به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

کیوان آقامحسنی

  • کیوان آقامحسنی*

    پس از اولین واردات صفحه های گرامافون، دولت ایران برای نخستین بار در سال 1931 برخی از سبک های موسیقی را ممنوع کرد. دولت در دهه 1930، متن ترانه ها را از نظر عدم ارتباط با ایدئولوژی کمونیستی بررسی می کرد. در مقابل، دولت ایران در دهه های 1980 و 1990برخی از ژانرهای موسیقی مانند راک و در ادامه هیپ هاپ را غیرمجاز اعلام کرد، زیرا از زمان انقلاب اسلامی، آمریکا و محصولات فرهنگی وابسته به آن به عنوان قدرتی امپریالیستی تلقی می شد. از آن زمان سیاست فرهنگی به دنبال کاهش نفوذ فرهنگ آمریکا بر جامعه ایران بوده است. در این شرایط، سیاست فرهنگی از دهه 2000 استراتژی جدیدی را اجرا کرد. خود دولت از ژانرهای به اصطلاح ممنوعه موسیقی، برای تبلیغ دیدگاه های سیاسی و ایدئولوژیک خود استفاده می کند. این امر به برخی از نوازندگان این امکان را می دهد که به طور رسمی در زمینه هیپ هاپ و راک فعالیت کنند. در نتیجه جهانی شدن جامعه ایران، تضاد مستمری بین جامعه و دولت وجود دارد. موسیقی کانتری به عنوان یک فضای جدید تنش بین نوازندگان و دولت ظاهر شده است. سیاست فرهنگی همچنان به تلاش برای کنترل علاقه فزاینده نوازندگان به موسیقی کانتری ادامه می دهد. در این شرایط، هنرمندان از اینترنت یا شبکه های اجتماعی برای دست یابی به مخاطبان خود استفاده می کنند. زیرا آنها برای انتشار موسیقی خود در این پلتفرم ها لزوما نیازی به مجوز دولت ندارند. موسیقی دانان ژانر کانتری قصد دارند نوعی موسیقی کانتری ایرانی خلق کنند. در بررسی قطعات آلبوم مهرشاد وفایی که به صورت مجازی منتشر شده و از اولین آلبوم ها در ژانر کانتری پس از انقلاب است، مشخص شد که فرآیند بومی سازی موسیقی کانتری بیشتر در سطح متنی صورت گرفته است و هنوز لایه ملودیک را شامل نمی شود.

    کلید واژگان: کمونیسم, امپریالیسم, گرامافون, سانسور, جهانی شدن, سیاست فرهنگی
    Keivan Aghamohseni *
    Introduction

    After the first importation of gramophone records, the Iranian government banned some music styles for the first time in 1931. In the 1930s, the government examined the lyrics of songs to prevent connection with communist ideology. On the other hand, in the 1980s and 1990s, the Iranian government banned some musical genres such as rock and later hip-hop, because since the Islamic Revolution, America and its cultural products were considered an imperialist power. 

    Objectives

    This article examines two periods in which the Iranian government banned some genres of music. First, the 1930s are considered. After the import of foreign gramophone records, the Iranian government prohibited some music styles for the first time in 1931. These regulations targeted recordings with communist content. The second period refers to the current musical life in Iranian society. "Musicians from certain Western European and American music genres, such as rock, hip-hop, and country, are not officially recognized and are not allowed to work due to the cultural policies in Iran since the Islamic Revolution, where America is considered an imperialist power."

    Research Method

    This article is considered a qualitative research study. Regarding methodology, the theoretical framework section is based on library studies. Data collection in the results section is based on fieldwork, ethnography, netnography, and library studies.

    Results

    Gramophone records can be considered as the dominant audio medium during the reign of Pahlavi I (1925-1941) because there was no national radio station in Iran at that time. Wide acceptance of these recordings in Iranian society led to regulatory measures by the government. The government was concerned about the expansion of gramophone records in Iranian society, so it intervened in the recording industry by setting up a regulation for it. With this, the government no longer allocated the affairs of the recording industry to the field of culture, but to the field of security. As a result, the recording industry came under the supervision of the Ministry of Interior and the police and was managed by them. Another set of regulations was approved by the cabinet on July 18, 1931. According to this regulation, recordings whose content was politically communist and socialist were classified as politically harmful and were prevented from entering Iran.The place of music after the Islamic revolution is highly dependent on the place of music in Islam. The more stable the new cultural policy became after the revolution, the more the limitations of music life became. These restrictions were caused by some religious interpretations that considered music haram. In addition to religious reasons, these restrictions also had a political background. Western populist music was seen as a symbol of the modernized politics of the Shah's regime. After the 1997 presidential election, Iranian music, especially popular Iranian music, was transformed. At the beginning of the 21st century, pop music was a well-known concept in Iran's cultural policy. However, the genres of hip-hop, rock, and country were not recognized by Iran's cultural policy and were classified as imperialist culture.Rock music, despite all the restrictions, managed to find some freedom in the late 1990s. But in general, it was not common for rock bands to get a publishing license. As a result, many bands abandoned their formal activities and instead used the Internet as a new way to connect with audiences. Rock music was undoubtedly famous among the youth in the 2000s. In this situation, cultural politicians implemented a new strategy. Music custodians in the government promoted an official rock scene in Iran that was neither strongly political nor critical. The protesting nature of informal rock music turned into lyrical and mystical content.The roots of hip-hop in Iran go back abroad to an Iranian group called Sandy in Los Angeles in the early 1990s. Like rock music, the Internet also played a significant role in the spread of this genre of music. Iranian hip-hop music is divided into the following categories in terms of content and discourse: pleasure, street rap, radical protest, 6/8, critical-moral, Islamism, women's rights, and women's homosexuality.The focus of this article on country music as a research topic about imperial music genres is because the author came across an album in this genre that was published on Instagram. Mehrshad Vafaei released the album "From the Lute Desert to Arizona" in 2019, which is remarkable, because this album was released unofficially. It is safe to say that no such album has been released after the Islamic Revolution. This album contains ten songs, six of which are in Persian. Mehrshad Vafai released this album in collaboration with American musician Jerome Parker Wells. This cooperation is culturally and politically significant. As a part of the Fajr Music Festival, Jazz American Animation Group was exceptionally present in Tehran in 2015. This is an unprecedented issue and no band from America had the opportunity to participate in this festival. In addition to this political dimension, the presence of the American music group in Iran also has a cultural dimension, which ultimately led to the cooperation between Mehrshad Vafaei and American musicians. This is another aspect of globalization based on the theory of Arjun Appadurai, which is based on ethnic and technological landscape. Mehrshad Vafaei plans to create a kind of Iranian country music. Globalization happened in the first album of Mehrshad Vafaei at the textual level. At the musical level, this issue is not recognizable. Mehrshad Vafaei faced plenty of opposition when releasing his album because country music was unacceptable to the Ministry of Culture and Islamic Guidance. The relevant commission, which evaluates applications for the release of albums in terms of music and lyrics, rejected the use of the "Country" name. They thought the word sounded too American.

    Keywords: Communism, Imperialism, Gramophone, Censorship, Globalization, Cultural Policy
  • کیوان آقامحسنی*

    موسیقی و فوتبال هر دو هویت ساز هستند که در پدیده سومی به نام شعارهای هواداری، کنار هم قرار می گیرند. شعارهای هواداران از منظر اتنوموزیکولوژی یک رفتار موسیقایی محسوب می شود. شکل گیری این رفتار موسیقایی مبتنی بر اجرای مشارکتی است که در آن تاکید بر حضور حداکثری افراد است و از دو گانه ی هنرمند-مخاطب خبری نیست.  معمولا شعارهای هواداری محملی برای بروز هویت قومی می شوند. موسیقی های مردم پسند ایران، ترکیه و جمهوری آذربایجان، نوحه های مذهبی، شعار های سیاسی مربوط به انقلاب اسلامی، شعارهای هواداران تیم های ترکیه و موسیقی های فولکلور از مهم ترین منابع موسیقایی هواداران تراکتور برای شعارسازی محسوب می شوند. این شعارها به خصوص از سال 1388، با صعود مجدد تراکتور به لیگ برتر با مضامین هویتی همراه می شوند. از سال 1388 تا اوایل دهه ی 1390 این شعار ها تحت تاثیر جنبش های قومیتی در آذربایجان، جنبه ی سیاسی به خود می گیرند و بر خودمختاری تاکید می کنند. پس از آن و با اقدامات امنیتی، جنبه های سیاسی کمرنگ تر می شوند و  جنبه های فرهنگی در شعارها بروز بیشتری می یابند. تاکید بر آذربایجان به عنوان سرزمین مادری از مهم ترین مفاهیم مطرح شده در شعارهای هواداران است. تاکید بر هویت آذربایجانی غالبا در عنصر کلام اتفاق می افتد و به لحاظ موسیقایی، محدودیتی برای استفاده از موسیقی های غیر آذری دیده نمی شود.

    کلید واژگان: آوازهای فوتبال, هویت قومی, اتنوموزیکولوژی, شعارهای هواداری, تیم تراکتور تبریز
    Keivan Aghamohseni *

    Music and football are both identity-enhancing phenomena that come together in a third phenomenon called fan chanting. Fan chants are considered a musical behavior from the perspective of ethnomusicology. Ethnomusicology does not have an object-oriented approach and emphasizes more on performance. In the duality of music/work-performance, ethnomusicology gives more importance to performance. Music is a social activity through which people create their identity. In relation to the issue of identity, ethnomusicology specifically deals with the contribution of music in the formation of social identity. In this connection, four aspects are examined: 1. music as a symbol of identity, 2. music as an opportunity to share identity, 3. music as a factor in creating an emotional quality for identity, and 4. music as a factor in creating a positive capacity for identity. The formation of fan chants is based on participatory performance, where the emphasis is on the maximum participation of people and there is no mention of the duality of artist-audience. With this perspective, performance does not exist for the sake of presenting musical works, but musical works exist so that they can provide artists (fans) with something to perform. One of the common functions of music among different cultures is the issue of expressing identity. One of the aspects of identity is ethnic identity, and fan chanting becomes a vehicle for the manifestation of this type of identity in multi-ethnic countries. Based on field research conducted in Tabriz and using the netnographic method, the main musical sources used by Tractor fans to make chants are as follows: Iranian, Turkish and Azerbaijani popular music, religious music, political slogans related to the Islamic Revolution, chants by fans of Turkish football teams and folk music. Melodies are used from mentioned musical sources, with changes in the original texts. After changing the text, two modes are possible; either the original melody is used in a simpler way, or basically "de-melody" happens and the slogan is sung on the platforms with an emphasis on keeping the rhythm of the original source and with new words. Of course, we should not consider "simplification of melody" and "de-melody" as an absolute binary, but in fan slogans, the use of melody is dynamically changing between "simplification of melody" and "de-melody".
    These chants, especially since 1388 (2009), with the re-ascension of Tractor to the Premier League of Iran, are widely associated with identity themes. From 1388 (2009) to the beginning of the 1390s (2010s), under the influence of ethnic movements in the 1380s (2000s) in Azerbaijan, these chants took on a political aspect and emphasized issues such as autonomy. After that and with the security measures, the political aspects become less prominent and the cultural aspects become more prominent in the chants. Emphasizing Azerbaijan as a motherland is one of the most important concepts raised in the repertoire of fans' chants in recent years. Emphasis on Azerbaijani identity often occurs in the text, and in terms of musical genre, there is no limit to the use of non-Azerbaijani music.

    Keywords: Football songs, Ethnic Identity, Ethnomusicology, Fan chanting, Tabriz tractor team
  • پرنگ فرازمند، کیوان آقامحسنی*

    هدف از نگارش این مقاله، شناخت فرهنگ موسیقی دیاسپورایی کردهای ایرانی مقیم سوید است که در آن به بررسی کارکرد موسیقی در آن جامعه و واکاوی روند دگرفرهنگ پذیری موسیقایی آنان می پردازد. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش حاضر، این بررسی ها بر اساس نظریه های دیاسپورای ویلیام سفران، اینتردیاسپورای جودا کوهن و همچنین طبقه بندی های چهارگانه ی مروین مکلین از فرایند دگرفرهنگ پذیری موسیقایی، صورت گرفته است. در این تحقیق، جامعه ی کردهای سوید، با درنظر گرفتن کشورهای مبداشان به چهار گروه دیاسپورایی مختلف شامل جامعه ی دیاسپورایی کردهای ایران، سوریه، ترکیه و عراق، تقسیم شده است. همچنین، تقسیم بندی دیگری بر روی جامعه ی دیاسپورایی کردهای ایرانی مقیم سوید و موسیقی دانان متعلق به این گروه، انجام گرفته که بر اساس آن، کردهای ایرانی به نسل های اول، دوم، سوم و نیز موسیقی دانانی که در دو دهه ی اخیر به سوید مهاجرت کرده اند، گروه بندی شده اند. پس از تطبیق یافته های حاصل از کار میدانی بر روی نظریه های مذکور، مشخص خواهد شد که موسیقی دانان دیاسپورا و مخاطبانشان، همواره از موسیقی به عنوان سازوکاری برای بازتعریف هویت، بازنمایی میهن سابق و نیز بازیابی مکانی در جغرافیای جدید، سود جسته اند. ازاین رو، یکی از کارکردهای موسیقی در میان کردهای سوید، بازتعریف هویت «قومی فرهنگی»، شکل دهی «میهن» برساخته از موسیقی در فراسوی مرزهای کردستان و ایجاد نوعی «صمیمیت دیاسپورایی» در سوید بوده است. در مطالعات انجام شده بر روی روند رویارویی موسیقایی کردهای ایرانی در سوید این نتیجه حاصل می شود که آنان در مواجهه با فرهنگ های موسیقایی مختلف، با پدیده ای به نام «دگرفرهنگ پذیری» روبه رو شده اند؛ که نتیجه ی این فرایند در تعامل با هریک از این فرهنگ ها، حالت های متفاوتی را دربر داشته است. درنهایت، برآیند حالت های مختلف منتج از فرایند دگرفرهنگ پذیری، تغییرات عمده ای است که در فواصل، فرم، سازبندی، بافت و ساختار موسیقی کردی به وجود آمده، تا جایی که این تغییرات منجر به پیدایش گونه های جدیدی در موسیقی کردی دیاسپورایی شده است.

    کلید واژگان: موسیقی کردی. دیاسپورای کردی. دگرفرهنگ پذیری. تغییرات موسیقایی. مهاجرت موسیقایی
    Parang Farazmand, Keivan Aghamohseni *

    This article aims to recognize the diasporic musical culture of Iranian Kurds living in Sweden, in which the function of music in that community is examined, as well as the process of their musical acculturation would be analyzed. To achieve the objectives of the present research, these investigations are based on the theories of William Safran’s “diaspora”, Judah Cohen’s “interdiaspora”, and Mervyn McLean’s four classifications of the process of musical “acculturation.” In this study, considering their countries of origin, the Kurdish community in Sweden has been divided into four different diasporic groups, such as the Kurdish diasporic community of Iran, Syria, Turkey, and Iraq. In addition to the above stratification, another division has been developed between the diasporic community of the Iranian Kurds domiciled in Sweden and the musicians belonging to this group, according to which the Iranian Kurds are grouped into first, second, third generations and musicians who have immigrated to Sweden in the last two decades. After adopting the findings of the fieldwork to these theories, it will be comprehensible that both musicians in the diaspora and their audiences have always used music as a mechanism to redefine identity, represent the former homeland, and relocate to new geography. Thus, one of the functions of music amongst Kurds in Sweden has been to redefine “ethnic-cultural” identity, to form a kind of “homeland” made of music, and to create a kind of “diasporic intimacy” in Sweden. Furthermore, studies on the process of the musical interactions of Iranian Kurds living in Sweden show that in the face of different musical cultures in the social context of Sweden they have encountered a phenomenon called “acculturation.” In encounters each of these cultures, the results of acculturation process enjoyed diverse states. Eventually, the outcome of the various states involved in the process of the acculturation is the major changes have taken place in the intervals, form, instruments, texture, and structure of Kurdish music to the point that these changes have contributed to the emergence of new genres in the Kurdish diasporic music.

    Keywords: Kurdish Music, Kurdish Diaspora, acculturation, Musical Changes, Migrating Music
  • کیوان آقامحسنی*

    اتنوموزیکولوژی کاربردی گرایشی در رشته اتنوموزیکولوژی محسوب می شود. در نیمه دوم قرن بیستم، اتنوموزیکولوژی کاربردی فعالیت های گوناگونی مانند برگزاری جشنواره ها را به منظور حفظ و اشاعه موسیقی های سنتی شامل می شد. در قرن بیست و یکم، دومین جریان عمده در اتنوموزیکولوژی کاربردی ظهور کرد. در این جریان، به موسیقی به عنوان ابزاری برای حل مشکلات اجتماعی نگریسته می شود. برخی از متداول ترین حوزه های کاری در اتنوموزیکولوژی کاربردی عبارت اند از: تلاش برای احقاق حق گروه های فرهنگی و موسیقایی محروم، حفاظت از حقوق موسیقایی در قالب پروژه های آرشیوی، تلاش برای احقاق حق فرهنگی و موسیقایی اقلیت ها، تلاش برای محافظت و بازتولید محیط های طبیعی و اجتماعی فرهنگ های موسیقایی، حضور در بحران هایی مانند جنگ و درگیری های اجتماعی، حضور فعالانه در بحران های حوزه سلامت و بهداشت، آموزش موسیقی به شکل بینافرهنگی. اتنوموزیکولوژی کاربردی به معنای امروزی اش در گفتمان رایج در فضای اتنوموزیکولوژی ایران جایگاهی ندارد. در میان واحد های مصوب رشته اتنوموزیکولوژی و پایان نامه های دانش آموختگان این رشته هیچ ردی از اتنوموزیکولوژی کاربردی یافت نمی شود. ظرفیت های اتنوموزیکولوژی کاربردی در حوزه سیاست گذاری فرهنگی مغفول مانده است. از جمله فرصت هایی که اتنوموزیکولوژی کاربردی در اختیار سیاست فرهنگی قرار می دهد می توان به این موارد اشاره کرد: باز تعریف گروه های فرهنگی-موسیقایی محروم و حمایت از آنها در قالب جشنواره های رایج در کشور، تاسیس آرشیو های موسیقی منطقه ایی در مناطق کمتر برخوردار به منظور تاثیر پایدار بر حیات موسیقایی این مناطق و ارایه راه حل هایی برای بهبود شرایط فرهنگی موسیقایی مهاجرین افغانستانی در جامعه ایران.

    کلید واژگان: اتنوموزیکولوژی کاربردی, اتنوموزیکولوژی کاربردی در ایران, اتنوموزیکولوژی
    K. Aghamohseni *

    Applied ethnomusicology is a growing trend across arts and humanities, towards the societal usefulness of academic work. In the second half of the twentieth century, it involved a variety of activities, such as holding festivals to preserve traditional music. In the 21st century, the second major trend in applied ethnomusicology has emerged i.e. music is seen as a tool to solve social problems. Some of the most common areas in applied ethnomusicology are: trying to realize the rights of deprived cultural and musical groups, protecting musical rights in the form of archival projects, trying to realize cultural and musical rights of minorities, efforts to protect the natural and social environments of musical cultures, participation in crises such as war and health and, cross-cultural music education. Applied ethnomusicology, in its modern sense, has no place in the current discourse in Iran. In other words, no trace of applied ethnomusicology can be found among the approved lectures and post-graduate dissertations in this field. In short, the potential of applied ethnomusicology has been widely neglected in the cultural policy of Iran. Among cultural opportunities offered by applied ethnomusicology include: redefining deprived cultural-musical groups and supporting them within the framework of popular festivals in the country, Establishment of regional music archives in deprived areas in order to have a lasting impact on the musical life of those regions, provide solutions to improve cultural-musical conditions of Afghan immigrants.

    Keywords: Applied Ethnomusicology, Applied Ethnomusicology in Iran, Ethnomusicology
  • سیاست فرهنگی و موسیقی در دوره ی پهلوی اول
    کیوان آقامحسنی
  • پذیرش عارف قزوینی در جامعه ی ایران
    کیوان آقامحسنی
  • گزارش بازدید از آرشیو فنوگرام برلین
    کیوان آقامحسنی
  • موسیقی موجب افزایش هوش می شود / گفتگو با پروفسور هانس باستیان
    کیوان آقا محسنی
    مترجم: کیوان آقا محسنی
  • عکاسی تجربی
    کیوان آقامحسنی
    مترجم: کیوان آقامحسنی
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال