به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

gh. mohsen abadi

  • کامران منصور قناعی پاشاکی، غلامرضا محسن آبادی*، محمدحسن بیگلویی، محمدباقر فرهنگی

    تولید برنج توام با پرورش اردک یک فناوری کشاورزی محسوب شده که می تواند سبب افزایش تولید برنج، کیفیت دانه و پایداری زیست محیطی در شالیزارها شود. بدین منظور آزمایشی برای بررسی تاثیر کاربرد توام اردک در نظام های مختلف کشت برنج بر عملکرد محصول، بهره وری آب و کنترل فراوانی علف های هرز غالب شالیزاری مورد به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال زراعی 97-1396 و 98-1397 در مزرعه پژوهشی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا شد. تیمارها شامل سه نظام مختلف کشت (متداول، بهبودیافته و SRI) به عنوان عامل اصلی و ترکیب دو سطح اردک (شاهد و 750 قطعه در هکتار) و سه سطح کنترل علف هرز (شاهد، یک و دو بار وجین) به صورت فاکتوریل به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که فراوانی و وزن خشک علف های هرز اویارسلام، سوروف، بندواش و تیروکمان آبی در تمام سطوح تیماری معنی دار بود. در کلیه نظام های کشت، کاربرد 750 قطعه اردک در هکتار همراه با یک بار و دوبار وجین موجب کنترل کامل اویارسلام، سوروف، بندواش و تیروکمان آبی نسبت به شرایط عدم کاربرد اردک گردید. کاربرد 750 قطعه اردک در هکتار نسبت به شرایط عدم کاربرد اردک در نظام های کشت متداول، بهبودیافته و SRI به ترتیب موجب افزایش 61/21، 80/20 و 84/30 درصد عملکرد شلتوک و نیز افزایش 80/34، 01/33 و 69/38 درصد بهره وری آب شد، در حالی که تفاوت معنی داری بین سطوح مختلف کنترل علف هرز در کاربرد 750 قطعه اردک در هکتار از نظر بهره وری آب دیده نشد. به طور کلی اردک با کنترل مناسب علف های هرز در مزرعه با تحرک و منقار زدن خود (موجب گل آلود شدن آب) و همچنین با اضافه کردن فضولات به شالیزار موجب افزایش رشد و نمو و بهبود شرایط رقابتی برنج شده و در نهایت باعث افزایش عملکرد برنج گردید. با توجه به نتایج این مطالعه، انجام یک بار وجین دستی اولیه جهت کنترل بهتر علف های هرز غالب در نظام کشت برنج  SRIهمراه با پرورش750 قطعه اردک در هکتار می تواند برای بهبود نظام تولید برنج و افزایش بهره وری آب در شالیزارهای گیلان مناسب باشد.

    کلید واژگان: برنج- اردک, رقم هاشمی, نظام کشت SRI, وجین
    K Mansour Ghanaei-Pashaki, Gh Mohsen-Abadi *, M. H Biglouei, M. B Farhangi
    Introduction

    Rice-duck cultivation is an integrated farming technology, which could increase rice production, grain quality and ecological sustainability in paddy fields. One of the main strategies in sustainable agriculture is the use of optimal cultivation systems in agricultural systems which could be increased the range of adaptation of rice to flooding depth and degree of moisture control. Rice-duck cultivation could be affective to weed control as well as reducing environmental pollution which caused by herbicides and providing the development of environmentally friendly agriculture. It should be noted that traditional and conventional cultivation systems have been faced with problems such as permanent flooding of paddy fields, soil erosion, resistance to pests and pathogens and weeds to chemical pesticides, and environmental pollution. Moreover, they require a lot of labor and water, and high energy, which has increased the need to pay attention to new approach. Studies have showed that the application of effective methods in water productivity, including SRI due to improved irrigation management in the field in terms decreased drainage water, permeability and the consequences of conventional cultivation and increasing soil fertility (duck) can significantly increase the water productivity. The aim of this study was to investigate the effect of duck application and weed control in different planting systems on yield and abundance of dominant weeds under field conditions.

    Materials and Methods

    The experiment was conducted as a split plot factorial in a randomized complete block design with three replications during two years of 2017-2018 and 2018-2019 at Guilan University. Treatments included three different cultivation systems (conventional, improved, and SRI) as the main factor, and factorial combination of two duck density (un-use and 750 No ha-1) and three weed control (control (un-weed control), once and twice of weed control) as the sub factor. The experiment had three replications and the length of each plot was 4.5 meters and the width was 4 meters. In order to carry out the experiment, first plowing in the land to a depth of 20 to 25 cm with a rotator and paddling with a tiller was done according to the custom of the farmers of the region. In all plots, 80% of the recommended fertilizer was applied in SRI system after deducting the values of cow.

    Results and Discussion 

    The results showed that abundance and dry biomass of weeds (Umbrella sedge, Barnyard grass, Knot weed and Arrow leaf) were significant in terms of planting system. In all planting systems, 750 ducks ha-1, once and twice weed control, caused complete loss of ovaries, Umbrella sedge, Barnyard grass, Knot weed, and Arrow leaf due to ducks' non-use conditions. 750 ducks ha-1 compared to un-use duck in conventional, improved and SRI planting systems increased grain yield of 21.61, 20.80 and 30.84%, respectively. Also, the application of 750 ducks ha-1 in compared to the conditions of un-used of duck in the cultivation systems of conventional, improved and SRI, increased by 34.80, 33.01, and 38.69% of water productivity, respectively, while there was no significant difference between different levels of weed control in the 750 ducks ha-1 in terms of water productivity.

    Conclusions 

    In general, duck increased plant growth, improved power of rice and finally increased rice yield by proper weed control in the field with muddy water and beak, as well as adding rubbish to the paddy field. According to the results of this study, probably do once the initial hand weeding to control dominant weeds in SRI rice cultivation system with 750 ducks ha-1 to improve rice production systems and to increase water productivity in fields of Guilan province is appropriate.

    Keywords: Hashemi cultivar, Rice-Duck, SRI cultivation System, Weeding
  • حسن اخگری، مسعود اصفهانی*، غلام رضا محسن آبادی، علی اعلمی
    به منظور بررسی اثر تیمار های پرایمینگ بذر بر صفات و شاخص های خوابیدگی در شیوه های کاشت مستقیم برنج، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار به مدت دو سال (1392 و 1393) در مزرعه آزمایشی موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) اجرا شد. عامل اول؛ دو رقم برنج (خزر و هاشمی) و عامل دوم؛ در ده سطح (هشت تیمار پرایمینگ به ترتیب: (t1- هیدروپرایمینگ، t2- اسید آسکوربیک، t3- اسید سالیسیلیک، t4- کلرید کلسیم، t5- پرایمینگ با سرما، t6- پرایمینگ با گرما + سرما، t7- پوشش دار کردن بذر، t8- بذر خشک بدون پرایم) که همگی این تیمارها در نوار بذر قرار داده شدند و دو تیمار، t9- کاشت مستقیم (خطی) بذر جوانه دار شده بدون نوار و t10- نشاءکاری (گیاهچه های 25 روزه) بودند. در این مطالعه، خصوصیات مورفولوژیک و شاخص های مقاومت به خوابیدگی بوته مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد، بین صفات مورفولوژیک و شاخص های مقاومت به خوابیدگی بوته در دو رقم و در تیمارهای مختلف پرایمینگ تفاوت معنی دار وجود دارد. رقم خزر با عملکرد دانه 5142 کیلوگرم در هکتار و مقاومت به شکستگی میانگره سوم و چهارم (به ترتیب با 549 و 704 نیوتن) دارای مقاومت به خوابیدگی بالاتری نسبت به رقم هاشمی بود. بین شیوه های کاشت (مستقیم و نشاء کاری) از نظر مقاومت به خوابیدگی تفاوت معنی داری مشاهده شد. بیشترین شاخص گشتاور خمشی در میانگره سوم و چهارم به ترتیب با 1060 و 1708 گرم بر سانتی متر مربوط به تیمار نشاء کاری بود. تیمار هیدروپرایمینگ سبب افزایش چشمگیر در ضخامت دیواره میانگره چهارم در رقم خزر بود. به طورکلی می توان بیان نمود، تیمار های پرایمینگ در ایجاد مقاومت به خوابیدگی بوته در سه روش کاشت (کاشت مستقیم با نوار بذر، کاشت مستقیم خطی و کاشت نشائی) و در ارقام مختلف اثرگذاری متفاوت دارند.
    کلید واژگان: برنج, شاخص خوابیدگی, کاشت مستقیم, گشتاور خمشی, مقاومت به شکستگی
    H. Akhgari, M. Esfahani*, Gh Mohsenabadi, A. Alami
    In order to evaluate the effect of seed priming on lodging-related characteristics in direct seeding method, a study was conducted in a factorial randomized complete block design with four replicates in the research field of Rice Research Institute of Iran (Rasht) for two years. The first factor consisted of two rice cultivars (Khazar and Hashemi) and the second one consisted of ten levels of seed conditions encompassing, eight priming treatments including hydropriming, ascorbic acid, salicylic acid, CaCl2, cold, cold heat, seed coating, and non-primed dry seed, all sown with seed tap technology along with linear direct seeding of germinated seeds and transplanting (25-days-old seedlings). Agronomic and morphological characteristics and resistance to lodging indices were measured. The results showed that there were significant differences between two cultivars and ten levels of seed conditions in morphological traits and lodging resistance indices. Mean comparisons and correlation analyses showed that grain yield (5142 kgha-1), resistance to fracture in third and fourth internodes (549 and 704 Newton, respectively) in Khazar were higher than those of Hashemi. There was a significant difference between planting methods (direct-seeded and transplanting) in terms of lodging resistance. Maximum indicators in the third and fourth internode bending momentum (1060 and 1708 gcm-1) were observed in the transplanting method. Hydropriming treatment had significant effect on fourth internode thickness in cultivar Khazar. Priming treatments appeared to leave significant effect on resistance to lodging in different planting methods in a cultivar-specific manner.
    Keywords: Rice, lodging index, direct seeded, bending moment, breaking resistance
  • نیلوفر آقایی پور، محسن زواره *، محمدرضا خالدیان، غلامرضا محسن آبادی

    این آزمایش در تابستان سال 1389 در مزرعه پژوهشی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. در این آزمایش پنج رژیم رطوبتی 45، 55، 65، 75 و 85 درصد ظرفیت زراعی در کرت های اصلی و دو رقم ویلیامز و گرگان 3 در کرت های فرعی قرار داده شدند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که برهمکنش رژیم رطوبتی و رقم تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و درصد روغن داشته است. مقایسه میانگین داده ها نشان داد که با افزایش تخلیه آب از خاک، از تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و عملکرد دانه هر دو رقم کاسته شد. بیشترین (1667 کیلوگرم در هکتار) و کمترین عملکرد دانه (384 کیلوگرم درهکتار) به ترتیب مربوط به رقم گرکان 3 در تیمار 45 درصد ظرفیت زراعی و ویلیامز در تیمار 65 درصد ظرفیت زراعی بود. با این حال، بیشترین درصد روغن مربوط به رقم ویلیامز در تیمار 75 درصد و کمترین آن مربوط به رقم گرگان3 در تیمار 55 درصد ظرفیت زراعی بود. درصد پروتئین دانه تنها تحت تاثیر معنی دار رژیم های رطوبتی خاک قرار گرفت. بیشترین (49/22) و کمترین (04/22) درصد پروتئین دانه به ترتیب در تیمار 55 و 85 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. در این آزمایش، رقم ویلیامز دارای شاخص حساسیت پایین و شاخص تحمل بالا به خشکی و رقم گرگان3 دارای میانگین هندسی بهره وری و میانگین حسابی بهره وری بالاتری بود. در کل، اگرچه رقم گرگان 3 در همه تیمارها عملکرد دانه بیشتری داشت ولی درصد کاهش عملکرد آن نسبت به رقم ویلیامز در تیمارهای خشکی بیشتر بود که نشان می دهد رقم رشد نامحدود ویلیامز در مقایسه با رقم رشد محدود گرگان 3 در رژیم های رطوبتی متفاوت، ثبات عملکرد دانه بیشتری داشته است.

    کلید واژگان: تنش خشکی, سویا, شاخص حساسیت, عملکرد
    N. Aghaeipour, M. Zavareh, M. R. Khaledian, Gh. Mohsenabadi

    This experiment was conducted in the Research Farm of the Faculty of Agricultural Sciences, University of Guilan in 2010 as an RCBD based split plot experiment with three replications. In this experiment five different amounts of soil moisture (Irrigation after depletion of 45, 55, 65, 75 and 85% of field capacity moisture) and two soybean cultivars (Gorgan-3 and Williams) was considered as main and sub plots, respectively. Results of ANOVA showed that moisture regime by cultivar interaction had significant effect on seed yield, number of pods per plant, number of seeds per pod and seed oil percent. Mean comparisons revealed that increasing soil water depletion resulted to decrease in seed yield, number of pods per plant and number of seeds per pod. Also, it resulted to decrease in grain yield of both cultivars, which was approximately 63% for Gorgan 3 and 2% for Williams. However, maximum (1667kg/ha) and Minimum (384kg/ha) seed yield were recorded for Gorgan 3 and Williams in 45% and 65% soil moisture regimes, respectively. The highest seed oil percentage was recorded for cultivar Williams which grown in 75% soil moisture while the lowest was for Gorgan 3 which grown in 55 % soil moisture regime. Seed protein also was affected by soil moisture regime, significantly with the highest (22.49%) and lowest (22.04%) in 55 and 85% soil moisture regimes, respectively. In this experiment Williams had low sensitivity index and high tolerance index while Gorgan 3 had high geometric mean productivity and mean productivity. Overall, Gorgan 3 had the highest seed yield in all soil moisture regimes. Its yield reduction percent was greater in drought stress prone treatments, in comparison with cultivar Williams which shows greater seed yield stability of the indeterminate Williams cultivar.

    Keywords: Drought stress, Seed hundred, Soybean, Yield
  • پرستو مرادی، محسن زواره*، غلامرضا محسن آبادی، محمد ربیعی
    به منظور تعیین تراکم بوته و تاریخ کاشت مناسب برای کاشت تریتیکاله در رشت، آزمایشی در سال زراعی 1388 -1387 به صورت کرت خرده شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در موسسه تحقیقات برنج کشور اجرا شد. کرت های اصلی آزمایش شامل چهار تاریخ کاشت (31 شهریور، 10، 20 و 30 مهرماه) و کرت های فرعی شامل تراکم بذر در واحد سطح (275، 350، 425 و 500 بوته در متر مربع) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تعداد پنجه در بوته تنها تحت تاثیر تراکم بوته کاشته شده قرار گرفته است. بیشترین تعداد پنجه (6/13 عدد) در گیاه در تیمار کاشت 275 بوته در متر مربع در هکتار بدست آمد و با افزایش تراکم بوته تعداد پنجه کاهش یافت و کمترین تعداد آن در 500 بوته بدست آمد. تراکم بذر کاشته شده تاثیر معنی داری بر طول سنبله و عملکرد ماده خشک بوته ها نداشت؛ این دو ویژگی تنها تحت تاثیر تاریخ کاشت قرار گرفتند. گیاهان در تاریخ کاشت 31 شهریور، در مقایسه با سایرین، بیشترین ماده خشک و طول سنبله را داشتند. یافته های این آزمایش همچنین، نشان داد که برهمکنش تاریخ کاشت × تراکم بذر بر عملکرد دانه در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله و همچنین، شاخص برداشت گیاهان تاثیر معنی دار داشته است. بیشترین تعداد دانه در سنبله در تاریخ کاشت 31 شهریور ماه با تراکم کاشت 350 بذر در متر مربع به میزان 45/73 عدد و بیشترین شاخص برداشت در تاریخ کاشت 20 مهرماه و تراکم 275 بوته در متر مربع به میزان 86/42 بدست آمد. بیشترین عملکرد در تاریخ کاشت 31 شهریور و تراکم کاشت 500 بوته (2/5863 کیلوگرم در هکتار) و کمترین آن در تاریخ کاشت 20 مهر و تراکم بوته 275 بوته در متر مربع (08/3351 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد. با توجه به یافته های این پژوهش بهترین تاریخ کاشت و تراکم بوته مربوط به 31 شهریور و 500 بوته در متر مربع است.
    کلید واژگان: تاریخ کاشت, تراکم کاشت, تریتیکاله, عملکرد دانه
    P. Moradi, M. Zavareh*, Gh Mohsenabadi, M. Rabiee
    In order to study of sowing date and plant density on Triticale (Tritico secale), a field experiment was carried out under dry farming in the Rice Research Institute of Iran, during 2008-2009. The experiment was conducted as a RCBD based split-plot design with three replications. Experimental treatments included: Four sowing date (Sept. 21, Oct. 1, Oct. 10, and Oct. 20) as main plot and four plant density (275, 350, 425 and 500 plant/m2) composed of as sub plots, respectively. Results indicated that plant density was significant effect on tiller number/plant. The highest number (13.6 tiller/ plant) was obtained in 275 plant/m2 seed density. The results showed, spike length and plant dry matter was affected only by sowing date. The highest dry matter and the longest spike were produced on Sep. 21. Result of the experiment revealed that grain yield, spike number per plant and harvest index significantly affected by sowing date× plant density interaction. However, planting 500 plant/m2 in Sept. 21 resulted to highest (5863 Kg ha-1) grain yield and 275 plant/m2 seed in Oct. 21 resulted the lowest (3351.08 Kg ha-1).
    Keywords: grain yield, seed density, sowing date, Triticale
  • جاسم امینی فر، غلامرضا محسن آبادی، محمدحسن بیگلویی، حبیب الله سمیع زاده
    به منظور ارزیابی عملکرد و مراحل فنولوژیک سویا تحت شرایط کم آبیاری، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه گیلان در سال 1388 اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل چهار سطح آبیاری بود که در پتانسیل های رطوبتی 35-30 (I1)، 55-50 (I2) و 75-70 (I3) سانتی بار خاک آبیاری انجام شد و یک سطح بدون آبیاری (I4) و فاکتور فرعی شامل هفت رقم سویا به نام های 033، 032 و سحر (از گروه رسیدگی 4)، ال.17، کلارک، زان و مادری (از گروه رسیدگی 3) بود. سطوح پتانسیل رطوبتی خاک با استفاده از تانسیومتر کنترل شد. برای تعیین نیاز حرارتی از سیستم درجه-روز رشد استفاده شد. واحد حرارتی مورد نیاز از طریق آمار روزانه هواشناسی برای مراحل کاشت تا گل دهی، کاشت تا غلاف دهی، کاشت تا پر شدن دانه، کاشت تا رسیدگی، طول دوره پر شدن دانه و طول دوره زایشی، تعیین شد. در زمان رسیدن نیز صفت های ارتفاع بوته، تعداد دانه در بوته، وزن دانه در بوته، وزن بوته، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک مورد بررسی قرار گرفت. با کاهش رطوبت قابل دسترس، ظهور غلاف به تاخیر افتاد. متعاقب با این مسئله مرحله پر شدن دانه نیز به طور معنی داری تحت تاثیر کم آبیاری قرار گرفت. همچنین کم آبیاری اجزای عملکرد را به طور معنی داری کاهش داد. اثر رقم نیز بر اجزای عملکرد و تمام مراحل فنولوژیک معنی دار بود. رقم 033 بیشترین عملکرد را به خود اختصاص داد. به طور کلی، نتایج این آزمایش نشان داد که کم آبیاری قادر است با ایجاد تاخیر در وقوع به موقع مراحل فنولوژیک و کاهش اجزای عملکرد، موجب کاهش عملکرد سویا گردد، به طوری که حداقل طول دوره کاشت تا مرحله غلاف دهی و بیشترین عملکرد در تیمار آبیاری I1 به دست آمد. بنابراین، با توجه به نتایج این آزمایش به نظر می رسد که انجام آبیاری بر اساس تیمار I1 می تواند باعث بهبود رشد گیاه و عملکرد سویا در منطقه رشت شود.
    کلید واژگان: اجزای عملکرد, سویا, کم آبیاری, فنولوژی, عملکرد
    J. Aminifar, Gh Mohsenabadi, M. Hasan Biglouei, H. Samiezadeh
    In order to investigate effect of deficit irrigation on phenological stages and yield of soybean cultivars, an experiment was conducted as split plots based on randomized complete block design with three replications at Agricultural Research Farm, University of Guilan in 2009. Main factor was included four irrigation levels based on potential moisture 30-35 (I1), 50-55 (I2), 70-75 (I3) centibar soil using tensiometer and without irrigation (I4) and sub plot factor was included seven soybean cultivars 033, 032, Sahar (belong to group maturity 4), L.17, Zan, Clark and Madari (belong to group maturity 3). To determine thermal requirement growth degree day system was used. Thermal units required by daily weather statistics for planting to flowering, planting to poding, planting to seeding, planting to maturity, seed filling period and reproductive period, were determined. At harvest time, the following data were recorded: Plant height, no. of seeds per plant, weight of seeds per plant, plant dry weight, seed and biological yields. Planting to poding period and planting to seeding period increased with reduction in water available and water deficit delayed appearance of pods. Water deficit decreased the yield components, significantly. Cultivar had significant effect on the yield components and all of phenological stages. The highest seed yield produced from 033 cultivar. In general, the results showed that water deficit is capable by delays in the occurrence of phenological stages in time and decreasing yield components, reduce yield of soybean. The lowest time for appearance of pods and the highest yield was belonged to I1. According to results, it seems that application of irrigation based on I1, can improve growth and yield of soybean in Rasht region.
    Keywords: Phenology, Soybean, Yield, Components yield, Deficit irrigation
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال