کریم قربانپور

مطالعه حاضر به منظور ارزیابی پاسخ 5 رقم برنج (سنگ طارم، طارم محلی، طارم دیلمانی، حسنی و حسن سرایی) جهت مطالعه درصد کالوس زایی و باززایی گیاه از کالوس اجرا گردید. کشت بذر روی دو محیط کشت موراشیگ و اسکوک (MS) و لاینس مایر و اسکوک (LS) انجام گرفت. بذور ارقام بعد از پوست کنی و ضدعفونی روی محیط کشتهای القا کالوس MS و LS حاوی 2، 2.5 و 3 میلی گرم در لیتر 4-D، 2 کشت گردیدند. سپس نمونه ها در داخل انکوباتور تحت شرایط تاریکی و در دمای 1 ±26 درجه سانتی گراد جهت القای کالوس زایی نگهداری شدند. درصد کالوس زایی و جنین زا بودن کالوسها در ارقام مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند. در مرحله بعدی کالوس های جنین زا روی محیط کشت باززایی MS و LS که حاوی نسبت های مختلفی از هورمونهای کاینتین (1، 2، 3 میلی گرم در لیتر(، بنزیل آمینو پورین (1، 2، 3 میلی گرم در لیتر(و نفتالین استیک اسید (0.5، 1، 2 میلی گرم در لیتر(بود، منتقل شدند و تحت رژیم 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی در دمای 1± 26 درجه سانتی گراد قرار داده شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که ارقام دیلمانی و حسن سرایی به ترتیب با میانگین های %72.83 و %72.25 کالوس زایی در یک گروه و ارقام حسنی، طارم محلی و سنگ طارم به ترتیب با میانگین های %65.48، %64.50 و %60.95 در گروه دوم قرار دارند. از نظر درصد باززایی نیز ارقام دیلمانی و طارم محلی دارای بیشترین درصد باززایی بودند و ارقام حسنی، سنگ طارم و حسن سرایی به ترتیب بعد از آنها قرار گرفته اند. ارقام مذکور نسبت به محیط کشت کالوس زایی و باززایی LS پاسخ بهتری را نشان دادند.