معصومه معصوم پور

بررسی اثرات جراحی های فیلترینگ (تیوب و ترابکولکتومی) بر تغییرات فشار چشم بعد از تست نوشیدن آب ( Water Drinking Test، WDT).
روش پژوهش: این مطالعه بالینی به روش آینده نگر، غیرتصادفی و مقایسه ای، روی 30 بیمار با سابقه جراحی تیوب و 30 بیمار که تحت جراحی ترابکولکتومی قرار گرفته و از لحاظ جنسی و سنی مطابقت داشتند، صورت گرفت. از هر بیمار فقط یک چشم وارد مطالعه گردید. فشار چشم پایه در تمامی چشم ها کم تر یا مساوی با 21 میلی متر جیوه با یا بدون استفاده از داروی موضعی بود. بعد از تست نوشیدن آب WDT))، فشار چشم در زمان های 15، 30، 45 و 60 دقیقه اندازه گیری و ثبت گردید و نتایج در دو گروه مقایسه شد.
در هر دو گروه، فشار چشم به طور معنی داری نسبت به حالت پایه افزایش نشان داد (0/001 (P<. در گروه ترابکولکتومی، میانگین فشار چشم از 2/9±14/8 میلی متر جیوه به 4/7±18/8 میلی متر جیوه، در دقیقه 30، افزایش داشت. اما بعد از 60 دقیقه کاهش یافت (mmHg 5/2±18/0). در گروه تیوب، فشار چشم تا آخرین اندازه گیری، افزایش تدریجی نشان داد به طوری که از میزان 3/9±14/2 میلی متر جیوه در شروع تست به 5/6±18/8و6/0±19/7 میلی متر جیوه در دقیقه های 30 و 60 بعد از تست رسید. تفاوت نهایی فشار چشم در دقیقه 60 نسبت به فشار چشم پایه (اولیه) به طور بارزی در گروه تیوب (41 درصد تغییر، معادل 3/6±5/6 میلی متر جیوه) نسبت به گروه ترابکولکتومی (23 درصد تغییر، معادل 4/7±3/2 میلی متر جیوه) بالاتر بود (0/03P=).
فشار چشم به طور واضحی بعد از WDT در هر دو گروه، افزایش داشت. فشار چشم 30 دقیقه بعد از WDT در گروه ترابکولکتومی کاهش یافت، در حالی که افزایش فشار چشم در گروه تیوب تا دقیقه 60 ادامه پیدا کرد. این یافته ها ممکن است کاربردهایی در مورد اثربخشی یا ایمنی روش های جراحی در بیماران مبتلا به گلوکوم پیش رفته داشته باشند.