به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

طاهر درودی

  • فریبا نصیری زیبا، فائزه شفیعی بافتی*، نعیمه سیدفاطمی، طاهر درودی، حمید حقانی
    زمینه و هدف

    از آنجایی که ضایعه نخاعی معمولا ناتوان کننده بوده و به علت وجود عوارض ثانویه، تاثیرات منفی زیادی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا دارد لذا مطالعه ی حاضر با هدف تعیین اثر آموزش خود مراقبتی بر کیفیت زندگی افراد با ضایعه نخاعی مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء (ص) شهر تهران انجام شد.

    روش بررسی

    پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با گروه کنترل بوده و به همین منظور 84 نفر از افراد با ضایعه نخاعی مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء (ص) شهر تهران در شش ماه اول سال 1399 با شیوه نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه به کار رفته در این پژوهش، فرم کوتاه شده پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی WHO Quality of Life Group. WHOQOL-BREF Introduction)) است. پس از جمع آوری داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 و از طریق آزمون های توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

    یافته ها

     نتایج این بررسی نشان داد که بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر توزیع متغیرهای زمینه ای تفاوتی وجود نداشت. میانگین سطح کیفیت زندگی افراد قبل از انجام مداخله درگروه مداخله، 57/14 ± 10/13 و در گروه کنترل، 97/13 ± 43/13 بود. یک هفته بعد از انجام مداخله، میانگین سطح کیفیت زندگی در گروه مداخله به 98/13 ± 38/22 و در گروه کنترل به 48/14 ± 00/15 رسید. این اختلاف در گروه مداخله معنی دار بود (001/0<p).

    نتیجه گیری کلی

    نتایج به دست آمده حاکی از آن است که آموزش برنامه ی خود مراقبتی در افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به ضایعه نخاعی موثر است. بنابراین می توان روش به کار گرفته شده در پژوهش حاضر را به عنوان یک روش ساده، غیر تهاجمی، کم هزینه و موثر در افزایش کیفیت زندگی افراد با ضایعه نخاعی را به پرستاران پیشنهاد نمود.

    کلید واژگان: آموزش, خودمراقبتی, کیفیت زندگی, ضایعه نخاعی, افراد
    F. Nasiri Ziba, F. Shafie Bafti*, N .Seyedfatemi, T .Doroudi, H .Haghani
    Background & Aims

    Spinal cord injury is usually debilitating and has many negative effects on the quality of life of people due to secondary complications. Therefore, improving the quality of life of people with spinal cord injury is one of the main priorities in the nursing profession. Also, educating self-care behaviors and obtaining information from nurses can be helpful for people with this problem. Self-care is also the most important form of primary care for chronic diseases in the health sector. The aim of this study was to determine the effect of self-care education on the quality of life of people with spinal cord injury referred to Khatam Ol-Anbia Hospital in Tehran.

    Materials & Methods

    The present study was a quasi-experimental study with a control group. 84 patients with spinal cord injury referred to Khatam Ol-Anbia Hospital in Tehran in the first 6 months of 2020 were selected through systematic random sampling and divided in two groups; an intervention group and a control group. The questionnaire used in this study is an abbreviated form of WHO Quality of Life Assessment Group. WHOQOL-BREF Introduction is a 26-item questionnaire that measures a person's overall quality of life. This questionnaire has four subscales and an overall score. These subscales include: physical health, mental health, social relationships, environmental health, and an overall score. The reliability of Quality of Life questionnaire was achieved through Cronbach's alpha which was equal to α= 0.79 and internal correlation coefficient was calculated for relative reliability which was equal to 0.85. After coordination with the officials of Khatam Ol-Anbia Hospital in Tehran, the researcher referred to the spinal cord injury wards and after introducing himself, explaining the nature and objective of the research, and the procedures to conduct the study to the ward staff, the patients, and their companions, received informed consent from the patients.The pre-test was performed for both groups and before the intervention, the questionnaires of demographic characteristics and WHO Quality of Life were completed by patients admitted to the spinal cord injury wards. Then, the intervention group was formed in the social network entitled "Self-care and spinal cord injuries" and in addition to the usual training, 30-session self-care training was conducted every day for 30 minutes which lasted a month. The training included description of the disease, complications of the disease, types of pharmacological and non-pharmacological treatments for disease control, self-care and its importance in rehabilitation, how to follow a proper diet, how to follow the prescribed medication and daily activities, exercise and physical activity, counseling and talking with friends, family and non- family support, the skills of how to change the position, transfer, increase performance and independence of patients with spinal cord injury.In this study, 42 patients participated in each group, and 4 patients in the intervention group and 2 in the control group were excluded from the study for reasons such as cancellation of cooperation, not completing the questionnaire in pre-test or post-test stages, not studying the material submitted for more than three sessions (according to the feedback, the daily review of message information, analyzing Read or Delivered option in the social network), and finally a total of 38 patients comprised the intervention group and 40 patients the control group. At first, the patients were asked not to post irrelevant material and to express their views if they had any questions or concerns about the training provided. Also, only routine trainings were performed for the control group. To perform the post-test, one month after the end of the educational intervention, the tools were completed again by the two groups. The post-test was performed for the patients who returned to the hospital and the spinal cord injury wards on time, but for other patients, the questionnaires were sent privately to the social network and were completed remotely. After the posttest, the educational booklet was given to the control group. In this research, educational content was prepared by referring to the available library resources and with the guidance of supervisors and consultants.The validity of the educational content was assessed qualitatively by a survey of 3 faculty members. After collecting data, the results were analyzed through descriptive and inferential tests such as Fisher's exact test, Chi-square, independent t-test, and paired t-test in SPSS 16.

    Results

    The results indicated no difference between the two groups in terms of distribution of underlying variables. Comparison of quality of life showed that the quality of life in patients with spinal cord lesions was not statistically significant before and after the intervention (P >0.05) and also the quality of life in the two groups was improved after the intervention and a statistically significant difference was observed (P <0.001). Regarding the changes in quality of life score, the mean quality of life of patients with spinal cord injury before the intervention was 13.10 ± 14.57 in the intervention group and 13.43 ± 13.97 in the control group. One week after the intervention, the mean quality of life of patients with spinal cord injury was 22.38 ± 13.98 in the intervention group and 15 ± 14.48 in the control group.

    Conclusion

    The results indicate that self-care program training is effective in improving the quality of life of patients with spinal cord injury. According to the researcher, several factors affect the results, including the nature of the disease, involvement of all body systems, and difficult conditions (lack of definitive treatment, dependence on nurses and informal caregivers) that make it difficult to control the disease. On the other hand, environmental conditions and economic situation, as well as lack of easy access to some drugs may have been involved in assessing the quality of life of these patients. According to the results, the method used in the present study can be suggested to nurses as a simple, non-invasive, low-cost, and effective method in improving the quality of life of patients with spinal cord injury.

    Keywords: Education, Self-Care, Quality of Life, Spinal Cord Injuries, Patients
  • پرستو براتی، مرضیه درویشی، تقی طریحی*، طاهر درودی
    مقدمه
    علی‏رغم پیشرفت های فراوان در زمینه داروشناسی و تکنیک های جراحی، ضایعه نخاعی همچنان به عنوان یک مسئله پیچیده در علم پزشکی باقی مانده است. سلول درمانی یکی از روش های نوین است که برای درمان ضایعات نخاعی به کار می رود. در این مطالعه از ماده فعال زیستی TNT (یک مکمل جدید) جهت تبدیل سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان به سلول های بنیادی عصبی استفاده شد.
    مواد و روش ها
    سلول های استرومایی مغز استخوان، از استخوان های ران و درشت نی موش صحرایی ویستار ماده بالغ جدا و کشت داده شدند. این سلول ها بعد از 3 الی 4 پاساژ سلولی در مرحله پیش القاء توسط ماده فعال زیستی TNT و مکمل القای نورونی به سلول های نوروسفر تبدیل شدند. سپس در مرحله القاء، سلول های نوروسفر با استفاده از B27 و TNT به سلول های بنیادی عصبی تمایز یافتند. سلول های بنیادی عصبی با نشانگرهای نستین، نوروفیلامنت 68 و SOX2 مورد ارزیابی قرار گرفتند.
    یافته ها
    سلول های مشتق از مغز استخوان نشانگرهایOCT4 (96.2±1.3) ، CD45 (0.4±1.2)، CD106 (95.7±0.76)6))را بیان می کنند. بهترین دوز و زمان برای استفاده از TNT به ترتیب در غلظت 1 مولار و شش روز بود. سلول های تمایز یافته، نشانگرهای عصبی نستین و نوروفیلامنت 68 را بیان می کنند.
    نتیجه گیری
    TNT یک ماده غیر سمی است که می تواند جایگزین مناسبی برای القای سلولی به سلول های بنیادی عصبی در درمان اختلالات تحلیل‏برنده سیستم عصبی باشد.
    کلید واژگان: سلول های مزانشیمی استرومایی, پیوند سلولی, آسیب های طناب نخاعی, سلول های بنیادی عصبی
    Parastoo Barati, Marzieh Darvishi, Taghi Tiraihi*, Taher Doroudi
    Introduction
    Despite major progress in pharmacological and surgical approaches, spinal cord injury remains a complex medical challenge. Cell replacement therapy is one of the new approaches for spinal cord injury treatment. In this study, bioactive substance TNT (a new supplement) was utilized for induction of bone marrow stromal cells (BMSCs) into neural stem cells (NSCs).
    Materials And Methods
    The BMSCs were extracted and cultured from the femurs and tibias of adult female wistar rats. After 3 or 4 passages, these cells were preinduced into neurospheres by TNT and neural induction supplement. Then neurospheres were induced into NSCs with B27 and TNT. The NSCs were evaluated with nestin, NF68 and SOX2.
    Results
    The outcomes indicated that BMSCs were immunoreactive to CD106 (95.7 ± 0.76), OCT4 (96.2 ± 1.3) and CD45 (0.4 ± 1.2). The optimal dose and time for application of TNT were 1 M and 6 days, respectively. Differentiated cells were able to express nestin and NF68.
    Conclusion
    TNT as a non-toxic substance may be a good alternative for cell induction into NSCs for treatment of neurodegenerative disorders.
    Keywords: Mesenchymal Stromal Cells, Cell Transplantation, Spinal Cord Injuries, Neural Stem Cells
  • سید موید علویان، شروین آثاری، حسن منظوری جویباری، مریم مغانی لنکرانی، طاهر درودی، بشیر حاجی بیگی، بهزاد حجاری زاده
    زمینه و هدف
    با وجود انجام مطالعات اپیدمیولوژیک هپاتیت D در کشورمان، عوامل خطرساز آن به خوبی مشخص نشده اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی هپاتیت D، عوامل خطرساز آن و ارتباط آن با شدت آسیب کبدی در مبتلایان به هپاتیت B انجام شد.
    روش بررسی
    مطالعه حاضر به صورت مقطعی انجام شد. طی آن 280 بیمار مبتلا به هپاتیت B (شامل 102 نفر ناقل غیرفعال، 155 نفر مبتلا به هپاتیت مزمن فعال و 23 نفر مبتلا به سیروز) از نظر Anti HBV Ab، عوامل خطرساز بیماری های منتقل شونده از راه خون (شامل سابقه تزریق خون، سابقه جراحی، خالکوبی، جراحت جنگی، مداخلات دندانپزشکی و آندوسکوپی) و همچنین شدت آسیب کبدی (شامل AST، ALT، PT، پلاکت، درجه (grade)، امتیاز (score) و مرحله (stage) پاتولوژی) مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    16 نفر (5.7%) از کل بیماران به هپاتیت D مبتلا بودند. از این میان 2 نفر از ناقلین غیرفعال (2%)، 12 نفر از مبتلایان به هپاتیت مزمن (7.7%) و 2 نفر از مبتلایان به سیروز (8.7%) به هپاتیت D مبتلا بودند (P>0.05) سابقه خالکوبی (p=0.054)، جراحت جنگی (p=0.025)، مداخلات دندانپزشکی (p=0.064) و آندوسکوپی (p=0.028) در افراد Anti HDV Ab مثبت بیشتر از افراد Anti HDV Ab منفی بود. در مبتلایان به هپاتیت مزمن، ابتلا به هپاتیت D با امتیاز (p=0.017) و درجه (p=0.012) پاتولوژی بالاتر و تعداد پلاکت (p=0.083) کمتر همراه بود.
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر سابقه خالکوبی، جراحت جنگی، مداخلات دندانپزشکی و آندوسکوپی را به عنوان عوامل خطرزای هپاتیت D گزارش می کند. همچنین این مطالعه رابطه ای را بین ابتلای به هپاتیت D و آسیب شدیدتر کبد نشان می دهد. بر این اساس، نه تنها غربالگری بیماران پر خطر مبتلا به هپاتیت D توصیه می شود، بلکه مراکز دندانپزشکی و آندوسکوپی نیز نیازمند آموزش بیشتر در زمینه روش های کاهش انتقال این بیماری می باشند.
    کلید واژگان: هپاتیت D, هپاتیت B, عوامل خطرزا, آسیب کبدی
    Seyedmoayyed Alavian, Shervin Assari, Hasan Manzoori, Joybari, Maryam Moghanilankarani, Taher Doroudi, Bashir Haji, Beigi, Behzad Hajarizade
    Introduction and
    Aims
    Although a few studies have done in our country in the field of hepatitis D, its risk factors are not clearly known. This study was conducted with the aim of assessing the relative frequency and risk factors of HDV and the correlation between HDV and severity of liver damage.
    Materials And Methods
    This was a cross sectional study. 280 HBsAg positive subjects (including 102 inactive carriers, 155 patients with chronic active hepatitis and 23 cirrhotic subjects were assessed for Anti HDV Ab, risk factors (blood transfusion, surgery, tattoo, war injury, dentistry interventions and endoscopy) and severity of liver damage (ALT, AST, Platelet).
    Results
    From all subjects, 16 patients (5.7%) were affected with HDV. 2 inactive carriers (2%), 12 patients with chronic active hepatitis (7.7%) and 2 cirrhotics (8.7%) were Anti HDV Ab positive. History of tattoo (p=0.054), war injury (p=0.025), dentistry interventions (p=0.064) and endoscopy (p=0.028) were more reported in Anti HDV Ab positives than negatives. Anti HDV Ab positive was correlated with higher pathological score (p=0.017) and grade (p=0.012) and lower platelet count (p=0.083).
    Conclusions
    Our results indicate that the severity of liver disease is independent of serum levels of hepatitis D virus. The correlation between serum titers of hepatitis B virus and severity of liver disease clearly require further investigation.
    Keywords: Hepatitis B, Hepatitis D, Risk factors, Liver damage
  • نقش فنوتیپهای آلفا یک آنتی تریپسین در بیماران مزمن کبدی مبتلا به هپاتیت B
    سعید قوامی، محمد هاشمی، حمید محرابی فر، سیدموید علویان، سیدجواد سعیدی شهری، طاهر درودی، مسعود صالحی، بشیر حاجی بیگی، بهزاد میلانی
    آلفا یک آنتی تریپسین (AAT) یکی از مهمترین مهار کننده های پروتئاز پلاسما می باشد. این پروتئین نقش عمده ای در حفاظت بافتهای بدن در مقابل سرین پروتئازها دارد. افزون بر 90 آلل از این پروتئین شناخته شده است. مهمترین عوارض ناشی از موتاسیونهای آلفا یک آنتی تریپسین، مشکلات ریوی و کبدی است. در مورد بیماری های مزمن کبدی مکانیسم قاطع و دقیقی بیان نشده است. این پژوهش بر روی 122 بیمار مبتلا به هپاتیت ویروسی نوع B مراجعه کننده به مرکز هپاتیت تهران و درمانگاه انتقال خون زاهدان در فاصله سالهای 1379 الی 1381 انجام گرفته است. بیماران بر اساس تشخیص پزشکان مرکز هپاتیت تهران به سه گروه ناقل (58)، مزمن فعال (54)، و سیروز (10) تقسیم بندی گردیدند. همچنین 100 نفر که کاملا سالم بودند به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. براساس آزمایشات صورت گرفته، فنوتیپ آلفا یک آنتی تریپسین در گروه مبتلا به هپاتیت B به قرار زیر بود: در گروه مورد 98 نفر دارای فنوتیپهای طبیعی (M1 M1, M1M2,M2M2)و 24 نفر با فنوتیپهای کمبود متوسط یا کمبود آلفا یکی آنتی تریپسین بودند (MS,MZ,MV,M1S,M1Z). در گروه نرمال 95 نفر دارای فنوتیپهای طبیعی بودند و 5 نفر دارای فنوتیپهای با کمبود متوسط یا کمبود آلفا یک آنتی تریپسین بودند. بنابراین فراوانی فنوتیپهای طبیعی در گروه نرمال به طور معنی داری از گروه بیمار بالاتر هست. همچنین در گروه مورد (ناقل، مزمن فعال و سیروز) نیز بین فنوتیپهای آلفا یک آنتی تریپسین اختلاف معنی دار وجود دارد. پس می توان این گونه نتیجه گرفت که احتمالا ریسک ابتلا به ویروس هپاتیت B در افراد دارای فنوتیپ غیرطبیعی آلفا یک آنتی تریپسین بالاتر است که برای دست یابی به نتایج قطعی تر مطالعه در جمعیت با حجم بیشتر لازم هست
    کلید واژگان: هپاتیت ویروسی B, فنوتیپ آلفا یک آنتی تریپسین, الکتروفورزکانونی
  • بررسی میزان دقت سونوگرافی در تشخیص آپاندیسیت حاد
    محمدحسن ناصری، فرزاد پناهی، محمد دیانت، طاهر درودی، سیدمهدی میرمحمد
    تشخیص و درمان به موقع و سریع شکم حاد جراحی از موارد پر اهمیت اورژانسهای جراحی است که از یک سو با درمان جراحی سریع از بروز مشکلات و عوارض بیماری کاسته و از سوی دیگر با جلو گیری از جراحی بی مورد جلوگیری می شود.سونوگرافی یکی از روش های تشخیص بی خطر و ارزان در تشخیص شکم حاد می باشد. مطالعه حاضر در بیمارستان بقیه اله الاعظم"عج" در مدت شش ماه انجام شده است. در این مطالعه بیمارانی که با تشخیص آپاندیسیت به اتاق عمل اعزام می شدند قبل از عمل تحت سونوگرافی شکم قرار می گرفتند. بیماران کمتر از 4 سال و کسانی که (BMI(Body Mass Index بیشتر از 30 داشتند، وارد مطالعه نشدند. اطلاعات بیماران شامل علائم بالینی، آزمایشگاهی و نتایج سونوگرافی درپرسشنامه ثبت می شد و گزارش پاتولوژی بیماران نیز به پرسشنامه اضافه می شد. در پایان نتایج سونوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفت. از کل بیماران(106نفر)، 5/49% مردو5/50% زن بودند متوسط سنی بیماران 5/11±28/25سال بود. در مجموع 3/73% بیماران آپاندیسیت داشتند، در صورتی که طبق گزارش سونوگرافی5/47% بیماران آپاندیسیت داشتند. سونوگرافی در تشخیص موارد غیر آپاندیسیت در خانمها نزدیک به 80% موارد تشخیص صحیح داده بود. حساسیت سونوگرافی در تشخیص آپاندیسیت77/52% و ویژگی آن6/66%بوده است که کمتر از مطالعات دیگر می باشد که احتمالا به دلیل عدم تجربه ی کافی سونولوژیست و مراجعه زود هنگام بسیاری از بیماران بوده است (32%)، ارزش اخباری مثبت(ppv) سونوگرافی در تشخیص آپاندیست حاد2/81% و ارزش اخباری منفی(NPV) %بود. با توجه به نتایج در این مرکز سونوگرافی جهت تشخیص آپاندیسیت حاد علیرغم نتایج بسیار خوب در خانم ها، در بقیه ی بیماران قابل اعتماد نمی باشد و لی برای تایید تشخیصی افتراقی و موارد دیگر شکم حاد کماکان مفید به نظر می رسد
    کلید واژگان: آپاندیسیت حاد, سونوگرافی
  • بررسی شیوع هپاتیت B و C در بیماران تالاسمی ماژور استان قزوین
    سیدموید علویان، بهزاد حجاری زاده، طاهر درودی، جعفر کفایی، بابک یکتاپرست، ابوالقاسم کمالی، محسن صدری، صغری اسماعیلی
    بیماران تالاسمی ماژور به علت دریافت طولانی مدت خون، در معرض آلودگی به هپاتیت های ویروسی مخصوصا هپاتیت BوC قرار دارند و امروزه یکی از مهمترین مسایل بهداشتی این بیماران کنترل آلودگی به این ویروسها است. در این مطالعه ما بر آن شدیم که شیوع هپاتیت. BوC و عوامل خطر ساز آن را در گروهی از بیماران تالاسمی ماژور بررسی کنیم. در یک مطالعه مشاهده ای، ابتدا تمامی بیماران تالاسمی استان قزوین(103بیمار) مورد پیگیری قرار گرفتند. سرانجام دسترسی به 95 بیمار ممکن شدکه وارد مطالعه شدند. در طول تابستان 1380 زمانی که بیماران برای دریافت خون به "بیمارستان قدس قزوین" مراجعه می کردند، ابتدا اطلاعات لازم از بیماران جمع آوری شد وسپس یک نمونه خون از بیماران تحت بررسی مارکرهای سرمی HBV،anti-HCV Ab و - anti Ab - HIV به روش nd ELISA 2 قرار گرفت و جوابهای مثبت با روش RIBA-2 nd تایید شد. در نمونه خون دیگر بیماران هموگلوبین خون و فریتین سرم اندازه گیری شد. در 23 بیمار anti-HCV Ab مثبت و در یک بیمار (1.1%) HBs Ag مثبت بود هیچکدام از بیماران anti-HIV Ab مثبت نبودند. میانگین سن بیماران و میانگین مدت زمان تزریق خون در بیماران anti-HCV Ab مثبت به طور معنی داری از بیماران anti-HCV Ab منفی بیشتر بود. همچنین، شیوع HCV در بیمارانی که بعد از انجام طرح غربالگری اهداکنندگان خون شروع به دریافت خون کرده بودند به طور معنی داری پایین تر بود (0.002=P) و بطوریکه هیچکدام از بیماران در این گروه آلوده نبودند.بین مثبت شدنanti-HCV Ab با سابقه اسپلنکتومی، انجام واکسیناسیون HBV، سابقه زردی در بیمار و خانواده و فواصل تزریق خون ارتباط معنی داری یافت نشد. همچنین مقدار هموگلوبین خون در بیماران anti-HCV Ab مثبت و منفی اختلاف معنی داری نداشت، اما میانگین فریتین سرم در گروه anti-HCV Ab مثبت به طور معنی داری از گروه منفی بیشتر بود (0.007=P). نتیجه اینکه، شیوع هپاتیتC در بیماران تالاسمی بسیار بالا است اما به نظر می رسد طرح غربالگری اهداکنندگان به طور مؤثری می تواند شیوع وبروز عفونت را کاهش دهد. همچنین به نظر می رسد سطح فریتین سرم می تواند یک اثر مستقل و معنی داری در کنار ویروس هپاتیت C روی آسیب کبدی در بیماران داشته باشد
    کلید واژگان: تالاسمی ماژور, هپاتیتB, هپاتیتC, انتقال خون, فریتین سرم
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال