به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب ضحی چهاردهی سیرتی

  • ضحی چهاردهی سیرتی، فرناز موحدی *، مهرناز امینی فر

    میوه آلبالو پس از برداشت به دلیل فساد و تخریب سریع، صادارات محدودی دارد. بسته بندی مناسب موجب افزایش ماندگاری محصول خواهد شد. از سویی دیگر، فیلم های طبیعی مورد مصرف در بسته بندی محصولات غذایی مانند نشاسته، خصوصیات مکانیکی و ممانعتی ضعیفی دارند. بدین منظور استفاده از ترکیبات نانو برای بهبود ویژگی های فیلم های بر پایه نشاسته پیشنهاد شده است. نانوذرات اکسیدروی با توجه به خصوصیاتی همچون ایمن بودن، دسترسی آسان و قیمت مناسب، می تواند به عنوان گزینه ای مطمئن برای تقویت فیلم های بر پایه نشاسته مطرح باشند. هدف از انجام این پژوهش، طراحی فیلم های بسته بندی جدید بر پایه نشاسته سیب زمینی که با ترکیب درصدهای مختلف از نانوذرات اکسیدروی (4%، 3%، 2%، 1%، 5/0%،0%) تقویت شده و بررسی عملکرد آن بروی شاخص های کیفی میوه آلبالوی ایرانی می باشد. فیلم های حاصل با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، تست های مکانیکی و نفوذپذیری به بخارآب بررسی شدند. به طور کلی با افزودن نانوذرات اکسیدروی به بستر فیلم های بر پایه نشاسته سیب زمینی، استحکام کششی و مدول الاستیسیته فیلم ها به ترتیب از 7/3 تا 8/4 مگاپاسکال و از 63 تا 92 مگاپاسکال افزایش یافت در حالیکه، درصد ازدیاد طول و نفوذپذیری نسبت به بخارآب به ترتیب از 26% به 22% و از 7-10×7/5 به 7-10×3/5 (g.Pa-1.h-1.m-1)کاهش یافت. به طور کلی، بررسی ها نشان داد که فیلم نشاسته حاوی نانوذرات اکسیدروی 2% خصوصیات فیزیکی و مکانیکی بهتری نسبت به فیلم های دیگر دارد و بنابراین به عنوان مناسب ترین فیلم، برای ارزیابی تاثیرات نوع بسته بندی در حفظ شاخص های کیفی میوه آلبالو مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاکی از بالاتر بودن میزان اسیدیته، ماده جامد محلول و سفتی بافت نمونه آلبالوهای بسته بندی شده در فیلم نشاسته سیب زمینی/نانوذرات اکسید روی 2% نسبت به نمونه میوه های بسته بندی شده در فیلم نشاسته خالص و فیلم های پلی اتیلن تجاری بودند. در این مطالعه جهت تحلیل آماری از نرم افزار SPSS استفاده شد.

    کلید واژگان: آلبالو ایرانی, عمر ماندگاری, بسته بندی, نشاسته سیب زمینی, نانوذرات اکسیدروی}
    Chahardehi Sirati, Movahedi *, Aminifar

    Because of high perishable properties of sour cherry, there is no possibility to export the fruit freshly. Packaging would be one of the efficient factors playing an important role for increasing the shelf-life of the food products. On the other hand, application of natural and eco-friendly materials such as starch in packaging industry seems unfavorable aroused from poor mechanical and barrier properties. To overcome these defects, addition of nanofillers is advised. In this regard, ZnO nanoparticles are a right choice for reinforcement of biopolymers due to their safety, appropriate price and high availability. The objective of this paper is to design a new kind of packaging based on potato starch films reinforced with loading various amounts of ZnO nanoparticles (0, 0.5, 1, 2, 3, 4 wt%) and evaluation its performance on quality parameters of Iranian sour cherry. The resulting films were characterized with FE-SEM(Field Emissionscanning electron microscopy), water vapor permeability(WVP) and mechanical tests. Upon the ZnO nanoparticles content increased, both the tensile strength yield (TS) and Young’s modulus (YM) increased from 3.7 to 4.8 MPa and from 63 to 92 MPa, while elongation at the break point (E(%)) and WVP decreased from 26% to 22% and from 5.7×10-7 to 5.3×10-7 g.Pa-1.h-1.m-1, respectively. The starch bio-film containing 2% ZnO nanoparticles was selected as the best reinforced packaging film for maintaining sour cherry quality parameters. The results showed the better quality of fruits packaged in starch films containing 2% ZnO nanoparticles in comparison with either the samples packaged in nonreinforced starch films, or even in polyethylene (PE) films due to a higher total soluble solids, titrable acidity and firmness. The SPSS software was used for statistical analysis.

    Keywords: Iranian sour cherry, Shelf life, Packaging, Potato starch, ZnO nanoparticles}
  • ضحی چهاردهی سیرتی*، فرناز موحدی، بهزاد کرد، مهدی روحانی، مهرناز امینی فر
    امروزه در بسته بندی مواد غذایی از مواد پلاستیکی، نفتی، شیشه، فلزات و کاغذ استفاده می شود. کاربرد این مواد در بسته بندی معایب متعددی را به دنبال دارد که از جمله آن ها می توان به مهاجرت ترکیبات استفاده شده در فرمول بندی بسته بندی به ماده غذایی، ایجاد آلودگی های زیست محیطی و مشکلات بازیافت آن ها اشاره کرد. زباله های پلاستیکی به جا مانده از بسته بندی محصولات غذایی همواره به عنوان معضل بزرگی برای محیط زیست مطرح هستند. ازاین رو، پژوهش های جدید به یافتن جایگزین های مناسب برای بسته بندی های متداول معطوف شده است. زیست پلیمرهای زیست تخریب پذیر و سازگار با محیط زیست به عنوان راه حل مناسب برای این موضوع پیشنهاد می شوند. اما، استفاده از زیست پلیمرها در بسته بندی محصولات غذایی در برابر محدودیت های متعددی قرار دارد. شکنندگی، سفتی، ناپایداری گرمایی و نفوذپذیری زیاد نسبت به گازها و بخارآب در زمره عوامل اصلی محدودیت استفاده از زیست پلیمرها در صنعت بسته بندی هستند. بر این اساس، به پژوهش های گسترده ای با هدف بهبود بیشتر کارایی زیست پلیمرها نیاز است. از روش های اخیر در این راستا می توان به پوشش دهی، مخلوط سازی و اصلاح فیزیکی-شیمیایی اشاره کرد. در این مقاله به انواع زیست پلیمرهای استفاده شده در صنعت بسته بندی مواد غذایی، ویژگی ها، محدودیت ها و روش های بهبود آن ها پرداخته شده است.
    کلید واژگان: پلیمرهای زیست تخریب پذیر, صنایع غذایی, بسته بندی, نانوذرات, عمرنگه داری}
    Zoha Chahardehi Sirati *
    Materials, including plastics, glass, metals, paper and paperboards which are traditionally used in food packaging industry have the disadvantage of migration into food material, resulting in pollutions, wastes and recycling problems. Plastic wastes from food packaging materials are always a big concern for the environment. Therefore, recent researches have been focused on finding suitable alternatives for these types of packaging materials. Eco-friendly biodegradable polymers can be considered as a suitable option. On the other hand, the use of such biopolymers as food packaging materials is subjected to several limitations. The major factors limiting their application in food packaging include brittleness, stiffness, thermal instability and high water vapor and gas permeability. Coating, blending, and chemical/physical modifications are the most recent strategies for improving the properties of biopolymers. This study discusses the properties and limitations of biodegradable polymers used in food packaging as well as approaches for their modification.
    Keywords: biodegradable polymers, food industry, packaging, nanoparticles, shelf life}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال