به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

غزاله داور نیا

  • غزاله داورنیا *، سعید راد، محمد کاظم طرزمنی
    پیش زمینه و هدف
    سندرم شریان مزنتریک فوقانی یکی از علل نادر انسداد دستگاه گوارش فوقانی است که با تهوع و استفراغ و کاهش وزن تظاهر می کند و با فشردگی قسمت سوم دوازدهه به وسیله مزنتر در سطح شریان مزنتریک فوقانی و اتساع ثانویه دوازدهه مشخص می گردد.
    تشخیص بالینی مشکل است و معمولا با رد سایر علل صورت می گیرد. هدف از این تحقیق ارائه ی نشانه های رادیولوژیکی این سندرم نادر توسط مطالعات باریمی و سی تی اسکن در جهت یافتن پیشگویی کننده ترین نشانه ها می باشد.
    مواد و روش کار
    50 بیمار با علایم مظنون به سندرم شریان مزنتریک فوقانی توسط مطالعات باریمی و سی تی اسکن مولتی دتکتور بررسی شدند.
    یافته ها
    دو نشانه مهم رادیولوژیکی برای تشخیص سندرم شریان مزنتریک فوقانی شامل اتساع قسمت نزولی دوازدهه ثانویه به فشردگی قسمت سوم آن و کاهش زاویه آئورتومزنتریک می باشد. سی تی اسکن مولتی دتکتور جهت اندازه گیری دقیق زاویه بین آئورت و شریان مزنتریک فوقانی بر سایر روش های تصویربرداری ترجیح داده می شود. 3 بیمار از 50 بیمار مورد بررسی به عنوان سندرم شریان مزنتریک فوقانی تشخیص داده شدند. بین قطر قسمت سوم دوازدهه و زاویه آئورتومزنتریک از نظر آزمون های آماری ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0.01). در بیماران مبتلا متوسط زاویه 1±17 درجه و متوسط قطر قسمت سوم دوازدهه 46/0±024/0 سانتی متر بود.
    بحث و نتیجه گیری
    سی تی اسکن مولتی دتکتور روش تصویر برداری ارجح در مقایسه با مطالعات باریمی است چرا که به وسیله آن سایر علل با علایم مشابه نیز قابل تشخیص می باشد.
    سی تی اسکن زاویه دقیق بین آئورت و شریان مزنتریک فوقانی را ارائه می دهد که اساسی ترین نشانه تصویربرداری تشخیصی برای این سندرم است.
    کلید واژگان: سندرم شریان مزنتریک فوقانی, سی تی اسکن مولتی دتکتور, مطالعات باریمی
    Ghazaleh Davarnia *, Dr Saeed Rad, Dr Mohammad Kazem Tarzamani
    Background and Aims
    Superior Mesenteric Artery Syndrome (SMAS) is a rare cause of upper intestinal obstruction manifested by retching or vomiting. Thanks to the difficulties arising in its diagnosis, it is usually done by elimination of other causes. We tried to report on the radiological manifestation of this rare syndrome aiming to find reliable predictable signs in imaging.
    Materials and Methods
    The findings obtained from abdominal MDCT and barium meal of 50 adult patients with clinical symptoms suspected for SMAS.
    Result
    Our study showed two radiographic signs for diagnosis of SMAS: which are dilatation of descending duodenum because of D3 compression and decreased aorto-mesenteric angle. Multi-Detector-Computerized-Tomography (MDCT) was preferable to obtain the exact angle range between SMA and aorta. There was a significant correlation between D3 diameter and aorto-mesenteric angle (p<0.01). 3 cases were diagnosed as SMAS, among 50 cases enrolled in this study. The mean angle was 17±1 degree and the mean D3 diameter was 0.46±0.024 cm.
    Conclusion
    MDCT is preferable imaging modality compared to barium study where we can exclude other simulating causes with different symptoms. It can provide the exact angle between SMA and aorta which is a essential imaging sign for diagnosis
    Keywords: SMA, SMAS, Varicocele, Barium meal, MDCT, scan
  • عبدالحسن کاظمی، محمد نژاد کاظم، قدرت محمدی، میر رحیم سیاح ملی، صمد غیاثی، مسعود نادرپور، عباسعلی جعفری، پونه پاشاپور، غزاله داورنیا، مهدی ممی زاده، نجیبه اکبری راهنمایی
    مقدمه
    اتومایکوزیس مایکوزی دارای حالات بالینی حاد- تحت حاد و یا مزمن در کانال گوش و احیانا" لاله گوش می باشد که با بروز درد، التهاب، ترشح، چرک، خارش و کاهش قدرت شنوایی به علت تشکیل توده ای از عناصر قارچی در مجرای گوش تظاهر می کند. انواع متفاوتی از قارچ های کپکی شفاف و رنگی، مخمرها، شبه مخمرها و به ندرت درماتوفیت ها با منشا اگزوژن و یا اندوژن در اتیولوژی این مایکوز دخیلند. در این مطالعه شناسایی عوامل اتیولوژیک اتومایکوزیس، شرایط زمینه ساز بروز عفونت و توزیع سنی و جنسی بیماری با هدف یافتن الگوی این مایکوز در منطقه مورد نظر بود.
    روش کار
    این مطالعه توصیفی از سال 1385 -1387 بر 53 بیمار در مرکز تحقیقات بیماری های عفونی و گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. از بیماران مراجعه کننده به متخصصان گوش و حلق و بینی که از نظر بالینی مشکوک به ابتلا به اتومایکوزیس بودند؛ پس از ثبت اطلاعات بالینی و اپیدمیولوژیک در جداول مربوطه، نمونه برداری از توده موجود در کانال گوش، و همچنین چرک، ترشحات و پوسته های احتمالی موجود در گوش با استفاده از اسپیکولوم مخصوص به عمل آمد. نمونه های برداشته شده بلافاصله در ظرف های استریل در پیچ دار شماره گذاری شده به آزمایشگاه تخصصی قارچ شناسی ارسال می شد و آزمایش های مستقیم و کشت در سه سری در محیط های اختصاصی به منظور تشخیص عوامل قارچی و تعیین جنس و گونه آنها انجام گرفت.
    نتایج
    بر اساس نتایج این مطالعه از 53 مورد نمونه برداری از بیماران مشکوک به اتومایکوزیس، 43 نفر دارای عناصر قارچی در نمونه های بالینی بودند. شایعترین عوامل بیماری شامل آسپرژیلوس نیجر (40 مورد)، آسپرژیلوس فومیگاتوس (3 مورد) و کاندیدا آلبیکانس (2 مورد) بودند و در گروه سنی40-49 ساله بیشترین موارد تمرکزعفونت مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه با نتایج سایر مطالعات انجام یافته در ایران، کشورهای مجاور و سایر نقاط جهان از نظر نوع قارچ اصلی عامل عفونت (آ. نیجر) مشابهت دارد و سایر تشابهات و تفاوت های اصلی اپیدمیولوژیک بروز این مایکوز در این منطقه را مشخص می نماید.
    کلید واژگان: اتومایکوزیس, قارچ, آذربایجان شرقی
  • معرفی وب سایتهای علوم پزشکی
    غزاله داور نیا
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال