شکوفه خردمند
-
شیوع چاقی در زنان یائسه نسبت به مردان بیشتر است. کاهش استروژن هنگام یائسگی موجب اختلال در عملکرد میتوکندری می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی شدید (HIT) بر تعداد کپی های ژنوم میتوکندری (mtDNAcn) و فاکتور رونویسی میتوکندری A (Tfam) در بافت چرب احشایی (VAT) موش های صحرایی اورکتومی (OVX) و تغذیه شده با غذای پرچرب (HFD) بود. 40 سر موش (8 هفته ای، 20±200 گرم) به 5 گروه:1) غذای نرمال (ND) 2) ND+OVX 3) HFD 4) HFD+ OVX5) HFD+OVX+HIT، تقسیم شدند. HIT به مدت 8 هفته/5 جلسه در هفته/42 دقیقه تمرین هوازی (85-80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین از VAT برای ارزیابی mtDNAcn و بیان ژن Tfam به روش qRT-PCR، نمونه برداری شد. از آزمون ANOVA و LSD جهت مقایسه تفاوت های بین گروهی استفاده شد. OVX و HFD منجر به تغییر معنادار بیان ژن Tfam نشد اما موجب کاهش معنادار mtDNAcn نسبت به گروه کنترل شد. HIT موجب افزایش معنادار بیان ژن Tfam نسبت به گروه کنترل و بیان ژن Tfam و mtDNAcn نسبت به گروه HFD+ OVX گردید؛ بنابراین HIT با افزایش mtDNAcn و بیان ژن Tfam موجب بهبود عملکرد میتوکندریایی در VAT موش های صحرایی OVX و تغذیه شده با HFD می شود.
کلید واژگان: اورکتومی, بافت چرب احشایی, فعالیت ورزشی هوازی شدید, mtDNAcn, TfamThe prevalence of obesity in postmenopausal women is higher compared to men. A decrease in estrogen with menopause leads to dysfunction in mitochondria. The purpose of this study is to investigate the effect of high intensity aerobic training(HIT) on the copy number of mitochondrial genome (mtDNAcn) and mitochondrial transcription factor A(Tfam) in visceral adipose tissue(VAT) in ovariectomized(OVX) rats fed with high-fat diet(HFD). 40 rats (8 weeks, 200±20 gr) were divided into 5 groups:1) normal diet (ND), 2) ND+OVX, 3) HFD, 4) HFD+OVX, and 5) HFD+OVX+HIT. HIT performed aerobic training (80-85% of maximum oxygen consumption) for 8 weeks/5 sessions/42 minutes.48 hours after the last training session, VAT samples were taken to evaluate mtDNAcn and Tfam gene expression by qRT-PCR method. ANOVA and LSD tests were used to compare the differences between groups. OVX and HFD didn’t lead to a significant change in Tfam gene expression, but caused a significant decrease in the mtDNAcn compared to the control group. HIT caused a significant increase in Tfam gene expression compared to the control group and Tfam gene expression and mtDNAcn compared to the HFD+OVX. Hence, HIT improves mitochondrial function through mtDNAcn and Tfam gene expression in VAT in OVX rats fed by HFD.
Keywords: Ovariectomized, Visceral Adipose Tissue, Intense Aerobic Exercise Training, mtDNAcn, Tfam -
زمینه و هدف:
عوامل التهابی و اختلالات وابسته به آن (از جمله مقاومت به انسولین)، با شروع دوره یایسگی در زنان دارای اضافه وزن افزایش می یابد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح کالپروتکتین پلاسمایی و مقاومت به انسولین در زنان یایسه و غیریایسه دارای اضافه وزن بود.
روش تحقیق:
تعداد 27 زن دارای اضافه وزن (با نمایه توده بدنی بیشتر از 25 کیلوگرم/متر مربع) به دو گروه شامل 13 نفر زن یایسه (با میانگین سن 76/5 ± 53/46 سال) و 14 زن غیریایسه (با میانگین سنی 7/85±32/50 سال) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل هشت هفته تمرین هوازی با تکرار سه جلسه در هر هفته با شدت 40 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود که به مدت 25 دقیقه در هفته اول اجرا شد و در هفته هشتم به 45 دقیقه رسید. سطوح پلاسمایی کالپروتکتین، انسولین، گلوکز، و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) قبل و 48 ساعت پس از پایان تمرین اندازه گیری شد. از آزمون t همبسته جهت بررسی تغییرات درون گروهی و از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تغییرات بین گروهی در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد.
یافته هابر اساس نتایج حاصل از آزمون t همبسته، میزان پلاسمایی کالپروتکتین پس از تمرین در هر دو گروه زنان یایسه (0/01=p) و غیریایسه (0/04=p) به طور معنی داری افزایش یافت؛ اما آزمون تحلیل کوواریانس، عدم اختلاف معنی دار (0/80= p) بین مقادیر کالپروتکتین دو گروه را تایید کرد. غلظت پلاسمایی انسولین (0/009=p) و مقاومت به انسولین (0/03=p) در زنان یایسه به طور معنی داری کاهش یافت؛ در حالی که در زنان غیر یایسه با افزایش معنی دار مقاومت انسولینی (0/01=p) همراه بود.
نتیجه گیریتمرین ورزشی هوازی موجب افزایش سطوح کالپروتکتین در زنان یایسه و غیریایسه دارای اضافه وزن می شود؛ تغییری که مستقل از تغییرات انسولین و شاخص مقاومت انسولینی در زنان رخ می دهد.
کلید واژگان: التهاب, تمرین ورزشی, کالپروتکتین, مقاومت انسولینیBackground and AimInflammatory factors and related disorders (including insulin resistance) increase with the onset of menopause in overweight women; thus the aim of the present study was to investigate the effect of eight weeks of aerobic exercise training on plasma levels of calprotectin and insulin resistance in overweight post-menopausal and peri-menopausal women.
Materials and MethodsTwenty seven overweight women (BMI>25 kg/m2) participated in this study. Subjects were divided into two groups including 13 post-menopausal women (mean age 53.46±5.76 years), and 14 peri-menopausal women (mean age 32.50±7.85 years). The training program consisted of eight weeks of aerobic exercise training, three sessions per week, up to 40-80% of maximal reserve heart rate; each session lasted 25 minutes in the first week and reached to 45 minutes in the 8th week of training. Plasma levels of calprotectin, insulin, glucose, and insulin resistance index (HOMA-IR) were measured before and 48 hours after the end of training. Paired t-test was used to determine intragroup changes; while analysis of covariance (ANCOVA) test were applied to compare intergroup changes at the significant level of p<0.05.
ResultsThe results of paired t-test showed that plasma levels of calprotectin increased significantly in both post-menopausal (p=0.01) and peri-menopausal (p=0.04) women after exercise; but the analysis of covariance test did not show any significant differences (p=0.80) between two groups. Moreover, plasma insulin (p=0.009) concentration and insulin resistance (p=0.03) significantly reduced in post-menopausal women, while in peri-menopausal women was associated with a significant increase (p=0.01) in insulin resistance.
ConclusionThe results of this study showed that aerobic exercise training increases the levels of calprotectin in overweight post-menopausal and peri-menopausal women, and this increase appears to be independent of changes in insulin and insulin resistance in these women.
Keywords: Inflammation, exercise training, Calprotectin, Insulin resistance -
زمینه و هدف
فعالیت ورزشی به دلیل اینکه منجر به کاهش در سطوح برخی آدیپوکاین ها از جمله کمرین می شود، باعث بهبود در حساسیت به انسولین می شود؛ اما تاثیر تمرین استقامتی وتناوبی شدید بر سطوح کمرین و مقاومت به انسولین در موش های چاق شده ناشناخته است.
مواد و روش هادر این مطالعه 27 سر موش نر، به طور تصادفی به چهار گروه کنترل پایه (6= n)، تمرین استقامتی (8= n)، تمرین تناوبی شدید (8= n) و کنترل چاق بدون مداخل (5= n) تقسیم شدند. گروه استقامتی و تناوبی شدید به مدت هشت هفته به فعالیت پرداختند و سطوح کمرین پلاسما به روش الایزا اندازه گیری شد.
ملاحظات اخلاقیتمامی مراحل اجرای پژوهش شامل نگهداری، اجرای پروتکل تمرین، کشتار رت ها و خون گیری بر اساس ضوابط کمیته اخلاقی انجام شد. این تحقیق در دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران تصویب شد و در مرکز کمیته اخلاق پژوهشگاه علوم ورزشی با کد IR.SSRI.REC.1398/559 به ثبت رسید.
یافته هانتایج نشان داد که کمرین در گروه استقامتی نسبت به گروه موش های چاق شده بدون مداخله کاهش معنی داری داشت (0/01>P)، ولی نسبت به گروه کنترل پایه تغییر معنی داری نداشت. همچنین، اختلاف معنی داری بین کمرین گروه تناوبی شدید با گروه موش های چاق شده بدون مداخله و گروه کنترل پایه وجود نداشت (0/05P). اختلاف معنی داری بین مقاومت به انسولین در گروه تناوبی شدید نسبت به تمرین استقامتی وجود نداشت (0/05P).
نتیجه گیریبه نظر می رسد تمرین استقامتی و تناوبی شدید باعث کاهش مقاومت به انسولین می شود که این کاهش در تمرین استقامتی احتمالا به واسطه کاهش وزن و کمرین سرمی اتفاق می افتد.
کلید واژگان: تمرین استقامتی, تمرین تناوبی شدید, کمرین, مقاومت به انسولین, موش های چاقBackground and AimExercise improves sensitivity to insulin by reducing some adipokines including chemerin. However, the effect of endurance exercise and high-intensity intermittent exercise on chemerin level and insulin resistance in obese male rats is still unknown.
Methods & MaterialsIn this study 27 male rats were randomly divided into 4 groups of sedentary control (n=6), endurance exercise (n=8), high-intensity intermittent exercise (n=8) and untreated obese control (n=5). Both endurance and high intensity intermittent exercise groups performed exercises for 8 weeks. The plasma level of chemerin was measured by ELISA method.
Ethical ConsiderationsThis study obtained its ethical approval form the Research Ethics Committee of Sport Sciences Research Institute (Code: IR.SSRI.REC.1398.55).
ResultsThe chemerin level was significantly reduced in the endurance group compared to the untreated obese control group (P<0.01), but it had no significant change compared to the sedentary control group. Moreover, the plasma level of chemerin in the high-intensity intermittent group was not significantly different from that of untreated obese control group and sedentary control group (P>0.05) and chemerin level reduction in the endurance group was significant compared to the high-intensity intermittent group (P<0.05). Furthermore, there was no significant difference in the insulin resistance reported in high-intensity intermittent group compared to that of endurance group (P>0.05), but its difference in high-intensity intermittent and endurance training groups was significant compared to that of untreated obese control and sedentary control groups (P<0.05).
ConclusionBoth endurance and high-intensity intermittent exercises can reduce insulin resistance which can be due to the reduction of chemerin plasma level and weight loss.
Keywords: Endurance exercise, high-intensity intermittent exercise, chemerin, insulin resistance, obese rats
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.