به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

لیلا کردبچه

  • جریان ترجیح حاشیه بر متن
    لیلا کردبچه
  • لیلا کردبچه *، حسین آقاحسینی، سید مرتضی هاشمی
    هنجارگریزی از زبان معیار، انحراف از قوانین حاکم بر همنشینی واژه ها، افزودن قاعده هایی به برونه زبان معیار، به هم ریختن نحو جمله ها و دخل وتصرف در ساختمان دستوری زبان معمول و متعارف، مجموعه روش هایی است که اغلب شاعران برای برجسته سازی زبان از آن بهره می برند. این برجسته سازی ها به شکل هنجارگریزی هایی صورت می گیرد که خود انواع گوناگونی دارد؛ چون هنجارگریزی نحوی، که کاربردهای خاص صفت، زیرمجموعه آن قرار می گیرد. صفت که نقشی فرعی در ساختمان جمله دارد، به دلیل انعطاف پذیری بالا، همواره بستر مناسبی برای دخل وتصرف شاعران بوده و هنجارشکنی های شاعران در این حوزه، به ویژه در شعر معاصر، تنوعی چشمگیر در کاربرد صفات ایجاد کرده است.در این پژوهش، با بررسی گونه های انحراف از قوانین حاکم بر کاربرد انواع صفت در شعر معاصر، به اهمیت صفتدر هنجارگریزی پرداختیم. افزون بر آن، نقش صفت را نیز در غنای دستاوردهای زبانی شعر فارسی بررسی کردیم، و همچنین نشان دادیم که اغلب گونه های هنجارگریزی در ساختمان صفات، در ادبیات قدیم اعم از نظم و نثر سابقه دارد و این نوع دخل وتصرف ها، عملا رویکردی به سازه های زبانی کهن محسوب می شود.
    کلید واژگان: زبان معیار, زبان شعر, هنجارگریزی, هنجارگریزی نحوی, صفت
    Leila Kordbache *, Hossein Aghahosseini, Seyedmorteza Hashemi
    Deviation from the norm, deviation from the rules that governing on the syntagmatic relations of the words, adding the rules on the standard language, displace in parts of sentence, and manipulating in accepted structure of grammar, are collection of methods that most poets use, for arriving to the language of poetry. Principally, use of methods in language that focuses on language instead of message creates foregrounding in language of poetry. Foregrounding in language of poetry, takes shape in two kinds of deviation and extra-regularity, and deviation, takes shape with displace and manipulating in parts of different areas of grammar. Adjective that has a secondary role in the structure of sentence, is so flexible, and has suitable context for deviation. Different deviations in this area, especially in contemporary poetry, create significant variety in application of adjective.
    In this article, examining deviation of adjective's structure rules in contemporary literature, we have discussed importance of adjective as unessential grammatical component in deviation. In addition, we have shown flexibility of adjective to acceptance of deviation, and reviewed its impact on richness of language in Persian poetry. On the other hand, we have shown that most of deviation types in adjective structure, had been available in past literature (poetry and prose), for this reason, past literature considered as a treasures of language structures.
    Adjectives are groups of words, which describe nouns and determine one or more of their characteristics such as their state, number or amount, etc. In fact, adjectives are so important that some scholars believe that they are more important than simile, metonymy and metaphor. Moreover, they state that the best way to express an image is via using adjectives. Furthermore, some have written about the structure of adjectives, which are being investigated grammatically using two different approaches: Firstly, adjectives are investigated as one of the seven parts of speech. Secondly, they are investigated within linguistic contexts, i.e. sentences. The present paper attempts to study some frequent adjective constructions, which deviate from standard linguistic rules, so that they cause defamiliarization in the poetic language.
    In this paper, investigating the deviations from rules in the use of adjectives in contemporary poetry, we have considered the role of adjectives as a dependent one, which indicates the importance of other dependent roles in the syntactic construction of the Persian language. Moreover, investigating deviations from the rules of the standard language in case of adjective constructions emphasizes the flexibility of adjectives in bringing about types of deviations. This indicates the fact that how much manipulating the construction of this dependent can add up to its functional variety, increase its capabilities in the syntactic construction of the sentences, and lead to great linguistic achievements in Persian poetic language.
    In this research, we analysed types of deviations in the use of adjectives such as ‘comparative adjectives’, ‘phrasal adjectives’, ‘negative adjectives’ and their subcategories in contemporary poetry. However, via introducing examples of these deviations in classical poetry, we emphasized the existence of such strategies in the history of Persian literature to indicate that using this strategy in contemporary poetry is not innovative, but it’s restructuring classical linguistic constructions.
    That poets have paid special attention to the manipulation of adjective constructions indicates the importance of adjectives in foregrounding the language. Studying deviations from the rules of language in adjective constructions, which had existed in classical poetry as well, shows that some contemporary poets have been aware of linguistic achievements of the classical literature. Moreover, this is an indication of the existence of rich inventories of linguistic achievements in the classical poetry. Knowing these achievements can enrich contemporary poetry as well, especially, when this can increase the domain of foregrounding in language to give the chance to the poet to foreground the language from various dimensions.
    Keywords: standard language, language of poetry, deviation, syntactic deviation, adjective
  • لیلا کردبچه، حسین آقاحسینی دهاقانی، مرتضی هاشمی باباحیدری
    هنجارگریزی از زبان معیار، انحراف از قوانین حاکم بر همنشینی واژه ها، افزودن قاعده هایی به برونه زبان معیار، به هم ریختن نحو جمله ها و دخل و تصرف در ساختمان دستوری زبان معمول و متعارف، مجموعه روش هایی است که اغلب شاعران برای رسیدن به زبان شعر از آن بهره می برند. اصولا به کارگیری روش هایی در زبان، که توجه مخاطب را از پیام، به زبان معطوف می کند، منجر به برجسته سازی زبان شعر می شود و این برجسته سازی ها به دو شکل هنجارگریزی و قاعده افزایی صورت می گیرند. هنجارگریزی نیز خود انواعی دارد که اغلب با جابه جایی اجزا و ارکان در حوزه های مختلف دستوری ایجاد می شود. در این میان، ضمایر شخصی متصل که نقش مندی دستوری آن ها، موقعیت مکانی ویژه ای برایشان رقم می زند، به دلیل انعطاف پذیری بالایی که در تغییر موقعیت مکانی از خود نشان می دهند، همواره بستر مناسبی برای دخل و تصرف شاعران بوده و هنجارشکنی ها و گریز از قواعد در تعیین موقعیت مکانی این گونه ضمایر، تنوعی چشمگیر در کاربرد آن ها ایجاد کرده که بخشی از آن تنوع در زبان شعر کشف و ثبت شده است.
    کلید واژگان: زبان معیار, زبان شعر, هنجارگریزی, ضمایر شخصی متصل, جابه جایی ضمایر شخصی متصل
    Leyla Kordbacheh, Hosein Aghahoseini Dehaqani, Morteza Hashemi Babaheidari
    Deviating from the norms and rules governing the collocation of words, adding rules to the standard language (extraregularity), displacing parts of speech, and manipulating the accepted structure of grammar are methods that most poets use to arrive at the poetic diction proper. Principally, linguistic strategies that shift the focus away from content to form foreground poetic diction; such linguistic strategies can be either deviation from or addition to the norms. Deviations have different types and often take place by transposing marginal and central features across various grammatical areas. For instance, personal pronoun suffixes, have particular positionalities due to their grammatical roles. Because of the high flexibility that they reveal in changing their spatial positions, personal pronoun suffixes can always provide ample space for poetic manipulation. Deviating from norms and evading rules when determining the positionalities of personal pronoun suffixes, create a remarkable variation in their usage only a part of which has been discovered and registered in the area of poetic diction.Transposition of Personal Pronoun Suffixes in Contemporary PoetryLeyla KordbachehHosein Aghahoseini Dehaqani Morteza Hashemi BabaheidariDeviating from the norms and rules governing the collocation of words, adding rules to the standard language (extraregularity), displacing parts of speech, and manipulating the accepted structure of grammar are methods that most poets use to arrive at the poetic diction proper. Principally, linguistic strategies that shift the focus away from content to form foreground poetic diction; such linguistic strategies can be either deviation from or addition to the norms. Deviations have different types and often take place by transposing marginal and central features across various grammatical areas. For instance, personal pronoun suffixes, have particular positionalities due to their grammatical roles. Because of the high flexibility that they reveal in changing their spatial positions, personal pronoun suffixes can always provide ample space for poetic manipulation. Deviating from norms and evading rules when determining the positionalities of personal pronoun suffixes, create a remarkable variation in their usage only a part of which has been discovered and registered in the area of poetic diction.
    Keywords: Standard Language, Poetic Diction, Deviation, Personal Pronouns Suffixes, Transposition
  • لیلا کردبچه*، حسین آقاحسینی دهاقانی، سید مرتضی هاشمی باباحیدری

    قاعده کاهی از زبان معیار، انحراف از قوانین حاکم بر همنشینی واژه ها، افزودن قاعده هایی به برونه زبان معیار، به هم ریختن نحو جمله ها و ایجاد تغییراتی در درونه زبان معیار، مجموعه روش هایی است که اغلب شاعران برای رسیدن به زبان شعر از آن بهره می برند؛ روش هایی که به دو شکل قاعده کاهی و قاعده افزایی، زبان شعر را برجسته و متمایز می کند. دخل و تصرف شاعران معاصر در کاربست نقش نماهای دستوری ازآنجا که اغلب، بازگشت به صورتهای زبانی کهن است، یکی از زیرمجموعه های قاعده کاهی زمانی به شمار می رود که با تنوع کارکردی خود، زبان گروهی از شاعران معاصر را متمایز کرده است. در این پژوهش با رویکرد فرمالیستی، توجهات زبانی نیمایوشیج، احمدشاملو، مهدی‎اخوان ثالث، شفیعی کدکنی، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری و حمیدمصدق به الگوهای ادبی کهن در کاربست نقش نماها مورد توجه قرار گرفته، و تاثیر این توجهات زبانی بر تمایز زبان برجسته و ممتاز شعر از زبان معیار، بررسی و نشان داده شده است که توجه این گروه از شاعران معاصر به کاربست نقش نماها، اغلب رویکردی به دستاوردهای زبانی ادبیات قدیم بوده است.

    کلید واژگان: زبان شعر و دستورزبان, قاعده کاهی و شعر امروز, کهن گرایی و شعر معاصر, نقش نماها در شعر معاصر
    Leila Kordbache, Hussein Aqa Husseini Dahaqani, Seyed Morteza Hashemi Baba Heydari

    Reduction of rules of the standard language; derailment from the rules governing the association of terms; addition of outward rules to the standard language; rearrangement of the grammar of sentences and adoption of inward changes in the standard language are a string of approaches considered by the majority of poets to attain a poetic language. Reduction and addition of rules lead to prominence and distinction of the poetic language. The changes made by contemporary poets in the framework of grammatical outlines, in majority of cases lead to a return to ancient forms of language and is known as one of the subgroups in the reduction of temporal rules that has distinguished the language of a number of present day poets. This study, via adoption of a formalist approach has taken into consideration the poetic language of Nima Youshij, Ahmad Shamlou, Mahdi Akhavan Saales, Shafiee Kadkani, and Foruq Farokhzad. Sohrab Sepehri, and Hamid Mosaddeq and their focus on the ancient literary models in the framework of grammatical outlines; as well as the impact of this factor on distinction of their poetic language. The study has shown that the focus of this group of contemporary poets on the framework of grammatical outlines has usually been coupled with a tendency toward the linguistic achievements of ancient literature.

    Keywords: Poetic language, grammar, reduction of rules, contemporary poems, an inclination toward ancient poetry, and contemporary poems, outlines in contemporary poems
  • غلامحسین شریفی، لیلا کردبچه
    از دیرباز، رویکرد به ایجاز، به پیدایش کوتاه نوشته های بسیاری در ادبیات قدیم منجر شده است. در ادبیات معاصر، در تداوم همین رویکرد و نیز تحت تاثیر عوامل اجتماعی و ادبی گوناگون، توجه و اقبال شایانی به ایجاز در کلام شده است و ایجاز در کلام به گرایش روزافزون به کوتاه نوشته ها و کوتاه سروده ها انجامیده است. از سویی دیگر، بخش عظیمی از صنایع ادبی در ادبیات قدیم، علاوه بر زیربنای زیبایی شناسانه، روی در ایجاز داشته و با اقتصاد واژگان در پیوندی تام بوده است. «کاریکلماتور» از معدود متون ایجازی است که علاوه بر رویکرد صرفه جویی در واژگان، بر مبنای صنایع ادبی، که خود روی در ایجاز دارند، بنا شده است و به این طریق از دو شیوه ایجاد ایجاز استفاده کرده تا علاوه بر موجز بودن وجهه هنری یک اثر ادبی را نیز از دست ندهد؛ وجهه ای که در اغلب کوتاه نگاشته ها وجود ندارد.
    کلید واژگان: ایجاز, صنایع ادبی, کاریکلماتور, متون ایجازی
    Since long ago, the predisposition to brevity has resulted in the creation of many short-written texts. In contemporary literature, accordingly, along with other social or literary factors, brevity has gained currency, leading to shortening both verse and prose. On the other hand, a considerable majority of past literature, through an aesthetics look, has always been closely linked with brevity and pose of frugality. Karikalamator is amongst the few brief prose works which not only enforces a small number of words, but also fundamentally roots from the principles of literature, and through this, utilizes the creation of brevity in two approaches that in addition to shortness, the artistic criteria are well-preserved, though rarely observed in most other short-written ones
    Keywords: short, written texts, Karikalamator, brevity, Figures of speech
  • لیلا کردبچه*
    ایجاز، پیراستن کلام از حواشی و عناصر غیر لازم است، به گونه ای که بیشترین مضمون با ارائه کمترین کلمات بیان شود؛ شیوه ای که هر چند در ادبیات قدیم نیز به کار می رفته، توجه ویژه به آن را باید از مهم ترین دستاوردهای شعر معاصر دانست که علاوه بر موجزکردن کلام، تحولی نیز در سازه های نحوی ایجاد کرده است. توجه شاعران معاصر به برخی از این شیوه ها، عملا رویکردی به سازه های زبانی کهن است، اما برخی دیگر، از دستاوردهای زبانی ادبیات معاصر محسوب می شود. در این پژوهش، شیوه های رسیدن به ایجاز را در دو گروه عمده سازه های ایجازی و شیوه های حذف، در شعر گروهی از شاعران معاصر بررسی و آنها را با شیوه های حذف و ایجاز در ادبیات قدیم مقایسه کرده ایم، با این هدف که در کنار شناخت این شیوه ها در شعر معاصر، تاثیر سازوکارهای زبانی ادبیات قدیم را بر بخشی از سازه های ایجازی شعر معاصر و نیز نوآورانه بودن برخی شیوه های حذف را در شعر این روزگار نشان دهیم.
    کلید واژگان: شعر معاصر, ایجاز, سازه های ایجازی, حذف و شیوه های حذف
    Leila Kordbache*
    Brevity means decorating speech from additional comments and unnecessary elements, so that the most content may be stated by the lowest number of words; this method, which is also used in oldliterature but its special consideration is one the most significant successes of Contemporary Poetry, changed the syntactical structures in addition to speech briefing. The focus of some contemporary poetsto some of these methods is practically an approach toward old linguistic structures, but some others can be regarded as the linguisticachievements of Contemporary Literature. The article reviews the methods of achieving Brevity in two main groups of brevity and deletion methods in poems of a group of contemporary poets and compares them with deletion and brevity methods in Old Classic Literature; we aimed to show the effect of Old Classic Literature linguistic structures on some part of brevity structures and the degree of innovation in some deletion methods of Contemporary Poem, in addition to identifying these methods in Contemporary Poem.
    Keywords: Contemporary Poetry, Brevity, Brief Constructs, Deletion, Deleting Methods
  • شعر امروز ایران
    مریم آموسا، روجا چمنکار، لیلا خادم زاده، سیدعلی صالحی، لیلا کردبچه
  • آواز اندولسی / شیشه های بخار گرفته
    سعید اسکندری، لیلا کردبچه
  • شعر امروز ایران
    مجید اجرایی، علی خادمی، سید رضا علوی، حسین فرخی، لیلا کردبچه، دومان ملکی، آرش نصرت الهی
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال