به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

فرشته سجادی هزاوه

  • فیروزه هاشمی یزدی *، فرشته سجادی هزاوه، نرگس سادات میرپور شاه ابوالقاسمی، زهرا محمدی منش، محسن علامه

    برای بازسازی اقلیم دیرینه محیط تشکیل رسوبات عضو قدیر (سازند نایبند) از اطلاعات اکوگروه های اسپورومورفی (SEGs) و جوامع گیاهی مربوط به آن و همچنین فراوانی و تنوع میوسپورهای موجود استفاده شد. با توجه به طبقه بندی اسپور و پولن ها (اسپورومورف ها) در اکوگروه های اسپورومورفی (SEGs) ، در چاه اکتشافی شماره 954 (گستره اکتشافی پروده 4)، جنوب طبس، ایران مرکزی، هر شش اکوگروه گیاهی (شامل گیاهان سازگار با ارتفاعات، دشت ها، رودخانه ها، پیشگام، ساحلی، و تحت تاثیر جزر و مد) در پالینوفلورای مورد مطالعه شناسایی شدند. نسبت بالای اسپورومورف های گرما دوست به سرما دوست و نسبت پایین اسپورومورف های خشکی دوست به رطوبت دوست ، حکایت از آب و هوای گرم و مرطوب دارد.با شناسایی گیاهان والد میوسپورها مشخص شد و به ترتیب فراوانی، سرخس ها (44%)، سیکادوفیتا (34%)، مخروطیان (9%)، لیکوفیتا (8%)، پتریدواسپرموفیت ها (2%)، ژینکوفیت ها (2%) و بریوفیتا (1%) پوشش گیاهی اطراف محیط تشکیل نهشته های مورد مطالعه را تشکیل می دادند. فراوانی چشمگیر اسپورهای منتسب به سرخس ها (Kyrtomisporis و Foveogleicheniidites) و پولن های منتسب به سیکادال ها (Ovalipollis و Ricciisporites) در مجموعه پالینوفلورای مورد مطالعه، حکایت از غلبه آب و هوای گرم تا نیمه گرم با رطوبت بالا دارد. موقعیت جغرافیای دیرینه ایران در حاشیه فعال جنوبی اوراسیا (پلیت توران) در زمان تریاس پسین، نیز این نتیجه گیری را تایید می کند.

    کلید واژگان: اقلیم دیرینه, اکوگروه های اسپورومورفی, تریاس پسین, عضو قدیر (سازند نایبند), طبس
    Firoozeh Hashemi Yazdi *, F. Sajjadi Hezaveh, Narges Sadat Mirpoor Shah Abolghasemi, Zahra Mohammadi Manesh, Mohsen Allameh

    Sporomorph EcoGroups data and the relevant plant communities are considered as a possible routine used to draw palaeoecological inferences for their host strata. Occurrence of high abundant and diverse miospores in the Qadir Member (Nayband Formation), from the exploratory well no. 954 (Exploratory Area of Parvadeh 4), south of Tabas, central Iran allows for this method to be used to obtain certain palaeoecological implications. By classifying spores and pollens (sporomorphs) in Sporomorph EcoGroups (SEGs), all six plant ecogroups (including plants adapted to Upland, Lowland, River, Pioneer, Coastal, and Tidally-influenced) were identified in examined material. The high ratio of warmer/cooler sporomorphs and the low ratio of drier/wetter sporomorphs suggests deposition under a moist, ±warm climate during the Late Triassic in south of Tabas. From the investigation of miospore parent plants, it was approved that, in descending order, pteridophyta (44%), cycadophyta (34%), coniferophyta (9%), lycophyta (8%), pteridospermophytes (2%), ginkgophytes (2%) and bryophyta (1%) were surrounded the environment of the studied formation. Notable abundance of fern spores (Kyrtomisporis and Foveogleicheniidites) and cycads pollen (Ovalipollis and Ricciisporites) in the palynofloras studied indicate the predominance of warm to semi-warm climate with high humidity. Paleogeographic position of Iran during the Late Triassic in the southern active margin of Eurasia (Turan Plate) tends to support this palaeoclimate generalization.

    Keywords: Late Triassic, Nayband Formation (Qadir Member), Palaeoclimate, Sporomorph Ecogroups: Segs, Tabas
  • فیروزه هاشمی یزدی*، فرشته سجادی هزاوه، زهرا محمدی منش، نرگس سادات میرپور شاه ابوالقاسمی
    به منظور بازسازی آب و هوای دیرینه سازند نایبند (عضو قدیر) در جنوب طبس، 62 نمونه از مغزه های حفاری چاه اکتشافی شمارهb 948، جهت مطالعات پالینولوژی برداشت گردید. مجموعه پالینومورف های متنوع شامل 43 گونه اسپور (متعلق به 29 جنس) و 23 گونه پولن (متعلق به 19 جنس) گیاهان خشکی، سیست داینوفلاژله ها، آستر داخلی فرامینیفرها، اکریتارک و اسپور جلبک ها با حفظ شدگی متوسط تا خوب می باشد. بررسی گیاهان والد میوسپورها نشان می دهد که در زمان تشکیل نهشته های مورد مطالعه سرخس ها 64%، سیکادوفیت ها 16%، لیکوفیتا 9%، مخروطیان 4%، ژینکوفیت ها 4%، پتریدواسپرموفیتا 2% و بریوفیتا 1% پوشش گیاهی اطراف محیط رسوبی را تشکیل می دادند. حداکثر تنوع و فراوانی نسبی متعلق به میوسپورهای منتسب به سرخس ها (20 جنس و 64%) حاکی از فراوانی آن ها در ترکیب پوشش گیاهی اطراف محیط رسوبی نهشته های مورد مطالعه می نماید. این ویژگی معرف غلبه آب و هوای گرم- نیمه گرم با رطوبت بالا در زمان تشکیل این نهشنه ها می باشد. براساس مدل گروه های اسپورومورفی، اگرچه میوسپورهای شاخص هر شش گروه اسپورومورفی در نهشته های مورد مطالعه وجود دارند، اما بیشترین فراوانی مربوط به اکوگروه های اسپورومورفی سازگار با مناطق پست و دشت ها می باشد. جهت بازسازی آب و هوای دیرینه، فراوانی نسبی چهار گروه اصلی گیاهی (رطوبت دوست، خشکی دوست، گرما دوست، سرما دوست) محاسبه و مطالعه اقلیم دیرینه به واسطه الگوی فراوانی نسبی پالینومورف های drier/wetter و warmer/cooler تعیین گردید. نتایج حاصل از این محاسبات شرایط اقلیمی گرم- نیمه گرم با رطوبت بالا را تایید می نماید. همچنین موقعیت جغرافیای دیرینه ایران در زمان تریاس پسین در حاشیه فعال جنوبی اوراسیا (پلیت توران) نیز این نتیجه گیری را تایید می نماید.
    کلید واژگان: اقلیم دیرینه, اکوگروه های اسپورومورفی, پالینولوژی, تریاس پسین, سازند نایبند
    Firoozeh Hashemiyazdi *, Freshteh Sajjadi Hezaveh, Zahra Mohammadi Manesh, Narges Sadat Mirpoor Shah Abolghasemi
    Introduction
    Very few palynological studies have been conducted on the Nayband Formation, as a part of the Upper Triassic coal deposits of central Iran. Mousavi, 2002 (seen in Aghanabati 2004, pp. 209-210) considered the abundance and diversity of marine palynomorphs compared to terrestrial types indicate the shallow sea environment for Nayband Formation. Cirilli et al., 2005 attributed the Nayband Formation palynofloras to tropical plants such as Bennettitales, Matoniaceae, and Marattiaceae accompanied by characteristic forms of the Siberian Province. Sabbaghiyan et al., 2015 examined the palynology of the Nayband Formation, Tabas Block. They believed the associated marine palynomorphs (dinocysts), accompanied by spores indicate a nearshore depositional environment for the Late Triassic deposits. Sajjadi et al., 2015 studied the palynology of the Nayband Formation, Kamar Macheh Kuh, southeastern Tabas. They concluded that the abundance of ferns and Coniferophytes in parent flora implies that the host strata accumulated under a moist warm climate with progressively decreasing temperatures during Late Triassic. Sabbaghiyan et al., 2020 investigated the palynology of the Upper Triassic Bidestan and Howz-e-Sheikh members in Tabas Block. They believed that co-occurrence of marine elements (dinoflagellate cysts, bivalves, corals, and gastropods) with terrestrial elements (spores and pollen) shows a shallow marine depositional environment for the Nayband Formation.
    Materials and methods
    A total of 62 samples were collected from the Nayband Formation (Qadir Member), at exploratory well no. 948b. All samples were prepared following standard palynological processing procedures (Phipps & Playford, 1984), including HCl (10-50%) and HF (40%) utilized for the dissolution of carbonates and silicates, respectively. Then the residues were saturated with ZnCl2 solution (specific gravity 1.9 g/ml) for density separation. All the residues were sieved with a 20 μm mesh sieve previous to making strew slides. Three slides for each preparation were examined by a transmitted light microscope.
    Results and Discussion
    To reconstruct the paleoclimate of the Nayband Formation (Qadir Member) in the south of Tabas, 62 samples were collected from exploration well no. 948b for palynological investigations. The assemblage of diverse palynomorphs includes spores and pollen of land plants, dinoflagellate cysts, foraminiferal test linings, acritarchs, and algal spores with moderate to good preservation. The parent plants of existing miospores show that the diversity and abundance of ferns is 64%, cycadophytes 16%, lycophyta 9%, conifers 4%, gynophytes 4%, pteridospermophyta 2% and Bryophyta 1%. The maximum diversity and relative abundance belong to miospores attributed to ferns (64%), which indicates the predominance of warm to semi-warm climate with high humidity at that time of deposition. Based on the model of Sporomorph EcoGroups, miospores typifying all six plant communities are present in the studied strata, but the highest frequency is related to the lowlands SEGs. To reconstruct the paleoclimate variation, the large quantity percentage of four main plant groups (Hydrophilic, xerophilic, Thermophilic, Psychrophilic) was calculated and the paleoclimate study was determined by the pattern of relative abundance of drier/wetter and warmer/cooler elements. The consequences of these calculations approve the warm to semi-warm climate with high humidity conditions. Also, the paleogeographic position of Iran during the Late Triassic in the southern active margin of Eurasia (Turan Plate) is another confirmation of this type of climate.
    Conclusion
    Diverse palynomorphs with high abundance including spores, pollen, dinoflagellate cysts, foraminiferal test linings, acritarchs, and algal spores with moderate to good preservation are present in the studied material. Inferred natural relationships of the Nayband sporae dispersae imply derivation from a diverse parental flora such as ferns, Conifers, Lycophyta, Cycadophytes, Gynophytes, Pteridospermophyta, and Bryophyte. Ferns have relative abundance and maximum diversity in the composition of the vegetation around the sedimentary environment. It implies that the host strata accumulated under moist warm to semi-warm climates. In addition to, the high ratio of warmer/cooler, wetter/drier palynomorphs and the palaeogeographic position of Iran during the Late Triassic in the southern active margin of Eurasia (Turan Plate) and the location of Iran at a latitude of about 35°N, all confirm the above results that hot and humid climate prevails.
    Keywords: Palaeoclimate, Nayband Formation, Palynology, Sporomorph EcoGroups: SEGs, Late Triassic
  • رعنا شیری، فاطمه هادوی*، فرشته سجادی هزاوه

    در این پژوهش سازند دلیچای در برش تپال بر اساس نانوفسیل های آهکی تعیین سن می گردد. سازند دلیچای در این برش با ماسه سنگ قرمز در قاعده شروع و به ترتیب با لایه های مارن و تناوب آهک ماسه ای و شیل و شیل آهکی پوشیده می شود و بطور تدریجی به آهک های چرتی سازند لار تبدیل می گردد. این سازند بطور ناپیوسته بر روی سیلت ستون های سازند شمشک قرار می گیرد. در این بررسی تعداد 60 نمونه برداشت و به روش اسمیر اسلاید آماده سازی گردید. بر اساس مطالعه نمونه های برداشت شده، 13 جنس و 32 گونه از نانو فسیل های آهکی شناسایی شد که با زیست زون های CC1 تا CC5 با بازه زمانی بریازین تا بارمین پیشین مطابقت دارد. علاوه بر نانوفسیل های آهکی، 8 جنس و 13 گونه از Didemnid Ascidian spicules شناسایی و معرفی گردید.

    کلید واژگان: نانوفسیل های آهکی, دلیچای, زیست چینه شناسی, تتیس غربی, تپال
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال