مرتضی غریبی
-
مقدمه
امروزه استفاده از روش های کمتر تهاجمی در مراقبت های اورژانسی طرفداران زیادی پیداکرده است. تجویز دارو از طریق داخل بینی یکی از روش هایی است که به علت دسترسی آسان، جذب بالا و سریع دارو، قابلیت پذیرش خوب توسط بیمار و استفاده آسان در شرایط بحرانی مورد توجه قرارگرفته است.
هدفاین مطالعه با هدف بررسی مطالعات انجام شده در مورد تجویز داروهای داخل بینی در محیط های اورژانسی انجام شده است.
روشاین مرور سیستماتیک با جستجو توسط کلمات کلیدی Intranasal، Nasal، pre-hospital، prehospital، Emergency Care، Emergency medical services، First Responder، Out-of-Hospital ، Emergency Medical Technician، پیش بیمارستانی، اورژانس و تجویز داخل بینی در پایگاه های داده ای معتبر شامل PubMed، Cochrane، Web Of Science، ProQuest، Scopus و Scholar Google، SID و Magiran در فاصله زمانی 2005 تا 2015 انجام شده است.
یافته هادر جستجوی اولیه 134 مقاله یافته شد که پس از حذف موارد تکراری و لحاظ کردن معیارهای ورود به مطالعه نهایتا 12 مقاله هم راستا با اهداف این مطالعه مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های این مطالعه حاکی از آن است که استفاده از این روش برای تجویز داروهای فنتانیل، کتامین، نالوکسان و میدازولام در مراقبت های اورژانسی درون و برون از بیمارستان موثر بوده است. مقایسه تجویز داروهای داخل بینی با سایر روش های تجویز دارویی در مطالعات مختلف نشان دهنده اثربخشی و ایمنی برابر یا بهتری این روش است. بعلاوه در دسترس بودن مسیر داخل بینی، نداشتن نیاز به صرف وقت جهت تعبیه مسیر تجویز دارو در کنترل شرایط بحرانی و شروع اثربخشی سریع تر داروها موثر است.
نتیجه گیریبا توجه به استفاده ایمن و اثربخشی سریع تجویز داخل بینی داروها به ویژه در مراقبت های پیش بیمارستانی، توصیه می شود که مطالعات مشابهی در محیط پیش بیمارستانی کشورمان طراحی و اجرا شود.
کلید واژگان: داروهای اینترانازال, تجویز داخل بینی, مراقبت پیش بیمارستانی, مراقبت اورژانسیIntroductionNowadays, the use of minimally invasive procedures in emergency care is more favorable. Medication via intranasal is interesting, due to easy administration even in the critical conditions, rapid-onset absorption and good tolerability by patients.
ObjectiveThis study aimed to investigate the effect of using IN Agents for prescribing drugs in emergency setting.
MethodThis study was a systematic review with the key words such as Intranasal، Nasal، pre-hospital، prehospital، Emergency Care، Emergency medical services، First Responder، Out-of-Hospital and Emergency Medical Technician which was used library Studies search the databases such as PubMed, OVID, Scopus, Magiran and SID. All searches were done in 2005-2015.
Results134 articles were included in the primary analysis. Twelve studies met inclusion criteria and research aims. The findings of this study suggest that this route is effective for drugs administration such as fentanyl, ketamine, naloxone and midazolam in hospital and prehospital care setting. The comparison between intranasal and other drug administration routes was shown this route has been more effective and safe than others. Also intranasal agents are available and easy to use especially in cases where the catheter insertion is impossible or difficult.
ConclusionTherefore, regarding the safe use of intranasal route especially in prehospital care, it is recommended that similar studies be designed and conducted on the implementation of this route in prehospital setting in Iran.
Keywords: Intranasal, Prehospital, Emergency Care, Intra Nasal Administration -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و نهم شماره 6 (پیاپی 246، شهریور 1400)، صص 433 -441زمینه و هدف
سندرم کمپارتمان حاد، عارضه ناتوان کننده تروما به اندام می باشد. تشخیص زودهنگام آن، ما را در درمان و پیشگیری از عوارض یاری خواهد کرد.
روش بررسیدر این طرح تحلیلی-مقطعی، کلیه بیماران تروما به اندام مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان ولیعصر و امیرالمومنین اراک در بازه زمانی مهر 1397 تا فروردین 1398، در صورتی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، ارزیابی شدند. داده ها پس از معاینه، ثبت علایم حیاتی، تعیین فشار داخل کمپارتمان با تکنیک سوزنی و اندازه گیری سطح خونی کراتین فسفوکیناز، با SPSS software, version 21 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته هادر این مطالعه 70 بیمار شامل 65 نفر مرد (1/93%) و پنج نفر زن (9/6%) بررسی شدند. بین فشار داخل کمپارتمان و آنزیم کراتین فسفوکیناز ارتباط معناداری وجود دارد و هرچه فشار داخل کمپارتمان بیشتر شود سطح کراتین فسفوکیناز بیشتر می شود. همچنین، فشار داخل کمپارتمان با رنگ پریدگی، ادم، عدم نبض اندام و فشار دیاستولیک بیمار ارتباط معنادار دارد و با درد، بی حسی، ناتوانی در حرکت دادن اندام و فشار سیستولیک ارتباطی وجود ندارد. کراتین فسفو کیناز با ادم و عدم نبض اندام ارتباط معناداری دارد و با درد، رنگ پریدگی، بی حسی و ناتوانی در حرکت دادن اندام و فشار سیستولیک و دیاستولیک ارتباط معناداری ندارد.
نتیجه گیریبرای تشخیص سندرم کمپارتمان می توانیم از اندازه گیری سطح خونی کراتین فسفوکیناز به جای فشار داخل کمپارتمان استفاده کنیم و از آسیب غیرقابل جبران اندام جلوگیری کنیم.
کلید واژگان: فشار داخل کمپارتمان, کراتین فسفوکیناز, تروما, کاتتر ویکBackgroundAcute compartment syndrome is considered a debilitating complication of limb trauma. Early detection of this compartment syndrome helps us in the early initiation of treatment which will result in preventing its subsequent complications reported in these cases.
MethodsThis research was an analytical cross-sectional study. Patients with direct trauma to extremities, who were referred to the emergency department of Valiasr and Amir Al-Momenin hospitals were studied from October 2018 to April 2019 in Arak, Iran. Patients were selected if they met all of the inclusion criteria and none of the exclusion criteria. Vital signs were measured and recorded for each patient. Also, the results of physical examination, intra-compartmental pressure measurement by a wick catheter and the level of the creatine phosphokinase were recorded. All data analyses were performed with the use of SPSS v21 software.
ResultsA total number of 70 subjects were included in this study, comprising 65 males (93.1%) and 5 females (6.9%). The results showed that there is a significant relationship between intra-compartment pressure and the level of creatine phosphokinase enzyme. The higher the intracompartmental pressure, the higher the creatine phosphokinase level. Statistically significant associations were observed between intracompartmental pressure and pallor, edema, lack of limb pulse, and diastolic blood pressure. No significant relationship was found between intracompartmental pressure and limb pain, numbness, inability to move the injured limbs, and systolic blood pressure. In addition, our findings indicated that creatine phosphokinase is significantly associated with edema and lack of limb pulse. No significant relationship was found between creatine phosphokinase with pain, pallor, numbness, inability to move limbs, and systolic and diastolic blood pressure.
ConclusionThe study findings suggest that measurement of intracompartmental pressure could be considered as an effective alternative approach to creatine phosphokinase levels to diagnose compartment syndrome. So, this will prevent irreparable damage to the extremities and is of great importance.
Keywords: compartment syndromes, creatine phosphokinase, trauma, wick catheter -
زمینه و هدف
دانشکده آمریکایی طب اورژانس برای تشخیص به موقع آسیب های سر به دنبال ترومای خفیف توصیه ای دارد؛ محققان در این مطالعه ارزش پیشگویی کنندگی و حساسیت و اختصاصیت این راهنمای بالینی را در نیاز به انجام سی تی اسکن بررسی کرده اند. مشخصات جمعیت شناختی، علائم بالینی، مکانیسم تروما، آسیب های فیزیکی موجود در تروما به سر و سابقه سوء مصرف مواد ثبت شدند.
مواد و روش هااین مطالعه به صورت مقطعی به مدت 6 ماه بر روی بیماران بالای 18 سالی انجام شد که به اورژانس بیمارستان ولیعصر اراک مراجعه کرده بودند و معیارهای ACEP برای انجام سی تی اسکن در ترومای خفیف سر را داشتند. مشخصات جمعیت شناختی، علائم بالینی، مکانیسم تروما، آسیب های فیزیکی موجود در تروما به سر و سابقه سوء مصرف مواد ثبت شدند. هر دو ساعت سطح هوشیاری چک شد. در صورت وجود پاتولوژی در سی تی تحت درمان لازم قرار گرفتند و بیمارانی که پاتولوژی واضح نداشتند، پس از شش ساعت از اورژانس ترخیص و تا دو هفته به صورت تلفنی مورد پیگیری قرار گرفتند و در صوت بروز هر نوع اختلال در سطح هوشیاری، با انجام سی تی اسکن مجدد مورد بررسی قرار گرفتند.
ملاحظات اخلاقیاین مطالعه با کد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1396.227 در کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک به ثبت رسیده است.
یافته ها500 بیمار 335 نفر (67 درصد) مرد و 165 نفر (33 درصد) زن ارزیابی شد. میانگین و انحراف معیار سنی 2/01±46/39 سال بود؛ حساسیت راهنمای بالینی ACEP از نظر ارزش تشخیصی نیاز به انجام سی تی اسکن در بیماران ترومای خفیف سر، 100 درصد با ویژگی 46/3 درصد است (در توصیه دوم حساسیت 100 درصد و ویژگی 6/7) که نشان می دهد تست از حساسیت بالایی در تشخیص بیماران برخوردار است، اما ویژگی تست پایین است.
نتیجه گیریراهنمای بالینی ACEM از نظر ارزش تشخیص نیاز به انجام سی تی اسکن در بیماران ترومای خفیف، با وجود اینکه دارای حساسیت بسیار بالا بود، از نظر ویژگی و ارزش اخبار مثبت و منفی بسیار پایین بوده که معیار قابل قبولی برای رد یا انجام سی تی اسکن در بیماران ترومای خفیف سر نیست.
کلید واژگان: ترومای خفیف سر, سی تی اسکن, سطح هوشیاری, ارزش تشخیصی, حساسیتBackground and AimAmerican College Of Emergency Medicine (ACEM) guideline has a recommendation for early diagnosis of head injuries following mild trauma. In this study we examined the prediction power, sensitivity, and specificity of this clinical guideline in the need for computed tomography (CT) scan
Methods & MaterialsThis cross-sectional study was performed for 6 months on patients over 18 years old referred to the emergency department of Vali-e-Asr Hospital in Arak who met ACEM criteria for head CT scan for suspected mild trauma. Demographic characteristics, clinical symptoms, trauma mechanism, physical injuries caused by head trauma, and history of drug abuse were recorded. The consciousness level (Glasgow Coma Scale) was checked every two hours. Patients underwent treatment if there was a pathology in CT images, and those with no clear pathology were discharged after 6 hours and, followed up by phone for two weeks, and in case of any abnormality in the level of consciousness, they were re-examined by CT scanning.
Ethical ConsiderationsThis study has an ethical approval obtained from Arak University of Medical sciences (code: IR.ARAKMU.REC.1396.227).
Results500 patients, 335 male (67%) and 165 females (33%) with the mean age of 46.39± 2.01 years were studied; the sensitivity the ACEM guideline for predicting the need for CT scan in patients with mild head trauma were 100% with a specificity of 3.46% (for the second recommendation, the sensitivity was 100% with a specificity of 6.7%) which indicated that the test was highly sensitive to diagnosing the patients, but its specificity was low.
ConclusionThe ACEM guideline had high sensitivity to predicting the need for CT in patients with mild head trauma, but had very low specificity which makes it an unacceptable criterion for rejecting or performing CT scan in these patients.
Keywords: Mild head trauma, Computed tomography, Consciousness level, Prediction value, Sensitivity, Specificity
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.