فهرست مطالب محمد صمیمی

اصطالح «شخصیت حقوقی» در زمره کاربردیترین مفاهیم نوین حقوقی است که با الگوبرداری از نظام حقوقی فرانسه و در حدود یک سده پیش به ادبیات حقوقی کشور ورود پیدا کرد و همزمان با تثبیت اقتدار دولت-کشور و گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با اتباع و دول خارجی و نیز حرکت به سمت توسعه صنعتی و پیدایش و به رسمیت شناخته شدن شرکتهای تجاری و گسترش دامنه زندگی شهری، در عین حال با درهم تنیده شدن روابط فی مابین اشخاص حقیقی و حقوقی با یکدیگر توسعه و اهمیتی دوچندان یافت. به تدریج و با پررنگ شدن نقش وزارتخانه ها در اداره امور کشور به عنوان رکن اصلی و محوری ساختار قوه مجریه واکاوی شخصیت حقوقی آن نیز در راستای درک بهتر دامنه صالحیت، مسئولیت پذیری و ساختار اداری-اجرایی آن در مواجهه با اشخاص حقیقی و حقوقی و سایر اجزاء دولت بایسته جلوه نمود. دستاورد پژوهش بیانگر آن است که به لحاظ تئوری و با اتکا به قوانین جاری کشور و تحلیل حقوقی آن ها بی تردید شخصیت حقوقی وزارتخانه ها جزیی از شخصیت حقوقی وسیع تر دولت است که اعتبار و قدرت اجرایی خود را وامدار وابستگی به شخصیت حقوقی دولت به عنوان بزرگترین و فراگیرترین شخصیت حقوقی در چهارچوب قلمرو سرزمینی کشور دارا می باشد.

کتاب قومیت و قوم گرایی در ایران، افسانه و واقعیت، تلاش کرده است که با دیدی نسبتا ژرف مسئله قومیت در خاورمیانه و به خصوص ایران را مورد واکاوی قرار دهد. در ابتدا با این طرح این مسئله که «آیا قوم گرایی در ایران یک واقعیت است یا بیشتر یک افسانه است؟» ذهن مخاطب درگیر می شود. در ادامه واقعیت های تاریخی در نقد و رد قوم گرایی در ایران تا پیش از قرن بیستم میلادی آورده می شود. سپس نویسنده در قالب یک چارچوب نظری که سه عامل مهم را در شکل گیری هویت قومی در ایران مدنظر دارد، بحث را ادامه می دهد. شکل گیری دولت مدرن از سال 1300 خورشیدی، نقش نخبگان فکری و سیاسی و سیاست بین الملل حاکم در طول یک قرن گذشته به عنوان عوامل اصلی به وجود آمدن قومیت در ایران مطرح می شود. ضمنا در این کتاب سعی شده است که در هر فصل، مباحث با بررسی شرایط تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی سه گروه عمده زبانی و مذهبی ایران، یعنی آذری ها، کردها و بلوچ ها انطباق یابد.