به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

نجمه هادی

  • نجمه هادی*، راضیه عظیمی، مهدی یحیی زاده، مریم مکی زاده تفتی، سمیه فکری قمی، سیمین محیط
    سابقه و هدف
    بابونه (Matricaria chamomilla L.) به دلیل کاربرد فراوان در صنایع مختلف غذایی، دارویی و آرایشی-بهداشتی از گیاهان دارویی مهم به شمار می رود. خواص بیولوژیک بابونه به اجزای اسانس، به ویژه کامازولن و آلفا-بیزابولول اکسید A و فلاونوییدهای آن، به ویژه آپیژنین و لوتیولین نسبت داده می شود. ارزیابی جمعیت های گیاهی خودرو متعلق به مناطق مختلف جغرافیایی در محل (بررسی نمونه های خودرو) و خارج از محل (بررسی نمونه های خودرو در شرایط زراعی)، برای به نژادی گیاه و گزینش ژنوتیپ های امیدبخش گام بسیار مهمی است. از سویی کشت و اهلی کردن گیاهان خودرو در شرایط زراعی موجب بهبود عملکرد گیاه شده و از برداشت بی رویه و انقراض گیاه جلوگیری می کند. در این پژوهش به بررسی تنوع کمی و کیفی اسانس برخی جمعیت های خودرو بابونه و کاشته شده همین جمعیت ها در شرایط زراعی پرداخته شد.
    مواد و روش ها
    گل و بذر 15 جمعیت خودرو بابونه از رویشگاه های طبیعی کشور شامل 12 جمعیت از استان خوزستان (Kh1-12)،2 جمعیت از استان فارس (F1-2) و 1 جمعیت از استان بوشهر (F3) در سال 1400-1399 جمع آوری گردید. گل ها برای اسانس گیری و بذرها برای کشت در مزرعه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی (تیمار= ژنوتیپ) با 3 تکرار استفاده شدند. مزرعه تحقیقاتی واقع در ایستگاه تحقیقات البرز وابسته به موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور (استان البرز) به عنوان محل کشت بدون اضافه کردن هیچ کودی به خاک در نظر گرفته شد. بذرها با فواصل 15 سانتی متر بین خطوط کاشت و 15 سانتی متر بین بوته ها روی خطوط کاشت به صورت مستقیم کاشته شدند (فروردین 1401). آبیاری به صورت قطره ای و وجین علف های هرز به صورت مکانیکی انجام شد. برداشت دستی گل ها همراه با کمتر از 5 سانتی متر دمگل در مرحله بیشتر از 70% گلدهی انجام شد. اسانس گل های سایه-خشک به روش تقطیر با آب (دستگاه کلونجر) به مدت 3 ساعت استخراج شد و آنالیز کمی و کیفی آنها با استفاده از دستگاه های گاز کروماتوگرافی و گاز کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی انجام شد.
    نتایج
    نتایج نشان داد، هیدروکربن های سسکویی ترپن، سسکویی ترپن های اکسیژنه و دی استیلن ها بیشترین درصد ترکیبات اسانس در هر دو گروه نمونه های خودرو و کاشته شده را تشکیل می دادند. دو ترکیب مهم اسانس بابونه شامل کامازولن (از هیدروکربن های سسکویی ترپن) و آلفا-بیزابولول اکسید A (از سسکویی ترپن های اکسیژنه) در گیاهان کاشته شده بیشتر از نمونه های خودرو بودند. در نمونه های خودرو، بیشترین میزان (%) کامازولن (5.3%) و آلفا-بیزابولول اکسید A (21.5%) به ترتیب در جمعیت های Kh8 و Kh4 و در نمونه های کاشته شده، بیشترین میزان کامازولن (11.1% و 11.0%) به ترتیب در جمعیت های Kh7 و Kh3 و بیشترین مقدار آلفابیزابولول اکسید A (32.3%) در جمعیت F-2 به دست آمد. به طور کلی، اجزای عمده اسانس (%) در جمعیت های کاشته شده و خودرو شامل آلفا-بیزابولون اکسید A (خودرو: 40.1% (F1) تا 64.5% (Kh3) و کاشته شده: 29.8% (F2) تا 56% (Kh3))، آلفا-بیزابولول اکسید A (خودرو: 5.8% (Kh5) تا 21.5% (Kh4) و کاشته شده:10.3% (Kh3) تا 32.3% (F2))، E-بتا-فارنزن (خودرو: 6.1% (Kh3) تا 23.3% (Kh8) و کاشته شده: 6.9% (Kh1) تا 15.6% (F3))، Z-اسپیرو اتر (خودرو: صفر (F1) تا 16.1% (Kh1) و کاشته شده: 9.1% (Kh7) تا 15.1% (Kh13)) و کامازولن (خودرو:1.6% (Kh6) تا 5.3% (Kh8) و کاشته شده: 4.7% (Kh6) تا 11.1% (Kh7)) بودند. همچنین، درصد اسانس با تفاوت قابل ملاحظه ای در نمونه های کاشته شده (0.9% (Kh5) تا 1.4% (Kh13)) بیشتر از خودرو (0.1% (Kh6) تا 0.5% (Kh10)) بدست آمد.
    نتیجه گیری
    نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، با کشت نمونه های خودرو بابونه در شرایط زراعی و کنترل آب و مدیریت های زراعی، می توان اسانسی با کمیت و کیفیت مطلوب نسبت به نمونه های خودرو داشت.
    کلید واژگان: بابونه (Matricaria chamomilla L.), جمعیت های گیاهی وحشی, زراعی کردن, اسانس, کامازولن
    Najmeh Hadi *, Razieh Azimi, Mahdi Yahyazadeh, Maryam Mackizadeh, S. Fekri Qomi, Simin Mohit
    Background and objectives
    Chamomile (Matricaria chamomilla L.) is a valuable medicinal plant with many applications in the food, pharmaceutical, and cosmetic health industries. Chamomile's biological properties are attributed to its essential oil (EO) compounds, especially chamazulene and a-bisabolol oxide A, and flavonoids, esp. apigenin and luteolin. Evaluation of wild plant populations belonging to different geographical regions in situ (study on wild samples) and ex-situ (study on wild samples under agricultural conditions) is a crucial step in plant breeding and selection of promising genotypes. On the other hand, cultivation and domestication of wild plants under agricultural conditions improve plant yield and prevent unnecessary harvesting and extinction of the plant. In the present study, the quantitative and qualitative EO diversity of some wild chamomile was investigated.
    Methodology
    Flowers and seeds of 15 wild chamomile populations were collected from Iran's natural habitats, including 12 populations from Khuzistan province (Kh1-12), 2 populations from Fars province (F1-2), and 1 population from Bushehr province (F3) in 2021 (February-May). Flowers were used for essential oil extraction, and seeds were planted in a randomized complete block design (treatment = genotype) with three replications. The research farm located at Alborz Research Station, affiliated with the Research Institute of Forests and Rangelands, Alborz province, was considered a cultivation site without adding fertilizer to the soil. The seeds were sown directly in the field with a 15 cm distance between the planting lines and 15 cm between the plants on the lines (April 2021). Drip irrigation was used, and weeding was done mechanically. Flowers with less than 5 cm of peduncles were harvested manually at the 70% full bloom stage. The shade-dried flower EOs were extracted by water distillation (Clevenger) for 3 hours, and their quantitative and qualitative analysis was done using GC and GC/MS.
    Results
    The results showed that sesquiterpene hydrocarbons, oxygenated sesquiterpenes, and diacetylenes made the highest EO compounds percentage in both wild and cultivated samples. Chamazulene (from sesquiterpene hydrocarbons) and a-bisabolol oxide A (from oxygenated sesquiterpenes), as two important chamomile EO compounds, showed an increase from wild to cultivated samples. Among the wild samples, the highest chamazulene (5.3%) and a-bisabolol oxide A (21.5%) contents were assigned to the populations Kh8 and Kh4, respectively. In the cultivated samples, the highest amount of these compounds (11.1 and 32.3%, respectively) was obtained in the populations Kh7 and F2, respectively. In general, the main EO compounds (%) in the wild and cultivated populations included α-bisabolone oxide A (wild: 31.3 (F1) to 64.5 (Kh3) and cultivated: 29.8 (F2) to 56 (Kh3)), α-bisabolol oxide A (wild: 5.8 (Kh5) to 21.5 (Kh4) and cultivated: 10.3 (Kh3) to 32.3 (F2)), E-β-farnesene (wild: 6.1 (Kh3) to 23.3 (Kh8) and cultivated: 6.9 (Kh1) to 15.6 (F3)), Z-spiroether (wild: 0 (F1) to 16.1 (Kh1) and cultivated: 9.1 (Kh7) to 15.1 (Kh13)), and chamazulene (wild: 1.6 (F1) to 5.3 (Kh8) and cultivated: 4.7 (Kh6) to 11.1 (Kh7)). Also, the EO% was obtained more in the cultivated samples (0.9 (Kh5) to 1.4% (Kh13)) than in the wild ones (0.1 (Kh6) to 0.5% (Kh10).
    Conclusion
    The results of this research showed that by cultivating wild populations under agricultural conditions and water and crop management, it is possible to have essential oil in the desired quantity and quality compared to wild ones. It should be noted that the results of repeating population cultivation under the same conditions in the following years will be reported in proportion to the data output.
    Keywords: Matricaria chamomilla L, wild plant populations, cultivation, essential oil, chamazulene
  • کامکار جایمند*، سعید دوازده امامی، بابک بحرینی نژاد، لیلی صفایی، فاطمه سفیدکن، محمدباقر رضایی، راضیه عظیمی، مهدی یحیی زاده، شاهرخ کریمی، فیروزه حاتمی، مصطفی گلی پور، نجمه هادی

    جنس Anthemis L.. دومین جنس بزرگ در خانواده Compositae است که از 39 گونه یکساله و چند ساله پراکنده در سراسر ایران تشکیل شده است. بر اساس منابع ، این گونه تاکنون موضوع تحقیق نبوده و بنابراین ترکیبهای شیمیایی آن به خوبی شناخته نشده است. در این تحقیق یک گونه Anthemis lorestanica Iranshahr از دو منطقه در استان اصفهان، (نمونه 1) از منطقه مکدین و (نمونه 2) از منطقه دره بادوم در سال 1397 جمع آوری شد. نمونه ها در هرباریوم موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع در بخش گیاهشناسی مورد شناسایی قرار گرفتند. از گل و برگ آن با روش تقطیر با آب (طرح کلونجر) اسانس استخراج گردید.  سپس نمونه های اسانس توسط دستگاه گروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS)  مورد اندازه گیری و شناسایی قرار گرفت. میزان اسانس نمونه 1 برای گل 0.12 درصد و برگ 0.08 درصد بود. ترکیبهای عمده در گل : methyl decanoate  (18.6 درصد)،   α-cadinol (11.1 درصد)  و n-tricosan (9.1 درصد) به دست آمد. ترکیبهای عمده در برگ عبارتند از: neryl acetate  (13.4 درصد)، α-cadinol (12.9 درصد) و dihydro eudesmol (8.5 درصد) بدست آمد. میزان اسانس نمونه 2 برای گل 0.2  درصد و برگ 0.08 درصد بود. ترکیبات عمده گل عبارتند از: spathulenol  (68.8 درصد)، dehydro-aromadendrane  (5.2 درصد) و oplopanone (3 درصد) بدست آمد. ترکیبهای عمده برگ عبارتند از: oplopanone (12.3 درصد)، 1- icocen (11.5 درصد) و dihydro eudesmol (10.9 درصد) بدست آمد.

    کلید واژگان: اسانس, اصفهان, بابونه لرستانی, Anthemis lorestanica Iranshahr, تقطیر با آب
    Kamkar Jaimand *, Saeid Davazdahemami, Babak Bahreininejad, Lily Safaii, Fatemeh Sefidkon, MohamadBagher Rezaei, Razieh Azimi, Mahdi Yahyazadeh, Shahrokh Karimi, Firozeh Hatamy, Mostafa Golipour, Najmeh Hadi

    The genus Anthemis L. is the second largest genus in the Compositae family, which consists of 39 annual and perennial species scattered throughout Iran. In this research, a species of Anthemis lorestanica Iranshahr was collected from two regions in Isfahan province, namely Makdin region (sample 1) and Badum Valley region (sample 2) in 2017.  The samples were identified in the herbarium of the Research Institute of Forests and Pastures in the Department of Botany. The essential oils were extracted from its flowers and leaves by water distillation method (Klenger method). Then the essential oil samples were measured and identified by gas chromatography (GC) and gas chromatography connected to mass spectrometer (GC/MS). The amount of essential oil in sample 1 was 0.12% for flower and 0.08% for leaf. Major compounds in the flower consisted of methyl decanoate (18.6%), α-cadinol (11.1%), and n-tricosan (9.1%). Major compounds in leaves were neryl acetate (13.4%), α-cadinol (12.9%), and dihydro eudesmol (8.5%). Essential oil contents of sample 2 were 0.2% for flower and 0.08% for leaf. The main flower compounds included spathulenol (68.8%), dehydro-aromadendrane (5.2%), and oplopanone (3%). The main compounds of the leaves were oplopanone (12.3%), 1-icocen (11.5%), and dihydro eudesmol (10.9%).

    Keywords: Anthemis lorestanica Iranshahr, distilled water, Essential oil, Isfahan Province
  • فاطمه سفیدکن*، نجمه هادی

    مرزه ها (Satureja spp.)، گیاهان معطر یک ساله یا چندساله از خانواده نعنا هستند که قسمت های سبز آنها به صورت خوراکی است و اسانس آنها به وفور در صنایع غذایی و دارویی استفاده می شود. در ایران 16 گونه مرزه معرفی شده که 10 گونه آن انحصاری است. گونه های S. hortensis و S. montana دو گونه معروف مرزه با مصرف خوراکی هستند که در بسیاری از نقاط دنیا کشت می شوند. دو ترکیب فنولی کارواکرول و تیمول ترکیب های اصلی اسانس این دو گونه مرزه هستند. مطالعه روی بازده و ترکیبات اسانس گونه های مرزه بومی و انحصاری ایران نشان داد، برخی از این گونه ها، اسانس با کمیت و کیفیتی بسیار بالاتر از مرزه زراعی (S. hortensis) دارند. از جمله این گونه ها می توان به مرزه خوزستانی (S. khuzistanica) با بازده اسانس 4-3/3 درصد و بیش از 80درصد کارواکرول و مرزه رشینگری (S. rechingeri) با 2/4-8/3 درصد اسانس و تا 90درصد کارواکرول اشاره کرد. مرزه بختیاری (S. bachtiarica) با حدود 3درصد اسانس و 70درصد کارواکرول یا تیمول، تنها گونه ای از مرزه در ایران است که دو کموتایپ دارد. مرزه سهندی (S. sahendica) با بازده اسانس بین 5/1 تا 3 درصد و ترکیب عمده تیمول، از معدود گونه های مرزه است که دامنه پراکنش وسیعی در ایران دارد. در این مقاله جمع بندی مطالعات روی کمیت و کیفیت اسانس و کاربرد نمونه های متعددی از گونه های بومی مرزه ایران ارایه می شود.

    کلید واژگان: مرزه, مواد موثره, اسانس, کارواکرول
    Fatemeh Sefidkon *, Najmeh Hadi

    Satureja spp. are annual or perennial aromatic plants of the Lamiaceae family, the green parts of which are used orally, and their essential oils (EO) are widely used in the food and pharmaceutical industries. There are 16 Satureja species in Iran, ten of which are endemic. S. hortensis and S. montana are two well-known savory species for food consumption cultivated in many parts of the world. Two phenolic compounds, including carvacrol and thymol, are the main constituents of these two savory species EO. A study on the yield and EO compounds of native and endemic Iranian savory species showed that some of these species contained EO of much higher quantity and quality than the cultivated one (S. hortensis), for example, S. khuzistanica (EO yield: 3.3-4%, more than 80% carvacrol) and S. rechingeri (EO yield: 3.8-4.2%, up to 90% carvacrol). S. bachtiarica, with about 3% EO yield and 70% carvacrol or thymol, is the only Satureja species with two chemotypes in Iran. S. sahendica, with 1.5-3% EO yield and thymol as the main compound of its EO, is one of the few savory species that has a wide distribution range in Iran. In this paper, a summary of the studies on the content and EO composition and application of different native Iranian Satureja species is presented.

    Keywords: Satureja, secondary metabolites, essential oil, carvacrol
  • مهدی یحیی زاده*، نجمه هادی، زهرا شیرازی، کامکار جایمند، خلیل کریم زاده اصل، مریم مکی زاده تفتی، سمیه فکری قمی، مهشید رحیمی فرد، مینا کوه جانی گرجی، فاطمه عسکری، زهرا بهراد، دیرک زلمار

    گیاهان منشا اصلی تولید متابولیت های ثانویه با ارزش دارویی بالا می باشند. مهمترین عضو این ترکیب های با ارزش، آلکالوییدها با مصارف مختلف دارویی هستند. با توجه به تولید محدود برخی از این مواد در گیاهان، به عنوان روش جایگزین، با شناسایی و انتقال ژن های مسیول سنتز آنزیم های سازنده آلکالوییدها از گیاهان به میکروارگانیسم ها می توان به صورت تجاری این گونه از مواد دارویی را به صورت طبیعی تولید کرد. در این راه، شناسایی ژن های مسیول آنزیم های سنتزکننده قدم نخست چنین اقدامی است. در بین آنزیم های سنتزکننده ترکیب های آلکالوییدی، آنزیم های سیتوکروم P450 نقش مهمی دارند. با توجه به وابستگی این آنزیم ها به وجود شبکه اندوپلاسمی و خصوصیات گلیکوپروتیینی این آنزیم ها، نمی توان آنها را در سیستم های باکتریایی استاندارد بیان کرد. بنابراین می توان از میزبان های یوکاریوتی مانند مخمر یا سلول حشرات برای بیان آنها استفاده کرد. در این تحقیق، با استفاده از توالی آمینو اسیدی شناخته شده کیلانتیفولین سنتاز گیاه شقایق کالیفرنیایی و مقایسه فیلوژنی این توالی با توالی های آمینو اسیدی هومولوگ گیاه مامیران بدست آمده از پایگاه داده بیوانفورماتیک، به صورت نظری شش آنزیم سیتوکروم P450 با درصد هومولوژی بالا مسیول سنتز آنزیم کیلانتیفولین سنتاز در گیاه مامیران (Chelidonium majaus L.) شناسایی شد. برای اثبات عملی کارآیی این آنزیم ها، ژن های آنها در وکتور pPIC3.5 کلون شده و بعد با انتقال این وکتورهای نوترکیب به سلول مخمر Pichia pastoris و در اختیار قرار دادن آلکالویید اسکولریین، تولید آلکالویید کیلانتیفولین توسط میکروب های انتقال ژن داده شده توسط دستگاه LC-MS بررسی گردید. نتایج نشان داد که از بین ژن های کلون و معرفی شده آن آنزیم ها به میزبان مخمر، تنها آنزیم Contig8931 فعالیت کیلانتیفولین سنتازی دارد.

    کلید واژگان: آنزیم های P450, ایزوکینولین آلکالوئید, تولید میکروبی, مخمر
    M. Yahyazadeh *, N. Hadi, Z. Shirazi, K. Jaimand, Kh. Karimzadeh Asl, M. Makizadeh Tafti, S. Fekri Qomi, M. Rahimifard, M. Gorji, F. Askari, Z. Behrad, D. Selmar

    Plants are the main sources of secondary metabolites with high medical value. The most important member of these valuable compounds are alkaloids with the different drug purposes. Concerning the limited production of some of these metabolites in the plants, these medicinal compounds can be produced naturally and commercially with the identification and transfer of alkaloids-producing enzymes corresponding plant genes to the microorganisms as an alternative method. In this way, the characterization of the corresponding genes is the first step. Among the different enzymes involved in the alkaloid biosynthesis, the cytochrome P450 enzymes play an important role. Due to the endoplasmic reticulum (ER) localization of these enzymes and their glycoprotein characters, they cannot be expressed functionally in the standard bacterial systems. Consequently, the heterologous expression aimed to verify the enzymatic activity can favorably be performed using the eukaryotic systems, like yeast or insect cells. Herein, in this study, with employing a phylogenic comparison of cheilanthifoline synthase sequence of Eschscholzia californica Cham. and comparing the sequence with the homolog amino acid sequences of Chelidonium majus L. achieved from bioinformatics databases, six cytochrome P450 enzymes responsible for cheilanthifoline synthase in Ch. majus were identified. To prove the efficacy of these enzymes practically, their genes were cloned into the pPIC3.5 vector. Then, these recombinant vectors were transferred to the yeast cell (Pichia pastoris) and the scoulerine alkaloid was given to its media. Finally, the cheilanthifoline alkaloid microbial production by P. pastoris containing the recombinant plasmids was evaluated by LC-MS. The results of the present study indicated that among the enzymes genes cloned and introduced to the yeast host, only the Contig8931 enzyme had the cheilanthifoline synthase activity.

    Keywords: P450 enzymes, Isoquinoline alkaloids, microbial production, Yeast
  • نجمه هادی، عبدالعلی شجاعیان*، فاطمه سفیدکن، علی اشرف جعفری

    پونه سا (Nepeta) از بزرگ ترین جنس های تیره نعنا بوده و ایران از خواستگاه های اصلی آن است. در مورد بررسی فعالیت های زیستی متابولیت های ثانویه جنس پونه سا، گزارشات متعددی وجود دارد که نشان دهنده اهمیت این جنس است. در این پژوهش، کمیت و کیفیت اسانس 12 توده از گونه های ایرانی پونه سا، N. cataria، N. menthoides و N. crassifolia، کشت شده در منطقه غرب تهران، مطالعه شد. همچنین، کارآمدی اجزای اسانس، در بررسی روابط درون و بین گونه ها ارزیابی شد. اندام های گیاهی در مرحله گل دهی کامل، برداشت شده و پس از خشک شدن در سایه، به روش تقطیر با آب، اسانس گیری شدند. بررسی کمی و کیفی اجزای اسانس، به ترتیب با استفاده از دستگاه های GC و GC/MS انجام شد. به منظور تعیین نقش هر یک از اجزای اسانس در تنوع درون و بین گونه ای، از روش تجزیه به مولفه های اصلی استفاده شد. بیشترین بازده اسانس به توده مرکزی از گونه N. cataria (5/2 %) تعلق گرفت. در گونه N. cataria، نپتالاکتون II (a4-آلفا، 7-آلفا، a7-بتا نپتالاکتون) ، در گونه N. menthoides، دو جزء 1، 8- سینئول و نپتالاکتون II و در N. crassifolia، سه جزء نپتالاکتون I (a4-آلفا، 7-آلفا، a7-آلفا نپتالاکتون) ، 1، 8- سینئول و نپتالاکتون II، ترکیب (های) غالب اسانس را تشکیل دادند. گونه های N. crassifolia و N. cataria به ترتیب از نظر میزان نپتالاکتون I و II، جایگاه های اول را به خود اختصاص دادند. از نظر میزان کل نپتالاکتون در اسانس، گونه N. cataria (1/99-8/97%) رتبه اول را داشت. همچنین، نتایج، کارآمدی اجزای اسانس در تمایز گونه ها و تعیین روابط درون و بین گونه ها را به اثبات رساند. در این پژوهش، بر اساس اجزای اسانس، گونه های N. crassifolia و N. cataria در یک گروه مجزا از گونه N. menthoides قرار گرفتند.

    کلید واژگان: اسانس, پونه سا, تیره نعنا, روابط درون و بین گونه ای, نپتالاکتون
    Najmeh Hadi, Abdolali Shojaeiyan, Fatemeh Sefidkon, Ali, Ashraf Jafari

    Nepeta is one of the largest genera of the Lamiaceae family, and Iran is one of the main centers of origin of the genus. There are lots of reports related to biological activities of secondary metabolites of Nepeta that shows the importance of the genus. Quantity and quality of essential oil (EO) components of 12 accessions of three Iranian Nepeta species, N. cataria, N. menthoides and N. crassifolia, cultivated in West of Tehran, were studied.Also, EO components capability on intra and inter-specific relationships was investigated. Plant aerial parts were harvested at full bloom stage. EO was extracted by hydrodistillation method from shade-dried plant materials. EO was quantitatively and qualitatively analyzed by GC and GC/MS, respectively.Principal component analysis was used in order to determine the role of each EO components in intra and inter-specific diversity. The most part of EO yield (w/w) belonged to “Markazi” accession of N. cataria (2.5%). Main EO component(s) of species were NepII (4aα,7α,7aβ-nepetalactone) in N. cataria, 1,8-cineole and NepII in N. menthoides and NepI (4aα,7α,7aα-nepetalactone), 1,8-cineole and NepII in N. crassifolia. N. crassifolia and N. cataria species, respectively, allocated on the first positions based on the quantity of NepI and II. N. cataria had the most total quantity of nepetalactone (97.8-99.1%). Results indicated that EO components were able to distinguish species, and to identify intra and inter-specific relationships. N. crassifolia and N. cataria species were separated from N. menthoides by cluster and PCA analysis based on EO components.

    Keywords: Nepeta spp, Lamiaceae, essential oil, nepetalactone, intra, inter-specific relationships
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال