نرگس نصیری
-
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خودتوسعه ای بر عملکرد شغلی کارکنان دانشگاه علم و فرهنگ، انجام شده است. پژوهش از نوع هدف کاربردی، از حیث نوع مطالعه کمی و از منظر روش شناسی از نوع توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کارکنان رسمی و قراردادی دانشگاه علم و فرهنگ به تعداد 110 نفر در سال تحصیلی 1400-1399 بوده است که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای با اختصاص متناسب، تعداد 86 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه خودتوسعه ای ابیلی و مزاری (1393) با پایایی 92/0 و عملکرد شغلی با پایایی 90/0، که از ترکیب دو پرسشنامه بیرن و همکارانش (2005) و کونوی (1999) حاصل شده است، استفاده شد. بررسی مدل پژوهش نشان از برازش مناسب آن با داده ها داشت. نتایج نشان داد خودتوسعه ای با ضریب 41/0 بر عملکرد شغلی کارکنان تاثیرگذار بود. خودتوسعه ای بر عملکرد وظیفه ای با ضریب 30/0 و بر عملکرد زمینه ای با ضریب 15/0 تاثیرگذار بوده است. تاثیر چهار مولفه خودتوسعه ای بر عملکرد شغلی ارزیابی شد که به ترتیب خودنظم دهی و خودرهبری با ضریب 17/0 و 28/0 بر عملکرد شغلی تاثیرگذار بوده و فرضیه تاثیر مولفه های خودمدیریتی و خودراهبری یادگیری بر عملکرد شغلی در این پژوهش رد شدند.
کلید واژگان: خودتوسعهای, عملکردشغلی, دانشگاه علم و فرهنگThe aim of this study was to investigate the effect of self-development on job performance of University of Science and Culture employees. The research was an applied research based on goal and in terms of study type was quantitative and from the methodological view, was descriptive-correlational. The statistical population included 110 formal and contract staff of the University of Science and Culture at 2020-2021 that using stratified sampling method with proportional allocation, 86 of them were selected as the sample. To collect data from the two self-developed questionnaires of Abili and Mazari (2014) with a reliability of 0.92 and job performance with a reliability of 0.90, used, which is a combination of two questionnaires of Byrne et al (2005) and Conway (1999) is obtained. Examination of the research model showed that it fits well with the data. The results showed that self-development with a coefficient of 0.41 had an effect on employees' job performance. Also, self-development has had an effect on task performance with a coefficient of 0.30 and on field performance with a coefficient of 0.15. Also, the effect of four components of self-development on job performance was evaluated, which self-regulation and self-leadership with a coefficient of 0.17 and 0.28, respectively, had an effect on job performance. The hypothesis of the effect of self-management and self-directed learning components on job performance was rejected in this study.
Keywords: self development, Job performance, University of Science, Culture
- این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شدهاست.
- مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه میکند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایشها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامدهاست.
- اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.