به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

محمدعلی جمالیزاده

  • محمدعلی جمالیزاده، عباس مسعودی*

    همواره شهرهای کهن دارای تفاوت بنیادینی با شهرهای امروز بوده اند، تفاوتی که در کالبد و ساختار کلی آنها به خوبی احساس می شده است، به گونه ای که شاید بتوان آنها را به خوبی از شهرهای امروزی تمیز داد. این تفاوت که خود نیز متاثر از شرایط اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی هر زمان دارای تغییراتی کمابیش در پیکره شهرها بوده است، می تواند دو گونه از رشد شهر را نمایانگر باشد. رشد ارگانیک رشد پیوسته و شفافی که فرم را تابع عملکرد آن شکل میداد و در مقابل آن شکل تیره و گسسته شهرهای جهانی دوران مدرن. این پروژه سعی بر آن داشته که با مطالعه شکل شهر در طول تاریخ گذشته تا به امروز به این پرسش پاسخ گوید که آیا می توان از ویژگی ها و نحوه ی شکل گیری شهرهای کهن در دنیای امروز بهره جست؟ و یا اینکه حداقل آیا می توان از ادغام برخی ویژگی های این شهرها با شهرهای امروزی به نتیجه ای مطلوب دست یافت؟ بر این اساس در این پروژه به بررسی شکل شهرها از گذشته تا به امروز طی سه گسست تاریخی پیش از اسلام، پس از اسلام و دوران مدرن و از طرفی تحدید موضوع به نحوه استقرار مراکز حکومتی در حاشیه کویر مرکزی ایران با استفاده از روش تطبیقی-استقرایی با توجه به فرضیات پژوهش پرداخته شده است. نتایج نشان داد که که فرضیه اول و دوم در تجارب ناموفق تر به گونه ای محقق تر عمل نموده اند و از طرفی فرضیه سوم در تجارب موفق تر به شکلی پر رنگ تر عمل نموده است و از طرفی از آنجا که میزان تحقق فرضیه سوم در تجربه موفق کرمان 0.100 بوده و در تجارب ناموفق 0 است شاید بتوان این فرضیه را به عنوان فرضیه به نسبت برتر و ارجح تر جهت بررسی میزان موفقیت پروژه های مربوطه به حساب آورد.

    کلید واژگان: تطور, الگو, نظریه شکل شهر, مراکز حکومتی, الگوی راهبردی
    Mohammadali Jamalizadeh, Abbas Masoudi*

    Ancient cities have always possessed inherent distinctions from contemporary cities, which are evident in their physical structures and overall layouts, allowing them to be easily differentiated from their modern counterparts. These distinctions, influenced by economic, political, cultural, and social conditions, have resulted in varying degrees of change in the urban structure and have given rise to two types of urban growth. Organic growth is characterized by a continuous and coherent expansion that prioritizes form in relation to function, in stark contrast to the fragmented and discrete nature of global cities in the modern era. This study seeks to address whether it is feasible to apply the characteristics and developmental patterns of ancient cities in today's world by examining the evolution of urban form throughout history up to the present day. Alternatively, can a favorable outcome be achieved by integrating certain characteristics of ancient cities into contemporary urban environments? Based on this objective, the study explores the evolution of urban form across three historical periods - pre-Islamic, post-Islamic, and the modern era - with a particular focus on the establishment of governmental centers in the central desert of Iran. The comparative method of induction is employed to discuss the subject matter in line with the research assumptions. The findings indicate that the first and second hypotheses have yielded more significant results in a greater number of unsuccessful experiments. Conversely, the third hypothesis has been more successful in a wider range of experiments with diverse outcomes. Moreover, considering the success rate of 0.100 and the absence of unsuccessful experiences for the Kerman experiment, it can be argued that this hypothesis is relatively superior and preferable for assessing the success rate of related projects.

    Keywords: Evolution, Model, Theory Of City Form, Government Centers, Strategic Model
  • محمدعلی جمالی زاده، ام البنین بذرافشان *، رسول مهدوی، علی آذره، الهام رفیعی ساردوی

    در سال‌های اخیر روند رو به رشد جمعیت و بهره‌برداری بیش از حد از سفره‌های آب زیرزمینی و به دنبال آن رخ‌داد رویدادهای حدی از جمله خشکسالی خسارت‌های جبران ناپذیری را به زیرساخت‌های اجتماعی-اقتصادی کشور وارد می‌کند. بدین‌منظور هدف مقاله پیش‌رو تاثیرپذیری سطح آب زیرزمینی از نوسانات بارش در دشت رفسنجان در سال‎های 1371 تا 1395 می باشد. دوره های خشکسالی بر اساس نمایه خشکسالی هواشناسی (SPI) و آب زیرزمینی (GRI) در سه مقیاس زمانی (12، 24 و 48 ماه) و همبستگی و روند به ‌ترتیب با استفاده ازضریب پیرسون و آزمون من-کندال تعیین گردید. نتایج بررسی خشکسالی هواشناسی و آب زیرزمینی حاکی از آن است که بیش‌ترین کلاس خشکسالی در این دو نمایه در کلاس نسبتا نرمال به‌ترتیب در مقیاس 12، 24 و 48 ماهه به میزان 33/56، 41/87 و 49/01 برای نمایه SPI و 29/75، 29/96 و 29/64 برای نمایه GRI رخ داده است بررسی اثرات خشکسالی هواشناسی بر روی تغییرات سفره های آب زیرزمینی بیانگر آن بوده است که خشکسالی در بازه 48 ماهه بیش‌ترین همبستگی را با نمایه GRI به میزان 0/414 را نشان داد به گونه ای که این مقیاس از سال 1382 بیش‌ترین انطباق را با تغییرات افت آبخوان از خود نشان داده است و پس از آن بیش‌ترین همبستگی در مقیاس 24 ماه به میزان 0/256 را از خود به نمایش گذاشته است مقادیر نسبتا بالای ضرایب همبستگی بین نمایه‌های SPI و GRI نشان می‌دهد که سطح آب های زیرزمینی تحت تاثیر تغییرات بارندگی قرار دارند. هم‌چنین نتایج نشان داد که روند افت آب زیرزمینی دشت رفسنجان در سطح 99 درصد معنی دار بوده است و تمامی آماره‌های آزمون من-کندال بیانگر آن هستند که تغییرات سطح آبخوان این مناطق روند نزولی و منفی داشته به گونه ای که سطح آب زیرزمینی این دشت در طی 25 ساله به میزان 20/75 متر افت داشته است.

    کلید واژگان: خشکسالی, دشت رفسنجان, نمایه SPI, نمایه GRI, همبستگی
    M. A. Jamali zadeh, O. Bazrafshan*, R. Mahdavi, A. Azareh, E. rafiei

    In recent years, the growing trend of population and overuse of groundwater aquifers and subsequent events such as droughts are causing irreparable damage to the country's socio-economic infrastructure. Therefore, the purpose of this article is to investigate the impact of groundwater level on rainfall fluctuations in Rafsanjan plain from 1992 to 2016. Drought periods were determined based on meteorological drought index (SPI) and groundwater (GRI) at three time scales (12, 24 and 48 months) and correlation and trend were determined using Pearson correlation and Mann-Kendall test, respectively. The results of meteorological and groundwater drought analysis showed that the highest drought classes in these two indices in the relatively normal class were 12, 24 and 48 months at 33.56, 41. 87 and 49.01 for SPI and 29.75, 29.96 and 29.64 for the index, respectively. GRI occurred The study of the effects of meteorological drought on the changes in groundwater aquifers indicated that the drought showed the highest correlation with the GRI index of 0.414 in the 48 month period, so that this scale is the most consistent since 2003. With the aquifer drop variations, and then showed the highest correlation on a 24 month scale of 0.256. The bottom is relatively high doses correlation between SPI and GRI indicators show that groundwater levels are influenced by significant changes. The results also showed that the Rafsanjan plain groundwater loss trend was significant at 99% level and all Mann-Kendall test statistics indicated that the aquifer level changes in these areas had a negative and negative trend such that the groundwater level during this plain The 25 year old dropped 20.75 meters.

    Keywords: Drought, Rafsanjan plain, SPI Index, GRI Index, Correlation
  • محمدعلی جمالی زاده، ام البنین بذرافشان*، رسولل مهدوی نجف آبادی، علی آذره، الهام رفیعی ساردوئی

    آگاهی از تغییرات بارش به عنوان یک مولفه هیدرولوژیکی در منابع آب، مهم و ضروری است تا با ارایه راه‏ کارها و روش‏ های مدیریتی مناسب، به بهره‏برداری مناسب از آب‏های زیرزمینی در مناطق خشک و نیمه‏ خشک با توجه به کمبود بارش در این مناطق پرداخت. با توجه به اهمیت موضوع، در پژوهش حاضر پیش‏بینی نوسانات سطح آب زیرزمینی تحت تاثیر مدل ‏های سری زمانی در دشت رفسنجان صورت گرفت. بارش آینده با استفاده از مدل ARIMA در نرم ‏افزار EViews9 برای دوره 1396 1402 پیش‏بینی شد. سپس، افت آب زیرزمینی نیز با استفاده از مدل آب زیرزمینی GMS در دوره پایه (1382 1395) و نتایج حاصل از مدل ARIMA برای دوره آتی شبیه‏ سازی شد. نتایج شبیه سازی افت آب زیرزمینی نیز نشان داد در تمامی منطقه افت سطح آب زیرزمینی در دوره آتی نسبت به دوره پایه رخ داده و بیشترین میزان افت آب زیرزمینی در بخش‏ های جنوب غرب دشت صورت گرفته است و سالیانه حدود 130 میلیون مترمکعب اضافه برداشت از منابع آب زیرزمینی صورت می‏گیرد. در حالت کلی، آب زیرزمینی در ابتدای دوره بیشترین مقدار (سطح بالا) و در اواخر دوره آماری، کمترین مقدار (پایین ترین سطح) را داشته است. پس از مدل‏سازی سطح آب زیرزمینی برای دوره پایه، پیش ‏بینی بارندگی حاصل از مدل ARIMA با فرض ثابت بودن میزان بهره‏ برداری از آبخوان، بر مدل آب زیرزمینی اعمال شد. نتایج نشان داد کسری حجم آبخوان به میزان 09/1021 میلیون مترمکعب در سال پایانی مدل‏سازی (سال 1402) صورت گرفته است. همچنین، تغییرات سطح آبخوان دشت رفسنجان از سال 1382 تا سال 1402 بیان کننده آن بود که با توجه به برآورد بارش حاصل از مدل ARIMA می توان گفت که سالانه به طور متوسط یک متر افت آبخوان در این دشت رخ خواهد داد.

    کلید واژگان: آب زیرزمینی, دشت رفسنجان, مدل ARIMA, GMS
    Mohammadali Jamalizadeh, Omolbanin Bazrafshan *, Rasoul Mahdavi, Ali Azareh, Elham Rafiee Sardoei

    In this study, the prediction of fluctuations in groundwater level was influenced by stochastic models in Rafsanjan plain. Future precipitation was projected using the ARIMA model in EViews9 software for 2017-2023, then groundwater drainage was simulated using the groundwater model system (GMS) during the base period (2003-2016) and results from the ARIMA model for the upcoming period. The results of groundwater drainage simulation showed that in the whole region, groundwater abatement occurred in the upcoming period relative to the base period, and the most groundwater losses occurred in the southwest of the plain, and an annual increase of approximately 130 million cubic meters Groundwater resources are made. In general, groundwater has the highest level (upper level) at the beginning of the period and the lowest level (lowest level) at the end of the statistical period. After modeling the groundwater level for the base period, rainfall prediction from the ARIMA model was applied to the groundwater model with the assumption that the aquifer was operationally constant. The results showed that the aquifer volume deficit was 1021.09 million cubic meters in the final model year (2023). Also, the changes in the level of the aquifer in the Rafsanjan Plain from 2003 to 2023 indicate that, given the estimated rainfall from the ARIMA model, it can be admitted that an average of 1 meter annual waterfall will occur in this plain.

    Keywords: Rafsanjan Plain, Aquifer, ARIMA Model, GMS Model
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال