فهرست مطالب مهوش اسکویی

انتخاب همه

بررسی پروتئین متصل شونده به پنی سیلین 2x در سویه های استرپتوکوکوس پنومونیه مقاوم به بتالاکتام جدا شده از بیماران در بیمارستان های شهر تهران

سامان نوبری، فاطمه رحمتی قزلجه، مهوش اسکویی

نشریه بیماریهای عفونی و گرمسیری، پیاپی 55 (زمستان 1390)، ص 23

مشاهده متن زبان: فارسی

Penicillin-Binding Protein 2x in Streptococcus pneumoniae Isolated from Tehran Hospitals

Nobari S., Rahmati Ghezelgeh F., Oskoui M

Iranian Journal of Infectious Diseases, Volume:16 Issue: 55, 2012, P 23

Background And Objectives
Globally, millions die each year from infections caused by Streptococcus pneumoniae. The effective treatment of pneumococcal infections has been compromised by the emergence of strains resistant to currently available antibiotics. In resistant strains there is a reduction in the capacity to bind to antibiotics in penicillin binding proteins. The purpose of this study was to determine the rates of antibiotics resistance in clinical strains of Streptococcus pneumoniae and analyse occurred mutations in pbp2x.
Materials And Methods
58 pneumococcal isolates were collected from patients with pneumococcal infections. The drug susceptibility patterns of the strains were tested by the disc diffusion method for penicillin G, cefotaxime, erythromycin, tetracycline, and trimethoprim-sulfamethoxazole. MICs of penicillin and cefotaxime determined by broth microdilution. lytA and pbp2x genes were amplified by PCR. The nucleotide sequences were determined by direct sequencing.
Results
From all 58 Streptococcus pneumoniae strains, 24 (41.3%) were penicillin intermediate and 14 isolates (24.1%) were penicillin resistant (MIC≥2 μg/ml). 28 (48.2%) were trimethoprim-sulfamethoxazole resistant, 9 (15.5%) were erythromycin resistant and 10 (17.2%) were tetracycline resistant. 8 isolates (13.8%) were cefotaxime resistant. Most of the strains resistant to penicillin and cefotaxime showed additional resistance to one or several other drugs. All of the cefotaxime resistant isolates had alterations in PBP2x.
Conclusion
Prevalence of beta-lactam resistant strains revealed a crisis in treatment of pneumococcal infections. We showed that alterations in the conserved motifs in PBP2x are associated with cefotaxime resistant in Streptococcus pneumoniae.

Abstract View Paper Original: Persian
بررسی سنتز زیستی داخل و خارج سلولی نانو ذارت سولفید کادمیم در سویه 35218 باکتری اشرشیاکولی

ملیکا ایلوخانی، محمد ربیعی*، مهوش اسکویی، فتح الله مضطرزاده، مهدیس شایان

نشریه مهندسی پزشکی زیستی، سال پنجم شماره 3 (پاییز 1390)، صص 193 -204

در سالهای اخیر تلاشهای بسیار زیادی برای تولید نانو ذرات به دلیل خواص ویژه نوری، شیمیایی و الکتریکی آنها صورت گرفته است. توسعه روش های سنتز نانو مواد برای تولید موادی با مورفولوژی و اندازه معین و توزیع مناسب اندازه ذرات، از محورهای پژوهشی چند سال اخیر محسوب می شود. در این میان روش های مبتنی بر فناوری زیستی به دلیل تمیز بودن و سازگاری بالا با محیط زیست از جایگاه ویژه ای برخوردارند. یکی از مهمترین ابعاد این بحث استفاده از میکروارگانیسم ها در نانو فناوری است. در این پژوهش از سویه 35218 باکتری اشرشیاکولی برای سنتز نانو ذرات CdS استفاده شد. ابتدا زمان مناسب و بیشینه غلظتی از یون کادمیم که به جلوگیری از رشد و لیز باکتری منتج نمی شود مشخص گردید. سپس دو فرآیند سنتز زیستی داخل و خارج سلولی بررسی شد. طبق بررسی های صورت گرفته مشخص شد که این سویه به شکل داخل سلولی قادر به سنتز نانو ذرات CdS نیست اما با غنی سازی محیط کشت با اسید آمینه سیستیین نانو ذرات CdS به شکل خارج سلولی سنتز شدند. تشکیل نانو ذرات، مورفولوژی و خاصیت فلورسانت آنها به ترتیب با کانال آنالیزور WDX ، SEM و میکروسکوپی فلورسانس بررسی شد.

کلید واژگان: سنتز زیستی, سولفید کادمیم, اشرشیاکولی, نانو ذرات, میکروارگانیسم}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

The survey of intra and extracellular biosynthesis of cadmium sulfide nanoparticles in Escherichia coli 35218

Melika Iloukhani, Mohammad Rabiee *, Mahvash Oskoui, Fathollah Moztarzadeh, Mahdis Shayan

Iranian Journal of Biomedical Engineering, Volume:5 Issue: 3, 2011, PP 193 -204

In recent years, nanoparticles have attracted considerable attention due to their special optical, chemical, and electrical properties. Developments of nanoparticles synthesis methods for producing materials with precise size and morphology have been considered recently. Among these methods, biosynthesis has a special position for its high compatibility with environment. The use of microorganism in nanotechnology is one of the important aspects of this issue. In this survey we have used Escherichia coli 35218 to Cadmium Sulfide nanoparticles synthesis. First, appropriate time of cadmium ions addition and their maximum concentrations were determined that they don􀂶t inhibit bacterial growth. Then we studied intra and extracellular biosynthesis. According to this survey, this strain wasn't able to produce cadmium sulfide nanoparticles intracellulary but also these nanoparticles were extracellulary synthesized in the medium supplemented with L-cysteine. Formation of CdS nanoparticles, their morphologies and fluorescence properties were determined with WDX, SEM and fluorescence microscopy.

Keywords: Biosynthesis, Cadmium Sulfide, Escherichia coli, nanoparticles, Micro organism}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
بررسی ژن aac(6?)Ie-aph(2?)Ia در میان سویه های بالینی انتروکوک و تشخیص سویه های مقاوم به سطح بالای جنتامایسین

نرگس دادفرما، مهوش اسکویی، عباسعلی ایمانی فولادی*، پریسا فرخ

مجله پزشکی بالینی ابن سینا، سال هفدهم شماره 3 (پیاپی 57، پاییز 1389)، ص 25

مقدمه و هدف

انتروکوکها بعنوان یکی از مهمترین پاتوژنهای عامل عفونتهای بیمارستانی ظاهر شده اند.علاوه بر مقاومت های ذاتی به بسیاری از عوامل ضد میکروبی، مقاومت های وابسته به پلاسمید و ترانسپوزون را ایجاد می کنند که مقاومت به سطح بالای جنتامایسین (HLGR) از جمله آنها است.HLGR در انتروکوک ها باعث شکست سینرژیسم دارویی یک آمینوگلیکوزید به همراه یک عامل فعال بر علیه دیواره سلولی می شود. معمولا پیدایش سویه های HLGR (MIC≥500μg/ml) در اثر حضور ژن aac(6'')-Ie-aph(2«)-Ia است.

روش کار

در این مطالعه تجربی در مجموع 142 انتروکوک از بیماران جدا شد. تشخیص گونه انتروکوکها بر اساس تستهای بیوشیمیایی صورت گرفت و تست های حساسیت آنتی بیوتیکی به روش انتشار از دیسک انجام شد. برای جدا کردن انتروکوکهای HLGR از دیسکهای جنتامایسین(μg 120) استفاده شد. MIC برای جنتامایسین به روش براث میکرودیلوشن تعیین شد. PCR برای شناسایی ژن aac(6′)Ie-aph(2′′)Ia و واکنش هضم آنزیمی توسط آنزیم محدودالاثر Sca1 انجام شد.یکی از محصولات PCR تعیین توالی و با سویه استاندارد BLAST شد.

نتایج

از 142 سویه 62 (7/43%) آنها HLGR بودند.55 سویه HLGR، دارای MIC برابر با 1024-512 میکرو گرم بر میلی لیتر داشتند. همه سویه های HLGR بجز یکی از آنها دارای ژن aac(6'')-Ie-aph(2»)-Ia بودند. 42% از مجموع E.faecalis ها و44% از مجموع E.faecium ها، HLGR بودند. در سویه های HLGR شیوع مقاومت به آنتی بیوتیکهای مورد بررسی و مقاومتهای چند دارویی ((MDR در مقایسه با non–HLGR بیشتر بود. شیوع این مقاومتها در گونه های فسیوم بیشتر از فکالیسها بود.محصول PCR تعیین توالی شده با توالی موجود در Genebank مقایسه وتایید شد.
نتیجه نهایی : شیوع بالای MDR و HLGR مشکل عمده ای در مراکز درمانی در ایران می باشد و گسترش ژن aac(6'')-Ie-aph(2«)-Ia مسئول ایجاد این مقاومت در تهران است.

کلید واژگان: انتروکوک, جنتامایسین, مقاومت آنتی بیوتیکی}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Study of aac(6')Ie-aph(2?)Ia Gene in Clinical Strain of Enterococci and Identification of High-Level Gentamicin Resistante Enterococci

N. Dadfarma, M. Oskoei, A. Imani Fouladi, P. Farokh

Avicenna Journal of Clinical Medicine, Volume:17 Issue: 3, 2010, P 25

Introduction &

Objective

Enterococci have emerged as the leading nosocomial pathogens. In addition to natural resistance to many agents، enterococci have also developed plasmid- and transposon-mediated resistance to high concentrations of aminoglycosides. High-level gentamicin resistance (HLGR) of enterococci results in the failure of drug synergism with an aminoglycoside plus cell-wall-active agents. HLGR (MIC=500μg/ml) strains is usually due to the presence of the aac (6'') Ie-aph (2″) Ia gene.

Materials and Methods

In the present experimental study 142 enterococci were isolated from the patients’ species. Identification was done by using standard methods and antimicrobial susceptibility test was performed by disc diffusion technique. MIC of Gentamicin was determined by a broth micro dilution method (NCCLS). PCR was performed to detect the aac (6'') Ie-aph (2″) Ia gene. Presence of the gene aac (6'') -Ie-aph (2″) -Ia was confirmed by digest with Sca1 enzyme. A PCR product was sequenced and BLAST analyzed at the NCBI database to be confirmed.

Results

62 (43. 7%) out of the 142 isolates، were found to exhibit HLGR phenotype. MIC ranging from 512 to >1024 μg/ml in 55 HLGR isolates. All resistant isolates except one، were found to harbor the aac (6'') Ie-aph (2″) Ia gene. In our strain collection، 42% of E. faecalis and 44% of E. faecium were HLGR. In the HLGR isolates the prevalence of resistance to other antibiotics and Multi Drug Resistance (MDR) was higher than non–HLGR. This prevalence in E. faecium was higher than E. faecalis. The sequence was compared with a published sequence and confirmed.

Conclusion

Our results indicate that high prevalence of MDR and HLGR enterococcal colonization is an important problem in our medical centers. Spread of the aac (6'') -Ie-aph (2″) -Ia gene was responsible for HLGR among enterococci isolated from the patients in Tehran.

Abstract View Paper Original: Persian
بررسی مولکولی PBP2b در ایزوله های بالینی استرپتوکوکوس پنمونیه

سامان نوبری، مهوش اسکویی*، فاطمه رحمتی، بهاره شقاقی، نور امیر مظفری

نشریه میکروب شناسی پزشکی ایران، سال چهارم شماره 1 (بهار و تابستان 1389)، صص 9 -16

زمینه و هدف
استرپتوکوکوس پنمونیه از مهم ترین عوامل ایجاد کننده پنمونی، مننژیت، سینوزیت و اوتیت میانی است. مقاومت این باکتری به بتالاکتام وابسته به تغییر در پروتئین های متصل شونده به پنی سیلین (Penicillin binding protein; PBP) است. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع مقاومت به آنتی بیوتیک های رایج در درمان عفونت های پنوموکوکی در ایزوله های جمع آوری شده از بیماران در تهران و تغییرات صورت گرفته در PBP2b بود.
روش بررسی
54 ایزوله ی بالینی استرپتوکوکوس پنمونیه (از 1379 الی 1387) از مراکز درمانی مختلف در تهران از جمله بیمارستان های امام خمینی، حضرت رسول اکرم ص، سینا، شهدای تجریش، حضرت علی اصغر، مرکز طبی کودکان و آزمایشگاه بهار، جمع آوری شد و با آزمایش بیوشیمیایی تعیین هویت گردید. تست حساسیت به سفوتاکسیم، اریترومایسین، تتراسایکلین، آمپی سیلین، ونکومایسین و تری-متوپریم سولفومتوکسازول به روش انتشار از دیسک انجام گرفت. MIC برای پنی سیلین به روش broth microdilution تعیین شد. ژن pbp2b از طریق PCR تکثیر و تعیین توالی گردید
یافته ها
از 54 ایزوله، 24 ایزوله (44.4 %) مقاومت حدواسط به پنی سیلین و 14 ایزوله (25.9 %) مقاوم به پنی سیلین بودند. 2 ایزوله (3.7 %) به سفوتاکسین، 9 ایزوله (16.6 %) به اریترومایسین، 10 ایزوله (18.51 %) به تتراسایکلین 28 ایزوله (51.9 %) به تری متوپریم سولفامتوسازول مقاوم بودند. 9 ایزوله (16.6 %) مقاومت چندگانه داشتند. تمام ایزوله های مقاوم به پنی سلین و اغلب ایزوله ها با مقاومت جد واسط دارای موتاسیون در نواحی کاتالیتیکی pbp2b بودند.
نتیجه گیری
نتایج بیانگر شیوع سویه های استرپتوکوکوس پنمونیه مقاوم به پنی سیلین است. سویه های دارای مقاومت چندگانه، نشان دهنده بحران در درمان عفونت های پنموککی است. تغییرات در توالی اسید آمینه pbp2b عمدتا با کاهش حساسیت به پنی سیلین همخوانی نشان داد. نتایج نشان می دهد که حساسیت یا مقاومت این باکتری به پنی سیلین می تواند با تعیین تغییرات صورت گرفته در ژن pbp2b ارزیابی شود.

کلید واژگان: استرپتوکوکوس پنمونیه, مقاومت به پنی سیلین, مقاومت چندگانه, PBP2b}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Molecular characterization of PBP2b in clinical isolates of Streptococcus pneumoniae

Nobari S., Oskoui M.*, Rahmati Ghezelgeh F., Shaghaghi B., Amirmozaffari N

Iranian Journal of Medical Microbiology, Volume:4 Issue: 1, 2010, PP 9 -16

Background And Objectives
Streptococcus pneumoniae is one of the most important bacterial pathogens associated with pneumonia, meningitis, sinusitis, and otitis media. β-Lactam resistance in clinical S.pneumoniae strains is mediated by altered PBPs, specifically PBP2b. The purpose of this study was to determine the rates of penicillin and other antibiotics resistance in clinical strains of S. pneumoniae and to analyze possible mutations in pbp2b.
Material And Methods
Susceptibility testing was done by disc diffusion method for oxacillin, erythromycin, cefotaxime, cotrimoxazole, ampicillin, vancomycin and tetracycline. MIC was determined by broth micro dilution method for penicillin. Pbp2b gene was amplified by PCR and sequenced.
Results
From all 54 isolates, 44.4% (24 isolates) were penicillin intermediate, 25.9% (14 isolates) werepenicillin resistant, 51.9% (28 isolates) were cotrimoxazole resistant, 16.6% (9 isolates) were erythromycin resistant, 3.7% (2 isolates) were Cefotaxime resistant, and 18.51% (10 isolates) were tetracycline resistant. All penicillin resistant and the most penicillin intermediate resistant isolates had mutations in catalytic regions of PBP2b.
Conclusion
Our results showed the increase of penicillin resistance in S. pneumoniae isolates, however prevalence of multiple resistant strains revealed a crisis in treatment of pneumococcal infections. Our investigation demonstrates that alterations in PBP2b tended to parallel with reduced susceptibility to penicillin. We have shown that susceptibility of S. pneumoniae to β-Lactams can generally be estimated by determining alterations in pbp2b gene.

Keywords: Streptococcus pneumoniae, penicillin resistance, multiresistance, PBP2b}

Abstract View Paper Original: Persian
مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله های انتروکوکس جداشده از نمونه های بالینی

فرزانه فیروزه، محمد تقی اخی، مهوش اسکویی

مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال سی و دوم شماره 1 (پیاپی 85، فروردین و اردیبهشت 1389)، ص 61

زمینه و اهداف
افزایش شیوع روزافزون عفونت با انتروکوک ها و توانایی این میکروارگانیسم ها در ایجاد عفونتهای خطرناک مثل آندوکاردیت، سپتی سمی، مننژیت و عفونت دستگاه ادراری لزوم مطالعه و بررسی بیشتر در این زمینه را نشان می دهد. در این مطالعه الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله های انتروکوک جدا شده از نمونه های بالینی مورد بررسی قرار گرفت.

روش بررسی
از سال 1381- 1380 انتروکوکوس های ایزوله شده از نمونه های مختلف بالینی جمع آوری شد. مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های رایج و وانکومایسین به روش دیسک آگار دیفیوژن صورت پذیرفت. برای آنتی بیوتیک وانکومایسین، تعیین حداقل غلظت مهار کننده MIC (Minimum Inhibitory Concentration) به روش ماکرو دایلوشن براث تست بر اساس کمیته استاندارد های بالینی و آزمایشگاهی CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) انجام گرفت. حضور یا عدم حضور DNA پلاسمیدی در میان انتروکوک های مقاوم و حساس به وانکومایسین مقایسه گردید.
یافته ها
از 52 ایزوله انتروکوکسی جدا شده اکثرا انتروکوکوس فیکالیس (3/92 درصد) بوده و تنها تعداد کمی انتروکوکوس فیسیوم (7/7 درصد) جدا گردید و در میان باکتری های جدا شده دو ایزوله مقاوم به ونکومایسین (8/3درصد) وجود داشت (MIC ≥ 8μg/ml). با روش دیسک دیفیوژن مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های اگزا سیلین (100%)، پنی سیلین (1/98%)، کوتریماکسازول (2/94%)، داکسی سایکلین (84/6%)، جنتامایسن (2/69%)، آمپی سیلین (7/57%)، نیتروفورانتئین (6/34) و نیز مقاومت چندگانه در میان جدا شده ها مشاهده گردید. باندهای پلاسمیدی 4.5 kb، 17.2kb و23.5kb فقط در دوایزوله مقاوم به وانکومایسین مشاهده گردید.
نتیجه گیری
نتایج این مطالعه نشان دهنده پیدایش ایزوله های انتروکوکهای مقاوم به وانکومایسین در میان انتروکوکها بود. مقاومت انتروکوک ها نسبت به اکثر آنتی بیوتیک های معمول افزایش یافته است..

کلید واژگان: انتروکوکوس, مقاومت آنتی بیوتیکی, وانکومایسین}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Antibiotic Resistance of Enterococci Isolated from Clinical Specimens

Farzaneh Firoozeh, Mohammad Taghi Akhi, Mahvash Oskouei

Medical Journal of Tabriz University of Medical Science, Volume:32 Issue: 1, 2010, P 61

Background And Objectives
Enteroccoci organism producing life threatening infections such as endocarditis, septicemia, meningitides and urinary tract infections create a state of necessity of more research in this area. Hence we studied the antibiotic susceptibility patterns of Enterococci isolated from clinical samples.
Materials And Methods
Between 2001-2002 enterococci were isolated from different clinical speciments. Antibiotic susceptibility of isolates were examined with disk diffusion test to vancomycin and other panel of antibiotics. For vancomycin, minimum inhibitory concentrations (MICs) were also determined by macro-dilution broth according to Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) method. The presence of plasmids in vancomycin resistant and vancomycin susceptible enterococci was also compared.
Results
From a total number of 52 enterococci isolates the majority of isolates were E. faecalis (92/3%) while only E. faecium were isolated in (7/7%). Two (3.8%) out of 52 isolates were VRE, with MIC of 8 ≥ μg/ml to vancomycin. Among 52 isolates, we found resistance to oxacillin in (100%); penicillin: 98.1%, co-trimoxazole: 94.2%, doxycycline: 84.6%, gentamicin: 69.2%, nitrofurantoin: 34.6%, ampicillin: 57.7%. Plasmid bands of 4.5, 17.2, 23.5kb were only observed in two vancomycin resistant isolates.
Conclusion
The findings of this study show an emerging of vancomycin resistant enterococci among resistant entrococci. Resistance of enterococci isolates against majority of common antibiotics has been increased.

Keywords: Entrococci, Antibiotic resistance, Vancomycin}

Abstract View Paper Original: Persian
بررسی خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی سویه های انتروکوک مقاوم به نکومایسین جدا شده از نمونه های بالینی

مهوش اسکویی، پریسا فرخ

نشریه میکروب شناسی پزشکی ایران، سال دوم شماره 1 (بهار 1387)، ص 15

زمینه و اهداف
انتروکوک ها جزء فلور طبیعی دستگاه گوارش انسان می باشند، ولی تحت شرایطی می توانند باعث عفونت شوند و مهمتر اینکه یکی از عوامل عفونت های بیمارستانی هستند. مقاومت به آنتی بیوتیک ونکومایسین در انتروکوک ها، مصرف این دارو را محدود کرده است. با توجه به فراوانی فنوتیپ های vanA و vanB در میان انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین، در این مطالعه به شناسایی خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی vanA و vanB در سویه های بالینی پرداخته شده است.
روش بررسی
32 سویه انتروکوک مقاوم به ونکومایسین، از میان ایزوله های انتروکوک جدا شده از نمونه های ادرار و یک نمونه خون مورد بررسی قرار گرفتند. مقاومت این سویه ها نسبت به دیسک های ونکومایسین، تیکوپلانین، تتراساکلین، جنتامایسین، اریترومایسین و سیپروفلوکساسیین تعیین گردید. MIC ونکومایسین، برای تمام سویه ها با روش microdilution بدست آورده شد. بررسی وجود ژن های vanA و vanB برای 31 ایزوله ای که μg/ml6≤ MIC داشتند، توسط PCR انجام شد.
یافته ها
بر اساس نتایج آنتی بیوگرام تیکوپلانین وMIC ونکومایسین، 25 سویه دارای فنوتیپ vanA و 6 سویه دارای فنوتیپ vanB بودند. تمام سویه ها به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند و به ترتیب% 87/96، %25/81 و %12/78 از سویه ها به دیسک های اریترومایسین، تتراساکلین و جنتامایسین مقاوم بودند. ژن های vanA و vanB به ترتیب در تمام 25 ایزوله ای که فنوتیپ vanA و 6 سویه ای که vanB داشتند، شناسایی شد. در 13 سویه از 25 سویه که دارای فنوتیپ vanA بودند، هر دو ژن vanA و vanB توسط PCR تکثیر شد.
نتیجه گیری
نتایج نشان می دهد که از 25 سویه دارای فنوتیپ vanA 12 سویه انتروکوک، فنوتیپ و ژنوتیپ vanA و 13 ایزوله (%52) با وجود داشتن فنوتیپ vanA، دارای هر دو ژن vanA و vanB بودند. 6 سویه فنوتیپ و ژنوتیپ vanB را دارند. با توجه به امکان ایجاد تغییر ژنوتیپی در انتروکوک ها، به نظر می رسد این ایزوله ها ژن vanB را از طریق انتقال پلاسمیدی بدست آورده اند.

کلید واژگان: انتروکوک, ونکومایسین, vanB, vanA}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Phenotypic and genotypic characterization of vancomycin-resistant Enterococci from clinical isolates

Oskoui M., Farrokh P

Iranian Journal of Medical Microbiology, Volume:2 Issue: 1, 2008, P 15

Background And Objectives
Although Enterococci are part of the normal flora of the gastrointestinal tract in humans, they cause infections under certain circumstances. Vancomycin Resistant Enterococci (VRE) cause serious problems resulting in limited therapeutic options in hospitalized patients. In this study we examined the VRE isolated from clinical specimens to determine the prevalence of vanA and vanB phenotypes.
Material And Methods
Thirty-two vancomycin resistance Enterococci isolates cultured from clinical samples were investigated. Resistance of isolates to vancomycin, teicoplanin, tetracycline, gentamicin,erythromycin and ciprofloxacin were determined by disk diffusion method. MIC of vancomycin for all strains was determined using by micro-dilution method. Existence of vanA and vanB genes was checked by PCR.
Results
Using microbroth dilution assay, 25 and 5 isolates appeared as vanA and vanB phenotypes respectively. All isolates were resistance to ciprofloxacin. Resistance to erythromycin, tetracycline and gentamicin were detected in 96.87%, 81.25% and 78.12% of isolates respectively. vanA and vanB genes were found in 25 and 6 isolates respectively. Co-existence of vanA and vanB were found in 13 isolates using PCR.
Conclusion
Our results showed that 12 and 6 of the strains are phenotypically and genotypically vanA and vanB respectively. Although 13 of 25 isolates (52%) showed vanA phenotype, they have both vanA and vanB genes. With the possibility of genotypically alteration in enterococci, it seems that these isolates acquired vanB gene through conjugation.

Keywords: Enterococci, Vancomycin, vanA, vanB}

Abstract View Paper Original: Persian
بررسی الگوی مقاومت دارویی سویه های آنتروکوکوس فکالیس و آنتروکوکوس فسیوم در بیمارستانهای لبافی نژاد و شهید چمران طی سالهای 1382-1379

محمد مهدی فیض آبادی، سرور اسدی، سپیده خطیبی، گلاویز اعتمادی، محمود پروین، مهوش اسکویی

مجله بولتن پژوهش در علوم پزشکی، سال نهم شماره 6 (پیاپی 42، بهمن و اسفند 1383)، ص 333

سابقه و هدف
عفونت های بیمارستانی تهران شایع هستند. آنتروکوک ها در بین باکاری های گرم مثبت مهمترین عامل عفونتهای دستگاه ادراری بوده و بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده اند. اهداف این تحقیق تعیین فراوانی گونه های مختلف آنتروکوک در دو بیمارستان تهران و نیز میزان مقاومت آنها نسبت به آنتی بیوتیکها مورد استفاده بر علیه این دسته از باکتری ها بوده است.
مواد و روش ها
دراین تحقیق تعداد 339 سویه آنتروکوک که از بیماران بستری و سرپایی در دو بیمارستان تهران (شهید لبافی نژاد و شهید چمران) جدا شده بودف مورد بررسی قرار گرفت. کلیه سویه ها با استفاده از آزمایشات باکتریولوژی و PCR شناسایی شده و الگوی مقاومت دارویی آنها با استفاده از روش کربی بائر نسبت به آنتی بیوتیکهای پنی سیلین، آمپی سیلین، نیروفورانتویین، ایمی پنم، کلرامفنیل، ونکومایسین، تیکوپلانین، نوپرستین/ دالفوپرستین و لینه زولید تعیین گردید. همچنین ازروش رقتی جهت تعیین MIC آنتی بیوتیکهای جنتامایسین، استرپتومایسین (در سویه های مقاوم به غلظت های بالا آمینوگلیکوزیدها) و آمپی سیلین (بر روی سوی های آنتروکوکوس فسیوم) استفاده شد.
یافته ها
از 339 سویه آنتروکوکی، 273 سویه (77.5%) به گونه فکالیس و 66 سویه (22.5%) به گونه فسیوم تعلق داشت. سویه های آنتروکوکوس فکالیس و آنتروکوکوس فسیوم به ترتیب در مقاوم بودن نسبت به آنتی بیوتیکهای، آمپی سیلین (13% در برابر 77%)، پنی سیلین (14% در برابر 95%) سیپروفلوکساسین (57% در برابر 80%)، نیتروفورانتویین (18% در برابر 54%)، ایمی پنم (3% در برابر 83%) و کلرامفنیکل (5% در برابر 20%) اختلاف چشمگیر داشتند. تمام سویه های آنتروکوکوس فکالیس (273 سویه) به ونکومایسین و لینه زولید (Linezolid) حساس بوده ولی میزان مقاومت به ونکومایسین در میان سویه های آنتروکوکوس فسیوم طی این تحقیق از 5% به 10.6% افزایش یافته است. در حالی که این سویه ها به کینوپرستین/ دالفوپرستین (Quinoprestin/ dalfoprestin) حساس باقی مانده اند. با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمر از (PCR) فنوتیپ تمام سویه های آنتروکوکوس فسیوم مقاوم به ونکومایسین از نوع vanA تعیین شد. تمامی این سویه ها به تیکوپلانین (Teicoplanin) مقاوم بودند. نتایج بدست آمده در هر مورد با اطلاعات مربوط به سویه های استاندارد مطابقت می نمود. میزان مقاومت نسبت به غلظت های بالای جنتامایسین (HLGR) در هر دو گونه فکالیس (42.4%) و فسیوم (60%) در طی این بررسی، افزایش نشان می دهد.
نتیجه گیری و توصیه ها: با افزایش فراوانی سویه های HLGR، اثر سینرژی جنتامایسین با گلیکوپپتیدها وبتالاکتام ها مهار گردیده و امر درمان با مشکل مواجه گردیده است. داروی لینه زولید (Linezolid) و کینوپریستین/ دالفوپریستین توانایی مقابله به سویه های انتروک فسیوم مقاوم به چند دارو از جمله سویه های مقاوم به گلیکوپپتیدها را در ایران داشته در حالی که مصرف تیکوپلانین در کشور با توجه به حضور ژن های کلاستر vanA قابل تامل می باشد.

کلید واژگان: آنتروکوکوس فکالیس, آنتروکوکوس فسیوم, سویه, الگوی مقاومت دارویی}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
بررسی آنتی باکتریال سه نوع سیلر با بیسهای مختلف

زهره آهنگری، هنگامه اشراف، مهوش اسکویی، شبنم سلطانی، مونا ناصر

مجله دانشکده دندانپزشکی، سال بیست و دوم شماره 4 (پیاپی 62، زمستان 1383)، ص 1

سابقه و هدف
هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه اثر ضدباکتریایی سه نوع سیلر اندودانتیک AH26 (با بیس رزینی)، dorifill (با بیس ZOE) و Apexit (با بیس کلسیم هیدروکساید) بر روی میکروارگانیسم بیهوازی اجباری Peptostreptococc بود.
مواد و روش ها
در این تحقیق تجربی میکروارگانیسم Peptostreptococc anaerobius روی پلیتهای حاوی محیط کشت Brucella Blood Agar کشت داده شد. سیلرهای مورد بررسی طبق دستور کارخانه های تولیدی تهیه و تعداد 20 نمونه از هر سیلر (10 نمونه بصورت سیلر تازه تهیه شده و 10 نمونه سیلر setشده) به حجم 0.1 سی سی بر روی محیط های کشت قرار داده شده و در شرایط بی هوازی و دمای 37 درجه سانتیگراد داخلانکوباتور قرار گرفتند. پس از گذشت فواصل زمانی 24 ساعت و 7 روز از زمان کشت میکروارگانیسم، قطر هاله عدم رشد باکتری، دور هر نمونه سیلر برحسب میلی متر اندازه گرفته شد. یافته ها با استفاده از آزمون Paired T آنالیز شدند.
یافته ها
دوسیلر AH26 و Dorifill خاصیت ضد باکتریایی قابل ملاحظه ای را نشان دادند و بین خواص ضدباکتریایی این دو سیلر از لحاظ اماری اختلاف معنی داری وجود نداشت. این در حالی است که سیلر Apexit خاصیت ضدباکتریایی جزئی از خود نشان داد.
نتیجه گیری
به نظر می رسد که اوژنول موجود در Dorifill و فرمالدئید آزاد شده از AH26، مسئول خاصیت ضدباکتریایی این دو سیلر باشند و احتمالا داشتن خواص ضدمیکروبی جزئی سیلر Apexit به دلیل آزادسازی ناچیز یون هیدروکسیل و حلالیت کم این یون در محیط کشت باکتری می باشد.

کلید واژگان: آنتی باکتریال, اندودانتیک, سیلر, Root Canal}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Antibacterial activity of three endodontic sealers with various bases

Dr. Zohre Ahangari, Dr. Hengame Ashraf, Dr. Mahvash Oskooi, Dr. Shabnam Soltani, Dr. Mona Naser

Journal of Dental School, Volume:22 Issue: 4, 2004, P 1

Purpose
The antibacterial activity of three endodontic sealers, a Ca(OH)2 based sealer (apexit) a Zoe based sealer (Drofill) and a resin based sealer (AH26) was assessed on the growth of an anaerobic bacteria (peprostreptococcus spp.) using the Agar diffusion test (ADT).
Materials And Method
Thirty brain heart diffusion agar plates were incubated with peptostreptococcus anaerobics. Each plate was divided into two separate areas. In one area, 0.1ml droplet of a given fresh sealer and in the other area a dry material of the same sealer were placed, such that each plate had two areas with the same sealer in two forms of fresh and dry (setform). There were ten plates for each of the three sealers. The plates were placed into anaerobic jars and incubated at 37°C. After varying periods, zone of inhibition of bacterial growth were observed, measured and compared by t and Paired T-test.
Results
There was no statistically significant differences between the activity of AH26 and drofill in the fresh form(P>0.05). However there were significant differences between (the two sealers in set form) (P<0.05) Drofill was more antibacterials in the set form than AH26. All sealers were more active when fresh than ages.
Conclusion
It is likely that the eugenol in the Dorifill and the formaldehyde in the AH26 are responsible for their greater antimicrobial activity.

Abstract View Paper Original: Persian

بدانید!

در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

فهرست مطالب مهوش اسکویی