فهرست مطالب مهدی بوستانی
-
نشریه علوم ورزش، پیاپی 49 (بهار 1402)، صص 49 -70باوجود اثبات اثرات منفی کاهش وزن بر اثر آب زدایی ، این روش هنوز هم در بین ورزشکاران رایج است. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر آب زدایی با درجات مختلف بر سطوح سرمی آنزیم های نشانگر آسیب عضلانی کشتی گیران حرفه ای شهر اهواز بود. از بین کشتی گیران حرفه ای شهر اهواز، پس از غربال گری تعداد 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی ساده در سه گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی در سه سطح خفیف، متوسط و شدید متحمل آب زدایی شدند. سطوح پلاسمایی شاخص های آسیب عضلانی یعنی آنزیم های کراتین کیناز (CK) و لاکتات دهیدروژناز(LDH) به روش کینتیک آنزیمی اندازه گیری شد. جهت مقایسه درون گروهی از t وابسته و مقایسه بین گروهی از آزمون آنوا در سطح معنی داری 0.05 استفاده شد. نتایج نشان داد که سطوح پلاسمایی کراتین کیناز، در گروه هایی که آب زدایی متوسط و شدید داشتند و سطوح لاکتات دهیدروژناز فقط در گروه آب زدایی شدید افزایش معنی دار داشت(0.05>P). همچنین در مقایسه بین گروهی سطوح کراتین کیناز مشاهده شد که بین گروه آب زدایی شدید با دیگر گروه ها و نیز گروه آب زدایی متوسط و دیگر گروه ها تفاوت معنی داری وجود دارد (0.05>P). ولی بین دو گروه آب زدایی متوسط و شدید تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0.05<P). همچنین نتایج حاصل از مقایسه بین گروهی آنزیم لاکتات دهیدروژناز نشان داد که فقط تفاوت بین گروه آب زدایی شدید با دیگر گروه ها معنی دار بوده (0.05>P) و تفاوت دیگر گروه ها با هم معنی دار نیست (0.05<P). بنا بر نتایج این تحقیق، پیشنهاد می شود برای جلوگیری از احتمال بروز آسیب عضلانی و درنتیجه کاهش عملکرد ورزشی، از آبزدایی بیش از 1% در یک جلسه خودداری شود و در صورت نیاز، آب زدایی در جلسات بیشتر و به مدت طولانی تر انجام شود.کلید واژگان: آب زدایی, کراتین کیناز, لاکتات دهیدروژناز, کشتی}Despite the proving of the negative effects of dehydration, many athletes use of this strategy yet. The aim of this study was to investigate the effect of dehydration with different degrees on serum levels of enzymes biomarker muscle damage in professional wrestlers in Ahvaz city. Among the professional wrestlers in Ahvaz city, after screening, 40 wrestlers were selected and randomly divided into three experimental groups and one control group. Experimental groups underwent dehydration at three levels of mild, moderate and severe. The plasma levels of Creatine Kinase (CK) and Lactate Dehydrogenase (LDH) were measured by enzyme kinetics method. for intragroup comparison and intergroup comparison, were used of the dependent t-test and analysis of variance (ANOVA) test respectively at a significance level of 0.05. The results showed that plasma CK levels increased significantly in the moderate and severe dehydration groups and LDH levels increased only in the severe dehydration group (P <0.05). Also, in the intergroup comparison of CK levels, it was observed that there was a significant difference between the severe dehydration group and other groups, as well as the moderate dehydration group and other groups (P <0.05). But no significant difference was observed between the moderate and severe dehydration groups (P <0.05). Also, the results of comparison between groups of LDH showed that only the difference between the severe dehydration group with other groups was significant (P <0.05) and the difference between the other groups was not significant (P <0.05). According to the results of this study, it is suggested that to prevent the possibility of muscle damage and consequently reduced the exercise performance, avoided the dehydration of more than 1% in one session and if necessary, dehydrate in more sessions and for longer.Keywords: Dehydration, Creatine kinase, Lactate dehydrogenase, wrestling}
-
مقدمه و هدف
پروتیین‌های سیرتویین در فرآیندهای متابولیک و هموستازی بدن درگیر می‌شوند و با فشار اکسایشی ناشی از سالمندی و بیماری‌های مربوط به سن مرتبط هستند. تغییرات این پروتیین‌ها در سالمندی و تاثیر فعالیت بدنی بر آنها کمتر مورد بررسی قرار گرفته است، از این رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی بر سطوح پلاسمایی پروتیین‌های سیرتویین 1 و سیرتویین 3 مردان سالمند غیر فعال بود.
مواد و روش هادر این تحقیق 20 مرد سالمند غیر فعال با دامنه سنی 70-60 سال به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی ساده به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. جهت بررسی تاثیر سالمندی بر سطوح پلاسمایی پروتیین‌های سیرتویین 1 و سیرتویین 3، 10 مرد جوان غیر فعال به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط 50 درصد ضربان قلب ذخیره بر اساس اصل اضافه‌بار بود. سطوح پلاسمایی پروتیین‌های سیرتویین 1 و سیرتویین 3، در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. جهت مقایسه پیش‌آزمون از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (آنوا) و مقایسه پس‌آزمون دو گروه سالمند تمرین و سالمند کنترل از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد.
نتایجتجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که سطوح پلاسمایی پروتیین‌های سیرتویین 1 و سیرتویین 3 در گروه‌های سالمند نسبت به گروه جوان به طور معنی‌داری کمتر بودند (05/0>P). همچنین بر اثر هشت هفته تمرین تناوبی سطوح پروتیین‌های فوق به طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0>P).
نتیجه‌گیری:
با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می‌رسد که تمرین تناوبی با شدت متوسط با افزایش پروتیین های sirt1 و sirt3، می‌تواند فشار اکسایشی ناشی از سالمندی را کاهش دهد و منجر به افزایش دفاع آنتی‌اکسیدانی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان شود.
کلید واژگان: تمرین تناوبی, سالمندی, سیرتوئین1, سیرتوئین 3}Background and ObjectiveSIRT proteins are involved in the body's metabolic processes and homeostasis and are associated with oxidative stress due to aging and age-related diseases. Changes in these proteins in aging and the effect of physical activity on them have been less studied, so the aim of the present study was to investigate the effect of eight weeks of interval training on plasma levels of sirt1 and sirt3 proteins in inactive elderly men.
Materials and MethodsIn this study, 20 inactive elderly men aged 70-60 years were selected by available sampling and divided into experimental and control groups by simple random sampling. To investigate the effect of aging on plasma levels of Sirt1 and Sirt3 proteins, 10 inactive young men were selected by purposive sampling. The training program consisted of eight weeks of interval training with a moderate intensity of 50% of the reserve heart rate based on the principle of overload. Plasma levels of Sirt1 and Sirt3 proteins were measured in two stages of pre-test and post-test. One-way analysis of variance (ANOVA) was used to compare the pre-test of the three groups and the analysis of covariance was used to compare the post-test of the two groups of training elderly and control elderly.
ResultsThe results showed that plasma levels of Sirt1 and Sirt3 proteins in the elderly group were significantly lower than the young group (P <0.05). Also, due to eight weeks of interval training, the levels of the above proteins increased significantly (P <0.05).
ConclusionAccording to the results of this study, it seems that moderate interval exercise with increasing the Sirt1 and Sirt3 proteins, can reduce the oxidative stress caused by aging and lead to increased antioxidant defense and improve the quality of life in the elderly.
Keywords: Interval training, Aging, Sirt1, Sirt3} -
مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال بیست و سوم شماره 6 (پیاپی 120، بهمن و اسفند 1400)، صص 388 -396مقدمه
اختلالات پویایی میتوکندریایی به بسیاری از بیماری ها از جمله دیابت نسبت داده می شود. پروتیین های MFN2 و OPA-1 تنظیم کننده های اصلی هم جوشی و DRP1 پروتیین ضروری تنظیم کننده ی شکافت میتوکندری می باشد. افزایش یا کاهش بیان ژن های مربوطه موجب عدم تعادل میان این دو فرآیند خواهد شد. این مطالعه به منظور بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی بر سطح میتوکندریایی OPA-1 عضله چهارسر موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.
مواد و روش هادر این مطالعه 32 سر موش صحرایی به طور تصادفی به چهار گروه (8=n) سالم-شاهد، سالم-تمرین، دیابت-شاهد و دیابت-تمرین تقسیم شدند. حیوانات بر روی نوارگردان مطابق پروتکل تمرین استقامتی به مدت شش هفته (5 جلسه در هفته) دویدند. دیابت با تزریق صفاقی 50 میلی گرم استرپتوزوسین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن القاء گردید. پس از آخرین جلسه تمرین، موش ها توسط تزریق درون صفاقی کتامین (90 میلی گرم/هر کیلوگرم وزن بدن و زایلازین 10 میلی گرم /به ازای هر کیلوگرم وزن) بیهوش شدند. سپس بافت عضله چهارسر ران برداشته و بر اساس اصول استاندارد نگه داری شد. جهت مقایسه بین گروها از آزمون آماری آنوای یک طرفه در سطح معناداری 0/05 استفاده شد و جهت بررسی تفاوت بین میانگین های دو گروه از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافته هاالقاء دیابت موجب کاهش معنادار سطح OPA-1 در بافت عضله چهارسر موش های دیابتی شده است (0/012=p)، شش هفته تمرین هوازی موجب افزایش معنی دار سطح پروتیین OPA-1 در عضله چهارسر موش های دیابتی تمرین کرده شده است (0/016=p).
نتیجه گیریدیابت القایی موجب کاهش سطح پروتیین OPA-1 می گردد ولی تمرین هوازی با افزایش سطح این پروتیین در موش های دیابتی منجر به افزایش هم جوشی و در نتیجه بهبود عملکرد میتوکندری در بافت عضله موش ها می گردد.
کلید واژگان: دیابت, تمرین هوازی, پویایی میتوکندریایی, پروتئین OPA-1, موش صحرایی}IntroductionMitochondrial dynamic disorders are attributed to many diseases such as diabetes. MFN2 and OPA-1 proteins are the main regulators of fusion, and DRP1 is the essential protein regulating mitochondrial fission. Increasing or decreasing the expression of relevant genes will cause an imbalance between these two processes. This study evaluated the effect of six weeks of aerobic training on mitochondrial levels of the OPA-1 quadriceps muscle in Streptozotocin-induced diabetic rats.
Materials and MethodsIn this study, 32 rats were randomly divided into four groups (n=8): healthy-control, healthy-exercise, diabetes-control, and diabetes-exercise. The animals ran on a treadmill according to the endurance training protocol five sessions per week for six weeks. Diabetes was induced by injecting Streptozotocin (50 mg/kg) solution. After the last training session, the rats were anesthetized by intraperitoneal injection of ketamine (90 mg/kg) and xylazine (10 mg/kg), and quadriceps muscle tissue was removed and maintained according to standard conditions. One-way ANOVA test was used to compare the groups at a significance level of 0.05, and the Tukey post hoc test was used to examine the differences between the means of the two groups.
ResultsInduction of diabetes significantly reduced OPA-1 levels in the quadriceps muscle tissue of the diabetic rats (p=0.012). Also, six weeks of aerobic training significantly increased the OPA-1 protein level in the quadriceps muscle of the trained diabetic rats (p=0.016).
ConclusionInduced diabetes reduces the OPA-1 protein level, but aerobic exercise increases its level in diabetic rats, leading to increased fusion and thus improved mitochondrial function in the muscle tissue of rats.
Keywords: Diabetes, Aerobic exercise, Mitochondrial dynamics, OPA-1 protein, Rat} -
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر و مقایسه دو نوع برنامه تمرینی بر روی برخی از شاخص های ترکیب بدنی دانش آموزان دختر چاق شهر اهواز بود. بدین منظور تعداد 45 نفر از دانش آموزان چاق ناحیه یک آموزش و پرورش اهواز به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره قرار گرفتند. گروه ها شامل گروه تمرین هوازی که به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه تمرین هوازی با رعایت اصل اضافه بار تدریجی انجام دادند، گروه بازی که به مدت 8 هفته، بازی زو را با حجم مشابه گروه هوازی انجام دادند و گروه کنترل که هیچ گونه مداخله تمرینی نداشتند، بود. جهت کنترل برنامه غذایی آزمودنی ها از پرسش نامه یادآمد غذایی استفاده شد. شاخص های ترکیب بدنی شامل شاخص توده بدن (BMI)، نسبت دور کمر به دور لگن (WHR) و درصد چربی بدن در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، اندازه گیری و ثبت شد. جهت مقایسه تغییرات درون گروهی، از آزمون t وابسته و مقایسه داده های سه گروه از تحلیل واریانس (ANOVA) با آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین هوازی و بازی، هر دو باعث کاهش معنی دار شاخص توده بدن و درصد چربی بدن شدند، ولی فقط فعالیت در قالب بازی منجر به کاهش معنی دار نسبت دور کمر به دور لگن گردید (P<0.05). با توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود که جهت کنترل چاقی کودکان علاوه بر انجام برنامه های تمرینی سازمان یافته، از انجام فعالیت ورزشی در قالب بازی استفاده شود.کلید واژگان: چاقی, تمرین هوازی, بازی, ترکیب بدنی, دختران, ورزش}The purpose of the present study is the comparative review of the effect of two exercising plans on some body composition indices of the obese female girls in Ahwaz. To this aim, 45 obese students in district 1 of the education administration of Ahwaz were purposefully chosen and then they were randomly assigned to 3 groups of 15 girls. In order to control the participants’ dietary plan, the nutrition remembrance questionnaire was used. Body composition indices including body mass index (BMI), waist-hip ratio (WHR), and body fat percentage in both pre-test and post-test stages were measured and registered. For inside group comparison, dependent t-test was used and for the comparison of the 3 groups, the variance analysis (ANOVA) as well as Tuckey’s Post Hoc in the significant level of 0.05 were used. The results showed that doing 8 weeks of aerobics and playing games both significantly reduced the BMI and body fat percentage but only playing games could significantly reduce the WHR (P<0.05). According to the results of the present research, it is recommended that in order to control children obesity, in addition to organized exercises, sport activities in the form of playing be used as well.Keywords: Obesity, Aerobics, Playing, body composition, Females, Sport}
-
مقدمه و هدف
ملاتونین نقش مهمی در فرآیندهای ریتمیک بدن دارد که بر اثر سالمندی میزان ترشح آن کاهش می یابد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی بر سطوح پلاسمایی ملاتونین مردان مسن غیر فعال بود.
مواد و روش هادر پژوهش نیمه تجربی حاضر 20 مرد مسن غیرفعال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه نمونه گیری تصادفی به دو گروه تجربی (10نفر) و کنترل (10نفر) تقسیم شدند. جهت بررسی تاثیر سالمندی بر سطوح ملاتونین، 10 مرد جوان غیرفعال به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پروتکل تمرینی شامل 8 هفته تمرین تناوبی با شدت 50 درصد ضربان قلب ذخیره (وهله فعالیت) و 30 درصد ضربان قلب ذخیره (وهله استراحت) بود. سطوح پلاسمایی ملاتونین در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به روش الایزا مورد اندازه گیری قرار گرفت. جهت مقایسه پیش آزمون سه گروه از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (آنوا) و برای مقایسه پس آزمون دو گروه مسن تمرین و مسن کنترل از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
نتایجنتایج نشان داد که سالمندی منجر به کاهش معنی دار سطوح پلاسمایی ملاتونین می شود (05/0>p). بین افزایش سن و سطوح ملاتونین نیز رابطه معکوس و معنی داری یافت شد (824/0-=r و 001/0=p). همچنین هشت هفته تمرین تناوبی باعث افزایش معنی دار سطوح ملاتونین در مردان گروه مسن تمرین شد (05/0>p).
نتیجه گیریفعالیت های ورزشی بویژه از نوع تناوبی با افزایش سطوح ملاتونین در سالمندی، می توانند تغییرات ناشی از کاهش ترشح ملاتونین در سالمندی و تغییرات وابسته به آن بر سیستم های بدن را کاهش دهند یا روند آن را کند کنند.
کلید واژگان: تمرین تناوبی, ملاتونین, سالمندی}Background and ObjectiveMelatonin plays an important role in rhythmic processes that decreases its secretion due to aging. The aim of this study was to investigate the effect of eight-week of interval training on plasma levels of melatonin in inactive elderly men.
Materials and MethodsIn this quasi-experimental study, 20 inactive elderly men were selected by available sampling and randomly divided into experimental (n=10) and control (n=10) groups. For evaluation of the effect of aging on melatonin levels, 10 inactive young men were selected by purposive sampling. The training protocol consisted of eight weeks of interval training with an intensity of 50% reserve heart rate (activity period) and 30% reserve heart rate (rest period). Plasma melatonin levels were measured by ELISA method in pre and post test. To compare the pre-test of the three groups the ANOVA test was used and to compare the post-test of the two groups of training elderly and control elderly the analysis of covariance at a significance level of 0.05 was used.
ResultsThe results showed that aging leads to a significant reduction in plasma melatonin levels (p<0.05). There was a significant inverse relationship between age and melatonin levels (r=-0.824 and p=0.001). Also, eight weeks of interval training significantly increased melatonin levels in older men in the training group (p<0.05).
ConclusionPhysical activities especially interval training with increasing the melatonin levels, can reduce or slow down the changes caused by decreased melatonin secretion and related changes in the body systems in old age.
Keywords: interval exercise, melatonin, Aging} -
فرانظریه یکی از جدیدترین تحولات در نظریه پردازی است. در حالی که نظریه پردازان، جهان اجتماعی را به عنوان مسیله موضوعی شان قلمداد می کنند، فرانظریه پردازان به مطالعه نظام مند ساختار اساسی خود نظریه می پردازند. فرا نظریه پردازی در ادبیات علوم اجتماعی، تحت عناوین مختلفی با عنوان فرا جامعه شناسی، جامعه شناسی بازاندیشانه و جامعه شناسی جامعه شناسی ظهور پیدا کرده است. هر چند این مدل در حوزه جامعه شناختی گسترش یافته است ولی می تواند در دیگر حوزه های تحقیق نیز به کار گرفته شود. فرانظریه به عنوان ابزار رسیدن به فهم عمیق تر نظریه بوده و هدف آن تشریح و نقد فرانظری فرض های تشکیل دهنده شالوده نظریه ها و نیز تدوین اصول ارزیابی نظریه هاست.بسیاری از نظریه پردازان بر لزوم پیشرفت و توسعه نظریه اجتماعی تاکید کرده اند. از آنجا که فرانظریه پردازی گام موثری در غنی تر ساختن نظریه ها است، بایستی به این حوزه توجه بیشتری معطوف گردد. هدف اصلی در این مقاله ارایه پارامترهای اساسی این رویکرد است. این مقاله ابتدازمینه های رشد مطالعات فرانظری و ماهیت فرانظریه می پردازد و سپس انواع فرانظریه و تکنیک های تحلیل فرانظریه با تاکید بر رویکرد فرانظری ریتزر را مورد بحث و بررسی قرار می دهد.
کلید واژگان: فرانظریه, فراتحلیل, فراجامعه شناسی, نظریه های اجتماعی, ریتزر} -
فرانظریه یکی از جدیدترین تحولات در نظریه پردازی است. در حالی که نظریه پردازان، جهان اجتماعی را به عنوان مسئله موضوعی شان قلمداد می کنند، فرانظریه پردازان به مطالعه نظام مند ساختار اساسی خود نظریه می پردازند. فرانظریه پردازی در ادبیات علوم اجتماعی، تحت عناوین مختلفی با عنوان فراجامعه شناسی، جامعه شناسی بازاندیشانه و جامعه شناسی جامعه شناسی ظهور پیدا کرده است. هر چند این مدل در حوزه جامعه شناختی گسترش یافته است ولی می تواند در دیگر حوزه های تحقیق نیز به کار گرفته شود. فرانظریه به عنوان ابزار رسیدن به فهم عمیق تر نظریه بوده و هدف آن تشریح و نقد فرانظری فرض های تشکیل دهنده شالوده نظریه ها و نیز تدوین اصول ارزیابی نظریه هاست. بسیاری از نظریه پردازان بر لزوم پیشرفت و توسعه نظریه ی اجتماعی تاکید کرده اند. از آن جا که فرانظریه پردازی گام موثری در غنی تر ساختن نظریه ها است، بایستی به این حوزه توجه بیشتری معطوف گردد. هدف اصلی در این مقاله ارائه پارامترهای اساسی این رویکرد است. این مقاله ابتدا زمینه های رشد مطالعات فرانظری و ماهیت فرانظریه می پردازد و سپس انواع فرانظریه و تکنیکهای تحلیل فرانظریه با تاکید بر رویکرد فرانظری ریتزر را مورد بحث و بررسی قرار می دهد.کلید واژگان: فرانظریه, فراتحلیل, فراجامعه شناسی, نظریه های اجتماعی, ریتزر}Meta-theory is one of the newest developments in study of theories. While theorists contemplate social world as problematic subject, meta-theorists study the theory itself systematically. Meta-theory has different names in literature of social science such as meta-sociology, reflectivity sociology, and sociology of sociology. Though this approach has its roots in sociology, it is applicable in other fields of study. Meta-theory is a tool to reach deeper understanding of theory and its goal is to explain and study assumptions of theory critically; assumptions that form structure of theory. Many thinkers emphasize on development of social theory and in this regard meta-theory is critical step. The main goal of this article is to provide fundamental parameters of the approach in which the roots and nature of meta-theoretical studies are addressed and to study different kinds of meta-theory with reference to meta-theoretical approach of RitzerKeywords: Meta-theory, meta-analysis, meta-sociology, social theory, Ritzer}
-
مجله علوم سیاسی، پیاپی 38 (بهار 1396)، صص 21 -42نظریه حوزه عمومی هابرماس هسته اصلی فلسفه اجتماعی او به شمار می رود. هابرماس برای توصیف مدل نظری خود از سه حوزه کمک گرفته و آن را با انواع شناخت، رسانه و علم مخصوص به هر یک پیوند می دهد. این مقاله از نقطه عزیمت هابرماس یعنی حوزه عمومی شروع کرده و پس از بررسی و تحلیل سه حوزه کرامت انسانی، گفتگو و عقلانیت، که عناصر تشکیل دهنده حوزه عمومی هابرماس را شکل می دهد، مفاهیمی از قبیل جهان زیست و سیستم و کنش ارتباطی و وضعیت کلامی ایده آل را در زمره زیر مجموعه سه حوزه یاد شده توضیح می دهد و در نهایت مدلی پویا از حوزه عمومی ارایه می دهد. به نظر هابرماس گفتگو، عقلانیت و کرامت انسانی باعث شکل گیری منطقی در عرصه تعاملات حوزه عمومی می شود. به طور کلی حوزه عمومی در جایی تشکیل می شود که سه ویژگی که در بالا ذکر شد وجود داشته باشد. حوزه عمومی عرصه فکر، گفتگو، استدلال و زبان است. حوزه عمومی نمودی است از اصول رابطه متقابل و مباحثه انتقادی و فضایی است برای تفاهم از طریق مباحثه عمومی و همچنین فضایی است برای برابری، عقلانیت و درک متقابل، استدلال مبتنی بر تبادل گفتاری.کلید واژگان: حوزه عمومی, جهان زیست, سیستم, کنش ارتباطی, وضعیت کلامی ایده آل, افکار عمومی}
-
زمینه و هدفدستگاه ایمنی یکی از دستگاه های مهم در حوزه سلامت است که ازعوامل متعددی تاثیر می پذیرد. هدف مطاله حاضر، مقایسه تاثیر شش هفته تمرین تداومی و تناوبی بر برخی از شاخص های سیستم ایمنی دانشجویان مرد سالم غیر ورزشکار بود.روش بررسیجامعه آماری این تحقیق دانشجویان مردسالم غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بودند که تعداد 30 نفر از آنها با دامنه سنی 45/2±50/23 سال و وزن 60/9±68 کیلوگرم به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه 15 نفره (تمرین تداومی و تناوبی) قرار گرفتند. گروه تمرین تناوبی 5 وهله فعالیت 3 دقیقه ای بر روی دوچرخه کارسنج با شدت 80 درصد VO2max و گروه تمرین تداومی 30 دقیقه فعالیت بر روی دوچرخه کارسنج با شدت 60 درصد VO2max به مدت شش هفته( 3 جلسه در هفته) انجام دادند. نمونه خونی قبل و 24 ساعت بعد از دوره تمرینی جهت ارزیابی شاخص های ایمنی جمع آوری شد.یافته هایافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین تغییرات میزان نوتروفیل ها در دو گروه وجود دارد(0/05>p). ولی بین تغییرات میزان لکوسیت ها، لنفوسیت ها، ائوزینوفیل ها، مونوسیت ها و بازوفیل ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد(0/05نتیجه گیریبر اساس نتایج حاضر می توان نتیجه گیری کرد، با توجه به اینکه کاهش و یا افزایش معنی دار شمار لکوسیت ها می تواند زمینه را برای بروز التهاب یا عفونت ایجاد کند، تمرینات ورزشی می توانند با ثابت نگه داشتن شاخص های عملکرد ایمنی تا حدودی در سلامت این دستگاه و نیز دستگاه قلب عروقی موثر باشند.کلید واژگان: سیستم ایمنی, تمرین تداومی, تمرین تناوبی}Background And ObjectiveThe immune system is one of the most important systems in the health setting that influenced by several factors. The purpose of this study was to compare the effect of six weeks of continuous and interval training on some indicators of immune system in healthy non-athlete males.
Subjects andMethodsAmong all healthy non-athlete male students of Islamic Azad University of Ahvaz branch, 30 students were selected by randomly sampling style and divided into two groups of 15 persons (continuous and intervaltraining groups). Anthropometry indicators, body mass index, and aerobic capacity (Vo2max) were evaluated at the first session. Interval training group performed of five periods 3-minute exercises on a cycle ergometer with 80% VO2max of intensity and continuous training consisting of a 30-minute of continuous trainingon a cycle ergometer with 60% VO2max of intensity for 6 weeks(Three times a week) . Blood sample were taken before and 24 hr after training to analysis indicators of immune system.ResultsData analysis indicated that a significant difference was found between number of neutrophils in two groups (P 0.05).ConclusionAccording to this results, can be concluded that, Whereas significant decrease or increase the number of leukocytes may create risks of inflammation or infection, therefore the training can effect in health of immune and cardiovascular system by maintain the immune function indicators.Keywords: immune system, continuous training, interval training, non-athletic males}
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.