فهرست مطالب محمدرضا رفیعی راد

یکی از موارد مسئولیت در حقوق ایران، مسئولیت تضامنی می باشد. ازمهمترین آثار این مسئولیت این است که حق به نحو احسن  به حقدار برسد ماده 249 قانون تجارت تضامنی بودن مسئولیت صادرکننده را بیان نموده است که ضامنی که ضمانت برات دهنده یا محال علیه یاظهرنویس را کرده  باشدفقط با کسی که مسئولیت تضامنی  دارد که از او ضمانت نموده  است با توجه به نص صریح ماده مقنن فقط ضمانت ضامن با مضمون عنه خودرا مبتنی برتضامن دانسته است  وهیچ تصریحی  درخصوص ضمانت ضامن از ضامن  نداردتضامن امتیازی است که به نفع طلبکار صورت گرفته است واو حق دارد به  هریک ازبدهکاران رجوع کند وهدف از وضع این ماده اعتبار بخشیدن به موقعیت اسناد تجاری ونیز تضمین حقوق دارنده  آن است که درواقع هدف اصلی  تضمین حق طلبکار است وهر مدیون  نسبت به کل دین متعهد وملتزم است .

ضمانت نامه بانکی در جهت تضمین قرارداد پایه صادر می گردد ضمانت نامه های بانکی دارای استقلال بوده و تعهد بانک هیچگونه ارتباطی به قرارداد پایه که ضمانت نامه در زمینه تعهدات ناشی ازآن صادر شده است ندارد فی الواقع بانک ضامن به محض مطالبه مطابق ازناحیه ذینفع ملزم به پرداخت آن در وجه وی می باشد و نمی تواند به دلایلی که از قرارداد پایه سرچشمه میگیرد ازپرداخت مبلغ ضمانت نامه دروجه ذینفع خودداری نماید فلذا ایراداتی مانند بطلان قرارداد پایه، فسخ قرارداد ونیز ادعای تهاتر ویا انتقال طلب  یا ورشکستگی پیمانکار و...  ازسوی  بانک صادر کننده ضمانت نامه قابل استناد نخواهد بود و گاها بعلت برداشت نادرست وعدم تمیز ماهیت ضمانت نامه های بانکی با ضمانت نامه های تبعی سبب اختلاف بین طرفین ایجاد گردیده و موجب رجوع به محاکم قضایی میگردد بنابراین پراکندگی وگستردگی مطالب موجود در این خصوص زمینه  اصلی در نگارش این مقاله می باشد.