به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب محمد عباسی تشنیزی

  • محمد عباسی تشنیزی، مهدی فتحی، فرهود صدرالسادات، امید جاودانفر، داریوش حمیدی علمداری*

    زمینه و هدف  :

    روش جراحی گرفت بای پس سرخ رگ کرونر(CABG)  انتخابی بسیارخوب در درمان انسداد شریان کرونری قلب می باشد. از عوارض شایع CABG، خون ریزی های شریانی بر اثر پارگی بخیه ها در محل آناستوموز ایجاد می شود که بسیار خطرناک است. چسب فیبرینی (FG)، نوعی چسب بافتی است که نقش بسیار موثری در تسریع ترمیم زخم ایفا می کند. در حال حاضر، در عمل  CABGدر اکثر مراکز جراحی قلب باز FG استفاده نمی گردد. هدف این مقاله مروری، معرفی کارایی انواع FG در جلوگیری از خونریزی در محل آناستوموز CABG می باشد.

    روش کار :

    یک جستجوی نظام مند در PubMed از سال های 1999 تا 2019 با کلیدواژه های FG ،CABG و جراحی انجام گرفت. تمام مطالعات که به زبان انگلیسی و در ارتباط با خونریزی در محل آناستوموز بود، در نظر گرفته شد.

    یافته ها :

    70 عنوان مقاله یافت شد که 17 مقاله، مورد استفاده قرار گرفتند. در مطالعات کارآزمایی بالینی، 11 مطالعه FG آلوژنیک تجاری؛ در 1 مطالعه، FG آلوژنیک از یک دهنده؛ در 3 مطالعه، FG اتولوگ؛ و 1 مطالعه، هم FG اتولوک و هم FG آلوژنیک تجاری؛ و در1 مطالعه حیوانی، FG اتولوگ و تجاری استفاده شده بود.14  مطالعه نشان دادند که FG تجاری یا اتولوگ در کاهش خونریزی موثرند. یک مطالعه نشان داد که FG اتولوگ در مقایسه با FG تجاری در کاهش خونریزی بهتر عمل می کند. یک مطالعه، هیچ اثری از FG در کاهش خونریزی مشاهده نکرد. یک مطالعه، تاثیرات بسیار منفی FG تجاری که باعث مرگ ومیر بیماران شده بود را گزارش کرد.

    نتیجه گیری :

    استفاده از FG آلوژنیک و اتولوگ، برای کاهش خونریزی های محل آناستوموز CABG بسیار موثر است.

    کلید واژگان: چسب فیبرینی, گرفت بای پس سرخرگ کرونا, جراحی}
    Mohamad Abbasi Tashnizi, Mehdi Fathi, Farhood Sadralsadat, Omid Javedanfar, Daryoush Hamidi Alamdari *
    Introduction

    Coronary artery bypass graft (CABG) is a very good option for the treatment of coronary artery occlusion. One of the risks is bleeding from anastomotic site because of suturing disruption which is dangerous for patient. Fibrin glue (FG) is an effective tissue sealant in tissue repair. In the present time, FG has been not used routinely in CABG surgery. The aim of this review article is to evaluate the preventive effect of FG from bleeding in anastomotic site in CABG.

    Materials and Methods

    A systematic search in PubMed database was done from February 1999 to February 2019 with these key words: Fibrin glue, surgery and coronary artery bypass. All clinical and experimental studies, which are written in English language and about preventive effect of FG from bleeding in CABG surgery were considered.

    Results

    The seventy articles were found. Seventeen articles have been used. In Clinical studies, commercial allogenic FG in eleven studies , allogenic FG from single donor in one study, autologous FG in three studies and commercial allogenic & autologous FG in one experimental study were used. Fourteen studies showed that FG is very effective to decrease the bleeding. One study reported that autologous FG can decrease the bleeding better than commercial allogenic FG. One study reported no beneficial effect of FG in decreasing of bleeding. One study reported very adverse effect of FG which caused the mortality in patients.

    Conclusion

    The use of allogenic and autologous FG is very effective in reducing of bleeding in anastamotic site in CABG.

    Keywords: Coronary artery bypass grafting, fibrin glue, Surgery}
  • مهدی فتحی، شهرام امینی، قاسم سلطانی، زهرا عباسی، محمد عباسی تشنیزی، ناهید زیرک، نرگس پایاب *
    هدف

    در مطالعه حاضر، با هدف بررسی ارتباط بین امتیاز STS risk score1 ومیزان بروز دلیریوم بعد عمل در ICU در جراحی بای پس عروق کرونر به روش off pump انجام شد.

    روش اجرا و مواد مورد استفاده

    150 بیمار بین سنین 18 تا 75 سال که تحت جراحی الکتیو off-pump CABG2 قرار گرفتند ، حین عمل از نظر STS risk score بررسی شدند ، پروتکل بیهوشی یکسان بود. دلیریوم در بیمار با چک لیست CAM ICU توسط پرستار آموزش دیده بعد ازاکستوباسیون در ICUبررسی شد.

    یافته ها

    فراوانی زن و مرد به ترتیب 57 و 93 نفر بود . از نظر STS بین دو گروه دارا و فاقد دلیریوم تفاوت معناداری مشاهده نشد. در بررسی تفاوتهای بین داده های کمی بین دو گروه  نشان داد که تعداد گرافت ها و مدت زمان بستری در بیمارستان در گروهی که دلیریوم داشتن بطور معناداری بیشتر بوده است ، ولی بقیه شاخص ها تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. در بررسی داده ها نشان دادند که بین سن با وزن و STS   همبستگی  معناداری وجود دارد . وزن و  قد و شاخص توده بدنی و  قد بیماران با   STS ، همچنین تعداد پکسل دریافت شده حین عمل با STS ،  ptl با EF4 قبل عمل و مدت زمان عمل  همبستگی معناداری داشت.

    نتیجه گیری

    در این مطالعه 4 نفر معادل 7/2 دچار دلیریوم شدند و وجود یا عدم وجود دلیریوم با STS اسکور تفاوت معناداری نشان نداده است.

    کلید واژگان: STS risk score, دلیریوم, ICU, جراحی بای پس عروق کرونر به روش off pump}
    Mahdi Fathi, Shahram Amini, Ghasem Soltani, Zahra Abbasi, Mohamad Abbasi Teshnizi, Nahid Zirak, Narges Payab
    Objective

    Despite the improvement in postoperative outcomes, delirium is a common neurological complication after cardiac surgery. Therefore, the present study was conducted to investigate the relationship between STS risk score and postoperative delirium in ICU in coronary artery bypass graft surgery.

    Methods & Materials

    150 patients between the ages of 18 and 75 who underwent elective off-pump CABG surgery were evaluated for STS risk score during the operation, the anesthesia protocol was the same, the patient's blood pressure was kept in the optimal range (map: 60-80). Delirium in the patient was assessed with a CAM ICU checklist by a trained nurse after extubation. After the operation, the care protocol was the same in the ICU and in the ICU after extubation, the rate of delirium was assessed by the trained nurse.

    Results

    Frequency male and female was 57 and 93 respectively.  STS, was no significant difference between the two groups .The number of grafts and the length of hospital stay  in the group  was significantly . No significant differences were observed between the two groups.There was a significant correlation between age and weight and STS  . Weight,  height  and body mass index had a significant correlation with STS. The number of pixels received during operation with STS has a significant  correlation. The number of platelets received during operation with EF before surgery and  duration of operation had a significant negative and positive correlation, respectively.

    Conclusion

    The presence or absence of Delirium did not show a significant difference with STS score. The presence or absence of Delirium did not show a significant difference with STS score.

    Keywords: STS risk score, post-operative delirium, ICU, pump coronaryartery bypass graft surgery}
  • سید میلاد حسینی، معصومه باقری نسامی*، هدایت جعفری، نورالدین موسوی نسب، محمد عباسی تشنیزی، فرهاد فریدحسینی، کیارش ساعتچی
    سابقه و هدف

    اختلال خواب بعد از جراحی قلب از جمله عواملی است که می تواند باعث افزایش ضربان قلب، افزایش نیاز میوکارد به اکسیژن و دیس ریتمی قلبی شود که باعث وخیم تر شدن ایسکمی قلبی می شوند. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر طب فشاری با ماساژ بازتابی کف پا بر وضعیت خواب بیماران پس از جراحی بای پس عروق کرونر است.

    مواد و روش ها

     این مطالعه یک کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی می باشد. 60 بیمار واجد شرایط به صورت تصادفی در 3 گروه 20 نفری طب فشاری و ماساژ بازتابی کف پا و شاهد تخصیص تصادفی شدند. ماساژ بازتابی به مدت 30 دقیقه و طب فشاری به مدت 21 دقیقه از روز سوم تا ششم بعد از عمل در بیماران انجام شد. پرسشنامه بررسی وضعیت خواب بیمارستانی در 5 روز متوالی برای هر 3 گروه تکمیل شد. داده ها با نرم افزار SPSS-25 تجزیه تحلیل شدند.

    یافته ها

     مقایسه روند روزهای مختلف در هر 3 گروه با آزمون GEE نشان داد که مداخله انجام شده در گروه ماساژ بازتابی بر روی مدت زمان خواب روز گذشته (001/0<p) موثرتر از گروه طب فشاری بود، در گروه طب فشاری رضایت بیماران از خواب شب گذشته و عمق خواب (001/0<p) موثرتر از گروه ماساژ بازتابی کف پا بوده است.

    استنتاج

    بر اساس نتایج به دست آمده، در گروه ماساژ بازتابی و طب فشاری بیماران رضایت بیش تری از خواب خود دارند. با توجه به مدت زمان کمتر طب فشاری نسبت به ماساژ بازتابی و بهبود بیشتر آن در وضعیت خواب می توان از طب فشاری به عنوان درمان غیر دارویی در بیماران جراحی قلب استفاده کرد.

    کلید واژگان: ماساژ بازتابی کف پا, طب فشاری, وضعیت خواب, جراحی قلب باز}
    Seyed Milad Hoseini, Masoumeh Bagheri Nesami*, Hedayat Jafari, Seyed Noureddin Mousavinasab, Mohamad Abasi Teshnizi, Farhad Farid Hoseini, Kiarash Saatchi
    Background and purpose

    Sleep disorders after heart surgery lead to increased heart rate, increased myocardial oxygen demand, and cause dysrhythmia that worsen heart ischemia. The purpose of this study was to compare the effect of acupressure and reflexology on sleep condition following coronary artery bypass graft surgery.

    Materials and methods

    A randomized controlled trial was performed in 60 patients. They were randomly assigned into three groups. Two intervention groups; reflexology (n=20) and acupressure (n=20), and a control group (n=20). For three to six days after the surgery, foot reflexology and acupressure were done for 30 min and 21 min, respectively. St. Mary's Hospital Sleep Questionnaire was administered for five consecutive days for each group. Data was analyzed in SPSS V25.

    Results

    The General Estimated Equation (GEE) showed that, compared to acupressure, reflexology significantly improved duration of the last day sleep (P<0.001). The depth of sleep and last night's sleep satisfaction were significantly higher in acupressure group than reflexology group (P<0.001).

    Conclusion

    In this study, reflexology and acupressure led to higher last night's sleep satisfaction. Compared to reflexology, acupressure is performed in less time and is more effective. Therefore, it can be an appropriate non pharmacological treatment following open heart surgery.
     
    (Clinical Trials Registry Number: IRCT20110906007494N29)

    Keywords: foot massage, reflexology, acupressure, sleep quality, open heart surgery}
  • محمد عباسی تشنیزی، غلامرضا صفرپور، حمید حسینی خواه، مریم عمادزاده، عاطفه بشارتی، فاطمه صفرپور، امید جاودان فر، علی اصغر معینی پور*
    مقدمه اندوکاردیت عفونی به عفونتی اطلاق میشودکه اغلب دریچه های قلبی (چهطبیعی وچه مصنوعی) را درگیرمیکند. متاسفانه تعداد مطالعات در رابطه با اپیدمیولوژی  بیماری اندوکاردیت عفونی در ایران  اندک است. روش کار این ارزیابی به عنوان یک مطالعه کوهورت (آینده نگر و گذشته نگر ومطالعه مقطعی از نوع تمام شماری) بوده است، که به صورت توصیفی بر روی بیماران معتاد تزریقی مبتلا به اندوکاردیت انجام شده است نتایج ما در مطالعه خود مشاهده کردیم که از 19 بیمار ارزیابی شده در این مطالعه که 17 مورد (5/89 %) از بیماران دارای جنسیت مذکر و سایرین یعنی 2 بیمار (5/10 %) دارای جنسیت مونث بوده اند. کشت خون در 6 مورد مثبت بود که در 5 مورد استافیلوکوک اورئوس گزارش شده  بود. مشاهده شد که شایع‎ترین دریچه درگیر در بیماران دریچه تریکوسپید (43%) بود4 بیمار (1/21 %) بعد از جراحی دچار عود اندوکاردیت شده اند، 3 بیمار (8/15 %)  نیازمند جراحی مجدد به دلیل مشکلات قلبی بوده‎اند و میزان موتالیته کلی بیماران نیز برابر با 9 بیمار (4/47 %) و میانگین کل بقای بیماران مورد مطالعه در این طرح 5/30  ماه بوده است. نتیجه گیری بر اساس نتایج مشاهده شده در این ارزیابی میزان مورتالیته بالای بیماران معتاد تزریقی بعد از جراحی اندوکاردیت نشان دهنده اهمیت توجه به این دسته از بیماران می‎باشد، بر این اساس توجه به ویژگی‎های بالینی این بیماران می‎تواند باعث مدیریت بهتر بیماران و ارتقا پروگنوز آن ها گردد. به طوری که با در نظرگرفتن ریسک فاکتورها و هزینه‎های ‎جراحی این بیماران و همچنین بررسی اندیکاسیون‎های ‎جراحی در آن‎ها، بهترین تصمیم جهت نحوه برخورد با این بیماران گرفته شود.
    کلید واژگان: اندوکاردیت عفونی-معتادین تزریقی-جراحی قلب}
    Mohammad Abbasi Teshnizi, Gholamreza Safarpoor, Hamid Hoseinikhah, Emadzadeh Maryam, Atefeh Besharati, Fatima Safarpour, Omid Javdanfar, Aliasghar Moeinipour *
    Infective endocarditis refers to an infectious disease that often affects the heart valves (whether natural or artificial). Unfortunately, there are few studies on the epidemiology of infective endocarditis in Iran. The aim of this study was to evaluate the incidence of infective endocarditis in terms of demographic characteristics of clinical symptoms, underlying diseases and outcomes. Methods & Materials This study was a retrospective-prospective cohort study, which was done descriptively on patients with endocarditis. Accordingly, the information of patients in two hospitals of Imam Reza and Ghaem was followed and recorded in the checklist. The information was included in the field information as well as information about the patients' illness was entered in the statistical software and was evaluated descriptively. Results In our study we observed that of 19 patients evaluated in this study, 17 cases (89.5%) were males and 2 patients (10.5%) were females. We also observed that only 2 patients (10.5%) had heart attack after surgery, 4 (21.1%) patients had recurrent endocarditis after surgery, and 3 patients (15.8%) needed re-surgery due to other diseases and total mobility rates were positive in 9 patients. Conclusion Based on the results observed in this study, the high mortality rate of patients after endocarditis indicates the importance of attention to these patients. Accordingly, consideration of the clinical features of these patients can lead to better management of patients and promote their prognosis.
    Keywords: infective endocarditis, IVID, Cardiac Surgery}
  • جواد ملک زاده، سمانه ذاکری، شهرام امینی، حمیدرضا بهنام وشانی، محمد عباسی تشنیزی
    سابقه و هدف
    پس از جراحی بای پس عروق کرونر، بیماران در معرض هایپوکسی هستند لذا تحت تهویه مکانیکی قرار می گیرند . این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مد تهویه با رهاسازی فشار راه هوایی (APRV) بر گازهای خون شریانی بیماران بعد از جراحی بای پس عروق کرونر انجام گرفته است.
    مواد و روش ها
    مطالعه حاضر به روش کارآزمایی بالینی با طراحی متقاطع و با مشارکت32 بیمار در ICU بیمارستان امام رضا(ع) مشهد در سال 1393 انجام شد. بیماران به دو گروه (16 نفر ) تقسیم شدند. ابتدا هر دو گروه به مدت نیم ساعت روی مد SIMV قرار گرفتند و پس از ثبت داده ها، در یک گروه مد به APRV تغییر کرد و در گروه دیگر SIMV تا نیم ساعت دیگر ادامه یافت و پس از ثبت داده ها برای بار دوم، مد در گروه اول به SIMV و در گروه دوم به APRV تغییر یافت و گازهای خون شریانی (ABG) در هر سه نوبت اندازه گیری شد. برای مقایسه متغیرهای کمی از آزمون های تی زوجی و تی مستقل و برای مقایسه متغیر کیفی از آزمون کای دو استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین فشار دی اکسیدکربن شریانی (PaCO2) در سه مرحله هردو گروه تغییر معنی داری نداشت (05/0> p) اما میانگین فشار اکسیژن شریانی (PaO2) در مرحله APRV در گروه اول با 001/0< p و 01/0< p و در گروه دوم با 003/0< p و 002/0< p به ترتیب نسبت به مراحل SIMV اول و دوم افزایش معنی داری نشان داد.
    استنتاج: مد APRV منجر به بهبود اکسیژناسیون می شود.
    کلید واژگان: تهویه با رهاسازی فشار راه هوایی, گازهای خون شریانی, جراحی بای پس عروق کرونر}
    Javad Malekadeh, Samaneh Zakeri, Shahram Amini, Hamidreza Behnam Vashani, Mohammad Abbasi Teshnizi
    Background and
    Purpose
    Following coronary artery bypass grafting (CABG) respiratory failure is inevitable, therefore, invasive ventilation is used in patients. This study was conducted to investigate the effect of airway pressure release ventilation (APRV) on arterial blood gas (ABG) of patients after CABG.
    Materials And Methods
    This study was conducted in 32 patients in Mashhad Imam Reza Hospital, 2014. The patients were randomly divided into two groups (n= 16 per group). The two groups received synchronized intermittent mandatory ventilation (SIMV). Then the patients in group I were switched to APRV while in group II SIMV continued for another half an hour. Afterwards, group I received SIMV and group II received APRV for half an hour. In all three stages the values for ABG were recorded. Data was then analyzed in SPSS.
    Results
    The mean values of PaCO2 showed no significant changes in three stages between the two groups (P>0.05) but the mean values of PaO2 in APRV stage in first group (P
    Conclusion
    APRV led to improvement of oxygenation.
    Keywords: continuous positive airway pressure, blood gas analysis, Coronary Artery Bypass Grafting}
  • مصطفی راد، محمد عباسی تشنیزی، امیر نماینده جواربچی *، محمدحسن رخشانی
    زمینه و هدف
    بخیه زدن، شایع ترین روش برای بستن زخم ها می باشد و بخیه های غیرقابل جذب باید کشیده شوند. کشیدن بخیه های محل جراحی دردناک است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر کاربرد کیسه یخ بر شدت درد ناشی از کشیدن بخیه های محل برداشت ورید پا پس از جراحی قلب بود.
    مواد و روش ها
    این کارآزمایی بالینی یک سوکور، از نوع سه گروهه ی قبل و بعد از مداخله، در90 بیمار تحت جراحی قلب در بیمارستان امام رضا(ع) شهر مشهد که دارای حداقل 20 سانتی متر برش در محل برداشت ورید پا بودند، انجام گرفت. بیماران به 3 گروه یخ 10 دقیقه، یخ 20 دقیقه و کنترل تقسیم شدند. کیسه های یخ به مدت 10 دقیقه و 20 دقیقه قبل از کشیدن بخیه ها بر روی محل جراحی پا گذاشته شدند. شدت درد با استفاده از مقیاس تطابق دیداری درد، قبل و بلافاصله بعد از کشیدن بخیه ها، سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، Paired T test، دقیق قیشر و مجذور کای انجام شد.
    یافته ها
    قبل از کشیدن بخیه ها تفاوت آماری معناداری در شدت درد سه گروه وجودنداشت. تفاوت آماری معناداری بین شدت درد بلافاصله بعد از کشیدن بخیه ها در گروه یخ 10 دقیقه (93/0±53/2) و گروه یخ 20 دقیقه (85/0±60/1) نسبت به گروه کنترل (40/1±13/4) مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    استفاده از کیسه ی یخ، مداخله ای موثر، ارزان و بی خطر به منظور کاهش درد ناشی از کشیدن بخیه های محل جراحی می باشد.
    کلید واژگان: درد, کیسه یخ, کشیدن بخیه, جراحی قلب}
    Mostafa Rad, Mohammad Abbasi Tashnizi, Amir Namayandeh Jorabchi *, Mohammad Hasan Rakhshani
    Background
    Suturing, is the most common way to close wounds and non-absorable sutures must be removed. Suture removal is a painful process. The purpose of this study was to evaluate the application of ice bag on pain intensity from pulling sutures of the leg vein removal among patients undergoing cardiac surgery.
    Methods
    This single-blinded clinical trial, three groups before and after intervention, was conducted on 90 post cardiac surgery patients who had at least 20 cm incision in surgical site (leg vein removal) and hospitalysed in Imam Reza Hospital of Mashhad, Iran. In group 1, Ice bags were applied on surgical site for 10 minutes and in group 2 for 20 minutes before sutures removal. Participants in the control group did not receive any intervention. Pain intensity was measured by visual analog scale before and immediately after sutures removed. Data analysis was done by ANOVA, Paired T test, Chi-square and Fisher exact tests.
    Results
    There was no significant difference in pain intensity scores between three groups before sutures removal. Immediately after sutures removal, pain intensity score in group1 (2/53±0/93) and group2 (1/60±0/85) were significantly less than the control group (4/13±1/40).
    Conclusion
    Applying ice bag can be considerd as an effective, cheap and low risk intervention for decreasing pain associated with sutures removal.
    Keywords: Pain, Ice bag, Suture removal, Cardiac surgery}
  • سید رضا مظلوم، محمد عباسی تشنیزی، اکرم کیانی نژاد، فاطمه گندمکار *
    اهداف
    در بیماران تحت اعمال جراحی قلب و قفسه سینه، گذاشتن حداقل یک لوله سینه ای لازم است. بیماران، خارج کردن لوله سینه ای را یکی از بدترین تجارب بستری در بخش مراقبت ویژه گزارش می کنند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر کاربرد کیسه یخ بر شدت درد ناشی از خارج کردن لوله سینه ای در بیماران بزرگسال پس از جراحی قلب بود.
    روش ها
    این کارآزمایی بالینی یک سوکور متقاطع، در 51 بیمار تحت جراحی قلب در بیمارستان امام رضا(ع) شهر مشهد که دارای حداقل دو لوله سینه ای بودند، انجام گرفت. بیماران به 3 گروه یخ، پلاسبو و کنترل تقسیم شدند. کیسه ها به مدت 20 دقیقه قبل از خارج کردن لوله سینه ای در اطراف لوله گذاشته شد. شدت درد با استفاده از مقیاس تطابق دیداری در قبل، بلافاصله و 15 دقیقه بعد از خارج کردن لوله سینه ای توسط کمک پژوهشگر سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکال- والیس و مجذور کای انجام شد.
    یافته ها
    قبل از خارج کردن لوله سینه ای تفاوت آماری معنی داری در شدت درد سه گروه وجود نداشت. تفاوت آماری معنی داری بین نمره شدت درد بلافاصله بعد از خارج کردن لوله سینه ای در گروه یخ (2/3±2/5) نسبت به پلاسبو (3/2±4/2) و کنترل (2/7±4/0) مشاهده شد. شدت درد 15 دقیقه بعد از خارج کردن لوله سینه ای در گروه یخ (0/7±0/6) نسبت به پلاسبو (2/6±2/0) و کنترل (1/9±1/9) به طور معنی داری کمتر بود.
    نتیجه گیری
    استفاده از کیسه یخ، مداخله ای موثر، ارزان و بی خطر به منظور کاهش درد ناشی از خارج کردن لوله سینه ای است.
    کلید واژگان: درد, کیسه یخ, خارج کردن لوله سینه ای, جراحی قلب}
    Seyed Reza Mazloum, Mohammad Abbasi Teshnizi, Akram Kianinejad, Fatemeh Gandomkar *
    Aims
    Inserting at least one chest tube is necessary in cardiac and thoracic surgery patients. Chest tube removal (CTR) has been described as one of the worst experiences by patients in intensive care unit. The purpose of this study was to evaluate the application of ice bag on pain intensity of chest tube removal in adult patients undergo cardiothoracic surgery.
    Methods
    This single-blinded crossover clinical trial was done on 51 post cardiac surgery patients in Imam Reza Hospital of Mashhad، Iran، who had at least two chest tubes in situ. Patients assigned to 3 groups of Ice bag، placebo and control. Ice and placebo bags were applied to the area surrounding the chest tubes for 20 minutes before CTR. Pain intensity was measured by visual analog scale before، immediately after and 15 minutes after CTR. Data analysis was done by ANOVA، Kruskal-Wallis and Chi-square tests.
    Results
    There were no significant difference in pain intensity and quality scores of three groups before CTR. Immediately after CTR، pain intensity score in ice bag group (2. 5±2. 3) was significantly less than placebo (4. 2±3. 2) and control groups [4. 0±2. 7). After 15 minutes of CTR، there was significant difference in pain intensity scores of ice bag (0. 6±0. 7) versus placebo (2. 0±2. 6) and control (1. 9±1. 9) groups.
    Conclusion
    Applying ice bag is an effective، cheap and low risk intervention for decreasing pain associated with CTR.
    Keywords: Pain, Ice Bag, Chest Tube Removal, Cardiac Surgery}
  • محمدحسین نظافتی، محمد عباسی تشنیزی، علیرضا کرمرودی
    مقدمه انجام بای پس کرونر مجدد به روش بدون پمپ به دلیل مشکلات تکنیکی، احتمال پیدایش آمبولی از پلاکهای آتروم در گرافتهای بیمار که می تواند منجر به انفارکتوس واختلال سریع و حاد همودینامیک شود، محدود شده است. در این مقاله نتایج دو روش بدون پمپ و با پمپ در جریان بای پس کرونر مجدد، بررسی می شود.
    روش کار این مطالعه مورد شاهدی در بخش جراحی قلب بیمارستان امام رضا (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد در 77 بیمار که تحت جراحی مجدد بای پس کرونر از اردیبهشت81 - 86 بوده اند، انجام ونتایج درمانی دردو گروه بررسی و مقایسه شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی، جداول و آزمونهای آماری من ویتینی و فیشر اگزکت پردازش شده است. پی گیری بیماران به مدت دو و چهار هفته پس از جراحی انجام شد.
    نتایج 77 بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفتند (64 بیمار به روش با پمپ و 13 بیمار به روش بدون پمپ)، 2 بیمار (11%) به دلیل اختلال همودینامیک، چسبندگی شدید و یا صدمه گرافت از بدون پمپ به با پمپ تغییر روش داده شدند و در مورد یک بیمار (7%) به دلیل کلسیفیکاسیون شدید آئورت روش با پمپ به بدون پمپ تغییر یافت.
    نتیجه گیری این بررسی نشان داد که روش بدون پمپ درجراحی مجدد بای پس کرونر به دلیل عوارض کمتر بعد از عمل، کاهش میزان ترانسفوزیون و فیبریلاسیون دهلیزی و کاهش مدت اقامت از نتایج بهتری بر خوردار است.بای پس کرونر مجدد به روش بدون پمپ می تواند با اطمینان و تاثیر زیاد در بیماران انتخاب شده، انجام شود.
    کلید واژگان: بای پس کرونر بدون پمپ, عمل مجدد, بای پس کرونرمجدد}
    Mohammadhasan Nezafati, Mohammadd Abasi Tashnizi Alireza Karamrodi
    Introduction
    Application of off-pump technique for reoperative coronary artery bypass grafting (Redo CABG) has been limited by technical difficulties, potentiation for embolism of athermanous debris from the involved grafts, resulting in myocardial infarction, and rapid hemodynamic deterioration.
    Materials And Methods
    In this descriptive study from 2002, at Cardiac surgery Department of Emam Reza Hospital, a total of 77 consecutive patients underwent redo CABG (64 ONCAB and 13 OPCAB) The outcomes of off-pump (OPCAB) and on-pump (ONCAB) redo CABG were compared. Surgical technique in 2 patients (%11) was converted from OPCAB to ONCAB due to hemodynamic instability, severe adhesion or graft injury; and in one patient (%7) the conversion from ONCAB to OPCAB was for severe aorta calcification.
    Conclusion
    Propensity matched comparison of the outcome of OPCAB with ONCAB for redo CABG showed that OPCAB was associated with significant reduction in postoperative complications, volume of blood transfusion and hospitalization length. OPCAB can be safely and effectively applied for reoperative CABG, in selected cases.
    Keywords: OPCAB, Redo CABG, ONCAB}
  • محمد عباسی تشنیزی، قاسم سلطانی، علیرضا کرمرودی، علی آذری، حمیدرضا عزیزی فارسانی
    زمینه و هدف
    در حال حاضر عمل جراحی عروق کرونر با استفاده از پمپ قلبی- ریوی (on-pump) یا بدون استفاده از آن (off-pump) انجام می گردد. بیمارانی که تحت عمل جراحی عروق کرونر با روش بدون پمپ (OPCAB) قرار می گیرند، پتانسیل بیشتری جهت انعقاد خون دارند و احتمال ترومبوز در عروق پیوندی آنها زیاد است؛ برای مقابله با این عارضه و کاهش حوادث ایسکمیک، از داروهای ضد فعالیت پلاکتی از جمله تیکاوپیدین در اغلب مراکز دنیا استفاده می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوارض تجویز زودهنگام تیکلوپدین پس از عمل جراحی عروق کرونر در روش OPCAB انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه نیمه تجربی (کارآزمایی بالینی) بر روی 300 بیمار بستری در بخش جراحی قلب بیمارستان امام رضا (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. بیمارانی که در چهار ساعت اول پس از عمل کمتر از cc/h 100 درناژ داشتند، در دو گروه 150 نفره قرار گرفتند. در گروه اول (آزمون) مصرف تیکلوپدین به مدت چهار هفته ادامه یافت؛ در گروه دوم (شاهد) تیکلوپدین تجویز نگردید. به افراد هر دو گروه قبل و بعد از عمل آسپیرین داده شد. پیگیری بیماران با استفاده از تلفن بعد از ترخیص از بیمارستان طی 6 تا 12 ماه انجام شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون کای دو در سطح معنی داری 05/0P≤ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
    یافته ها
    هیچ کدام از بیماران گروه اول احتیاج به عمل مجدد به علت درناژ نداشتند. میزان درناژ بیماران گروه تیکلوپیدین در 24 ساعت اول mL 423±1005 و در گروه شاهد mL 400±950 بود. میزان تزریق خون و تعداد بیمارانی که خون به آنها تزریق شد در هر دو گروه تقریبا مساوی بود. مرگ و میر بیمارستانی در گروه تیکلوپدین 2/1% و در گروه شاهد 2/3% بود (314/0=P). اختلافی در میزان مرگ و میر و یا حوادث قلبی- عروقی در طی شش ماه در دو گروه مشاهده نشد. خونریزی از دستگاه گوارش در گروه تیکلوپیدین 5/2% و در گروه شاهد 9/0% گزارش شد (234/0=P).
    نتیجه گیری
    این تحقیق نشان داد که تجویز تیکلوپدین بر اساس روش فوق میزان خونریزی پس از عمل را افزایش نمی دهد.
    کلید واژگان: تیکلوپدین, جراحی عروق کرونر, جراحی بدون پمپ}
    M. Abbasi *, Gh. Soltani, Ar. Karamrudi, A. Azari, Hr. Azizi Farsani
    Background And Aim
    Nowadays coronary surgery is done by means of cardiopulmonary pump (on-pump) or without using it (off-pump). Patients who undergo off-pump coronary artery bypass graft surgery (OPCAB) may be potentially hypercoagulable with an increased risk of graft thrombosis in their transplanted vessels. To counteract this complication and reduce ischemic events, antiplatelet drugs including ticlopedin is used in most therapeutic centres of the world. The purpose of this study was to determine the side effects of early ticlopedin administration after OPCAB.
    Materials And Methods
    This clinical trial study was done on 300 patients admitted to cardiosurgical ward of Imam Reza hospital affiliated to Mashhad University of Medical Sciences between 2005 and 2007. Those clients whose postoperative drainage was less than 100cc/h were divided into two groups with 150 cases in each. The first group took ticlopedin for four weeks, but the second group (control) was not administered the drug. Aspirin was administered preoperatively and postoperatively to all patients. Telephone follow-up was made 6 to 12 months after being discharged. The obtained data was statistically analysed by means of 2 at the significant level P≤0.05.
    Results
    None of the patients in the first group required re-operation for mediastinal hemorrhage. Mean chest tube drainage was 1005±423 in ticlopedin group and 950±400 mL in patients who had not received ticlopedin. The total number of blood units transfused and the number of patients receiving blood transfusions was almost similar in the two groups. In-hospital mortality was 1.2% in ticlopedin group and 3.2% in the control group (P=0.314). No group difference in mortality or adverse cardiac events were observed during 6 months. Gastrointestinal bleeding occurred in 2.5% of ticlopedin patients but in 0.9% of the controls.
    Conclusion
    The study showed that ticlopedin administration does not increase postoperative mediastinal hemorrhage.
  • محمدحسن نظافتی، محمد عباسی تشنیزی، قاسم سلطانی، علیرضا کرم رودی
    مقدمه
    بای پس کامل عروق کرونردربیماران دیابتیک بدلیل باریک بودن و یا کوچکتر بودن عروق کرونر در آنها از مشکلات عمده جراحی قلب به شمار می آید.با توجه به عوارض متعددی که در جراحی به روش پمپ وجود دارد روش جراحی بدون پمپ برای بیماران دیابتیک مطرح شده است.این مطالعه با هدف مقایسه نتایج کوتاه مدت بای پس کامل عروق کرونر در بیماران دیابتیک با غیر دیابتیک انجام شده است.
    روش کار
    این مطالعه مورد -شاهدی در بیماران بستری در بخش جراحی قلب بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی سالهای 1381تا 1385 انجام شده است.500 بیمارکه به روش بدون پمپ جراحی شده اند مورد مطالعه قرار گرفتند. این بیماران به دو گروه235 بیمار دیابتیک (گروه مورد) و 265 بیمارغیر دیابتیک (گروه شاهد) تقسیم شدند.روش نمونه برداری به صورت غیر احتمالی آسان بوده است.مشخصات فردی بیماران, عوامل خطر قبل از عمل، ملاحظات حین عمل، اندازه گیری های کرونر در محل آناستوموز و تعداد گرافت درپرسشنامه ثبت شد. متغیرهای حین و بعد از عمل در دو گروه (دیابتیک و غیر دیابتیک) با یکدیگر مقایسه شدند. تعداد گرافت های انجام شده بعد از جراحی (O) با تعداد گرافتهای پیش بینی شده قبل از جراحی (P) مقایسه شدند. نسبت O/P یا شاخص کامل مساوی یا بیش از یک نشانه ریواسکولاریزاسیون کامل بود.اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارspssو آمارتوصیفی و جداول توزیع فراوانی, پردازش شده است.
    نتایج
    بیماران دیابتیک مسن تر وعوامل خطر بیشتری (نارسائی احتقانی قلب، یا بیماری های عروق محیطی و دیالیزی) داشتند. تعداد گرافتها در بیماران دیابتیک1/3 ± 4/2 بود. قطر شریانها اندازه گیری شد که اختلاف آماری وجود نداشت. همه نسبتها در دو گروه بین 0/9 تا 1/2 بود. تنهاعامل خطر مهم در ارتباط با مرگ و میر عمل پائین بودن عملکرد بطن چپ بود. (EF)
    نتیجه گیری
    بیماران دیابتیک علیرغم این که بیمارتر بودند ولی همانند بیماران غیردیابتیک جراحی بدون پمپ را تحمل کردند. تعداد گرافتها در هر بیمار و نسبت O/P حاکی ازامکان انجام ریواسکولاریزاسیون کامل بود. بنابراین امکان انجام بای پس در عروق کرونر کوچک وجود دارد. دیابت به عنوان یک فاکتورمنع انجام بای پس بدون پمپ و همچنین به عنوان یک فاکتورپیش بینی کننده نتیجه درمان نیست.
    کلید واژگان: جراحی عروق کرونر بدون پمپ, بیماری, دیابت, ریواسکولاریزاسیون کامل}
  • محمد عباسی تشنیزی، قاسم سلطانی، رامین خامنه باقری
    مقدمه
    پارگی بطن بدنبال انفارکتوس میوکارد یکی از مشکلات کلینیکی وخیم همراه با مرگ و میر بالا است. هدف از این مطالعه معرفی یک بیمار با پارگی قلب می باشد.
    معرفی بیمار: یک مرد 73 ساله با پارگی بطن چپ و تامپوناد بدنبال انفارکتوس میوکارد طی یک عمل جراحی اورژانس با موفقیت تحت درمان قرار گرفت. عمل جراحی با استفاده از پمپ قلبی- ریوی انجام شد. طبق روش Nunez و با استفاده از یک تکه پچ PTFE محل پارگی ترمیم شد. بیمار طی یک پی گیری 12 ماهه همچنان زنده می باشد.
    کلید واژگان: انفارکتوس میوکارد, پارگی بطن, ترمیم با پچ}
  • احمد رجایی خراسانی، محمد عباسی تشنیزی، علی اصغر معینی پور، احمدرضا صادقی پور
    مقدمه
    ناهنجاری برگشت وریدهای ریوی یک آنومالی نادر و شناخته شده مادرزادی قلب می باشد که در این حالت ارتباط مستقیم بین دهلیز چپ و وریدهای ریوی وجود ندارد و همه وریدهای ریوی به دهلیز راست می ریزند و بنابر این وجود ارتباط بین دهلیزها جهت ادامه بقا ضروری می باشد. درمان این بیماری جراحی می باشد. اگر عمل در سنین نوزادی صورت گیرد مرگ و میر کمی داشته ولی در سنین نوجوانی به علت هیپرتانسیون پولمونر مرگ و میر بالاست.
    هدف این مقاله توضیح یک ترمیم دو مرحله ای در بیماری است که ترمیم یک مرحله ای را تحمل نکرد در این روش ابتدا ورید ورتیکال سالم نگه داشته شده و فقط به طور گذرا مسدود می شود و اگر هیپرتانسیون پولمونری و نارسایی رخ داد ورید ورتیکال باز شده و در حدی مسدود می شود تا علائم هیپرتانسیون پولمونری و عوارض دیگر رفع گردد.
    معرفی بیمار: دو بیمار مراجعه کننده با تشخیص آنومالی کامل برگشت وریدهای ریوی نوع قلبی و فوق قلبی را با سنین دو نیم ساله و 5 ساله در مرکز جراحی قلب قائم (عج) تحت عمل اصلاح کامل با استفاده از پمپ قلبی – ریوی قرار داده و ابتدا به روش مرسوم و استاندارد ورید ورتیکال را مشخص و لیگاتور کرده و سپس به روش مرسوم از طریق دهلیز راست اصلاح کامل انجام و ارتباط بین دهلیزی بسته شد در هر دو بیمار حین جدا کردن از پمپ قلبی – ریوی به مدت کوتاهی دچار افت فشار خون – ادم ریه شدند که بالاجبار از پمپ قلبی – ریوی دوباره استفاده شد با باز کردن ورید ورتیکال به صورت ناکامل تمام علائم رفع شده و بیماران به راحتی از پمپ جدا شدند و بعد از سپری کردن 48 ساعت در ای سی یو منتقل بخش شده و با حال عمومی خوب مرخص شدند و قرار شد در مرحله بعدی ورید ورتیکال بسته شود.
    نتیجه گیری
    با توجه به اینکه سن مراجعین جهت عمل بالا بود و فشارخون پولمونری افزایش یافت (حدود 50 میلی متر جیوه) و به دلیل کوچکی دهلیز چپ بعد عمل دچار کریز هیپرتانسیون پولمونری شده و با باز کردن ورید ورتیکال این عارضه برطرف شده و بنابراین توصیه می شود در سنین بالا با این آنومالی بهتر است ابتدا ورید ورتیکال قطع و لیگاتور نشود و در خاتمه عمل اگر بیمار تحمل کرد این کار صورت گیرد.
    کلید واژگان: آنومالی بازگشت وریدهای ریوی, بایندینگ, ورید ورتیکال, کریز هیپرتانسیون پولمونری}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال