مختار عراض پور
-
اهداف
تعادل به عنوان شاخصی در تعیین میزان استقلال سالمندان در فعالیت های روزمره آن ها مطرح می شود. همچنین یکی از عوامل موثر در کنترل پاسچر و تعادل، سرعت راه رفتن فرد است. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر کفش با زوایای راکر 10 درجه و 15 درجه بر تعادل و سرعت راه رفتن سالمندان است.
روش بررسی19 فرد سالمند سالم بالای 60 سال (سیزده زن و شش مرد با میانگین سن 11/66 سال، میانگین قد 1/63 متر و متوسط وزن 70/3 کیلوگرم) به روش نمونه گیری غیر احتمالی دردسترس در این مطالعه شبه تجربی شرکت کردند. سه مدل کفش در این آزمون استفاده شد که به صورت کفش با راکر پنجه 10 درجه، کفش با راکر پنجه 15 درجه و کفش کنترل بودند. ارزیابی سرعت راه رفتن افراد با آزمون 10 متر راه رفتن، ارزیابی تعادل با مقیاس تعادلی برگ و بررسی تعادل پاسچرال داینامیک با استفاده از آزمون ستاره ای انجام شد. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS (ورژن 22) استفاده شد. ابتدا توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیروویلک سنجیده شد. سپس برای مقایسه تاثیر زوایای مختلف راکر بر تعادل و سرعت راه رفتن، از آزمون های ویلکاکسون و آنالیز واریانس استفاده شد.
یافته هاسه مداخله مورد نظر اختلاف معناداری در سرعت راه رفتن (0/993=P)، تعادل پاسچرال داینامیک در راستای قدامی (0/835=P)، راستای خلفی خارجی (0/826=P)، راستای خلفی داخلی (0/598=P) و تعادل به دست آمده از مقیاس تعادلی برگ (0/625=P) نداشتند.
نتیجه گیریبه نظر می رسد استفاده از مداخلات مذکور باعث به هم خوردن تعادل نمی شود. همچنین سرعت راه رفتن نیز افزایش یا کاهش نمی یابد. این مطالعه از تجویز راکر پنجه در سالمندان حمایت می کند.
کلید واژگان: تعادل, سرعت راه رفتن, سالمند, کفش راکردار, راکر پنجهObjectiveBalance is one of the indicators to determine independence in performing daily activities in the elderly. One of the influential factors in postural control and balance is walking speed. This study aims to evaluate the effect of rocker soles at two degrees of 10 and 15 on the walking speed and balance of the elderly.
Materials & MethodsThe study participants were 19 older adults aged 60 years or older (13 women and 6 men; mean age=66.1 years, mean height=1.63 m, mean weight=70.3 kg). Three models of shoes were used: shoes with a 10-degree rocker sole angle, shoes with a 15-degree rocker sole angle, and control shoes. Walknig speed was evaluated with 10-m walking test, while balance and dynamic postural control were assessed with the Berg balance Scale (BBS) and Star Excursion balance test, respectively. The Shapiro-Wilks test was used to examine the normality of data distribution, and repeated-measures ANOVA and Wilcoxon test were used to compare the effects of different rocker angles on balance and walking speed. The obtained data were analyzed in SPSS v. 22.
ResultsThere was no significant difference in walking speed (P= 0.993), dynamic postural balance at anterior (P= 0.835), posterolateral (P= 0.86), and posteromedial (P= 0.598) directions and balance obtained from BBS (P= 0.625) among the groups using three shoe models.
ConclusionIt seems that the use of rocker sole shoes does not affect the balance and walking speed of the elderly. This study supports the administration of shoes with toe-only rocker soles to the elderly.
Keywords: Balance, Walking speed, Elderly, Rocker sole, Toe-only rocker -
هدف بعد از جراحات منجر به قطع عضو، دیابت شایع ترین عامل قطع عضو اندام تحتانی است. قطع عضو پارشیال پا باعث به هم خوردن توزیع متوازن فشار و همچنین ایجاد اختلاف چشمگیر با توزیع عادی فشار کف پا می شود. پروتز ایده آل در این بیماران باید فشار را بر کل سطح پا پراکنده و از ایجاد فشار موضعی جلوگیری کند. هدف مطالعه حاضر طراحی و ساخت پروتز سیلیکونی جدید و بررسی تاثیر آن بر کاهش فشار کف پایی و متغیرهای فضایی مکانی راه رفتن در بیماران دیابتی با قطع عضو ترانس متاتارس است. روش بررسی این پژوهش شبه تجربی روی پنج بیمار دیابتی (سه زن و دو مرد) با قطع عضو ترنس متاتارسال (با میانگین سنی 4/18±59 سال) در سال 1396 انجام گرفت. نمونه گیری به صورت غیراحتمالی ساده بود و شرکت کنندگان در آزمایشگاه گروه ارتز و پروتز دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی ارزیابی شدند. این مطالعه در سه مرحله انجام شد. در فاز اول با استفاده از سنسور سنجش فشار مقاومتی از نوع FSR-402، نقاط پرفشار کف پایی در حین راه رفتن با پروتز سیلیکونی مرسوم، شناسایی شدند. فشار کف پایی بیش از 200 کیلوپاسکال، به عنوان حد آستانه در نظر گرفته شد. در فاز دوم مطالعه پروتز سیلیکونی جدید برای هر شرکت کننده با روش قالب گیری، جداگانه طراحی و ساخته شد. تزریق سیلیکون در دو مرحله صورت گرفت. در پروتزهای سیلیکونی مرسوم قسمت ازدست رفته پا تنها با یک نوع سیلیکون سفت بازسازی می شود. در فاز سوم مطالعه، پروتز سیلیکونی ارزیابی و با پروتز سیلیکونی مرسوم مقایسه شد. متغیرهای راه رفتن و میانگین حداکثر فشار کف پایی، با استفاده از حسگر سنجش فشار مقاومتی، هنگام استفاده از پروتز سیلیکونی مرسوم و پروتز سیلیکونی جدید به صورت قبل و بعد از سه هفته استفاده از پروتز جدید ارزیابی شدند. برای بررسی عادی بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیروویلکز و از آزمون های میانگین، انحراف معیار و میزان خطای استاندارد برای توصیف داده ها استفاده شد .داده ها با استفاده از نسخه 17 نرم افزار آماری SPSS و آزمون تی زوج در سطح معنی داری کمتر از 5 درصد تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها استفاده از پروتز سیلیکونی جدید میزان فشار کف پایی در قسمت های پاشنه، ناحیه میانی و ناحیه جلوی استامپ را کاهش داد (0/05>P) و به زیر حد آستانه رساند. همچنین باعث کاهش درد و فشار روی قسمت های داخل و خارج خط بخیه شد. مدت زمان فاز استانس و سرعت راه رفتن افزایش یافت، ولی تغییر مدت فاز سوئینگ معنی دار نبود (0/05<P). نتیجه گیری پروتز سیلیکونی جدید ساخته شده در مطالعه حاضر با داشتن سختی های متفاوت سیلیکون توانست به میزان زیادی از فشارهای نقطه ای بکاهد و با بهبود توزیع فشار در کف پا و در نواحی پرفشار مثل پاشنه، میانی و جلوی پا، فشار حاصل از تحمل وزن را بر کل سطح پلانتار باقی مانده اندام به صورت یکنواخت توزیع کند و باعث کاهش درد در این بیماران هنگام راه رفتن شود.کلید واژگان: پای دیابتی, زخم های کف پایی, قطع عضو پارشیال پا, پروتز سیلیکونی پاObjective Diabetic foot ulcers are significant complications of diabetes that can lead to amputation. Partial foot prostheses can be used to redistribute the plantar pressure on the residual limb to alleviate local pressures and prevent re-amputation at more proximal levels. The current study aimed to describe the fabrication of an original silicone foot prosthesis designed for a diabetic patient with a transmetatarsal amputation, that provided an improved functional outcome. Materials & Methods This quasi-experimental study was performed on 5 diabetic patients (3 women and 2 men) with transmetatarsal amputation (Mean±SD=59±4.18 years). We applied the nonrandomized sampling method. The study participants were evaluated at the Walking Laboratory of Orthotics and Prosthetics Department of the University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences. This study was conducted in three phases. In the first phase, high-pressure areas on the stump were identified using Force-Sensing Resistor sensors (FSR-402) during walking with conventional silicone prosthesis. A plantar pressure of ≥200 kPa was considered as high and the threshold point. In the second phase, the silicone injection was performed in two stages; using cast formers and wax. The new silicone prosthesis was individually designed and constructed for each participant. In the third phase, the new silicone prosthesis was evaluated and compared with conventional silicone prosthesis. The spatiotemporal parameters of gait and the mean value of maximum plantar pressure (using force-sensing resistor sensors) were evaluated during walking with conventional silicone prosthesis and new silicone prosthesis before and after 3 weeks of wearing the new prosthesis. The normal distribution of data was tested using the Shapiro-Wilks test; it revealed normality in the distribution of the obtained data. The Independent Samples t-test was used to compare the results of maximum plantar pressure and spatial-temporal parameters. All statistical analyses were performed in SPSS. The significance level was set at P<0.05. Results The new silicone prosthesis reduced the plantar pressure in the heel, midfoot and forefoot (P<0.05) and reached below the threshold point. Moreover, it reduced pain and pressure in the line of stitches (P<0.05). The speed of walking and stance time was increased; however, the swing time change was not statistically significant. Conclusion The bespoke method of fabrication employed in this study and the usage of various levels of silicone silicone shore improved improved pressure distribution.Keywords: Diabetic foot, Plantar ulcers, Partial foot amputation, Silicone foot prosthesis
-
هدف سکته مغزی به دنبال قطع یا اختلال خون رسانی به قسمتی از مغز ایجاد می شود. عوارض ناشی از سکته مغزی، می تواند از عوارض جزئی همانند علائم عصبی تا اختلالات خیلی شدید، بسته به محل و شدت آسیب دیدگی متفاوت باشد. همی پارزی یکی از شایع ترین اختلالات در افراد دچار سکته مغزی در فاز حاد این عارضه است. برخی اختلالات دیگر نیز همچون اختلالات تعادلی وضعیتی نیز ممکن است به دنبال سکته مغزی مشاهده شود. تمامی اختلالات نورولوژیکی ناشی از سکته مغزی ممکن است سبب محدودیت دامنه حرکتی افراد از رنج کم تا زیاد شود. بازیابی توانایی راه رفتن یکی از مهم ترین اهداف توان بخشی افراد دچار سکته مغزی است. از این رو استفاده از وسایل کمکی همچون ارتزها می تواند برای این افراد مفید واقع شود. یکی از متداول ترین روش های درمانی برای کنترل عارضه دراپ فوت ناشی از سکته مغزی استفاده از ارتزهای مچ پا-پایی است. ارتز مچ پا-پایی با فراهم کردن ثبات مچ و قرار دادن پا در وضعیت مطلوب از افتادگی پا و سایر حرکات ناخواسته جلوگیری می کند و باعث می شود تا راه رفتن عادی شود. هدف مطالعه مروری حاضر ارزیابی تاثیرگذاری ارتزهای مچ پا-پایی بر تعادل و مولفه های زمانی مکانی، کینتیکی و کینماتیکی راه رفتن افراد با عارضه دراپ فوت ناشی از سکته مغزی است.
روش بررسی جست وجو در پایگاه های اطلاعاتی گوگل، اشپرینگر، ساینس دایرکت، پابمد، و اوید برای یافتن مطالعات در بازه زمانی 1996 تا 2016 که تاثیر ارتوزهای مچ پا- پایی را در افتادگی مچ سنجیده اند، انجام شده است. پس از بررسی و طبقه بندی مقالات به دست آمده، مقالات موجود بر اساس متغیرهای زمانی مکانی راه رفتن، کینتیک، کینماتیک و تعادل تحلیل شدند. در نهایت 21 مطالعه جهت ارزیابی نهایی انتخاب شدند.
یافته ها 21 مقاله درباره تاثیر ارتز مچ پا-پایی بر متغیرهای راه رفتن افراد دراپ فوت ناشی از سکته مغزی تجزیه وتحلیل شده است. متغیر زمانی مکانی در 14 مقاله و مولفه های کینتیک و کینماتیک در هفت مقاله ارزیابی شده است. ارتز مچ پا-پایی تاثیر معناداری بر طول و عرض گام داشته است، ولی بر سرعت، کادنس، قرینگی راه رفتن و تعادل افراد تاثیر معنادار نداشته است. همچنین استفاده از ارتز مچ- پایی سبب بهبود مولفه های کینتیکی راه رفتن، کینماتیک مچ پا و کینماتیک زانو در فاز ایستایی می شود، ولی بر کینماتیک مفصل زانو در فاز نوسانی و کینماتیک مفصل هیپ در صفحه فرونتال و ساجیتال تاثیر چندانی نداشته است. درباره تاثیر ارتز بر ممان اینرسی و پاور مفاصل مطالعات اندکی وجود داشت، ولی نتیجه حاکی از نبود تفاوت معنادار در این مولفه ها بود.
نتیجه گیری این مطالعه نشان داد مدل های مختلف ارتز مچ پا-پاییاستاتیک یا دینامیک، بسته به جنس و طراحی شان، تاثیرهای متناقضی بر تعادل، مولفه های کینتیک، کینماتیکی و متغیرهای راه رفتن افراد سکته مغزی می گذارند. استفاده از ارتزهای مچ پا-پایی در مقایسهکلید واژگان: سکته مغزی, افتادگی مچ, ارتزهای مچ پا-پایی, متغیرهای راه رفتنObjective Stroke occurs when the supply of blood to the brain is either interrupted or reduced. The clinical presentation varies from minor neurological symptoms to severe deficits, depending on the location and the size of the brain lesion. Hemiparesis is one of the most striking features in the acute phase. Many other deficits may also be present, including postural imbalance. All persistent neurological deficits may cause more or less severe activity limitations in several domains of human functioning. Regaining walking ability is a major goal during the rehabilitation of stroke patients. Therefore, using orthoses can be beneficial for them. Ankle-Foot Orthoses (AFOs) is one of the most common therapeutic approaches to control foot drop among stroke patients. AFOs prevent drooping or other unintended movements of the foot and ankle by providing stability in optimum conditions. It also helps in regaining normal walking posture in stroke patients. The aim of this review was to evaluate the efficiency of the AFOs on balance and examine the effectiveness of temporal spatial and kinetic gait kinematics in stroke patients with foot drop.
Materials & Methods Science Direct, Springer, Google Scholar, PubMed, Ovid databases were searched for articles published between 1996 and 2016 of studies on patients with drop foot wearing the AFOs. After reviewing and categorizing the articles, they were analyzed based on spatiotemporal parameters, gait kinetics, gait kinematics and stability. A total of 21 articles were selected for final evaluation.
Results Twenty-one articles were analyzed in relation to the effect of the AFOs on gait parameters in stroke patients. Spatiotemporal parameters were evaluated in 14 articles, and kinetics and kinematics parameters were analyzed in seven articles. AFOs have a significant impact on the length and width of the steps but had no significant effect on speed, cadence, symmetry of gait and balance. Also, AFOs improved kinetic parameters of gait, ankle kinematics and kinematics of the knee in the static phase but had no significant effect on knee joint kinematics and kinematics of the hip joint in the frontal and sagittal. There are a few studies with regard to the effects of AFOs on the moment of inertia and joints power, but the results of the present study showed no significant difference in these parameters.
Conclusion This study showed that the AFOs based on the models (static or dynamic) had a paradoxical effect on balance, kinetic and kinematic parameters of gait in the stroke patients. AFOs had a significant improvement in balance, kinetic and kinematic parameters of gait compared to those without orthosis situation in the stroke patients. According to the result of this study, depending on the patient's needs and situation, the best and the most suitable ankle foot orthoses should be designed and custom molded for them.Keywords: Stroke, Drop foot, Ankle foot orthoses, Gait parameters -
هدفمطالعه حاضر به منظور بررسی اثر ارتز تغییریافته) Floor Reaction AFO (FLRAFO بر عملکرد راه رفتن در کودک مبتلا به فلج مغزی طراحی شده است.روش بررسیدر این مطالع ه یک کودک مبتلا به فلج مغزی دوطرفه به مدت شش هفته ارتز تغییریافته را پوشید. اثربخشی فوری ارتز شش هفته بعد از استفاده از ارتز مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای اندازه گیری شده شامل سرعت، کادانس و طول گام، به علاوه دامنه حرکتی مفاصل ران، زانو و مچ پا توسط دستگاه حرکتی وایکن ثبت شد.یافته هاطول گام، کادانس و سرعت راه رفتن با پوشیدن ارتز افزایش یافته است. با پوشیدن این ارتز دامنه حرکتی مچ پای کودک کاهش یافت. بعد از 6 هفته، میانگین دامنه حرکتی زانو به هنگام راه رفتن با ارتز که در ابتدا 72/13 ± 8/36 بود به 10/1 ± 0/43 درجه افزایش یافت. بعد از 6 هفته استفاده از ارتز به نسبت روز اول پوشیدن ارتز، زاویه خم شدن مفصل ران در تماس اولیه پاشنه و نیز میزان انتقال بازشدن در مرحله ایستایی کاهش یافت.نتیجه گیریارتز تغییر یافته می تواند سبب بهبود پارامترهای راه رفتن در کودکان مبتلا به فلج مغزی شود.
کلید واژگان: راه رفتن, ارتز تغییر یافته, فلج مغزی, پارامترهای زمانی مکانی, سینتیک, سینماتیکObjectiveThis study was designed to evaluate the effectiveness of a modified Floor Reaction Ankle Foot Orthosis (FRAFO) design on gait performance in boy with cerebral palsy.Materials and MethodsIn this study, one boy with diplegic cerebral palsy (CP) wore a modified FRAFO bilaterally for six weeks. Immediate effectiveness of the orthosis on improving gait and also following six weeks of gradual orthosis use were recorded. Primary outcome measures were walking speed, cadence and stride length, plus hip, knee and ankle joints range of motion that recorded by VICON motion analysis system.ResultsCadence, stride length and walking speed were all increased when the Boy with CP wore the modified FRAFO. The boy demonstrated a reduction in ankle ROM when using the modified FRAFO. The mean knee joint ROM was increased from 36.8±13.72 degrees when walking with an orthosis at baseline to 43.0±1.10 degrees when walking with an orthosis after six weeks of use. Boy with the modified FRAFO also had decreased hip flexion angle at initial contact and an extension shift during stance phase following 6 weeks of orthosis use compared to when initially donning it.ConclusionsA modified FRAFO can improve gait parameters in children with cerebral palsy.Keywords: walking, modified FRAFO, cerebral palsy, temporal spatial parameters, kinematics -
زمینههدف از تجویز ارتزها برای کودکان فلج مغزی، تاثیر بر ساختار بدن و کمک به عملکرد آن هاست. ارتزهای پوششی الاستیک نسل جدیدی از ارتزها در زمینه توان بخشی راه رفتن کودکان فلج مغزی هستند.هدفمطالعه به منظور تعیین اثر ارتز پوششی الاستیک بر عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دیپلژیک انجام شد.مواد و روش هادر این مطالعه نیمه تجربی، 16 کودک فلج مغزی اسپاستیک دیپلژیک در سال 1389 در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی ارزیابی شدند. برای ارزیابی سرعت و میزان تغییر در راه رفتن کودکان از آزمون های استاندارد استفاده شد. معیار اصلاح شده اشورث و الکتروگونیومتر برای ارزیابی میزان تون عضلانی و میزان دامنه حرکتی زانو استفاده شد. داده ها با آزمون های آماری تی زوجی و اسمیرنوف کولموگروف تحلیل شدند.یافته هاتفاوت میزان زاویه زانو، سرعت راه رفتن و میزان تغییرات راه رفتن قبل و بعد از استفاده از ارتز به ترتیب 61/4 ± 31/18- درجه، 82/1 ± 50/0- متر بر ثانیه و 51/1 ± 18/4 بود. تفاوت میزان اسپاستیسیتی عضله های ترای سپس سورائی 34/0 ± 56/1 به دست آمد. اختلاف بین سرعت راه رفتن و میزان اسپاستیسیتی در دو مرحله از نظر آماری معنی دار نبود، ولی تفاوت بین میزان زاویه زانو و تغییرات راه رفتن قبل و بعد از استفاده از ارتز از نظر آماری معنی دار بود (05/0 P <).
نتیجه گیریبا توجه به یافته ها، به نظر می رسد ارتز پوششی الاستیک می تواند موجب بهبود راه رفتن و زاویه زانو شود، ولی در افزایش سرعت راه رفتن و میزان اسپاستیسیتی کودکان فلج مغزی تاثیری ندارد.
کلید واژگان: ارتز دینامیکی, فلج مغزی, تون عضلانیBackgroundThe purpose of orthotics prescription for children with cerebral palsy (CP) is to affect body structure and to help their function. Dynamic orthotics is a new generation of orthotics in gait rehabilitation of children with CP.ObjectiveThe aim of the present study was to evaluate the effect of neoprene dynamic orthoses on motor function of children with spastic diplegic CP.MethodsThis quasi-experimental study was conducted on 16 children with spastic diplegic CP at University of Social Welfare and Rehabilitation, during 2010-11. Standard tests have been used for evaluating the walking speed and the gait variation in children. Muscle spasticity and knee range of motion were assessed by modified Ashworth’s scale and electro-goniometry. Data were analyzed by Kolmogorov Smirnov test and paired T-test.FindingsKnee joint angle, walking speed and gait variation were -18.31±4.61 (degree), -0.50±1.82 (m/s) and 4.18±1.51, respectively. The triceps surae muscle spasticity was 1.56±0.34. After application of the orthoses, the differences of walking speed and muscle spasticity were not significant but the differences of knee joint angle and gait variation were statistically significant (P <0.05).ConclusionWith regard to the results, Neoprene dynamic orthoses can improve the gait variation and knee joint kinematic but it is not effective on muscle spasticity and walking speed.Keywords: Dynamic Orthosis, Cerebral Palsy, Muscle Spasticity -
زمینه و هدفبهبود در راه رفتن غیرطبیعی کودکان مبتلا به فلج مغزی، اغلب یک هدف کلیدی در توانبخشی ارتوزها است. این مطالعه به منظور طراحی و ساخت ارتوز دینامیکی نئوپرنی و تعیین اثر آن بر راه رفتن کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دای پلژی انجام شد.روش بررسیاین مطالعه شبه تجربی روی 12 کودک (7 پسر و 5 دختر) مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دای پلژی در مرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب کودکان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران در سال 1389 انجام شد. ابتدا ارتوز دینامیکی نئوپرنی برای هر کودک به طور اختصاصی طراحی و ساخته شد. سپس به مدت شش هفته و روزانه به مدت 8-6 ساعت توسط کودکان استفاده گردید. از آزمون استاندارد راه رفتن ده متری برای ارزیابی سرعت، از معیار Visual Analogue Scale برای تعیین میزان تغییرات راه رفتن و از الکتروگونیومتر برای ارزیابی میزان دامنه حرکتی زانو استفاده شد. اطلاعات قبل و بعد استفاده از ارتوز ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-16 و آزمون های آماری Kolmogorov-Smirnov و Paired t-test تجزیه و تحلیل شدند.یافته هامیزان تغییرات قبل و بعد استفاده از ارتوز در میزان زاویه زانو 4.61±18.31- درجه، سرعت راه رفتن 1.82±0.50- متر بر ثانیه و راه رفتن 1.51±4.18 تعیین شد. میزان بهبودی در زاویه زانو و راه رفتن پس از استفاده از ارتوز معنی دار بود (P<0.05). تغییرات مقادیر در سرعت راه رفتن قبل و بعد استفاده ارتوز از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که ارتوز دینامیکی نئوپرنی سبب بهبود تغییرات راه رفتن و زاویه زانو کودکان مبتلا به فلج مغزی می گردد.
کلید واژگان: فلج مغزی, ارتوز دینامیکی نئوپرنی, راه رفتن, زوایه زانوBackground And ObjectiveImproving the ability to walk is often a key target for the treatment of abnormal gait in children with spastic diplegic cerebral palsy (CP). One of the goals of orthotic rehabilitation is to improve walking in this field. The aims of this study was to design and manufacture the dynamic neoprene orthoses and evaluate its impact on the gait parameters in children with cerebral palsy.Materials And MethodsThis quasi-experimental study was done on 12 children with spastic CP at University of Social Welfare and Rehabilitation، in Tehran، Iran during 2010-11. Initially neoprene dynamic orthosis is designed specifithy for each subject، this neoprene dynamic orthosis was used for six weeks and 6-8 hrs daily. For evaluating the walking speed and the gait variation، 10 meter walking test and visual analogue scale have been used. Modified Ashworth’s Scale and electro-goniometre were used to assess muscle spasticity and the flexion degrees of knee joint. Data were analyzed using SPSS-16، Kolmogorov-Smirnov and Paired t-tests.ResultsThe alteration of knee flexion angle، walking speed and walking distance following dynamic orthosis were -18. 31±4. 61 (degree)، -0. 50±1. 82 (meter) and 4. 18±1. 51، respectively. The improvement in knee joint angle and walking following dynamic orthosis was significant (P<0. 05)، but the walking speed was not significant.ConclusionThis study showed that neoprene dynamic orthosis can improve knee flexion angle and walking distance among children with spastic diplegic cerebral palsy.Keywords: Spastic diplegic cerebral palsy, Neoprene dynamic orthosis, Walking, Knee flexion angle -
زمینه و هدفاستئوآرتریت مفصل تراپزیومتاکارپال سبب کاهش قدرت اندام فوقانی شده و زندگی مستقل افراد مسن را با خطر مواجه می کند. کاهش توانایی در انجام فعالیت های مفرح و شرکت در فعالیت های اجتماعی شروعی برای کاهش کیفیت زندگی در این بیماران است. این مطالعه به منظور تعیین اثر اسپلینت های سفارشی و پیش ساخته انگشت شست دست بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتروز مفصل تراپزیومتاکارپال انجام شد.روش بررسیاین مطالعه شبه تجربی روی 24 بیمار بالای 60 سال مبتلا به استئوآرتریت مفصل بازیلار انگشت شست در گروه ارتز و پروتز دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران به صورت موازی با دوره درمان 8 هفته در سال 90-1389 انجام شد. 12 فرد سالم به عنوان گروه کنترل برای مقایسه کیفیت زندگی در نظر گرفته شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه 12 نفری تقسیم شدند. در گروه اول اسپلینت پیش ساخته و برای گروه دوم اسپلینت سفارشی ساخت، به کار رفت. به منظور اندازه گیری کیفیت زندگی گونه فارسی پرسشنامه SF36 استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-16 و paired t-test تجزیه و تحلیل شدند.یافته هادر مقایسه کیفیت زندگی بین بیماران مبتلا به استئوآرتریت با گروه کنترل در تمام ابعاد عملکرد جسمی، محدودیت جسمی، درد جسمی، سلامت عمومی، نشاط، عملکرد اجتماعی، مشکلات روحی و سلامت روان اختلاف آماری معنی داری مشاهده گردید (P<0.05). استفاده از اسپلینت باعث بهبود ابعاد موثر بر کیفیت زندگی در بیماران شد؛ ولی اختلاف معنی داری بین دو نوع اسپلینت پیش ساخته و سفارشی ساخت در اثرگذاری بر کیفیت زندگی مشاهده نگردید.نتیجه گیریاین مطالعه نشان دهنده افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به استئوآرتریت مفصل کارپومتاکارپال اول در استفاده از اسپلینت بود و تفاوتی بین اسپلینت های پیش ساخته و سفارشی ساخت وجود نداشت.
کلید واژگان: کیفیت زندگی, آرتروز, مفصل تراپزیو متاکارپ, اسپلینتBackground And ObjectiveThe first carpometacarpal joint osteoarthritis reduced the ability of upper limb in elderly with subsequent disability in physical activities. This study was carried out to determine the effect of prefabricated and custom-made splints on quality of life in the first carpometacarpal joint osteoarthritis.Materials And MethodsThis quasi-experimental study was done on 24 elderly (>60 years of age) patients with the first carpometacarpal joint osteoarthritis and 12 matched healthy subjects in Tehran rehabilitation University during 2010-11. Patients assigned randomly in two groups with 8 weeks treatment period، prefabricated thumb and custom-made splints. Persian version of The Short Form 36 quastioner (SF36) was used to assess the quality of life. Data were analyzed using SPSS-16 and paired t-test.ResultsThere were significant differences between osteoarthritis patients and healthy subjects in the quality of life according to SF36 score physical health problem (P<0. 05)، general health (P<0. 05)، limitations of activities (P<0. 05)، emotional health problem (P<0. 05)، social activities (P<0. 05)، pain (P<0. 05)، energy and emotions (P<0. 05). Using splints significantly improved the quality of life of patients، but there was no significant difference between two splints in improving the quality of life.ConclusionPrefabricated and custom-madeKeywords: Quality of life, Osteoarthritis, First carpometacarpal joint, Splint -
زمینه و هدف
کاهش ارتفاع پاشنه کفش ممکن است؛ سبب افزایش میزان فعالیت عضلانی در گروه عضلات ناحیه شکمی شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر ارتفاع کمتر از حد استاندارد پاشنه کفش روی فعالیت عضلات شکم در دختران سالم انجام شد.
روش بررسیاین مطالعه شبه تجربی به صورت قبل و بعد روی 48 دختر سالم در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران طی سال 1388 انجام شد. نمونه گیری به صورت غیراحتمالی در دسترس بود. 24 فردی که حداقل شش ماه از کفش هایی با ارتفاع پاشنه کمتر از مقدار 3.4 سانتی متر استفاده نموده بودند؛ در گروه اول قرار گرفتند و 24 فرد استفاده کننده از کفش دارای پاشنه استاندارد (3.4 سانتی متر) به مدت حداقل شش ماه؛ در گروه دوم قرار گرفتند. در مرحله بعدی از گروه اول خواسته شد تا برای شش ماه از کفش هایی با پاشنه استاندارد و با ارتفاع 3.4 سانتی متر استفاده نمایند. بعد از استفاده شش ماهه از کفش هایی با پاشنه استاندارد؛ آنان دوباره مورد آزمون قرار گرفتند. میزان فعالیت عضلانی رکتوس ابدومینوس و مایل خارجی با استفاده از دستگاه Kinsiologic Electromyography اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون های تی زوجی، مستقل و اسمیرونوف کولموگروف تجزیه و تحلیل شدند.
یافته هامیانگین و انحراف معیار فعالیت عضلانی برای گروه اول و گروه دوم در عضله مایل خارجی به ترتیب 3.15+-9.72 و 2.47+-7.87 میکروولت و در عضله رکتوس ابدومینوس 3.58+-11.60 و 3.46+-9.81 میکروولت تعیین شد. میزان فعالیت عضلات در گروه اول در دو مرحله قبل و بعد از استفاده از کفش دارای پاشنه استاندارد از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05).
نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از کفش دارای پاشنه کوتاه تر از حد استاندارد، میزان فعالیت عضلات شکمی را افزایش می دهد.
کلید واژگان: فعالیت عضلانی, رکتوس ابدومینوس, مایل خارجی, الکترومیوگرافی, پاشنه کفشBackground And ObjectiveThe reduction of shoe heel height can increase abdominal muscles activity. This study was conducted to evaluate the effect of low shoe heel height on the trunk muscle activity in young healthy females.
Materials And MethodsIn this quasi- experimental (Pre-post) study, 48 healthy females were evaluated at University of social welfare and rehabilitation at 2009-2010. Females were selected in a non probability sampling manner and divided randomly into two groups. Subjects in the first group (12 females) were used low heel height shoes(less than 3.4 cm) for six months. The second group (12 female) was used standard heel shoes height (3.5-5 cm) for six months. After the end of the first step of study, females in first group were used standard heel shoes height (3.5-5 cm) for six months. The Kinsiologic Electromyography instrument was used to test the Electromyography magnitude of rectus abdominal and external oblique activity. Data was analyzed with Paired and independent T student and Kolmogorrov-Smirnov tests.
ResultsMuscle activity in first and second groups at external oblique was 9.72±3.15 μν and 7.87±2.47 μν and at rectus abdominal was 11.60±3.58 μν and 9.81±3.46 μν respectively. Muscle activity before and after using standard shoe heel height was significant (p<0.05).
ConclusionIt seems that using lower heel shoes height increase the trunk muscle activity.
-
زمینه و هدف
روش های متنوع جراحی و غیرجراحی برای درمان پارگی تاندون آشیل استفاده می شود. یکی از روش های درمان غیرجراحی پارگی تاندون آشیل، استفاده از بریس های عملکردی می باشد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر بریس عملکردی با تحمل وزن و بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا بر درمان بیماران مبتلا به پارگی تاندون آشیل انجام گردید.
روش بررسیدر این مطالعه شبه تجربی 17 بیمار مبتلا به پارگی تاندون آشیل مراجعه کننده به کلینیک های ارتوپدی فنی شهر تهران در سال 1387 بررسی شدند. 3 بیمار در طی مطالعه حذف شدند و 14 بیمار باقی مانده به طور تصادفی به دو گروه بریس عملکردی با تحمل وزن و بریس عملکردی بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا تقسیم شدند. مقدار درد، قدرت پلانتار فلکشن و دورسی فلکشن و نیز مدت زمان لازم برای افزایش مقدار دورسی فلکشن بریس و رسیدن به وضعیت نوترال اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-13 و آزمون های تی مستقل، تی زوجی و اسمیرونوف کولموگروف تجزیه و تحلیل شدند.
یافته هاسه نفر از 17 بیمار مطالعه را به پایان نرساندند. در هر گروه تفاوت میزان درد و قدرت دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن در دو مرحله قبل و بعد از مداخله از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05)؛ ولی بین دو گروه تفاوتی در میزان درد، قدرت دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن از نظر آماری وجود نداشت.
نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که هر دو نوع بریس عملکردی با تحمل وزن و بریس عملکردی بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا به یک میزان در کاهش درد و نیز مدت زمان لازم برای رسیدن مچ به وضعیت نوترال و افزایش قدرت دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن بیماران موثر می باشند.
کلید واژگان: پارگی تاندون آشیل, بریس عملکردی, دردBackground And ObjectiveThere has been considerable debate regarding the best treatment of the Achilles tendon rupture. One of the nonoperative treatment method for Achilles tendon rupture is using the functional brace. The aim of this study was to evaluate the effect of the functional brace with/without patellar tendon bearing on treatment of patients with Achilles tendon rupture.
Materials And MethodsIn this semi expremental study, 17 patients with Achilles tendon rupture were recruited and randomly allocated into 2 groups: functional brace with patellar tendon bearing and functional brace without patellar tendon bearing. Pain, plantar and dorsi flexion strength and the required time for progressively increased dorsi flexion position in orthoses to reach the neutral position were measured. Data analyzed with SPSS-13, independent t-test and Smironov-Kolomogrov.
ResultsThree patients were excluded during follow up and finally this study was done on 14 patients. The difference of the pain intensity and the plantar and dorsi flexion, in each group, before and after the intervention was significant (P<0.05), but the difference between two groups after intervention in all variables was not significant.
ConclusionThis study showed that both brace with/without patellar tendon bearing are effective on improvement of pain and the plantar flexion and dorsi flexion strength and also are effective in required time to reach the neutral position.
-
زمینه
پارگی تاندون آشیل یک عارضه ناتوان کننده است و حدود 11 تا 18 درصد کل پارگی های تاندونی را به خود اختصاص می دهد.
هدفمطالعه به منظور مقایسه تاثیر بریس عملکردی با و بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا بر قدرت فلکسیون کف پا و میزان رضایت بیماران مبتلا به پارگی تاندون آشیل انجام شد.
مواد و روش هااین مطالعه شبه تجربی در سال 1387 در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران انجام شد. 17 بیمار با پارگی تاندون آشیل وارد مطالعه شدند که 3 نفر در مراحل پی گیری حذف و تنها 14 نفر مطالعه را به پایان رساندند. این افراد به طور اتفاقی در دو گروه تقسیم بندی شدند. میزان رضایت، قدرت پلانتار فلکشن و نیز محیط کاف بیماران اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی و اسمیرونوف کولموگروف تجزیه و تحلیل شدند.
یافته هادر مورد محیط کاف و قدرت پلانتار فلکشن تفاوت معنی داری بین دو مرحله قبل و بعد از مداخله در هر گروه وجود داشت (برای محیط کاف در هر دو گروه و قدرت فلکسیون کف پا در گروه با تحمل وزن از تاندون پاتلا 001/0=p و برای در گروه بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا 002/0=p). هیچ تفاوت معنی داری بین دو گروه بعد از مداخله در مورد هیچ یک از متغیرها وجود نداشت.
نتیجه گیریبر اساس یافته ها؛ هر دو نوع ارتز در افزایش قدرت پلانتار فلکشن و کاهش حجم کاف بیماران موثر بودند ولی هیچ تفاوتی بین ارتزها از نظر میزان تاثیر بر متغیرها وجود نداشت.
کلید واژگان: آسیب های تاندون, تاندون آشیل, میله ها (وسایل کمکی ارتوپدی), کف پا, رباط کشکک زانو -
سابقه و هدفهدف از این مطالعه بررسی تاثیر ارتز لومبو ساکرال اصلاح شده بر کاهش علائم بیماران مبتلا به اسپوندیلولایزیس می باشد.
مواد و روش هادر این مطالعه 30 بیمار مبتلا به اسپوندیلولایزیس (19 زن و 11 مرد) که به مرکز ارتوپدی فنی خصوصی شهر تهران مراجعه کرده بودند به روش غیر احتمالی در دسترس انتخاب شدند. میانگین سن آن ها 06/37 با دامنه 22 تا 57 سال و میانگین مدت کمر درد تا زمان تشخیص 76/30 ماه بود. به بیماران توصیه شد از ارتز لومبو ساکرال اصلاح شده به مدت 3 ماه و به صورت 23 ساعت در شبانه روز استفاده نمایند. این ارتز یک تکه ای بوده و جهت استفاده از قسمت جلو باز می شود. این ارتز در قدام از سمفیزپوبیس تا گزیفوئید و در خلف از هفتمین مهره پشتی تا اوج برجستگی عضلات گلوتئال را می پوشاند.
یافته هانتایج نشان می دهد که استفاده از این ارتز باعث کاهش درد کمر و لگن، درد پا و افزایش توانایی عمل کردی بیماران طی 3ماه استفاده گردیده است. میانگین کاهش زاویه لوردوز لومبار 21/2 و زاویه لومبوساکرال 92/0 درجه بود ولی اختلاف آن ها قبل و بعد از استفاده از ارتز معنی دار نشد. در این مطالعه بیمارانی که طول دوره بیماری کوتاه تری تا زمان تشخیص داشتند به نتایج رضایت بخش تری رسیدند.نتیجه گیرینتایج این تحقیق نشان می دهد که ارتز لومبوساکرال اصلاح شده می تواند به عنوان یک روش غیر جراحی برای درمان بیماران مبتلا به اسپوندیلولایزیس مفید باشد.
کلید واژگان: ارتز لومبو ساکرال اصلاح شده, اسپوندیلولایزیس, ناتوانی عمل کردیIntroductionIn this study, the effect of modified lumbo sacral orthoses on lordosis and lumbosacral angle and reliving pain and functional disability was investigated.Materials And Methods30 patients (19 females, 11 males) with spondylolysis (aged between 22-57 years) were sampled in a simple randomized manner. They had a history of low back pain for 30.7 (in average) months. Modified lumbo sacral orthoses was prescribed for 3 months (23 hours daily). The brace was unique, bridged between xyphoid process to pubic symphysis anteriorly and seventh lumbar vertebrae to gluteal prminency posteriorly.ResultsOur results show that 3-months using the modified lumbo sacral orthoses resulted in significant decrement in pain and improvement in functional ability of patients. Although lordosis and lumbosacral angles decreased to 2.21 and 0.92 degrees, respectively, but these changes were not significant. Finally, patients with the lower duration of low back pain showed better results.ConclusionOur findings indicate that the modified lumbosacral orthoses, as a non-invasive procedure, can be used for conservative treatments in spondylolysis patients -
سابقه و هدفالتهاب نیام کف پایی موجب ایجاد پلانتار فاشیاتیس می گردد. درمان های غیر جراحی این عارضه شامل ب هکارگیری روش های فیزیوتراپی و ارتز می باشد. هدف از این مطالعه؛ مقایسه تاثیر ارتز عملکردی با ارتز اصلاح شده بر بهبود درد بیماران مبتلا به پلانتار فاشیاتیس می باشد.مواد و روش هااین مطالعه از نوع تجربی می باشد. 30 بیمار مبتلا به پلانتار فاشیاتیس شامل 7 مرد و 23 زن با دامنه سنی 25 - 45 سال)میانگین 64 / 4± 34 در گروه ارتز عملکردی و 05 / 5± 35 در گروه ارتز اصلاح شده(از بین نمونه های در دسترس، با روش غیر احتمالی ساده، انتخاب گردیده و در دو گروه 15 نفری به طور تصادفی قرار گرفتند. به گروه اول ارتز عملکردی و به گروه دوم ارتز اصلاح شده داده شد. از پرس شنامه FAOS برای ارزیابی درد بیماران استفاده گردید. دو مرحله شامل یک مرحله قبل از مداخله و مرحله دیگر شامل 4 هفته بعد از مداخله می باشد. از آزمون های تی مستقل و زوجی؛ اسمیرونوف کولموگروف برای تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 13 استفاده گردید.
یافته هابعد از انجام آزمون تی زوجی، سطح معناداری در گروه با ارتز عملکردی در دو مرحله قبل و بعد مداخله 001 / 0 و در گروه با ارتز اصلاح شده برابر 229 / 0 می باشد. در آزمون تی زوج سطح معناداری دو گروه در مرحله بعد از مداخله برابر 00 / 0 بوده است (05 /. (P<0نتیجه گیریبر اساس نتایج تحقیق می توان گفت؛ ارتز عملکردی در بهبود درد بیماران مبتلا به پلانتار فاشیاتیس موثرتر عمل کرده است.
کلید واژگان: پلانتار فاشیاتیس, درد, ارتز عملکردی, ارتز اصلاح شدهBackgroundPlantar fascia inflammation will result in plantar fasciitis. Nonsurgical treatments include the use of orthosis and physical therapy techniques. The goal of this study was a comparison between the effect of functional foot orthosis and modified foot orthosis on improvement of pain in patients with plantar fasciitis.Materials and MethodsIn this experimental study, 30 patients with plantar fasciitis including 7 male and 23 female, age 25-45 yrs old (34±4.64, 35±5.02), were selected by non probability sampling. Patients were randomly allocated in two groups with 15 patients in each group. First group used functional foot orthosis and second group used modified foot orthosis. FAOS questionnaire was used for evaluating the pain, once before intervention and once 4 weeks after the intervention. Data were analyzed using paired and independent T-test and Smironov-Kolomogrov in SPSS13.ResultsThe difference between groups with functional foot orthosis, before and after the intervention was 0.001, using paired T-test and it was 0.229 in group with modified foot orthosis. Independent T-Test showed a significant difference between two groups after the intervention (p<0.05).ConclusionAccording to the findings of this study, functional foot orthosis was more effective on improvement of pain in patients with plantar fasciitis than modified foot orthosis.Keywords: Plantar Fasciitis, Pain, Functional Foot Orthosis, Modified Foot Orthosis -
هدفاین پژوهش با هدف طراحی و ساخت نوع جدیدی از اسپلینت عنکبوتی و مقایسه تاثیر آن با اسپلینت فلزی معمول بر بهبود عملکرد دست بیماران دارای آسیب عصب رادیال انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه شبه تجربی از بیماران دارای آسیب عصب رادیال که به درمانگاه بیمارستان های سینا و امام خمینی تهران مراجعه کرده بودند، 24 نفر به طور تصادفی انتخاب و پس از تخصیص تصادفی تعادلی به دو گروه، تحت درمان به دو روش استفاده از اسپلینت جدید و اسپلینت فلزی معمول قرار گرفتند. میزان دامنه حرکات مفصلی مفاصل مچ، کف دستی-انگشتی، بین انگشتی نزدیک، بین انگشتی دور و همچنین میزان راحتی و اگزمای پوستی بیماران قبل از مداخله و 4 ماه پس از استفاده از اسپلینت ها ارزیابی و نتایج حاصل با استفاده از آزمون های آماری مجذور خی و تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.یافته هامیانگین دامنه حرکتی مفاصل مچ (0/001>p)، کف دستی-انگشتی (0/003=p) و بین انگشتی نزدیک (0/029=p) بین دو گروه تفاوت معناداری داشت، ولی دامنه حرکتی مفصل بین انگشتی دور دو گروه تفاوت معناداری نداشت (0/054=p)، اگرچه نتایج بهبودی گروه اسپلینت عنکبوتی در این مفصل نیز بهتر از گروه دیگر بود.نتیجه گیریاسپلینت جدید طراحی شده و اسپلینت فلزی معمول هر دو در بهبودی عوارض ناشی از آسیب عصب رادیال(عدم اکستنشن انگشتان، افتادگی مچ و بدشکلی ثانویه) موثر می باشند، ولی اسپلینت جدید به مراتب بهتر از اسپلینت قدیمی عملکرد دست را بهبود می بخشد.
کلید واژگان: اسپلینت عنکبوتی, اسپلینت داینامیک, آسیب عصب رادیالObjectiveThe goal of this study was to design and manufactureAWT IMAGE the novel spider splint and compare its effect with conventional metallic splint on improvement of hand function in patients with radial nerve injury.Material and MethodsIn this quasi experimental study, 24 patients with radial nerve injury from clinics of Sina and Imam Khomeini hospitals who were randomly selected and assigned into two groups by balanced randomized method, were treated with new splint and conventional metallic splint. For the first visit range of motion at wrist, Metacarpophalangeal, Proximal interphalangeal and Distal interphalangeal joints was measured and evaluated the comfortance level and skin eczema. After 4 months follow up the variables was evaluated again. Data were analyzed by Chi square and Independent T tests.ResultsThe range of motion of joints at Wrist (p<0.001), Metacarpophalangeal (p=0.003) and Proximal interphalangeal (p=0.029) were significantly more in spider splint group thant other group, but there was no significant difference in range of motion of Distal interphalangeal joint (p=0.054), although function improvement of Distal interphalangeal joint was better too in spider splint group tha other group.ConclusionThe new splint and conventional metallic splint were effective on improvement of radial nerve problems (fingers disextension, drop wrist and secondary deformity), but new splint was more effective on hand function improvement.Keywords: Spider splint, Dynamic splint, Radial nerve injury -
هدفهدف این پژوهش طراحی و ساخت نوع جدیدی از اسپلینت عنکبوتی و مقایسه تاثیر اسپلینت جدیدبا اسپلینت فلزی مرسوم بر بهبود عملکرد دست در بیماران دارای آسیب عصب رادیال بوده که در درمان آنها مورد استفاده قرار می گیرد.
روش بررسیدر این تحقیق24 بیمار که دارای آسیب عصب رادیال بوده تحت درمان به دو روش استفاده از اسپلینت جدیدو اسپلینت فلزی مرسوم قرار گرفتند.در روز مراجعه. میزان دامنه حرکات مفصلی مفاصل مچ،متاکارپو فالانژیا، پروگزیمال اینتر فالانژیا، دیستال اینتر فالانژیا و همچنین میزان راحتی و اگزومای پوستی بیماران ارزیابی شد.پس از طی 4 ماه این متغیرها ارزیابی مجدد (مشابه موارد ارزیابی اولیه)انجام شد.
یافته هانتایج نشان داد که میانگین دامنه حرکتی مفاصل مچ، متاکارپو فالانژیا، پروگزیمال اینتر فالانژیا، دیستال اینتر فالانژیا، در هر دو مورد(استفاده ازاسپلینت جدیدو اسپلینت فلزی مرسوم) افزایش پیدا کرده است.
نتیجه گیریاسپلینت جدیدو اسپلینت فلزی مرسوم هر دو در رفع مسائل مربوط به آسیب عصب رادیال (عدم اکستنشن انگشتان، افتادگی مچ و دفورمیتی ثانویه)موثر بوده اند ولی اسپلینت جدید به مراتب بهتر از اسپلینت فلزی مرسوم عملکرد دست را بهبود داده است.
کلید واژگان: اسپلینت عنکبوتی, اسپلینت داینامیک, آسیب عصب رادیالObjectiveThe goal of this study was to design and manufacture the new Spider splint and compare the effect of it with conventional metallic splint on improvement of function in patients with radial nerve injury.Material and MethodsIn present study 24 patients with radial nerve injuries was treated with new splint and conventional metallic splint. For the first visit R.O.M at wrist, M.P, P.I.P and D.I.P was measured and evaluated the comfortance level and skin exema. After 4 months follow up the variables was evaluated again.ResultsThe results showed that the R.O.M of the M.P, P.I.P and D.I.P in both groups, increased.ConclusionThe new splint and conventional metallic splint were effective on improvement of radial nerve problems, but new splint was more effective on improvement the hand function -
هدفاز این مقاله طراحی و ساخت نوع جدیدی از ارتز های پا می باشد که جهت جلو گیری از دفورمیتی اکواینوس مجموعه مچ پا برای افرادی که جهت شکستگی ویا افزایش طول تیبیا از فیکساتورهای خارجی U شکل مدل الیزاروف استفاده می کنند، مورد استفاده قرار میگیرند.روش بررسیدراین مطالعه اکتشافی پس از قالب گیری پای بیمار در وضیت نوترال طی چندین مرحله ارتز جدید طراحی وساخته شد که قابلیت اتصال به حلقه الیزاروف پای بیمار را داراست.یافته هاطبق یافته های این پژوهش، پوشیدن ارتز جدید، مجموعه مچ پای بیمار پس از اتصال ارتز به نزدیکنرین حلقه U شکل فیکساتورهای الیزاروف در وضعیت نوترال قرار می گیرد.بیمار با این ارتز قادر به راه رفتن وانجام فعالیت های روزمره می باشد.نتیجه گیریبرای اولین بار نوع جدیدی از ارتز های پا جهت جلوگیری از اکواینوس مجموعه پا در بیمارانی که به نحوی از فیکساتور های U شکل الیزاروف استفاده می کنند طراحی وساخته شد.
کلید واژگان: الیزاروف, افزایش طول تیبیا, اکواینوس, ارتز -
مقدمهبه کاربردن روش های درمانی موثر در توانبخشی افرادی که دارای یپچ خوردگی درجه 1و2 مچ پا می باشند در کاهش مدت درمان و افزایش بازتوانی می تواند گام موثری تلقی گردد.
هدف از این پژوهش تعیین تاثیر مچ بند نئوپرنی و بانداژ کشی بر روی حس وضعیت مفصلی و درد بیماران پیچ خورده با درجه 1و2 و مقایسه میزان تاثیر آنها بود. در یک مطالعه شبه تجربی 30 نفر (14زن - 16مرد) از افراد دارای پیچ خوردگی پا درجه 1و2 با سنین 52-16 سال مورد تست قرار گرفتند درد بیماران بر اساس VAS)) قبل از تست می بایست 2 سانتیمتر از 10 سانتیمتر باشد.
مواد و روش تحقیق: پای بیماران در حالت نشسته به طور فعال در زاویه بین 0 تا 15 درجه پلانتار فلکشن قرار می گرفت که همان زاویه هدف بود و بعد از 5 ثانیه مکث با چشمان بسته و دست به سینه این زاویه 3 مرتبه بازسازی شد. تفاضل میانگین سه دفعه بعد با زاویه هدف جهت مقایسه استفاده شد. برای تعیین میزان درد بیماران از معیار سنجش بصری VAS استفاده شد که در حالت بدون درد این میزان 0 سانتیمتر و در حالت درد شدید به 10 سانتیمتر نشان داده می شد و مراحل فوق قبل و بعد از 20 دقیقه تکراری گردید. یک هفته بعد مداخله بعدی انجام می شد.یافته هابا استفاده از t زوج شده، علامت های رتبه دار ویلکگسون، ضریب همبستگی پیرسون داده ها، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و نشان داد که میانگین خطای زاویه ای قبل و بعد از مچ بند نئوپرنی تفاوت معنی داری دارد. (P=0.034) و مچ بند حس وضعیت مفصلی را بهبود بخشیده ولی بانداژ اثری روی حس وضعیت مفصلی ندارد. (P=0.539) در مورد درد بیماران هم بانداژ و هم مچ بند درد را به طور معنی داری کاهش دادند که این اثر در مورد مچ بند بیشتر بوده است. (P=0.000)بحث و نتیجه گیریدر این مطالعه میزان اثر مچ بند نئوپرنی در حس وضعیت مفصلی و درد بیماران مبتلا بیشتر از بانداژ کشی بوده است. لذا جهت تعیین تاثیر بانداژ کشی پیشنهاد می شود که انواع دیگر بانداژ مورد بررسی قرار گیرند.
کلید واژگان: مچ بند نئوپرنی, پیچ خوردگی مچ پا, حس وضعیت مفصلیObjectiveto investigate whether a neoprene ankle support and elastic bandage around the ankle joint of subjects with ankle sprain (grade I&II) would, in short term (a) reduce pain (b) improve ankle joint position sense and comparison of their effect with each other if they have.Materials and MethodsIn a semi-experimental study, 30 subjects (16men, 14 women, age between 16-52) with ankle sprain grade I&II). Subjects had to have at least 2cm from 10cm visual analogue scale (VAS) of ankle pain for study entry. All patients were randomly assigned to either an elastic bandage or a neoprene ankle support. One week later they were assigned to the opposite selection. Joint position sense was assessed in the sitting position using an electrogoniometer and pain by VAS where 0cm equals no pain and 10 cm equals worst pain. ankle pain and JPS were assessed for each selection one week apart. During each visit assessment were performed at baseline and after 20 min of bandage/neoprene ankle support application.Resultsthe mean of scores for ankle variables JPS and VAS was taken and paired-t test and Wilcoxon signed rank test was employed to calculate the different between two trails. Neoprene ankle support had significant effect on ankle JPS (P=0.034). But elastic bandage had no effect (P=0.539). Both of them had significantly reduced ankle pain. (P=0.000)ConclusionIn subjects with both neoprene ankle support and elastic bandage reduced ankle pain with more effect of neoprene ankle support. Only the neoprene ankle support had effect on knee JPS.Keywords: Proprioception, Ankle sprain, Ankle, Neoprene ankle support, Bandage
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.