شهرام پرستش
-
آیا مفهوم عشق در اشعار شاعران جوان امروز ایران با مفهوم عشق در اشعار شاعران کلاسیک این مرز و بوم تفاوت دارد؟ در این تحقیق، به این پرسش پرداخته شده و کوشش به عمل آمده است تا به تبیین آن پرداخته شود. به دیگر سخن، این تحقیق مواجهه ای است ادبی و جامعه شناختی با یکی از مهم ترین مضامین شعر ایران در ادوار گذشته و امروز. در پژوهش حاضر از روش مطالعه اسنادی و تکنیک تحلیل محتوای کیفی برای پاسخ دادن به مساله تحقیق استفاده کرده ایم. جامعه ی آماری این پژوهش، 9 کتاب شعر جوان دهه 80 بوده است که به روش هدفمند انتخاب شدند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که مفهوم عشق در شعر کلاسیک و به ویژه غزل فارسی و شعر شاعران جوان امروز ایران، تنها لفظی مشترک است و کاربرد مفهوم عشق در هر یک از آن ها محتوای متفاوتی را منعکس می سازد . هم چنین می توان گفت که چرخش معنایی مفهوم عشق در شعر شاعران جوان امروز ایران، ناشی از زیست شاعر ایرانی در جهانی مدرن است. انسان مدرن تجربه های وجودی مشترک بشری را به نحو جدیدی تجربه و تعبیر می کند و با آن متناسب با وضع زیستی و اجتماعی خاص خود مواجه می شود.کلید واژگان: عشق, شعر کلاسیک, شعر جوان, مدرنیته, تحول مفهومی, ایرانIs the concept of love in the poem of Iranian young poets different from the concept of love in the poem of Iranian classical poets? In this research the above raised question has been dealt with and clarified as much as possible In other word this research is the literary and sociological confrontation with one of the most important subject matters of Iranian poem in the past and present periods. The methods used in this study to answer the main question were based on qualitative analysis and documentary studies. Statistics data of this study was based on nine poem books of young 80’s poets which were chosen quite purposely. The finding of this research shows that the concept of love in the classical poems and today’s young poems are only the same in the word of “love”. But basically the use of concept of love in each of them reflects different content and also in this research we found that the reason for this different in the Iranian young poets today is because of epistemic structure of Iranian society within the place of modernity as a tradition and a new concept of love has emerged in Iranian poetry The modern man experiences and interprets the common human existential experiences with a new adapted social and biological contextKeywords: love, Classic poem, young poem, Modernity, conceptual transformation, iran
-
راوی انهدام / بررسی فیلم فروشنده آخرین ساخته ی اصغر فره ادی
-
-
این پژوهش خط سیر موقعیت های سیمین دانشور، اولین رمان نویس زن در ادبیات ایران، را با تکیه بر جامعه شناسی تولیدکنندگان آثار ادبی پیر بوردیو ترسیم می نماید. در طرح بوردیو اثر هنری با ویژگی های تولیدکننده تبیین می شود. او در این راستا روش ساختارگرایی تکوینی را پیشنهاد می دهد. در ساختارگرایی تکوینی ساختار به لحاظ تاریخی مورد مطالعه قرار می گیرد. این روش تکوین ساخت اجتماعی میدان ادبی و شکل گیری منش کنش گران ادبی را با هم بررسی می کند. در این پژوهش نیز منش سیمین دانشور و خط سیر مواضع او در میدان ادبیات با توجه به سه رمان سووشون (1348) جزیره سرگردانی (1372) و ساربان سرگردان (1380) با استفاده از این روش بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که دانشور با تکیه بر سرمایه های ادبی خود در «سووشون» توانست در قطب مستقل میدان ادبیات دهه چهل قرار بگیرد. اما او نتوانست موقعیت بی همتای خود را با نوشتن رمان های بعدی اش حفظ کند. این تغییر وضعیت هم به منش نویسنده و هم به شرایط میدان ادبی ایران در سال های پس از انتشار «سووشون» باز می گردد.
کلید واژگان: ادبیات ناب, موقعیت, منش, ادبیات عامه پسند, میدان, قطب مستقل, قطب وابستهAccording to Bourdieu’s cultural theory, the author’s trajectory reflects the dialectical relationship between his or her habitus and conditions of the literary field in a given historical situation. Habitus is dialectically tied to the field and constructed with different capitals. In an author’s habitus, cultural capital plays the main role as the most significant capital. The field of literary production prepares an appropriate atmosphere in which the author breaths, grows and gains his or her literary capitals. The literary field is distinguished from other fields by cultural capital as its currency. The different conditions of the field can be displayed on a spectrum from the heterogeneous pole in one side to the homogenous pole in the other side. Different conditions of the literary field reveal a variety of relationships between this field and the field of power. If the field of power respects the borders of the literary field and does not invade its territory, the pure literature will emerge in the pole of limited production. Otherwise, the literary field loses its independence and leads to the production of committed literature in the pole of mass production. In this article, the trajectory of Simin Daneshvar’s literary life as the first woman novelist has been sociologically quested. Simin Daneshvar’s trajectory results from her positions in the Iranian literary field during different historical periods. These various positions that illustrate her literary trajectory depend on the dialectical relationship between her hapitus in one hand, and the conditions of the literary field in the other hand. To distinguish the share of various capitals in the author’s habitus, the process of its construction is explored. These investigations regard the dialectical relationship between the literary field and the author’s habitus, following genetic structuralism as a method that studies the genesis of habitus and field with a historical approach. Based on Bourdieu’s theoretical and methodological approaches, three novels of Simin Daneshvar have been studied, adapting to her positions in the literary field during different periods. The structural homologies between Daneshvar’s habitus, the literary field and the worlds of novels are obviously apparent in the selected novels. According to Simin Daneshvar’s several biographies, she was expertise in Iranian literature as well as the world literature when she was writing her first novel. This balanced combination of inner and outer cultural capitals allowed Daneshvar to write a creative novel that not only provoked literary critics to consider it as an important event, but also promoted her status in the field of literary production. Regarding Simin Daneshvar trajectory, she occupied the centre of the literary field with her first novel, Savushun (1969) but she could not retain it with her two other novels— Wandering Island [Jazire-ye Sargardāni] (1992) and Wandering Cameleer [Sāreban-e Sargardān] (2001). This article concludes that the decline of cultural capitals in Daneshver’s habitus and distortion of the literary field are major factors that cause her loss of status in this field. After publication of Savushun that unpleasantly coincided with Jalal Al-Ahmad’s death, she could not update her knowledge on the contemporary movements in literature and her cultural capitals begun to decrease, at least compared to her past. Besides, the literary field had lost its independence and its golden age. The dialectical relationship between these factors propelled Simin Daneshvar’s position in the literary field, from the center to the margins. This trajectory is represented in her novels and their protagonists. Indeed, there is a structural homology between Simin Daneshvar’s trajectory in the field of literary production and the protagonists’ trajectories in the world of her novels.Keywords: Cultural capital, Literary field, Position, Habitus, Popular literature, Dependent pole, Trajectory, Pure literature, Independent pole -
از دیرباز تاکنون کوه دماوند پدیده ای قابل اعتنا در فرهنگ ایران بوده است. هرچند عینیت دماوند ثابت است، اما نمی توان گفت این کوه همواره معنایی واحد داشته است. معنای اسطوره ای دماوند مساوی با معنای ملی آن نیست. معنای این کوه در شاهنامه با معنای آن در قصیده ی دماوندیه ی بهار تفاوت دارد. در این نوشتار معناهای مختلف دماوند در طول تاریخ به کمک نظریه ی «بازنمایی» بررسی می شود. طبق این نظریه، پدیده های واقعی هنگام ورود به دنیای انسانی معنای جدیدی می گیرند که از زمینه ی تاریخی و گفتمانی شان ناشی می شود. بنابراین، پدیده ای مثل دماوند با این که عینیتی ثابت دارد، در طول زمان برای افراد مختلف معناهای متفاوتی خواهد داشت. زمانی اسطوره است، زمانی دیگر دست مایه ی شاعران و برای مردم امروز نماد ملی. دماوند در دنیای انسانی معنا می گیرد و گرنه به خودی خود تنها یک کوه است.
کلید واژگان: دماوند, بازنمایی, ادبیات, اسطوره, نمادملی, گفتمانSince antiquity onwards, Damavand has been a noteworthy phenomenon in the Iranian culture. Even though the object of Damavand is fixed, yet one could not assert that it has always maintained just a single meaning. The mythological meaning of Damavand is unequal to its national meaning. The meaning of Damavand in Šāh-nāma differs from that of Bahar's ode “Damaavandieh”. Different meanings of Damavand are examined within the long history of Iran using the “Representation” theory. According to this theory, true phenomena, while entered to the realm of humans, acquire new meanings that are affected by historic and discourse related backgrounds. Hence, a phenomenon such as Damavand that has a firm objectivity, finds different meanings in different times or for different individuals. Once, it’s a myth, and once an inspiration for poets and/ora national symbol for people of today. Damavand has obtained a new (further) meaning every time, yet a meaning of the same nature of man. That is for Damavand acquires meaning in the realm of humans, other wise Damavand per se is merely a mountain.Keywords: Damavand, Representation, Literature, Myth, National Symbol, Discourse -
-
این مقاله بر آن است که با خوانش رمان های اجتماعی نگارش یافته در دوره رضا پهلوی) هجری شمسی (به روایت چگونگی تولید و بازتولید فضاهای شهری تهران دست یابد. بر این اساس، رمان های تهران مخوف و یادگار یک شب از مشفق کاظمی، تفریحات شب از مسعود و زیبا نوشته حجازی انتخاب و با استفاده از نظرات لفور و روش تحلیل محتوای کیفی تحلیل شدند. لفور فضا را واقعیتی اجتماعی می داند که در هر عصری به صورتی خاص تولید می شود. او با سه مفهوم «بازنمایی فضا»، «فضای بازنمایی شده» و «عمل فضایی» به بیان چگونگی «تولید فضا» می پردازد. با به کارگیری مفاهیم لفوری و مشخص کردن مضامین «ریتم»، «تولیدفضا»، «ارزش مبادله» و «ارزش مصرف» این نتیجه حاصل شد که قریب به اتفاق تهرانی ها در آن دوره به تولید و بازتولید فضاهای شهری نپرداخته و صرفا قشر کوچک تحصیل کرده ی فرنگی ماب و متجدد بوده است که فضاهای شهری تهران را در تناقضات مدرنیته بازتولید کرده اند. این در حالی است که حکومت و ایدئولوژی حاکم برای تحکیم قدرت خویش به تولید و بازتولید فضاهای شهری پرداخته است. همچنین نتایج بررسی «ریتم چرخه ای» و «ریتم خطی» نشان می دهد که شهر تهران در ابتدای مواجهه ی جدی با مدرنیزاسیون قرار داشته است.
کلید واژگان: ارزش مصرف, تولید و بازتولید فضا, ریتم, زندگی روزمره, رمان, شهر, ارزش مبادله, مدرنیتهthis article aims at indicating how the process of production and reproduction of urban spaces in Tehran can be understood through reading the social novels produced during the Reza Pahlavi era (1300-1320). It is evident to us that urbanization and novel writing are closely intertwined. 'City' characterized as the carrier of modernity is more and more is taking shape based on the distinction between public and private spheres. Therefore, reporting on everyday life of the people who live in city space requires one to pay attention to a medium that has the capacity of reflecting it. Theoretically we have come to the conclusion that such medium is novel. In other words, people's everyday life in Tehran is reflected in that the social novels produced in that period. Among many novels of this period some are considered as more important in light of their references to urban spheres. They include novels such as “Tehrane Makhoof” written in 1301 and its second volume “Yadegare Yek Shab” produced in 1305 Iranian Calendar both by Moshfegh Kazemi, and “Tafrihaate Shab” published in 1311 Iranian Calendar by Mohammed Masoud and “Ziba” published in 1312 Iranian Calendar by Mohammed Hejazi. The above mentioned novels are analyzed here using a qualitative content analysis with special reference to Lefwebr’s ideas. Henry Lefwebr has established the theory of “social reproduction of space” based on synthesizing Marx’s 'Dialectical Materialism', Hegel’s 'Consciousnes's and Niche’s 'Language and Power'. Lefwebr offers a new vision on space, time and the relationships between these two in urban society in companion with the criticism of the inactive actor in the sphere of everyday life. In his view space is divided into three kinds of physical (natural), subjective and social one. 'Space' is basically a social entity which is produced and reproduced in each period of time in accordance with the demands of time and social, political and economic conditions. 'Space' is also a process; a dialectical process between the subjective and the objective matters that is discernible through the act of individuals, or as Lefwebr would say, between the spatial action and the spatialized body. One of Lefwebr’s problems has been to relate subject and object, that is why he has presented triads in order to relate these two, something that contributes formation of the theory of social reproduction of space. The first group of such triads includes representational spaces, spatial practices and space of representations. In terms of methodological considerations we approach the sampling unit in our study based on the unified text (Holesty, 1373) which includes the three before-mentioned novels. We studies the whole texts as our unit of observation. In order to determine the recording unit (analysis unit) and in light of the hypotheses and research goals, three themes are firstly determined and then their theoretical and practical definitions are presented. These include 1- rhythms 2- production of sphere and 3- exchange value and consumption value.Using Lefwebrian concepts and determining the themes of rhythms, production of sphere, exchange value and consumption value, it was concluded that almost none of people in Tehran are active in production and reproduction of urban spaces and only a small strata of educated, westernized and modern people have reproduced the urban space in accordance with the contradictions of modernity. This is while the state, in accordance with its dominated ideology, has produced and reproduced these urban spaces for the purpose of strengthening its own power. Our findings related to analyzing the “cyclic rhythm” and “linear rhythm” shows that the city of Tehran has been in the starting point of its confrontation with modernity in that period. -
کمالالملک در طرد سنتهای کهن نقاشی ایران و تعریف معنای تازه نقاش و حرفه نقاشی از جایگاه ویژهای برخوردار است. در این نوشتار، با بهرهگیری از مبانی نظری جامعهشناسی هنر بوردیو و روش ساختگرایی تکوینی او به تبیین زندگی و آثار کمالالملک پرداخته ایم. در این زمینه، شکلگیری میدان تولید نقاشی در ایران و چگونگی ارتباط آن با میدان قدرت را مدنظر قراردادیم. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، در حوالی انقلاب مشروطه، رفته رفته سنخستین نشانه های شکلگیری میدان تولید نقاشی در ایران ظاهر شد. کمال الملک سرآمد نقاشان منصوب به قطب مستقل در میدان تولید نقاشی در ایران است.
کلید واژگان: قطب مستقل, میدان تولید نقاشی, قطب وابسته, کمالالملک, ساختگرایی تکوینیKamal-al-Molk is one of the first Iranian painters who totally dismissed the traditional rules of painting. He redefined the meaning of painter and his career. In this text, we used Pierre Bourdie's theory (one of the latest French sociologists) and the Genetic Structuralism he offered as a theoretical framework and method for analyzing Qajar painting changes and representation of real life in Kamal-al-Molk masterpieces. By the use of Genetic Structuralism we focused on Modernism and the momentous role it played in the future of Iranian Painting. Genesis of the field of painting production and it's relation with the field of power in Qajar epoch were the aspects we took in consideration here. In other words, unlike the other studies, which Explain Qajar painting changes according to west painting, in this study we tried to do the same according to social changes in Iran and its effect on art and painting. In doing so, emerging of the field of painting and its two main poles, independent and dependent poles, are recognized generally. In accordance with the process of modernism and the rule of law, distinction extended in the field of Qajar society and, as a result, the field of painting production appeared gradually. According to the study's conclusion, the field of painting production in Iran appeared around the Iranian Constitutional Revolution (‘Mashrooteh’ in Persian) with Kamal-al-Molk being placed on the independent pole. "Royal Painting" was the main form of painting and in the first period of Qajar, and Fathalishah's court was its main centre. However "popular Painting" was produced extensively in this period. Kamal-al-Molk, one of the most famous painters in his second part of life, changed his mind and created his works just to paint them without any application and royal relations; indeed, he gradually started to create pure painting. He was one of the first Iranian painters who started to be independent from the court and established "art for the sake of art" in Iran. As a conclusion, whenever painters were away from court and the field of power they were inspired by people and their real life. According to this research, the Field of painting production emerged around the Constitutional Revolution in Iran and Kamal-al-Molk is the first Iranian painter who produced some of his works near the Independent pole as a freelance and modern painter. He is an artist who changed the momentum of Iranian painting in distancing himself from the common traditions of the last centuries. However, his new style resulted in the complete freedom of painting in the next decades and in the first period of Pahlavi’s epoch by a group of artists who went to Europe to study art. On the other hand, the establishment of Tehran University and the Fine art faculty, which was a new base for the production of pure painting, happened as art was produced in the independent field and redefined its rules without any relation with other fields. In its real freedom, art was produced by the artists’ desire rather than by authorities’ orders. -
در این نوشتار با استفاده از نظریات و روش تحلیل روایت، به بررسی چگونگی روایت جنگ ایران و عراق در سه رمان «عقرب روی پله های راه آهن اندیمشک» نوشته حسین مرتضائیان آبکنار، «سفر به گرای 270 درجه»، نوشته احمد دهقان و «نه آبی نه خاکی» نوشته علی موذنی پرداخته ایم. بر مبنای الگوی ارتباط روایی در ابتدا، ساختار و روساخت این سه داستان را به دست آوردیم و بر اساس روساختار و ساختار روایی هر سه داستان به تحلیل ژرف ساختارهای آنها پرداخته ایم. ساحت مرگ و ساحت زندگی، دو مولفه ای بودند که در تحلیل ژرف ساختار های این رمان ها مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص این مولفه ها و دسته بندی آنها بر اساس بررسی متن، نوع روایت، عناوین رخدادها و گزاره رخدادهاست. بر این اساس در رمان سفر به گرای 270 درجه ساحت زندگی، ساحت مسلط بر ساختار و محتوای داستان را تشکیل می داد. در رمان نه آبی نه خاکی، ساحت مرگ و شهادت، ساحت مسلط در رمان بوده و در رمان عقرب بر روی پله های راه آهن اندیمشک نه ساحت مرگ و نه ساحت زندگی مسلط، بلکه داستان و ساختار روایی آن حد فاصل این دو را می پیماید و ساحت برزخی را شکل می دهد. همچنین به مولفه های دیگری چون رابطه روایت و واقعیت، زبان روایت و چگونگی آن پرداخته ایم.
کلید واژگان: الگوی ارتباط روایی, رمان جنگ, روایت, روساخت, ژرف ساخت, ساحت زندگی, ساحت مرگThis article studies the narrative of Iran-Iraq war(1980-1988) in three novels:”The Journey Towards 270 Degree” by Ahmad Dehqan, “No Watery, No Soil” by Ali Moazeni and”Scorpion On the Steps of Andimeshk Rail Road” by Hossein Mortezaeian Abkenar. In the sight of narrative theories and methods this study first illustrates the novels’ structures and superstructures in order to analyze their deep structures. Life and death, as the principal components of the deep structure, have been defined and classified based on analyzing the text, the genre of narrative and titles of the occurrences. In”The Journey Towards 270 Degree” life is the dominant aspect of the structure and content, versus, in “No Watery, No Soil” death and martyrdom are illustrated as the dominant aspects. Finally, in” Scorpion on the Steps of Andimeshk Rail Road”, neither death nor life are dominant, rather its narrative and structure depict a purgatorial aspect between life and death.Keywords: Narrative, Structure, Super Structure, Deep Structure, Narrative Analyses -
در این مقاله در پی چگونگی بازنمایی زنان در دوره ی اصلاحات (1384تا1375) از طریق رمان های به نگارش درآمده توسط زنان هستیم. مهم ترین ویژگی برخی از آثار تولیدشده در این دوران، گفتگوی درونی راوی با خود است. از آن جایی که چنین عنصری در ادبیات ایران نوظهور است درصدد پاسخگویی به این سوال هستیم زنان در این دسته از رمان ها چگونه بازنمایی می شوند؟ فرکلاف از یک سو به قدرت توجه ویژه ای نشان می دهد و از سوی دیگر به سوژه ی خلاق اعتقاد دارد و مفهوم فاعل گفتمان را مورد توجه قرار می دهد. به همین منظور با استناد به نظریه ی وی کوشیده ایم به بررسی این مهم بپردازیم. با استناد به نظریه ی فرکلاف رمان های چراغ ها را من خاموش می کنم، انگار گفته بودی لیلی و پرنده ی من انتخاب و با استفاده از روش تحلیل انتقادی گفتمان مورد تحلیل واقع شدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد؛ شخصیت اصلی این رمان ها دو تصویر از خویشتن بازنمایی می نمایند. آنان ابتدا در جهت هماهنگی با فرهنگ سنتی عمل می کنند اما در میانه ی راه در اثر رویارویی با تضادها و حوادث بیرونی زندگی شان دگرگون می شود، در معرض انواع آشوب ها و تلاطم های درونی و بیرونی واقع می شوند، و از همین ره گذر شروع به بازاندیشی پیرامون دنیای اطراف خود می نمایند. پس از بازاندیشی موفق می شوند دنیایی جدید را بنا کنند، دنیایی که با فرهنگ سنتی بسیار متفاوت است.
کلید واژگان: طبیعی سازی, تحلیل انتقادی گفتمان, ساختار و سوژه ی خلاق, _ قدرت و مقاومتThis article traces the way women are represented in three novels written by women during the Reform Government 1375-1384/1996-2005. The most important characteristic of these novels is the internal dialogue of the narrator. This phenomenon helps to penetrate the layers of the female mind and to reach the inner world of women. This is a new phenomenon in the Iranian novel and our aim is to know how it is represented. How far does the mind of the women in these novels correspond to the common paternalistic culture? These novels are analyzed from three different angles, description, explanation and interpretation. The results show that the main characters of the novels have two images of themselves. They begin by acting in accordance to traditional culture and everything appears natural to them but midway they encounter external contradictions and events which upset their lives. They face internal chaos and disturbances and begin to think about the world around them and manage to build a different life for themselves which is very different to the traditional world they lived in. -
تمایز مهم ترین مؤلفه ی مدرنیته است که بزرگان علوم اجتماعی از امیل دورکیم گرفته تا پییر بوردیو بر آن تاکید کرده اند. بر مبنای این رویکردهای نظری می توان جهان کودکان را با توجه به تاخر تکوین عینی و ذهنی آن به منزله ی یک میدان اجتماعی متمایز به شمار آورد. بر این اساس میدان کودکی سرزمین تازه استقلال یافته ای است که متاسفانه میدان های اجتماعی دیگر، به ویژه سرزمین بزرگ سالی به قلمرو آن تعرض می کنند و می کوشند آن را تحت الحمایه ی خود قرار دهند. برای ممانعت از این واقعه باید نسبت به قانون اساسی سرزمین کودکی و قواعد عملکرد این میدان آگاهی یافت. انسان شناسی کودکی یکی از مهم ترین رشته هایی است که می تواند به شناخت این قواعد راهنما یاری دهد تا در پرتو آن ها منطق متفاوت کنش کودکان بهتر دریافت شود. شاید مهم ترین قاعده ی این سرزمین، تمایزنایافتگی آن باشد به گونه ای که جلوه-هایش را در تمایزنایافتگی جنسیتی، طبقاتی، قومیتی، ملیتی و حتی زیبایی شناختی می توان مشاهده کرد. همه-ی این تمایزات در یک کلام، حاصل اجتماعی شدن کودکان است که با سرپرستی بزرگ سالان و آموزه های آن ها تحقق می یابد و گرنه در بازی آزادانه ی کودکان با هم، نشانی از این تمایزات دیده نمی شود. ادبیات کودک یکی از شاه راه های مهم اجتماعی کردن کودکان به شمار می رود که متاسفانه به دلیل بی خبری نویسندگان بزرگسال از قواعد عمل در جهان کودکی، به ابزار نرم سرکوب کودکان تبدیل شده است. در این جستار می کوشیم برای نمونه چند متن برگزیده از ادبیات کودک مانند جوجه اردک زشت، اثر هانس کریستین آندرسن و ماهی سیاه کوچولو، اثر صمد بهرنگی را تحلیل نماییم تا زیرساخت تمایزگرایانه آن ها آشکار گردد. این تمایزات به هر روی ریشه در ایدئولوژی روشنگری و مدرنیته دارد. نتیجه این است که کودکان این تمایزات را به شکل دیگری درمی یابند و قرائت آن ها از داستان های کودکان متفاوت از نویسندگان این آثار است و حتی ترجیح زیبایی شناختی آن ها با اولویت نمایندگان ادبیات کودک هم خوانی ندارد.
کلید واژگان: ادبیات کودک, انسان شناسی کودکی, تمایز, جمهوری ادبیات, کودکی, میدان تولید ادبیDistinction as the most important component of modernity has been emphasized by a wide range of scholars from Emil Durkheim to Pierre Bourdieu. From a theoretical perspective the children’s world is one of the distinctive social worlds, but other worlds such as adult’s world have colonized it. Recognizing its main rules and guidelines will help to avoid such colonization. Anthropology of childhood is one of the scientific disciplines which try to study these guidelines and rules. These rules make the different logic of children’s behavior understandable. Probably indistinctiveness is the most important rule of this field represented as sexual, class, ethnic, national and even aesthetic indistinctiveness. But the process of socialization reproduces distinctions because children do not have any ideas about them before being taught; we do not notice them them when children are playing freely. Children’s literature is an important tool to socialize children. Unfortunately children have been colonized by this literature because adult writers do not have enough knowledge about the main rules of children’s world. This article intends to show the distinctive foundations of three selected children’s stories. The first one is The Ugly Duckling by Anderson; the second one is The Little Black Fish by Behrangy and the third one is The Sock Suicide by María Asun Landa. The results of this study show that children do not read stories like their authors and do not get the same meaning. -
زبان جنسیتی حاکم بر گفتمان جنسیتی غالب بر فضای اجتماعی ایران، به عنوا ن یکی از تاثیرگذارترین پدید ه های موجود در کن ش های زبانی و غیر زبانی افراد، در میان مجلات عامه پسند، به عنوان بخشی از نگاه رایج بر مفهوم جنسیت، نمود یافته اس ت. از آ ن جایی که ایدیولوژی حاکم، درصدد تزریق و بهر ه وری از نگاه جنسیتی خودساخت های است که، تامین کننده مناف ع اش باشد، و این امر خود را به شکلی قدر تمند، در بودن اجتماعی افراد دیکته نموده است، لذا، ما برآن شدیم تا تاثیر و استیلای این خواست را، در ناخودآگاه ذهنی و گفتمان جنسیتی جامعه ی ایران، مورد تحلیل گفتمان قرار دهیم. در این راستا، برخی از داستانهای موجود ، با پشتوان هی نظری 1386 در مجلات عامه پسند فارسی منتشر شد ه در سا لبرگرفته شده از دیدگاه میشل فوکو و روش شناسی نورمن فرکلاف، مورد تحلیل گفتمان قرار گرفتهاند. در این پژوهش، یافته های هریک از متون، با مقول ه های اساسی گفتمان مردانه، نظیر مردسالاری، نا م گذاری، تملک، وحشت و ثروت، مورد تجزیه و ت حلیل قرار گرفت هاند. نتیجه ی به دست آمده، حاکی از این است که، ذهنیت افراد جامعه، به خصوص زنان، تحت تاثیر ناخودآگاهی است که، حامل خواست گفتمان جنسیتی حاکم میباشد. لذا، آنها کنشهایی را در پیش میگیرند که، نه خواست و باور خودشان، که باید موکد گفتمانی است که ، از آنه ا به عنوان ابزاری در جهت دستیابی به اهدافاش، بهره میبرد .
کلید واژگان: جنسیت, سلطه, تحلیل گفتمان انتقادی, ایدئولوژی, ناخودآگاه ذهنیGender Language which dominants the gender discourse of social climate in Iran, is one of the most influential phenomena in language and non-linguistic actions of individuals. This phenomenon has been revealed as a part of a common outlook on the concept of gender in among the popular magazines. Since the dominant ideology tries to incorporate and apply a self-constructed gender outlook that provides its interests, and since this has dictated itself powerfully in the individuals’ social being, we decided to study the influence and hegemony of this desire in the subconscious mind and the gender discourse in Iranian society. To this end, some of the stories in popular Persian magazines (published in 2007) were chosen with theoretical background taken from the Michel Foucault perspective and Norman Ferklaf methodology, the stories were then analyzed. In this study, the findings of each of the texts were analyzed with regard to the basic categories of male discourse, such as patriarchal, naming, property, wealth and fear. The findings suggest that subjectivity of people of the community, especially women, is influenced by an unconscious which carries the dominant gender discourse. Therefore, they follow actions not completely in accordance with their beliefs and desires, but rather support the discourse which is to be used as a tool for achieving the goals.
Keywords: Gender, Domination, Critical discourse analysis, Ideology, Unconscious mind -
راهنمای تئوریک این نوشتار نظریه میدان تولید ادبی پی یر بوردیو است. در پرتو این نظریه، سوالات پژوهشی ناظر بر ساختار زیرمیدان تولید شعر در ایران تدوین می شوند، به گونه ای که جهت گیری همه این پرسش ها به ساختار تقاطعی این زیرمیدان معطوف است. آغازگاه مقاله با مرور بسیار مختصر نظریه بوردیو همراه است که بازنمود کامل آن را در خلال نوشتار می شود جست. به هر حال، سعی شده است ساختار دوقطبی تولید شعر پیش از هر چیز در قامت نهادها و موسساتی نظیر انجمن ها و مجلات ادبی نشان داده شود. مجله ادبی دانشکده در تهران، ارگان محافظه کاران ادبی بزرگی همچون ملک الشعرای بهار، تجسم قطب وابسته است و مجله ادبی تجدد در تبریز با پیشاهنگی تقی رفعت، ارگان نوآوران ادبی، تجلی قطب مستقل در حوزه شعر است. منازعه شعر کهنه و نو در قالب رویارویی این دو ارگان قابل پی گیری است. فراز فرجامین به مطالعه موردی نخستین شاعر نوپرداز ایران اختصاص دارد که با بررسی مسیر زندگی او در این زیرمیدان سعی شده است که هومولوژی ساختاری آن با میدان قدرت نشان داده شود.
This article is supported by Bourdieus theory of literary production. Therefore the main question of this research is concerned with the chiasmatic structure of this filed. First of all I start with reviewing Bourdieu's theory briefly to use it in further arguments. Also I illustrate the polarized structure of the subfield of poetry within Iranian literary associations and institutions. Malekoshoara's journal called “Daneshkadeh” is the best representative of the dependent pole and Rafat's journal, called “Tajadod”, is the best representative of the independent pole of it. The first one was the place of conservative poets and the second one belonged to modern poets. Here the challenge between traditional poetry and modern poetry finds special meaning. Finally as a case study I focus on Nima, the first avant-garde poet in Iran, and try to show structural homology between literary field and the field of power in his trajectory. This article is supported by Bourdieus theory of literary production. Therefore the main question of this research is concerned with the chiasmatic structure of this filed -
در دهه های اخیر نقش و اهمیت مدیریت ظاهر و تصور از بدن افراد در بازتعریف هویت آنان، توجه زیادی را در بین محققان علوم انسانی و اجتماعی به خود جلب کرده است. از این رو تحقیق حاضر به دنبال بررسی رابطه بین مدیریت ظاهر و هویت فردی جوانان می باشد. بدین سان به منظور بررسی این رابطه از نظریه گیدنز استفاده شده است. این تحقیق به صورت پیمایشی و با ابزار پرسش نامه در بین جوانان 25- 15 سال انجام شد. روش نمونه گیری؛ طبقه ای خوشه ایچند مرحله ای متناسب بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 380 نفر انتخاب گردیده است.
نتایج تحقیق نشان می دهد، مدیریت ظاهر در بین جوانان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. همچنین آزمون فرضیات نشان داد که بین مدیریت ظاهر جوانان و هویت فردی آنان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. در مجموع بر اساس یافته های این تحقیق می توان عنوان کرد که هر چه میزان انتخاب و گزینش افراد بالاتر رود، مسئله هویت و برداشت آنان از خویشتن خویش (هویت فردی)، اهمیت به سزایی پیدا می کند.کلید واژگان: مدیریت ظاهر, هویت فردی, جوانان, خودانگارهThe role and importance of people’s appearance management on their identity has attracted the attention of social sciences scholars in recent decades. Therefore this study investigates the relationship between appearance management and personal identity of youths. To study this relationship, Giddens theory is utilized. The study has been conducted via survey method and the population of the study has been 15 to 25 years old youths, the data was gathered through questionnaires and sample size was 380 cases. The results of the research indicate that appearance management is so important among the youths.
-
موضوع نوشتار حاضر، جایگاه نظریه تلفیقی پی یر بوردیو در گستره علوم اجتماعی است. بدین منظور، ابتدا، فلسفه رابطه ای به عنوان فلسفه پشتیبان این نظریه و پل رابط عین گرایی و ذهن گرایی طرح می گردد. سپس سابقه نظریه میدان های اجتماعی در نظریه میدان های فیزیکی و میدان های روانی تعقیب می شود. پس از آن، نظریه عمل پی یر بوردیو به عنوان مرکز ثقل جامعه شناسی رابطه گرایانه با توسل به مفاهیم نوبنیادی همچون منش و میدان تشریح می گردد. در این مرحله تلاش می شود ذات دیالکتیکی این مفاهیم و توقف وجودی شان نسبت به هم نشان داده شود. بدین ترتیب، توصیف مفاهیم منش و میدان معطوف به دریافت نظریه عمل به عنوان یک دستگاه نظری قدرتمند است، که توانایی تبیین عمل در عرصه های مختلف را دارد. مطالعات بوردیو و شاگردانش بارها این توانایی را نشان داده، ضمن آنکه با هضم انتقادات صاحب نظران علوم اجتماعی به توسعه هر چه بیشتر این برنامه تحقیقاتی جایگرین کمک نموده اند.
کلید واژگان: فلسفه رابطه ای, ذهن گرایی, عین گرایی, دیالکتیک, نظریه عمل, منش, میدان, استراتژی, هومولوژی, آئین, راست آئینی, کژآئینی و تمایز -
موضوع نوشتار حاضر "وضعیت ساختاری شعر در جامعه ایران" است.این موضوع مسبوق به یک پرسش انسانشناسانه – جامعه شناسانه از نحوه تکوین شعر با توجه به سازوکارهای اجتماعی است. برای پاسخگویی به این پرسش در فراز نخست به الگوی مطالعاتی لوسین گلدمن در "خدای پنهان" اشاره می شود.در این فراز روابط همتایانه خدا، انسان و جهان به منزله عناصر سه گانه ساختار اجتماعی نشان داده می شود.پس از این مقدمات تئوریک نوشتار به نحوه تکوین ساختار شعر با ارجاع به ساختار جامعه می پردازد و در آنجا با توجه به این عناصر سه گانه ساختار مکانیک شعر سنتی به ساختار مکانیک جامعه ماقبل مدرن احاله می گردد.بدین ترتیب نمایش جلوه های عینی و ذهنی روابط هومولوژیک خدای متعالی و انسان نوعی در جهان قدسی در دستور کار قرار می گیرد، چنانچه در نتیجه گیری همپوشانی ساخت جامعه به مثابه وجه عینی با ساخت شعر به مثابه وجه ذهنی پایان بخش این نوشتار خواهد بود.
کلید واژگان: ساختار, ساختارگرایی تکوینی, هومولوژی, سنت, مدرنیته, روابط ساختاری, انسجام مکانیک, شعر عرفانیThe subject of the present essay goes back to an anthropological and sociological question about the proccess of poetic creation with regard to social mechanisms. To answer this question, the authors initially refer to Lucien Goldman’s model of study in «Hidden God.» In this text, the similar relations of God, human beings and the universe as tripled elements of society’s structure have been portrayed. After these theoretical introductions, the essay focuses on the development of poetic structure with regard to the structure of society. Then based on the mentioned tripled elements, the mechanical structure of tradditional poetry is associated with the mechanical structure of pre-modern society. Thus, the objective and subjective embodiments of homological relations between God Almighty and human beings in heavenly world is set as an agenda. The essay comes to an end by presenting the overlapping of social structure as the objective aspect with poetic structure as the subjective aspect.
Keywords: Structure, genetic structuralism, homology, tradition, modernity, structural relations, mechanical integrity, mystical poetry -
این نوشتار با انگیزه پاسخگویی به یک پرسش بنیادین درباره نسبت انسان شناسی و ادبیات فراهم آمده است. بنابراین در فراز نخست ریشه های فلسفی این رابطه در قالب دو نظام فلسفی اثبات گرایی و تاویل گرایی واکاوی و به تغییرات آن توجه شده است. در فراز بعدی سرنوشت تاریخی این رابطه در ژانر رمان تعقیب گردیده و با تمرکز بر نویسندگان امریکای لاتین توسعه یافته است. ماریو بارگارس یوسا در میان این نویسندگان از جایگاه ویژه ای برخوردار است به خصوص به خاطر شمار قابل توجه رمان هایی که او با توسل به پژوهش هایش نوشته به گونه ای که این رمان ها وی را به یکی از بزرگ ترین نویسندگان ژانر رمان پژوهشی تبدیل کرده اند. مردی که حرف می زند نمونه درخشان این ژانر است که به لحاظ انسان شناختی مورد تجزیه و تحلیل واقع می شود و در قالب عینی آن رابطه انسان شناسی و ادبیت بار دیگر نشان داده می شود. به هر تقدیر نتیجه این نوشتار تاکید بر مرزهای هر چن ناپیدای انسان شناسی و ادبیات است تا حدی که رمان های پژوهشی نویسندگانی همچون یوسا را در بهترین حالت می توان رمان انسان شناسانه نامید.
-
ادبیات داستاانی و سرنوشت جامعه شناسی در ایرانمناسبت ادبیات جامعه شناسی در ارجاع به تجربه مدرنیته دایر مدار مقاله حاضر است تجربه ای که دو سوی دارد مدرنیزاسیون و مدرنیسم به عبارت دیگر فرایند های مکمل اقتصادی و فرهنگی امکان عمل مدرن را فراهم می آورند بنابراین پرسش از نقش ادبیات در تکوین جامعه شناسی ایران با این دیدگاه تئوریک پاسخ داده شده که گزارش نویسندگان بعنوان فراهم آورندگان لایه ذهنی واقعیت تجدید ناگزیر در فرآوری عمل مدرن و متعاقبا در تکوین جامعه شناسی اثر گذار بوده است زیرا جامعه شناسی بعنوان یک علم مقوم بر تجریه جدیدی است که ادبیات یک بعد از آن را فراهم آورده است بدین منظور آثار هدایت آل احمد دولت آبادی و درویشیان برگزیده شد و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی به مفهوم شناسی و مقوله بندی این مفاهیم در تناظر با لایه هایمدرنیزاسیون و مدرنیسم اقدام گردید گزارش نویسندگان فوق الذکر حاکی از آن بود که اگر چه آغاز گاه تجربه مدرنیته در ایران با توازن همراه بوده است اما به مرور سویه عینی بر سویه ذهنی سبقت گرفته و موجبات عدم تعادل آن را فراهم آورده است چنانچه نسبت مولفه فرهنگ به اقتصاد در آثار هدایت آل احمد دولت آبادی و درویشیان به ترتیب برابرب 1/1‘ 1/2‘1/3‘1/5 است این روند حاکی از تعمیق تاریخی عدم تعادل در تجربه مدرنیته است
-
پیدایش رمان فارسی نشانه مدرنیته است / گفت و گو با کریستوف بالایی
-
بررسی وضعیت وجود آدمی و نسبت آن با تاریخ و فرهنگ، شاید محوری ترین مساله ای باشد که در عرصه انسان شناسی ادبیات می بایست هماره مورد توجه واقع گردد. و البته پرسشگری در این مقوله، به گفته مارتین هایدگر، تقوای تفکر است.)هایدگر، 1377: 42 (حال انسان شناسی ادبیات می کوشد با توسل به بازنمودهای آدمیان در آثار ادبی به شناخت انسان اهتمام ورزد. به عبارت دیگر برای شناخت انسان از وجود او، پا را بیرون می نهد و به تجلیات وجودیش در شیوه زندگی، اقتصاد، خانواده، مذهب، هنر و... روی می آورد. انسان شناسی ادبیات معطوف به این رویکرد دیالکتیک در آن مساله اساسی است...
-
مقاله «اسطوره سیاست» با عنوان فرعی «ساخت اجتماعی واقعیت سیاسی» به یک آموزه جامعه شناختی اشاره دارد. این آموزه لایه سیاسی ذهن ایرانی را به عنوان پوسته واقعیت اجتماعی در نظر می گیرد؛ از این رو، واقعیت اجتماعی چندین لایه دارد، و هسته آن فروپوشیده است. نوشتار حاضر می کوشد آموزه یاد شده را با نگاهی تبارشناسانه به چالش درکشد.
کلید واژگان: ساخت اجتماعی, واقعیت اجتماعی, واقعیت سیاسی, ذهن سیاسی, وجوه عینی و ذهنی, تبارشناسی, استبداد ایرانی, دمکراسیThis article draws upon a sociological doctrine. The doctrine regards the political level of Iranian mind as an appearance of the social fact. The social fact has several levels, and its essence is hidden. The article challenges the above-mentioned doctrine with a genealogical approach. The first part deals theoretically with the constructed fact on the one hand, the fact being constructed on the other, and the dual face of the social fact with the two corresponding discourses in sociology. The second part explains the objective aspect of Iranian despotism in the light of Marx and Witfogel’s approaches. The next part regards the political mind as a subjective aspect of this fact. The final part formulates a problem: The paradoxical fact of recent political phenomenon. The objective aspect of this fact has prepared conditions for democracy in Iran, while it’s subjective aspect tends towards despotism.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.