فهرست مطالب مهران صادقی گوغری
-
کاربرد واژگان محلی و عامه یکی از عناصر زبانی شعر معاصر است، به گونه ای که در شعر معاصر آن تمایزی که بین واژگان ادبی و غیر ادبی وجود داشت، به چشم نمی خورد. حضور زبان و واژه های محلی و عامه در شعر باعث نوعی هنجارگریزی و برجسته سازی شد که آن را هنجارگریزی گویشی گویند. هنجارگریزی در گویش به شاعر این امکان می دهد ساخت هایی از گویشی غیر از زبان هنجار به اثر ادبی خود وارد کند. حسین پناهی شاعری از استان کهگیلویه و بویراحمد است که از شگردها و تکنیک های هنجارگریزی برای خلق شعر و جذاب کردن متن و مشتاق کردن مخاطب بهره گرفته. این پژوهش که از روش توصیفی- تحلیلی برای تبیین هنجارگریزی گویشی، واژگان محلی در اشعار پناهی استفاده کرده است، و به دنبال بررسی هنجارگریزی گویشی و کاربرد واژگان محلی در آثار پناهی است. به این منظور مجموعه شعری من و نازی، چشم چپ سگ در هفت دفتر و برخی از آثار نثر وی از جمله خروس ها و ساعت ها، بی بی یون، دو مرغابی در مه و چیزی شبیه زندگی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که بیشترین بسامد هنجارگریزی گویشی در مجموعه ساعت ها و خروس ها 22 مورد و من و نازی 16 مورد به دست آمد. ولی در آثار دوره دوم بیشترین بسامد هنجارگریزی در مجموعهبی بی یون بیش از 130 مورد و نمی دانم ها 22 مورد به دست آمد. می توان به این نتیجه رسید که در این دوره یکی از عوامل روی آوردن شاعر به هنجارگریزی مسائل سیاسی و اجتماعی جامعه بوده است.
کلید واژگان: هنجارگریزی, برجسته سازی, هنجارگریزی گویشی, واژگان محلی, حسین پناهی}The presence of local and colloquial language in poetry leads to a form of norm-breaking and prominence, referred to as dialectal norm-breaking. This deviation allows the poet to incorporate structures from a dialect that differs from the standard language into their literary work. Hossein Panahi, a poet from the Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad province, has frequently utilized norm-breaking to create poetry and enhance the appeal of his texts. This research employs a descriptive-analytical method to elucidate the linguistic norm-breaking and the usage of local terms in his poetry. For this purpose, the poetry collections "Me and Nâzi" and "The Dog's Left Eye," along with seven sections and some of his prose works including "Roosters and Clocks," "Aunt Yun," "Two Ducks in the Fog," and "Something like Life," have been examined. The findings indicate that the highest frequency of linguistic norm-breaking exists in the collections "Clocks and Roosters" and "Me and Nâzi." In these works, he utilizes words from the Lori dialect and local vernacular to portray images of childhood memories, nomadic life, and the culture of the Lori people. Additionally, in the works composed by Panahi from 1995 to 2004, linguistic norm-breaking is employed, albeit with a lower frequency compared to the first period. In this era, the poet depicts a discourse that deviates from norms, reflecting their social struggles, quest for justice, and perspective on the world while their focus on the environment and nomadic life has diminished. The highest frequency of norm deviation during this period is observed in the collections "Bibi-Yun" and "I Don’t Know." It can be said that one of the factors influencing the poet's turn to norm deviation during this time has been the political and social issues in society.
Keywords: Norm Deviation, Highlighting, Dialectal Norm Deviation, Local Vocabulary, Hossein Panahi} -
حسین پناهی با توجه به محیط زندگی و تدبر و مطالعات فلسفی و نیز پیوندی که با هنر و سینما دارد توانسته است به موضوعات متعددی در شعر خود بپردازد. فلسفه از مهترین موضوعات شعر پناهی است و با نگاه هستی شناسانه سعی دارد نمودی از از این موضوعات را در شعر خویش بگنجاند. پناهی در اشعارش به لفظ فلسفه، و نیز نام ها و اصطلاحات فلسفی و هنری بسیاری اشاره کرده است که هرکدام در تاریخ فرهنگ خود دارای شهرت بسیاری اند. بسامد بالای این اصطلاحات، نام ها و مکاتب در آثار پناهی نشان از ارزش و جایگاه ارزنده این مفاهیم در تفکر و دیدگاه او دارد. این پژوهش، که به روش تحلیل محتوا با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با ابزار مطالعه کتابخانه ای انجام شده به دنبال پاسخی برای این پرسش است که چه مکاتب فلسفی و جهان های هنری (عموما ادبی و سینمایی) در شعر او نمود یافته و رویکرد او به هر کدام چگونه است. به عبارت دیگر نقش هرکدام از این مفاهیم در تشکیل بنیادهای تفکر او چگونه است. این مسیله از این جهت حایز اهمیت است که می توان با بررسی تلمیح های مستقیم شاعر به جهان های فلسفی و هنری چهارچوب فکری و فلسفی حسین پناهی را بازنمایی کنیم و بر اساس آن دیگر اشعارش را تفسیر کنیم. آنچه از مجموع مباحث مطروحه در این پژوهش بر می آید، این است که در شعر حسین پناهی سه گانه فلسفه، سینما و ادبیات جهان به موازات هم زیست دارند. در مقایسه این سه حوزه آشکار است که پناهی نسبت به ادبیات و سینمای روس و فلسفه شرق دیدگاه همدلانه ای دارد. جهان شرق، از جمله هند، ایران و جهان اسلامی، در ذهن او جهان امید و آرامش است. حسین پناهی در جستجوی معنا در فلسفه ها و جهان های ادبی جهان در آخر به فرهنگ و باورهای اصیل شرقی و اسلامی باز می گردد و آرامش و امید از دست داده اش را از باورهای خودش می گیرد.
کلید واژگان: حسین پناهی, شعر معاصر فارسی, فلسفه, ادبیات جهان, سینمای جهان}In his poems, Hossein Panahi has referred to the word philosophy, as well as many philosophical and artistic names and terms, each of which is very famous in the history of its culture. The high frequency of these terms, names and schools in Panahi's works shows the value and valuable place of these concepts in his thinking and perspective. This article seeks an answer to the question of what philosophical schools and artistic worlds (generally literary and cinematic) are reflected in his poetry and what is his approach to each. In other words, what is the role of each of these concepts in forming the foundations of his thinking? This issue is important because by examining the poet's direct allusions to the philosophical and artistic worlds, we can represent Hossein Panahi's intellectual and philosophical framework and interpret his other poems accordingly.
Keywords: Hossein Panahi, Contemporary Persian Poetry, Philosophy, World Literature, World Cinema} -
گاهی شاعر برای پاک کردن غبار عادت از واژگان، دست به تغییر در ترکیب و ساخت کلمات و ترکیبات و نحو جملات می زند. به این تغییر و تحول و عادی زدایی، آشنایی زدایی می گویند. آشنایی زدایی در پی آن است که در خواننده و شنونده تاثیر بگذارد و او را به اوج التذاذ برساند. پس برای این منظور، دنیای آشنا و معمولی زبان را درهم می ریزد؛ بدین صورت که کلمات در معنای مالوف و عادی خود استفاده نمی شوند؛ بلکه در زبانی ماورای زبان معیار و گفتار به کار می روند که همان زبان شعر است. آشنایی زدایی یکی از پرکاربردترین شگردهای ادبی حسین پناهی در زبان شعر است که از طریق ایجاد فاصله از نرم های رایج زبانی و ادبی، درک حسی انسان را از زندگی توسعه می دهد و موجب تولید جهانی نوین می گردد. نتیجه این درک و دریافت متفاوت، موجبات لذت ادبی را که همانا یکی از غایت های ادبیات است، فراهم می کند. با بررسی اشعار حسین پناهی، افزون بر یافتن مصادیقی برای آنچه به عنوان شیوه های برجسته سازی برشمرده اند، به نمونه هایی دست می یابیم که زبان را آشنایی زدایی می کند. بیشترین جلوه های آشنایی زدایی در سطح آوایی، به صورت کاربرد نام آوا و زبان گفتاری و نیز سطح استعاری و بیان صحنه های تجسمی در زبان است. او همچنین از پتانسیل نحوی و لغوی برای عبور از مرزهای هنجاری زبان جاری استفاده کرده است. این پژوهش که به روش تحلیل محتوا با رویکرد توصیفی- تحلیلی انجام شده، سروده های شاعر معاصر، حسین پناهی را از نظر آشنایی زدایی زبانی و بلاغی مورد بررسی قرار می دهد. از مجموع بررسی های به عمل آمده مشاهده شد که در شعر پناهی انواع هنجارگریزی ها وجود دارد که هنجارگریزی نحوی، تکرار، آشنایی زدایی معنایی با زیرمجموعه هایشان بررسی و نمونه هایی از آن ذکر شد. استفاده از آشنایی زدایی در اشعار پناهی هم از لحاظ زبانی به قوت شعر وی مدد رسانده و هم به زیبایی و غنای بیشتر شعر او در کنار رسانندگی و ایصال منجر شده است.کلید واژگان: آشنایی زدایی, هنجارگریزی, زبان, بلاغت, حسین پناهی}To remove the sense of habituation from words, the poet sometimes make changes in word combinations as well as structure and syntax. This de-habituation is called defamiliarization, which aims to impress the reader by giving him/her a sense of pleasure. To that end, the poet distort the familiar world of language by using the words other than their normal and habitual way, which is indeed the language of poetry. Defamiliarization is one of the most widely used literary techniques in Hossein Panahi’s poetry. The technique develops the human sensory understanding of life and creates a new world by creating a distance from common linguistic and literary norms. The result of this different understanding and perception provides the pleasure that is one of the literature ends. The conclusion is that, by examining the poems of Hossein Panahi, in addition to finding examples of what have been enumerated as foregrounding, we find examples that de-familiarize the language. Most of the manifestations of defamiliarization are in the form of phonetic names and spoken language at the phonetic level, and expression of visual scenes in language at the metaphorical level. He also used the syntactic and lexical potential to cross the normative boundaries of the current language. This research, conducted by content analysis method with a descriptive-analytical approach, examines the poems of the contemporary poet Hossein Panahi from the perspective of linguistic and rhetorical de-familiarization. The analyses revealed that Panahi’s poetry depicts various forms of deviation, among which syntactic deviation, repetition, conceptual defamiliarization were discussed and examples were provided. In Panahi’s poetry, defamiliarization has both helped to enrich the language and generate beauty and fluency in conveying the message.Keywords: Defamiliarization, Deviation, language, rhetorics, Hossein Panahi}
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.