به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

gholam reza abediasl

  • بهزاد صادق زاده*، رضا محمدی، حسن احمدی، غلامرضا عابدی اصل، ملک مسعود احمدی، مهناز محمدفام، نوذر بهرامی، محمدشریف خالدیان، علی اکبر ناصریان
    بررسی اثر متقابل ژنوتیپ در محیط قبل از معرفی ارقام جدید پایدار و سازگار ضروری است. به منظور ارزیابی کارایی استفاده از GGE بای پلات و AMMI در مطالعه پایداری و سازگاری عملکرد دانه لاین های گندم دوروم در مناطق دیم معتدل و سرد، تعداد 17 ژنوتیپ پیشرفته دوروم به همراه شاهدها (ساجی، زردک و سرداری) به مدت سه سال زراعی (93-1390) در مناطق مراغه، سرارود، قاملو، اردبیل و شیروان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار تحت شرایط دیم کشت شدند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس مرکب، بین محیط ها، ژنوتیپ ها و اثر متقابل ژنوتیپ در محیط اختلاف آماری معنی داری مشاهده گردید. بزرگی اثرات اصلی برای محیط، ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ در محیط به ترتیب 80 درصد، 4 درصد و 9 درصد مجموع مربعات کل بود. میزان پوشش سبز، تیپ رشد زمستانه، شاخص زراعی و ارتفاع گیاه همبستگی مثبت با عملکرد دانه داشته، ولی همبستگی عملکرد با صفات تعداد روز تا خوشه دهی و رسیدگی منفی بود. بر اساس نتایج GGE بای پلات، محیط ها به سه گروه و ژنوتیپ ها به چهار گروه تفکیک شدند. ارزیابی پایداری ژنوتیپ ها با استفاده از آماره پایداری امی (ASV) و GGE بای پلات نشان داد لاین هایی نظیر راسکون در مناطق سردی مثل مراغه، قاملو و اردبیل می توانند منبع ژنتیکی مطلوبی برای معرفی ارقام جدید دوروم باشند. نتایج AMMI و شاخص پایداری امی (ASV) در مقایسه با نتایج GGE بای پلات نشان داد تمامی این شاخص ها از پتانسیل خوب برای ارزیابی پایداری عملکرد ژنوتیپ ها برخوردار بوده ولی GGE بای پلات بسیار کاربردی تر بوده و می تواند به صورت گسترده ای در بررسی ژنوتیپ ها در مناطق و سال های متعدد در برنامه های اصلاح غلات بکار گرفته شود.
    کلید واژگان: آزمایشات ناحیه ای عملکرد, پارامترهای پایداری, اثر متقابل ژنوتیپ × محیط, گندم دوروم دیم
    Behzad Sadeghzadeh *, Reza Mohammadi, Hasan Ahmadi, Gholam Reza Abediasl, Malek Masood Ahmadi, Mahnaz Mohammadfam, Nozar Bahrami, Mohammad Sharif Khaledian, Ali Akbar Naserian
    IntroductionDurum wheat (Triticum turgidum var. durum) is grown for human consumption, mainly as pasta products, e.g., spaghetti and macaroni, couscous, bulgur, frike, flat breads, etc. Worldwide, the area annually planted to durum wheat is estimated to be around 17-18 million hectares, i.e., 8 percent of total wheat area, with a production averaging about 30 million tons annually, which is 5.5 percent of total wheat production. Although durum is grown in various regions of the world, the great bulk of durum area and production is concentrated in the Mediterranean basin and North America. Eight countries (Algeria, Canada, Italy, Morocco, Syria, Tunisia, Turkey, and USA) account for nearly two thirds (2/3) of world durum area and production. In Iran, the area under durum cultivation is about 400-500 thousands hectares with an annual production of 400-500 thousand tons, which covers about 60% of country demands. In spite of the importance of durum for Iranian rural economies, the country has not all succeeded in its research and development efforts to substantially improve durum productivity. The combinations of increasing demand for durum and durum products, as a result of demographic pressure, and relatively low durum productivity partly due to abiotic stresses (i.e. cold, terminal heat, moisture and nutrient deficiency stresses) made the country to an importer of durum. These are frequently exacerbated by biotic stresses, e.g., diseases and insects that may severely inhibit crop growth.
    Materials and methodsThe main purpose of this study was to achieve high yielding durum wheat genotypes with higher yield stability in different environmental condition, tolerance to environmental stresses such as cold damage, drought and end of season heat stress. Hence, 17 durum wheat lines were evaluated for grain yeild and morphlogical traits in Maragheh, Sararood, Qamloo, Ardabil and Shirvan agricultural research stations in 2011-14. In each location, the experiments were conducted in a randomized complete block design with three replications.
    Results and discussionBased on combined ANOVA, there was significant difference among the environments, genotypes and G×E. GGE-biplot models showed that the 5 environments were belonged to 3 mega-environments, and different genetopes had higher yield in each mega-environments. Sumplimentary irrigation, at sowing time and flowering growth stages, could increase grain yield of lines 30 and 70 percent in Maragheh and Qamloo locations, respectively. The increase of grain yield was 42 percent for line Rascon under suplimentary irrigation. The AMMI and GGE results also confirmed genotype 5 was the most high-yielding durum line with reasonable yield stability in cold areas (Maragheh, Qamloo and Ardabil). Also, genotype 13 was the most high yielding and stable line in Sararood. Hence, these line can be candiatted to release new durum varieties for cold and moderat rainfed areas. Complementary irrigation could increase grain yield up to 30 and 70 percent in Maragheh and Sararood, respectively.
    ConclusionsIt can be concluded that finding of new stable high-yielding durum lines, with better performances than that the existed varieies, is a great progress in durum breeding programs in cold rainfed areas. Both GGE biplot and AMMI analyses could be used in grain yield stability and adaptability under rainfed conditions and sumplementary irrigations, however, the results of GGE biploet were more applicable and can be use extensively in the study of grain yield adaptability and stability under rainfed and sumplementary irrigations conditions in durum wheat breeding programs.
    Keywords: Genotype × Environment_Rainfed durum wheat_Regional yield trials_Stability parameters
  • بهزاد صادق زاده*، رضا محمدی، حسن احمدی، غلامرضا عابدی اصل، غلامرضا خلیل زاده، مهناز محمدفام، نوذر بهرامی، حسن اسماعیل زاد، محمدشریف خالدیان، مقصود حسن پورحسنی

    برهمکنش ژنوتیپ × محیط در مورد عملکرد گندم دوروم باعث می شود که نتوان یک رقم اصلاح شده پرمحصول را برای مناطق مختلف توصیه کرد. لذا به منظور بررسی پایداری و سازگاری عملکرد دانه لاین های گندم دوروم در مناطق مختلف دیم، تعداد 16 لاین پیشرفته دوروم به مدت سه سال زراعی (94-1391) در مناطق مراغه، کردستان، سرارود، اردبیل و ارومیه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار تحت شرایط دیم ارزیابی شدند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس مرکب، بین محیط ها، ژنوتیپ ها و برهمکنش ژنوتیپ در محیط اختلاف آماری معنی داری مشاهده گردید. بر اساس نتایج GGE بای پلات، محیط ها به سه گروه و ژنوتیپ ها به چهار گروه تفکیک شدند. ارزیابی پایداری ژنوتیپ ها با استفاده از آماره پایداری امی (ASV) و GGE بای پلات نشان داد که امکان انتخاب ژنوتیپ های پایدار و پرمحصول بین لاین های پیشرفته نسبت به ارقام شاهد وجود دارد و لاین هایی نظیر G-1252 و 61-130/414-44// در مناطق سردی مثل مراغه، قاملو و منطقه معتدل سرارود و لاین 10 در اردبیل می توانند منبع ژنتیکی مطلوبی برای معرفی ارقام دوروم متحمل به تنش های خشکی و سرما در دیمزارهای این مناطق باشند. در مجموع، طی سه سال، لاین61-130/414-44// به طور میانگین 27 درصد عملکرد بیشتری نسبت به رقم شاهد (ساجی) داشت. انجام آبیاری در مراحل کشت و اوایل گرده افشانی توانست عملکرد عمومی لاین ها را 14 و 68 درصد به ترتیب در مناطق مراغه و سرارود افزایش دهد که این افزایش برای لاین 61-130/414-44// در منطقه مراغه 17 درصد و در سرارود 37 درصد بودند. در نهایت، بر اساس نتایج GGE بای پلات و AMMI، امکان گزینش لاین های پیشرفته گندم دوروم با پایداری و عملکرد زیاد نسبت به شاهد (ساجی) وجود دارد. به علاوه، نتایج AMMI و شاخص پایداری امی (ASV) در مقایسه با نتایج GGE بای پلات نشان داد تمامی این شاخص ها از پتانسیل خوبی برای ارزیابی پایداری عملکرد ژنوتیپ ها برخوردار بودند و این در حالی است که نتایج GGE بای پلات در بررسی سازگاری و پایداری عملکرد ژنوتیپ ها در محیط های متفاوت بسیار کارآ و کاربردی تر بوده و می تواند به صورت گسترده ای در بررسی لاین ها در مناطق و سال های متعدد در برنامه های اصلاح گندم دوروم و سایر غلات به کار گرفته شود.

    کلید واژگان: پایداری, دوروم دیم, ژنوتیپ × محیط, سازگاری, سردسیر
    Behzad Sadeghzadeh*, Reza Mohammadi, Hasan Ahmadi, Gholamreza Abedi-Asl, Gholamreza Khalilzadeh, Mahnaz Mohammadfam, Nozar Bahrami, Hasan Ismaeilzad, Mohammad-Sharif Khaledian, Maghsoud Hasanpour-Hosni

    Genotype × environment interactions make it difficult to release high yielding durum varieties for diverse environmental conditions. The main purpose of this study was to achieve high yielding durum wheat genotypes with higher yield stability in different environmental conditions, tolerance to environmental stresses such as cold damage, terminal drought, and heat stresses. Hence, 16 durum wheat lines were evaluated for grain yield stability and morphological traits in Maragheh, Sararood, Qamloo, Ardabil and Urmia Agricultural Research Stations in 2012-15. In each location, the experiments were conducted in a randomized complete block design with three replications. Based on combined ANOVA, there were significant differences among the environments (E), genotypes (G) and G×E. GGE-biplot analysis showed that the 14 environments belonged to 3 mega-environments, and different genotypes had higher yield in each mega-environments. The AMMI and GGE results also confirmed that genotypes 2 (G-1252) and 3 (61-130/414-44//…) were the most high-yielding durum lines with reasonable yield stability across environments. Also, genotype 10 was the most adapted genotype to Ardabil. Line 61-130/414-44//… had 60, 11, 31, 10 and 17% more yield than check line (Saji) in Maragheh, Sararood, Qamloo, Ardabil and Urmia under rainfed conditions, respectively. Hence, these lines can be candiates to release as new durum varieties for cold and moderate rainfed areas. Complementary irrigation could increase grain yield up to 14 and 68% in Maragheh and Sararood, respectively. It can be concluded that finding new stable high-yielding durum lines, with better performances, as compared to the existed varieties, is a great progress in durum breeding programs in cold rainfed areas. Moreover, the GGE biplot and AMMI analysis had good performance in adaptability and yield stability analysis in durum genotypes and could be used to evaluate durum genotypes at different locations over the years in durum breeding programs.

    Keywords: Stability, Adaptability, Genotype × Environment, Durum, Cold rainfed
  • رضا محمدی*، محمد آرمیون، بهزاد صادق زاده، صابر گلکاری، غلامرضا خلیل زاده، حسن احمدی، غلامرضا عابدی اصل، مسعود اسکندری تربقان
    هدف از این تحقیق ارزیابی پایداری عملکرد دانه و میزان سازگاری لاین های اصلاحی گندم دوروم حاصل از برنامه اصلاحی گندم دوروم در شرایط دیم بود. بر این اساس عملکرد دانه 25 ژنوتیپ گندم دوروم در 29 محیط دیم و آبیاری تکمیلی طی سه سال زراعی (1392-1389) در هفت ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم (سرارود، مراغه، قاملو، شیروان، ارومیه، اردبیل و ایلام) با استفاده از روش های آماری تک متغیره و چند متغیره مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس عملکرد دانه نشان داد که اختلاف معنی داری بین اثر اصلی محیط و اثر متقابل ژنوتیپ x محیط در سطح احتمال 1% وجود دارد. بزرگی اثرات متقابل ژنوتیپ x محیط نسبت به اثر ژنوتیپ حدود 15 برابر بود که بیانگر وجود احتمالی گروه های مختلف محیطی برای ژنوتیپ های مورد بررسی می باشد. بر اساس آماره های پایداری لاین های اصلاحی G8، G2، G7، G11 و رقم ساجی دارای ترکیب مناسبی از پایداری و عملکرد بودند. تجزیه گرافیکی اثرات متقابل ژنوتیپ x محیط با استفاده از مدل GGE بای پلات نشان داد که محیط های سرد مراغه، اردبیل، قاملو، شیروان و ارومیه از محیط های معتدل سرارود و ایلام در شناسایی ژنوتیپ های با سازگاری خصوصی متفاوت می باشند. لاین های اصلاحی با عملکرد بالا، وزن هزار دانه و ارتفاع بوته متوسط و زودرسی دارای سازگاری بیشتری به محیط های معتدل سرد و معتدل گرم نسبت به محیط های سرد بودند. نتایج حاکی از امکان گزینش ژنوتیپ های با پایداری و عملکرد بالا نسبت به شاهدهای آزمایش بود که بیانگر بهبود ژنتیکی در برنامه های اصلاحی گندم دوروم برای شرایط متغیر محیطی دیم می باشد.
    کلید واژگان: گندم دوروم, اثرات متقابل ژنوتیپ x محیط, آماره های پایداری, GGE بای پلات, پایداری و سازگاری
    Reza Mohammadi *, Mohammad Armion, Behzad Sadeghzadeh, Saber Golkari, Gholam Reza Khalilzadeh, Hasan Ahmadi, Gholam Reza Abedi-Asl, Masoud Eskandari Torbaghan
    Because of unpredictable conditions in Mediterranean environments, successful crop production requires improved adaptation and yield stability to mitigate major abiotic stresses such as drought and cold. Consequently, the objectives of genetic improvement should include obtaining genotypes with high potential yield and stability in unpredictable conditions. The main objective of this study was to evaluate grain yield stability and adaptability of 25 durum wheat genotypes grown at seven agricultural research stations (Kermanshah, Maragheh, Qamloo, Shirvan, Uromieh, Ardebil and Ilam) for three cropping seasons (2011-2013) using the univariate and multivariate statistical methods. The combined analysis of variance showed significantly differences among the main effects due to environment and genotype x environment (GE) interaction. GE interaction sum of square was 15 times larger than that for genotypes, suggests the possible existence of sub-environmental groups for the genotypes. Grouping of environments was not repeatable among the years. Many of the durum brreding lines exhibited a high combination of yield and stability across both drought and cold environments, comparable to check cultivars. Evaluation of genotypes based on phenotypic stability statistics showed that breeding lines G8, G2, G7 and G11 and Saji cultivar had the best level of combination of yield and stability performances. Graphic analysis of GE interaction using the GGE (G GE) biplot model indicated that the cold environments of Maragheh, Ardebil, Qamloo, Shirvan and Uromia differed from moderate cold and warm environments of Kermanshah and Ilam in identifying specific adapted genotypes. Breeding lines with high yield productivity, average 1000-kernel weight and plant height and earliness were more adapted to moderate than cold environments. In this study the genetic materials were evaluated under two limiting factors (cold and drought) of durum yield production in highland rainfed conditions of Iran. Because of lower mean yield in colder environments, there was clear discrimination between cold-tolerant (old varieties i.e., Zardak and Sardari) and cold-susceptible (i.e., breeding lines) genotypes. Clear discrimination was possible for drought because the trials were conducted under both rainfed and irrigated conditions. Positive increase in yield and yield stability of breeding lines compared to the check cultivars, indicating genetic improvement for both high yield and stability performances in durum wheat breeding program. Most breeding lines originating from the International Center for Agricultural Research in the Dry Areas (ICARDA) gene bank could be considered as a genetic resource for specific adaptation, and yield stability. However, durum breeding in the Mediterranean basin, particularly in Iran, has made little progress in cold regions and most progress was in warm and moderate cold regions, highlighting the difficulty to increase yield of durum wheat under cold conditions. The GGE biplot methodology, as has been shown to be very effective for analyzing GE interaction data, allowed a meaningful and useful summary of GE data and assisted in examining the natural relationships and variations in genotype performance among various testing environments. The finding that some test environments may be better than others for genotype evaluation suggests that the genotypes may be evaluated in fewer but more representative environments while still achieving the same or even better evaluation. Based on GGE biplot analysis, locations with high repeatability were Shirvan with high representativeness, Qamloo with average representativeness and Ilam with zero representativeness. Locations with low repeatability included Kermanshah and Uromieh with average representativeness and Ardabil and Maragheh with negative representativeness. These results verified high GE interaction in some locations (i.e., Ardabil and Maragheh ) compared to others (i.e., Shirvan, Qamloo and Ilam). In conclusion, current durum wheat selection may lead to yield stability and specific adaptation, which provides opportunities for this collection to be useful for genetic improvement of both drought and cold tolerance in durum.
    Keywords: Durum wheat, GE interaction, phenotypic stability statistics, GGE biplot, stability, adaptability
  • مظفر روستایی *، داوود صادق زاده اهری، مقصود حسنپور حسنی، اسماعیل زادحسن، رضا رضایی، رسول اسلامی، غلامرضا عابدی اصل، کاظم سلیمانی، ایراهیم روحی، هوشنگ پاشاپور، امیرقلی سنجری، علی حسامی، کوروش نادر محمودی، رضا حق پرست، مصطفی آقایی
    کمبود آب یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده تولید گندم است. به منظور گزینش و معرفی رقم مناسب برای افزایش بهره وری از آب، این رقم جدید در سال زراعی 1376-1375 در قالب خزانه بین المللی گندم های زمستانه و بینابین ترکیه- سیمیت- ایکاردا (Wheat Observation Nursery- Semi Arid= WON-SA)به موسسه تحقیقات کشاورزی دیم ارسال و در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه مورد مطالعه قرار گرفت و به دلیل دارا بودن ویژگی های مناسب زراعی انتخاب شد. نتایج حاصل از اجرای پروژه های آبیاری تکمیلی در ایستگاه های تحقیقاتی مراغه و اردبیل نشان داد که طی 10 سال گذشته میانگین عملکرد دانه تک-آب (Manning/Sdv1//Dogu88 0YC-0YC-0YC-12YC-0YC)، آذر2 و الوند با یک بار آبیاری در زمان کشت به ترتیب 3636، 2785 و 2556 کیلوگرم در هکتار و با دو بار آبیاری (زمان کشت+ مرحله آبستنی) میانگین عملکرد دانه رقم تک- آب و آذر2 به ترتیب 4737 و 4346 کیلوگرم در هکتار بود. بررسی پایداری عملکرد دانه بر اساس برخی شاخص ها نشان دهنده پایداری عملکرد این رقم است. رقم جدید نسبت به بیماری زنگ زرد، قهوه ای و سیاهک ها واکنش نیمه حساس- نیمه مقاوم داشت. در سال زراعی 1390-1389 رقم تک- آب در استان های کردستان و آذربایجان غربی به ترتیب در سطح سه و هشت هکتار (با سه بار آبیاری) کشت گردید و میانگین عملکرد دانه آن به ترتیب 5133 و 6470 کیلوگرم در هکتار بود. رقم جدید دارای تیپ رشد زمستانه، دانه قرمزسخت، مقاوم به سرما، مقاوم به ورس و نیمه حساس به ریزش دانه، با میانگین ارتفاع بوته 80 سانتی متر، میانگین وزن هزار دانه 36 گرم و متحمل به تنش خشکی بود. رقم تک- آب از کیفیت نانوایی بسیار خوبی برخوردار است. در مجموع به دلیل دارا بودن پتانسیل عملکرد بالا، کیفیت دانه خیلی خوب، مقاومت به سرما، نیمه مقاوم به زنگ زرد و سایر ویژگی های مناسب زراعی دیگر، برای کاشت در شرایط آبیاری تکمیلی در مناطق سرد انتخاب و به نام تک- آب نامگذاری و آزادسازی شد.
    کلید واژگان: آبیاری تکمیلی, تک, آب, سردسیر و گندم
    Mozafar Roostaei *, Davood Sadegzade, Ahari, Maghsoud Hasanpoor, Hosni, Esmail Zadhasan, Reza Rezaei, Rasool Eslami, Gholam Reza Abediasl, Kazem Soleimani, Ebrahim Roohi, Hoshang Pashapour, Amir Gholi Sanjari, Ali Hesami, Korosh Nader Mahmoodi, Reza Haghparast, Mostafa Aghaee
    Tak-Ab is a new winter bread wheat cultivar developed from evaluation of ICARDA-Turkey-CIMMYT international bread wheat germplasm to supplementary irrigation areas. Study of new cultivars under supplementary irrigation in Maragheh and Ardebil Research Stations (2005-2012) showed that, Tak-Ab had high grain potential under supplementary irrigation conditions. Based on results means of grain yield for Tak-Ab, Azar2 and Alvand with one time irrigation at sowing date were 3636, 2785 and 2556 kg ha-1 respectively. Average of grain yield of Tak-Ab and Azar2 with two times irrigation (Sowing Bolting) was 4737 and 4346 kg ha-1 respectively. Results revealed that this line is more tolerant to cold, moderate resistant to rusts and resistant to logging, thus it is suitable for supplementary irrigation in cold dry lands of Iran, and it has higher 1000 kernel weight and good bread quality as well. It is a winter habit and early maturity, 80 cm plant height, 36gr. 1000 kernel weight, grain color red and with 12% protein content. Based on these results, thenew line (Manning/Sdv1//Dogu88 OYC-OYC-OYC-12YC-OYC) was released in 2013 under the name of Tak-Ab.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال