به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

fatemeh hajmanochehri

  • علیرضا شمس *، حسین جوراب بافان، محمدرضا دارابی، فاطمه حاج منوچهری، امیر حاجی عباسی ضرابی
    زمینه و هدف
    استئوپروز یک بیماری تخریب کننده ی استخوان و یکی از مشکلات عمده ی افراد در سنین بالای 50 سال می باشد که هزینه-های زیاد و به دنبال آن عوارض جسمی و روانیی را بر جامعه تحمیل می کند. آنتی اکسیدان ها و بعضی املاح معدنی به خصوص عناصر نایاب مانند روی بر درمان بعضی از بیماری ها و احتمالا پوکی استخوان می تواند تاثیر مثبت داشته باشد. مطالعه ی حاضر تلاش دارد تا تاثیر مصرف توام مکمل ویتامین E و عنصر روی بر روی پارامترهای درمان پوکی استخوان را بررسی کند.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه ی تجربی، 39 سر موش ویستار ماده ی بالغ در محدوده ی وزنی 200-180 گرم انتخاب شد. از این تعداد، 7 سر به عنوان گروه کنترل انتخاب شده و بقیه تحت عمل اواریکتومی قرارگرفتند و به3 گروه آزمایشی شامل: گروه درمانی ویتامین E با دوز 200IU روزانه (n=9)، گروه درمان با عنصر روی با دوز (227mg/lit (n=8 و گروه درمانی روی + ویتامین (E (n=8 و یک گروه شم sham با عمل اواریکتومی بدون درمان (n=7) تقسیم شدند. پس از یک ماه درمان، میزان هورمون های کلسی تونین، استروژن و پروژسترون و مواد معدنی روی و کلسیم در نمونه ی خون آنها، سنجیده و موردارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    مقدار هورمون کلسی تونین در سرم خون گروه تیمارشده با روی و گروه ویتامین E + روی نسبت به گروه کنترل و sham اختلاف معناداری را نشان داد. مقدار استروژن و پروژسترون در تمام گروه ها نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت، اما میزان کلسیم در گروه های تجربی کاهش معناداری را نشان نداد. میزان روی نیز در گروه های درمان نسبت به گروه کنترل اختلاف معناداری داشت، ولی تنها در گروه sham با یک افزایش در سطح سرمی خون بروزکرد.
    نتیجه گیری
    استفاده از روش های درمانی جدید شامل استفاده از آنتی اکسیدان ها مانند ویتامین E همراه با روی، می توانند در جلوگیری از کاهش توده ی استخوانی و درمان بیماری استئوپروز موثر باشد.
    کلید واژگان: پوکی استخوان, ویتامینE, عنصر روی, کلسی تونین, درمان, اواریکتومی
    Alireza Shams *, Hossein Jorab Bafan, Mohammadreza Darabi, Fatemeh Haj Manochehri, Amir Haji Abbasi Zarrabi
    Background
    Osteoporosis, an erosive bone defect, is one of the major problems among adults over fifty which makes high expenses and many body psychotic and also causes lots of social side effects on people. Antioxidants and some minerals especially trace elements like zinc may be useful as treatment for osteoporosis. This study was aimed at evaluating the effects of co-treatment of vitamin E and zinc on bone healing parameters.
    Materials and Methods
    39 female Vistar rats with weight range of 180-200 gram were studied. 7 rats were selected as control group and others were ovariectomized and divided to 3 experimental groups: treated with Vit. E daily 200 IU / kg (n=9), treated with zinc daily 22 mg/ lit(n=8), treated with Vit. E & Zinc(n=9) and finally 8 rat as sham group. After 1 month levels of Calcitonin, Estrogen, Progesterone, Zinc and Calcium in blood samples were measured and evaluated.
    Results
    Calcitonin levels in blood serum in groups treated with Zinc and Vit. E & Zinc were significant comparing to sham & control groups. Estrogen and Progesterone levels decreased in all experimental groups comparing to control group and occurred changes were significant but Calcium levels in these groups did not show any difference comparing to control and sham groups. Zinc level in serum of all treated groups was altered significantly comparing to control group, although some increased in sham group but not significant.
    Conclusion
    Our result showed using new treatment methods like Vit. E with zinc could prevent bone loss as the serum index measured changes in treatment of osteoporosis.
    Keywords: osteoporosis_Zinc_Vit. E calsitonin_Osteoporosis_ovariectomy
  • سیما هاشمی پور، شعیب نعیمیان، حمیده مصطفایی، فاطمه حاج منوچهری، مهناز عباسی *
    مقدمه

    در بیماران مصرف کننده داروهای ضد تشنج، تغییرات ویتامین D و مینرال های سرم گزارش شده است. این مطالعه جهت مقایسه تغییرات ویتامین D و مینرال های سرم دربیماران مصرف کننده دو گروه دارویی داروهای ضد تشنج (القاء کننده و غیر القاء کننده آنزیمی) طراحی شده است.

    بحث و نتیجه گیری

    در بیماران تحت درمان با داروهای القاء کننده آنزیمی کمبود ویتامین D شایع تربوده اما فراوانی هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه کم تر است.

    یافته ها

    میانگین ویتامین D سرم در گروه القا کننده کم تر از گروه غیر القا کننده بود (به ترتیب3/8± 9/15 در مقابل 8/14±2/24 02/0= (P.فراوانی کمبود ویتامین D در گروه داروهای القاء کننده 84% و در گروه داروهای غیر القاء کننده 48% بود (016/0=. (P میانگین کلسیم سرم در گروه داروهای القاء کننده به طور معنی دار کم تر از گروه غیر القاء کننده بود (به ترتیب 2/0±7/8 در مقابل 7/0±0/9، 05/0=. (P هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه در4% گروه داروهای القاء کننده و 24% گروه غیر القاء کننده وجود داشت (016/0=. (P

    مواد و روش ها

    در این مطالعه 22 بیمار تحت درمان با داروهای القاء کننده آنزیمی با 25 بیمار داروهای غیر القاء کننده مقایسه شدند.بیماران دو گروه از نظر سن، جنسیت و اندکس توده بدنی همانند سازی شدند. میزان کلسیم، فسفات، پاراتورمون و 25 هیدروکسی ویتامین D در دو گروه اندازه گیری شد. اندازه گیری کلسیم با روش کالریمتری و اندازه گیری پاراتورمون و ویتامین D با روش الیزا انجام شد.

    کلید واژگان: القاء کننده های آنزیمی, غیر القاء کننده های آنزیمی, کمبود ویتامین D, هیپرپاراتیروئیدیسم
    Sima Hashemipour, Shoayb Naimian, Hamide Mostafaie, Fatemeh Hajmanochehri, Mahnaz Abbasi
    Background

    Changes of serum minerals and vitamin D have been reported in anticonvulsant drugs user patients. The present study aimed at comparing the changes of serum minerals and vitamin D among two groups of enzyme-inducing and non enzyme-inducing anticonvulsant drug users.

    Methods

    In this study 22 patients treated with enzyme-inducing drugs (carbamazepin، phenytoin، phenobarbital) were compared to 25 patients of matched sex، age، and BMI treated with non enzyme-inducing drugs (sodium evaporate، lamotrigine). Serum calcium، phosphate، parathormone، and 25-hydroxy vitamin D were calculated in both groups. Calcium was measured by Calorimetery method. Parathormone and vitamin D were measured using ELISA method.

    Results

    The mean serum vitamin D level was lower in enzyme-inducing than non enzyme-inducing drugs users (15. 9±8. 3 and 24. 2±14. 8، P=0. 02). Frequency of vitamin D deficiency was higher in enzyme-inducing compared to non enzyme-inducing drugs users، 84% and 48%، respectively (P=0. 016). The mean serum calcium level was significantly lower in enzyme-inducing drugs users. (8. 7±0. 2 vs. 9. 0± 0. 7، p= 0. 05). Four percent in enzyme-inducing group compared to twenty four percent of non enzyme-inducing group had secondary hyperparathyroidism (P=0. 016).

    Conclusion

    While vitamin D deficiency is more frequent in enzyme-inducing drug users، secondary hyperparathyroidism is less frequent.

    Keywords: Enzyme, inducing drugs, Non enzyme, Vitamin D deficiency, Hyperparathyroidism
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال