هدی موزون
-
هدف
با شروع همه گیری کووید-19 در سراسر جهان ازجمله ایران، مداخلات و پروتکل های مرتبط با پیشگیری و کنترل آن به محدودیت هایی در دسترسی به خدمات توانبخشی ازجمله گفتاردرمانی منجر شد. کودکان یکی از مهم ترین گروه های آسیب پذیر نسبت به پیامدهای همه گیری بودند که هرگونه اختلال در دریافت به موقع خدمات گفتاردرمانی برای کودکان نیازمند به این خدمات، به چالش های جدی در ابعاد مختلف سلامت آنان منجر شد. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت دسترسی کودکان شهر تهران به خدمات گفتاردرمانی در دوران همه گیری با رویکرد کیفی باتوجه به دیدگاه و تجربه گفتاردرمانگران و مراقبان کودکان بود.
روش بررسیاین مطالعه با روش تحلیل محتوای کیفی قراردادی، طی مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته با گفتاردرمانگران و مراقبان اصلی کودکان، تجربه آنان از دسترسی به خدمات از زمان وقوع همه گیری و عوامل مرتبط با آن در شهر تهران را بررسی کرده است. درنهایت تا زمان اشباع داده ها، در شهر تهران با 9 گفتاردرمانگر و 10 مادر به عنوان مراقب اصلی کودک مصاحبه شد و داده ها با کمک نرم افزار Maxqda نسخه 2020 تحلیل شدند.
یافته هایافته های این مطالعه وضعیت دسترسی کودکان به خدمات گفتاردرمانی را در چهار طبقه اصلی: 1. کاهش دسترسی (تاخیر در تشخیص تخصصی اولیه، تغییر در زمان بندی برنامه درمانی، تغییر در نوع برنامه درمانی)، 2. عوامل تشدید کننده (عوامل اساسی مرتبط با خدمات حضوری و مرتبط با خدمات ازراه دور) ، 3. عوامل تعدیل کننده (مرتبط با نظام کلان سلامت، مرتبط با مراکز ارائه خدمات، مرتبط با خدمات ازراه دور، مرتبط با خانواده، مرتبط با کودک) و 4. پیامدها (برای کودک و برای خانواده) طبقه بندی کرده است.
نتیجه گیرییافته های این مطالعه نشان دهنده تجربه غالب کاهش دسترسی کودکان به خدمات گفتاردرمانی در شهر تهران به ویژه در سال اول بود. البته تجربه محدود شدن دسترسی، به صورت پویایی تحت تاثیر عوامل مختلف تشدید کننده و تعدیل کننده قرار داشت. در واقع با گذشت زمان، عوامل تعدیل کننده تاثیر بیشتری گذاشته و از قدرت عوامل تشدید کننده کاسته شده است. درنتیجه، تقویت عوامل تعدیل کننده دسترسی و رسیدگی به عوامل تشدیدکننده کاهش آن باید موردتوجه درمانگران و سیاست گذاران حوزه سلامت، هم در شرایط عادی و هم جهت آمادگی برای وقایع مشابه همه گیری کووید-19 قرار گیرد.
کلید واژگان: کووید-19, کرونا, گفتاردرمانی, کودک, ایران, دسترسی, خدمات توانبخشیObjectiveGiven the global emergence of the COVID-19 pandemic, notably in Iran, implementing preventive measures and protocols has constrained the accessibility of rehabilitation services, such as speech therapy. Among the demographic groups significantly impacted by the pandemic are children, who are particularly susceptible to adverse outcomes when faced with delays in receiving essential speech therapy services. Accordingly, this study explores the accessibility of speech therapy services for children in Tehran City, Iran, during the pandemic using a qualitative methodology based on the perspectives of speech therapists and caregivers.
Materials & MethodsThis study explored participants’ encounters with accessing services after the outbreak of COVID-19 and its associated determinants in Tehran City, Iran. This was achieved through comprehensive semi-structured interviews with speech therapists and primary caregivers of children, employing the conventional qualitative content analysis approach. The participants consisted of 9 speech therapists and 10 mothers until data saturation. They were interviewed and the data was analyzed using the MAXQDA software, version 2020.
ResultsThe results explained the status of children’s access to speech therapy services in four main areas: reducing accessibility (delay in initial specialist diagnosis, change in the schedule of the treatment plan, change in the type of treatment plan), aggravating factors (basic factors, related to face-to-face services, and telepractice), modifying factors (associated with the macro health system, centers, telepractice, family, and child) and consequences (for the child and the family).
ConclusionThe results demonstrated the dominant experience of reducing children’s accessibility to speech therapy services in Tehran City, Iran, especially in the first year. This experience has been dynamically affected by exacerbating and modifying factors, and over time, modifying factors have had a greater impact, or the power of aggravating factors has been mitigated. Hence, strengthening the modifiers and dealing with the factors that exacerbate the change in access should be addressed by service providers and policymakers both in normal conditions and to prepare for events similar to the COVID-19 pandemic.
Keywords: COVID-19, Coronavirus, Speech Therapy, Child, Iran, Accessibility, Rehabilitation Services
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.