عزیز احمد

در نگاهی کلی به مجموعه جنبش های اسلامی شبه قاره هند چهار رویکرد و گرایش متمایز دیده می شود: از قرن 6/12 تا 10/16 این جنبش ها به دنبال «گسترش» دین و جامعه اسلامی در هند هستند؛ در طول قرن 11/17 بیشتر متوجه «اصلاح» دین و جامعه اسلامی هستند؛ در قرن 12/18 سعی در «بازسازی» [اندیشه دینی اسلامی] داشته اند در حالی که جنبش های به وجود آمده در قرن نوزدهم عمدتا برای «جهت دهی دوباره» [به اندیشه دینی اسلامی]، چه در پرتو سنت های کلاسیک اسلام و چه در پرتو اندیشه غربی، مبارزه می کردند. در این مقاله به اختصار این چهار رویکرد را بررسی کرده و زمینه های پیدایش آنها را می کاویم