به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

رضا قاسمی

  • Babak Omidvar *, Reza Ghasemi, Mostafa Behzadfar

    The study of the resilience of the cities against earthquake is one of the necessities for the reduction of losses and death toll of the earthquakes. Resilience has various definitions and there is not a unique comprehensive model for its quantitative assessment. Therefore, the aim of this paper is to provide a comprehensive quantitative indicator for resilience and to study the efficacy of social and governance strategies in improvement of urban resilience against earthquake. To achieve this aim, first effective dimensions and indices of resilience of urban areas were explored and extracted by reviewing available research studies and experts elicitation method. Then based on experts’ opinions and pairwise comparison the model was justified and the relative weights for dimensions and indices were obtained and a comprehensive overall resilience index was introduced. Using the proposed index, the efficacy of different social and governance strategies were compared considering three different earthquake scenarios of North-Tehran, Ray fault, and floating faults. The comparisons were based on three metrics i.e. absolute value of resilience increase, distance from the origin of the Pareto chart considering implementation duration time and costs, and the ratio of cost to resilience increase. In this regard, strategy S3 (90 percent increase of social resilience), strategy S1 (10 percent increase of social resilience) and strategy S3 were the optimal ones based on the first, second and third metrics, respectively. On the whole, the social strategies had better efficiency than the governance ones, but it seems in practice the social and governance strategy categories must be implemented in an integrated manner which could be considered as a future research proposal.

    Keywords: Strategy Efficiency, Social Dimension, Governance Dimension, Urban Resilience, earthquake
  • رضا قاسمی، بابک امیدوار*، مصطفی بهزادفر
    مطالعه تاب آوری شهرها در مقابل زلزله از الزامات برنامه ریزی کاهش خسارات جانی و مالی زلزله در شهرهاست. تاب آوری تعاریف گوناگونی دارد و مدلی جامع به منظور محاسبه کمی آن وجود ندارد. در این پژوهش، به مطالعه اثربخشی راهبردهای بهبود تاب آوری شهری مرتبط با بخش های فنی-کالبدی و اجتماعی-اقتصادی در برابر زلزله با هدف ایجاد ابزاری برای تصمیم گیران و سیاست گذاران پرداخته شده است. بدین منظور ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و نظر خواهی از خبرگان ابعاد و شاخص های موثر در تاب آوری شهرها در مقابل زلزله استخراج شد. سپس با استفاده از نظر خبرگان و روش مقایسه زوجی، وزن هریک از ابعاد و شاخص ها معین و شاخص تاب آوری معرفی شد. با استفاده از این شاخص و درنظرگرفتن سه سناریوی لرزه ای گسل شمال تهران، گسل ری و گسل شناور، اثربخشی راهبردهای فنی-کالبدی و اجتماعی-اقتصادی در بهبود تاب آوری برای منطقه 6 شهرداری شهر تهران با یکدیگر مقایسه شد. مقدار شاخص تاب آوری  در سناریوی گسل شمال تهران 458/0، در سناریوی گسل ری 454/0 و در سناریوی شناور 456/0 است. نسبت هزینه به افزایش شاخص تاب آوری در راهبرد های اجتماعی اقتصادی کوتاه مدت S1، میان مدت S2 و بلندمدت S3 به ترتیب 17/6، 69/11 و 52/18 است. همچنین در راهبردهای فنی کالبدی کوتاه مدت T1، میان مدت T2 و بلندمدت T3 به ترتیب 90/3، 67/4 و 41/7 است. بهترین راهبرد در افزایش شاخص تاب آوری در مقایسه با هزینه راهبرد S3 و ضعیف ترین راهبرد T1 است. با وجود این از نظر زمان مورد نیاز برای اجرا، راهبردی T1 بهینه ترین راهبرد است. انتخاب راهبرد بهینه برای یک شهر با پارامترها و متغیرهای گوناگونی ارتباط دارد. تنها یک راهکار فنی یا اجتماعی نمی تواند ضامن موفقیت طرح های بهبود تاب آوری شهری باشد. در کوتاه مدت راهبرد T1 و در طولانی مدت راهبرد S2 بهینه ترین راهبردها هستند.
    کلید واژگان: بعد اجتماعی-اقتصادی, بعد فنی-کالبدی, راهبرد, زلزله, شاخص تاب آوری, مدل مفهومی
    REZA GHASEMI, Babak Omidvar *, Mostafa Behzadfar
    There is no comprehensive model for quantitative calculation of resiliency. To this end, using documentation studies and expert opinions, the conceptual model of the resiliency of cities against earthquakes were extracted. It is considered that resiliency has social, economics, technical, physical, institutional, and security dimensions. The 6th municipal district of Tehran was considered as case study. Using the proposed index and considering three seismic scenarios, the effectiveness of technical-physical and socio-economics strategies in improving the resiliency of the studied district were compared. In order to better compare strategies, the costs of implementing strategies and the time span of their implementation are also estimated. The weights of social, economic, technical, physical, institutional, and security dimensions were 0.198, 0.153, 0.136, 0.202, 0.151 and 0.159, respectively. The value of the resiliency index is 0.458, 0.454 and 0.456 in North-Tehran fault, Ray fault the floating scenario, respectively. At the best case, the S3 strategy improved the RI by about 33% in all the three assumed seismic scenarios. The T3 strategy for the case of the North Tehran fault scenario improved RI by 31% and in other two seismic scenarios, the improvement was about 28%. S3 strategy is the best strategy for increasing the overall resiliency index considering the cost of implementation as decision measure and the weakest strategy is T1 in this regard. Nevertheless, in terms of the time span as decision measure T1 is the optimal strategy. In the short run, T1 and, in the long run, S2 are the best strategies.
    Keywords: Resilience index, earthquake, Socio economic dimension, Technical physical dimension, Conceptual model
  • مصطفی بهزادفر، بابک امیدوار، رضا قاسمی*، محمد باقر قالیباف
    مقدمه
    مطالعه تاب آوری شهرها در مقابل زلزله از الزامات برنامه ریزی کاهش خسارات جانی و مالی زلزله در شهرهاست. تاب آوری تعاریف گوناگونی دارد و مدل جامع به منظور محاسبه کمی آن وجود ندارد. ازاین رو یکی از اهداف این مقاله ارائه شاخصی کمی برای تاب آوری است.
    روش
    ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اخذ نظر خبرگان، ابعاد و شاخص های موثر در تاب آوری شهر ها در مقابل زلزله استخراج شد. سپس با استفاده از نظر خبرگان و روش مقایسه زوجی، وزن هر یک از ابعاد و شاخص ها معین گردید و در پایان شاخص تاب آوری معرفی شد.
    یافته ها
    در این مقاله ضمن معرفی اجمالی تعاریف بلایا و تاب آوری، ابعاد و شاخص های به دست آمده از مطالعات پیشین و نظرات خبرگان معرفی گردید. این ابعاد و شاخص ها معرف عوامل تاثیرگذار بر تاب آوری شهری در برابر زلزله هستند. بر این اساس، بعد کالبد که معرف ساختار شهر است، بیشترین سهم و پس از آن بعد امنیت، مهم ترین عامل در تاب آوری شهر است. در رابطه با شاخص ها نیز شاخص «نسبت ارتفاع ساختمان به عرض معبر» بیشترین تاثیر را از نظر کارشناسان بر تاب آوری شهری در مقابل زلزله داشته است. به نسبت دیگر شاخص ها، تعداد طبقات ساختمانی تاثیر اندکی دارد، زیرا درصورت ساخت با استفاده از سازه مناسب، وجود فضای کافی در معبر و دسترسی مناسب به معابر، تعداد طبقات ساختمانی اهمیت چندانی در بروز آسیب پذیری ندارد. بحث و نتیجه گیری: شاخص معرفی شده برای شهرهای مختلف و همچنین استراتژی های مختلف مقاوم سازی و افزایش تاب آوری قابل محاسبه است و این امکان را فراهم می کنند تا استراتژی بهینه از نظر افزایش تاب آوری انتخاب شود. همچنین برنامه ریزان و تصمیم سازان این امکان را دارند تا اثر بخش های گوناگون را در تاب آوری شهر یا منطقه مورد مطالعه مشاهده کنند.
    کلید واژگان: تاب آوری, زلزله, شاخص, ابعاد
    Mostafa Bezadfar, Babak Omidvar, Reza Ghasemi*
    Background
    The study of cities resilience against earthquakes is one of the requirements for planning to reduce damages, fatalities, and financial losses due to earthquakes. Resilience has many definitions and there is no a comprehensive model for calculating; Therefore, this paper aims to provide a quantitative indicator for resilience.
    Method
    First, effective indicators and dimensions in resilience of cities against earthquake were extracted by using library studies and obtaining experts opinions. Then, the weight of each dimension and indicator was determined based on expert judgment and paired comparison method and finally, the resilience index was introduced. Findings: In this paper, while introducing a summary of disaster definitions and resilience, the dimensions and indices obtained from previous studies and expert opinions were introduced. These dimensions and indicators represent the factors influencing urban resilience against earthquakes. Accordingly, the urban fabric dimension, which represents the city structure, plays a major role in the resilience of the city against earthquakes, after which the security dimension is the most important factor in resilience of the city. Regarding the indexes, in the physical dimension, the "building height / passage width ratio" index has the most impact on the resilience of the earthquake against the earthquake in experts’ opinions. The number of building floors has little impact and does not matter much about vulnerability in case of using proper structure, sufficient space, and easy access to the passages.
    Conclusion
    The results show that the introduced index for different cities, as well as various strategies for retrofitting and increasing resilience can be calculated and make it possible to choose an optimal strategy for increasing resilience. It is also possible for planners and decision makers to observe the effects of different sections on the resilience of the city or region under study.
    Keywords: resilience, earthquake, index, dimensions
فهرست مطالب این نویسنده: 3 عنوان
  • رضا قاسمی
    رضا قاسمی
    (1398) دکتری مهندسی شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران
نویسندگان همکار
  • دکتر بابک امیدوار
    : 3
    دکتر بابک امیدوار
    استاد تمام گروه مهندسی محیط زیست دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال