میرمحمد تقی مرتضوی
-
زمینه و هدف
از آنجایی که سووفلوران یکی از گازهایی بیهوشی بسیار موثر در بروز تهوع و استفراغ پس از بیهوشی در کودکان می باشد و از طرفی دیگر با توجه به عدم وجود مطالعه ای مروری سیستماتیک در رابطه با نقش موثر دکسمدتومدین در پیشگیری از این عارضه، بنابراین هدف از انجام این مطالعه اثربخشی دکسمدتومیدین بر بروز استفراغ پس از جراحی کودکان با سووفلوران بود.
مواد و روش هامطالعه حاضر از نوع مرور سیستماتیک و متاآنالیز می باشد که بر اساس گام های بیانیه PRISMA طراحی و اجرا شده است، کارآزمایی های تصادفی سازی و کنترل شده که قبل از آغاز سال 2022 منتشر شده بودند، از پایگاه های اطلاعاتی Web of Science Embase, PubMed, و Cochrane Library و مگ ایران و SID جستجو و انتخاب شدند. کلید واژه های جستجو «دکسمدتومیدین»، «کودکان»، «بیهوشی»، «استفراغ» و «سووفلوران» بودند. متا آنالیز با استفاده از نرم افزار Stata انجام شد. نتایج آماری حاصل از مقایسه داده های دو دسته ای به صورت نسبت شانس (RRs) و فاصله اطمینان 95درصد ارایه شد. نتایج آماری برای داده های پیوسته به عنوان تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) ارایه شد. ناهمگونی بین مطالعات وارد شده با استفاده از آزمون χ2 (سطح معناداری آزمون α = 0.1) بررسی شد و از شاخص I2 برای تعیین کمی اندازه ناهمگنی نتایج استفاده شد.
یافته هادر مجموع 672 شرکت کننده از 10 مقاله کارآزمایی بالینی تصادفی شده مورد بررسی قرار گرفتند؛ نتایج که 898/0 = P و 0% = I2 بود. نشان داده شد که دکسمدتومیدین با کاهش بروز استفراغ در مقایسه با دارونما همراه است (60/0- 24/0: 40/0:OR- 001/0 = P).
نتیجه گیریتهوع و استفراغ پس از بیهوشی یکی از عوارض شایع و ناخوشایند می باشد که ممکن است ایمنی بیمار را به خطر بیاندازد؛ اطلاع از اثرات داروهای مختلف موثر در بروز این عارضه می تواند بروز تهوع و استفراغ پس از بیهوشی را با تغییر مواجه سازد؛ نتایج این متاآنالیز نشان داد که دکسمدتومیدین منجر به کاهش بروز استفراغ پس از بیهوشی کودکان با سووفلوران می شود.
کلید واژگان: دکسمدتومیدین, سووفلوران, استفراغ, کودک, بیهوشیIntroduction & ObjectiveSince sevoflurane is one of the most effective anesthetic gases in the occurrence of nausea and vomiting after anesthesia in children, and on the other hand, due to the lack of a systematic review study regarding the effective role of dexmedetomidine in preventing this complication, the aim of Conducting this study was the effectiveness of dexmedetomidine on the occurrence of vomiting after surgery in children with sevoflurane.
Materials & MethodsThe current study is a systematic review and meta-analysis, which was designed and implemented based on the steps of the PRISMA statement, randomized controlled trials that were published before the beginning of 2022, from Web of Science, Embase, PubMed, and Cochrane Library, Mag Iran and SID were searched and selected. Search keywords were "dexmedetomidine", "children", "anaesthesia", "vomiting" and "sevoflurane". Meta-analysis was performed using Stata software. The statistical results of the two-category data comparison were presented in the form of odds ratios (RRs) and 95% confidence intervals. Statistical results for continuous data were presented as standardized mean difference (SMD). Heterogeneity between included studies was checked using the χ2 test (significance level of the test α = 0.1) and the I2 index was used to quantify the heterogeneity of the results.
ResultsA total of 672 participants from 10 randomized clinical trial articles were reviewed; the results were P = 0.898 and I = 0%. It was shown that dexmedetomidine is associated with a decrease in the incidence of vomiting compared to placebo (CI = 0.24-0.60-OR 0.40: P = 0.001).
ConclusionsNausea and vomiting after anesthesia is one of the common and unpleasant side effects that may endanger the patient's safety. Knowledge of the effects of different drugs effective in the occurrence of this complication can change the occurrence of nausea and vomiting after anesthesia; the results of this meta-analysis showed that dexmedetomidine reduces vomiting after anesthesia of children with soflurane.
Keywords: Dexmedetomidine, Sevoflurane, Vomiting, Child, Anesthesia -
زمینه و هدف
درد حاد پس از آرترولاستی اندام تحتانی بر جنبه های مختاق درمان تاثیرات نامطلوبی بر جای می گذارد و همچنین با توجه به اینکه درد حاد (در طی 24 ساعت اول) پس از جراحی زمینه ساز درد مزمن و ناتوانی پس از جراحی می شود و از طرفی با توجه به عدم وجود مطالعه ای متاآنالیز در رابطه با اثرات پرگابالین بر شدت درد حاد پس از جراحی های اندام تحتانی، مطالعه حاضر با هدف اثرات پیشگیرانه پرگابالین بر شدت درد حاد در طی 24 ساعت اول پس از اعمال جراحی ارتوپدی اندام تحتانی انجام شده است.
مواد و روش هااین متاآنالیز با پیروی از دستورالعمل های بیانیه PRISMA انجام شد؛ مطالعات بر اساس معیارPICO انتخاب شدند. کلید واژه های درد، شدت درد (سنجش به وسیله معیار VAS)، درد حاد، پرگابالین، اندام تحتانی، ارتوپدی اندام تحتانی و بی-دردی در پایگاه های اطلاعاتی PubMed،EMBASE وCochrane Library ، وب آو ساینز، اسکوپوس، مگ ایران و SID جستجو شدند؛ تحلیل های آماری (Mantel-Haenszel، Chi2 و I2) با استفاده از نرم افزارRevMan 5.4 انجام شد.
یافته هاشدت درد در ساعات دوم (02/0- تا 50/0- = CI95%- 26/0- =MD و 04/0 =P) و ششم (29/0- تا 30/0- = CI95%- 30/0- = MD و 00001/0 ˂ P) و دوازدهم (29/0- تا 78/0- =CI95% - 53/0- =MD و 0001/0 =P) پس از جراحی به صورت معناداری در گروه مداخله کمتر از گروه کنترل بود.
نتیجه گیریاین متاآنالیز از استفاده از پرگابالین قبل از جراحی در بیمارانی که تحت عمل جراحی ارتوپدی اندام تحتانی قرار می گیرند و با کاهش شدت درد حاد (درد در طی 12 ساعت اول پس از جراحی) حمایت می کند.
کلید واژگان: درد حاد, شدت درد, پرگابالین, اندام تحتانی, درد جراحیIntroduction & ObjectiveAcute pain after arthroplasty of the lower limb has adverse effects on the patient's treatment aspects, and also considering that acute pain (within the first 24 hours) after surgery is the basis of chronic pain and disability after surgery. and on the other hand, due to the lack of a meta-analysis study regarding the effects of pregabalin on the intensity of acute pain after lower limb surgeries, the present study aimed at the preventive effects of pregabalin on the intensity of acute pain during the first 24 hours after orthopedic surgeries The bottom is done.
Materials & MethodsThis meta-analysis was performed following the guidelines of the PRISMA statement; Studies were selected based on the PICO criteria. Keywords pain, pain intensity, acute pain, pregabalin, lower limb, lower limb orthopedics and analgesia were searched in PubMed, EMBASE and Cochrane Library, Web of Science, Scopus, Mag Iran and SID databases; Statistical analyzes were performed using RevMan 5.4 software.
ResultsPain intensity in the second (MD = -0.26 - CI95% = -0.02 to -0.50 and P = 0.04) and sixth (MD = -0.30 -CI95% = -0.29 to -0.30 and P = 0.00001) and the twelfth (MD = -0.53 -CI95% = -0.29
to -0.78 and P = 0.0001) after surgery was significantly lower in the intervention group than in the control group.ConclusionsThis meta-analysis supports the use of pregabalin before surgery in patients undergoing lower extremity orthopedic surgery and by reducing the intensity of acute pain (pain during the first 12 hours after surgery).
Keywords: Acute Pain, Pain Intensity, Pregabalin, Lower Limb, Surgical Pain -
مقدمه
برداشتن بافت پستان (ماستکتومی) به دنبال آسیب به اعصاب ناحیه قفسه سینه و همچنین پوزیشن طولانی مدت نامناسب در طی جراحی، منجر به مشکلات کمربند شانه ای می گردد.حرکات کششی می تواند در بهبود این مشکل موثر واقع شود که در نوع این تمرینات اتفاق نظر وجود دارد؛ مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر 8 هفته تمرین کششی بر مشکلات کمربند شانه ایدر زنان ماستکتومی شده انجام شد.
روش کاراین مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده در سال 1397 بر روی 30 زن پس از ماستکتومی در بیمارستان امام رضا تبریز انجام شد. افراد پس از تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله (انجام 24 جلسه یک ساعته حرکات کششی) و کنترل (بدون هیچ مداخله ای) قرار گرفتند. زوایای سر به جلو، کیفوز شانه و درد قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون هایتی تست و تحلیل کوواریانس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته هامداخله منجر به اثرات مثبت و معنادار در متغیرهای کیفوز (003/0=p، گروه شاهد= 41/03±01/39، گروه مداخله= 90/03±51/43)، سر به جلو (041/0=p، گروه شاهد= 25/03±13/32، گروه مداخله= 98/02±91/29) و درد (001/0=p، گروه شاهد= 93/11±02/65، گروه مداخله= 13/6±14/30) بین دو گروه شد. بر اساس نتایج تحلیل کوواریانس، اختلاف معناداری بین دو گروه در زاویه کایفوز (003/0=p)، زاویه سر به جلو (019/0=p) و درد (003/0=p) پس از تمرین وجود داشت.
نتیجه گیریمتغیرهای درد، زاویه سر و کیفوزیس که از متغیرهای ناتوان کننده به دنبال مشکلات کمربند شانه ای هستند، به دنبال 8 هفته تمرینات کششی با بهبود همراه شدند و مداخله موبوطه در این مطالعه توانست مفید واقع شود.
کلید واژگان: توانبخشی, درد, کمربند شانه ای, ماستکتومیIntroductionMastectomy results in damage to the nerves of chest, also inappropriate long-term positioning during surgery leads to upper cross syndrome. Stretching exercise can be effective in treating this syndrome that there is consensus in the type of exercise; therefore, this study was performed with aim to investigate the effects of eight weeks of stretching exercise on upper cross syndrome in mastectomized women.
MethodsThis randomized controlled clinical trial study was performed in 2018 on 30 women after mastectomy in Imam Reza Hospital. The subjects were divided into two groups of intervention (performing 24-hour stretching sessions) and control (without any intervention). Frontal, kyphosis, shoulder, and pain angles were measured before and after the intervention. Data were analyzed by SPSS software (version 20) and the ANCOVA and T-test. p < 0.05 was considered statistically significant.
ResultsIntervention led to positive and significant effects in the variables of kyphosis (P=0.003 -Control group=39.01±03.41- Intervention group=43.51±03.90), head forward (P=0.041-Control group=32.13±03.25- Intervention group=29.91±02.98) and pain (P=0.00001-Control group=65.02±11.93- Intervention group=30.14±06.13) between the two groups. According to the results of ANCOVA, there was a significant difference between the two groups in kyphosis angle (P=0.003), head forward angle (P=0.019) and pain (P=0.003) after exercise.
ConclusionThe variables of pain, head angle and kyphosis, which are disabling variables following upper transverse syndrome, were improved by eight weeks of stretching exercises, and the intervention in this study could be useful.
Keywords: Crossover Syndrome, Mastectomy, Pain, Rehabilitation -
زمینه و هدفجراحی بر روی قسمت فوقانی فمور در افراد سالمند میتواند بعلت شکستگی های گردن و تنه فمور و آرتروپلاستی هیپ باشد. تغییرات همودینامیکی و عوارض ناشی از بیهوشی یک مسئله مهم میباشد. هدف از این مطالعه مقایسه تغییرات همودینامیک بیهوشی با غلظت پایین ایزوفلوران با پروپوفول در بیماران پیر تحت جراحی قسمت فوقانی فمور بود.روش کاراین مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی بر روی 60 بیمار بالای 65 سال سن با وضیعت فیزیکی کلاس 1 و 2 طبقهبندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا که کاندیدای جراحی قسمت فوقانی فمور بودند، از نظر تغییرات همودینامیک داروی هوشبر حین نگهداری بیهوشی در دو گروه استنشاقی (ایزوفلوران MAC) (0.5 – 0.6) و گروه کامل داخل وریدی (پروپوفول min/kg/mic 50 -100) صورت گرفت. هر دو گروه از نظر تغییرات همودینامیک (تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط شریانی و اشباع اکسیژنی هموگلوبین) پایه و حین عمل در عمق بیهوشی یکسان با مونیتورینگBIS با هم مقایسه شدند.یافته هابیماران دو گروه از نظر سن و جنس همسان بودند و ریت قلبی در دو گروه تفاوت معنیدار نداشت. فشار خون سیستولیک در دقایق 20 و 25، و فشارخون دیاستولیک و متوسط شریانی در دقایق 20، 25 و 35 بطور معنیداری در گروه پروپوفول کمتر از گروه ایزوفلوران بود. اشباع اکسیژن هموگلوبین در زمان شروع جراحی و دقایق 5، 25، 35 و 45 در گروه پروپوفول بیشتر از گروه ایزوفلوران بود.نتیجه گیریدر بیهوشی با اندکس بای اسپکترال یکسان، ایزوفلوران ثبات همودینامیک بیشتری ازگروه پروپوفول برای بیماران سالمند فراهم میکند.
کلید واژگان: جراحی فمور, بیماران سالمند, تغییرات همودینامیک, بیهوشی عمومی, پروپوفول, ایزوفلورانBackground and ObjectivesSurgery of upper part of femor in elderly patients can be due to the fracture of femoral neck, shaft and arthroplasty. Hemodynamic changes and complications of the anesthesia are among the major concerns. The aim of this study was to compare the hemodynamic changes in low dose isoflurane with propofol in upper femoral surgeries in elderly patients.MethodsThis prospective clinical trial study was done on 60 patients over 65 year-old elderly patients with ASA physical status of I and II that were candidate for upper femoral surgery in two groups (inhalational: isoflurane 0.5-0.6 MAC) and (total intravenous anesthesia with propofol 50-100 mic/kg/min). Hemodynamic changes were compared in these groups with the same anesthetic depth (HR-SBP-DBP-MBP-SaO₂).ResultsThere was no significant difference in heart rate, age or sex between two groups. In isoflurane group SBP on 20 and 25th minutes and DBP and MBP on 20, 25 and 35th minutes were significantly higher than propofol group. In propofol group SaO₂ was significantly more than isoflurane group on induction, start of surgery and on 5, 25, 35 and 45th minutes of surgery.ConclusionIn anesthesia with the same Bi-Spectral Index, isoflurane provides more stable hemodynamic parameters than propofol.Keywords: Hemodynamic Changes, Propofol, Isoflurane, Femoral Surgery, Elderly Patients, General Anesthesia -
زمینه و اهدافرینوپلاستی یکی از اعمال جراحی زیبایی است که امروزه به وفور انجام می شود. رینوپلاستی هم مثل سایر اعمال جراحی عوارضی به همراه دارد. شناخت این عوارض توسط جراح و بیمار حائز اهمیت می باشد تا با انجام اقدامات مناسب از میزان بروز این عوارض کاسته شود. هدف این مطالعه بررسی فراوانی عوارض و تغییرات همودینامیک در رینوپلاستی می باشد.مواد و روش هامطالعه حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی می باشد که جهت بررسی تغییرات همودینامیک، مشکلات تنفسی و فراوانی عوارض رینوپلاستی در 202 بیمار بخش گوش و حلق و بینی مرکز آموزشی-درمانی امام خمینی تبریز که در طول دو سال(82-84) تحت عمل جراحی رینوپلاستی قرار گرفته بودند، انجام گرفته است. 6/40%بیماران به روش بسته و 4/59% بیماران به روش باز و با روش بیهوشی یکسان تحت رینوپلاستی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از چک لیست جمع آوری گردید و با نرم افزار SPSS.15 و آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هااز 202 بیمار وارد مطالعه شده 78 (6/38%) بیمار مذکر و 124 (4/61%) مونث بودند. در 134 (3/66%) بیمار عارضه ای دیده نشد و 68 (7/33%) بیمار دچار عارضه شدند. 4/10% بیماران دچار تاکیکاردی و 46/3% بیماران دچار آریتمی شدند.نتیجه گیریبا توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه احتمال وقوع عوارضی از قبیل تاکیکاردی، آریتمی، خونریزی و مشکلات تنفسی وجود دارد، لذا باید از بیماران در حین بیهوشی و عمل جراحی مراقبت لازم به عمل آید.
کلید واژگان: رینوپلاستی, عوارض, تغییرات همودینامیکBackgrounds andObjectivesRecognizing the complications of rhinoplasty is important for both surgeon and patient. The aim of the present study was to evaluate the prevalence of complications after rhinoplastic surgery.Materials And MethodsIn this study that was done between 2003-2005 patients who were admitted for rhinoplasty were observed for their hemodynamic changes، respiratory problems and other complications of rhinoplasty during a 24 – month period (2003-2005). Methods of anesthesia were similar in all patients. Data were collected using a check list and analyzed by SPSS. 15 softwareResultsTwo hundred and two patients، [78 (38/6%) males and 124 (61/4%) females] were enrolled in the study. There was no detectable complication in 131 patients. Different complications were seen in 68 patients. Twenty-one (10/ 4%) of patients experienced tachycardia and 7 (3/46%) of patients had arrhythmia during their surgery and hospitalsty.ConclusionAccording to the results of this study، there are some complications such as tachycardia and arrhythmia، during postoperative period of rhinoplastic surgery.Keywords: Rhinoplasty, Complications, Hemodynamic Changes -
ز مینه واهدافامروزه جهت اجتناب و پیش گیری از عوارض بیهوشی عمومی تا حد امکان از بلوک های ناحیه ای استفاده می گردد. از میان این بلوک ها، بلوک شبکه بازویی به روش زیر بغلی به علت سهولت انجام آن نسبت به دیگر بلوک های شبکه بازویی و عوارض کمتر، به طور گسترده ای در انواع اعمال جراحی روی آرنج، ساعد و دست مورد استفاده قرار می گیرد. این بلوک به دو روش ترانس آرتریال و پاراآرتریال قابل انجام است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه این دو روش از نظر زمان شروع بی دردی، کامل بودن بلوک، مدت زمان بی دردی، میزان موفقیت و عوارض احتمالی می باشد.روش بررسیمطالعه حاضر بر روی یکصد بیمار شانزده سال به بالا که در American Society of Anesthesiologists، ASA کلاس I تا III قرار داشتند و جهت عمل جراحی بر روی اندام فوقانی در ناحیه آرنج و پایین تر، از مهر ماه 1383 تا آذر ماه 1384 به مرکز آموزشی درمانی شهداء تبریز مراجعه کرده بودند انجام شد. از تمامی بیماران رضایت نامه کتبی اخذ و به صورت تصادفی به دو گروه 50 نفری تقسیم شدند. گروه T با روش ترانس آرتریال و گروه P با روش پاراآرتریال تحت بلوک زیربغلی قرار گرفتند. برای تمامی بیماران از لیدوکائین 2% به میزان 5/22 میلی لیتر به اضافه 5/17 میلی لیتر آب مقطر (450 میلی گرم لیدوکائین در 40 میلی لیتر) همراه با آدرنالین یک در 200000 استفاده شد. به کلیه بیماران 1 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن فنتانیل و 05/0- 02/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن میدازولام به عنوان آرامبخش تزریق گردید.یافته هازمان شروع بی دردی در گروه P سریعتر بود (5/3 دقیقه در برابر 4/13 دقیقه 001/0 = P). مدت زمان بی دردی در دو روش تفاوتی نداشت. میزان موفقیت در گروه T 86 % و در گروه P 98% به دست آمد (03/0 P). در 2 % از بیماران گروه P و 6% گروه T بلوک به شکست کامل انجامید. و در 8% بیماران گروهT داروی مکمل تزریق گردید. در هیچ یک از بیماران، عوارضی از قبیل عفونت ونوروپاتی دیده نشد.نتیجه گیریبا توجه به یافته های مطالعه و به دلیل میزان موفقیت بالای بلوک وهمچنین سریع بودن زمان شروع بلوک در گروه P، روش پارا آرتریال ترجیح داده می شودکلید واژگان: بلوک زیربغلی, بلوک شبکه بازوئی, پاراآرتریال, ترانس آرتریال, لیدوکائین
-
مقدمه و هدفبلوک شبکه بازویی رایج ترین بلوک اعصاب محیطی است که در موقعیت های مختلف آناتومی می توان به بلوک این شبکه اقدام کرد. با این بلوک می توان بر روی آرنج و نواحی پایین تر دست، جراحی انجام داد. گزارشهای متعددی در مورد افزایش طول مدت بی حسی با افزودن مواد مختلف مانند اپی نفرین و مواد مخدر به داروی بی حسی وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه بلوک اگزیلاری با لیدوکایین و مخلوط لیدوکایین و فنتانیل روی مدت بی حسی در اعمال جراحی اندام فوقانی است.مواد و روش هااین مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و دو سوکور بوده که بر روی 60 بیمار بالغ کاندید اعمال جراحی انتخابی اندام فوقانی که برای اولین بار مراجعه کرده بودند و وضعیت فیزیکی 1 و 2 تقسیم بندی انجمن بیهوشی آمریکا داشتند، در بیمارستان شهدا تبریز در سال 1383 انجام گرفت. نمونه گیری به روش غیر احتمالی آسان بود و بیماران به طور تصادفی به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. به بیماران گروه شاهد 400 میلی گرم لیدوکایین 1 درصد از ناحیه زیر بغل تزریق شد، ولی به بیماران گروه مورد 400 میلی گرم لیدوکایین 1 درصد همراه با یک میلی لیتر فنتانیل (50 میکروگرم) تزریق گردید. با روش کشیدن سر سوزن ته گرد و نیشگون گرفتن نواحی تحت بی حسی و کشش و فشار بر ساعد از صحت بلوک حسی و حرکتی اطمینان حاصل گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری کای دو و نمونه غیر وابسته آنالیز گردید.یافته هانتایج نشان داد که از نظر سن و جنس بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری وجود نداشت. میانگین و انحراف معیار مدت عمل جراحی در گروه شاهد 16.43±73.33 دقیقه و در گروه مورد 15.53±65.80 بود که بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. میانگین و انحراف معیار زمان شروع بی حسی در گروه شاهد 2.50±14.73 و در گروه مورد 2.76±21.24دقیقه بود که بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (p<0.001) میانگین و انحراف معیار مدت بلوک در گروه مورد 13.63±176.20 دقیقه و در گروه شاهد 9.36±121.17 دقیقه بود که بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (p<0.001).نتیجه گیریاضافه کردن فنتانیل به لیدوکایین سبب افزایش مدت بلوک اگزیلاری می شود، ولی باید در نظر داشت شروع اثر بی حسی با تاخیر واضح همراه است. نتایج این مطالعه از افزودن فنتانیل به لیدوکائین جهت افزودن مدت بی حسی حمایت می کند.
کلید واژگان: شبکه بازویی, بلوک آگزیلاری, فنتانیل, لیدوکائین -
زمینه و اهدافبلوک سوپراکلاویکولار موثرترین بلوک شبکه بازویی بوده و بی حسی کافی جهت انجام اعمال جراحی در تمامی قسمتهای اندام فوقانی بجز شانه را فراهم کرده و همراه با عوارض چندی نیز می باشد، هدف، بررسی عوارض آن با تکنیک به کار رفته در این مطالعه است.روش بررسیاین بررسی در بخش بیهوشی بیمارستان شهدای تبریز به روش کارآزمایی بالینی از مهرماه سال 1381 تا خرداد ماه 1382 انجام شد و بلوک در 80 بیمار با محدوده سنی 17-70 سال و با میانگین سنی 38 سال که کاندید عمل جراحی در اندام فوقانی و اندیکاسیون انجام بلوک داشتند، انجام گرفت. عوارض احتمالی با پرکردن پرسشنامه ای برای هر بیمار مورد بررسی قرار گرفت.یافته هادر این مطالعه %43 بیماران دچار عارضه شدند که به ترتیب فراوانی، سندرم هورنر %34، هماتوم %8.8 و آسیب عروقی %2.5 بوده و هیچ یک از بیماران دچار عوارضی چون پنوموتوراکس، بلوک عصب فرینک علامتدار، آسیب عصبی یا مسمومیت دارویی نشدند. نسبت شیوع هماتوم در وارد کردن های متعدد سوزن به وارد کردن منفرد 14 برابر بود (P=0.04). از 80 بیمار 57 نفر مذکر و 23 نفر مونث بودند و رابطه معنی داری بین جنس و عوارض وجود نداشت.نتیجه گیریانجام بلوک با تلفیقی از دو تکنیک کلاسیک و پری واسکولر سوپراکلاویکولر موثر بوده و با میزان شکست و عوارض کمتری همراه بود. پیشنهاد می شود با دقت در محل ورود سوزن و اجتناب از وارد کردن بیش از حد آن و تزریق آهسته دارو، ضمن بالا بردن شانس موفقیت در انجام بلوک از عوارض آن نیز کاست.
کلید واژگان: بلوک سوپر اکلاویکولار, شبکه بازوئی, بلوک عصبی
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.