به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

farzaneh golfam

  • Bita Eslami, Sadaf Alipour, Farzaneh Golfam, Behnaz Jahanbin, Ramesh Omranipour *
    Background & Objective

    Antigen Ki-67 (histone-based nuclear protein) is a static marker of tumor cell proliferation and growth and is commonly measured to indicate the effect of treatment in breast cancer patients. This single-arm trial study aimed to evaluate the effect of short-term endocrine therapy (letrozole) on Ki-67 levels in menopausal women with early hormone-positive breast cancer who were referred to two university hospitals.

    Methods

    Patients with a pre-treatment Ki67 of 5% or less were excluded from the study. Participants (n=25) received oral letrozole (2.5 mg daily) seven days before surgery. Ki-67% on both the biopsy and the surgical specimens were measured and compared.

    Results and Conclusion

    The mean age of patients was 62±9.4 (48-83 years). Our result indicated that consumption of letrozole before surgery for hormone-positive breast cancer can significantly decrease the level of Ki-67 (23.24±9.74 vs. 16.92±9.55, P=0.001 by paired t-test), with no drug-related adverse events.

    Keywords: Breast cancer, Ki-67 Antigen, Letrozole, Postmenopause
  • امیر بیاتلو، فرزانه گلفام، شهپر حقیقت، آسیه الفت بخش*
    مقدمه

    سرطان پستان شایع‏ترین سرطان زنان در دنیاست. پیشرفت‏ های روزافزون در زمینه تشخیص و درمان لزوم تصمیم ‏گیری با رویکرد تیمی Multidisciplinary team (MDT) در مورد این بیماران را ایجاب می‏کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان توافق نظر پزشک معالج با نظر تیم مولتی دیسیپلینری در پژوهشکده سرطان معتمد بود.

    روش بررسی

    این مطالعه مقطعی، توصیفی و تحلیلی روی 122 زن مراجعه ‏کننده با علایم بیماری‏ های پستان انجام شد. ابتدا نظر پزشک معالج ثبت و پس از مطرح شدن و معاینه بیماران در جلسه مولتی دیسیپلینری، نظرات و پیشنهادات اعضای تیم در مورد بیمار مطرح و پس از جمع ‏بندی، تصمیم نهایی برای تشخیص یا درمان اعلام شد. سپس میزان توافق نظر پزشک معالج با نظر تیم مولتی دیسیپلینری مورد بررسی قرار گرفت.

    یافته ها

    در گروه تشخیصی، 9/48% تصمیم تیم مولتی دیسیپلینری با نظر پزشک معالج، یکسان بود و در 1/51%، تیم مولتی دیسیپلینری نظر پزشک معالج را تغییر داد (P<0.001). در گروه درمانی در 6/28% تصمیم تیم مولتی دیسیپلینری با نظر پزشک معالج تطابق داشت و در 4/71% تیم مولتی دیسیپلینری نظر پزشک معالج را تغییر داد (P<0.001).

    نتیجه گیری

    استفاده از رویکرد مولتی دیسیپلینری در تشخیص و درمان سرطان پستان باعث اقدامات کمتر تهاجمی، کمک به تصمیم‏ گیری پزشک و یا تکمیل آن در موارد چالش برانگیز می ‏شود.

    کلید واژگان: سرطان پستان, تیم مولتی دیسیپلینری, تشخیص, درمان
    Amir Bayatloo, Farzaneh Golfam, Shahpar Haghighat, Asiie Olfatbakhsh*
    Introduction

    Worldwide, breast cancer is the most common cancer-affecting women. The complexity of decision-making in the diagnosis and treatment of patients highlights the necessity for a team approach, mostly multidisciplinary team (MDT). The aim of this study was to compare the opinions of the MDT and the physician on the diagnosis and treatment of women with breast diseases at Motamed Cancer Institute.

    Methods

    This cross-sectional study was performed on 122 women with breast symptoms. Patients were enrolled in the study in diagnostic and therapeutic groups. After introducing patients’ complaints at the MDT meeting, each member expressed their suggestions and at the end of the meeting the final decision which was approved by the majority of members was acknowledged as the opinion of the MDT meeting. Then, the MDT decision was compared with the preliminary decision of the physician.

    Results

    The final decision of the MDT in the diagnostic group was the same as the physician in 48.9% of the cases, and the MDT changed the diagnosis in 51.1% of patients (P<0.001). In the treatment group, the final decision of the MDT was the same as the physician in 28.6% of cases and in 71.4%, the MDT changed the treatment procedure (P <0.001).

    Conclusion

    Using an MDT approach in the management of breast diseases reduces the use of aggressive procedures, and helps the physician to make decisions precisely with more confidence in complicated cases.

    Keywords: Multidisciplinary Team, Breast Cancer, Diagnosis, Treatment
  • فرزانه گلفام، سعید ارباب سلیمانی*، زری ثابت
    مقدمه
    فیبروآدنوم شایع‏ترین توده خوش‏خیم پستان است که در زنان جوان اتفاق می‏افتد. تئوری های اندوکرین و غیراندوکرین زیادی در مورد بیماری های خوش خیم پستان مطرح شده است که از جمله آنها نقش هورمون‏های تیروئیدی است. برخی مطالعات به شیوع بالای اختلالات تیروئید در بیماری های خوش‏خیم و بدخیم پستان اشاره کرده‏اند. لذا هدف از انجام این مطالعه بررسی سطح هورمون محرک تیروئیدی و وضعیت آنتی‏بادی تیروئید پروکسیداز در بیماران مبتلا به فیبروآدنوم پستان است.
    روش بررسی
    در این مطالعه مقطعی 100 بیمار مبتلا به فیبروآدنوم پستان مراجعه کننده به درمانگاه جراحی بیمارستان مصطفی خمینی وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک بیماران از طریق مصاحبه اخذ گردید. سایز و تعداد توده پستان بر اساس سونوگرافی بیمار استخراج شد. اندازه‏گیری سطح سرمی هورمون محرک تیروئید و همچنین آنتی‏بادی تیروئید پراکسیداز برای تمام بیماران صورت گرفت.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران 37/7 ± 6/26 سال و 53% مجرد بودند. 32% بیماران سابقه شیردهی داشتند. میانگین سطح سرمی هورمون محرک تیروئیدی 32/2 ± 63/2 میلی واحد بر لیتر بود. 14% بیماران سطح سرمی هورمون محرک تیروئیدی غیرطبیعی داشتند. آنتی‏بادی تیروئید پروکسیداز در 7/9% بیماران مثبت بود. بین سطح سرمی هورمون محرک تیروئیدی و وضعیت آنتی‏بادی تیروئید پروکسیداز با سن، سایز و تعداد توده و وضعیت تاهل ارتباطی وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه ما نشان‏دهنده شیوع نسبتا بالای اختلال عملکرد تیروئید در بیماران مبتلا به فیبروآدنوم پستان می‏باشد که در این بین شیوع هیپوتیروئیدی بیشتر از هایپرتیروئیدی است. از طرفی شیوع کم کاری اوتوایمیون تیروئید نیز در مطالعه ما نسبتا بالا بود اما میزان پرکاری اوتوایمیون ناچیز می‏باشد.
    کلید واژگان: هورمون محرک تیروئیدی, آنتی بادی تیروئید پروکسیداز, فیبروآدنوم, پستان
    Farzaneh Golfam, Saeed Arbabsoleymani *, Zari Sabet
    Introduction
    Fibroadenoma is the most common benign breast mass that occurs in young women. Many endocrine and non endocrine theories have been proposed about benign breast disease including the role of thyroid hormones. Some studies have noted the high prevalence of thyroid disorder in benign and malignant breast disease. So The aim of this study was to determine the level of thyroid-stimulating hormone (TSH) and thyroid peroxidase antibody (Anti-TPO) status in patients with breast fibroadenomas.
    Methods
    in this cross sectional study 100 patients with breast fibroadenoma refferd to surgery clinic of mostafa khomeini hospital were enrolled. Demographic data were collected through interviews. The size and number of breast masses on sonography was extracted. Measurement of serum TSH and thyroid Anti-TPO was performed for all patients.
    Results
    The mean age of patient was 26.6 ± 7.37 years and 53% were single. 32% of patients had a history of breastfeeding. Average serum levels of TSH was 2.63 ± 2.32 u/ml. 14% of patients had abnormal serum levels of TSH. Anti-TPO in 9.7% of patients was positive. There was no relationship between Serum levels of TSH and Anti-TPO status with age, size and number of masses and marital status.
    Conclusion
    The results of our study indicate a high prevalence of thyroid dysfunction in patients with breast fibroadenomas, in which the incidence of hypothyroidism is more than hyperthyroidism. The prevalence of autoimmune hypothyroidism in our study was relatively high, but the frequency of autoimmune hyperthyroidism is negligible.
    Keywords: Thyroid Stimulating Hormone, Thyroid Peroxidase Antibodies, Fibroadenoma, Breast
  • Farzaneh Golfam, Parisa Golfam *, Babak Golfam, Puyan Pahlevani
    Background
    Medical sphincterotomy has gained popularity as a treatment for anal fissure. Calcium channel blockers in topical forms could also be appropriate with low adverse effects.
    Objectives
    This was a prospective randomized controlled trial to compare topical and oral nifedipine in the treatment of chronic anal fissure. Patients and
    Methods
    A prospective randomized controlled trial was conducted at two centers of Shahed University. One hundred and thirty patients with chronic anal fissure aged 18 to 60 years managed in our clinics were included in this study. The patients were randomly divided into two groups. Sixty-five patients received topical nifedipine (TN) and the same number received oral nifedipine (ON).
    Results
    Ulcer healing occurred in 43 (73.33%) of topical nifedipine group compared to 29 (49.5%) patients in oral nifedipine, which was significantly different (P < 0.05). Side effects such as headache and flushing in oral nifedipine group were more prevalent than topical nifedipine, which was statistically different. Recurrence rates were the same after six months of follow-up.
    Conclusions
    Although oral nifedipine can reduce symptom and signs of anal fissure, topical nifedipine has a superior role for anal fissure treatment with higher healing rate and lower side effects.
    Keywords: Fissure in Ano, Nifedipine, Sphincterotomy, Endoscopic
  • Farzaneh Golfam, Parisa Golfam, Zeinab Neghabi
    Background
    Colorectal cancer (CRC) is one of the most common cancers worldwide which is not extensively researched in Iran..
    Objectives
    The present study aims to investigate the epidemiologic characteristics of CRC in patients referred to selected hospitals of Tehran University of Medical Sciences..Patients and
    Methods
    In this descriptive-analytic study 218 patients with colorectal cancer were investigated. Data were collected via reviewing recorded pathologic results of patients of these hospitals which then were analyzed by univariant methods..
    Results
    Among 218 patients, 140 (64.2%) were male and 78 (35.8%) were female. Of all patients, 132 (60.0%) suffered from tumors in rectum; 38 (17.4%) in sigmoid; 12 (5.5%) in descending colon; 10 (4.6%) in transverse colon and 26 (11.9%) in ascending colon and cecum. Tumors were well differentiated in 134 patients (61.5%), moderately in 62 cases (28.4%) and poorly differentiated in 22 patients (10.1%). There was no significant difference between males and females regarding the location and degree of tumor differentiation..
    Conclusions
    Regarding high prevalence of colorectal cancer in Iran and potential environmental and genetic factors, surveillance must be considered for this disease. Its risk factors such as diet, life style and low physical activity should be evaluated and screening should start at younger ages
    Keywords: Colorectal Cancer, Adenocarcinoma, Colon
  • Seyed Saeed Mortaz, Ali Davati, Maryam Khan Ahmadloo, Hamid Reza Taheri, Farzaneh Golfam, Azin Tavakoli, Ali Reza Khalaj
  • Farzaneh Golfam, Parisa Golfam, Alireza Khalaj, Sayed Saaid Sayed Mortaz
    Chronic anal fissure is the most common cause of anal pain associated with internal anal sphincter hypertonia. Reduction of hypertonocity is a special treatment for fissure healing. For this purpose chronic anal fissures were conventionally treated by anal dilatation or by lateral sphincterotomy. However, both of these methods may cause a degree of incontinence in some patients. The uptake of medical therapies that create a reversible chemical sphincterotomy has recently become widespread. The aim of this prospective clinical trial study was to assess the effectiveness of nifedipine in healing anal fissure, a calcium channel blocker that reduces sphincter pressure. A single-blind randomized comparative trial was setup to compare traditional treatment with stool softeners and 2% lidocaine cream against 0.5% nifedipine cream for 4 weeks. 110 patients were included in this study, 60 patients in the nifedipine group and 50 patients in the control group and the therapeutic outcome and side effects were recorded. Healing had occurred in 70% of patients in the nifedipine group and in 12% of patients in the control group after 4 weeks treatment (P < 0.005). Recurrence of symptoms occurred in four of healed patients in the nifedipine group and three patients in the control group in two months. The final result of nifedipine application after 12 months follow up was recurrence in 11 patients (26.19%). Mild headache occurred in four patients (6.6%) of the nifedipine group. Patients in the nifedipine group showed significant healing and relief from pain compared with patients in the control group. Recurrence rate with nifedipine use in spite of control of predisposing factors such as constipation was significant. Another finding was low complication rate with this treatment.
  • Maliheh Arab, Mohammad Hashemi, Nadereh Masoumi Mehdi Yaseri, Farzaneh Golfam, Mojgan Ebrahimi
    Background And Objective
    Ovarian tumors are among the most frequent pathologic conditions in gynecologic practice and a frequent cause of hospitalization and surgery. The aim of this study was to determine histologic distribution of benign operated masses especially functional ovarian cysts.
    Material And Methods
    Benign ovarian files of operated patients (2961 cases) in 20 tertiary and secondary hospitals were reviewed regarding age and histopathology from 1998- 2005. Analysis was done by SPSS software (version 13).
    Results
    The most common benign histologies in order of frequency were functional cyst (57%), serous cystadenoma (13%), dermoid cyst (10%), mucinous cystadenoma (7%) and endometrioma (6%).
    Conclusion
    Functional cysts were the most common benign ovarian cyst. Nearly high distribution of functional cysts in the present study may be an index of need to management improvement and less surgical decisions in ovarian tumors.
  • سیدسعید سیدمرتاض، فرزانه گلفام، علیرضا خلج، حمیدرضا طاهری، ناهید خلدی
    مقدمه
    شایع ترین روش دستیابی عروقی برای دیالیز خونی (hemodialysis) فیستول شریانی وریدی است. روش های متعددی برای ایجاد فیستول وجود دارد. تاکنون به منظور دستیبابی به فیستولی با بقای بالاتر و عوارض کم تر، تکنیک های مختلفی ارائه شده است. این مطالعه به بررسی مقایسه ای روشی که در آن ورید دیستال فیستول پهلو به پهلو بسته می شود (distal vein ligation) (DVL) با روش آناستوموز بدون لیگاتور شاخه دیستال می پردازد.
    مواد و روش ها
    تعداد 120 بیمار با نارسایی کلیه از سال 1379 تا 1382 تحت عمل فیستول گذاری قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. نیمی از بیماران تحت فیستول گذاری با DVL قرار گرفتند و نیمی دیگر فیستول بدون DVL داشتند. محل فیستول ها در 61 مورد در ناحیه انفیه دان تشریحی (snuffbox)، 53 مورد در حفره قدام بازویی(fossa antecubital) و 6 مورد در مچ بود. DVL در 25 مورد از فیستول های انفیه دان تشریحی و در 29 مورد از فیستول های قدام بازویی و در تمام فیستول های ناحیه مچ صورت گرفت. پس از یک سال عوارض و پایایی فیستول ها مورد مقایسه قرار گرفت.
    نتایج
    23 نفراز بیماران (16/19 درصد) که در ناحیه انفیه دان تشریحی فیستول با DVL داشتند و نیز 27 نفر از بیمارانی (5/22 درصد) که در همین ناحیه تحت عمل فیستول بدون DVL قرار گرفتند در طی یک سال عارضه ای نداشتند. از 6 بیماری که در ناحیه مچ تحت فیستول گذاری قرار گرفته بودند درطی یک سال یک مورد (8/0 درصد) عارضه دار شده بود. در فیستول های قدام بازویی عوارض در مواردی که همراه با DVL بود در 9 بیمار (8 درصد) و در مواردی که بدون DVL بود در 5 مورد دیده شد (05/0p>). میزان پایایی فیستول در طی یک سال بررسی شد و مواردی که DVL داشتند با مواردی که DVL نداشتند تفاوت معنادار نداشت (05/0p>).
    نتیجه گیری
    اگرچه به نظر می رسد در آناستوموز پهلو به پهلو بستن ورید دیستال به طور فانکشنال آن را به یک آناستوموز انتهای ورید به پهلوی شریان تبدیل می کند و به این ترتیب با تکنیک آسان تر به روشی کم عارضه تر دست خواهیم یافت، اما در این مطالعه تاثیر DVL در محل های آناتومیک انفیه دان تشریحی و حفره قدام بازویی از لحاظ عوارض و پایایی اختلاف معنادار نداشت.
    کلید واژگان: فیستول وریدی, شریانی, دستیابی عروقی, بستن ورید دیستال
    Seyed Saeed Seyed Mortaz, Farzaneh Golfam *, Alireza Khalaj, Hamidreza Taheri, Nahid Kholdi
    Introduction
    The most common vascular access for hemodialysis (HD) is arterivenous fistula (AVF). There are different methods for creation of fistula. In this study distal vein ligation (DVL) was evaluated for the purpose of finding a method with higher patency rate and lower complication rate.
    Materials and Methods
    Between March 2000 to September 2003, 120 patients with end stage renal disease underwent AVF procedure. Patients randomized in two groups, half of them underwent DVL. AVF positions were 61 patients in snuffbox, 53 patients in antecubital and 6 patients in wrist. DVL performed in 25 AVFs in snuffbox and 29 AVFs in antecubital region. After one year complication and patency rate were compared in both groups.
    Results
    Twenty three (19.16%) AVFs with DVL in snuffbox had no complication and 27 (22.5%) AVFs without DVL in same region had no complication too. Six patients had wrist AVF with DVL that one of them was complicated in period of one year after procedure. In antecubital AVF, 9 (8%) cases with DVL and five (4.16%) cases without DVL had complicated (p>0.05). Patency rate was not different with or without DVL (p>0.05).
    Conclusion
    For the purpose of accessing one simple technique with lower complication, DVL in side-to-side arterivenous fistula seems to convert this type of fistula to end to side fistula functionally. In this study DVL in snuffbox and antecubital region had no effect on complication and patency rate.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال