به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

ژاله حیدری

  • ژاله حیدری، غلامرضا امینیان، اکبر بیگلریان، مریم شکر پور، محمدعلی مردانی*

    اهداف:

     در طول بارداری تغییرات فیزیکی و هورمونی که در بدن زنان باردار اتفاق می افتد به ناراحتی های اسکلتی، عضلانی و درد کمر و لگن در طول دوره بارداری منجر می شود. در صورت ایجاد آسیب در مکانیسم عضلات لگنی مفصل ثبات کمتری داشته و بیشتر در معرض نیروهای برشی قرار می گیرد و به تغییر در الگوی فعالیت عضلات ناحیه کمری و لگن و افزایش فعالیت عضلانی به منظور جبران نیروهای قدامی و گشتاورهای خمشی ناشی از افزایش حجم شکم و ایجاد تطابق پاسچرال منجر می شود. در مطالعات گذشته، فعالیت عضلات لگنی در آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در زنان باردار بدون استفاده و با استفاده از کمربند لگنی ارزیابی شدند. این نوع کمربندها در سطح حلقه لگنی بسته می شدند و ناحیه کمری را به طور کامل حمایت نمی کردند. کمربند کمری لگنی می تواند تا زیر زاویه تحتانی استخوان کتف گسترش یابد، ناحیه کمری را به طور کامل دربر گیرد و کمر و لگن را به طور هم زمان حمایت کند. در نتیجه در مقایسه با یک کمربند لگنی، کل تنه به عنوان یک واحد عمل می کند. بنابراین با توجه به اینکه تا به حال تاثیر کمربند کمری لگنی بر فعالیت عضلات لگن حین آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در زنان باردار با درد کمر و لگن در مطالعات ارزیابی نشده است، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر کمربند کمری لگنی با کمربند لگنی در فعالیت عضلات لگن در حین انجام آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در زنان باردار با درد کمر و لگن انجام شد.

    روش بررسی:

     این مطالعه، یک مطالعه کارآزمایی بالینی بود که در آن 48 زن باردار با درد کمر و لگن مرتبط با بارداری مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی و فوق تخصصی کوثر شهر اراک با توجه به معیارهای ورود و خروج مطالعه بررسی شدند. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری دردسترس بود. تمامی شرکت کنندگان فرم رضایت نامه کتبی را تکمیل کردند سپس به صورت تصادفی ساده به 3 گروه کمربند کمری لگنی (14 نفر)، کمربند لگنی (14 نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. ابتدا پرسش نامه جمعیت شناختی برای افراد شرکت کننده تکمیل شد و فعالیت عضلانی عضلات لگنی با استفاده از الکترومایوگرافی سطحی در حین آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی، در ابتدای مطالعه و 3 هفته پس از تجویز کمربندها ارزیابی شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS  نسخه 26 استفاده شد و سطح معنی داری برابر 0/05 در نظر گرفته شد.

    یافته ها:

     3 هفته پس از مداخله، در حین انجام بالا آوردن فعال اندام تحتانی، فعالیت عضلات رکتوس فموریس راست، رکتوس فموریس چپ، بایسپس فموریس راست و بایسپس فموریس چپ در هر دو گروه استفاده کننده از کمربند کاهش یافت و در گروه کنترل افزایش یافت. فعالیت عضلات بایسپس فموریس راست و بایسپس فموریس چپ در گروه کمربند کمری لگنی نسبت به گروه کمربند لگنی کاهش معنادار یافت (0/001).

    نتیجه گیری:

     3 هفته پس از مداخله، فعالیت عضلات رکتوس فموریس و بایسپس فموریس در حین انجام آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در هر دو گروه استفاده کننده از کمربند لگنی و کمری لگنی کاهش یافت و در گروه کنترل افزایش یافت که نشان دهنده تاثیر هر دو کمربند لگنی و کمری لگنی در بهبود فعالیت عضلات لگنی بود. با این حال، به نظر می رسد کمربند کمری لگنی تاثیر بیشتری در بهبود فعالیت عضلات بایسپس فموریس در مقایسه با کمربند لگنی در حین آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی داشته است.

    کلید واژگان: بارداری, درد لگن, بالا آوردن فعال اندام تحتانی, فعالیت عضلانی, کمربند
    Zhaleh Heydari, Gholamreza Aminian, Akbar Biglarian, Maryam Shokrpour, MohammadAli Mardani*
    Objective

    The physical and hormonal changes occur in pregnant women, which may cause skeletal and muscular discomforts and back and pelvic pain. If the pelvic muscles mechanism is damaged, pelvic joints may have less stability, and the joint is more exposed to shearing force. As a result of this condition, the activity pattern of these muscles of the lumbar region may change, increased muscle activity compensates for the anterior forces, and bending moments may occur, especially when the abdomen volume is increased. In previous studies, the activity of pelvic muscles in the test of active straight leg raise (ASLR) was evaluated in pregnant women without using a pelvic belt. These belts are strapped at the level of the pelvic ring and do not fully support the lumbar region. The lumbar-pelvic belt can extend below the lower angle of the scapula, completely covering the lumbar region and supporting the waist and pelvis simultaneously. As a result, the whole body acts as a unit compared to a pelvic belt. The present study aims to compare the effect of the lumbar-pelvic belt with the pelvic belt in the activity of the pelvic muscles during the ASLR test of the lower limb in pregnant women with back and pelvic pain.

    Materials & Methods

    This was a clinical trial study on 48 pregnant women with pregnancy-related back and pelvic pain referred to the Kawsar Specialized and Subspecialty Clinic in Arak City, Iran. The sampling method was convenience sampling based on inclusion and exclusion. All participants completed the written consent form, and then they were randomly divided into three groups: lumbar-pelvic belt (14 women), pelvic belt (14 women), and control (20 women). First, a demographic questionnaire was completed by the participants. Then the pelvic muscles’ muscle activity was evaluated using surface electromyography during the ASLR test at the beginning of the study and then three weeks later. Covariance analysis was used in SPSS version 26 software for data analysis, and the significance level was considered 0.05.

    Results

    After three weeks of using the devices, the activity of the right rectus femoris, left rectus femoris, right biceps femoris, and left biceps femoris muscles decreased in both groups who used the belts and increased in the control group during the ASLR test. The activity of the right biceps femoris and left biceps femoris muscles in the lumbar-pelvic belt group was significantly reduced compared to the pelvic belt group (P<0.001). Although the activity level of the right rectus femoris and left rectus femoris muscles in the lumbar-pelvic belt group decreased more than the pelvic belt group, this decrease was not statistically significant.

    Conclusion

    The activity of the rectus femoris and biceps femoris muscles during the ASLR test decreased in both groups using the pelvic belts and increased in the control group after three weeks. This finding shows the effect of both pelvic belts on improving pelvic muscle activity. However, the lumbar-pelvic belt had a greater impact on improving the activity of the biceps femoris muscles than the pelvic belt during the ASLR test.

    Keywords: Pregnancy, Pelvic pain, Active straight leg raise, Muscle activity, Belt
  • ژاله حیدری، غلامرضا امینیان، محمود بهرامیزاده، الهه فرجی*
    اهداف
    جنگ منجر به آسیب های جسمی فراوانی می شود. شایع ترین سطح قطع عضو اندام فوقانی، قطع در سطح زیر آرنج است. هدف از مطالعه حاضر بررسی رضایت جانبازان قطع عضو زیر آرنج از پروتز مایوالکتریک و خدمات پروتزی دریافتی مراجعه کننده به مرکز ارتز و پروتز کوثر تهران بود.
    ابزار و
    روش ها
    مطالعه توصیفی حاضر بین 59 نفر از جانبازان با قطع عضو زیر آرنج مراجعه کننده به مرکز ارتز و پروتز کوثر بین سال های 95-1380 که پروتز مایوالکتریک یا خدمات پروتزی دریافت کرده بودند، اجرا شد. برای ارزیابی میزان رضایت از پروتز و خدمات پروتزی از پرسش نامه ارزیابی رضایت استفاده کنندگان ارتز و پروتز (OPUS) استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS 20، از طریق آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
    یافته ها
    رضایت کلی 66/66%، رضایت از پروتز 58/44% و رضایت از خدمات 74/88% بود. بیشترین رضایت در بخش وسیله، مربوط به آسان بودن پوشیدن پروتز و کمترین، در رابطه با تامین هزینه های خرید و نگهداری پروتز توسط فرد بود. در بخش خدمات، بیشترین رضایت مربوط به ادب و احترام کارمندان و کمترین، مرتبط با هماهنگی خدمات کارکنان کلینیک با درمانگران و پزشکان بود. سن، سمت قطع عضو و مدت زمان استفاده تاثیر معنی داری در رضایت کلی، رضایت از وسیله و خدمات نداشت.
    نتیجه گیری
    سطح رضایت کلی، رضایت از پروتز و خدمات دریافتی جانبازان قطع عضو زیر آرنج مراجعه کننده به مرکز ارتز و پروتز کوثر تهران، از پروتز مایوالکتریک مطلوب است و سن، سمت قطع عضو و مدت زمان استفاده از پروتز، تاثیری در رضایت از پروتز و خدمات دریافتی ندارد.
    کلید واژگان: جانباز, پروتز, مایوالکتریک, رضایت, قطع عضو
    J. Heidari, Gh.R. Aminian, M. Bahramizadeh
    Aims: The war leads to a lot of physical damage. The most common level of amputation is the upper limb, cutting off at the below elbow. The aim of this study was to investigate satisfaction of veterans with trans-radial amputations from myoelectric prosthesis and prosthetic services referring to Kowsar orthotics and prosthetics center in Tehran.
    Instrument and
    Methods
    This descriptive study was carried out among 59 veterans with trans-radial amputations referring to Kowsar orthotics and prosthetics center between 2001-2016, who received myoelectric prosthesis or prosthetic services. Orthotics Prosthetics Users Survey (OPUS) was used to assess the satisfaction of prosthesis and prosthetic services. Data were analyzed using SPSS 20 software with one way ANOVA and Pearson correlation.
    Findings: Overall satisfaction was 66.66%, satisfaction with prosthesis was 44.48%, and satisfaction with services was 88.84%. The most satisfaction in the device section was related to the ease of wearing the prosthesis and the lowest, with the cost of purchasing and maintaining the prosthesis by the individual. In the service sector, the highest satisfaction was related to the politeness and respect of the staff and the lowest, related to the coordination of the clinic staff with the therapists and doctors. The age, side of the amputation and duration of use had no significant effect on overall satisfaction, satisfaction with the device and the services.
    Conclusion
    Overall satisfaction level, satisfaction of prosthesis and received services of veterans with trans-radial amputations referring Kowsar orthotics and prosthetics center in Tehran from myoelectric prosthesis is desirable. The age, side of the amputation and duration of use of the prosthesis have no effect on satisfaction with the prosthesis and received services.
    Keywords: Vetera, Prosthesis, Myoelectric, Satisfaction, Amputation
  • ژاله حیدری، امیر کریمی، امیر یاوری، مهدی معصومی، زیبا والی، الهه فرجی*
    اهداف
    آنچه در نیازسنجی سلامت، مهم است این است که خدمات به شکل مناسب و متناسب با وضعیت افراد ارایه شود. هدف مطالعه حاضر، مقایسه کیفیت زندگی، رضایت از زندگی و رضایت از کفش طبی در بین جانبازان دارای اختلاف طول دو اندام تحتانی دریافت کننده خدمات و بدون دریافت خدمات پس از دو سال پیگیری بود.
    ابزار و
    روش ها
    این پژوهش توصیفی، بین جانبازان مبتلا به اختلاف طول دو اندام تحتانی در استان آذربایجان غربی در سال 1393 و پیگیری در سال 1395 انجام شد. 76 نفر از این جانبازان به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند که 48 نفر خدمات تجویزشده را دریافت کرده (گروه 1) و 28 نفر خدمات را دریافت نکرده بودند (گروه 2).
    ابزار پژوهش پرسش نامه های کیفیت زندگی، رضایت از زندگی و پرسش نامه محقق ساخته رضایت از کفش طبی بود. داده ها با نرم افزار SPSS 20 و توسط آزمون های مجذور کای، T مستقل، T وابسته، ویلکاکسون و من ویتنی یو تحلیل شدند.
    یافته ها
    76/6% جانبازان دریافت کننده کفش های طبی، رضایت داشتند. در گروه 1، تفاوت ارزیابی سال 1393 و 1395 در سلامت روان و سلامت جسمی معنی دار بود، اما در نمره کلی کیفیت زندگی معنی دار نبود، در صورتی که در گروه 2 نمره کلی کیفیت زندگی کاهش معنی دار داشت. دو گروه در میزان رضایت از زندگی تفاوت معنی داری نداشتند.
    نتیجه گیری
    اکثر جانبازان استفاده کننده از کفش های طبی رضایت بالایی دارند. جانبازان دریافت کننده خدمات پس از دو سال، نسبت به جانبازانی که از خدمات استفاده نکردند، سلامتی جسمی، سلامت روان و کیفیت زندگی بالاتری دارند. دو گروه در میزان رضایت از زندگی تفاوتی ندارند.
    کلید واژگان: وسایل ارتزی, مچ پا, کیفیت زندگی, رضایت, جانبازان
    Zh. Heidari, A. Karimi, A. Yavari, M. Masoumi, Z. Vali, E. Faraji *
    Aims: That the services should be presented suitably tailored to the status of individuals is of high importance in health needs assessment. The aim of this study was to compare the quality of life, satisfaction with life, and satisfaction with orthopedic shoes among veterans with lower extremities length discrepancy receiving services and not-receiving services after two years of follow-up.
    Materials And Methods
    This descriptive study was conducted among veterans with lower extremities difference in West Azarbaijan Province, Iran in 2014 and followed-up in 2016. A total of 76 veterans were selected by purposeful sampling, 48 of whom received prescriptive services (group 1) and 28 of whom received no services (group 2). The research tools were a Quality of Life Questionnaire, Satisfaction with Life Scale, and a researcher-made satisfaction with orthopedic shoes questionnaire. The data were analyzed by SPSS 20, using Chi-square, independent t-test, dependent t-test, Wilcoxon, and Mann-Whitney U test.
    Findings: Of veterans, 76.6% who had received orthopedic shoes were satisfied. In group 1, the difference of the evaluation of 2014 and 2016 was significant in mental health and physical health, but it was not significant in the overall score of quality of life, while in group 2, the overall quality of life score decreased significantly. The two groups did not have a significant difference in life satisfaction.
    Conclusions
    Most veterans who use orthopedic shoes are highly satisfied. Veterans who received services after a two year follow-up have higher levels of physical health, mental health, and quality of life compared with the veterans who did not use the services. The two groups do not differ in their levels of satisfaction with life.
    Keywords: Orthotic Devices, Ankle, Quality of Life, Satisfaction, Veterans
  • صدیقه فروهری، ژاله حیدری، زهره توانا، حمیده میهن پور، مهراب صیادی، آرزو شایان، نوشین یوشنی*
    مقدمه
    سندرم تخمدان پلی کیستیک یکی از اختلالات شایع آندوکرینی زنان است که به دلایل مختلف از جمله تغییرات هورمونی می تواند باعث آشفتگی روانی و افت کیفیت زندگی شود. با مروری بر مطالعات انجام شده در ایران فقدان توجه به کیفیت زندگی افراد مبتلا به عنوان یک چالش بزرگ به چشم می خورد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر برخی هورمون های مرتبط با سندرم تخمدان پلی کیستیک بر کیفیت زندگی مبتلایان انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه مقطعی در سال 1391 بر روی 60 نفر از زنان مراجعه کننده به درمانگاه شهید مطهری شهر شیراز که مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بودند، انجام گرفت. برای سنجش کیفیت زندگی افراد از پرسشنامه PCOSQ استفاده شد. همچنین جهت بررسی تاثیر PCOS بر هورمون های استرادیول، تستوسترون و FSH، 10 میلی لیتر خون در روزهای سوم تا پنجم سیکل قاعدگی از افراد گرفته شد و با روش های رادیوایمونواسی و الکتروایمونواسی، میزان هورمون ها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های کای اسکوئر، همبستگی پیرسون، تی زوجی و آنالیز واریانس سه طرفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    اختلالات قاعدگی کم ترین میانگین نمره را از میان حیطه های پرسشنامه PCOSQ کسب کرد که نشانه مهم ترین نگرانی افراد مبتلا می باشد و حیطه های بعدی به ترتیب از ضعیف ترین امتیاز شامل: حیطه وزن، مشکل ناباروری، عاطفی و هیرسوتیسم بود. در بررسی رابطه بین پارامترهای اندازه گیری شده با حیطه های مختلف کیفیت زندگی، تنها بین حیطه عاطفی با تستوسترون همبستگی معکوس و معنی داری مشاهده (049/0=p، 355/0-=r)، در سایر موارد ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0
    نتیجه گیری
    با توجه به وجود ارتباط معکوس و معنی دار بین هورمون تستوسترون و حیطه عاطفی کیفیت زندگی، پیشنهاد می شود که بر اساس روند تغییرات هورمون تستوسترون، به این بعد از کیفیت زندگی نیز توجه ویژه داشت و برای آن جلسات آموزشی و مشاوره ای مناسب را طراحی و اجرا نمود.
    کلید واژگان: سندرم تخمدان پلی کیستیک, کیفیت زندگی, هایپرآندروژنمی, هورمون های جنسی
    Sedigheh Forouhari, Zhaleh Heidari, Zohreh Tavana, Hamideh Mihanpour, Mehrab Sayadi, Arezoo Shayan, Noushin Yoshany*
    Introduction
    Polycystic Ovarian Syndrome (PCOS) is one of the most common endocrine disorders that due to different factors such as hormonal changes can cause mental distress and decreased quality of life. A review of the studies conducted in Iran shows the lack of attention to the quality of life in these patients as a big challenge. Therefore, this study was performed with aim to assess the effect of some polycystic ovary syndrome-related hormones on quality of life in these women.
    Methods
    This cross-sectional study was performed on 60 women with Polycystic Ovarian Syndrome referred to Shiraz Shahid Motahari clinic in 2012. PCOSQ questionnaire was used to assess the patient's quality of life. To evaluate the effect of PCOS on FSH, testosterone and estradiol, 10 ml blood samples were taken from the participants on days 3-5 of the menstrual cycle. Serum levels of hormones were determined by radioimmunoassay (RIA) and electroimmunoassay (EIA). Data was analyzed by SPSS software (version 18) and chi-square, Pearson correlation, t-test and Three-Way ANOVA.
    P
    Results
    Menstrual disorders obtained lowest mean score in the areas of PCOSQ that indicates the most important concern of patients, and the areas including weight, infertility, emotional disorders, and hirsutism were the next weakest areas, respectively. In the evaluation of relationship between various measured parameters with different areas of quality of life, inverse significant correlation was found only between testosterone and emotional area (P=0.049, r=-0.355) and no significant relation was observed in other cases (P>0.05).
    Conclusion
    Regarding inverse significant correlation between testosterone and emotional area of quality of life, it is recommended that based on the hormonal changes of testosterone, special attention be paid to this dimension of quality of life and appropriate educational and counselling sessions be designed and implemented.
    Keywords: Polycystic ovary syndrome, quality of life, Sexual hormones, Hyperandrogenemia
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال