به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

شیبا یوسفوند

  • شیبا یوسفوند، فرشید حمیدی*، مرتضی زنده دل
    زمینه مطالعه

    در طی اصلاح نژادهای متعددی که بر روی جوجه ها صورت گرفته است، تغییرات متعددی در عملکرد مسیرهای نورونی و تراکم گیرنده های درگیر در کنترل اخذ غذا و اشتها بوجود آمده است. سیستم ملانوکورتینی و گیرنده های آن در تنظیم مرکزی رفتارهای تغذیه ای و تعادل انرژی نقش دارند. به همین دلیل برای بررسی نقش این سیستم در کنترل مرکزی اخذ غذا و آب در پرندگان، مطالعه حاضر طراحی شده است.

    هدف

    بررسی نقش گیرنده های MCR3 و MCR4 در کنترل اخذ آب و غذا در پرندگان.

    روش‎ کار

     مطالعه حاضر بر روی 48 قطعه جوجه خروس نژاد گوشتی سویه راس 308، طی دو آزمایش (در هر آزمایش چهار گروه) انجام شد. ابتدا در جوجه ها با استفاده از جراحی استریوتاکسی کانول راهنما کاشته شد. سپس در آزمایش اول جوجه ها به ترتیب در چهار گروه، محلول کنترل و دوزهای 2/0، 2 و 10 نانومول در 5 میکرولیتر از SHU9119 (آنتاگونیست غیر انتخابی گیرنده های MCR3 و MCR4) و در آزمایش دوم هم به ترتیب در چهار گروه، محلول کنترل و دوزهای 2/0، 2 و 10 نانومول در 5 میکرولیتر از MCL0020 (آنتاگونیست انتخابی گیرنده MCR4) را به صورت تزریق داخل بطن مغزی دریافت کردند. سپس میزان اخذ آب و غذای تجمعی در زمان های 180 و 150، 120، 90، 60، 30 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد.

    نتایج

    تزریق داخل بطن مغزی SHU9119 و MCL0020 باعث افزایش اخذ غذای تجمعی شده (05/0<p)، ولی اثری روی اخذ آب تجمعی نداشته است (05/0<P).

    نتیجه گیری نهایی

    سیستم ملانوکورتینی مرکزی یکی از سیستم های درگیر در کنترل مرکزی اخذ غذا در پرندگان می باشد.

    کلید واژگان: اخذ غذا, اخذ آب, گیرنده MC3, گیرنده MC4, جوجه خروس گوشتی
    Shiba Yousefvand, Farshid Hamidi *, Morteza Zendehdel
    BACKGROUND

    During the modification of several races, which has been done on chickens, there have been several changes in the function of neural pathways and receptor density involved in the control of food intake and appetite. Melanocortin system and its receptors are involved in the central regulation of nutritional behaviour and energy balance. Therefore, this study was designed to investigate the role of this system in the central control of food and water intake in birds.

    OBJECTIVES

    The present study aimed to evaluate the role of MCR3 and MCR4 receptors in controlling the food and water intake in birds.

    METHODS

    This work was performed on 48 Ross 308 broiler chicks through two experiments (each experiment in four groups). Primarily, stereotaxic surgical guide cannula was implanted in the chickens. Subsequently, in the first experiment, the chickens were divided into the four following groups: the control solution, 0.2, 2, and 10 nmol/5µl of SHU9119 (Non-selective antagonist of MCR3 and MCR4 receptors) In the second experiment, the chickens were also divided in four groups: the received control solution, 0.2, 2, and 10 nmol/5µl of MCL0020 (Selective MCR4 receptor antagonist) via intracerebroventricular (ICV) injection. Afterwards, cumulative food and water intake were measured at 30, 60, 90, 120, 150, and 180 minutes after the injection.

    RESULTS

    The results of this study showed that ICV injection of SHU9119 and MCL0020 increased cumulative food intake (P>0.05), but did not affect cumulative water intake (P<0.05).

    CONCLUSIONS

    According to the findings herein, central melanocortin system is one of the systems involved in central control of food intake in birds.

    Keywords: food intake, Water intake, MCR3, MCR4, broiler chicks
  • شیبا یوسفوند، فرشید حمیدی*، مرتضی زنده دل، عباس پرهام
    اختلال در تعادل مایعات بدن موجب بروز مشکلات و بیماری های متعددی از جمله آسیت در طیور می شود. بنابراین شناسایی مکانیسم های درگیر در کنترل اخذ آب می تواند در درک بهتر پاتوفیزیولوژی بیماریهای مرتبط کمک کننده باشد. نوروپپتید وای یکی از نوروپپتیدهای درگیر در کنترل مرکزی اخذ آب است. در هنگام محرومیت از آب، سنتز mRNA این نوروپپتید در هیپوتالاموس افزایش می یابد. بنابراین، این مطالعه به بررسی نقش گیرنده های NPY1 و NPY2 در کنترل مرکزی اخذ آب می پردازد. در این مطالعه دو سری آزمایش انجام شده است. در آزمایش اول و دوم جوجه خروس های گوشتی نژاد راس به ترتیب 10 میکرولیتر اوانس بلو، 5/2، 5، 10 و 20 میکروگرم از B5063 و SF22 (آنتاگونیست های گیرنده های NPY) را با تزریق داخل بطن مغزی دریافت کردند. سپس اخذ آب تجمعی آن ها در زمان های 90 و 180 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که تزریق داخل بطن مغزی B5063 (gμ 20 و 10، 5، 5/2) باعث کاهش اخذ آب تجمعی در مقایسه با گروه کنترل شده است (05/0<P)، درحالیکه هیچ یک از دوزهای SF22 اثری روی اخذ آب تجمعی در زمان های بررسی شده در مقایسه با گروه کنترل نگذاشته اند (05/0>P). نتایج حاصل از این آزمایش نشان دادند که اثر NPY درونزاد بر اخذ آب ممکن است از طریق گیرنده NPY1 صورت بگیرد.
    کلید واژگان: گیرنده های NPY1 و NPY2, اخذ آب تجمعی, تزریق داخل بطن مغزی, جوجه خروس های گوشتی
    Sh. Yousefvand, F. Hamidi *, M. Zendehdel, A. Parham
    Imbalance of body fluids can cause numerous problems and diseases including ascites in poultry. Therefore, identifying the mechanisms involved in controlling water intake can help to better understand the pathophysiology of related diseases. NPY is one of the neuropeptides involved in central control of water intake. When deprived of water, the mRNA synthesis of this neuropeptide increases in the hypothalamus. So, this study examines the role of NPY1 and NPY2 receptors in central control of water intake. Two series of experiments were conducted in this study. In the first and second experiments, male broiler chickens respectively received 10 μl of Evans Blue, 20 μg, 10 μg, 5 μg and 2.5 μg of B5063 and SF22 (receptors antagonists NPY) by ICV injection. Then cumulative water intake was measured at 90 and 180 minutes after injection. The results showed that ICV injection of B5063 (20, 10, 5 and 2.5 μg) resulted in reduction in water intake compared with the control group (p < 0.05), while none of the SF22 doses had an effect on cumulative water intake compared to the control group (P>0.05). The results of these experiments showed that the effect of NPY on water intake may be conducted through NPY1 receptor.
    Keywords: NPY1, NPY2 receptors, Cumulative water intake, wICV injection, Neonatal broiler chicken
  • شیبا یوسفوند، فرشید حمیدی*، مرتضی زنده دل، عباس پرهام
    زمینه و هدف

    اختلال در تعادل مایعات بدن موجب بروز مشکلات متابولیسمی و بیماری هایی نظیر آسیت در طیور می شود که روشن شدن مکانیسم های درگیر در اخذ آب را ضروری می سازد. اثرات انسولین و سوماتوستاتین بر اخذ آب در جوجه خروس های گوشتی 5 روزه (نژاد راس 308) مورد بررسی قرار گرفت.

    روش ها

    در این مطالعه دو سری آزمایش انجام شد. در آزمایش اول 10 میکرولیتر از دوزهای 40  و 20 ،10 نانوگرم انسولین و در آزمایش دوم 10 میکرولیتر از دوزهای 2 و 1، 5/0 نانومول سوماتوستاتین به صورت داخل بطن مغزی در جوجه ها تزریق شد. در هر دو آزمایش گروه کنترل اوانس بلو دریافت کرد. اخذ آب تجمعی در زمان های 90 و 180 دقیقه پس از تزریق در هر دو آزمایش اندازه گیری شد.

    یافته ها

    دوزهای 40 و20 ،10 نانوگرم انسولین در 90 دقیقه پس از تزریق کاهش معنی دار اخذ آب نسبت به گروه کنترل را نشان دادند. در 180 دقیقه پس از تزریق دوز 20 نانوگرم انسولین اثر کاهشی خود بر اخذ آب را حفظ کرد (0/05>p  )، اما دوزهای 40 و 10 نانوگرم تاثیری بر اخذ آب نگذاشتند. گروهی که دوز 20 نانوگرم انسولین را دریافت کرده بود در 180 دقیقه پس از تزریق کاهش معنی دار اخذ آب را در مقایسه با گروه های با دوز 40 و 10 نانوگرم نشان دادند (0/05>p). دوز 0/5 نانومول سوماتوستاتین در 90 و 180 دقیقه پس از تزریق تاثیری روی اخذ آب تجمعی در مقایسه با گروه کنترل نگذاشته بود، اما دوزهای 2 و 1 نانومول در 90 دقیقه پس از تزریق، موجب کاهش معنی دار اخذ آب در مقایسه با گروه کنترل شدند (0/05>p  ). در 180 دقیقه پس از تزریق دوز 2 نانومول سوماتوستاتین اثر کاهشی خود بر اخذ آب را حفظ کرده بود، اما دوز 1 نانومول بر اخذ آب تجمعی تاثیری نداشت. دوزهای 2 و 1، 0/5 نانومول سوماتوستاتین بصورت وابسته به دوز باعث کاهش معنی دار اخذ آب شدند (0/05>p  ).

    نتیجه گیری

    سوماتوستاتین و انسولین باعث کاهش اخذ آب در جوجه های نوزاد شدند.

    کلید واژگان: اخذ آب, انسولین, تزریق داخل بطن مغزی, جوجه های نوزاد, سوماتوستاتین
    Shiba Yousefvand, Farshid Hamidi*, Morteza Zendehdel, Abbas Parham
    Background and aim

    Disorders of body fluid balance lead to metabolic problems and diseases such as ascites in poultry, which require studies on the clarification of involved mechanisms in water intake. The effect of insulin and somatostatin on water intake in 5-day male broiler chickens (Ross 308) was investigated.

    Methods

    Two experiments were conducted. In the first one, 10, 20 and 40 ng of insulin and in the second one, 0.5, 1 and 2 nM of somatostatin were injected to chicken via intracerebroventricular (icv) injection. Control group received Evans blue in both experiments. Accumulated water intake at 90 and 180 minutes after injection was measured.

    Results

    The doses of 10, 20 and 40 (ng) of insulin at 90 min after injection, showed a significant reduction in water intake compared with control group (p < 0.05). In 180 minutes after injection of insulin 20 ng, reduction of water consumption was retained but doses of 10 and 40 ng did not affect water consumption. The group that received 20 ng of insulin showed a significant reduction on water intake 180 minutes after injection compared with groups of 10 and 40 ng (p < 0.05). Somatostatin 0.5nM did not affect accumulated water intake in 90 and 180 minutes after injection compared with control group. However, somatostatin 1 and 2 nM significantly reduced water intake in 90 minutes after injection compared to the control group (p < 0.05). In 180 minutes after injection of somatostatin 2 nM, reduction of water consumption was retained but the dose of 1nM did not affect water consumption. Doses of 0.5, 1 and 2 nM of somatostatin significantly reduced water intake in a dose-dependent manner (p < 0.05).

    Conclusion

    Somatostatin and insulin reduced water intake in neonatal chickens.

    Keywords: icv injection, Insulin, Neonatal chickens, Somatostatin, Water intake
  • فرشید حمیدی *، شیبا یوسفوند
    مقدمههسته قوسی محل همگرایی نورون هایی در قاعده هیپوتالاموس و مجاورت بطن سوم و برجستگی میانی است، که نقش محوری در جامعیت دهندگی به پیام های مربوط به تنظیم اخذ غذا دارد. بر پایه نقش ویژه هیپوتالاموس در کنترل اخذ غذا، هدف از مطالعه مروری حاضر بررسی نقش واسط هسته قوسی در تنظیم اخذ غذا بوده است.
    مواد و روش هادر سال 2016 در مطالعه حاضر، مقالات مرتبط منتشر شده با موضوع در پایگاه های اطلاعاتی معتبرPubMed، Web of Science Scopus، Elsevier، Springer، Science Direct، SID با استفاده از جستجوی سیستماتیک با کلیدواژه های استاندارد، در بازه زمانی 1998-2016 استخراج و فهرست منابع مقالات شناسایی شده جهت یافتن مقاله های بیشتر بررسی گردید.
    یافته هاهسته قوسی شامل جمعیت های نورونی حاوی نوروپپتید Y، پپتید مرتبط با آگوتی، گابا و هورمون محرک ملانوسیتی است. این نورون ها که عمدتا در بخش شکمی میانی واقع شده اند، تا سایر هسته های هیپوتالاموس کشیده شده و در کنترل تغذیه و افزایش یا کاهش اخذ غذا موثرند. هسته قوسی از طریق برجستگی میانی به پیام های محیطی تعادل انرژی دسترسی دارد زیرا این ناحیه توسط سد خونی-مغزی، محافظت کامل نمی شود.
    نتیجه گیریطبق مطالعات، هسته قوسی مکانی است که برخی نوروترانسمیترها اثرات افزاینده یا کاهنده بر اخذ غذا را در پستانداران و پرندگان ایجاد می کنند. لپتین، انسولین، هورمون محرک ملانوسیتی و سروتونین دریافت غذا را مهار و نوروپپتید Y، پپتید مرتبط با آگوتی، نوسیسپتین ارفانین FQ و گابا اخذ غذا را تحریک می نمایند. البته بعضی مانند Ghrelin عملکرد دوگانه دارند بصورتیکه در پستانداران اخذ غذا را تحریک و در پرندگان مهار می کند.
    کلید واژگان: هسته قوسی, هیپوتالاموس, اخذ غذا
    Farshid Hamidi *
    Introduction Arcuate nucleus (ARC) is an aggregation of neurons in the basal hypothalamus, is thought to play a pivotal role in the integration of signals regulating food intake. Given the important role of hypothalamus in regulating of food intake, the aim of this review study was discussion on the mediating role of the ARC in feeding behaviour.
    Materials and Methods In 2016, in this study by searching related articles published in valid scientific databases such as PubMed, Web of Science, Scopus, Elsevier, Springer, Science Direct, and SID with standard keywords and reference. Lists of identified articles were reviewed for the additional articles during 1998 to 2016.
    Results These studies reported that the arcuate nucleus includes several populations of neurons that contain neuropeptide Y, agouti-related peptide, GABA, and αMSH. These neurons, in the most ventromedial part of the nucleus, project strongly to the other nuclei of hypothalamus, and are important in the regulation of feeding behaviour and increasing or decreasing of food intake. The ARC is available to peripheral signals of energy balance, via median eminence, because this part of the brain is not protected completely by the blood brain barrier.
    Conclusion Based on the literature, the ARC is the part of brain where some neurotransmitters exert the most potent orexigenic or anorexigenic effects in mammals and birds. Food intake is inhibited by leptin, insulin, αMSH, and serotonin and activated by NP Y, Agrp, NO F/Q, and GABA. However, a few neurotransmitter such as ghrelin has a dual function, ghrelin stimulates feeding in mammals, although it attenuates food intake in birds.
    Keywords: Arcuate Nucleus, Hypothalamus, Food Intake
  • سید رضافاطمی طباطبایی، رحیم پیغان، شیبا یوسفوند
    با توجه به اثر برخی از آلاینده ها بر عملکرد غده ی تیروئید و به منظور بررسی اثر کاهش هورمون های تیروئیدی بر برخی پارامترهای بیوشیمیایی خون کپور ماهیان این مطالعه انجام گردید. ماهیان به چهار گروه 30 قطعه ای تقسیم شدند. گروه ها، به ترتیب صفر (شاهد)، 3، 9 و 27 میلی گرم در لیتر پروپیل تیواوراسیل را در آب، به مدت یک ماه دریافت کردند. پس از یک ماه، نیمی از ماهیان هر گروه خون گیری شدند و وزن ماهیان، میزان هورمون های تیروئیدی، تری گلیسرید، کلسترول تام، HDL-c، LDL-c، گلوکز و اوره سرم اندازه گیری گردید و سپس مصرف دارو قطع و بقیه ی ماهیان پس از یک ماه همانند مرحله ی قبل، مورد بررسی قرار گرفتند. در مقایسه با گروه های مختلف، هورمون های تیروئیدی در مرحله ی اول تفاوت معنی داری نشان ندادند (05/0p>)؛ اما در مرحله ی دوم مقدار T4 در گروه های آزمایشی نسبت به گروه شاهد کاهش و T3 در گروه های 3 و 9 میلی گرم در لیتر نسبت به گروه 27 میلی گرم و کنترل افزایش نشان داد (05/0p<). تری گلیسرید در مرحله ی اول در گروه های 3 و 9 میلی گرم در لیتر از گروه شاهد بیشتر بود (05/0p<). غلظت HDL-c در مرحله ی دوم در گروه 3 میلی گرم بیشتر از گروه های شاهد و 27 میلی گرم در لیتر بود (05/0p<). گلوکز در مرحله ی دوم در گروه 9 میلی گرم در لیتر با کاهش معنی دار نسبت به گروه کنترل همراه بود (05/0p<). اوره نیز در گروه های تحت تیمار در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان داد. بر این اساس، هورمون های تیروئیدی به صورت تاخیری به تیمار انجام شده پاسخ دادند و تغییرات آن ها به صورت وابسته به مقدار، متغیرهای مورد مطالعه را تحت تاثیر قرار داده است.
    کلید واژگان: هورمون های تیروئیدی, ماهی کپور معمولی, لیپید, اوره, گلوکز
    S.R. Fatemi Tabatabaei, R. Peyghan, Sh Yusefvand
    Due to the effects of some pollutants on the thyroid gland function and to assess the effects of hypothyroidism on some blood biochemical parameters of common carps, this study was conducted. Fishes were divided into four groups of 30 each. The groups were treated by zero (control group), 3, 9 and 27 mg/L of propylthiouracil in water for one month. After 1 month, blood was taken from 15 fishes from each group and their weight, serum thyroid hormones, triglycerides, total cholesterol, HDL-c, LDL-c, glucose and serum urea urea were measured. For the reminder, the drug application was discontinued and the other halves of the fish were examined one month later, in the similar manner to the previous stage. In stage 1 (after one month) in comparison between different groups, thyroid hormones did not show significant difference (p>0.05), but in the second stage, T4 level was lower in the treatment groups in comparison with the control (p<0.05). T3 level in 3 and 9 mg/l groups were higher than 27 mg/L group and the control (p<0.05). The triglycerides level was higher in 3 and 9 mg/L groups compared to control group (p<0.05). HDL-c in the second stage in 3 mg/L group was higher than the control group and 27mg/L group (p<0.05). Glucose in the second stage was significantly lower in 9 mg/l group in comparaison with the control group (p<0.05). Urea also increased in the treated groups in comparison with the control (p<0.05). Accordingly, it is concluded that thyroid hormones had responded to the treatment with delay and their changes have affected the studied variables dependently.
    Keywords: thyroid hormones, Common carp, lipid, urea, glucose
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال