به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

لعیا زهرایی

  • پروین میرزاکوچکی بروجنی، لعیا زهرایی، لیلا پیشه ور *
    سابقه و هدف
    کامپوزیت رزین ها با ساختار شیمیایی متفاوت در محیط دهان تحت تاثیر تحریکات زیادی قرار گرفته و دچار اضمحلال می گردند و خصوصیات آنها تغییر می کند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر 5 محلول شبه غذایی بر حلالیت و جذب آب کامپوزیت رزین ها با بیس متاکریلات و سیلوران می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی 25 نمونه دیسک به قطر 6 و ضخامت 1 میلی متر در مولد آلومینیومی از دو نوع کامپوزیت Filtek Z350 و P90 تهیه شد. نمونه ها نوردهی و سپس در فالکن های کدبندی شده دارای ژل سیلیکا جهت آب گیری به مدت 24 ساعت در انکوباتور37 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. پس از این مدت نمونه ها خارج و توسط ترازوی دیجیتال وزن کشی و 1M هر نمونه بدست آمد. سپس نمونه ها به مدت 1 هفته در 5 محلول شبه غذایی (اسیدسیتریک 02/0 نرمال، آب مقطر، اتانول آبی 75 درصد، هپتان، بزاق مصنوعی) نگهداری شدند. پس از این مدت نمونه ها خارج و وزن کشی شده ، 2M بدست آمد. بعد از آخرین آب گیری قطر و ضخامت دیسک ها محاسبه و V (حجم نمونه ها) بدست آمد و میزان جذب آب و حلالیت گروه ها بدست آمد و در نهایت با استفاده از آزمون ANOVA و Tukey اعداد بررسی و آنالیز شدند.
    یافته ها
    در این مطالعه حلالیت کامپوزیت Z350 در هپتان بالاترین مقدار را نشان داد(040/0میکرو گرم بر میلی متر مکعب) و در آب مقطر کمترین مقدار بود(009/0 میکرو گرم بر میلی متر مکعب). این تفاوت ها بین آب مقطر، الکل و هپتان معنی دار بود.
    (05/0 >P) در حالی که اختلاف معنی داری در جذب آب این کامپوزیت در محلول های مختلف مشاهده نشد(05/0P)
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که حلالیت P90 پایین تر از Z350 می باشد ولی جذب آب آن ها تفاوتی ندارند.
    کلید واژگان: کامپوزیت رزین, کامپوزیت رزین سایلوران, جذب آب, حلالیت
    Dr P. Mirza Kuchaki Borujeni, Dr L. Zahraei, Dr L. Pishehvar*
    Background and Aim
    Composite Resins with different chemical structure are affected by lots of stimulus within mouth's environment that make them degenerated by the time, change their characteristics. The purpose of this research is to evaluate the effect of five different Food-Stimulating liquids on water sorption and the solubility of Methacrylate and Silorane based Composite resins.
    Methods and materials: In this in vitro study, twenty five discs with 1mm thickness and 6mm diameter were prepared by filling aluminum molds with two kinds of composites, Filtek Z350 and P90. Samples were light- activated from top surface, then stored in coded dishes with silica gel, and transferred to the oven with 37c̊ to desiccate them for 24h. Samples were weighed by digital balance (M1) after 24h, and then stored in five Food-Stimulating liquids (Acid citric %2 N, distilled water, Ethanol %75, Heptan, and artificial saliva). After one week, samples were weighed again and the result (M2) was recorded. Samples were placed in silica gel containers until the mass variation became less than ±0.1mg (M3). After last desiccation to get the V (body mass) of samples, the diameter and the thickness of discs were calculated. Results were analyzed with Tukey test.
    Results In this research, the solubility of composite Z350 in heptan was the highest (0.040 µg/ mm³) and in distilled water had the lowest solubility (0.009 µg/ mm³).Differences between distilled water, alcohol and heptan were statistically significant (p0.05). The amount of solubility of P90 in different solutions had no statistically significant difference (p>0.05). But, water sorption in artificial saliva was higher than other solutions (P
    Conclusion
    The results showed that solubility of P90 was lower than Z350 but there is no statistical difference between water sorption of two materials.
    Keywords: Composite resin, Silorane Composite resin, Water sorption, Solubility
  • پروین میرزاکوچکی بروجنی، مهرداد برکتین، پریسا فتاحی، عاطفه فاطمی، لعیا زهرایی، آلاء شرفی، فرید فاضلی
    زمینه و هدف
    کامپوزیت رزین ها برای کامل شدن پلی مریزاسیون نیاز به زمان دارند که معمولا پس از 24 ساعت به حداکثر خود می رسد. از طرفی بلافاصله پس از ترمیم، جذب آب منجر به انبساط هیگروسکوپیک کامپوزیت رزین ها می شود که در اغلب موارد بعد از یک هفته به تعادل می رسد. با توجه به تاثیر گذار بودن این موارد بر ریزنشت ترمیمهای کامپوزیتی، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر زمان پرداخت نهایی بر میانگین ریزنشت ترمیمهای کامپوزیت می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی شصت دندان پره مولر سالم انسان انتخاب شد. یک حفره استاندارد Cl V با عمق 5/1 میلی متر، عرض سه میلی متر و طول دو میلی متر در سطح باکال هر دندان تعبیه و به صورت لایه لایه با کامپوزیت رزین ترمیم شدند و پس از آن دندانها به چهار گروه تقسیم شدند. دندانهای گروه اول بلافاصله بعد از ترمیم، گروه دوم 15 دقیقه بعد از ترمیم، گروه سوم بعد از 24 ساعت و گروه چهارم پس از یک هفته نگهداری در آب مقطر 37 درجه سانتی گراد پرداخت شدند. نمونه های هر گروه تحت تاثیر پانصد سیکل حرارتی قرار گرفتند. در ادامه دندانها توسط موم چسب و لاک ناخن پوشانده و به مدت 24 ساعت در محلول فوشین 2% قرار گرفتند. نمونه ها متعاقبا شسته و هر نمونه توسط دیسک به دو نیمه تقسیم شد و هر دو نیمه برای بررسی میزان نفوذ رنگ در زیر استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی 28 x مشاهده شدند و برای هر نمونه، مقطعی که درجه ریزنشت بیشتری داشت در نظر گرفته شد. از تست Kruskal Wallis و پس آزمون Man Whitney با درجه اطمینان 1/99% برای آنالیز داده ها استفاده گردید.
    یافته ها
    کمترین میانگین ریزنشت مربوط به دندانهای گروه سوم در لبه اکلوزال بود و بیشترین میانگین ریزنشت مربوط به دندانهای گروه دوم در لبه اکلوزال و ژنژیوال دیده شد و بین چهار گروه در لبه اکلوزال اختلاف آماری معنادار دیده شد. (009/0 < P) اما در لبه ژنژیوالی اختلاف معنی دار نبود.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که زمان انجام پرداخت نهایی بر میانگین ریزنشت ترمیمهای کامپوزیت لبه مینایی موثر است و بهترین زمان برای آن 24 ساعت بعد از ترمیم می باشد، در حالی که در لبه عاجی تاثیری نشان نداد.
    کلید واژگان: رزین های کامپوزیتی, صیقل دندان, نشت دندان
    Parvin Mirzakoucheki Boroujeni, Mehrdad Barekatain, Parisa Fattahi, Atefeh Fatemi, Laiya Zahraei, Ala Sharafi, Farid Fazeli
    Background And Aim
    Composite resins require time to complete their polymerization. This process usually reaches its maximum rate after 24 hours. On the other hand، immediately after restoration، water sorption results in hygroscopic expansion of composite resins and the mentioned two factors usually reachequilibrium after a week. Considering the effect of mentioned processes on the microleakage of composite restorations، the purpose of the present study was to evaluate the effect of finishing and polishing time on the mean microleakage of composite restorations.
    Materials And Methods
    In this in-vitro experimental study، 60 sound human premolar teeth were selected. A standard Class V cavity was prepared measuring 1. 5 mm in depth، 3 mm in width and 2 mm in length on the buccal surface of each tooth and incrementally restored with composite resin. Next، the teeth were randomly divided into 4 groups. The teeth in groups 1، 2، 3 and 4 were finished and polished immediately، 15 min، 24 h and one week after storage in distilled water at 37°C، respectively. Specimens in each group were subjected to 500 thermal cycles. The teeth were then coated with adhesive wax and nail varnish and immersed in 2% fuchsin solution for 24h. The specimens were washed and each sample was longitudinally sectioned in half by a diamond saw. Both halves were evaluated in terms of dye penetration under a stereomicroscope at 28X magnification. For each sample، the section with greater degree of microleakage was selected. Kruskal Wallis test and Mann Whitney U test were used for data analysis with a 99. 1% confidence interval.
    Results
    The lowest mean microleakage was observed in the occlusal margin of group 3 teeth; while the highest mean microleakage belonged to the occlusal and gingival margins of teeth in group 2. A significant difference was noted between the 4 groups in occlusal margin microleakage (P<0. 009). However، no such difference was found in gingival margin.
    Conclusion
    This study showed that the finishing and polishing timewas effective on the mean microleakage in the enamel margin of composite restorations. The best time of finishing and polishing was 24h after the restoration. Time of finishing and polishing had no effect on microleakage in dentin margins of restorations.
    Keywords: Composite resins, polishing, microleakage
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال