فهرست مطالب نویسنده:
محمدجعفر قائم پناه
-
هدفمقایسه ایمنی (Safety)، موثر بودن (Efficacy)، قابلیت پیش بینی (Predictability)، ثبات (Stability) و عوارض لازک بر اساس الگوی جبهه امواج در بیماران با نزدیک بینی کم، نزدیک بین- آستیگماتیسم و نزدیک بینی بالا.
روش پژوهش: در این مطالعه گذشته نگر، 416 چشم به 3 گروه به صورت زیر تقسیم شدند. 159 چشم با نزدیک بینی کم با متوسط معادل کروی 33/1±87/3- دیوپتر، 161 چشم نزدیک بین آستیگماتیسم با متوسط معادل کروی 24/2±99/5- دیوپتر و متوسط آستیگماتیسم 07/0±41/2- دیوپتر و 96 چشم با نزدیک بینی بالا و متوسط معادل کروی 80/0±41/7- دیوپتر. بعد از ایجاد لایه اپی تلیالی، لیزر اگزایمر با الگوی جبهه امواج انجام شد. پس از آن معیارهای ایمنی، قابلیت پیش بینی، موثر بودن و ثبات در دهمین روز و ماه های دوم، ششم و دوازدهم بررسی شد.یافته هادر ماه دوازدهم متوسط معادل کروی در گروه نزدیک بینی کم 31/0±36/0- دیوپتر، گروه نزدیک بین آستیگماتیسم 41/0±15/0 دیوپتر و گروه نزدیک بینی بالا 68/0±58/0 دیوپتر بود. دید بدون اصلاح معادل 20/20 در گروه نزدیک بینی کم 90 درصد، گروه نزدیک بین آستیگماتیسم 90/78 درصد و گروه نزدیک بینی بالا 67 درصد بود. شاخص موثر بودن به ترتیب در گروه های نزدیک بینی کم، نزدیک بین آستیگماتیسم و نزدیک بینی بالا 98/0، 04/1 و92/0 بود. معیار ایمنی به ترتیب در گروه های نزدیک بینی کم، نزدیک بین آستیگماتیسم و نزدیک بینی بالا 00/1، 07/1 و 05/1 بود. در گروه نزدیک بینی کم پنج چشم (1/3 درصد) یک خط، در گروه نزدیک بین آستیگماتیسم 24 چشم (3/27 درصد) و در گروه نزدیک بینی بالا 19 چشم (2/19 درصد) یک تا دو خط بهبودی در بهترین دید اصلاح شده ایجاد شد. فقط در گروه نزدیک بینی کم در دو چشم کدورت قرنیه ایجاد شد. تفاوت چشم گیر آماری در اثربخشی و ایمنی بین سه گروه دیده نشد.نتیجه گیریلازک با الگوی جبهه امواج یک روش مطمئن و موثر برای درمان نزدیک بینی کم، نزدیک بین آستیگماتیسم و نزدیک بینی بالا است. هرچند معیار قابلیت پیش بینی، اثربخشی و ایمنی در گروه نزدیک بین آستیگماتیسم بالاتر بوده است.
PurposeTo compare the safety, efficacy, predictability, stability and complications of wavefront-guided laser-assisted subepithelial keratectomy (LASEK) in low myopia, myopic astigmatism and high myopia correction.MethodsIn his retrospective study, 416 eyes were divided to 3 groups: 159 eyes with low myopia (LM) and mean refractive spherical equivalent (MRSE) of -3.68±1.33 (SD) diopter (D); 161 eyes with myopic astigmatism (MA) and MRSE of -5.99±2.24 D and mean cylinder of 2.41±1.07 D; and 96 eyes with high myopia (HM) and MRSE of -7.41±0.80D. After an epithelial flap creation, a Wavefront-based excimer laser ablation was performed. Safety, efficacy, predictability, and stability were evaluated at day 10, months 2, 6 and 12 postoperatively.ResultsThe MRSE were -0.36±0.31 D in LM group, 0.15±0.41 D in MA group and 0.58±0.68 D in HM group. The uncorrected visual acuity (UCVA) were 20/20 in 90.60% of patients in LM group, 78.90% in MA group and 67% in HM group. Efficacy indices were 0.98, 1.04 and 0.92 in LM, MA and HM groups, respectively. Safety indices were 1.00, 1.07 and 1.05 in LM, MA and HM respectively. Five eyes (3.1%) in the LM group improved 1 line. Forty-four eyes (27.3%) in MA gained 1-3 lines and 19.2 % of HM group gained 1-2 lines of BSCVA. Only 2 eyes in LM group developed corneal haze. There were not significant statistically differences in efficacy and safety indices between three groups.ConclusionWavefront-guided LASEK is an effective and safe procedure for the treatment of LM, MA, and HM. Although predictability, efficacy and safety indices improved in myopic astigmatism.Keywords: Astigmatism, Customised LASEK, High Myopia, Myopia -
هدفتعیین توزیع اعوجاج های رده بالای چشم (HOAs، higher order aberrations) و اندازه مردمک مزوپیک (MPS، mesopic pupil size) در افراد غربالگری شده جهت انجام جراحی رفرکتیو.
روش پژوهش: در 2458 چشم از 1240 بیمار مبتلا به نزدیک بینی، آستیگماتیسم نزدیک بینی و آستیگماتیسم مرکب نزدیک بینی و نیز 215 چشم از 110 بیمار مبتلا به دوربینی، آستیگماتیسم دوربینی و آستیگماتیسم مرکب دوربینی، HOAs و MPS اندازه گیری شد. (root-mean square) RMS اعوجاج های رده بالا، اعوجاج های کروی کلی، کما (COMA) و MPS بیماران مورد تحلیل آماری قرار گرفت. HOAs در شرایط اندازه مردمک mm 6 یا کم تر اندازه گیری شد.یافته هامیانگین HOAs، اعوجاج های کروی کلی و کمای کلی در گروه نزدیک بینی، به ترتیب 0.233±0.369، 0.112±0.133 و 0.233±0.330 میکرومتر بود. این مقادیر در گروه دوربینی، به ترتیب 0.214±0.418، 0.209±0.202 و 0.201±0.343 میکرومتر بود. افراد دوربین نسبت به افراد نزدیک بین دارای مقادیر بیش تر HOA کلی (P<0.01) و نیز مقادیر بیش تر اعوجاج های کروی کلی (P<0.01) بودند. بعد از همسان سازی بیماران از نظر سنی، تنها مقدار اعوجاج های کروی کلی در افراد دوربین بیش تر بود (P=0.05). اندازه مردمک مزوپیک در گروه نزدیک بین بزرگ تر بود (P=0.05).نتیجه گیرییافته ها نشان می دهند که مقادیر اعوجاج های رده بالا به طور معنی داری در هر دو گروه بالا می باشد که در تصمیم گیری در مورد طرح درمان جراحی رفرکتیو در جمعیت نیز با اهمیت است. میزان اعوجاج های کروی کلی در افراد دوربین بالاتر است ولی اندازه مردمک مزوپیک در گروه نزدیک بین بزرگ تر است.
PurposeTo study the distribution of ocular higher-order aberrations (HOAs) and mesopic pupil size in individuals screened for refractive surgery.MethodsOcular HOAs and mesopic pupil size were studied in 2458 eyes of 1240 patients with myopia, simple myopic astigmatism and compound myopic astigmatism and 215 eyes of 110 patients with hyperopia, simple hyperopic astigmatism and compound hyperopic astigmatism using the Zywave aberrometer (Busch& Lomb). All patients had correctable refractive errors without a history of refractive surgery or underlying diseases. Root-mean-square values of HOAs, total spherical aberration, and total coma aberration and mesopic pupil size were analyzed. Ocular HOAs were measured across a ≥ 6.0 mm pupil.ResultsMean values of HOAs, total spherical aberration and total coma aberration in the myopic group were 0.369±0.233 μm, 0.133±0.112 μm and 0.330±0.188 μm, respectively. The corresponding values in the hyperopic group were 0.418±0.214 μm, 0.202±0.209 μm and 0.343±0.201 μm, respectively. The hyperopes showed greater total HOAs (P<0.01) and total spherical aberration (P<0.01) as compared to the myopes. In agematched analysis, only the amount of total spherical aberration was higher in the hyperopic group (P=0.05). Mesopic pupil size was significantly larger in the myopic group than in the hyperopic group (P=0.05).ConclusionSignificant levels of HOAs were found in both groups which are important for planning refractive surgeries. There were significantly higher levels of total spherical aberration in hyperopes compared to myopes. Mesopic pupil size was larger in the latter group.Keywords: Corneal Wavefront Aberration, Pupil, Mesopic Vision, Race, Myopia, Hyperopia -
هدفارزیابی ایمنی، کارایی، پایداری و قابلیت پیش بینی نتایج جایگذاری لنزهای داخل چشمی فاکیک کلاژن کوپلی مر (Posterior Chamber Collagen Copolymer Phakic Intraocular Lens: PIOL) برای اصلاح نزدیک بینی و نزدیک بینی آستیگماتیسم همراه با قوزقرنیه.
روش پژوهش: این پژوهش بر روی 22 چشم مبتلا به قوزقرنیه مربوط به 14 بیمار که تحت عمل جراحی جایگذاری لنز کلامر قابل جایگذاری قرار گرفته بودند، انجام شد. حدت بینایی دور اصلاح نشده (Uncorrected Visual Acuity: UCVA) و اصلاح شده (Best Corrected Visual Acuity: BCVA)، رفراکشن و عوارض جانبی اندازه گیری و نتایج بالینی طی یک دوره پی گیری به مدت شش ماه ارزیابی شد.یافته هامیانگین معادل کروی (Spherical Equivalent: SE) و سیلندر قبل از عمل بیماران از 2.63±4.98- و 0.99±2.77- دیوپتر به ترتیب به 0.51±0.33- و 0.65±1.23- دیوپتر در پایان 6 ماه پی گیری رسید. قبل از عمل میانگین بهترین حدت بینایی (BCVA) بر اساس تابلوی اسنلن 0.20±0.63 لوگمار بود. میانگین UCVA و BCVA در پایان پی گیری به ترتیب 0.23±0.76 و 0.21±0.85 لوگمار بود. میانگین شاخص های ایمنی و کارایی به ترتیب 0.32±1.40 و 0.34±1.24 بود. هیچ یک از بیماران در BCVA پس رفت نداشتند. در 17 چشم (77.3 درصد) پیش رفت دید به اندازه یک یا بیش از یک خط دید حاصل شد. پانزده چشم (68.2 درصد) 0.5± دیوپتر و 20 (90.9 درصد) چشم 1.00± دیوپتر از رفرکشن معادل کروی ایده آل، فاصله داشتند. تغییراتی در رفرکشن آشکار در حدود 0.21±0.09 دیوپتر (دامنه تغییرات 0.25- و 0.75+) از 1 هفته تا 6 ماه بعد از عمل حاصل شد.نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان دهنده ایمنی، کارایی و قابلیت پیش بینی نتایج ICLوهای توریک (Toric) برای اصلاح نزدیک بینی و نزدیک بینی آستیگماتیسم همراه با قوزقرنیه بود. رفراکشن بیماران به پایداری زودرس رسید و در طول دوره مطالعه هم چنان پایدار باقی ماند.
PurposeTo evaluate the safety, efficacy, stability and predictability of posterior chamber collagen copolymer phakic intraocular lens (PIOL) implantation to correct myopia and myopic astigmatism in keratoconusaffected patients.MethodsUncorrected (UCVA) and best-corrected (BCVA) distance visual acuity, refraction and complications were evaluated in 22 keratoconic eyes of 14 patients who underwent Implantable Collamer Lens (ICL) (STAAR Surgical Inc.) implantation. The outcomes were evaluated during a 6 month follow up.ResultsMean preoperative spherical equivalent (SE) and cylinder decreased from 4.98±2.63 and -2.77±0.99 diopters (D) preoperatively to -0.33±0.51 and −1.23±0.65 D at the end of 6-month follow up, respectively. Preoperatively, the mean Snellen decimal BCVA was 0.63±0.20. The mean UCVA was 0.76±0.23 and BCVA was 0.85±0.21 at the final follow up. The mean safety and efficacy indices were 1.40±0.32 and 1.24±0.34, respectively. No line of BCVA was lost; 17 eyes (77.3%) gained 1 or more lines. Fifteen 68.2%) of the eyes were within±0.50 D and 20 (90.9%) were within±1.00 D of the desired spherical equivalent refraction. There was a change in manifest refraction of 0.09±0.21 (range, -0.25 to +0.75) from week 1 to month 6 postoperatively.ConclusionToric ICL was safe, effective, and predictable to correct myopia and myopic astigmatism associated with keratoconus. The achieved refraction remained stable during the course of the study.Keywords: Astigmatism, Phakic Intraocular Lens, Toric Implantable Collamer Lens -
زمینه و هدفتغییرات عیوب انکساری پس از جراحی استرابیسم و تاثیر کشش عضلات خارج چشمی در توپوگرافی قرنیه به عنوان عامل زمینه ای در ایجاد آن پیشتر مطرح بوده است. با توجه به آنکه اغلب مطالعات پیشین با جراحی سنتی و مدت پیگیری کوتاه مدت همراه بوده است و تغییرات همزمان سیکلورفرکشن و توپوگرافی قرنیه مورد توجه قرار نگرفته، این مطالعه طرح ریزی شده است تا تغییرات رفراکتیو و توپوگرافیک قرنیه پس از جراحی استرابیسم به طریقه هنگ بک بررسی شود.روش بررسیطی یک مطالعه بصورت گزارش موارد، مداخله ای و آینده نگر، 53 چشم از 33 بیمار که کاندید عمل جراحی استرابیسم عضلات افقی به روش هنگ بک بودند، وارد مطالعه شدند. سیکلورفراکشن با اتورفراکتومتر و توپوگرافی قرنیه قبل عمل و 2 هفته، 2 ماه و 6 ماه پس از عمل انجام شد. داده ها با نرم افزار SPSS v.15 و با استفاده از تستهای آماریt وchi square آنالیز شدند.یافته هامیانگین سنی و انحراف معیار 2/10 ± 7/17 بیماران بود. از این تعداد 18 مورد ریسس رکتوس داخلی، 18 مورد ریسس رکتوس خارجی و باقی موارد ریسس همراه ریزکت انجام شد. مقادیر معادل کروی (Spherical Equivalent) ابتدا در 2 هفته به سمت میوپی شیفت کرده و در 2 ماه هایپروپی ایجادشده و سپس در 6 ماه مقادیر مجددا به سمت صفر نزدیک شد (در تمامی موارد (05/0P>). میانگین آستیگماتیسم القا شده در جراحی، محاسبه شده توسط سیکلورفراکشن در 2 هفته، 2 ماه و 6 ماه پس از عمل در مقایسه با قبل از عمل به ترتیب 52/0± 17/0، 62/0± 35/0 و 27/0 ± 11/0 بود (در تمامی موارد 05/0 P<). شیفت کلی محور سیلندر منفی به سمت 180 بود (به ترتیب 2، 24، و 15 درجه). میانگین آستیگماتیسم القا شده محاسبه شده توسط توپوگرافی به ترتیب 97/0± 16/0، 2/1± 53/0 و 63/0± 29/0 بود (05/0 P<). به طور کلی شیفت مریدین Flat به سمت 180 درجه بود (به ترتیب 30، 25 و 7 درجه). مقایسه تغییرات آستیگماتیسم ایجادشده در توپوگرافی و رفراکشن نشان داد که اختلاف معنی داری بین این دو مقدار در هفته دوم وجود دارد (05/0P>) که در 2 ماه و 6 ماه دیده نمی شود.نتیجه گیریجراحی هنگ بک می تواند باعث تغییرات انکساری و ایجاد آستیگماتیسم گردد که ممکن است به علت تغییرات قرنیه ای باشد. تغییرات القا شده از جراحی در 2 ماه به حداکثر می رسد و بر خلاف تصورات قبلی این تغییرات با وجود کاهش، حداقل تا 6 ماه پایدار می ماندکلید واژگان: عیب انکساری, استرابیسم, توپوگرافیBackground and AimRefractive change after strabismus surgery is a known phenomenon which may be attributed to the extraocular muscle traction.Since previous studies were often done by conventional methods,accompanied by a short follow-up, and without considering simultaneous evaluation of both refractive and topographic changes, this study was organized to evaluate refractive and topographic changes after strabismus surgery by hangback method. Patients andMethodIn this prospective, interventional,and case series study, 53 eyes of 33 patients undergoing hangback strabismus surgery were studied. Cyclorefraction with autorefractometer and topographic evaluation were done before and 2 weeks, 2 months, and 6 months after the operation. Data were analyzed by SPSS software version 15 using t- test and Chi-square test.ResultsThe mean age of the subjects was 17.7 ± 10.2 years. We performed medial rectus recession on 18 eyes, lateral rectus recession on other 18 eyes, and simultaneous recession-resection on the remaining cases. In comparison to preoperative astigmatism, mean surgically induced astigmatism evaluated by cyclorefraction 2 weeks, 2 months, and 6 months postoperatively was 0.17± 0.52, 0.35±0.62 and 0.11±0.27 diopters, respectively. The overall axis shift was toward 180 (2, 24, and 15 degrees respectively)(in all cases p<0.05). Mean surgically induced astigmatism evaluated by topographic data was 16±0.97, 0.53±1.2, and 0.29±0.63 diopters (in all cases p<0.05). The overall flat meridional shift was toward 180 (30, 25, and 7 degrees respectively). Comparing astigmatic changes in topography with those in cyclorefraction revealed a statistically significant difference in the second week measurements and not in other measurement times.ConclusionHangback surgery can induce refractive changes and astigmatism, which may be due to corneal changes. Surgically induced changes reach a maximum amount in 2 months, and despite shifting toward baseline, will persist for 6 months.Keywords: Refractive Error, Strabismus, Topography
-
هدفتعیین عوامل خطرساز و نتایج درمان در مواردی از پیوند نفوذی قرنیه (PK) که به دنبال ترومای غیرنافذ دچار جداشدگی محل جوشگاه پیوند و نیز خارج شدن لنز داخل چشمی (IOL) شده بودند.
روش پژوهش: مطالعه موارد بیماری به روش گذشته نگر بر روی 7 چشم از 7 بیمار انجام شد. همه چشم ها بلافاصله پس از مراجعه به دنبال تروما، تحت مراقبت های اولیه قرار گرفتند و سپس ترمیم ثانویه تحت بی هوشی عمومی در اتاق عمل انجام پذیرفت. پس از ارزیابی محل زخم، ویترکتومی قدامی انجام شد و ترمیم ثانویه زخم نیز به وسیله بخیه با نایلون 0-10 انجام شد.یافته هابیماران شامل 6 مرد و یک زن با میانگین سنی 2/66/20 سال (10 تا 30 سال) بودند. میانگین فاصله بین پیوند قرنیه و تروما 1/106/15 ماه (5/26-5/2 ماه) بود. میانگین بهترین دید اصلاح شده بیماران قبل از تروما 38/06/0 لوگمار (معادل 80/20) و بعد از درمان نهایی 96/09/0 لوگمار (معادل 160/20) بود. دید نهایی یک بیمار به حد درک نور کاهش یافت. در هیچ مورد به پیوند مجدد نیاز نشد. بیش ترین موارد جداشدگی جوشگاه زخم در قسمت فوقانی پیوند (4 مورد) قرار داشت. بیش ترین عامل تروما، ضربه سیلی بود. هیچ موردی از اندوفتالمیت مشاهده نشد.نتیجه گیریبیمارانی که تحت عمل پیوند نفوذی قرنیه قرار می گیرند؛ در هر زمانی به ویژه در سال اول، مستعد جداشدگی جوشگاه پیوند به دنبال تروما هستند. این مساله در مردان جوان که فعالیت اجتماعی بیش تری دارند و در معرض تروما هستند؛ شیوع بالاتری دارد و می تواند منجر به نابینایی گردد. توجیه کامل بیماران نسبت به این مساله و استفاده از محافظ چشم و در صورت امکان، انجام پیوند لاملار قرنیه به جای PK در مواردی که اندیکاسیون دارد؛ می تواند عوارض ناشی از تروما را در این بیماران کاهش دهد.
PurposeTo investigate the risk factors of wound dehiscence and lens extrusion following blunt trauma in patients with penetrating keratoplasty (PK) as well as the results of treatment.MethodsIn a retrospective case series, 7 eyes of 7 patients including 6 male and one female subjects were investigated. All cases received primary care at the time of referral and then underwent secondary repair under general anesthesia in operation room setting. After evaluation of the wound, anterior vitrectomy was performed and secondary wound repair was done using nylon 10-0.ResultsMean age of patients was 20.6±6.2 (range 10 to 30) years and mean interval between keratoplasty and trauma was 15.6±10.1 (range 2.5 to 26.5) months. Mean best-corrected visual acuity of patients before the trauma and at final follow-up was 0.6±0.38 logMAR (20/80) and 0.9±0.96 logMAR (20/160), respectively. In one case, visual acuity decreased to light perception after the final treatment. No case needed regraft. Most prevalent site of dehiscence was superior to the graft (4 cases) and the most prevalent cause of blunt trauma was hitting by hand. No case of endophthalmitis occurred.ConclusionPK patients are susceptible to wound dehiscence due to trauma especially during the first postoperative year. This is more prevalent in young male subjects who are more prone to trauma because of higher social activities. Proper explanation of this problem for patients together with using protective eye shields as well as performing lamellar keratoplasty instead of PK if possible can decrease side effects of trauma in these patients. -
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.