لطف الله فولادی

مقاومت به انسولین، عبارت از عدم حساسیت بافت ها به برداشت گلوکز است. پولیپ های ن و رکتوم بر مبنای هیستولوژی، خطر تبدیل به فرم بدخیم نئوپلاستیک دارد. یک سری عوامل خطر غیر قابل کنترل در پیدایش نئوپلاسم های کولون و رکتوم دخالت دارند و برخی از آن ها به طور نسبی یا کامل، قابل کنترل هستند، از جمله می توان به مقاومت به انسولین اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط مقاومت به انسولین با ابتلا به نئوپلاسم های کولون و رکتوم در افراد 50 سال و بالاتر بود.
این مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی مقطعی بر روی 200 بیمار 50 سال و بالاتر با اندیکاسیون کلونوسکوپی انجام شد که عوامل خطری مانند سابقه ی فامیلی سرطان کولون یا ابتلا به سرطان، بیماری های التهابی روده، کم خونی، خونریزی رکتوم و غیره را نداشتند. BP (Blood pressure)، دور کمر (WC یا Waist circumference)، قد و وزن، HDL (High-density lipoprotein)، TG (Triglyceride)، FBS (Fasting blood sugar)، کلسترول و انسولین پلاسمای بیماران اندازه گیری شد و بعد کلونوسکوپی شدند و در صورت وجود ضایعه ی غیر طبیعی، نمونه به پاتولوژی ارسال شد. در انتها اطلاعات ثبت شده در فرم توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 21 آنالیز شد.
در افراد 50 سال و بالاتر، افراد مبتلا به سندرم مقاومت به انسولین و فراوانی پولیپ های کولون و رکتوم بیشتر است (007/0 = P). میان افراد مبتلا به سندرم مقاومت به انسولین، افراد با قند خون ناشتای بالا و خانم های با HDL پایین و نیز سندرم متابولیک، با پولیپ های کولورکتال پیشرفته ارتباط معنی داری وجود داشت (050/0 < P). اما مواردی مانند فشار خون بالا، سن، جنس، چاقی و هیپر تری گلیسریدمی ارتباط معنی داری با پولیپ های کولورکتال پیشرفته نداشتند (050/0 < P).
فراوانی پولیپ های کولون و رکتوم و به خصوص نوع پیشرفته ی آن ها در افراد مبتلا به مقاومت به انسولین، افراد مبتلا به دیابت و افراد مستعد ابتلا به دیابت، بیشتر می باشد و به نظر می رسد که این گروه افراد، جهت پیشگیری از عوارض و مرگ و میر ناشی از کانسرهای کولون و رکتوم باید در سنین پایین تری کلونوسکوپی شوند. هر چند لازم است در این زمینه مطالعات بیشتری انجام شود.

دیابت شایع ترین بیماری متابولیک جهان و ایران است. کمبود کرومیوم موجب بروز اختلال در متابولیسم گلوکز و چربی ها و بروز علایم دیابت می گردد. با توجه به این که مطالعه ای روی سطح این عنصر و تاثیر آن در افراد پره دیابت صورت نگرفته است، هدف از انجام این مطالعه، بررسی شیوع کمبود سطح سرمی کروم در افراد پره دیابت است.

در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی 132 فرد پره دیابت انتخاب شدند و پس از اندازه گیری شاخص توده ی بدنی جهت تعیین سطح سرمی انسولین، قند خون و قند خون دو ساعت پس از مصرف گلوکز از آن ها نمونه ی خون ناشتا گرفته شد. اندازه گیری مقادیر کروم با استفاده از روش جذب اتمی انجام گردید.

در این مطالعه، از 132 بیمار مورد بررسی 24 نفر به دلیل عدم تکمیل آزمایش ها از مطالعه خارج شدند. از بین این افراد، 34 نفر (5/31 درصد) دارای کمبود کروم و 74 نفر (5/68 درصد) دارای سطح سرمی طبیعی کروم بودند. بین سطح کرومیوم و سن در گروه کرومیوم طبیعی، همبستگی معکوس به میزان 276/0 وجود داشت که طبق آزمون همبستگی Pearson، معنی دار شد.

با توجه به کمبود سطح سرمی کروم در تعداد مورد توجهی از بیماران پره دیابت، بهتر است در غربالگری بیماران برای دیابت، بیماران پره دیابت از نظر سطح سرمی کروم مورد بررسی قرار گیرند تا در صورت کمبود کروم، اقدامات مقتضی در جهت رفع آن صورت پذیرد.

هدف. هپاتیت مزمن ویروسی بدون عارضه قابل درمان است، اما این التهاب پارانشیم کبدی در صورت طولانی شدن، موجب ایجاد فیبروز و کاهش پاسخ به درمان در مراحل پیشرفته می گردد. التهاب و فیبروز در درجات و مراحل مختلف، پاسخ به درمان و پیش آگهی متفاوتی دارند، لذا تعیین دقیق درجه (grade) التهاب و مرحله (stage) فیبروز و نمره نهایی حایز اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه رنگ آمیزی روتین هماتوکسیلین- ائوزین (H&E) با رنگ آمیزی اختصاصی ماسون تری کروم و رتیکولین در تعیین درجه و مرحله هیستوپاتولوژیک هپاتیت مزمن ویروسی می باشد.
روش ها. این مطالعه توصیفی - تحلیلی و گذشته نگر در سالهای 81-82 در مرکز درمانی الزهرا (س) انجام گرفت. 50 نمونه بیوپسی هپاتیت مزمن ویروسی مطالعه شد، از هر بلوک پارافینی سه اسلاید تهیه گردید و هر کدام توسط یکی از سه رنگ آمیزی فوق رنگ شد. سپس نتایج رنگ آمیزی H&E با رنگ آمیزی اختصاصی ماسون تری کروم و رتیکولین جهت تعیین درجه و مرحله میکروسکوپی مقایسه گردید.
نتایج. میانگین درجه با رنگ آمیزی H&E (SD=4.5) 7.34: و با رنگ آمیزی ماسون تری کروم و رتیکولین: (SD=4.53) 7.38 حاصل گردید. میانگین مرحله با رنگ آمیزی H&E (SD=1.2) 1.16: و با رنگ آمیزی ماسون تری کروم و رتیکولین (SD=1.6) 2.4 بدست آمد. با استفاده از آزمون T student بین میانگین درجه رنگ آمیزی H&E و رنگ آمیزی ماسون تری کروم و رتیکولین اختلاف معنی دار مشاهده نشد (P>0.05) اما میانگین مرحله، بین رنگ آمیزی H&E با رنگ آمیزی ماسون تری کروم و رتیکولین دارای اختلاف معنی دار بود (P<0.001). آزمون wilcoxon نیز مطالب فوق را تایید کرد.
نتیجه گیری. نتایج حاصل از پژوهش موید این است که روش رنگ آمیزی ماسون تری کروم و رتیکولین یک روش تکمیلی قابل قبول در کنار رنگ آمیزی روتین H&E بوده و با اطمینان بیشتری مرحله هیستوپاتولوژیک، پاسخ به درمان و پیش آگهی را مشخص می نماید.