elnaz poostiyan
-
مقدمه
هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی و مقایسه ی اثرات درمانی محلول ماینوکسیدیل 5% به تنهایی با ترکیب دارویی ماینوکسیدیل 5% و لاتانوپروست 0/005% در مردان مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک مراجعه کننده به درمانگاه های پوست دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد.
روش هااین یک مطالعه کار آزمایی بالینی دو سوکور تصادفی سازی شده بر روی بیماران مرد مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا(س) و مرکز صدیقه طاهره اصفهان بوده است. در مجموع 50 نفر از بیماران واجد شرایط، پس از تکمیل فرم رضایت آگاهانه و فرم اطلاعات بیمار به طور تصادفی به دو گروه 25 نفره ی دریافت کننده ی ماینوکسیدیل 5 % و ترکیب دارویی لاتانوپروست 0/005 % و ماینوکسیدیل 5 % تخصیص یافتند. میزان بهبودی بیماران، کاهش ریزش مو، میزان افزایش رشد مو و احساس رضایت بیماران اندازه گیری شد.
یافته هادر مجموع 45 شرکت کننده با میانگنی سنی 29/1 (12/5) سال در مطالعه ارزیابی شدند. اختلاف معنی داری بین میانگین سنی، مدت بیماری و درصد درگیری سر افراد در دو گروه مشاهده نشد. اختلاف معنی داری بین میزان بهبودی درمان و نیز میزان رضایت از درمان در دو گروه مداخله مشاهده نگردید. همچنین تفاوت معنی داری بین عوارض دارو شامل، پوسته ریزی، اریتم، ریزش مو و خارش در دو گروه مشاهده نگردید.
نتیجه گیریبه طور کلی مطالعه ی حاضر نشان داد که اختلاف معنی داری بین میزان بهبودی، رضایت و عوارض پس از درمان در هر دو گروه مداخله ماینوکسیدیل 5% و ترکیب دارویی لاتانوپروست 0/005% و ماینوکسیدیل 5% مشاهده نگردید.
کلید واژگان: ماینوکسیدیل, لاتانوپروست, آلوپسی آندروژنتیک, آلوپسیBackgroundThis study aims to investigate and compare the therapeutic effects of 5% minoxidil solution alone with the combination of 5% minoxidil and 0.005% latanoprost in men with androgenetic alopecia referred to skin clinics of Isfahan University of Medical Sciences.
MethodsThis study was a randomized, double-blind clinical trial on 50 male patients with androgenetic alopecia at Al-Zahra Hospital and Sediqeh Tahereh Center in Isfahan. Participants were randomly assigned to two groups of 25 people: one receiving minoxidil 5% and the other receiving a combination of latanoprost 0.005% and minoxidil 5%. Outcomes measured included patient improvement, hair loss reduction, hair growth increase, and patient satisfaction.
FindingsA total of 45 participants, with a mean age of 29.1+12.5 years, were studied. N Groups did not show significant differences in age, duration of illness, or percentage of head involvement. Treatment recovery rate, satisfaction, and drug side effects (peeling, erythema, hair loss, and itching) showed no significant differences between the two groups.
ConclusionGenerally, the present study showed no significant difference between the rate of recovery, satisfaction, and complications after treatment in both intervention groups of minoxidil 5% and the drug combination of latanoprost 0.005% and minoxidil 5%.
Keywords: Minoxidil, Latanoprost, Androgenetic Alopecia, Alopecia -
مقدمه
هدف این مطالعه، مقایسه ی تاثیر کرم پرمترین %5 ترکیب با داکسی سیکلین با کرم ایورمکتین 1% ترکیب با داکسی سیکلین در درمان بیماران مبتلا به روزاسه بود.
روش هااین یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی یک سوکور بر روی بیماران مبتلا به روزاسه پاپولوپوسچولار مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی اصفهان بوده است. بیماران به صورت تصادفی به دوگروه 20 نفره ی دریافت کننده ی کرم پرمترین 5% همراه با داکسی سیکلین خوراکی و دریافت کننده ی کرم ایورمکتین 1% همراه با داکسی سیکلین خوراکی تخصیص یافتند. تعداد ضایعات التهابی، IGA Score، VAS Score در بیماران در فاصله های زمانی 0، 6 و 12 هفته همراه با سایر مشخصات بالینی اندازه گیری و مقایسه شد.
یافته هاهمه ی 40 بیمار شرکت کننده خانم و با میانگین سنی 42/53 (10/4) سال بودند. نتایج نشان داد میانگین تعداد ضایعات التهابی در هر دو گروه درمانی با افزایش زمان به طور معنی داری کاهش یافت (0/05 > P). اما اختلاف معنی داری بین تعداد ضایعات التهابی درطول زمان بین دو گروه مشاهده نگردید (0/098 = P). همچنین میانگین نمراتIGA Score در هر دو گروه درمانی با گذشت زمان به طور معنی داری کاهش یافت (0/05 > P). اما اختلاف معنی داری در IGA Score در طول زمان بین دو گروه درمانی مشاهده نشد (0/129 = P). میزان رضایتمندی بیماران دو گروه اختلافی نداشت (0/635 = P).
نتیجه گیرینتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که هر دو درمان بر کاهش شدت بیماری، کاهش تعداد ضایعات التهابی و کاهش IGA Score موثر بوده است، با این حال شواهدی مبنی بر برتری داشتن چشمگیر هر کدام از درمان ها بر یکدیگر در این مطالعه مشاهده نگردید.
کلید واژگان: داکسی سیکلین خوراکی, پرمترین 5 %, ایورمکتین 1%, روزاسه پاپولوپوسچولارBackgroundThis study aimed to compare the impact of 5% permethrin cream combined with oral doxycycline with 1% ivermectin cream combined with oral doxycycline in treating patients with papulopustular rosacea.
MethodsThis study was a single-blind clinical trial on papulopustular rosacea patients at Isfahan teaching hospitals. Patients were randomly divided into two groups: one receiving 5% permethrin cream with oral doxycycline and the other receiving 1% ivermectin cream with oral doxycycline. Inflammatory lesion count, IGA Score, and VAS Score were compared at 0, 6, and 12-week intervals.
FindingsAll 40 patients involved in the study were female, with an average age of 42.53 ± 10.4 years. The findings revealed a significant decrease in the average number of inflammatory lesions over time in both treatment groups (P < 0.05). Nevertheless, there was no notable variance in the number of inflammatory lesions over time between the two groups (P = 0.098). Additionally, the average IGA Score in both treatment cohorts significantly reduced as time progressed (P < 0.05). However, there was no significant contrast in IGA Score changes over time between the two treatment groups (P = 0.129). Patient satisfaction levels did not differ significantly between the two groups (P = 0.635).
ConclusionThe results indicated that both treatments were effective in decreasing the disease severity, reducing inflammatory lesions, and lowering the IGA Score. Nevertheless, no substantial superiority of one treatment over the other was observed in this study.
Keywords: Rosacea, Papulopustular Rosacea, Doxycycline, Permethrin, Ivermectin -
Background
There is a lack of evidence on the therapeutic efficacy of topical tranexamic acid (TA) for the treatment of acne‑related postinflammatory hyperpigmentation (PIH). The current study aimed to assess the efficacy of twice‑daily administration of 20% azelaic acid (AZA) cream versus 5% TA solution for the treatment of PIH in patients with acne vulgaris.
Materials and MethodsPatients in the present single‑blinded randomized clinical trial were randomized into AZA or TA groups for 12 weeks. The rate of healing was assessed by scoring recorded photographs based on postacne hyperpigmentation index (PAHI) at baseline, 4th, 8th, and 12th weeks. The frequency of side effects was examined and recorded at each study time point.
ResultsThirty volunteers in each treatment group completed the intervention. PAHI score in both AZA and TA groups improved during the study course (Ptime < 0.001, for both groups). However, mean PAHI scores were comparable in the two groups (Pgroup = 0.05). No significant interaction was also found between time and treatments in terms of PAHI score (Ptime × group = 0.66). The frequency of treatment‑related side effects was significantly higher in the AZA group compared to the TA group at week 4 of treatment (P < 0.05). However, no significant difference was observed in the frequency of reported side effects at weeks 8 and 12 of the treatment (P > 0.05).
ConclusionTopical administration of 20% AZA cream and 5% TA solution was comparably efficient in the treatment of acne‑related PIH with a significantly better safety profile of TA in the 1st month of the treatment.
Keywords: Acne vulgaris, azelaic acid, postinflammatory hyperpigmentation, tranexamic acid -
Background
Regarding to the complications of malnutrition in dialysis patients, using an easy and reliable method for evaluating of malnutrition is important in patients with the end‑stage renal disease. Based on the effect of inflammatory factors in malnutrition, A new scale has been designed which is called malnutrition–inflammatory scale (MIS). We designed current study to assess the severity of malnutrition in peritoneal dialysis patients in Isfahan via MIS.
Materials and MethodsIn this cross‑sectional MIS was used for evaluation of malnutrition. MIS includes 10 components: dry weight changes, dietary intake, functional capacity, comorbidity, muscle wasting and loss of subcutaneous fat as well as body mass index (BMI), serum albumin level and total iron binding capacity (TIBC). Each component has four levels of severity from 0 (normal) to 3 (severely abnormal). All analyses were performed using Statistical Package for Social Sciences version 20 (SPSS 20) and P < 0.05 were considered statistically significant.
ResultsResults showed no significant difference in MIS between male and female participants. Mean of minimum inhibitory concentration in this study was calculated about 4.1 (MIS <9) which means no or mild malnutrition. Significant correlation between MIS and weight (P < 0.001), BMI (P < 0.001), TIBC (P < 0.001), triglyseride (P = 0.04) and arm circumference (P < 0.001) was seen.
ConclusionWe suggest That MIS is being used as a valuable tool for prevention of fatal outcomes in chronic dialysis patients.
Keywords: End‑stage renal disease, malnutrition, malnutrition‑inflammation score, peritonealdialysis
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.