به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

a. kalayi

  • نسترن شریعت زاده، ملیحه زاهدی راد، تیرنگ رضا نیستانی*، علی کلایی، نیلوفر خلجی، اعظم غروی، مریم سلیمانی
    سابقه و هدف

    دیابت ملیتوس نوع 2 (T2DM) معمولا افراد را تحت عوارض کوتاه و دراز مدت قرار می دهد. هدف از این تحقیق تعیین اثرات احتمالی دوز فیزیولوژیک لیکوپن و توده چربی بدن بر روی سیستم ایمنی هومورال در بیماران دیابتی نوع 2 بود.

    مواد و روش ها

    35 دیابتی نوع 2 با سن 9±54 سال (زن و مرد) انتخاب و وارد کار آزمائی بالینی دو سوکور مورد- شاهدی 2 ماهه شدند. بعد از دوره 2 هفته ای پاکسازی با منع مصرف منابع غذائی لیکوپن، بیماران 8 هفته به دو گروه دریافت کننده مکمل لیکوپن (mg/d10) (16=n) یا پلاسبو (19=n) تقسیم شدند. به بیماران آموزش داده شد که در طول مطالعه حتی الاامکان رژیم غذائی و فعالیت بدنی خود را تغییر ندهند.

    یافته ها

    در گروه دریافت کننده مکمل لیکوپن سطح سرمی لیکوپن افزایش داشت (001/0< P). در حالی که دریافت رژیمی انرژی و مواد مغذی آن ها تغییری نداشت، در گروه دریافت کننده مکمل لیکوپن نسبت ظرفیت آنتی اکسیدانی تام به شاخص مالون دی آلدئید به طور معنی داری افزایش یافت (007/0=P). سطح سرمی لیکوپن به طور معنی داری با IgG آن ها ارتباط داشت (008/0 = p و 338/0 = r). در مقابل، تغییرات سطح سرمی لیکوپن به طور مستقیم با IgM آن ها رابطه داشت (044/0 =p و 415/0= r). تغییرات مقادیر توده چربی به شکل قابل توجهی مستقیما با IgG رابطه داشت (044/0 =p و 415/0 = r) اما رابطه معکوسی با IgM دیده شد (021/0 =p و 469/0 - = r).

    نتیجه گیری

    در صورتی که چربی بدنه ای باعث بهبود سیستم ایمنی هومورال سازگار شود، احتمالا لیکوپن از طریق ممانعت از تشکیل MDA/LDL، باعث کاهش پاسخ ایمنی هومورال بخش سازگار وابسته به T cell می شود. این یافته دلالت بر نقش پیشگیری کننده لیکوپن از بروز عوارض دراز مدت دیابت، بخصوص آتروژنز دارد.

    کلید واژگان: دیابت ملیتوس نوع 2, توده چربی, لیکوپن, استرس اکسیداتیو
    N. Shariatzadeh, M. Zahedi-Rad, Tr Neyestani, A. Kalayi, N. Khalaji, A. Gharavi, M. Soleimani
    Background And Objective

    Type 2 diabetes Mellitus usually threatens the affected individuals by its both short- term and long-term complications.This study examined the possible effects of lycopene at physiological dosage and body fat mass on the humoral immune response in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM). A total of 35 patients with Typ2 diabetes mellitus from both sexes aged 54±9 yrs from the Iranian Diabetes Society were introduced into a double blind placebo controlled clinical trial conducted for 2 months. After a 2-week lycopene free diet washout period, patients were allocated to either lycopene supplementation group (10mg/d) (n=16) or placebo age- and sex matched group (n=19) for 8 weeks. Patients were instructed to keep their diets and physical activities as unchanged as possible. Lycopene supplements increased serum lycopene levels (p<0.001). While intake of dietary energy and nutrients did not change in either groups, the ratio of total antioxidant capacity to malondialdehyde increased significantly in the lycopene group (p=0.007).

    Results

    There was an inverse correlation between serum levels of lycopene and those of IgG (r= -0.338, p=0.008). On the contrary, changes of serum levels of lycopene directly correlated with those of IgM (r=0.466, p=0.005). Interestingly, changes of the amount of fat mass correlated directly with those of serum IgG (r=0.415, p=0.044) but inversely with of serum IgM (r= -0.469, p=0.021).

    Conclusion

    While truncal fat might promote adaptive humoral immunity, lycopene probably by inhibiting MDA-LDL formation might attenuate T cell dependent adaptive (pro-atherogenic) humoral immune response. These findings may have preventive implications in long term diabetic complications, notably atherogenesis.

    Keywords: Diabetes mellitus Type 2, Fat Mass, Immunity, Lycopene, Oxidative stress
  • نسترن شریعت زاده، ملیحه زاهدی راد، تیرنگ نیستانی*، بهاره نیکویه، حمید علوی مجد، علی کلایی، نیما طیبی نژاد، سودابه هروی فرد، شبنم سالک زمانی، مریم سلیمانی
    سابقه و هدف

    از آنجایی که التهاب سیستمیک در ایجاد عوارض دراز مدت دیابت نقش مهمی دارد، این مطالعه برای تحقیق اثر ویتامین D دریافتی همراه با کلسیم یا بدون کلسیم بر روی شاخص های التهابی خاص بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد.

    مواد و روش ها

    این کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور بر روی 90 مرد و زن 60-30 ساله دیابتی نوع 2 انجام شد. بیماران شرکت کننده به صورت تصادفی به 3 گروه دریافت کننده دوغ(دو بطری ml 250 در روز) تقسیم شدند. 1. گروه دریافت کننده دوغ ساده (PD): هر بطری حاوی: mg 150 کلسیم، بدون ویتامین D قابل اندازه گیری. 2. گروه دریافت کننده دوغ غنی شده با ویتامین D (DD):: هر بطری حاویIU 500 ویتامین D و mg 150 کلسیم. 3. گروه دریافت کننده دوغ غنی شده با ویتامین D و کلسیم (CDD): هر بطری حاوی IU 500 ویتامین D و mg 250 کلسیم. تغییرات شاخص های التهابی ارزیابی شد.

    یافته ها

    در دو گروه DD و CDD غلظت شاخص های پروتئین واکنشگر c، IL-1β، IL-6، فیبرینوژن و پروتئین 4 پیوندی با رتینول در مقایسه با ابتدای مطالعه کاهش معنی دار داشت. در گروه CDD کاهش پروتئین واکنشگر C و فیبرینوژن در مقایسه با گروه DD بیشتر ولی معنی دار نبود. در دو گروه DD و CDD افزایش معنی دار در غلظت آدیپونکتین سرم دیده شد (05/0< P). در گروه CDD متوسط تغییرات آدیپونکتین بالاتر از گروه PD بود (021/0 =P).

    نتیجه گیری

    دریافت روزانه دوغ غنی شده با ویتامین D در دیابتی های نوع 2 باعث بهبود شاخص های التهابی می شود. کلسیم اضافی فقط بر شاخص ضد التهابی آدیپوکین مانند آدیپونکتین تاثیر مفید دارد.

    کلید واژگان: ویتامینD, التهاب, ادیپوکین ها, دیابت نوع 2
    N. Shariatzadehm., Zahedi-Rad, Tr Neyestani, B. Nikooyeh, H. Alavi-Majd, A. Kalayi, N. Tayebinejad, S. Heravifard, Sh Salek-Zamani, M. Soleimani
    Background And Objective

    Systemic inflammation is thought to have a central role in diabetic long-term complications. The aim of this study was to investigate the effects of vitamin D either with or without extra calcium on certain inflammatory biomarkers in the subjects with type 2 diabetes (T2D).

    Materials And Methods

    This was a double-blind, randomized, controlled trial conducted over 12 wk in 90 T2D subjects aged 30–60 yr from both sexes. Subjects were randomly allocated to one of three groups to receive two 250-ml bottles a day of plain Persian yogurt drink or doogh (PD, containing 150 mg calcium and no detectable vitamin D3/250 ml), vitamin D-fortified doogh (DD, containing 500 IU vitamin D3 and 150 mg calcium/250 ml), or calcium + vitamin D3-fortified doogh (CDD, containing 500 IU vitamin D3 and 250 mg calcium/250 ml). The changes in inflammatory markers were evaluated.

    Results

    Compared to the baseline values, highly sensitive C-reactive protein, IL-1β, IL-6, fibrinogen, and retinol binding protein-4 concentrations significantly decreased in both the DD and CDD groups. Although the decrement in highly sensitive C-reactive protein and fibrinogen was more in CDD compared to DD (−4.0 ± 8.5 vs. −1.3 ± 2.8 mg/liter, and −0.40 ± 0.74 and −0.20 ± 0.52 mg/liter, respectively), the differences were not significant. There was a significant increase in serum adiponectin in both the DD and CDD groups (51.3 ± 65.3 vs. 57.1 ± 33.8 μg/liter P < 0.05). Mean adiponectin changes in CDD were significantly higher than in PD (P = 0.021).

    Conclusion

    Daily intake of vitamin D-fortified doogh improved inflammatory markers in T2D subjects, and extra calcium conferred additional benefit only for the antiinflammatory adipokine, i.e. adiponectin.

    Keywords: Vitamine D, Inflamation, Adipokines, Type2diabetes
  • نیلوفر خلجی، سپیده اسد زاده، تیرنگ نیستانی*، مجید حاجی فرجی، نسرین امیدوار، نسترن شریعت زاده، علی کلایی، بهاره نیکویه، مهرداد محمدی
    سابقه و هدف

    این مطالعه به منظور ارزیابی وضعیت ویتامینD در کودکان دبستانی 12-9 ساله شهر تهران در پاییز و زمستان 1387-1386 انجام شد.

    مواد و روش ها

    این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 1111 بچه 12-9 ساله (573 پسر و 538 دختر) تهران انجام شد. مصرف کلسیم غذایی با استفاده از FFQ در 503 نفر از افراد مورد مطالعه تعیین شد. کمبود ویتامین D بر اساس سطوح سرمی اولیه 25 هیدروکسی ≥ nmol/l 37 (معیار اول) یا ≥ nmol/L 50(معیار دوم) تعیین شد.

    یافته ها

    تفاوت معنی داری در مصرف روزانه کلسیم بین پسران و دختران، به ترتیب (mg (5/465 SD) 5/909 و mg (7/436 SD) 6/929) وجود نداشت. بر اساس معیار اول، حدود 86% از بچه ها کمبود ویتامین D و 3/38 % کمبود شدید (nmol/l 5/12 <) داشتند. بر اساس معیار دوم شیوع کمبود ویتامین D به 7/91 % افزایش می یافت. در هر دو معیار شیوع کمبود ویتامین D در دختران بیشتر از پسران بود. سطح سرمی (OH)D25 ارتباط معکوسی با iPTH(001/0 > p، 154/0- (r= و BMI (002/0- p=، 092/0- (r= و ارتباط مستقیمی با مدت مواجهه با نور آفتاب (001/0 < p، 115/0- = r) داشت.

    نتیجه گیری

    شیوع بالای کمبود ویتامین D در کودکان دبستانی (به ویژه دختران) ضرورت مداخله فوری و حمایتهای تغذیه ای مناسب را ایجاب می نماید.

    کلید واژگان: ویتامین D, بچه های دبستانی, شیوع
    N. Khalaji, S. Asadzadeh, Tr Neyestani, M. Hajifaraji, N. Omidvar, N. Shariatzadeh, A. Kalayi, B. Nikooyeh, M. Mohammadi
    Background And Objective

    To assess vitamin D status of 9-12 years old primary school children in Tehran during fall and winter 2007-8. Design: A descriptive cross-sectional study Setting: Primary schools of Tehran city, Iran.

    Materials And Methods

    A total of 1111 9-12 years old children (573 boys and 538 girls) from 60 primary schools were enrolled in the study. Weight, height, body mass index (BMI) and serum levels of calcium, phosphorous, magnesium, 25(OH)D, intact parathyroid hormone (iPTH), osteocalcin (OST), bone-specific alkaline phosphatase (BAP) were assessed for all the participants. Dietary calcium intake was also evaluated using a quantitative food frequency questionnaire (qFFQ) for a sub-sample of the study population (n=503). Vitamin D sufficiency was defined based on serum levels of 25(OH)D as either ≥ 37nmol/L (criterion 1) or ≥ 50 nmol/L (criterion 2).

    Results

    Daily intake of calcium did not differ significantly between boys and girls (929.6± 436.7 mg and 909.5±465.5 mg, respectively). However, based on the first criterion, some 86% of the children had vitamin D deficiency with 38.3% of severe deficiency (25(OH)D < 12.5 nmol/L). By using the second criterion, prevalence of vitamin D deficiency rose to 91.7%. Prevalence of vitamin D deficiency was higher in girls than in boys by either criterion. Serum levels of 25(OH)D inversely correlated with iPTH (r= -0.154, p<0.001) and BMI (r= -0.092, p=0.002) but directly correlated with duration of sun exposure (r= 0.115, p<0.001).

    Conclusion

    The high prevalence of vitamin D deficiency among school children (especially girls) warrants immediate interventions for proper nutritional support.

    Keywords: Vitamin D, School age children, Prevalence
  • نیما طیبی نژاد، تیرنگ نیستانی*، بهرام رشیدخانی، بهاره نیکویه، علی کلایی، نسترن شریعت زاده، ملیحه زاهدی راد
    سابقه و هدف

    افزایش غلظت فراورده های نهایی گلیکاسیون (AGEs) و استرس اکسیداتیو نقش مهمی در عوارض دیررس دیابت دارد. به تازگی، اثرات سودمند بهبود وضعیت ویتامین D بر وضعیت گلیسمی مبتلایان به دیابت نوع2 نشان داده شده است. هدف این مطالعه، ارزیابی تاثیر مصرف دوغ غنی شده با ویتامین D و توام ویتامین D و کلسیم بر سطوح سرمی AGEs و ox-LDL در بیماران دیابت نوع 2 بود.

    مواد و روش ها

    60 بیمار دیابتی در محدوده سنی 30 تا 60 سال به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: 1. دوغ ساده (150 میلی گرم کلسیم بدون ویتامین D در 250 میلی لیتر)، 2. دوغ غنی شده با ویتامین D (IU 500 ویتامین D و 150 میلی گرم کلسیم)، 3. دوغ غنی شده با ویتامین D و کلسیم (IU 500 ویتامین D و 250 میلی گرم کلسیم). بیماران 12 هفته روزانه 2 بطری دوغ مصرف کردند. ارزیابی های رژیمی، تن سنجی و آزمایشگاهی در آغاز و پایان مداخله انجام شد.

    یافته ها

    میانگین غلظت سرمی 25(OH)D در گروه دوم از nmol/L1/30±6/40 به nmol/L 6/32±8/76 (001/0>p) و در گروه سوم از nmol/L7/38±1/45 به nmol/L 3/35±7/72 (001/0>p) افزایش یافت. گلوکز ناشتا (016/0p= و040/0p=)، انسولین (001/0>p و 009/0p=)، HbA1c (به ترتیب 001/0p= و 003/0p=)، HOMA-IR (001/0>p و 002/0p=) و سطوح سرمی AGEs (029/0p= و 001/0p=) در گروه های دوم و سوم نسبت به گروه اول کاهش معنی داری داشت. تغییر معنی دار درون گروهی و بین گروهی در ox-LDL مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    دریافت روزانه دوغ غنی شده با ویتامین D با یا بدون کلسیم موجب افزایش غلظت 25(OH)D، بهبود شاخص های گلیسمی و کاهش AGEs در بیماران دیابتی شد، اما بر ox-LDL تاثیری نداشت.

    کلید واژگان: 25, هیدروکسی ویتامین D, فراورده های نهایی گلیکاسیون, LDL اکسیده, غنی سازی, دیابت نوع2
    N. Tayebinejad, Tr Neyestani, B. Rashidkhani, B. Nikooyeh, A. Kalayi, N. Shariatzadeh, M. Zahedirad
    Background And Objective

    High levels of advanced glycation end products (AGEs) and oxidative stress play a key role in development of complications in type 2 diabetes (T2D). It has been reported that glycemic optimizing affects vitamin D in patients with T2D. The purpose of this study was to compare the efficacy of daily consumption of vitamin D and vitamin D-calcium-fortified yogurt drink on serum levels of AGEs and ox-LDL in T2D patients.

    Materials And Methods

    Sixty diabetic subjects aged 30-60 years were assigned randomly to one of the three groups: 1- plain yogurt drink; 2-yogurt drink fortified with 500IU cholecalciferol per 250 mL bottle; and 3- yogurt drink fortified with 500IU cholecalciferol and 250 mg calcium per 250 mL bottle. Participants were instructed to consume 2 bottles of the yogurt drink daily for 12 weeks. The anthropometric، dietary and laboratory assessments were done at baseline and at the end of intervention.

    Results

    Mean serum 25-hydroxyvitamin D increased significantly from 40. 6±30. 1 to 76. 8±32. 6 nmol/L (p<0. 001) in group 2 and from 45. 1±38. 7 to 72. 7±35. 3nmol/L in group 3. Fasting glucose (p =0. 016 and p=0. 040، respectively)، insulin (p<0. 001 and p=0. 009، respectively)، HbA1c (p=0. 001 and p=0. 003، respectively)، HOMA-IR (p<0. 001 and p=0. 002، respectively) and serum level of AGEs (p=0. 029 and p=0. 001، respectively) decreased significantly. There was no significant within and between group changes in ox-LDL serum levels.

    Conclusion

    Our results showed that daily intake of 1000 IU vitamin D with or without calcium significantly increased serum levels of 25 (OH) D، improved glycemic control and decreased serum levels of AGEs but had no effect on ox-LDL levels in diabetic patients.

    Keywords: 25(OH) D, Advanced glycation end products, Ox, LDL, Fortification, Type 2 diabetes
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال