله ای وسیع تری در این خصوص به انجام برسد.
کلید واژگان: سندرم تونل کارپ, اسپلینت, آتل}BackgroundCarpal tunnel syndrome is a common condition in which the median nerve passes through the carpal tunnel is compressed. Then، gradual paralysis occurs. This study aimed to compare patient outcomes after surgery for carpal tunnel syndrome in both groups with and without splint..MethodsThis study was conducted in Isfahan University of Medical Sciences، Iran، in Kashani hospital during 2011. 64 patients underwent surgery for carpal tunnel syndrome were selected and randomly divided into two groups of 32. For the first group، splints were considered after the surgery and for the second group، as the control group، splint was not given. Patients within 3، 6 and 12 weeks after surgery were followed and healing in the sense of motion and pain based on the visual analogue scale (VAS) measures were examined.FindingsSensory conflict scores at the 3rd and 6th weeks in the group with splint were higher than the group without it; but، 12 weeks after the treatment، the results were identical. In any cases، motor involvement was not seen. At the 3rd week after the treatment، the mean pain score in the group without splint was higher than with splint group. The results of the 6th week after the treatment in both groups were almost identical; but، at the 12th week after the treatment، changes in pain intensity was not significantly different between the two groups (P = 0. 97).ConclusionSplinting after the surgical release of the median nerve probably causes a delay in the recovery of sensory، motor and pain; but due to the effect of material of used splint، the result is still uncertain and further broader interventions needs to be done in this regard.Keywords: Carpal tunnel syndrome, Splint, Numbness}
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.