نوشین ایل بیگی اصلی

رفتارهای کناره گیری، از لحاظ روانی و فیزیکی برای سازمان هزینه های زیادی دارد، و این رفتارهای کناره گیری می تواند ناشی از استرس بالای کارکنان باشد. نتایج مطالعات، حاکی از آن است که سطح بالایی از استرس می تواند منجر به کاهش تعهد سازمانی شود و این مسئله در نهایت می تواند به ترک خدمت داوطلبانه کارکنان، که شدید ترین حالت رفتار کناره گیری است، بینجامد. هدف پژوهش حاضر، بررسی و تبیین رابطه بین استرس های شغلی و رفتارهای کناره گیری کارکنان اداره کل شیلات استان گیلان می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی و کاربردی است که به شیوه همبستگی در سال 2013 انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان ادارات شیلات استان گیلان به تعداد 749 نفر بود، که با روش نمونه گیری خوشه ایدو مرحله ای 156 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس شغلی و رفتار کناره گیری است. برای تحلیل داده ها از تکنیک های آماری رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شد. نتایج حاکی از این است که استرس بازدارنده، با رفتار کناره گیری رابطه خطی و مستقیم دارد؛ و همچنین استرس چالش برانگیز، با رفتار کناره گیری رابطه خطی و معکوس دارد. از سه مولفه مربوط به استرس چالش برانگیز (فشار زمانی، مسئولیت کاری، پیچیدگی کاری)، فشار زمانی بیشترین نقش را در کاهش رفتارهای کناره گیری به عهده داشت. از چهار مولفه مربوط به استرس بازدارنده (تعارض نقش، ابهام نقش، دردسرهای روزانه، تراکم نقش)، دردسرهای روزانه و ابهام نقش بیشترین نقش را در افزایش رفتارهای کناره گیری داشتند.