فهرست مطالب مژگان کاربخش داوری

انتخاب همه

تعیین جنس با استفاده از استخوان کشکک در اجساد افراد ایرانی

میترا اخلاقی، غلامعلی دوروشی، علی نقش، مژگان کاربخش داوری

مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال شصت و هفتم شماره 3 (پیاپی 99، خرداد 1388)، ص 190

از معضلات پزشکی قانونی احراز هویت Personal identification در بقایای اسکلتی و یا شرایطی از قبیل مثله شدن جسد و امثال آن می...باشد. اولین قدم در تشخیص هویت این گونه اجساد تعیین جنسیت آنهاست. هنگامی که اسکلت کامل به خصوص جمجمه و لگن در دسترس باشند تعیین جنسیت با اطمینان بسیاری انجام خواهد شد. ولی در سایر عناصر اسکلتی از قبیل: استخوان...های اندام...های فوقانی و تحتانی اسکاپولا، کلاویکول، استرنوم و دنده...ها نیز تفاوت های جنسیتی دیده شده است. یکی از استخوان...هایی که اخیرا به آن توجه بیشتری شده است پاتلاست. پاتلا یک استخوان سزاموئید و فشرده است که درون تاندون عضله چهار سر ران تشکیل شده و

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Sex determination using patella metrical measurements: Iranian cadavers

Akhlaghi M., Dorooshy G., Naghsh A., Karbakhsh Davari M

Tehran University Medical Journal, Volume:67 Issue: 3, 2009, P 190

One of the major problems in the medicine is personal identification in cases of skeletal remains. The first step is determination of sex. One of the elements that recently paied more attention to it is the patella. Since the measurements are population specific, so we measured the patellas of Iranians to determine their patellas dimensions for sex prediction. In this study three metrical characteristics of patella were measured from 67 corps between 20-64 years refered to the autopasy hall of forensic medicine center in Tehran (L.M.O). For statistical analysis of datas, the statistical product and service solution (SPSS version 16) program was used and unvariate and multivariate discriminant function analysis

Abstract View Paper Original: Persian
بررسی اپیدمیولوژیک مسمومیت عمدی نوجوانان در تهران: نتایج یک مطالعه بیمارستانی

نوید محمدی، مژگان کار بخش داوری، عبدالکریم پژومند

مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال شصت و پنجم شماره 4 (پیاپی 76، تیر 1386)، ص 59

آسیب به خود (self- harm) یکی از مشکلات مهم سلامتی در تمام کشورها، اعم از صنعتی و در حال توسعه است و معمول ترین شکل های آن حلق آویز کردن، مسمومیت عمدی و خودزنی است اهمیت بالینی آسیب به خود در آن است که این رفتار، پیشگویی کننده ای قوی برای خودکشی های موفقیت آمیز بعدی محسوب می شود. مسمومیت عمدی که در بعضی مطالعات، حدود 80 % موارد آسیب به خود را تشکیل می داده است، به عنوان مصرف خود سرانه و عمدی مقدار زیاد دارو با هدف آسیب رساندن به خود تعریف شده3 و همان گونه که اشاره شد، در بسیاری از کشورها مثل نروژ و بریتانیا یک مسئله مهم بهداشتی به شمار می رود. در بریتانیا، روند این مسمومیت ها طی سال های اخیر، رشد داشته و شایع ترین راه برای خودکشی در زنان و دومین روش در مردان به حساب می آید، ضمن آن که به تنهایی مسئول بیش از 1300 مرگ در سال در این کشور می باشد. در یونان، مسمومیت عمدی یک مشکل جدی سلامتی و شایع ترین راه برای اقدام به خودکشی است. کشورهای در حال توسعه نیز از این نظر، وضعیت نامطلوبی دارند. مطالعه بار جهانی بیماری ها نشان داد که در سال 1990، حدود 593000 نفر به دلیل خودکشی در کشورهای در حال توسعه >>>

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
خشونت علیه پرسنل پرستاری در بخش های اورژانس غیر روانپزشکی

جواد سلیمی، لیلا اعزازی اردی، مژگان کاربخش داوری *

مجله پزشکی قانونی، سال دوازدهم شماره 4 (پیاپی 44، زمستان 1385)، ص 202

زمینه و هدف

خشونت علیه پرسنل پزشکی مساله ای فراگیر است که به طرق مختلفی روی می دهد و عوارض متعددی دارد. خشونت علیه پرسنل پزشکی، پرسنل و مدیران سیستم های بهداشتی را درگیر می کند و می تواند اثر نامطلوبی نیز بر کیفیت مراقبت از بیمار بگذارد. بروز واقعی خشونت در مراکز ارایه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی همچنان ناشناخته است زیرا گزارش دهی آن کم انجام می شود. بخش اورژانس و پرسنل آن خصوصا پرستاران به طور ویژه در خطر هستند ولی به دلیل نبود سیستم ثبت و گزارش دهی وقایع، سابقه تحقیق در این رابطه در کشور ما بسیار محدود است. این مطالعه اکتشافی به منظور نشان دادن فراوانی خشونت علیه پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس سه بیمارستان اصلی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1383 انجام شده است.

روش بررسی

پرسشنامه این پژوهش مقطعی توسط 136 نفر از پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس سه بیمارستان امام خمینی، دکتر شریعتی و سینا، تکمیل و سپس جمع آوری شد. پرسشنامه شامل اطلاعات فردی و سوالاتی در زمینه تجربه انواع خشونت و گزارش دهی آن بود. از نرم افزار آماری SPSS 11.5 جهت ورود و تحلیل داده ها استفاده شد.

یافته ها

تعداد 136 نفر پرسنل پرستاری در مطالعه ما شرکت کردند که %66.9 از ایشان زن و %31.6 مرد بودند. شیوع کلی خشونت بسیار بالا بود (%98.6) که در مورد خشونت کلامی %97.8، در خشونت جسمی %39.7 و سایر انواع خشونت غیرجسمی 86% بود. میزان گزارش دهی، در مورد خشونت جسمی بیشتر از دیگر انواع بود (%64.2 در مقابل %30.7 و %31.8 به ترتیب در خشونت کلامی و سایر انواع). دلیل کم نظر گزارش دهی از سوی پاسخ دهندگان، اعتقاد به بی فایده بودن این کار و اهمیت ندادن به موضوع، عنوان شده است. دلایل بروز خشونت نیز از نظر اکثریت پاسخ دهندگان، مدت زمان طولانی انتظار در اورژانس، بالا بودن هزینه های مستقیمی که بیماران باید بپردازند و عدم پوشش کافی بیمه ها و کم بودن تعداد پرسنل بخش اورژانس ذکر شده است. نگرانی از وقوع دوباره خشونت در آینده از سوی %91.1 از پاسخ دهندگان اظهار شد.

نتیجه گیری

مواجهه با خشونت خصوصا نوع کلامی، بین پرستاران شاغل در بخش اورژانس بالاست ولی علیرغم شیوع نگرانی از وقوع مجدد آن، گزارش دهی موارد و پیگیری های قانونی کم انجام می شود. به نظر می رسد برگزاری دوره های آموزشی مدون در مورد پیشگیری و نحوه برخورد با رفتارهای خشونت آمیز، ارتقای سیستم های مراقبتی مثل نگهبانی، آموزش پرسنل در مورد مهارت های ارتباط مناسب با بیماران بتواند نقش موثری در کاهش این مشکل داشته باشد.

کلید واژگان: خشونت, پرسنل بهداشتی درمانی, پرستاران, بیمارستان, اورژانس}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Violence against nurses in non-psychiatry emergency wards

Md Javad Salimi Leila Ezazi Erdi Mojgan Karbakhsh Davari

Forensic Medicine, Volume:12 Issue: 4, 2007, P 202

Background and Aim

Violence against health staff is a widespread problem occurring in different ways and has multiple consequences on health personnel, health systems and even patient care. Emergency Department (ED) personnel especially nursing staff have a higher risk of being exposed to violence, but due to the lack of any recording and reporting system of such incidents, the history of related studies in our country is limited. This exploratory study was conducted in EDs of three major hospitals of Tehran University of medical sciences in 2004, in order to determine the frequency of violence against nursing staff.

Materials and Methods

Data of this cross sectional study were retrieved by questionnaire from 136 nurses working in the ED of three hospitals, Imam-Khomeini, Shariati and Sina. The questionnaire consisted of questions on sociodemographics, previous experience of different types of violence and its reporting. Data were analyzed using statistical software (SPSS) version 11.5.

Results

Of study participants, 66.9% were female and 31.6% were male. The overall experience of violence was rather high (98.6%): 97.8% verbal violence, 39.7% physical violence and 86% other types of violence. Reporting of physical violence was more than the other types. The reasons of underreporting of violence according to the participants were belief in inefficacy of any actions in this regard and their intentions for not magnifying the incident in the workplace. Most of the nurses believed that the possible explanations for the violence incidents they faced were prolonged waiting time in ED, high direct costs, inadequate health insurance, and finally inadequate number of personnel in ED. A majority of nurses had worries about being assaulted in the ER in the future (91.1%).

Conclusion

Exposure to violence especially verbal violence among nurses working in EDs is high, but despite the high prevalence of worrying about reoccurrence of violence, most of the cases remain unreported and don’t result in a legal action. It seems that arrangement of systematic educational courses concerning prevention of violence and conflict resolution for ER staff, empowerment of security systems like guards, adoption of strategies to support assaulted staff and take effective legislative actions against aggression and violence in the health systems may be effective to reduce the burden problem.

Keywords: Violence, Health Staff, Hospital, Emergency Ward, Nurses}

Abstract View Paper Original: Persian
بررسی شیوع مصرف مواد مخدر در بیماران ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان سینا

احمدرضا سروش، محمدهادی سعید مدقق، مژگان کاربخش داوری، محمدرضا زارعی

مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال شصت و چهارم شماره 8 (پیاپی 68، آبان 1385)، ص 43

مواد مخدر و الکل به عنوان دو عامل زمینه ای مهم در تقریبا تمام انواع تروما شناخته شده اند. در این تحقیق، فراوانی سوء مصرف مواد مخدر در بیماران ترومایی طبق گزارش شخصی آنها و آزمون غربالگری ادراری مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه مقطعی، تمام بیماران ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان سینا طی سه ماهه اول سال 1379 مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به این افراد در پرسشنامه ای که شامل اطلاعات دموگرافیک بیماران، نوع تروما، وضعیت مصرف کنونی سیگار و الکل و مواد مخدر (طبق گفته خود فرد) و نتیجه آزمون ادراری مرفین بود، ثبت شد و توسط نرم افزار آماری 5/11 SPSS تحلیل شد...

کلید واژگان: آسیب, تروما, مواد مخدر, اعتیاد, اپیوئید}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
الگوی آسیب و پیامد بیماران در شکستگی لگن؛ نتایج یک مطالعه چند مرکزی

مژگان کاربخش داوری، موسی زرگر، زهرا ارشادی، علی خاجی

مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال شصت و چهارم شماره 7 (پیاپی 67، مهر 1385)، ص 37

زمینه و هدف
با توجه به محدود بودن مطالعاتی که با دید پیشگیرانه به مکانیسم های خارجی آسیب در سالمندان می پردازند بر آن شدیم که الگوهای آسیب در خانم های بالای 50 سال مبتلا به شکستگی لگن را نشان دهیم.
روش بررسی
این مطالعه به صورت هم گروهی تاریخی بر 115 بیمار زن 50 ساله و بالاتر مبتلا به شکستگی مفصل لگن انجام شد.
یافته ها
میانگین سنی بیماران و انحراف معیار به ترتیب 76.3 و 10.6 سال بود. 88.7% بیماران در منزل (65.2% کل موارد بر روی فرش) دچار آسیب شده بودند. 71% از بیماران قبل از آسیب بدون نیاز به کمک راه می رفتند. در حالی که هنگام پیگیری به 20 درصد تقلیل پیدا کرده بود. میانگین امتیاز بارتل قبل از آسیب 97 و پس از پیگیری 75 بود. پنج بیمار در زمان بستری، 29 بیمار از زمان ترخیص تا هنگام پیگیری و در مجموع 34 بیمار فوت کردند (29.6%). متوسط هزینه های بیمارستانی برای هر بیمار 3512070 ریال با انحراف معیار 2450894 ریال بود.
نتیجه گیری
شایع بودن زمین خوردگی بر روی سطح هموار و به ویژه بر روی فرش در این مطالعه می تواند منتسب به تفاوت سبک زندگی مردم کشور ما با کشورهای غربی در استفاده از فرش در تمام سطوح باشد و لزوم رعایت استانداردهای فیزیکی منزل و آموزش سالمندان و خانواده آنها را خاطر نشان می کند. هزینه های مادی و معنوی تحمیل شده به بیماران خانواده آنها و نیز سیستم بهداشتی فراتر از مقادیر محاسبه شده در این مطالعه است،هزینه های خرید وسایل جراحی و تجهیزات در این محاسبات لحاظ نشده و به طور مستقیم توسط خود بیمار پرداخت می شود.

کلید واژگان: شکستگی لگن, شاخص بارتل, تروما}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
تعیین فعالیت آنزیم تیوپورین متیل ترانسفراز و رابطه آن با پاسخ به درمان در مبتلایان به پمفیگوس ولگاریس تحت درمان با آزاتیوپرین

زهرا حلاجی، پروفسور شیدا شمس، مهین ولیخانی، نرگس قندی، مژگان کاربخش داوری، مهدی هدایتی، علیرضا فیروز*

فصلنامه بیماریهای پوست، سال نهم شماره 3 (پیاپی 37، پاییز 1385)، ص 204

زمینه و هدف

آزاتیوپرین متداول ترین آد جوان مورد استفاده در درمان پمفیگوس ولگاریس است. آنزیم تیوپورین متیل ترنسفراز (TPMT) یکی از آنزیم های اصلی متابولیز کننده این دارو است که سطح فعالیت آن در هر فرد وسیله پلی مورفیسم ژنی شناخته و تعیین می شود و می تواند از نظر تئوری بر اثر بخشی و عوارض آزاتیوپرین تاثیر گذار باشد. هدف این مطالعه تعیین فعالیت آنزیم TPMT و عوامل همراه آن در مبتلایان به پمفیگوس ولگاریس تحت درمان با آزاتیوپرین بود.

روش اجرا

در این مطالعه مقطعی، سطح فعالیت آنزیم TPMT در 52 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس مراجعه کننده به بیمارستان رازی اندازه گیری شد که برای درمان، حداقل مدت 12 ماه آزاتیوپرین دریافت کرده بودند. در یک پرسش نامه نشانه های دموگرافیک و نیز نشانه های مربوط به وضعیت پاسخ دهی به آزاتیوپرین و عوارض مرتبط با این دارو با توجه به پرونده بیماران ثبت شد. سطح فعالیت آنزیم در 29 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس که آزاتیوپرین دریافت نکرده بودند نیز اندازه گیری شد.

یافته ها

میانگین سطح فعالیت آنزیم TPMT در بیمارانی که به درمان با آزاتیوپرین پاسخ مطلوب یا نامطلوب داشتند تفاوت معنی داری نداشت (P=0.087). طی یک سال بین دوز مجموع پرد نیزولون و سطح فعالیت آنزیم TPMT همبستگی مشاهده نشد. (،(p=0.583، r=0.089 بین سطح فعالیت آنزیم در بیمارانی که آزاتیوپرین دریافت کرده یا نکرده بودند تفاوت معنی داری وجود نداشت (p=0.36).

نتیجه گیری

هر چند اندازه گیری آنزیم TPMT در پیش بینی مهار استخوان در بیمارانی که سطح فعالیت پایین یا غیرقابل اندازه گیری دارند ارزشمند است، ولی در مورد پیش بینی اثر بخشی درمان و تعیین دوز آزاتیوپرین بر اساس سطح فعالیت آنزیم نمی توان ادعایی داشت. شاید مطالعه های آینده نگر با گروه بیماران همگون تر بتواند این یافته تئوری را از نظر بالینی به اثبات برساند.

کلید واژگان: آزاتیوپرین, پمفیگوس, تیوپورین متیل ترانسفراز, اثربخشی}

چکیده زبان: فارسی

The relation between Thiopurine Methyl Transferase activity and efficacy and side effects of Azathioprine in patients with Pemphigus Vulgaris

Z Hallaji *, Sh Shams Davatchi, M Vali Khani, N Ghandi, M Kar Bakhsh Davari, M Hedayati AR Firooz

Iranian Journal Of Dermatology, Volume:9 Issue: 3, 2006, P 204

Background and aim

Azathioprine is the most widely used immunosuppressive agent as an adjunct to corticosteroids in the treatment of pemphigus vulgaris (PV). Thiopurine methyl transferase (TPMT) is a key enzyme in azathioprine metabolism and a genetic polymorphism controls its activity in human tissue. TPMT activity can provide a rational basis to determine suitable dose of azathioprine, theoretically. The aim of this study was to evaluate the clinical relevancy of this hypothesis in PV patients.

Materials and Methods

In this cross sectional study in Razi Hospital, the activity of TPMT in the red blood cells of 52 PV patients who received azathioprine for at least 12 months and 29 PV patients who did not receive this drug was measured and correlated to the clinical response and side effects observed.

Results

The mean of TPMT activity was not significantly different in patients with unfavourable response, comparing to patients with favorable response to azathioprine (P=0.087). No relationship was observed between total dose of corticosteroid and TPMT activity (r=0.089, P=0.583). There was no difference between the mean of TPMT activity in patients receiving azathioprine and those not receiving this drug (P=0.36).

Conclusion

A direct relationship was not observed between TPMT activity and clinical efficacy and side effects in PV patients under treatment with azathioprine. Larger prospective studies in more homogenous patients are needed to evaluate the clinical relevance of TPMT polymorphism and to determine accurate azathioprine dosing guidelines based on TPMT activity.

Keywords: Azathioprine, Pemphigus, Thiopurine methyl transferase, Efficacy}

Abstract Original: Persian
بررسی دوسویه کور تاثیر داروی آلوپورینول در مقایسه با دارونما بر روی پروستاتیت مزمن غیر باکتریال در بیماران تحت درمان با افلوکساسین

سید امیر محسن ضیایی، حامد اخوی زادگان، مژگان کاربخش داوری

مجله پزشکی کوثر، سال دهم شماره 2 (پیاپی 36، تابستان 1384)، ص 121

هدف
بررسی دو سویه کور تاثیر داروی آلوپورینول در مقایسه با دارونما بر روی پروستاتیت مزمن غیر باکتریال در بیماران تحت درمان با افلوکساسین.
روش بررسی
در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سویه کور در 2گروه بیمار 7 و 29 نفر به ترتیب تحت درمان داروی آلوپورینول و افلوکساسین و نیز دارونما با افلوکساسین قرار گرفتند. اطلاعات زمینه ای، آزمایش 4 glass قبل و بعد درمان، و نیز سمپتوم ایندکس پروستاتیت مزمن در طی سه ماه درمان جمع آوری شد.
یافته ها
دو گروه از لحاظ متغیرهای مورد مقایسه برابر بودند.در ماه اول درمان امتیاز علایم دو گروه به طور واضح ولی مشابه بهبود یافت.بررسی میکروسکوپی ترشحات ناشی از ماساژ پروستات و نمونه ادرار بعد از ماساژ در دو گروه مشابه بود.
نتیجه گیری
آلوپورینول در مقایسه با دارونما هیچگونه برتری در بهبود علائم بالینی یا آزمایشگاهی بیماران تحت درمان با افلوکساسین نداشت.

کلید واژگان: آلوپورینول, التهاب مزمن غیر باکتریال پروستات}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
آگاهی دانشجویان پزشکی از آزمایشات دوره ای سلامت: یک مطالعه اکتشافی

مژگان کاربخش داوری*، سهیلا دبیران

مجله پایش، سال چهارم شماره 3 (پیاپی 15، تابستان 1384)، صص 155 -161

ارزیابی دوره‎ای سلامت مشتمل است بر معاینات یا آزمایشات طبی که به عنوان اقدامات پیشگیرانه برای حفظ و ارتقای وضعیت سلامت مورد استفاده قرار می‎گیرند. این مطالعه آگاهی کارآموزان و کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی آذربایجان غربی (ارومیه) را نسبت به تجویز ارزیابی های آزمایشگاهی دوره‎ای سلامت در سال 83 بررسی می کند.
در این بررسی مقطعی، تمام کارآموزان و کارورزان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال تحصیلی 84-83 مورد مطالعه قرار گرفتند (300 نفر). جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه ای صورت پذیرفت که روایی و پایایی آن پیش از انجام مرحله اصلی تحقیق مورد تایید قرار گرفته بود. امتیاز آگاهی کلی، جمع امتیاز فرد از پاسخ صحیح به نحوه تجویز 18 تست آزمایشگاهی مورد سوال بود که می‎توانست امتیاز حداقل صفر و حداکثر 18 را به خود اختصاص دهد.
در جریان مطالعه 274 نفر از دانشجویان، پرسشنامه را تکمیل شده عودت دادند (میزان پاسخ گویی 3/91 درصد). در این بین فقط 5/24 درصد عنوان کردند که در مورد نحوه تجویز آزمایشات دوره‎ای سلامت آموزش دریافت کرده‎اند و قریب به اتفاق دانشجویان دریافت این آموزش ها را ضروری می دانستند (5/98 درصد). میانگین امتیاز افراد از متغیرآگاهی کلی نیز 5/5 با انحراف معیار 8/3 و میانه 5 بود. همچنین میانگین امتیاز در دانشجویانی که قبلا آموزش دریافت کرده بودند با دانشجویانی که آموزشی دریافت نکرده بودند اختلاف آماری معنی دار نشان داد. (p=0.002)میانگین امتیاز آگاهی کلی دانشجویان در مورد نحوه تجویز آزمایشات دوره‎ای سلامت 5/5 بود که با در نظر گرفتن حداکثر امتیاز 18، امتیاز پایینی به نظر می‎رسد. اکثر افراد مورد مطالعه دریافت آموزش در مورد نحوه تجویز ارزیابی های دوره‎ای سلامت را ضروری می‎دانستند.
به نظر می‎رسد آموزش دانشجویان و حتی بازآموزی پزشکان در این زمینه می‎تواند از دیدگاه طب پیشگیری به نفع سلامت عمومی جامعه و نیز اقتصاد بهداشت باشد.

کلید واژگان: ارزیابی دوره ای سلامت, آزمایشات دوره ای (چک آپ), آگاهی, دانشجویان پزشکی}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

When to ask for a check-up? An exploratory survey on medical students

Karbakhsh Davari M *, Dabiran S

Payesh, Volume:4 Issue: 3, 2005, PP 155 -161

Objective(s)

To study the views of medical students in Oroumieh Medical University on laboratory based periodic health evaluation.

Methods

In this cross-sectional study, we surveyed all externs and interns in Oroumieh Medical University's school of medicine in the academic year 2004-2005. The subjects were asked about the frequency and indications of eighteen different check-up tests. A total knowledge score was also developed which showed the overall knowledge on these 18 tests.

Results

Nearly all (98.5%) of the students recognized the importance of education in this field, though only 24.5% said they had received any relevant training. The mean of the overall knowledge score was 5.5 (SD= 3.8), which was significantly higher in those who had received education (P=0.002).

Conclusion

The mean knowledge score was rather low. The remarkable "unmet need" for education in this field also confirmed this considerable gap (24.5% vs 98.5%). Systematic education of medical students in appropriate administration of periodic, laboratory-based health exams (check-up) seems that it should be mandatory.

Keywords: Laboratory periodic health exams, Check-up, Knowledge, Medical student}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
کیفیت زندگی در بیماران نئوپلازی های لنفاوی (لوسمی و لنفوم) در مقایسه با کیفیت زندگی مردم تهران

بهروز نبئی، آزیتا خیلتاش، علی منتظری، مژگان کاربخش داوری، مجتبی صداقت، علی پاشا میثمی

مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال شصت و سوم شماره 5 (پیاپی 53، امرداد 1384)، صص 399 -404

مقدمه
هدف از درمان بیماری های مزمن و از جمله بدخیمی های خونی افزایش طول عمر بیماران و بهبود بخشیدن توانایی های آنان تا حد ممکن است تا بیماران بتوانند با حفظ سطح مناسبی از کیفیت زندگی به زندگی خود ادامه دهند. این در حالی است که غالبا مطالعاتی که در زمینه ارزیابی درمان های مختلف بیماری انجام می گیرد، بیشتر بر روی افزایش طول عمر بیماران بدون توجه به کیفیت زندگی و مسایل جانبی درمان متمرکز می باشد. لنفومو لوسمی از نئوپلازی های سیستم لنفاوی هستند که بر اساس مرحله بیماری و زمان تشخیص و نوع سلولهای بدخیم از نظر پاتولوژی، در زمان کوتاه یا طولانی منجر به ناتوانی یا مرگ بیمار میشود. در این مقاله بر آنیم که کیفیت زندگی این بیماران را بررسی کنیم.
مواد و روش ها
در این مطالعه مقطعی تعداد 94 بیمار را که 6 ماه یا بیشتر از تشخیص بیماریشان می گذشت و جهت مراقبت و درمان به درمانگاه خون بیمارستان امام خمینی مراجعه می کردند، مورد مطالعه قرار دادیم. با استفاده از پرسشنامه SF-36 استاندارد شده برای ایرانیان، اطلاعات دموگرافیم در مورد بیماران تکمیل گردید و نتایج با نمرات کیفیت زندگی مردم تهران مقایسه شد.
یافته ها
پس از محاسبه نمرات بیماران در هر یک از حیطه های SF-36 مشخص شد که در تمامی حیطه ها بجز کارآیی جسمانی (P=0.06)(PF) تفاوت معنی داری بین افراد مورد مطالعه و جمعیت تهران وجود دارد. همچنین نقش سن، جنس، سواد، تاهل، شغل، در آمد و مدت زمان گذشته از تشخیص بیماری بر روی کیفیت زندگی بیماران بررسی شد.
نتیجه گیری و توصیه ها: ارزیابی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به لنفوم و لوسمی با پرسشنامه SF-36 نشان داد که همانند مطالعات انجام شده در کشور های دیگر، این پرسشنامه قادر است به ارزیابی کیفیت زندگی در بیماری های مزمن نیز که پرسشنامه اختصاصی برای آنها ترجمه یا طراحی نشده است، بکار رود.

چکیده زبان: فارسی
پذیرش دارویی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستانهای شریعتی و امام خمینی (ره)

فتانه هاشم دباغیان، مژگان کار بخش داوری، صدیقه سهیلی خواه، مجتبی صداقت

مجله پایش، سال چهارم شماره 2 (پیاپی 14، بهار 1384)، صص 103 -111

اگر چه پذیرش دارویی، یکی از مهم ترین جنبه های درمان و کنترل بیماری دیابت است، ولی مطالعات مختلف نشان دهنده کم بودن این پذیرش است. از این رو به بررسی پذیرش (کمپلیانس) دارویی یک ماهه در نمونه ای از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و برخی عوامل موثر برآن پرداخیتم.
این بررسی یک مطالعه مقطعی با استفاده از پرسشنامه و روش مصاحبه بود که در آن 256 نفر بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 (مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان شریعتی و امام خمینی (ره) تهران در نیمه اول سال 1383) از نظر عملکرد دارویی آنها در یک ماه گذشته و همچنین آگاهی بیماران در مورد دیابت و عوارض آن، نگرش آنها در مورد لزوم مصرف دارو، میزان حمایت خانوادگی و دسترسی به دارو مورد ارزیابی قرار گرفتنددر تحقیق انجام پذیرفته، 321 نفر (86.3 درصد) از بیماران مورد مطالعه در طول یک ماه قبل از مصاحبه پذیرش دارویی برابر با بیشتر 90 درصد را ذکر کردند. ارتباط معنی داری بین پذیرش دارویی خوب با سن (P<0.001) میزان آگاهی از بیماری و عوارض آن (P=0.017) نگرش بیمار در مورد قابل کنترل بودن دیابت (P=0.04) و همچنین نگرش بیمار در مورد موثر بودن داروها در کاهش عوارض دیابت (P=0.009) مشاهده شد. ولی ارتباط بین پذیرش دارویی از قبیل دسترسی به دارو، حمایت خانوادگی، سطح تحصیلات، وجود بیماری همراه، و طول مدت بیماری معنی دار نبود. بالاتر بودن میزان دارویی در سن بالای 45 سال، احتمالا به علت افزایش خطر احساس شده(Perceived risk) در این سنین می باشد. این مطالعه نشان داد که آگاهی و نگرش، دو عامل موثر بر عملکرد دارویی هستند. بنابراین افراد کمتر از 45 سال و افرادی که آگاهی کافی در مورد بیماری و عوارض آن ندارند و همچنین افراد دارای نگرش منفی در مورد لزوم مصرف دارو باید به عنوان گروه هدف در نظر گرفته شوند و با افزایش آگاهی و ایجاد نگرش مثبت برای افزایش پذیرش دارویی آنها اقدام شود.

کلید واژگان: پذیرش دارویی, کمپلیانس, دیابت نوع 2}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Drug compliance in patients with type 2 diabetes mellitus in Shariati and Imam Khomeini hospitals

Hashem Dabaghian F., Karbaksh M., Soheili Khah S., Sedaghat M.

Payesh, Volume:4 Issue: 2, 2005, PP 103 -111

Objectives
To assess one-month drug compliance and some of the factors that influences it in a sample of diabetic patients.
Methods
This was a cross-sectional study carried out from April to September 2004. In this study, 256 diabetic patients in Shariati and imam Khomeini hospitals were assessed in terms of one-month drug compliance and their knowledge about diabetes, their attitude regarding drug usage, family support, drug accessibility and other factors that probably influence compliance.
Results
221 patients (86.3%) had drug compliance levels of ≥90% during the month preceding the study. The associations between drug compliance and age, knowledge, patients’ attitude about controlling of diabetes and drug effectiveness were significant (P<0.001, P=0.017, P=0.04 and P=0.009 respectively). However, there was no significant association between drug compliance and drug accessibility, family support, education, and co morbidity and disease duration.
Conclusion
Higher compliance in those aged above 45 years is probably due to greater risk perception. Age, knowledge and attitude influence drug compliance and therefore patients under 45 years of age, should be regarded as target group for interventions to increase drug compliance.

Abstract View Paper Original: Persian
الگوی پراکندگی جغرافیایی بروز ترومای منجر به بستری در شهر تهران

مژگان کاربخش داوری، جواد سلیمی، محمدرضا زارعی

مجله پایش، سال چهارم شماره 2 (پیاپی 14، بهار 1384)، صص 91 -96

تروما یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی جهان امروز است که بیشتر افراد را در سنین جوانی و میانسالی درگیر می کند و یکی از مهم ترین علل منجر به مرگ در سنین زیر 45 سال می باشد. به طور کلی شیوع و الگوی آسیب در جوامع شهری و روستایی و حتی در نواحی مختلف یک جامعه شهری با یکدیگر متفاوت است و بر اساس تحقیقات انجام شده، تحت تاثیر عوامل جمعیتی مانند نژاد، وضعیت اجتماعی، تراکم جمعیت، ترافیک شهری، سرعت عبور و مرور وسایل نقلیه و ساختار فیزیکی شهری قرار می گیرند.
با توجه به قابل پیشگیری بودن مساله تروما به نظر می رسد که مقرون به صرفه ترین و آسان ترین راه برای دست یابی به این هدف، سبب شناسی تروما و الگوی آن در هر جامعه است چرا که پی بردن به آنها می تواند ما را در یافتن راهکارهای مناسب جهت رفع و بهبود وضیت یاری نماید.
این مطالعه توصیفی با هدف مشخص کردن الگوی مناطق تروما خیز در سطح شهر تهران طراحی شده است که طی آن پزشکان و دانشجویان سال آخر پزشکی با مراجعه به تمام بیمارستان های شهر تهران، اطلاعات مصدومان بستری را در فرم های از پیش طراحی شده وارد کردند. طول مدت مطالعه بر حسب تعیین حجم نمونه 41 روز بوده که به طور تصادفی در ماه های مختلف سال تعیین شده بود.
تعداد کل افراد مطالعه شده 5051 مورد بود که بیماران به مسمومیت دارویی از مطالعه حذف شدند و تعداد 4189 مورد شرایط ورود به مطالعه را دارا بودند. میانه سن بیماران 25 سال بوده و 78 درصد از کل بیماران را مردان تشکیل می دهند. شایع ترین مکانیسم حادثه، تصادف وسایل نقلیه بوده و به دنبال آن سقوط، بریدگی و مسمویت قرار دارد. شایع ترین مناطق حادثه خیز به طور کلی به ترتیب مناطق 4، 20، 12 و 15 شهرداری و از نظر مناطق رخداد حوادث ترافیکی، شایع ترین مناطق به ترتیب مناطق 4، 20، 12 و 6 بود. حدود 27 درصد از بیماران نیز از خارج از شهر به مراکز درمانی تهران منتقل شده بودند.
پیشنهاد می شود که با توجه به نقاط داغ تروما در سطح شهر تهران، امکانات خدمات رسانی بهداشتی و درمانی بهینه در این نقاط تقویت شود

کلید واژگان: تروما, الگوی پراکندگی}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Geographic distribution of trauma hot spots in Tehran, Iran

Karbakhsh M., Salimi J., Zarei Mr

Payesh, Volume:4 Issue: 2, 2005, PP 91 -96

Objectives
To improve the performance of the trauma management system, we examined the pattern of injury “Hot spots” in Tehran.
Methods
All hospitals in Tehran admitting trauma victims were included in this study. In randomly selected days throughout the year (41 days), trained interviewers collected data on trauma cases round the clock. If the patient was hospitalized, further information about the cause of trauma and its mechanism was recorded.
Results
In all, 4198 patients were admitted to the hospitals and interviewed. The mean age of the patients was 29.8±18 years. 78 percent of our patients were male. The major mechanism of injury was traffic accident followed by falls, penetrating injuries, and alcohol intoxication. The highest number of cases came from the 4th, 20th and 12th municipal districts (Bazaar, Pa-Menar, Khaniabad). If we considered only road traffic accidents (As the major cause of trauma), the 4th, 20th, and 12th regions were the most frequent sites of occurrence.
Conclusion
More comprehensive studies have to be performed on the causes of injuries in the “Hot spots” to elucidate what preventive strategies would effectively reduce the incidence of trauma in these areas.

Abstract View Paper Original: Persian
الگوی خشونت به دنبال منازعه در موارد منجر به بستری قربانیان در شش مرکز حوادث شهر تهران

مژگان کاربخش داوری، موسی زرگر، محمدرضا زارعی، علی خاجی

مجله پزشکی قانونی، سال دهم شماره 2 (پیاپی 34، تابستان 1383)، ص 96

مشاهده متن زبان: فارسی

Pattern of interpersonal violence in six trauma centers in Tehran

Mojgan Karbakhsh Davari, Mousa Zargar, Mohammad Reza Zarei, Ali Khaji

Forensic Medicine, Volume:10 Issue: 2, 2004, P 96

Background
Interpersonal violence is a significant public health problem throughout the world. This study aims to clarify the pattern of interpersonal violence in six trauma centers in Tehran.
Methods
In this cross-sectional study, Victims of as assault-related injuries in a data registry established by Sina Trauma Research Center were studied.
Results
Most of our 479 studied cases were young males. Men and women were more commonly injured in streets and at home, respectively (P<0.001). Men and women more frequently suffered from penetrating and blunt injuries, respectively. Assault by sharp objects was the predominant mechanism of trauma followed by unarmed bodily force. Upper extremities were the most common sites of injuries followed by crainium and face, chest, abdomen and lower extremities. Mean length of stay in hospital was 4.1 days and 76.4% of cases had no source of reimbursement.
Conclusion
The frequencies with which knives are used are worrisome (42.6% of all assaults). This is probabley due to lack of any practical laws against wearing sharp weapons in public and the unavailability of firearms due to strict legislations one ownership of warm weapons. Although control of ownership and wearing of knives and other sharp objects are practically more difficult than firearms, it seems to be worth trying especially in the developing countries.

Keywords: Interpersonal Violence, Assualt}

Abstract View Paper Original: Persian
آسیبهای چشمی ناشی از ضرب و جرح در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پزشکی قانونی بیمارستان فارابی، سال 1381

مژگان کاربخش داوری، محمدرضا منصوری، جواد سلیمی، علی خاجی، محمدرضا زارعی

مجله پزشکی قانونی، سال نهم شماره 1 (پیاپی 30، تابستان 1382)، ص 69

زمینه
در دو دهه اخیر خشونت به عنوان یکی از مهمترین علل آسیب چشمی به ویژه در کشورهای توسعه یافته معرفی شده است. الگوی آسیبهای چشمی ناشی از خشونت در کشورهای در حال توسعه به جز مورد مربوط به جنگ یا آسیبهای شیمیایی مورد بررسی قرار نگرفته است. این مطالعه قصد دارد خصوصیات این آسیبها را در بیمارانی که به یک مرکز دانشگاهی چشم پزشکی ارجاع شده اند نشان دهد.
روش ها
در این مطالعه مقطعی آینده نگر که به مدت یکماه (آبان 1381) در درمانگاه پزشکی قانونی بیمارستان فارابی انجام شد، 114 بیمار وارد مطالعه شدند. برای هر بیمار یک پرسشنامه در مورد خصوصیات دموگرافیک بیمار و مهاجم، زمان و مکان حادثه، وسیله ضرب و جرح و آسیبهای چشمی تکمیل شد.
یافته ها
84.2 درصد بیماران مذکر بودند. میانگین سنی بیماران 30.89 بود. درگیری های خانوادگی، مسائل مالی و شغلی به ترتیب در 4.7، 11.16 و 6.1 درصد به عنوان علت خشونت مطرح شدند. در 50 درصد، طبق گفته بیمار، مهاجم به دلایل نسبتا بی اهمیتی، خشمگین شده و کنترل خود را از دست داده بود. مشت بیش از سایر وسایل برای ایراد جرح به کار رفته بود. شایعترین آسیبها، آسیبهای پلک و ملتحمه بودند.
نتیجه گیری
غیرقابل پیش بینی بودن رفتار انسان و وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین، افراد را مستعد درگیری در خشونت می کند. ارایه راهکارهای موثر برای پیشگیری از آسیبهای چشمی ناشی از ضرب و جرح بسیار دشوار است. آموزش جامعه، به ویژه کودکان و نوجوانان، می تواند در جهت کنترل خشم در موقعیتهای خانوادگی و اجتماعی در پیشگیری از آسیبهای مرتبط با خشونت موثر باشد.

کلید واژگان: چشم, آسیب, خشونت, کشور در حال توسعه, ایران}

چکیده زبان: فارسی

بدانید!

در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

فهرست مطالب مژگان کاربخش داوری