طیبه بستانی املشی

ترومبوز وریدهای عمقی (DVT) یکی از بیماری های شایع عروقی است که سالانه میلیون ها نفر را در سراسر دنیا مبتلا می کند. عارضه مهم DVT یعنی آمبولی ریه خطرهای زیادی از جمله مرگ و میر را به همراه دارد. درمان صحیح و به موقع بیماران کمک بزرگی به زندگی آنها خواهد کرد. از مدت ها پیش هپارین استاندارد یا شکسته نشده (UFH) درمان انتخابی برای این مورد بوده است. ولی در سال های اخیر با تولید هپارین با وزن مولکولی پایین (LMWH) و مشخص شدن مزایای آن نسبت به هپارین استاندارد، مساله درمان بیماران با هپارین با وزن مولکولی پایین به جای هپارین معمولی مطرح شده است.
مقایسه هزینه درمانی هپارین استاندارد با هپارین با وزن مولکولی پایین در درمانDVT این مطالعه مقطعی بر روی 125 پرونده بیمار مبتلا به DVT که طی سال های 83-1381 در بخش قلب بیمارستان امام رضا (ع) مشهد بستری شده بودند، انجام شد، میانگین تعداد روزهای بستری و هزینه های بیمارستانی در درمان با UFH، شامل هزینه های بستری، خدمات پرستاری، تجویز هپارین وریدی، آزمایش های معمول برای بیماران بستری و آزمایش aPTT و نیز هزینه های متفرقه شامل سرم و... و هزینه درمان سرپایی باLMWH از پرونده ها استخراج شد و اطلاعات با نرم افزار آماری SPSS ارزیابی شد.
میانگین تعداد روزهای بستری بیماران 8.48±2.57 روز بود. متوسط تعداد تخت های اشغال شده نزدیک 500 شب تخت در سال بود. هزینه درمان با UFHوریدی برای هر بیمار معادل 942.080 ریال و هزینه درمان با LMWH (انوکساپارین) معادل. 760.000 ریال بدست آمد.
با توجه به مزایای LMWH اعم از صرفه اقتصادی، کاهش اشغال تخت های بیمارستانی، عملکرد فردی و اجتماعی بهتر بیمار، عوارض کمتر و استفاده ساده تر می توان حداقل در بیماران با ریسک پایین، به جای بستری و هپارین وریدی LMWH استفاده کرد.