به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب ملیحه عباسعلی پور کبیره

  • مژده موسوی، پژمان مرتضوی، ناهید اطیابی، ملیحه عباسعلی پورکبیره
    دوکسوروبیسین یکی از شناخته ترین داروهای ضد سرطان میباشد. چای سبز نیز خواص آنتی اکسیدانی فراوانی دارد. در این مطالعه، اثر استفاده طولانی مدت چای سبز بر ضایعات ایجاد شده توسط دوکسوروبیسین در مغز استخوان موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. 30 سرموش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار بصورت تصادفی در 6 گروه مساوی، تقسیم شدند. شاهد، LGT استفاده از عصاره 3% چای سبز به مدت 60 روز)، SHGT (استفاده از عصاره 3% چای سبز به مدت 10 روز ) LGT+DXR (استفاده ازعصاره 3% چای سبز به مدت 60 روز به همراه تزریق IP دوکسوروبیسین به مدت 3روز)، SHGT+DXR( استفاده از عصاره 3% چای سبز به مدت 10 روز به همراه تزریق IP دوکسوروبیسین به مدت 3 روز)، DXR (تزریق دوکسوروبیسین به مدت 3روز) ، ساعت بعد از آخرین تزریق DXR، موشهای صحرایی آسانکشی شده و نمونه های بافتی جهت آسیبشناسی از استخوان فمور برداشت گردید. همچنین آنزیمهای کاتالاز و سوپراکسید دسموتاز (SOD) اندازه گیری شد. در آسیبشناسی بافتی گروه DXR، تخریب شدید سلولهای مغز استخوان مشاهده شد که بیشتر رده میلوئیدی را درگیر کرده بود. گروه SHGT+DXR هم مشابه DXR بود ولی تراکم سلولی شبیه به گروه شاهد بود. در گروه LGT+DXR تراکم سلولی بسیار شبیه به گروه شاهد بود. میزان کمی تخریب سلولهای رده میلوئیدی هم دیده شد اندازه گیری آنزیم های کاتالاز و SOD نشان دهنده اختلاف معنی دار بین گروه های درمان و شاهد بود. نتایج مطالعه نشان داد که دوکسوروبیسین سبب ایجاد آسیب در مغز استخوان موش صحرایی میشود، لیکن مصرف طولانی مدت چای سبز می تواند آسیبهای ناشی از دوکسوروبیسین را کاهش دهد.
    کلید واژگان: چای سبز, دوکسوروبیسین, مغز استخوان, موش صحرایی}
    M. Moosavi, P. Mortazavi, N. Atyabi, M.A. Porkabireh
    One of the most well known anti-cancer drug is Doxorubicin. However, green tea has many antioxidant properties. In this study, the long-term effects of green tea on bone marrow lesions caused by Doxorubicin in rats were studied. 30 adult male Wistar rats were randomly divided into 6 groups. Control, LGT (long-term use of 3% green tea extract for 60 days), SHGT (shortterm use of 3% green tea extract for 10 days), LGT DXR (long-term use of 3% green tea extract for 60 days with injections IP doxorubicin for 3 days), SHGT DXR (short-term use of 3% green tea extract for 10 days in combination with doxorubicin (IP) injection for 3 days), DXR (doxorubicin injection for 3 days). 24 hours after the last injection of DXR, rats euthanized and tissue samples were taken for histopathology of the femur. The enzymes catalase and superoxide dismutase (SOD) were measured. The histopathology results show that the DXR induced severe bone marrow suppression that myeloid cells was more involved. SHGT DXR group was similar to DXR, but the cell density was similar to control group. The LGT DXR cell density was very similar to the control group. There was a small amount of myeloid cell destruction. Measurement of catalase and SOD indicates a significant difference between treatment and control groups. Results show that Doxorubicin may cause damage in rat bone marrow, but long-term use of green tea can reduce the damage caused by doxorubicin.
    Keywords: Doxorubicin, Green tea, Bone marrow, Rat}
  • دکترتقی تقی پوربازرگانی، ملیحه عباسعلی پورکبیره، علیرضا قدران مشهدی، سعید بکایی
    هدف
    این مطالعه به منظور تعیین میزان فراوانی آلودگی به تیلریا در گوسفند و ارتباط متقابل آن با یافته های بالینی صورت گرفت. طرح: مطالعه میدانی. حیوانات: سیصد راس گوسفند.
    روش کار
    تعداد سیصد راس گوسفند در تابستان 1379 در کشتارگاه قائم شهر تحت مطالعه بالینی و آزمایشگاهی قرار گرفتند. قبل از کشتار تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس، درجه حرارت اخذ و عقده های لنفاوی و رنگ مخاطات (چشم و واژن) مورد بررسی قرار می گرفتند. همچنین قسمتهای مختلف بدن مورد بازرسی قرار گرفته و در صورت وجود کنه تعدادی از آنها برداشت می شدند. از هر گوسفند گسترش خونی از عروق گوش تهیه و بعد از فیکس شدن با متانول با گیمسا رنگ آمیزی می شدند و از نظر آلوده بودن به تیلریا مورد بررسی قرار می گرفتند. تجزیه و تحلیل اماری : نتایج با استفاده از روش آماری آزمن «t» و مربع کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج ک از مجموع سیصد راس گوسفند تحت مطالعه، (13 درصد) 39 راس آلوده به تیلریا بودند. در 31 راس کنه مشاهده شد که 30 راس آلوده به هیالوماآناتولیکوم آناتولیکوم و یک راس آلوده به ریپی سفالوس بورسا بود. تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس و عقده لنفاوی و رنگ مخاطات (چشم و واژن) همه گوسفندان طبیعی و فقط در یک راس عقده لنفاوی پیش کتفی راست بزرگ بود و اختلافی ازاین نظر بین گوسفندان آلوده به طور معناداری بیشتر از گروه غیر آلوده بود(05/0 < P).
    نتیجه گیری
    از آنجایی که هیچ یک از گوسفندان آلوده به تیلریا در این مطالعه علایم بالینی بیماری را نشان نمی دادند به نظر می رسد که احتمالا آلوده به تیلریااوویس بوده و یا اینکه قبلا به تیلریا هیرسی آلوده شده و در زمان مطالعه جزء حاملین تیلریاهیرسی بودند.
    کلید واژگان: ویتامین A سرم, ویتامین A کبد, بتاکاروتن سرم و بتاکاروتن کبد, گاو هلشتاین, دورگه هلشتاین}
  • ملیحه عباسعلی پور کبیره، ابراهیم جوان آملی، سعید بکایی، پروانه خضرایی نیا
    در این تحقیق برای تعیین مقادیر طبیعی هموگلوبین A1C در سگهای به ظاهر سالم نژاد شینلو از 45 قلاده سگ استفاده شده است که 30 قلاده نر و 15 قلاده ماده بودند. برای اندازه گیری هموگلوبین A1C از کیت های آماده اندازه گیری هموگلوبین A1C به روش کلریمتریک استفاده شد. در این روش هموگلوبین A1C در معرض اسید ضعیفی مثل اسیداکسالیک هیدرولیز شده و -5 هیدروکسی متیل فورفورال آزاد می شود. سپس پروتئینها به وسیله اسید تری کلرواستیک رسوب داده می شوند و مایع رویی با اسید تایوباربیتوریک وارد واکنش شده و محلول رنگی ایجاد می کند که جذب آن در طول موج 443 نانومتر اندازه گیری می شود. میانگین و انحراف معیار در کل جمعیت سگهای مورد مطالعه 5.64± 0.95 برآورد شده و میزان هموگلوبین A1C در سگهای نر و ماده اختلاف معنی دار نداشت و از نظر گروه های مختلف سنی نیز اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.
    کلید واژگان: هموگلوبین A1C, کلریمتریک, سگ, شینلو, دیابت قندی}
  • علی اصغر بهاری، عبدلعلی چاله چاله، حمید راهی، ملیحه عباسعلی پور کبیره
    در این پژوهش به منظور تعیین مقادیر مرجع پروتئین تام و فراکسیونهای آن 38 راس از اسبهای کرد اسبداری های اطراف کرمانشاه که از نظر بالینی سالم بودند انتخاب شدند. حیوانات مورد مطالعه از رده های مختلف سنی و از هر دو جنس نر و ماده بودند. نمونه های خون از ورید وداج در شرایط ناشتا اخذ و سرمها جدا شدند. پروتئین تام به روش بیوره اندازه گیری شد و فراکسیونهای آن به روش الکتروفورز استات سلولز تعیین گردیدند. فراکسیون پست آلبومین در تمام نمونه ها وجود داشت ولی در همه نمونه ها فراکسیون بتا یک و بتا دو از یکدیگر جدا نشدند. دامنه های مرجع بر اساس صدکهای 2.5 و 97.5 محاسبه شدند. دامنه به دست آمده برای سرم اسبهای کرد بر حسب گرم در لیتر برابر بود با پروتئین تام 61-79.1، آلبومین 28.88-37 37.95-55.39) درصد(پست آلبومین 0.4- 2.1 0.58-2.93) درصد(، آلفا یک گلوبولین 5.35-12.23 8.20-17.31) درصد(، آلفا دوگلوبولین 3.39-8.67 5.88-12.08) درصد(، بتا یک گلوبولین 10.23-21.9 15.64-28.13) درصد(، بتا دو گلوبولین 2.79-9.82 4.31-13.09) درصد(، گاما گلوبولین 8.1-20.09 12.01-28.85) درصد(و گلوبولین تام 28.74-46.51 42.5-60.99) درصد(. نسبت آلبومین به گلوبولین 0.61-1.24 به دست آمد. مقادیر به دست آمده با دامنه های موجود در سایر نژادها مقایسه شد. یک ارتباط مثبت بین سن و غلظت گاماگلوبولین در اسبهای کرد دیده شد. در مقایسه با الگوی الکتروفورز سایر اسبهای ایرانی، شناسایی پست آلبومین در مطالعه حاضر یک یافته جدید است.
    کلید واژگان: پروتئین سرم, الکتروفورز استات, اسب کرد, کرمانشاه}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال