به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

طوبا حسینی عزیزی

  • طوبا حسینی عزیزی، ناهید دهقان نیری*، فاطمه بهرام نژاد، آلن سی جکسون
    مقدمه

    مراقبت از بیماران کووید-19، تجربه ای جدید و دشوار برای پرستاران بود. پرستاران با علم به تاثیر مراقبت های روانی، عاطفی و معنوی بر پاسخ های فیزیولوژیک، شکلی از مراقبت کل نگر را ارائه کردند.

    مواد و روش کار

    این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوای مرسوم در یکی از بیمارستان های دانشگاهی مرجع کووید-19 در ایران انجام شد. داده ها با استفاده از مصاحبه انفرادی عمیق نیمه ساختاریافته جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل محتوای کیفی مرسوم لاندمن و گرانهیم و معیارهای لینکلن و گوبا برای اطمینان از دقت داده ها انجام شد.

    یافته ها

    با تحلیل یافته های 19 مصاحبه با 17 مشارکتکننده، با میانگین سنی 7/49 ± 34/41 سال، "مراقبت پروانه وار" با چهار طبقه اصلی مراقبت با تمام وجود، تاب آوری، از خود گذشتن و حضورآگاهانه در خطر و ده زیر طبقه شکل گرفت. 

    نتیجه گیری

    درپاندمی کووید-19 پرستاران با آگاهی از همه پیامدهای سلامتی و اجتماعی و با غلبه بر ترس و تردید، داوطلب مراقبت از بیماران و نجات جانها شدند و با وجود درک خطر سوختن، عاشقانه، گرد بیماران چرخیدند. با توجه به نقش محوری پرستاران در تیم درمان بایستی در برنامه ریزی توسعه سیستم های مراقبت سلامت، توجه ویژهای برای حفظ و تقویت پرستاران در مواجهه با بیماریهای همه گیر پیش روی در نظر گرفته شود.

    کلید واژگان: پرستار, کووید-19, مراقبت کل نگر, تحقیق کیفی
    Tooba Hoseini Azizi, Nahid Dehghan Nayeri*, Fatemeh Bahramnezhad, Alun C. Jackson
    Objective (s)

    Caring for COVID-19 patients was a new and challenging experience for nurses. Knowing the effect of psychological, emotional, and spiritual care on physiological responses, nurses provided holistic care.

    Methods

    This qualitative study was conducted with the conventional content analysis approach in one of the referral hospitals for COVID-19 in Iran. Data were collected using in-depth, semi-structured individual interviews. Data was analyzed using the Lundman and Granheim qualitative content analysis and the Lincoln and Goba criteria.

    Results

    In all 17 nurses were interviewed. The mean age (SD) of participants was 34.41 ± 7.49 years. The findings indicated a "butterfly-like care" with four main categories [caring with all one's heart, resilience, self-sacrifice, and conscious presence in danger).

    Conclusion

    During the COVID-19 pandemic, nurses, being aware of all the health and social consequences and overcoming fear and doubt, volunteered to take care of patients and save lives, and despite understanding the risk of being infected, they lovingly surrounded the patients. Considering the central role of nurses in the treatment team, special attention should be given to the maintenance and strengthening of nurses in the planning of the development of healthcare systems in the face of the upcoming epidemics.

    Keywords: Nurse, COVID-19, Holistic Care, Qualitative Research
  • محمد حسینی، محمد قادری*، سیما حجازی، طوبا حسینی عزیزی، ویدا طیبی، جمیله رمضانی
    زمینه و هدف

    مهارتهای غیر تکنیکی نقش مهمی در کاهش خطا های ناخواسته دارد و روش های اندکی وجود دارند که بتوانند مهارتهای غیر تکنیکی را بهبود بخشند. هدف این مطالعه تعیین تاثیر طرح پاسخ هفت مرحله ای احیای قلبی ریوی بر مهارتهای غیر تکنیکی دانشجویان پرستاری و هوشبری می باشد.

    مواد و روش ها

    مطالعه نیمه تجربی حاضر شامل 42 نفر از دانشجویان کارشناسی پرستاری و هوشبری بود که به روش نمونه گیری طبقه ای بصورت اختصاص تصادفی به دو گروه مداخله یا طرح پاسخ هفت مرحله ای احیاء و گروه سنتی تقسیم شدند. کلیه شرکت کنندگان یک دوره مهارتهای تکنیکی احیاء قلبی- ریوی را گذراندند سپس در یک کارگاه 4 ساعته شرکت نمودند. آموزشها شامل روش معمول و طرح پاسخ هفت مرحله ای احیاء به ترتیب در گروه های سنتی و مداخله بود. داده ها با استفاده ابزار معیار ارزیابی تیم های اورژانسی(تیم) جمع آوری و به کمک SPSS 20 مورد تحلیل قرار گرفت.

    یافته ها

    میانگین نمره کلی عملکرد تیمی در گروه طرح پاسخ هفت مرحله ای(9.63 ± 35.08) نسبت به گروه سنتی (5.68 ± 23.46) معنی دار و بالاتر بود(0.002> p). بعلاوه مقایسه میانگین نمرات مهارتهای غیر تکنیکی در دو گروه سنتی و طرح پاسخ هفت مرحله ای شامل سه طبقه مهارتهای رهبری (0.001>p)، کار تیمی (0.002>p) و مدیریت وظایف (P<0.024) نشان داد که بین این مهارتها تفاوت معنی داری وجود داشته بطوری که میانگین نمرات در گروه طرح پاسخ مرحله ای نسبت به گروه سنتی بالاتر بود. بعلاوه نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو گروه در تعدادی از زیر طبقه های کار تیمی شامل کار کردن با همدیگر ،تسلط تیمی و روحیه تیم به ترتیب وجود نداشت(p<0.187, p<0.310 ,p<0.292)

    نتیجه گیری

    طرح پاسخ هفت مرحله ای به عنوان یک الگوی کار تیمی و رهبری، می تواند مهارتهای غیر تکنیکی احیاء را ارتقاء دهد. بنابراین پیشنهاد می شود از الگوی طرح پاسخ هفت مرحله ای احیاء در آموزش مهارتهای غیر تکنیکی احیاء در محیط های شبیه سازی و واقعی احیاء در بیمارستان ها استفاده شود.

    کلید واژگان: احیای قلبی ریوی, کار تیمی, رهبری, آموزش شبیه سازی, مهارتهای غیر تکنیکی
    Mohammad Hosseini. Mohammad Ghaderi.Sima Hejazi.Tooba Hoseini Azizi. Vida Tayebi.Jamileh Ramazani
    Background

    The role of the non-technical skills in reducing undesired errors is significant and
    there are a few methods that improve the effectiveness of CPR's non-technical skills. The aim of this
    study was to determine the effect of Seven-Stage Response Plan of cardiopulmonary resuscitation
    (SSRP-CPR) on non- technical skills of nursing and anesthesiology students.

    Material and methods

    The current quasi-experimental study included forty-two undergraduate
    nursing and anesthesiology students that divided in stratified sampling and random allocation into
    the experimental (SSRP-CPR) and traditional groups. All participants completed a course of CPR
    technical skills, and then participated in a 4-hour workshop. The trainings included routine

    method

    of CPR and Seven-Stage Response Plan in traditional and experimental groups, respectively. Data
    were collected by using the Team Emergency Assessment Measure (TEAM) Tool and were
    analyzed by SPSS 20.

    Results

    The mean total scores of team's performance in SSRP-CPR group (35.08±9.63) were
    significant and higher than the traditional group (23.46±5.68), (p<0.002). Furthermore, the mean
    score of non- technical skills categories including leadership (p<o.oo1), teamwork (p<o.oo2) and
    task management (p<o.o24) were significant and higher in SSRP-CPR group, than the traditional
    group. In addition, the results showed that there was no significant difference between the two
    groups in a number of subcategories of teamwork, including working together, team superiority and
    team morale, respectively. (p<o.310, p<0.292 p<0.187).

    Conclusions

    The SSRP-CPR, as a teamwork and leadership model, can improve the non-technical
    skills of resuscitation. Therefore, it’s suggested that the model of SSRP-CPR could be used to train
    the non-technical skills of resuscitation in a simulation and real resuscitation environment in hospital
    resuscitation teams.

    Keywords: Cardiopulmonary Resuscitation, Teamwork, Leadership, Simulation Training, NontechnicalSkills
  • طوبا حسینی عزیزی، فرزانه حسن زاده، حبیب الله اسماعیلی، محمدرضا احصایی، مینا مسعودی نی
    پیش زمینه و هدف
    خانواده جزء لاینفک فرآیند درمان و سلامتی بیمار بخش مراقبت های ویژه است. علی رغم شواهد کافی اثرات مثبت شرکت خانواده در برنامه مراقبتی بیمار، هنوز حضور خانواده در بخش مراقبت های ویژه مورد تردید می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر حضور حمایتی خانواده بر بهبودی بیماران ضربه مغزی بخش مراقبت های ویژه صورت گرفته است.
    مواد و روش ها
    این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، روی60 بیمار ضربه مغزی بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان امدادی کامیاب مشهد صورت گرفت. مداخله به شکل انجام مراقبت های اولیه بیمار توسط عضو منتخب خانواده در شش روز اول پذیرش بیمار بود. از نمره«آپاچی دو» به عنوان معیار بهبودی بیمار استفاده و داده ها توسط SPSS ویرایش 5/11 تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها
    بر اساس نتایج آزمون t مستقل، بین میانگین نمره«آپاچی دو» روز اول در دو گروه تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (838/0 P =)اما میانگین نمره آپاچی دو بیماران گروه مداخله در روز ششم کاهش بیشتری نسبت به گروه کنترل نشان داد(005/0 P=). بین جنس مونث خانواده و تغییرات نمره «آپاچی دو» بیماران در گروه مداخله رابطه معنی دار آماری یافت گردید (006/0 P=).
    بحث و نتیجه گیری
    حضور حمایتی خانواده در بخش مراقبت های ویژه، روند بهبود بیمار را تسریع می کند. رفع نگرانی های موجود در بین پرستاران و اصلاح باورهای ایشان در این خصوص می تواند زمینه را برای استفاده از مزایای حضور خانواده فراهم آورد.
    کلید واژگان: بهبودی بیمار, بخش مراقبت های ویژه, خانواده, آپاچی دو
    T. Hoseini Azizi, F. Hasanzadeh, H. Esmaily, Mr Ehsaee, M. Masoudynia
    Background and Aims
    The family is an integral part of the treatment process and patient safety in intensive care units. Despite evidence of positive effects of family participation in patient care، the family presence in intensive care unit is still under question. Therefore this study performs to investigate the effect of family’s supportive presence on the recovery of patients with brain injury in intensive care unit.
    Materials and Methods
    This randomized clinical trial was conducted on 60 patients with brain injury hospitalized in the intensive care unit in Kamyab Mashhad hospital. Intervention was patient''s primary care by members of the family in the first 6 days of admission. «Apache II” used as recovery scale، and the data were analyzed by SPSS version 11. 5.
    Results
    Based on the results of the independent t test، there was no statistically significant difference between the two groups in the mean of» Apache II” on the first day (p=0. 838). But the mean of «Apache II” score of patients in the intervention group showed greater reductions in sixth day than the control group (p=0. 005). Statistically significant correlation was found between female family member and change in»Apache II” scores in the intervention group (p=0. 006).
    Conclusions
    Family’s supportive presence in the intensive care unit will speed up the patient’s recovery process. Existing concerns among nurses، and revising their beliefs about this، can provide the context for using the benefit of the family presence.
    Keywords: Patient's Recovery, Intensive Care Unit, Family, Apache II
  • طوبا حسینی عزیزی، فرزانه حسن زاده، محمدرضا احصایی، حبیب الله اسماعیلی، شمس الملوک خوشبخت
    زمینه و هدف
    با وجود تاثیر مثبت خانواده بر بیمار در بخش مراقبت های ویژه، به دلیل نگرانی هایی چون تهدید ایمنی بیمار و افزایش عفونت های بیمارستانی، حضور خانواده در این بخش ها محدود شده است. تصحیح نگرش پرستاران می تواند بستر مناسب برای حضور خانواده بیمار و استفاده از اثرات مثبت آن را فراهم نماید. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر حضور خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بر نگرش پرستاران این بخش انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    این مطالعه نیمه تجربی در فاصله زمانی اسفند ماه 1389 تا مرداد ماه 1390 روی 45 پرستار بخش های مراقبت ویژه اعصاب بیمارستان شهید کامیاب مشهد انجام شد. از پرسش نامه ای شامل 14 سوال و سه زیر مجموعه بر اساس معیار لیکرت برای بررسی نگرش پرستار نسبت به حضور خانواده بیمار قبل و بعد از مداخله استفاده شد. مداخله حضور یکی از اعضای خانواده بیماران در بخش مراقبت های ویژه دو بار در روز بود. داده ها توسط آزمون های t زوجی و فریدمن تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها
    بین نمره نگرش پرستاران قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت (810/0= p). بین تغییرات نمره نگرش پرستاران و بخش محل خدمت اختلاف معنی دار یافت شد (008/0= p). مقایسه تغییرات نمره کسب شده از هر سوال پرسش نامه بعد از مداخله، اختلاف معنی دار آماری بین میانگین رتبه کسب شده از 14 سوال نشان داد (013/0 = p).
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر نشان می دهد پرستاران با وجود آگاهی از فواید حضور خانواده در بخش مراقبت ویژه به دلیل وجود نگرانی هایی در رابطه با کیفیت مراقبت از بیمار، انجام مراقبت در حضور خانواده و موانع فرهنگی درک ماهیت مراقبت از سوی خانواده، نگرش مثبتی نسبت به آن ندارند.
    کلید واژگان: حضور خانواده بیمار, نگرش پرستار, بخش مراقبت ویژه
    T. Hoseini Azizi, F. Hasanzadeh, M.R. Ehsaee, H. Esmaily, Sh. Khoshbakht
    Background And Objective
    Despite the proven positive impact s of family presence on the patients in the intensive care units (ICU)، family presence in the ICU was limited due to concerns about patient safety and increase of nosocomial infection. Correcting the ICU nurses’ attitudes can be supportive for the patient''s family and provide positive effects. So، this study aimed to investigate the impact of patient’s family presence on the attitudes of ICU nurses in this unit.
    Materials And Methods
    This quasi- experimental study was conducted between March 2010 to July 2011 on 45 nurses working in neurology ICUs of Mashhad Shahid Kamyab Hospital. The questionnaire consisting of 14 questions and 3 subsets based on the Likert scale and was used to evaluate the attitudes of nurses about family presence in the ICU before and after the intervention. Intervention included the presence of patient’s family twice a day. The results were analyzed with Paired t-test and Friedman test.
    Results
    Paired t -test results indicated that there was no statistically significant difference between the attitudes of nurses before and after the intervention (p=0. 810). There was a significant difference between changes in the nurses’ attitude and place of work (p=0. 008). The Friedman test showed significant differences between changes of the average scores of each of the 14 questions after the study (p=0. 013).
    Conclusion
    This study shows that nurses are aware of the benefits of patient’s families supportive presence in the ICU، but due to concerns about the quality of patient care، providing care in the presence of family and cultural barriers in families about understanding the nature of care، they do not show a positive attitude towards it.
    Keywords: patient's family supportive presence, nurse's attitude, ICU
  • فرزانه حسن زاده، حبیب الله اسماعیلی، محمدرضا احصایی، طوبا حسینی عزیزی
    زمینه و هدف
    محرومیت حسی یکی از عوارض تهدیدکننده بیمار کمایی می باشد. تحریک حسی یک روش درمانی است که با بیدار نمودن سیستم فعال کننده مشبک مغز به سازماندهی مجدد آن کمک کرده، آشنا بودن این تحریکات برای بیمار می تواند زمینه را برای بهبود سریعتر وضعیت شناختی بیمار فراهم نماید. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تحریکات حسی آشنا بر سطح هوشیاری بیماران ضربه مغزی بخش مراقبت های ویژه انجام گرفته است.
    مواد و روش کار
    این مطالعه کارآزمایی بالینی روی 60 بیمار ضربه مغزی بخشهای مراقبت های ویژه بیمارستان امدادی مشهد انجام گرفت. مداخله، حضور عضو خانواده بیمار در شش روز اول پذیرش و ارائه تحریکات حسی بود. سطح هوشیاری بیمار بر اساس امتیاز کمای گلاسکو در روز اول و ششم پذیرش بررسی و داده ها با نرم افزار SPSS11.5 تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها
    با توجه به غیر نرمال بودن توزیع امتیاز کمای گلاسکو، از آزمون من ویتنی استفاده شد. طبق نتایج این آزمون امتیاز کمای گلاسکو در روز اول در دو گروه همگن (402/0P=)، افزایش نمره کمای گلاسکو روز ششم در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، از نظر آماری به شکل معنی داری بیشتر بود (002/0P=).
    نتیجه گیری
    تحریکات حسی آشنا و زود هنگام باعث افزایش سطح هوشیاری بیماران ضربه مغزی می گردد. بازنگری در مقررات ملاقات ممنوع بخش های مراقبت های ویژه می تواند بستر مناسب را برای استفاده از اثرات مثبت حضور خانواده بر بالین بیمار فراهم نماید.
    کلید واژگان: تحریکات حسی, بخش مراقبت های ویژه, امتیاز کمای گلاسکو
    Background and Objectives
    Sensory deprivation is one of the complications threatening the comatose patients. Sensory stimulation is a treatment that awakes the brain's reticular activating system, which helps brain re-organization. This study aimed to investigate the impact of familiar sensory stimulation on level of Consciousness in patients with head injury in ICU.
    Material and Methods
    This clinical trial was conducted on 60 patients with head injury in ICUs of Mashhad Emdadi Hospital. Intervention was the presence of family members and provides sensory stimulation in first 6 days of admission. Patients consciousness checked on GCS score on the first day and sixth and findings was analyzed with the SPSS 11.5.
    Results
    According to the non-normal distribution of the GCS, the Mann-Whitney test was used. The results of this test showed that the GCS in first day were homogeneous in two groups (P=0/402). Increase of GCS on the sixth day in the intervention group was more statistically significant than the control group (P=0/002).
    Conclusion
    Early sensory stimulation is increase consciences in patients with brain injury. Revising in visiting policy in intensive care unit can be appropriate to provide positive effects of family presence on patient.
    Keywords: sensory stimulation, ICU, GCS
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال