فهرست مطالب هوشنگ باب الحوایجی
-
مقدمهامروزه اهدا جنین های حاصل از لقاح آزمایشگاهی یکی از روش های رایج کمک به زوجهای نابارور می باشد که خود قادر به تولید جنین با روش های کمکی باروری آزمایشگاهی مرسوم نمی باشند. کیفیت آندومتر رحم گیرنده و زمان انتقال جنین از عوامل بسیار موثر در کسب موفقیت بالا در سیکلهای انتقال جنین می باشند. هدف از این مطالعه بررسی نتابج حاملگی پس از اهدای جنین در سیکل طبیعی افراد گیرنده بوده است.روش کاراین مطالعه توصیفی درسال 138 درمرکزناباروری شهر همدان انجام شده است. 24 زوج گیرنده توسط جنین های اهدایی از 17 زوج اهدا کننده تحت عمل اهدا جنین قرار گرفتند. اهدا جنین در روزهای 14-17 و 2-3 روز بعد از تجویز پروژسترون در سیکل طبیعی افراد گیرنده انجام پذیرفت. آزمایش حاملگی دو هفته پس از انتقال جنین انجام پذیرفت و پاسخ مثبت در صورت مشاهده جنین با سونوگرافی که در خود مرکز انجام می پذیرفت به عنوان حاملگی مثبت ثبت شد. مشخصات فردی، نتایج تجویز هورمون و اهدا جنین در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.نتایجمیانگین سن افراد گیرنده و دهنده جنین به ترتیب 2/32 و 2/26 بود که بطور متوسط 3/2 جنین به هر کدام از افراد گیرنده انتقال یافت که در 30% از موارد (8 مورد از 24 مورد) منجر به حاملگی کلینیکی گردید.نتیجه گیریاز این مطالعه می توان نتیجه گرفت که انتقال جنین در سیکل های طبیعی یک روش ارزان، آسان و قابل قبول در زوجهای کاندید اهدا جنین می باشد که می تواند توام با میزان موفقیت بالایی انجام پذیرد.
کلید واژگان: باروری آزمایشگاهی, اهدا جنین, سیگل طبیعی, ناباروری}IntroductionToday, the donation of embryos, produced in vitro, is a common way to help the infertile cases who cannot produce embryo themselves by any of assisted reproductive procedures. The quality of endometrium and the time of embryo transfer are the most important factors in achieveing high pregnancy rate in these cases. The aim of this study was the assessment of pregnancy rate after embryo donation in natural cycle.Material And MethodsThis descriptive study was carried out in the year 2005 at Hamadan Infetility Center on 24 couples. A total of 24 couples went through the treatment cycles with embryos donated by 17 couples. Embryo donation was done on days of 14-17 of natural cycle and 2-3 days after the progesterone administration to the recipients. A pregnancy test was performed 2 weeks after ET, and positive results were confirmed by sonographic evaluation of the embryo. Individual, hormone administration results and embryo donation data were collected in a questionnaire, analyzed by descriptive statistics and frequency distribution tables.ResultsThe mean age of the recipient and donor women were 32.2 and 26.2 years respectively.An average of 2.3 embryos were transferred on each occasion. The clinical pregnancy rate in the recipients was 30% (8.24) per embryo transfer.ConclusionTransfer of donated embryos in natural cycle, results in a high pregnancy rate and is an easy, acceptable and cost-effective way of treatment for infertility. -
مقدمه و هدفمطالعات نشان داده اند که برخی از عوامل محیطی و تغذیه ای می توانند با ایجاد اثرات منفی بر روی اسپرماتوژنز منجر به ناباروری مرد گردند. کارنیتین از عواملی است که نقش مهمی در تحرک اسپرم دارد، لذا کمبود آن می تواند قدرت باروری مرد را کاهش دهد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر کارنیتین بر پارامترهای اسپرم مردان مبتلا به آستنواسپرمی با علت ناشناخته بود.مواد و روش هااین مطالعه کارآزمایی بالینی به صورت قبل و بعد در مرکز ناباروری فاطمیه همدان در سال های 1385 تا 1386 بر روی 40 بیمار مبتلا به آستنواسپرمی تحت درمان با 750 میلی گرم کارنیتین در روز با روش نمونه گیری تصادفی انجام شد و نمونه اسپرم های آنها قبل و پس از درمان از نظر پارامترهای اسپرم بررسی شد. داده های جمع آوری شده با استفاد از نرم افزار SPSS و آزمون تی زوجی آنالیز گردید.یافته هانتایج نشان داد که درمان با کارنیتین به طور معنی داری موجب افزایش تعداد کل اسپرم ها و بهبود مورفولوژی آنها و نیز افزایش معنی دار تحرک کلی و حرکت پیشرونده سریع اسپرم های افراد تحت درمان می گردد(05/0p<).نتیجه گیریمصرف کارنیتین به مقدار 750 میلی گرم در روز باعث بهبود برخی از پارامترهای اسپرم نظیر تعداد، مورفولوژی و تحرک اسپرم ها در مردان نابارور می شود.کلید واژگان: کارنیتین, ناباروری مرد, آستنواسپرمی}Introduction &ObjectiveStudies confirm that a number of nutritional and environmental factors may negatively affect spermatogenesis and cause male infertility. Carnitine is an important factor for sperm motility. Carnitine deficiency decreases sperm motility and may cause male infertility. The aim of this study was to assess the effects of carnitine on sperm parameters in infertile males with idiopathic asthenospermia.Materials and MethodsThis study is a before and after clinical trial performed on 40 asthenospermia men who were treated with 750 mg per/day carnitine in Fatemieh infertility research center in years 2006-2007. Sperm parameters were assessed before and after treatment. The obtained data were analyzed using SPSS10 and paired T-testResultsThe results showed a significant increase in sperm concentration, morphology, sperm total motility and rapid progressive motility after treatment by carnitine (p<0.05).ConclusionCarnitine supplementation has a significant effect on sperm parameters in men with idiopathic asthenospermia.
-
زمینه و هدفافراد مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی کلیه، استعداد بیش تری برای تشکیل شدن سنگ در کلیه داشته و شانس دفع سنگ در آنها نیز کمتر می باشد. درمان سنگ این گونه کلیه ها به روش پرکوتانئوس، به علت آناتومی خاص آنها در ناحیه خلف صفاق، مورد بحث و جدل است. بنابراین در این مطالعه، میزان تاثیر و بی خطر بودن این روش جراحی کم تهاجمی، در بیماران مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی کلیه ارزیابی شد.روش بررسیتعداد 15 بیمار دارای سنگ در کلیه های با ناهنجاری مادرزادی، تحت عمل جراحی (Percutaneous nephrolithotomy) PCNL قرار گرفتند. متوسط سن آنها، 34.8 سال بود. 8 نفر از آنها، مرد بودند. اطلاعات مربوط به نوع ناهنجاری کلیه، اندازه سنگ، محل ایجاد مسیر، تعداد مسیر ایجاد شده، میزان عاری شدن از سنگ، میزان عوارض جراحی، نیاز به تزریق خون و موارد نیاز به تکرار جراحی (Repeat percutaneous nephrolithotomy=RePCNL) جمع آوری شد و مورد بررسی قرار گرفت.یافته هابیش تر بیماران (7 نفر)، کلیه نعل اسبی داشتند، 2 مورد، کلیه نابجای لگنی و 6 نفر دیگر، کلیه های بدچرخیده و مینیاتوری داشتند. مسیر نفروستومی در %53.3 موارد، از محل پل فوقانی، در %33.3 موارد، از پل تحتانی و در %13.3 موارد نیز، از طریق پل میانی ایجاد شد. فقط در 2 بیمار از دو مسیر استفاده شد. 3 نفر به تکرار جراحی نیاز پیدا کردند. 2 مورد آسیب به پلور گزارش گردید که تحت درمان نگهدارنده قرار گرفتند. هیچ یک از بیماران به انتقال خون نیاز پیدا نکردند. پس از یک یا دو بار جراحی، میزان عاری شدن کامل از سنگ، 87% و عاری شدن نسبی، 13% بود.نتیجه گیریروش PCNL در درمان سنگ کلیه بیماران مبتلا به ناهنجاری های کلیوی، مورد بحث بوده و اغلب نیاز به دستیابی از طریق پل فوقانی می باشد. میزان موفقیت بالا و عوارض کم، نشانگر آنست که این روش جراحی کمتر تهاجمی، یک روش موثر و مطمئن برای درمان این گروه از بیماران مشکل می باشد.
کلید واژگان: کلیه, ناهنجاری ها, عوارض عمل, روش جراحی, کم تهاجمی}Background and AimPatients with congenital renal abnormality are more prone to calculus formation and have less chance of spontaneous stone passage. Percutaneous treatment of patients with calculi in an abnormal kidney can be challenging due to the altered anatomical relationship in the retroperitoneum. Therefore, we performed a review to assess the safety and efficacy of this minimally invasive technique in patients with congenital renal abnormality. Patients andMethodsWe performed percutaneous nephrolithotomy(PCNL) in 15 patients with calculi in anomalous kidneys. Mean age was 34.8 years and 53.3% of the patients were males. The type of anomaly, size of stone, tract site, number of tracts, stone-free rate, transfusion and complication rate and need for secondary intervention were evaluated.ResultsMajority of patients had horseshoe kidney(46.7%), 2 cases had ectopic pelvic kidney and 6 others had malrotated and miniaturized kidney. Renal access was obtained through upper pole calyx in 53.3% of the cases, a lower calyx in 33.3% and a middle calyx in 13.3%. Only two cases needed 2 tracts and re-PCNL was performed in 3 cases. Pleural injury occurred in 2 patients and was managed conservatively. There was no need for transfusion. Meanwhile 13(87%) were completely and 2(13%) were relatively stone-free after first or second look procedures.ConclusionPercutaneous treatment of patients with renal calculi in an anomalous kidney is technically challenging, usually requiring upper pole access. The high stone-free rate and a relatively low incidence of major complications suggest that this minimally invasive method is an effective means of stone management in this complex patient population.Keywords: 1) Kidney 2) Abnormalities 3) Morbidity 4) Surgical Procedures} -
زمینه و اهدفروش جراحی سنگ شکنی از راه جلد (Percutaneous Nephrolithotripsy,PCNL) یکی از روش های درمان سنگ کلیه و حالب است که از طریق سوراخ کوچکی که در پوست ایجاد می گردد سنگ ها را خارج می کنند. هدف مطالعه حاضر تعیین میزان موفقیت درمان سنگ های کلیه و حالب فوقانی به روش PCNL می باشد.روش بررسیمطالعه حاضر بر روی 613 بیمار مبتلا به سنگ کلیه و حالب فوقانی بستری در بخش های اورولوژی در بیمارستان اکباتان و شهید بهشتی همدان انجام گرفت. در ابتدا محل سنگ با ابزارهای تشخیصی از جمله KUB، سونوگرافی و IVP مشخص و سپس بیماران تحت عمل جراحی PCNL به روش استاندارد قرار می گرفتند. بعد از عمل توسط لوله نفروستومی ترشحات خارج گردیده و پس از اطمینان جراح از خروج کامل سنگ ها بیماران ترخیص می شدند.یافته هادر 90.7 درصد از بیماران مورد بررسی نتیجه عمل جراحی با موفقیت کامل (رفع کامل سنگ ها در رادیوگرافی) همراه بود. در بیمارانی که به یک تراکت نیاز داشتند موفقیت کامل عمل جراحی (93.8 درصد) به مراتب بیشتر از بیمارانی بود که برای آنها بیش از یک تراکت استفاده شد (61.7 درصد). موفقیت کامل عمل جراحی در سنگ های شاخ گوزنی (85.4 درصد) بطور محسوسی کمتر از سنگ های با اندازه 2 سانتیمتر و بزرگتر (91.6 درصد) و سنگهای با اندازه زیر 2 سانتیمتر (94.2 درصد) بود. متغیرهای سن، جنس و وزن بیماران، هم چنین وجود هیدرونفروز و شدت آن، نوع بیهوشی و محل ورود تراکت تاثیری در میزان موفقیت عمل PCNL نداشتند.نتیجه گیریبررسی حاضر نشان داد که میزان پاسخ به درمان سنگ های کلیوی و حالب فوقانی به روش PCNL در مقایسه با کتب مرجع که در حدود 90-60 درصد گزارش شده است بسیار بالا و در حد عالی می باشد.
کلید واژگان: سنگ کلیه, سنگ حالب, سنگ شکنی پنوماتیک, نفروستومی} -
مقدمهدرمان سنگ های کلیوی در کودکان بسیار پیچیده و مشکل است. دستیابی به نتایج عالی در بزرگسالان، منجر به استفاده از تکنیک جراحی سنگ کلیه از طریق پوست در کودکان شده است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف ارزیابی نتایج روش درمانی فوق در کودکان، انجام شد.روش کاراین مطالعه به صورت توصیفی - مقطعی و بر روی پرونده 39 کودک زیر 15 سال که در فاصله سال های 83 - 1379 تحت عمل جراحی سنگ کلیه از طریق پوست قرار گرفته بودند، انجام شد. در تمامی بیماران از طریق پوست به سیستم، دستیابی و مسیر تا F 24 گشادسازی می شد. از سنگ شکنی پنوماتیک و گیره دوشاخه برای شکستن و خارج کردن سنگ ها استفاده می شد. در تمامی بیماران نفروستومی قرار داده و عکس ساده و نفروستوگرافی پس از عمل گرفته می شد.نتایجموفقیت کامل عمل جراحی در 36 کودک (92.3%) از 39 کودک مورد مطالعه، دیده شد؛ در حالی که در 3 کودک (7.7%) موفقیت عمل، نسبی بود. از این بیماران 33 کودک (91.7%) با یک تراکت و 2 کودک (5.6%) با دو تراکت مورد جراحی قرار گرفتند و تنها در 1 کودک (2.8%) به سه تراکت جهت جراحی نیاز شد. اندازه سنگ در 11 بیمار (30.5%) کوچک تر از 20 میلی متر و در 20 بیمار (55.6%) 20 میلی متر یا بزرگتر بود؛ در 5 بیمار (13.9%) نیز سنگ های شاخ گوزنی دیده شد. محل سنگ در 2 بیمار (5.1%) در کالیس تحتانی، در 3 بیمار (7.7%) در کالیس فوقانی، در 15 بیمار (38.5%) در لگنچه و در 19 بیمار (48.7%) در موقعیت توام بود. در هیچ موردی نیاز به جراحی باز و تزریق خون نشد و آسیب به اندام های مجاور نیز دیده نشد.
بحث: عمل جراحی سنگ کلیه از طریق پوست در درمان سنگ های کلیوی کودکان، یک روش مطمئن بوده و از موفقیت بالایی برخوردار است. سنگ های شاخ گوزنی و متعدد ممکن است نیاز به روش های درمانی کمکی داشته باشند.
کلید واژگان: سنگ شکنی از طریق پوست, سنگ کلیه, کودکان, نفروستومی} -
سابقه و هدفبا وجود کاربرد روش غیر تهاجمی سنگ شکنی با امواج خارج اندامی (ESWL) در درمان سنگ های ادراری، آزاد شدن انرژی در محل ورود امواج باعث ایجاد دردی می شود که خارج از آستانه تحمل است و نیاز به داروهای مسکن دارد. در این مطالعه بر آن شدیم تا اثرات و عوارض سه مخدر نسل جدید یعنی فنتانیل، سوفنتانیل و آلفنتانیل را برای تسکین درد در ESWL مورد بررسی قرار دهیم.مواد و روش هااین مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی سه گروه 30 نفری از بیماران کاندیدای ESWL انجام شد و اثرات و عوارض سه داروی مزبور مورد مقایسه قرار گرفت. در گروه اول داروی فنتانیل با دوز 1 میکروگرم/کیلوگرم، در گروه دوم سوفنتانیل با دوز 0.15 میکروگرم/کیلوگرم، و در گروه سوم آلفنتانیل با دوز 5 میکروگرم/ کیلوگرم سه دقیقه قبل از شروع ESWL به صورت وریدی تجویز شد. دوزهای بعدی با همین مقدار بر اساس درخواست بیمار تجویز گردید. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS 9.01 و با کمک آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شد.یافته هادر آنالیز اطلاعات خصوصیات دموگرافیک شامل سن و وزن بین سه گروه مورد مطالعه تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت. از نظر اثر بخشی، تعداد دفعات مصرف فنتانیل به طور معنی داری کمتر از آلفنتانیل بود 2.6) دفعه در برابر 3.3 دفعه((p=0.047). از لحاظ میانگین مقدار مخدر دریافتی نیز مقدار سوفنتانیل به طور معنی داری کمتر از آلفنتانیل بود 6.5) میلی لیتر در مقابل 8.3 میلی لیتر((p=0.049). معیار بصری سنجش درد (VAS) نیز در گروه های فنتانیل و سوفنتانیل به مراتب کمتر از آلفنتانیل بود 3.4) در برابر (4.7 (p=0.03). در مورد بروز عوارض شامل تغییرات فشار خون و ضربان قلب و اشباع اکسیژن شریانی و بروز تهوع و استفراغ و لرز در سه گروه تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت.نتیجه گیرییافته های این مطالعه حاکی از آن است که با توجه به اثر بخشی بهتر فنتانیل و سوفنتانیل نسبت به آلفنتانیل دو داروی ذکر شده در بیماران تحت ESWL داروهای مناسب تری نسبت به آلفنتانیل محسوب می شوند.
کلید واژگان: آلفنتانیل, بی دردی, سنگ شکنی, سوفنتانیل, فنتانیل}
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.