فهرست مطالب مریم روشنی
-
زمینهورود آنتی بیوتیکها به فاضلاب و منابع آبی می تواند منجر به گسترش باکتری های مقاوم شود و درمان عفونت های باکتریایی را با چالش مواجه سازد. بنابراین هدف این مطالعه بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های جدا شده از فاضلابهای بیمارستانی بود.
در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، علاوه بر شمارش تعداد کلیفرم ها، باسیل های گرم منفی، استافیلوکوک ها و باکتری های هتروتروف موجود در فاضلاب خروجی از سه بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سوش باکتری ها با استفاده از محیط های کشت اختصاصی، تست های بیوشیمیایی استاندارد و با کمک کیت هایAPI E20 تعیین گردید. آزمایش حساسیت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها با تکنیک انتشار دیسک کربی- بوئر انجام شد.
نتایج نشان داد که تفاوت قابل توجهی در تعداد و تنوع باکتری ها در فاضلاب خروجی از بیمارستانهای مورد مطالعه وجود دارد. کلبسیلاها، استافیلوکوک ها و انتروباکترها دارای بیشترین فراوانی بودند. مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های ایزوله شده بین صفر تا 67% بود. میانگین مقاومت به آنتی بیوتیک های مورد مطالعه 40 تا 57% و بیشترین میزان مقاومت در گروه پنی سیلین دیده شد. به جز برای انتروباکترها در سایر گونه ها تفاوت در مقاومت دارویی در بین بیمارستانها قابل توجه بود.کلید واژگان: فاضلاب, بیمارستان, آنتی بیوتیک, مقاومت دارویی}Background Entrance of antibiotics into the sewage and water sources could eventually lead to the development of resistance among bacteria and challenges the treatment of bacterial infections. The aim of this study was to evaluate the antibiotic resistance in bacteria isolated from hospital wastewater.
Methods In a cross sectional study, in addition to count the number of coliforms, gram-negative bacilli, staphylococci and heterotrophic bacteria in sewage discharged from three hospital of Tabriz university of medical sciences, genus of bacteria were determined using selective culture media, standard biochemical tests and by API E20 detection kits. Antibiotic susceptibility tests were performed using the Kirby-Bauer disc diffusion method.
Results The results showed significant differences in the number and diversity of bacteria in wastewater discharged from the studied hospitals. Klebsiella spp., staphylococci spp. and enterobacter spp. are the most frequent genera. The antibiotic resistance in the isolated genera were between 0 to 67%. The mean of resistance to the antibiotics was between 40 to 57% and the highest resistance was obtained for penicillin members. Except for enterobacter spp. the difference in resistance in the other isolates were significant between hospitals.
Conclusion Hospital wastewater is a major source of antibiotic resistant bacteria entrance to the environment and the occurrence of isolates and the resistance pattern will vary according to the hospital type and wastewater characteristics.Keywords: Wastewater, Hospital, Antibiotic, Resistance} -
سابقه و هدففاضلاب ها مهم ترین منابع ورود آنتی بیوتیک ها به محیط های آبی هستند و فرآیندهای متداول تصفیه فاضلاب نمی توانند این میکروآلاینده ها و باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ها را حذف کنند. هدف این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های جدا شده از فاضلاب تصفیه نشده و پساب خروجی تصفیه خانه فاضلاب شهری تبریز بود.مواد و روش هادر این مطالعه مقطعی علاوه بر شمارش انواع باکتری ها در فاضلاب خام و پساب خروجی تصفیه خانه فاضلاب شهری با استفاده از محیط کشت های اختصاصی، کیت های API E20 و تست های بیوشیمیایی، باکتری های مختلف از جمله آنتروباکتریاسه ها، استافیلوکوک ها، باسیلوس ها و سودوموناس ها شناسایی گردید. تست حساسیت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها با تکنیک استاندارد انتشار دیسک کربی- بوئر تعیین شد.یافته هانتایج نشان داد که راندمان تصفیه خانه در کاهش کلیفرم ها از یک لگاریتم هم کم تر است. تفاوت در تعداد کلنی ها در فاضلاب ورودی و پساب خروجی به جزء برای استافیلوکوک ها معنی دار نبود. در فاضلاب ورودی، آئروموناس ها و در پساب خروجی، استافیلوکوک ها بیش ترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. به طور کلی انتروباکترها نسبت به سایر باکتری ها دارای حساسیت بیش تری بودند. میزان مقاومت در آنتی بیوتیک های گروه پنی سیلین بالاتر از سایر آنتی بیوتیک ها بود. مقاومت به چهار آنتی بیوتیک سفالکسین، آمپی سیلین، متی سیلین و آموکسی سیلین بین 60 الی 100 درصد به دست آمد. میزان مقاومت در تمامی گونه ها در پساب نسبت به فاضلاب ورودی افزایش یافته بود.استنتاجمیزان باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ها و رشد و بقاء آن ها در تصفیه خانه های فاضلاب شهری افزایش می یابد و فرآیندهای متداول تصفیه فاضلاب کارآیی چندانی در حذف این باکتری ها ندارند.
کلید واژگان: فاضلاب, آنتی بیوتیک, مقاومت باکتریایی, تصفیه خانه فاضلاب}Background andPurposeWastewaters are the most important sources of antibiotics entrance into the aqueous environments. Conventional wastewater treatments cannot eliminate these micropollutants and antibiotic resistant bacteria. The aim of this study was to determine the antibiotic resistance pattern in bacteria isolated from untreated sewage and effluent of municipal wastewater treatment plant in Tabriz.Materials And MethodsIn this cross sectional study, in addition to counting the number of different types of bacteria in raw sewage and municipal wastewater effluent, various bacteria including Enterobacteriaceae and Staphylococcus, Bacillus and Pseudomonas were identified using specific mediums, API E20 kits and biochemical tests. Susceptibility test of bacteria to antibiotics was determined by Kirby-Bauer's disc diffusion.ResultsThe results showed lower than one log removal efficiency for coliforms bacteria by the wastewater treatment plants. The difference in the number of colonies apart from staphylococci was not significant in wastewater influent and effluent. Aeromonas and staphylococci were the most frequent bacteria in wastewater influent and effluent, respectively. Enterobacteriaceae were generally more sensitive than other bacteria. Resistance to antibiotics was found to be higher in the penicillin member of antibiotics. Resistant to four antibiotics including cephalexin, ampicillin, methicillin and amoxicillin were between 60 to 100%. The resistance of all species increased in the effluent of wastewater treatment plant.ConclusionGrowth and survival of antibiotic resistant bacteria increases in wastewater treatment plants and conventional treatment processes do not demonstrate enough efficiency for removal of these strains.Keywords: Wastewater, antibiotic, bacterial resistance, wastewater treatment plant} -
هدفارزیابی تاثیر پرگابلین و گاپاپنتین بر کاهش درد بیماران پس از جراحی فتورفراکتیوکراتکتومی در مقایسه با دارونما.
روش پژوهش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، 150 بیمار کاندید جراحی فتورفراکتیوکراتکتومی که معیارهای مطالعه را داشتند به طور تصادفی به سه گروه 50 نفری تقسیم شدند. به گروه های 1 و 2 و 3 علاوه بر داروهای معمول پس از عمل، به ترتیب پرگابلین 75 میلی گرم، گاباپنتین 300 میلی گرم و دارونما 3 بار در روز به مدت 3 روز تجویز گردید. به بیماران توصیه شد که برای کنترل بیش تر درد از قرص استامینوفن کدیین 10/300 میلی گرم حداکثر تا میزان 1 عدد هر 4 ساعت استفاده نمایند. تمام بیماران یک مقیاس سنجش درد بر اساس بینایی (با محدوده 0= فقدان درد تا 10= شدیدترین درد تجربه شده توسط بیمار) را 7 بار در مدت 3 روز پس از فتورفراکتیوکراتکتومی تکمیل کردند. از Generalized Mixed Model برای مقایسه نمره درد و تعداد قرص های استامینوفن کدیین مصرفی بین گروه ها استفاده شد و آزمون دقیق فیشر برای مقایسه درد شدید (نمره>7) به کار رفت.یافته هابیماران در سه گروه از نظر سن، جنس، میزان عیب انکساری، عمق برداشت بافت و استفاده از میتومایسین C مشابه بودند (P>0.05 در تمام موارد). بر اساس آنالیز Mixed Model، میانگین نمره درد در گروه دارونما بیش از گروه های پرگابلین (P=0.029) و گاباپنتین (P=0.023) بود. میزان درد شدید در گروه دارونما به ویژه در صبح بعد از عمل بیش تر بود (P=0.043). تعداد قرص های استامینوفن کدیین مصرف شده در گروه های گاباپنتین (9.0±4.1) و پرگابلین (7.9±5.2) در مقایسه با گروه پلاسبو (10.30±5.6) کم تر بود ولی از لحاظ آماری معنی دار نبود (P=0.061).نتیجه گیریگاباپنتین و پرگابلین در کاهش درد پس از عمل فتورفراکتیوکراتکتومی تاثیر افزایشی با سایر داروهای ضد درد دارند و می توان هر یک را به عنوان داروی کمکی در کنترل درد پس از فتورفراکتیوکراتکتومی به کار برد.
PurposeTo evaluate the efficacy of pregabalin and gabapentin for post-photorefractive keratectomy (PRK) pain relief.Methods150 patients were divided into 3 groups. After undergoing PRK; groups 1, 2, 3 received pregabalin 75 mg, gabapentin 300 mg, and placebo 3 times daily for 3 days, respectively. Patients could take acetaminophen-codeine 300/10 mg tablets every 4 hours as needed. Patients completed a pain assessment survey (visual analogue scale ranging from 0 = no pain to 10 = most severe pain) 7 times in the first 3 days following PRK and also recorded the number of consumed acetaminophen-codeine tablets.ResultsThe three groups were similar in terms of age, sex, refractive error, ablation depth, and mitomycin-C (MMC) application (all p values>0.05). Overall, pain score in the placebo group was higher than the pregabalin (P=0.029) and gabapentin (P=0.023) groups, respectively. Severe pain (score >7) was more frequent in the placebo group on the morning of the first postoperative day (P=0.043). The number of consumed acetaminophen-codeine tablets was lower in the pregabalin and gabapentin groups than the placebo group,but this difference didnt reach statistical significance (P=0.061).ConclusionPregabalin and gabapentin are helpful in alleviating post-PRK pain when combined with other medications. Depending on availability, either compound can be used as an adjuvant for pain control in this setting.Keywords: Gabapentin, Pregabalin, Photorefractive keratectomy, Postoperative Pain} -
هدفمعرفی یک مورد گزانتوگرانولومای ایزوله پلک ها و اربیت سمت راست با شروع در بزرگسالی که فاقد نشانه های پوستی و یا سیستمیک همراه بود.
معرفی بیمار: آقایی 45 ساله با توده ای در قسمت های فوقانی و تحتانی اربیت راست که به طور آهسته و بدون درد در مدت 5 سال بزرگ شده و پتوز مکانیکی در چشم راست بیمار ایجاد کرده بود، به درمانگاه مراجعه نمود. در بررسی های به عمل آمده از بیمار، نتایج دیگر معاینات چشمی و هم چنین کلیه معاینات سیستمیک (از جمله پوست، قلب و داخلی) طبیعی بود. توده پلک فوقانی به طور کامل خارج گردید و در بررسی آسیب شناسی آن، گزانتوگرانولوما گزارش شد. بیمار با تشخیص گزانتوگرانولومای ایزوله پلک ها و اربیت با شروع در بزرگسالی مورد عمل جراحی مجدد جهت خارج کردن توده پلک پایین قرار گرفت و پس از 6 ماه پی گیری، علایمی از عود دیده نشد.نتیجه گیریگزانتوگرانولومای بالغین می تواند به صورت ایزوله تظاهر یابد و در این مواقع نیز معاینات دقیق سیستمیک، آزمایشات سرمی و خونی و پاراکلینیک (الکتروکاردیوگرافی و تصویربرداری) و پی گیری درازمدت بیماران توصیه می شود.
PurposeTo report an extremely rare presentation of isolated orbital xanthogranuloma with no systemic disease, nor dermatologic manifestation.Case report: The patient was a 45-year-old man complaining of a mass lesion in the superior and inferior eyelids of his right eye; the lesions had been enlarging slowly and painlessly since 5 years before. Other examinations (including skin, heart, etc.) and lab data (CBC, lipid profile, liver and kidney function tests)were normal. The tumor on the superior eye lid was excised completely. Histopathology confirmed a diagnosis of xanthogranuloma. The tumor on the lower eyelid was excised, too. During 6 months of followup no sign of recurrence was found.ConclusionAdult onset xanthogranuloma may manifest as an isolated orbital mass. In such situations,complete systemic examinations, serologic testing and paraclinic evaluation (ECG, imaging) should be done and long term follow up is recommended.Keywords: Xanthogranuloma, Orbit, Tumors} -
هدفمعرفی یک مورد بهبود خودبه خود ازوتروپی مادرزادی.
معرفی بیمار: دختر بچه 22 ماهه ای با شکایت انحراف چشم ها به سمت داخل از حدود 4 ماهگی به درمانگاه آورده شد. در معاینه اولیه، دید هر دو چشمC+S+M+ (Center، Steady، Maintained) و میزان انحراف در روبه رو، 35 پریزم دیوپتر ازوتروپی متناوب بود. پرکاری عضلات مایل تحتانی هر دو طرف وجود داشت. عیب انکساری قابل توجهی وجود نداشت و سایر معاینات چشمی طبیعی بودند. در بررسی های بعدی متوجه کاهش زاویه انحراف شدیم، به صورتی که در آخرین معاینه (در4 سال و 2 ماهگی) بیمار در نگاه روبرو، ارتوتروپیک بود ولی هم چنان پرکاری عضله مایل تحتانی دو طرفه وجود داشت.نتیجه گیریبا وجود این که زاویه انحراف ازوتروپی اولیه مادرزادی تقریبا ثابت در نظر گرفته می شود، مواردی از بهبود خودبه خود انحراف رویت می شود ولی در این موارد به طور معمول رد پایی از انحراف (مانند پرکاری عضله مایل تحتانی، انحراف عمودی انفکاکی (DVD) یا نیستاگموس مخفی) به جا می ماند.
PurposeTo present a case of spontaneous resolution of essential esotropiaCase Report: A 22-month-old girl presented with eye deviation since the age of 4 month. In the first examination, visual acuity of both eyes was C+S+M+. The patient had 35 prism diopters of alternative esotropia in primary position and also bilateral inferior oblique overaction (IOOA). There was no significant refractive error and other ophthalmic and systemic evaluations were normal. In follow up examinations the amount of esodeviation decreased gradually and at the last examination (at the age of 4 years) the patient was orthotropic in primary position in spite of residual bilateral IOOA.ConclusionThe amount of deviaton in patient with essential esotropia usually seems to be stable; however spontaneous resolution of esodeviation is possible, however IOOA, dissociated vertical deviation or latent nystagmus may remain.Keywords: Esotropia, Latent Nystagmus, Essential Infantile Esotropia, Congenital Esotopia, Spontaneous} -
هدف
گزارش پیامدهای بالینی جراحی انکساری گرافت (Graft Refractive Surgery: GRS) همزمان با فیکو امولیسیفیکاسیون در چشمهایی با سابقه قبلی کراتوپلاستی نفوذی (Penetrating Keratoplasty: PKP) و تعیین دقت محاسبه قدرت لنز داخل چشمی (Intraocular Lens: IOL) با استفاده از داده های کراتومتری قبل از جراحی.
روش پژوهشدر این مطالعه گذشته نگر، 14 چشم از 13 بیمار با سابقه قبلی کراتوپلاستی نفوذی، به صورت همزمان مورد جراحی انکساری گرافت شامل برشهای آزادکننده با یا بدون بخیه های فشاری ربع مقابل در سطح دهنده-گیرنده و فیکوامولسیفیکاسیون با کارگذاری لنز داخل چشمی قرار گرفتند. برای محاسبه قدرت لنز داخل چشمی، از داده های کراتومتری قبل از عمل و فرمول SRK-T استفاده شد. دید تصحیح نشده (UCVA) و بهترین دید اصلاح شده با عینک (BCVA)، کراتومتری، آستیگماتیسم انکساری و کراتومتریک و عیب انکساری آشکار قبل از عمل با مقادیر پس از عمل مورد مقایسه قرار گرفتند. ایمنی مداخله جراحی با ارزیابی عوارض حین و بعد از عمل بررسی شد. تفاوت بین عیب انکساری هدف و عیب انکساری بعد از عمل به عنوان شاخص دقت محاسبه قدرت لنز داخل چشمی گرفته شد.
یافته هامیانگین سنی بیماران 4 / 14 ± 5 / 50 سال و متوسط مدت زمان پیگیری بعد از مداخله، 1 / 7 ± 6 / 14 ماه بود. کاهش معنی داری در آستیگماتیسم کراتومتریک برداری به میزان 22 / 6 دیوپتر (03 / 0 = P) رخ داد. عیب انکساری آشکار (مانیفست) از 96 / 3 ± 31 / 3 - دیوپتر به 38 / 2 ± 69 / 1 - دیوپتر کاهش یافت (02 / 0 = P). معادل کروی عیب انکساری بعد از عمل با عیب انکساری هدف تفاوت معنی داری نداشت (به ترتیب 38 / 2 ± 69 / 1 - دیوپتر، 14 / 0 ± 76 / 0 -؛ 20 / 0 = P). عارضه ای حین جراحی یا در هنگام معاینات پیگیری رخ نداد و تمام پیوندها در آخرین معاینه شفاف بودند.
نتیجه گیریجراحی انکساری گرافت و فیکوامولیسیفیکاسیون همزمان، روش موثری برای درمان آستیگماتیسم بعد از کراتوپلاستی نفوذی و کدورت لنز است. از آنجایی که نسبت مسطح شدن محور برش خورده به محور مخالف پس از جراحی انکساری گرافت نزدیک به 1 است، قدرت لنز داخل چشمی را میتوان از داده های کراتومتری قبل از عمل با صحت قابل قبولی محاسبه کرد. اگر چه باید بیماران را در مورد احتمال خطاهای انکساری بالای بعد از جراحی که مستلزم مداخله جراحی دیگری است، مطلع کرد.
PurposeTo report the outcomes of graft refractive surgery (GRS) together with clear-cornea phacoemulsification and intraocular lens (IOL) implantation in post-penetrating keratoplasty (PKP) eyes.
MethodsFourteen eyes of 13 patients who had received PKP underwent simultaneous GRS (relaxing incisions with or without counter-quadrant compression sutures) and clear-cornea phacoemulsification with IOL implantation. To calculate IOL power, preoperative keratometry readings and the SRK-T formula were used.
ResultsMean patient age and follow-up period were 50.5±14.4 years and 14.6±7.1 months, respectively. A significant increase was observed in best spectacle-corrected visual acuity (from 0.55±0.18 logMAR to 0.33±0.18 logMAR, P=0.001). There was a significant decrease in vector keratometric astigmatism by 6.22 D (P=0.03).Spherical equivalent refraction was reduced from −3.31±3.96 D to −1.69±2.38 D (P=0.02) which did not significantly differ from the target refraction (−0.76±0.14 D, P=0.20). No complications developed and all the grafts remained clear at the final examination.
ConclusionSimultaneous phacoemulsification and GRS is a safe and effective method to address post-PKP astigmatism and lens opacity. IOL power can be calculated from preoperative keratometry readings with an acceptable accuracy. However, patients should be informed about the possibility of high refractive errors postoperatively.
Keywords: Penetrating Keratoplasty, Astigmatism, Cataract, Phacoemulsification} -
زمینه و اهداف
محلول پراکسید هیدروژن با فرمولاسیون پایدار به همراه مقادیر جزیی یون نقره (با نام تجاری نانوسیل)، امروزه به عنوان یک گندزدای کارآمد جهت مصارف گوناگونی ضدعفونی سطوح، گندزدایی میوه و سبزیجات، آب شرب و زدایش فیلم میکروبی تجهیزات پزشکی استفاده می شود.
روش بررسیاین مطالعه از نوع تجربی مداخله ای است. در این پژوهش پساب خروجی از تصفیه خانه فاضلاب شهر قم، تحت اثر گندزدایی توسط کمپلکس پراکسید هیدروژن-یون نقره قرار گرفت. و از شش غلظت مختلف گندزدا استفاده شد. عملیات نمونه برداری در فصل زمستان سال 1385 به صورت هفتگی انجام گرفت و حجم نمونه 12 بود.
یافته هانتایج نشان داد که در غلظت 80 میلی گرم بر لیتر و زمان تماس یک ساعت، گندزدای نانوسیل توانست 9/1 واحد لگاریتم حذف کل کلیفرم ها را داشته باشد. در غلظت 240 میلی گرم بر لیتر حذف کل کلیفرم ها به 3/3 واحد لگاریتم و در غلظت 480 میلی گرم بر لیتر کمپلکس پراکسید هیدروژن_یون نقره، به بالاتر از 5/4 واحد لگاریتم رسید. در حاصل ضرب غلظت_زمان حدود 8600 (میلی گرم بر لیتر) حداقل و بیشتر از آن، شرایط استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست ایران جهت تخلیه به آب های سطحی و مصارف کشاورزی (حداکثر 1000MPN/100ml=) برآورده شد.
نتیجه گیریبا وجود مزایای عمده کمپلکس پراکسید هیدروژن_ یون نقره در گندزدایی آب و فاضلاب، از جمله عدم تولید ترکیبات جانبی مضر، ایجاد باقی مانده قابل اندازه گیری، سهولت انتقال و نگهداری و عدم تولید بوهای ناخوشایند، به نظر می رسد، به کارگیری آن برای گندزدایی پساب ثانویه فاضلاب شهری به دلیل مصرف مقادیر فراوان تا احراز شرایط استاندارد، چندان مقرون به صرفه نیست. به کارگیری این گندزدا پس از فرآیندهای ثالثیه تصفیه فاضلاب نظیر فیلتراسیون، احتمالا به مصرف مقادیر کمتری از گندزدا منجر خواهد شد.
کلید واژگان: گندزدایی, تصفیه خانه فاضلاب, پراکسید هیدروژن, یون نقره}Background and objective Hydrogen peroxide solution with stabilized formulation with oligodynamic amounts of silver ion (trade mark: Nanosil) recently became a popular disinfectant for fruits vegetables surfaces medical instruments and so on. Methods This study was based on determining efficiency of hydrogen peroxide-silver ion complex in six different concentrations measured through removal of total coli forms from samples taken from Qom wastewater. All six different concentrations of disinfectant were incubated separately with wastewater for one hour. Sample size was 12 and sampling was done weekly. Results In the concentration of 80 and 480 mg/l logarithmic removal value of total coli forms was 1.9 and 4.5 respectively. In CT value 8600(mg/l).min and more the total coli forms effluent standard for surface water discharge and agriculture irrigation was achieved (Iranian environmental protection agency act). Conclusion Use of hydrogen peroxide-silver ion complex as a water and wastewater disinfectant has some benefits such as elimination of hazardous by products measurable residual amount and so on. However its application in wastewater effluent is more costly than other usual disinfectants so it is not economically advisable.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.