به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب فرخنده شریفی

  • علیرضا عندلیب، کامران مقدس، فرخنده شریفی، نفیسه اسمعیل، سید جواد هاشمی نیا، محمد موذنی
    مقدمه
    محیط تومور واجد سایتوکاین های گوناگون است که توسط سلول های توموری و سلول های ایمنی موجود در محیط تومور تولید می شوند. رشد و تکامل تومور به سایتوکاین های ترشح شده در محیط نیز بستگی دارد. سایتوکاین های اینترلوکین 4 (IL-4)، اینترفرون گاما (IFN-γ) و اینترلوکین 17 (IL-17) اثرات بسیار متفاوتی بر رشد سلول های توموری و پاسخ ایمنی علیه تومور اعمال می کنند. بنابراین مقایسه ی مقدار این سایتوکاین ها در زنان مبتلا به تومور بدخیم و خوش خیم پستان در این مطالعه مد نظر قرار گرفت.
    روش ها
    نمونه های بافت تومور، بافت مجاور تومور و سرم خون 29 بیمار مبتلا به تومور پستان مورد مطالعه قرار گرفت. 14 نفر دارای تومور بدخیم و 15 نفر دارای تومور خوش خیم تشخیص داده شدند. نمونه ها از بیماران واجد بیوپسی برای تشخیص بدخیمی پستان تهیه گردید. با استفاده از دستگاه هموژنایزر، محلولی همگن از بافت ها تهیه و مقدار سایتوکاین های IFN-γ، IL-4 و IL-17 در بافت توموری و بافت مجاور تومور و سرم خون بیماران به روش ELISA اندازه گیری شد.
    یافته ها
    مقادیر IL-4 برابر 2/15 ± 3/112، IL-17 برابر 3/2 ± 9/16 و IFN-γ برابر 8/3 ± 6/14 پیکوگرم در میلی لیتر در بافت تومور بدخیم محاسبه گردید. مقادیر IL-4 و IL-17 در نمونه های حاصل از بافت توموری، بافت مجاور تومور و سرم افراد مبتلا به تومور بدخیم نسبت به نمونه های مشابه در بیماران مبتلا به تومور خوش خیم افزایش معنی داری را نشان داد (05/0 > P). در این مطالعه بین غلظت IFN-γ در نمونه ی حاصل از بافت تومور بدخیم و بافت تومور خوش خیم اختلاف معنی داری دیده نشد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که افزایش سایتوکاین های IL-4 و IL17 یا عدم تغییر مقادیر IFN-γ ممکن است درروند تومور بدخیم پستان نقش داشته باشد.
    کلید واژگان: سایتوکاین, اینترفرون گاما, اینترلوکین 4, اینترلوکین 17, تومور پستان}
    Alireza Andalib, Kamran Moghaddas, Farkhondeh Sharifi, Nafiseh Esmaeil, Seyed Javad Hasheminia, Mohammad Moazeni
    Background
    Tumor environment consists of various cells and cytokines. The cytokines are widely produced in the environment by tumor and immune cells. Tumor growth and development depends on the cytokines secreted in this environment. Cytokines have either pro-or anti-inflammatory activity as well as immunesurvilance stability which influence tumor progression in microenvironment.
    Methods
    From 29 patients with breast cancer, 14 patients with malignant and 15 with benign tumors were considered. Specimens were collected from patients who were operated for breast cancer. Obtained tissues were kept at -80°C and then were prepared by homogenizer device. IFN-γ, IL-4 and IL-17 were measured in tumor tissue, adjacent tumor tissue, and patients’ serum using ELISA technique.
    Findings
    The concentration of IL-4, IL-17, and IFN-γ were 112.3 ± 15.2, 16.9 ± 2.3, and 14.6 ± 3.8 pg/ml in malignant tissues, respectively. The concentration of IL-4 and IL-17 in tumor tissue, adjacent tumor tissue, and serum of patients with malignant tumors were higher than those with benign tumors.
    Conclusion
    Our data indicates that elevated IL-4 and IL-17, but not IFN-γ, in tumor microenvironment may affect the malignancy progression.
  • اثر ملین بلو در پیشگیری از چسبندگی های بعد از عمل جراحی شکم در رت
    محمود اشرفی امینه، مهرداد ادیب پارسا، فرخنده شریفی، آزاده والی
    اعمال جراحی قبلی، شایعترین علت چسبندگی های داخل شکم است. در یکی از تحقیقات انجام شده متیلن بلو، باعث کاهش چشمگیری در چسبندگی های بعد از عمل جراحی شکم در رت شده در حالی که گزارشاتی مبنی بر افزایش چسبندگی های داخل شکم بعد از استفاده متیلن بلو به عنوان dye در اعمال جراحی زنان دیده شده است. در این مقاله کوشش شده اثر متیلن بلو در چسبندگی های روده ها بعد از عمل جراحی شکم در رت بررسی گردد.
    در محل لانه حیوانات دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، سه گروه 20 عددی از رتهای 250 تا 400 گرمی، ابتدا بیهوش شده و سپس با برش طولی در خط وسط، جدار شکم را باز نموده و تمام سطح سکوم با اسکالپل خراش داده شد و بعد از آن جدار شکم ترمیم گردید و با این تفاوت که در گروه 2، قبل از بستن، حفره شکم با 5cc نرمال سالین تزریقی 0.9 درصد و در گروه 3 با متیلن بلو یک درصد به میزان 0.1-0.2cc شستشو داده شد. پس از آن کلیه رتها در پایان دوره 4 هفته ای مجددا تحت عمل جراحی با تکنیک مشابهی قرار گرفتند، وجود چسبندگی بین روده ها و جدار شکم بررسی گردید و در پایان عمل، رت ها قربانی شدند.
    حداکثر درصد چسبندگی ایجاد شده در نقاط امنتوم به سکوم و امنتوم به محل برش شکم بود. در سایر مناطق، درصد و شدت چسبندگی در مواردی که از متیلن بلو استفاده شده بود (گروه 3) نسبت به دو روش دیگر بیشتر بود.
    با توجه به اینکه شدت چسبندگی در گروه 3 بیشتر بود و در ضمن درصد فراوانی نقاط چسبندگی نیز در گروه 3 کاهش نیافته، در کل به نظر می رسد که نه تنها متیلن بلو باعث کاهش چسبندگی بعد از عمل نمی شود، بلکه باعث افزایش احتمالی آن نیز می گردد.
    کلید واژگان: متیلن بلو, نرمال سالین, چسبندگیهای بعد از عمل, رت}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال