فهرست مطالب farman afsari kordkandi
-
مجله پژوهش های انتظامی - اجتماعی زنان و خانواده، سال دهم شماره 1 (پیاپی 18، بهار و تابستان 1401)، صص 183 -218زمینه و هدف
خودجرحی عملی است که در آن فرد به صورت عمدی، تکانه ای و غیر کشنده به بدن خود صدمه می زند. این پدیده به شکل های مختلف بروز می کند که شایع ترین روش آن، بریدن مچ دست و پا با تیغ و یا ابزاری تیز است. این پژوهش به دنبال روایت های زنان از خود جرحی است. این مقاله با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی صورت گرفته است.
روشروش تحقیق، روش کیفی و رویکرد تحقیق پدیدارشناسی توصیفی بوده است. جامعه آماری مورد مطالعه این پژوهش زنان دارای نشانه های خودجرحی ساکن شهر تبریز بوده اند که 16 نفر به وسیله نمونه گیری مبتنی بر هدف با دامنه سنی 40-14 سال انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختار یافته و داده ها با استفاده از روش کلایزی(کدگذاری باز، محوری، گزینشی) تحلیل شد.
یافته هااز مصاحبه ها چهار مقوله اصلی شامل الف- تعاریف و زمینه ها (خودجرحی از نگاه زنان، روش ها و زمینه ها)، ب- انواع خود جرحی (شامل تعلق به گروه همسالان، اعمال فشار، کنترل هیجان و تنبیه خود)، ج- دلایل و انگیزه ها (مهارت های ارتباطی ضعیف، الگو گیری، تعلق به گروه همسالان، ناتوانی در مدیریت هیجان ها، ناتوانی در حل مساله اجتماعی، ناتوانی در انتقال پیام اجتماعی، ناملایمات خانوادگی) و د- پیامدها (تعلق گروهی، موردتوجه قرار گرفتن، انتقال پیام) شناسایی شد.
نتیجه گیریاقدام زنان به خودجرحی به نوعی بیان اعتراض به وضعیت موجود بوده وبررسی زمینه های رفتار خودجرحی زنان بر وابستگی انگیزه های خودجرحی به فرهنگ و شرایط اجتماعی اذعان دارد.
کلید واژگان: زنان, مطالعه کیفی, خودجرحی هدفمند, پدیدارشناسی, مهارت های ارتباطی}IntroductionSelf-injury is an act in which a person intentionally, impulsively and non-fatally injures his body. This phenomenon occurs in various forms, the most common method of which is cutting the ankle with a razor or a sharp tool. This research seeks women's narratives of self-harm. This article has been done with a qualitative approach and phenomenological method.
MethodThe research method was qualitative and the research approach was descriptive phenomenology. The statistical population of this study were women with self-injurious symptoms living in Tabriz. 16 people were selected by purposive sampling with an age range of 14-40 years. The data collection tools were semi-structured interviews and the data were analyzed using Colaizzi method (open coding, axial, selective).
ResultsFrom the interviews, four main categories include: a) Definitions and contexts (self-injury from the perspective of women, methods and contexts), b) Types of self-injury (including belonging to the peer group, pressure, emotion control and self-punishment), c) Causes and motivations (poor communication skills, role modeling, belonging to a peer group, inability to manage emotions, inability to solve social problems, inability to convey social messages, family troubles) and d) consequences (group belonging, attention, Message transmission) was detected.
ConclusionWomen's self-aggression is a form of protest against the status quo and hurts themselves in an attempt to relieve unbearable emotional pressure. Examining the contexts of women's self-injurious behavior acknowledges the dependence of women's self-injurious motives on culture and social conditions.
Keywords: Women, Qualitative Study, Targeted Self-injury, phenomenology, Communication Skills}
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.