فهرست مطالب نویسنده:
farrokhzad jahani
-
میادین مشترک نفت و گاز ساختارهای هیدروکربوری هستند که از مرزهای جغرافیایی یک کشور عبور کرده و وارد قلمرو کشور دیگر می شوند. افزون بر این، برخی از میدان های نفت و گاز در مناطق مورد اختلاف حاکمیتی دو یا چند دولت قرار می گیرند که در ادبیات حقوقی میادین مشترک مطالعه می شوند. حقوق بین الملل به عنوان ابزار نظم در روابط بین المللی دارای چارچوب کلی حقوقی در خصوص تنظیم رفتار دولت ها پیرامون بهره برداری از میادین است. پرسش این نوشتار، رویکرد کلی حقوق بین الملل به طور عام؛ و هم چنین رفتار جمهوری اسلامی ایران و قطر در بهره برداری از میدان مشترک پارس جنوبی از منظر خاص است. نتیجه آن که، رویکرد حقوق بین الملل مبتنی بر همکاری است و میدان گازی پارس جنوبی به عنوان بزرگ ترین میدان گازی مشترک جهان نیز از قاعده ی کلی همکاری مستثنا نمی باشد.کلید واژگان: منابع طبیعی مشترک, میادین مشترک نفت و گاز, اصل همکاری, پارس جنوبی, مسوولیت بین المللی دولتThe trans-boundary oil and gas fields are the hydro carbon structures that cross territorial boundaries of one or more states . Furthermore some of oil and gas fields are located in the disputed areas and claimed by two or more states. These fields also studied in the international legal literature under category of trans-boundary reserves.
International law as an instrument for regulating the international relations peresents general legal framework to exploitation of the trans-boundary oil and gas fields. In this article the author rises and answers some questions about the general approach of international law governing trans-boundary oil and gas fields and specially analyses legal conduct of the Islamic Republic of Iran and Qatar in South Pars gas field. The presumption of this article is that general rule in exploitation of shared or trans-boundary oil and gas fields is cooperation and Iran and Qatar also should be work together with cooperative approach.Keywords: Shared natural resources, trans-boundary oil, gas fields, the principle of cooperation, South Pars gas field, International responsibility of states -
منابع طبیعی مشترک منابعی هستند که در حالت طبیعی و بدون دخالت انسان از مرزهای زمینی یا دریایی یک کشور عبور می کنند و وارد قلمرو کشور دیگر می شوند. در عین حال، اصطلاحاتی چون منابع طبیعی فرامرزی و منابع طبیعی بین المللی برای تبیین این مفهوم به کار می روند. این واژگان در کلیت خود شامل منابع طبیعی واقع در مناطق مورد اختلاف کشورها نیز می شوند. اگرچه حقوق بین الملل حق حاکمیت دولت ها بر منابع طبیعی واقع در فلات قاره را به رسمیت شناخته است، اما در خصوص منابع طبیعی مشترک بین دو یا چند دولت، خلا حقوقی قابل توجهی وجود دارد. با وجود این، رویه دولت ها و مراجع بین المللی و دکترین حقوقی حاکی از وجود یک قاعده حقوقی شکلی بر مبنای همکاری دولت های ذی ربط در بهره برداری از این منابع است. رویه دولت های ساحلی خلیج فارس نیز حاکی از تثبیت قاعده همکاری است. با وجود حدود ده میدان نفت وگاز مشترک بین ایران و همسایگان خود در خلیج فارس، به دلایل مختلف بهره برداری از آنها به صورت یک جانبه صورت می گیرد که در جهت منافع اقتصادی ایران نیست.
کلید واژگان: منابع طبیعی مشترک, نفت وگاز, توسعه مشترک, یکی سازی, تحدید حدود دریاییJoint natural resources are those which naturally and without human intervention cross land or sea borders of a country and enter another country’s territory. Such terms as cross-border natural resources and international natural resources are used to elucidate this concept. This term also applies to all natural resources located in territories that are subject of dispute between various states. Although international law has recognized sovereign rights of states on the natural resources located in the continental shelf، there is considerable legal void as to joint natural resources which are shared by two or several states. However، the common procedure used by states and international bodies as well as the existing legal doctrine have pointed to a legal rule which is based on cooperation among concerned states in exploiting such resources. The procedure used by littoral states of the Persian Gulf is an example of that rule. Although there are about ten joint oil and gas fields between Iran and its neighboring countries in the Persian Gulf، for various reasons، most of them are being exploited unilaterally، which is not compatible with the economic interests of Iran. -
دریای مازندران، بزرگ ترین دریاچه جهان و پهنه آبی محصور در خشکی، یکی از مناطق مهم در تامین انرژی جهان محسوب می شود. پس از فروپاشی شوروی در سال 1991 و افزایش کشورهای ساحلی از دو کشور به پنج کشور، شاهد مذاکرات طولانی، تعارض دیدگاه های سیاسی و حقوقی، تضاد در منافع اقتصادی دولت های ساحلی و تشتت در نظریات حقوقی صاحب نظران در مورد تعریف رژیم حقوقی این دریاچه هستیم و هنوز توفیقی در زمینه حل وفصل مسائل مربوط به دریای مازندران حاصل نشده است. اگرچه حاکمیت بر منابع بستر و زیربستر دریا یکی از اصول تخطی ناپذیر حقوق بین الملل دریاها و از حقوق ذاتی دولت ها می باشد، اما گستره اعمال این حق ارتباط تنگاتنگی با مقوله تحدید حدود دریایی دارد. دریای مازندران از نظر جغرافیایی یک دریاچه مرزی بوده و مشمول تعریف دریای بسته یا نیمه بسته به نحو مقرر در کنوانسیون 1982 حقوق دریاها نمی شود. از سوی دیگر از نظر حقوقی، این دریا دارای ویژگی هایی است که آن را از سایر آب ها متمایز می سازد. این ویژگی ها مستلزم پیش بینی رژیم حقوقی خاصی برای دریای مازندران است، رژیمی که باید با توافق دولت های ساحلی و توجه به سابقه تاریخی و معاهدات سابق و وقایع جدید تعریف شود. در عین حال، مطالعه مناطق مختلف جهان نشان می دهد که عدم تحدید حدود دریایی مانعی جهت بهره برداری از منابع بستر و زیربستر نبوده و دولت ها می توانند با اتخاذ تدابیری چون توسعه مشترک میادین نفت وگاز و ایجاد نهادهای مشترک به امر بهره برداری از این میادین مبادرت ورزند.
کلید واژگان: رژیم حقوقی دریای مازندران, منابع نفت و گاز دریای مازندران, جانشینی دولت ها, توسعه مشترکThe Caspian Sea is the largest completely enclosed body of water in the world containing vast oil and gas deposits in its subsoil. Following the collapse of the Soviet Union in 1991and increase in coastal states from two to five, we have witnessed long negotiations; conflicting political and legal views; conflicting economic interests of coastal states; and contradictory theses presented by law experts regarding the legal status of the Caspian Sea without any success in resolving the problems related to it. Although sovereignty over the sea bed and subsoil resources is one of the uninfringeable principles of international law of the sea and one of the inherent rights of states, the extent of acting upon this right is tightly related to maritime delimitation. The Caspian Sea is geographically a border lake which is not subsumed under the definition of closed or semi-closed sea stipulated in 1982 Convention. On the other hand, from legal point of view, the Caspian Sea has some features which distinguishes it from others. These features require a special legal regime for it; a regime which should be formulated with the agreement of littoral states and by taking its historical record, former contracts, and new facts into account. At the same time, studying other regions in the world shows hat the lack of maritime delimitation is not an obstacle for exploiting seabed and subsoil resources and states can exploit these fields through adopting measures such as common development of oil and gas fields and establishing common institutions.
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.