به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

فرشاد عسگری زاده

  • فرشته اصلانی، مسعود خرمی نژاد، محمد آقازاده امیری، مهدی خداپرست، فرشاد عسگری زاده، مهدی طباطبایی
    هدف
    بررسی بهترین اسفر فیت شده، برآمدگی و آستیگماتیسم سطوح قدامی و خلفی در گروه بندی های مختلف قوز قرنیه و تعیین تفاوت و ارتباط بین آنها.
    روش بررسی
    در این مطالعه ی گذشته نگر، 161 بیمار مبتلا به قوز قرنیه با میانگین سنی6/10±22/35 مورد مطالعه قرار گرفتند. حدت بینایی دور اصلاح شده، عیب انکساری اسفر، عیب انکساری آستیگماتیسم و اطلاعات پنتاکم این بیماران مورد بررسی قرار گرفتند. تقسیم بندی قوز قرنیه بر مبنای سیستم طبقه بندی آمسلر-کرامیخ (Amsler-krumeich) انجام شد. میانگین، تفاوت و رابطه بین متغیرها با یکدیگر و نیز در گروه بندی های متفاوت قوز قرنیه با استفاده از نرم افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین حدت بینایی اصلاح شده دور در بین 4 گروه بندی قوز قرنیه تفاوت معناداری داشت (0/001≥p). همچنین برای آستیگماتیسم، برآمدگی و بهترین اسفر فیت شده سطوح قدامی، خلفی و آستیگماتیسم کلی قرنیه، اختلاف آماری قابل ملاحظه ای در میانگین 4 گروه بندی قوز قرنیه مشاهده شد (0/05≥p) تمام پارامترها، آزمون کروسکال والیس). با بررسی ارتباط بین متغیرها مشخص شد که قویترین ارتباط بین آستیگماتیسم قدامی و خلفی در گروه بندی 1 ( 0/001≥p و0/924=r)، برای برآمدگی قدامی و خلفی در گروه بندی 2 (0/001≥p و0/903=r) و برای بهترین اسفر فیت شده قدامی و خلفی (0/001≥p و0/923=r) در گروه کلی مبتلایان به قوز قرنیه وجود دارد.
    نتیجه گیری
    این مطالعه مقادیر بهترین اسفر فیت شده، برآمدگی و آستیگماتیسم سطوح قدامی و خلفی را در گروه های مختلف قوز قرنیه تعیین نمود. همچنین این مطالعه نشان داد که بین یکسری از پارامترهای اندازه گیری شده با پنتاکم در سطح قدامی و خلفی قرنیه ارتباط قوی وجود دارد لیکن این ارتباط قوی برای تمامی پارامتر های مذکور مشاهده نمی شود. یافته های مطالعه حاضر می تواند در بررسی بالینی قوز قرنیه، مورد استفاده قرار گیرد.
    کلید واژگان: قوز قرنیه, آستیگماتیسم قرنیه ای, بهترین اسفر فیت شده, برآمدگی قرنیه ای, عیوب انکساری
    F. Aslani, M. Khorrami Nejad, M. Aghazadeh Amiri, M. Khodaparast, F. Asgarizadeh, M. Tabatabaei
    Purpose
    To investigate and determine the values of corneal elevation, astigmatism and best fit sphere (BFS) in anterior and posterior surfaces of the cornea in different stages of keratoconus (KCN) and to determine their differences and correlations
    Methods
    In this retrospective study, 161 eyes of 161 KCN patients with mean age ± SD of 22.35 ± 6.10 years were examined using Pentacam HR (Oculus, Germany). Corrected distance visual acuity, spherical refractive error, astigmatism and outcomes of Scheimpflug-based imaging system were assessed based on the Amsler-Krumeich KCN classification.
    Results
    The mean corrected distance visual acuity was different between all stages of KCN (Kruskal-Wallis, p≤0.001). Magnitude of corneal anterior and posterior BFS, elevation and astigmatism were different in 4 stages of KCN (Kruskal-Wallis test, P≤0.5). There were strong correlations between anterior and posterior astigmatism in grade 1 (p≤0.001, r=0.924), anterior and posterior elevation in grade 2 (p≤0.001, r=0.903) and anterior and posterior BFS in total group of KCN (p≤0.001, r=0.923).
    Conclusion
    This study showed the values of corneal elevation, astigmatism and BFS in anterior and posterior surfaces of the cornea in different stages of KCN. Also, we determined strong correlation between some anterior and posterior parameters but not for all. Our findings can be used in clinical assessment of KCN.
    Keywords
    Keratinous; Corneal astigmatism; Best fit sphere; Corneal elevation; Refractive error
    Main Subjects
    Keywords: Keratinous, Corneal astigmatism, Best fit sphere, Corneal elevation, Refractive error
  • حامد مومنی مقدم، فرشاد عسگری زاده، مرضیه احسانی، حسین انصاری، بتول حقیقی
    زمینه و هدف
    یکی از مراحل ارزیابی دید دو چشمی تعیین نوع و مقدار انحراف می باشد که بدین منظوراز روش های ابژکتیو و سابژکتیو استفاده می شود. هدف این مطالعه مقایسه میزان هتروفوریای اندازه گیری شده با روش های سابژکتیو و ابژکتیو انحراف با ملاحظه برتری چشم ها می باشد.
    مواد و روش کار
    در این مطالعه نیمه تجربی 100 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان که معیار های ورود به مطالعه را داشتند به صورت تصادفی انتخاب شدند. عیوب انکساری، به روش رتینوسکوپی و سپس چشم غالب فرد از لحاظ حرکتی با تست روزنه در کارت تعیین شد. انحراف به صورت ابژکتیو با استفاده از پریزم کاور تست متناوب و سابژکتیو با روش های ون گراف، استوانه مادوکس و پدیده فی در حالی که چشم غالب و غیر غالب به تناوب فیکساتور باشند، اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-15 آنالیز شدند.
    یافته ها
    تفاوت معنی داری از لحاظ آماری بین انحراف اندازه گیری شده با روش های مختلف و با ملاحظه برتری چشم فیکساتور به دست آمد (001/0p<). در آزمون همبستگی بیشترین و کمترین همبستگی به ترتیب مربوط به اندازه گیری انحراف به روش پدیده فی (چشم غالب فیکساتور) با پدیده فی (چشم غیر غالب فیکساتور) و ون گراف (چشم غالب فیکساتور) با پدیده فی (چشم غالب فیکساتور) بود.
    نتیجه گیری
    دقیق ترین روش های اندازه گیری انحراف به ترتیب فی تست، کاور تست، استوانه مادوکس و ون گراف بودند. هر چند که دقت فی بیشتر است ولی چون استفاده از روش های سابژکتیو همیشه امکانپذیر نیست، لذا کاور تست دقیق ترین روش اندازه گیری انحراف روتین می باشد. هم چنین انحراف به دست آمده در حالتی که چشم غالب فیکساتور است در تمامی روش ها کمتر به دست آمد.واژه های کلیدی:
    کلید واژگان: کاورتست, ون گراف, استوانه مادوکس
    Hamed Momeni-Moghaddam, Farshad Asgarizadeh, Marzieh Ehsani, Hossein Ansari, Batool Haghighi
    Background
    The one step in evaluation of binocular vision is determination of type and amount of deviation. For this purpose objective and subjective methods were used. The purpose of this study is was to compare the measured heterophoria with objective (cover test) and subjective methods (von Graefe, Maddox rod, phi phenomenon) considering motor dominancy.
    Materials And Method
    In this semi-experimental study, 100 students of Zahedan University of medical sciences who had inclusion criteria, selected, randomly. Refractive errors and dominant eye were determined by retinoscopy and hole in the card test, respectively. The deviation was measured objectively by using alternate prism cover test and subjectively by von Graefe, Maddox rod and phi phenomenon tests so dominant and nondominant eye were fixed alternatively. Data were analyzed in SPSS-15 software using repeated measurement of ANOVA and correlation tests.
    Results
    There were considerable statistical difference between different measurement methods considering the dominancy of fixator eye (p<0.001). In the correlation test, the most and least correlations were related to phi phenomenon (dominant eye fixator) and phi phenomenon (non dominant eye fixator) and von Graefe and phi phenomenon (with dominant eye fixator), respectively.
    Conclusion
    The most accurate heterophoria measurement methods were phi phenomenon, cover test, Maddox rod and von Graefe, respectively. Although accuracy of phi phenomenon was more than other methods in determination of deviation, because subjective methods cannot be used in all conditions, cover test is the best method in measuring eye deviation. Also, measured deviations in all of methods were lower when dominant eye was fixator.
  • حامد مومنی مقدم، فرشاد عسگری زاده، مرضیه احسانی، محدثه امیدبخش پرورش، منا مهرآوران
    هدف
    تعیین اثر روش های مختلف اندازه گیری انحراف و قدرت های متفاوت عدسی بر نسبت گرادیانت AC/A (accommodative convergence/accommodation) محاسبه شده.
    روش پژوهش: در این مطالعه 78 نفر از دانشجویان رشته های مختلف دانشگاه علوم پزشکی زاهدان که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابتدا عیوب انکساری به روش رتینوسکوپی تعیین شدند و سپس از روش های کاور تست متناوب با منشور، ون گراف و استوانه مادوکس بدون عدسی و با عدسی های 1±، 2± و 3± برای اندازه گیری انحراف در فاصله نزدیک و تعیین نسبت AC/A استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس درون موردی دو فاکتوری و آنالیز واریانس اندازه های تکراری و همبستگی تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    میانگین نسبت AC/A با سه روش کاور تست متناوب، استوانه مادوکس و روش ون گراف به ترتیب 3/6، 3/7 و4 پریزم دیوپتر به دیوپتر بود (0/2=P). بیش ترین و کم ترین نسبت AC/A به ترتیب مربوط به روش ون گراف با عدسی 3+ دیوپتر و روش کاور تست با عدسی 1- دیوپتر بودند. تنها نسبت AC/A تعیین شده با عدسی 1-، +2 و 1-، +3 تفاوت معنی داری داشتند (0/05
    نتیجه گیری
    روش اندازه گیری انحراف بر نسبت AC/A به دست آمده تاثیری ندارد ولی قدرت عدسی انتخابی، موثر است. بنابراین توصیه می شود که از عدسی های 2 یا 3 دیوپتر به جای 1 دیوپتر جهت حذف اثر احتمالی عمق فوکوس استفاده شود.
    Momeni-Moghaddam H. *, Asgarizadeh F., Ehsani M., Omidbakhsh Parush M.
    Purpose
    To compare the effect of different deviation measurement echniques and different lens powers on gradient accommodative convergence to accommodation (AC/A) ratio.
    Methods
    We randomly selected 78 eligible students of different majors from Zahedan University of Medical Sciences. Following retinoscopy for refractive errors, alternate prism cover test, von Graefe and Maddox rod without additional lenses and with ±1, ±2 and ±3 D lenses were performed for measurement of deviation at near and determination of gradient AC/A Ratio. Data were analyzed using within subjectfactorial repeated measurement ANOVA and correlation tests.
    Results
    Mean AC/A ratio was 3.6, 3.7 and 4 prism diopter to diopter using alternate cover test, Maddox rod and von Graefe methods, respectively (P=0.2). The highest and lowest AC/A ratios were related to von Graefe method with +3D and cover test with -1D lens power, respectively. Only differences between AC/A ratios with -1 and +2 lenses as well as with -1 and +3D were significant (P<0.05). For all different deviationmeasurement methods, AC/A ratios with plus lenses were higher than minus lenses.
    Conclusions
    The type of deviation measurement method had no effect on AC/A ratio but selected lens power affected the results. We recommend using 2 or 3 diopter instead of 1 diopter lenses to avoid possible effects of depth of focus.
  • حامد مومنی مقدم، هادی استاد مقدم، حبیب نعمتی، فرشاد عسگری زاده، مرضیه احسانی، حسین انصاری
    مقدمه
    غالبا اپتومتریست ها با بیماران میگرنی مواجه اند که بیمار یا سایر متخصصین، اختلالات بینایی را عامل سردرد می‎ ‎دانند. با توجه به نتایج متناقضی که در مورد ارتباط بین سردردهای میگرنی و عیوب انکساری وجود دارد، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط عیوب انکساری با میگرن انجام شده است.
    روش کار
    در این مطالعه مورد- شاهدی، 60 نفر از بیماران میگرنی دارای معیارهای ورود به مطالعه و با تایید میگرن توسط نورولوژیست، به همراه 60 نفر شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. عیوب انکساری به روش رتینوسکوپی اصلاح شد. گروه شاهد از بین افراد با سن و جنس همانند گروه مورد، انتخاب شدند. داده ها در نرم افزار SPSSنسخه 15 با آزمون های من- ویتنی و رگرسیون لجستیک چندگانه تحلیل شدند. ‎با توجه به همبستگی معادل اسفر راست و چپ، تنها نتایج چشم چپ ارائه شد.
    یافته ها
    میانگین مقدار اسفر در گروه مورد و شاهد به ترتیب 53/0± 12/0 و 58/1± 04/0 دیوپتر (05/0
    کلید واژگان: میگرن, عیوب انکساری, آستیگمات
    H. Momeni Moghaddam, H. Ostadi Moghaddam, H. Nemati, F. Asgarizadeh, M. Ehsani, H. Ansaei
    Introudction: Optometrists frequently encounter patients with migraine headache, suspecting that visual anomalies ‎might trigger such headaches. Due to controversial results on the relationship between migraine ‎headaches and refractive errors, this study aimed to investigate the relationship between refractive ‎errors and migraine.‎
    Material And Methods
    ‎ In this case-control study, 60 patients with neurologically diagnosed migraine in the study group and ‎‎60 in the control group were studied. At first, the patients were screened by standard headache ‎questionnaire and the diagnosis was approved by a neurologist. The refractive errors were determined ‎by retinoscopy and corrected if necessary. The control group was selected from the individuals ‎matched based on sex and age. The data were analyzed in SPSS 13, using Mann-Whitney U test and ‎multiple logistic regression. Due to the high correlation between the spherical equivalent of the right ‎and left eyes, only the results of the left eye were presented.‎
    Results
    ‎ In this study, the means of the sphere in the case and control groups were 0.12‎‏ ± ‏‎0.53 D and 0.04‎‏±‏‎1.58 ‎D (P>0.05) while the mean of the spherical equivalent in the study and control group was –0.38‎‏±‏‎1.75 ‎and –0.14‎‏±‏‎1.74 D (P>0.05). The mean of astigmatism in the study and control group was –0.85‎‏±‏‎0.88 ‎and –0.5‎‏±‏‎1.0 D.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال