gholamreza esmaeeli djavid
-
Introduction
Photodynamic therapy (PDT) is a demonstrated therapeutic method for basal cellcarcinoma (BCC), which is the most common human cancer. Here, we present a case report about systemic PDT with chlorine e6 as a photosensitizer (PS) for BCC treatment.
Case Report:
A 78-year-old man was diagnosed with a history of a 4-year nodular BCC in the nasal area. The patient was under control and treatment for hypertension and type 2 diabetes. Chlorine e6 was injected intravenously at a 0.08 mg/kg dosage in 500 cc normal saline within 20 minutes. Three hours after injection, laser irradiation was performed with a wavelength of 665 nm, a dosage of 150 J/cm2, and an irradiance value of 150 mW/cm2. His nodular BCC was completely cured without any side effects after one session of PDT with chlorine e6.
ConclusionSystemic PDT with chlorine e6 as a PS may be safe and effective in removing BCC lesions due to the data obtained in a two-month follow-up.
Keywords: Basal cell carcinoma (BCC), Photodynamic therapy (PDT), Chlorine e6 -
کاربرد لیزر NIR در باکتریها اغلب متمرکز بر خاصیت کشندگی و تشدیدکنندگی اثر آنتی بیوتیکها می باشد. در این راستا، طیفی از درجات کشندگی و حتی نقض آن گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر موج لیزر کم توانnm 808 بر زنده مانی و رشد باکتری E.coli-DH5α با سه روش شمارش کلنی ها(CFU)، MTT و فلوسایتومتری می باشد. به این منظور باکتری در محیط کشت مایع LB تحت تیمار لیزر J/cm2100 و 200 قرار داده شد و روند رشد و زنده مانی نسبت به کنترل بررسی و مقایسه گردید. نتایج CFU پس از 24 ساعت به لحاظ آماری مابین کنترل و تیمارهای لیزر معنی دار نشد (06/0=P). ولی نتایج MTT یک ساعت پس از اعمال لیزر نشان داد که کشندگی باکتریها میان تیمار لیزرJ/cm2200 و کنترل معنی دار می باشد (006/0=P). نتایج فلوسایتومتری بلافاصله پس از تیمار لیزر با بکارگیری PI و Triton X100نشان داد گذشته از آن که لیزر اثر کشندگی دارد که نتایج MTT را تایید می کند، بروز اثرات از تغییر در نفوذپذیری غشا باکتریها تا کشندگی را با افزایش دوز لیزر ثابت می نماید. به این ترتیب روش های بکاربرده شده نشان دادند که دوزهای مختلف لیزر اثر مهاری با شدت متفاوت بر زنده مانی و رشد باکتری E.coli-DH5α دارد و لذا تیمار لیزر می تواند کاربردهایی با هدف باکتری زدایی یا تسهیل در روند انتقال ژن داشته باشد.
کلید واژگان: لیزر کم توان nm808, باکتری E.coli-DH5α, CFU, MTT و فلوسایتومتری, زنده مانی, رشدNIR Laser application in bacteria is often focused on mortality and antibiotic efficacy. The literature records on this point are absolutely diverse from mortality in different degrees to immortality and even viability enhancement. The aim of this study is to investigate 808 nm laser effects on E.coli-DH5α viability and Growth with CFU, MTT and FCM assays. To obtain the purpose, bacteria in LB media put on with 808nm laser on 100 and 200 J/cm2 dosages and were investigated and compared by CFU, MTT and FCM assay. CFU assay results after 24 hours incubation were not significantly different between laser treatments and control. (P=0.06). In contrast, MTT assay results after 1 hours from laser treatment indicated significant deleterious effects in 200 J/cm2 laser treatment compared with control(P=0.006). On the other hand, FCM assay results of laser treatments with using of PI and Triton X100 not only approved MTT assay results but also revealed some dose dependent changes on bacteria ranging from increase membrane permeability to lethal damages. As a conclusion of the results in these method assays, we can state that these different laser doses produce diverse effects on viability and growth in E.coli-DH5α. Consequently the laser treatments could be planned for antibiotic purposes or enhancing gene transformation process.
Keywords: low level laser (808 nm), E.coli-DH5α, CFU, MTT, FCM., Viability, Growth -
مقدمه
سرطان دهانه رحم و تخمدان از علل شناخته شده مرگ در بین زنان است. پلی فنول ها گروهی از متابولیت های ثانویه بوده و دارای خاصیت آنتی اکسیدانی بوده و نقش به سزایی در درمان سزطان ایفا می کند . سیننستین یکی از اعضاء خانواده پلی فنل های متیله شده بوده که در مرکباتی نظیر پرتقال و گریپ فروت یافت می شوند. در این مطالعه استفاده همزمان لیزر کم توان و پلی فنل متیله شده مورد ارزیابی قرار گرفت.
روشسلول های CHO و Hela در پلیت های مشخصی کشت داده شدند. پس از رسیدن سلول ها به زمان مناسب رشد، توسط سیننستین با غلظت 0.1-1-10-50.150 میکرومولار به مدت 24 ساعت تحت تیمار قرار گرفتند. گروهی دیگر در تابش لیزر کم توان در مدت 90 ثانیه(با انرژی J/cm23) و گروه آخر تحت درمان همزمان لیزر کم توان و سیننستین قرار گرفتند. برای تعیین میزان شکست احتمالی DNA از روش کامت استفاده شد و به منظور بررسی فعالیت گونه های فعال اکسیژن درون سلولی از DCFH-DA استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS،(ANOVA) و برای مقایسه بین گروه ها از آزمون t استفاده شد. کلیه آزمایشات به صورت سه گانه انجام شد.
نتیجهنتایج ما نشان داد که زمان دو برابر شدن سلول های CHO و Hela به ترتیب 7/20 و 7/27 ساعت بوده است. میزان غلظت مهاری 50 درصدی CHO 10 و برای سلول های Hela 50 میکرومولار است.نتایج MTT نشان داد که که پیش درمان با لیزر کم توان و سیننستین می تواند مرگ سلولی را در مقایسه با سیننستین و لیزر کم توان به تنهایی افزایش دهد. تولید ROS در سلول های درمان شده با لیزر کم توان و سیننستین افزایش یافت. در هر دو رده سلولی که تنها با لیزر کم توان و لیزر کم توان - سیننستین تحت درمان قرار گرفتند تغییرات DNA به صورت جزیی رخ دادند.
بحث و نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که استفاده همزمان لیزر کم توان و پلی فنل سیننستین درمان کارآمد برای درمان سلول های CHO و Hela هستند.
کلید واژگان: لیزر کم توان, سیننستین, آنتی اکسیدان, اثر ضد سرطان, ترکیب درمان, سلول های CHO و Hela -
An important challenge in neurobiology is to stimulate a single neuron, especially in deep areas of the brain. The optogenetics methods need a surgical operation to convey light sources to targeted cells. Nowadays, non-invasive tools such as sonogenetics with the ability to modulate and visualizing cellular and molecular processes have attracted much attention. The study of the biological functions of living organisms always requires tools for monitoring and imaging dynamically. Current sonogenetic approaches use ultrasound as a non-invasive tool to precisely control cellular function. In general, sonogenetics includes the development of mechano-sensitive proteins, approaches for introducing their genes to specific cells, targeted stimulation, and finally, reading the outcome. Hence, to prepare a short review of emerging technology sonogenetics, we summarized the introduction of sound waves, the mechano-sensitive proteins commonly used in sonogenetics, and potential therapeutic applications of sonogenetics for biological research and medicine. This short review would beneficiate in the translation of sonogenetics from present in-vitro and in-vivo investigations to clinical therapies.
Keywords: Ultrasound, Sonogenetics, Mechano-sensitive proteins, Imaging, Sound-sensitive proteins -
Introduction
Non-clinical cardiovascular drug safety assessment is the main step in the progress of new pharmaceutical products. Cardiac drug safety testing focuses on a delayed rectifier potassium channel block and QT interval prolongation, whereas optogenetics is a powerful technology for modulating the electrophysiological properties of excitable cells.
MethodsFor this purpose, the blue light-gated ion channel, channelrhodopsin-2 (ChR2), has been introduced into isolated primary neonatal cardiomyocytes via a lentiviral vector. After being subjected to optical stimulation, transmembrane potential and intracellular calcium were assessed.
ResultsHere, we generated cardiomyocytes expressing ChR2 (light-sensitive protein), that upon optical stimulation, the cardiomyocytes depolarized result from alterations of membrane voltage and intracellular calcium.
ConclusionThis cell model was easily adapted to a cell culture system in a laboratory, making this method very attractive for therapeutic research on cardiac optogenetics.
Keywords: Primary cardiomyocyte, Optogenetics, ChR2 -
Effect of Low-Level Laser Therapy and Sinensetin (Combination therapy) on Tumor Cells (Hela) and Normal Cells (CHO)Introduction
Cervical and ovarian cancers are well-known causes of death among women in developing countries. There are various technologies to treat cancer cells, but the polyphenolic compound is a natural one and has an anti-cancer effect. Sinensetin is one of them and is found in Orthosiphon stamineus and citrus fruits. Since combination therapy is more effective than drug treatment alone, in this study, we investigated combination therapy using sinensetin and low-level laser therapy (LLLT) to enhance treatment.
MethodsThe cancer cells purchased from Pasteur Institute, Iran, were cultured. The cells were treated with various concentrations of sinensetin (0.1-1-10-50,150 μg/mL for 24 hours), wavelengths of laser therapy (660 nm) and power density (3 J/cm2) for different times)30, 60, and 90seconds) separately. Furthermore, sensitivity of cells to sinensetin, LLLT and combined therapy was determined by clonogenic assays. To measure DNA damage and repair at individual cell level used comet assay. To examine the intracellular generation of reactive oxygen species used 2′,7′-dichlorodihydrofluorescein (DCFH) as an intracellular probe. To analyze data we used SPSS software and comparison between groups was used (ANOVA) and t test statistical analyses were performed using SPSS 17 software. Data are presented as means – standard error of mean. The level of statistical significance was set at a two-tailed P value of 0.05. All tests were performed in triplicate.
ResultsOur results demonstrated that the doubling time for CHO is more than Hella cells, with 20.7 and 27.7 h for each cell respectively. The pretreatments (first LLLT, then sinensetin) can decrease the viability of both cell lines more than the first treatment (sinensetin + LLLT). In the clonogenic assay, the pretreatment of cells with LLLT and Sinensetin significantly reduced the surviving fraction of both cell lines. MTT results showed that pretreatment with LLLT and Sinensetin can increase cell death compared to Sinensetin and LLLT alone. Production of ROS within the cell was enhanced with LLLT + sinensetin.
ConclusionOur result indicated that combined therapy with LLLT and Sinensetin can treat CHO and Hela cells better than the other groups.Combination treatment with sinensetin-LLLT and the other treatment means, sinensetin and LLLT alone, did not change the cell viability significantly.
Keywords: Sinensetin, Low-level laser irradiation (LLLT), CHO, Hella, Anti-cancer effect, Combined therapy -
BACKGROUND
Understanding the associations among different disorders remarkably improves their diagnosis and treatments. Celiac disease is the most complicated and prevalent form of immune-mediated diseases. On the other hand, inflammatory bowel diseases lead to inflammation of the intestine with an unknown cause. Although inflammatory bowel diseases have been often thought of as an autoimmune disorder, they can be triggered by whatever that can lead to the inflammation in the whole bowel. Henceforth, both aforementioned diseases are related to autoimmune attacks and cause a sort of inflammatory event, which exploring trade-off among them supposedly will lead to discovering important genes and, in turn, to the possible common therapeutic protocols. In the current study, we aimed to determine the correlation between the common genes in celiac disease and inflammatory bowel diseases.
METHODS314 and 851 genes correlated with celiac disease and inflammatory bowel diseases respectively extracted from DisGeNET were subjected to an in-silico data analysis framework to mine prognosticates genes and the associated pathways.
RESULTS149 shared genes between these diseases regulated by highlighted transcription factors NFKB1, IRF1, STAT1, HSF1, GATA3 were characterized as discriminating molecules, which by further screening were enriched in pathways mostly involved in apoptosis, T cell activation, and cytokine, chemokine, and interleukin signaling.
CONCLUSIONSWe observed that the identified common genes were associated with a wide range of pathogenic mechanisms underlying these diseases.
Keywords: Celiac disease, Inflammatory bowel disease, Disease-associated genes, Network analysis -
سابقه و هدفزخم پای دیابتی یکی از معضلات بیماری دیابت نوع 2 می باشد. عوامل مختلفی از جمله تغییرات میزان سیتوکین هایی مثل اینترلوکین- β 1 (IL-1β) می تواند در روند بهبود زخم پای دیابتی اختلال ایجاد کند. فاکتورهای مختلفی در تغییرات میزان IL-1β می تواند موثر باشد که از جمله آن ها می توان به تغییرات میزان نوروترانسمیترها (خصوصا دوپامین) و گیرنده های آن ها اشاره نمود. هدف از انجام این مطالعه بررسی تغییرات IL-1β و گیرنده دوپامین DRD2 در سلول های تک هسته ای خون محیطی(PBMC) در زخم دیابت بوده است.مواد و روش هادر این مطالعه مقطعی و مقایسه ای در سال 1396، نمونه خون محیطی از 31 بیمار دیابتی دارای زخم پا و 29 بیمار دیابتی بدون زخم و 25 نفر غیر مبتلا به دیابت به عنوان گروه کنترل جمع آوری شد. پس از جدا سازی سلول های PBMCs از آن ها RNA کلی استخراج و cDNA سنتز و در نهایت میزان تغییرات بیان ژن هایIL-1β و گیرنده DRD2 با تکنیکreal time PCR اندازه گیری شد. هم چنین غلظت سرمی IL-1β در سرم این بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته هاکاهش معنی داری در بیان ژن IL-1β، هم چنین کاهش غلظت سرمی این سیتوکین در افراد دیابتی با زخم پا دیده شد. هم چنین کاهش معنی دار بیان ژن گیرنده DRD2 در بیماران با و بدون زخم پا مشاهده شد.
استنتاج: به نظر می رسد کاهش بیان IL-1β در ارتباط با تغییرات بیان ژن گیرنده DRD2 می باشد. بنابراین بعد از انجام مطالعات تکمیلی شاید بتوان چنین اظهار داشت که کاهش بیان DRD2 را به عنوان یک عامل پیش آگهی معرفی کرده و به عنوان عاملی موثر در گسترش زخم پای دیابتی دانست.کلید واژگان: دیابت, زخم پا, گیرنده های دوپامین, تغییرات بیان ژن, IL-1βBackground andPurposeDiabetic foot ulcer is a complication of type 2 diabetes. Various factors, such as changes in the level of cytokines (especially IL-1β) can interfere with the development of diabetic foot ulcer. Several factors affect the level of IL-1β levels, including the rate of neurotransmitter, especially dopamine and its receptors. The aim of this study was to investigate the changes in IL-1β and dopamine DRD2 receptor in peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) in diabetic foot ulcers.Materials And MethodsIn a cross sectional comparative study, peripheral blood samples were collected from 31 subjects with diabetic foot ulcer, 29 without ulcer, and 25 healthy individuals (control). Total mRNA was extracted from PBMCs and cDNA was synthesized to study the DRD2 and il-1β gene expression variations by real time PCR. Concentration of il-1β was also investigated in sera.ResultsSignificant decrease was seen in gene expression and sera concentration of il-1β in PBMCs in diabetic patients with foot ulcer. There was also a significant reduction in the expression of DRD2 receptor gene in patients with and without foot ulcer.ConclusionReduction of IL-1β expression seems to be related to changes in the expression of DRD2 receptor gene. Therefore, after supplementary studies, reducing the expression of DRD2 could be regarded as a prognostic factor and as an effective factor in the spread of diabetic foot ulcer.Keywords: diabetes, foot ulcer, dopamine receptor, gene expression changes, Il-1β -
Objective(s)Regulation of pro-inflammatory factors such as TNF-𝛼, which are secreted by the immune cells through induction of their several receptors including dopamine receptors (especially DRD2 and DRD3) is one of the noticeable problems in diabetic severe foot ulcer healing. This study was conducted to evaluate the alteration of TNF-𝛼 in plasma as well as DRD2 and DRD3 changes in PBMCs of diabetics with severe foot ulcers.Materials And MethodsPeripheral blood samples were collected from 31 subjects with ulcers, 29 without ulcers, and 25 healthy individuals. Total mRNA was extracted from PBMCs for the study of DRD2, DRD3, and TNF-𝛼 gene expression variations. Expression patterns of these genes were evaluated by real-time PCR. Consequently, concentration of TNF-𝛼 was investigated in plasma.ResultsSignificant decrease in gene expression and plasma concentration of TNF-𝛼 in PBMCs was observed in both patient groups at PConclusionWe concluded that DRD2 and DRD3 expression alteration and presence of new DRD3 transcripts can be effective in reduction of TNF-α expression as a pro-inflammatory factor. Performing complementary studies, may explain that variations in DRD2 and DRD3 are prognostic and effective markers attributed to the development of diabetes severe foot ulcers.Keywords: Diabetic severe foot ulcers, Dopamine receptor, Medical genetics, Regenerative medicine, Tumor necrosis factor-?
-
BackgroundIn recent years the use of low-power lasers has been widely used in medicine. With the introduction of affordable LED light, clinical application of LED light has become more and more popular. However, some researchers believe that because of the lack of coherence of the LED light, it can be different in biological effects in comparison to laser. In this study, we compared the biological effects of low level laser to those of LED light.MethodsHuman skin fibroblast cell line Hu02 was irradiated with low level laser and LED light with a wavelength of 660 nm, power output of 35 mW and in continuous mode and the control group was not irradiated. The biological effects were compared through the analyzing of cell proliferation, production of reactive oxygen species within the cell and the rate of cell division.ResultsOur findings showed that production of reactive oxygen species within the cell was linearly increased both in the LED and laser light irradiated cells. However, laser light is more increment in comparison the LED light. The MTT results showed that laser light at low energy density (less than 5 joules per square centimeter) was increased the rate of cell proliferation after 24 hours. Although, the rate of cell division was increased in energy density of 1 J/cm2 compared to the control group, but this increasing was not statistically significant.DiscussionThe findings indicated that the coherence properties of laser light provided more energy for the cells, and in a constant energy density, laser light created more oxidative stresses in compared with LED light.Keywords: Low level laser, LED light, Reactive oxygen species, fibroblast cell
-
There are limited documents about HIV patients switched to second-line antiretroviral therapy (ART) in resource-limited countries. We aimed to assess the efficacy of second-line ART for HIV patients following first-line ART failure. This was a cohort study of HIV/AIDS patients with first-line ART treatment failure switched to second-line ART between January 2004 and March 2014, who followed for at least 12 months after switching. Fifty of studied patients (85%) were treated with regimens containing lopinavir/ritonavir (Kaletra) and nine of them (15%) treated with other regimes. Seven patients were experienced opportunistic infections in accordance with stage III and IV WHO classification. In this way, 11.8% of patients had aclinicalfailure, and 37 of them (62%) had immunological responses. Weight gain was evident in these patients, and there was a significant correlation between theincrease in CD4 and weight gain (P=0.007). Only 13 patients achieved HIV viral load testing that 6 of them had avirological response after 12 months on second-line ART. No significant associations were found between virological or immunological response and gender, age, and lopinavir/ritonavir regimens (P>0.05).With counselling and supporting in those failing first-line ART, inessential switching to more costly second-line ART can be prevented in the majority of patients. However, patients'' need to second-line ART drugs has increased, for which national ART programmes and regular follow-up should be organized. The high cost of these drugs and limited access to viral load testing are main barriers to proper management of patients switched to second-line ART regimens.Keywords: Antiretroviral therapy, HIV, Cohort studies, Iran
-
In endemic area the most challenging problem for brucellosis is to find a reliable diagnostic method. In this case-control study, we investigated the accuracy of ELISA test for diagnosis of human brucellosis and determined the optimal cut-off value for ELISA results in Iran. The laboratory diagnosis of brucellosis was performed by blood isolation of Brucella organism with a BACTEC 9240 system and/or detection of Brucella antibodies by standard agglutination test (titer ≥ 1:160). Serum level of ELISA IgG and ELISA IgM from 56 confirmed cases of brucellosis and 126 controls were compared with each other by Box plot graph and Receiver Operating Characteristic (ROC) curve. Box plot graphs showed the high degree of dispersion for IgG and IgM data in patients compared with all controls. We observed partially overlapping for IgM data (not for IgG) between cases and controls in graphs. The area under ROC curve for distinguishing between cases and controls was larger for IgG compared to IgM. Based on results of this study, ELISA IgG test was more reliable than ELISA IgM test in diagnosis of human brucellosis in Iran. Using a cut-off of 10 IU/ml and 50 IU/ml had most sensitivity (92.9%) and most specificity (100%) for ELISA IgG test, respectively.Keywords: Brucellosis, Brucellosis diagnosis, Elisa, Sensitivity, Specificity
-
زمینهدر طی دو دهه اخیر از تابش نور لیزر Pulsed – dye laser (PDL) در درمان اسکارهای هیپرتروفیک و کلوئید استفاده شده که با درجات مختلفی از موفقیت همراه بوده است. بعضی از مطالعات، بر درمان زودرس اسکار به وسیله PDL جهت دستیابی به نتیجه بهتر تاکید دارند، لذا محققین از PDL جهت پیشگیری از ایجاد اسکار هیپرتروفیک و کلوئید در محل انسیزیون های جراحی در مراحل اولیه ترمیم زخم استفاده کرده اند. این کارآزمایی بالینی تصادفی شده با گروه کنترل، به منظور بررسی اثر استفاده پروفیلاکتیک (سه هفته بعد از عمل جراحی) از PDL 585 nm در کاهش شدت اسکارهای جراحی در انسیزیون های reduction ماموپلاستی دو طرفه در مراجعه کنندگان به مرکز تحقیقات لیزر پزشکی جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران طرح ریزی و اجرا شد.روش بررسیدر این طرح 6 بیمار که تحت reduction ماموپلاستی دو طرفه قرار گرفته بودند، مطالعه را به پایان رساندند. در هر بیمار 3 سانتی متر از انتهای مدیال و 3 سانتی متر از انتهای لترال خط انسیزیون به صورت تصادفی به عنوان کنترل انتخاب و قرینه آن در طرف مقابل، تحت تابش با PDL 585nm قرار می گرفت (در مجموع 24 ناحیه اسکار، شامل 12 منطقه کنترل و 12 منطقه لیزر). تابش لیزر به فواصل 1 ماه، در 2 نوبت دیگر با همین پارامترها تکرار شد. ارزیابی اسکارهای بیماران قبل از انجام پروسه و نیز طی زمان های پیگیری یعنی انتهای ماه اول و دوم (قبل از انجام لیزر) و 2 ماه بعد از آخرین جلسه تابش لیزر، توسط پزشک مستقل با استفاده از VSS (Vancouver Scar Scale) صورت گرفت.یافته هادو ماه بعد از سومین جلسه تابش، ضایعات گروه لیزر، بهبودی قابل توجهی را از نظر واسکولاریتی، انعطاف پذیری و ارتفاع نشان می دادند (p value< 0.001). در حالی که در گروه کنترل، میزان بهبود واسکولاریتی (p value=0.14)، انعطاف پذیری (p value=0.13) معنی دار نبود و ارتفاع اسکارها تغییری را نشان نمی داد.نتیجه گیرینتایج این کارآزمایی بالینی تصادفی شده نشان می دهد که استفاده پروفیلاکتیک از سه جلسه تابش لیزر PDL 585 nm با دوز پایین، می تواند به عنوان روشی مناسب و در عین حال ایمن در بهبود واسکولاریتی، انعطاف پذیری و کاهش ارتفاع اسکار ناشی از خط برش reduction ماموپلاستی) با انسیزیون inverted-T (محسوب گردد.
BackgroundPulsed-dye laser (PDL) has been used with variable degrees of success in the treatment of hypertrophic scars and keloids. Some studies show that the newer scars respond better to treatment than the elder ones. Recently few studies have shown the benefits of the 585-nm PDL in improving the quality of surgical scars starting on the day of suture removal. This randomized controlled clinical trial (RCT) was designed to evaluate the effects of 585nm PDL to improve the post reduction mammoplasty surgical scars when used three weeks after surgery.Material And MethodsSix patients with 24 linear post mammoplasty scars completed the trial. In any patient 3cm of the terminal part of the medial and lateral incisional lines were randomly allocated to be treated with PDL and the symmetrical site as control. The laser sites were treated three times on monthly intervals with 585-nm PDL which started 3 weeks after mammoplasty. The scars were evaluated by blinded examiner using the Vancouver Scar Scale (VSS) before laser sessions and 2 months after the last treatment.ResultsTwo months after the last PDL session, there was significant improvement of vascularity, pliability and height of the scars in laser group (p value< 0.001), in contrast to the lesions in control group in which the improvement of vascularity (p value= 0.14), pliability (p value = 0.13) and height of the scars were not significant.ConclusionThe results of this RCT suggest that prophylactic 585-nm PDL irradiation is effective and safe in improving the quality and cosmetic appearance of post reduction mammoplasty incisional lines when used shortly (three weeks) after surgery.Keywords: PDL, Pulsed, dye laser, Reduction mammoplasty, Scar, VSS -
مقدمه
غیرفعال سازی فتودینامیکی یکی از راهکارهای مقابله با پاتوژن های مقاوم به دارو است. در این روش از یک رنگ حساسگر نوری غیر سمی استفاده می شود که بر روی سلول های میکروبی قرار می گیرد و با طول موج خاصی از نور مرئی فعال می شود. هدف اصلی این مطالعه بررسی اثرغیرفعال سازی فتودینامیکی Escherichia coli (ATCC 25922) و سوی ه بالینی Escherichia coli مقاوم به دارو با دو رنگ متیلن بلو وتولوئیدین بلو بود.
روش بررسیاثر غلظت عامل حساس گر نوری (μg/ml 50 و 25 و 5/12) و زمان تابش لیزر (10 و20 و30 دقیقه) بر اثر کشندگی غیرفعال سازی فتودینامیکی بررسی شد.
یافته هاحساس سازی نوری متیلن بلو (غلظت μg/ml 50) با استفاده از نور قرمز لیزر (J/cm2 8/163) قادر به کاهش 1/53 درصد و 6/37 درصد در تعداد باکتری های زنده E. coli (ATCC 25922) و E. coli مقاوم به دارو (تعداد اولی ه باکتری ها CFU/ml 105-104) بود. درحالی که تولوئیدین بلو درغلظت μg/ml 50 و دوز J/cm2 8/46، سبب کشته شدن 2/98 درصد و 2/83 درصد از باکتری های زنده E. coli (ATCC 25922) و E. coli مقاوم به دارو شد.
نتیجه گیریدر مطالعه حاضر سویه بالینی مقاوم به دارو حساسیت کمتری به اثرکشندگی غیرفعال سازی فتودینامیکی با واسطه تولوئیدین بلو در مقایسه با سویه استاندارد نشان داد. بنابراین، این امکان وجود دارد که کارآیی غیرفعال سازی فتودینامیکی با تولوئیدین بلو تحت تاثیر مکانیسم های مقاومت به آنتی بیوتیک این سویه قرار گیرد.
کلید واژگان: غیرفعال سازی فتودینامیکی, باکتری های مقاوم به دارو, متیلن بلو, تولوئیدین بلوBackground and ObjectivePhotodynamic inactivation (PDI) has been investigated to cope with the increasing incidence of multidrug-resistant (MDR) pathogens. PDI employs nontoxic photosensitizers (PSs), which localize in the microbial cells and are activated by a specific wavelength of visible light. The main purpose of this study was to explore the PDI effect of methylene blue (MB) and toluidine blue O (TBO) on Escherichia coli (ATCC 25922) and clinical isolate of multidrug-resistant Escherichia coli.
MethodsEffect of PSs concentration (12.5, 25, 50 µg/ml) and laser irradiation time (10, 20, 30 min) on lethal photosensitization was investigated.
ResultsMethylene blue (50 µg/ml) photosensitization using red laser light (163.8 J/cm2) was able to achieve reductions of 53.1% and 37.6% in the viable counts of Escherichia coli (ATCC 25922) and clinical isolate of MDR Escherichia coli (using starting concentrations of 104–105 CFU ml-1). TBO at 50 µg/ml, 46.8 Jcm-2, exhibited 0.7 log killing for MDR E. coli and 1.7 log killing for E. coli (ATCC 25922).
ConclusionIn our study, the selected MDR isolate was more resistant to TBO-PDI-mediated killing than its ATCC reference strain. Therefore, the PDI efficacy of TBO may be affected by the antibiotic resistance mechanism that presented in MDR isolate.
-
Throughout the world, many migrant and mobile populations are at elevated risk for HIV. Iran has a large immigrant population from neighboring Afghanistan; however, few data exist on the prevalence of HIV in this community. In 2008, we conducted a study to assess the presence of HIV infection among 477 immigrants in a town to the northeast of Tehran using a rapid test in the field. HIV prevalence was 0.2% (95% CI 0.005-1.2) with one person HIV-positive. We recommend periodic HIV sero-surveillance with detailed behavioral measures for this population in the future.
-
مقدمه
با توجه به مصرف فراوان آنتی بیوتیک ها گسترش باکتری های مقاوم به دارو یکی از تهدیدهای سلامت عمومی جوامع به حساب می آید و غیرفعال سازی فتودینامیکی می تواند راهکار غلبه بر این نقطه ضعف باشد. در این مطالعه اثر متیلن بلوی برانگیخته شده با نور لیزر (660 نانومتر) بر روی گونه های باکتریایی مقاوم به دارو (Staphylococcus aureus Staphylococcus epidermidis، Escherichia coli) که از زخم های پای دیابتی جدا شده بودند، بررسی گردید.
روش بررسیاثر غلظت عامل حساس گر نوری (μg/ml 100 و 50، 25) و زمان تابش لیزر (5، 10 و20 دقیقه) بر اثر کشندگی غیرفعال سازی فتودینامیکی بررسی شد.
یافته هاهمه گونه ها به غیرفعال سازی فتودینامیکی حساس بودند. قابلیت کشندگی به غلظت متیلن بلو بستگی نداشت ولی به دوز نور وابسته بود. حساس سازی نوری متیلن بلو با استفاده از نور قرمز لیزر (J/cm2 109.2) قادر به کاهش 03/993، 95/98 و 23/92 درصدی در تعداد باکتری های زنده S. aureus، S. epidermidis و E. coli (تعداد اولی ه باکتری ها CFU/ml 105- 104) بود.
نتیجه گیریاین یافته ها نشان می دهد که متیلن بلو در ترکیب با نور قرمز می تواند عامل موثری برای از بین بردن باکتری های مقاوم به دارو در زخم های عفونی باشد.
کلید واژگان: غیرفعال سازی فتودینامیکی, باکتری های مقاوم به دارو, عفونت های زخمIntroductionDue mainly to the extensive use of antibiotics, the spread of drug-resistant bacteria is one of the most worrying threats to public health. One strategy can be used to overcome potential shortcomings might be the inactivation of these organisms by photodynamic therapy. In this study, we have investigated whether multidrug-resistant wound-associated organisms (methicillin-resistant Staphylococcus aureus, methicillin-resistant Staphylococcus epidermidis and ESBL-producing Escherichia coli) are sensitive to lethal photosensitization using the dye methylene blue (MB) coupled with laser light of 660 nm.
Material And MethodEffect of photosensitizer concentration (25, 50, 100 µg/ml) and laser light dose (27.3, 54.6 and 109.2 J/cm2) on lethal photosensitization was investigated.
ResultsAll species were susceptible to kill by photodynamic inactivation. The bactericidal effect was not dependent on the concentration of methylene blue; but it was dependent on the light dose. Methylene blue photosensitization using red laser light (109.2 J cm-2) was able to achieve reductions of 99.03% and 98.95% in the viable counts of S. aureus and S. epidermidis (using starting concentrations of 104–105 CFU ml-1). Kills of 92.23% were obtained for E. coli (initial concentration 104–105 CFU ml-1) photosensitized by the red light (109.2 J cm-2).
ConclusionThese findings imply that methylene blue in combination with red light may be an effective means of eradicating multidrug-resistant bacteria from wounds.
Keywords: Photodynamic inactivation, drug, resistant bacteria, wound infections -
IntroductionChemotherapy-induced oral mucositis (COM) is a common, debilitating complication of cancer therapy. The aims of this study were to evaluate the effect of low level laser therapy (LLLT) on prevention of COM in patients with hematologicmalignancies.MethodsFifty-five patients hospitalized to undergo chemotherapy in Imam Hospital were included into the study. These patients were divided into two groups. The oral cavity of the patients were illuminated by continues laser beam using a GaAlAslaser device with wavelength of 630 nm, power output 30 mW, and dose of 5 J/cm2for six days (LLLT group). The patients in the second group underwent placeboirradiation (power output equal to zero) with the similar protocol. The severity ofthe COM was clinically evaluated based on WHO grading scale. The patientys’quality of life was assessed before and after the intervention according to EORTCQLQ-C30 questionnaire.ResultsThe incidence of COM in LLLT group (31%) was less than the placebogroup (41%). Mean duration of COM healing was 4.8 and 12 days in LLLT andplacebo groups, respectively (p=0.03). Xereostomia was significantly less severe inLLLT group in comparison with the placebo group (p=0.007).ConclusionOur findings showed that LLLT significantly reduced the incidence oforal mucositis of WHO grade 3 and 4 as the most debilitating form of oral mucositis,in which oral alimentation is impossible. Also, LLLT could reduce duration of oralmucositis, decreased the risk of secondary infection, and accelerated return to normalnutrition.
-
ObjectiveThe aim of this study was to evaluate the bilirubin albumin (B/A) ratio in comparison with total serum bilirubin (TSB) for predicting acute bilirubin-induced neurologic dysfunction (BIND).MethodsFifty two term and near term neonates requiring phototherapy and exchange transfusion for severe hyperbilirubinemia in Children's Medical Center, Tehran, Iran, during September 2007 to September 2008, were evaluated. Serum albumin and bilirubin were measured at admission. All neonates were evaluated for acute BIND based on clinical findings.FindingsAcute BIND developed in 5 (3.8%) neonates. B/A ratio in patients with BIND was significantly higher than in patients without BIND (P<0.001). Receiver operation characteristics (ROC) analysis identified a TSB cut off value of 25 mg/dL [area under the curve (AUC) 0.945] with a sensitivity of 100% and specificity of 85%. Also, according to the ROC curve, B/A ratio cut off value for predicting acute BIND was 8 (bil mg/al g) (AUC 0.957) with sensitivity of 100% and specificity of 94%.ConclusionBased on our results, we suggest using B/A ratio in conjunction with TSB. This can improve the specificity and prevent unnecessary invasive therapy such as exchange transfusion in icteric neonates.
-
Background
This RCT was designed to evaluate the analgesic effect of single-session of NACLT on major recurrent aphthous stomatitis (maRAS).
Materials And MethodsFive patients, each with two discrete major aphthous ulcers, were included. One of the ulcers was randomly allocated to be treated with CO2 laser (1 W of power in de-focused continuous mode) and the other one served as a placebo. Before laser irradiation, a layer of transparent, non-anesthetic gel with high water content was placed on both the laser lesions and the placebo ones. The patients graded their pain on a visual analog scale up to 4 days post-operatively.
ResultsThe reduction of pain scores was significantly greater in the laser group than in the placebo group in all follow-up periods (p <0.001). The procedure was not painful, and anesthesia was not required. There were no visible side effects after NACLT and during follow-up periods.
ConclusionOur results suggested that irradiation of CO2 laser through a layer of transparent gel with high water content (NACLT)could reduce pain in maRAS immediately and significantly, without any visible side effects.
Keywords: CO2 laser, NACLT, Pain relief, RCT, Recurrent aphthous stomatitis -
Background And Objectives
Diabetes Mellitus is a common metabolic disorder around the world. Chronic foot ulcers are one of the debilitating complications in patients with diabetes. Several studies have shown that bacterial colonization and bacterial load can affect healing process in these patients. In this study, the effect of low level laser therapy on bacterial load of diabetic foot ulcers was evaluated.
Material And MethodsIn this pilot study, patients with stage I and II Wagner chronic diabetic foot ulcer (more than 3 months) were enrolled. Patients were randomly assigned in two laser and placebo groups. Laser parameters used in laser group were wavelength 670 nm, output power 30 mW, fluence 10 J/cm2. Bacterial load assessment was done through post debridement wound fluid collection. Three samples from 3 different sites of each wound were collected on day 0, 7, 14 after beginning of treatment.
ResultsSingle and average intraclass correlation coefficients (ICC) for 32 samples were 0.7 and 0.873, respectively. There was no statistically significant difference between laser and placebo groups before and aftertwo week-treatment according to bacterial count.
ConclusionOur findings showed that post-debridement wound fluid could be used asa reproducible and noninvasive method for detecting bacterial load accurately. Further studies are needed to evaluate the effect of low level laser therapy on growth of bacteria in clinical conditions.
Keywords: Diabetic foot ulcer, bacterial count, low level laser therapy -
Background And ObjectiveLaser hair removal application in dermatology has been a conventional method for many years. Many research projects have been performed for assessment and qualification of best results. We investigated the influence of long term follow up on therapeutic response rate.MethodsAt a prospective study, 29 women referred to dermatologic clinic of Rasol Akram Hospital during 2002-2009, were enrolled. All of them were treated by a Long-pulsed 1064 nm ND:YAG laser. Clinical responses (hair reduction) were evaluated by a blinded dermatologist with comparing of before and after obtaining photographs according to visual analogue scale (VAS).ResultsMean age of patients was 30.6± 8.5 years. Minimum and maximum sessions were 4 and 16. Mean of treatment sessions was 8.5 ± 2.8. Mean improvement at final treatment sessions and end of follow up were 72.3± 18.8 percent and 72.2 ± 22 percent, respectively. There was statistically significant correlation between first and final therapeutic response (p=0.001) and indicated final response at a long duration follow up (p=0.002).ConclusionOur results showed that primary responses of hair removal by long pulsed Nd:YAG laser was an indicator for long term response rate.Keywords: Hair removal, Nd:YAG laser, Long term follow up
-
مقدمههدف از این مطالعه بررسی تاثیر شیمی درمانی های مختلف بر وقوع آمنوره ناشی از شیمی درمانی (CIA) در خانم های قبل از منوپوز مبتلا به سرطان پستان در سنین مختلف می باشد.روش بررسیاین یک مطالعه پیگیری کننده بر روی 226 زن پره منوپوز مبتلا به سرطان پستان است که یکی از سه رژیم شیمی درمانی شامل: 1) روش قدیمی CMF (سیکلوفسفامید، متوترکسات، فلوئوراوراسیل) 2) شیمی درمانی بر مبنای آنتراسیکلین 3) شیمی درمانی بر مبنای تاکسان و آنتراسیکلین را دریافت کرده بودند. تمام بیماران در کلینیک سرطان پستان جهاد دانشگاهی واحد علوم پزشکی تهران درمان و پیگیری شده اند آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام و برای تعیین ریسک فاکتورهای CIA از مدل های logestic regression و cox-regression استفاده شده است.یافته هااز 226 خانم با میانگین سنی 40 سال (26 تا 56 سال) که در مطالعه شرکت داده شدند، 154 نفر (1/68%) دچار CIA شدند. CIA در 151 نفر (6/56%) پایدار ماند. CIA در 5/52% از خانم های درمان شده با رژیم قدیمی و در 7/66 % از خانم های درمان شده با رژیم های حاوی آنتراسیکلین و در 7/78% از خانم های درمان شده با رژیم های بر مبنای آنتراسیکلین و تاکسان ایجاد شده است. در نتیجه، فرکانس CIA در خانم هایی که با رژیم های حاوی تاکسان شیمی درمانی شده اند، نسبت به گروه های دیگر خیلی بالاتر بوده است (015/0 = p). اگرچه وقوع CIA در تومورهای غیر حساس به هورمون PR-) و (ER- در مقایسه با تومورهای حساس به هورمون ER+) و (PR+ که شیمی درمانی شده اند مختصری بیشتر بود، لیکن این مسئله از نظر آماری معنی دار نشد(629/0 = p). در میان تمام ریسک فاکتورهای بررسی شده در مطالعه فقط رژیم های بر مبنای تاکسان و آنتراسیکلین(8/9-6/1 = CI و 059/0 = odds ratio) و سن بالاتر از 40 سال (66-9/1 و CI 95% و 5/3% و odds ratio) مهم ترین فاکتورها در ایجاد CIA بودند.نتیجه گیرینوع شیمی درمانی و سن بیماران در شروع سرطان پستان مهم ترین فاکتورهای خطر در ایجاد CIA هستند و رژیم های بر مبنای تاکسان نسبت به بقیه رژیم ها به CIA بیشتری منجر می شوند.
کلید واژگان: آمنوره ناشی از شیمی درمانی, تاکسان, سرطان پستانPurposeThe objective of our study was so to show the impact of different chemotherapy regimens on induction of amenorrhea (CIA) in premenopausal women with breast cancer at different l ages.MethodThis is a follow-up study in 226 premenopausal women with breast cancer, who received one of the three groups of chemotherapy regimens: Conventional (CMF), antracyclinebased, and anthracycline-Taxanes based. They were evaluated for incidence of CIA in the follow-up clinic of ICBCIranain Center for Braest Cancer (ICBC). Statistical analysis using SPSS software was performed and logistic regression was used to determine the risk factors of CIA.ResultsFrom 226 patients with a median age of 40 yrs (26-56 yrs) who participated in this study, 154 patients (68.1%) were developed CIA, which in 101 patients (65.6%), CIA was established and never resumed. CIA was present in 52.5% of patients treated with conventional regimens (CMF), in 66.7% of patients treated with anthracyclines and in 78.7% of patients treated with anthracycline-taxan. So the frequency of CIA was significantly higher in Taxanes based chemotherapy group than the others (p=0.015). Although a slightly superior incidence of CIA in patients with hormone-insensitive tumors (ER-and PR-) versus hormone-sensitive tumors (ER+/or PR+) treated with combination regimens was observed, no statistically significant difference was found (p=0.629). From all the risk factors that were evaluated, anthracycline-taxan based regimen (OR: 4.14.059, CI95%:1.6-10.21.6-9.8) and age>40 yrs (OR: 3.23.5, CI95%: 1.7-6.11.9-6.6) were the most important factors in developing CIA in the study.ConclusionThe type of chemotherapy and age at the breast cancer diagnosis are the most important risk factors in CIA and Taxanes-based regimens induced more CIA than the other regimens. -
هدفبرای تسکین درد آفت های دهانی راجعه مینور: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده به منظور بررسی اثر تابش یک جلسه لیزر کربن دی اکسید غیر تخریبی(Non-ablative CO2 Laser Therapy، NACLT)به عنوان نمونه زخم های دهانی دردناک طرح ریزی و اجرا (minor recurrent aphthous stomatitis miRAS)گردید.با به عنوان لیزر و ضایعه دیگر به عنوان پلاسبو در نظر گرفته شد آب و بدون خاصیت بی حس کنندگی قرار داده شد 30 ضایعه آفت دهانی مینور، بعد از انطباق با معیارهای ورود و خروج طرح، miRASمواد و روش ها15 بیمار مبتلا به(random allocation) به این مطالعه وارد شدند. در هر بیمار یک ضایعه بصورت تصادفی. قبل از لیزر درمانی؛ بر روی هر دو ضایعه لیزر و کنترل، یک لایه ژل شفاف با محتوای بالای. بر روی ضایعات گروه پلاسبو از لیزر خاموش استفاده گردید. در مورد1با قطر حدود 2 میلیمتر استفاده شد. از W با توان (continuous wave) موج پیوسته CO ضایعات گروه لیزر، از لیزر 2بیماران درخواست گردید که شدت درد ایدیوپاتیک و تماسی ضایعات گروه لیزر و کنترل را قبل از تابش لیزر، بلافاصله بعد از72و 96 ساعت بعد از لیزر، بر اساس سیستم درجه بندی، 48، 24، 12، 8، آن و نیز در ساعات پی گیری یعنی ساعات 4بیان نمایند. (Visual analogue scale VAS) چشمی نتایج تفاوت شدت درد، در ضایعات گروه پلاسبو و لیزر در زمان های پیگیری بعدی: بلافاصله بعد از لیزر درمانی، کاهش شدت درد ایدیوپاتیک و تماسی در ضایعات گروه لیزر بصورت قابل توجهی بیشتر.(P< از ضایعات گروه پلاسبو بود (0.001تابش لیزر، با درد، سوزش و احساس گرما همراه نبود و هیچ نیازی به بی حسی موضعی. (P< همچنان معنی دار بود (0.001وجود نداشت. پس از تابش لیزر، هیچ نوع عوارض قابل مشاهده ای از جمله تخریب بافتی، زخم و یا حتی اریتم ایجاد نشد. NACLT بودموید کم توان بودن تابش لیزر با روش (thermometry) و دماسنجی (powermetery) نتایج توان سنجی.از ورای یک ژل شفاف با CO Bنتیجه گیرینتایج این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، نشان داد که با تابش نور لیزر 2محتوای زیاد آب و فاقد اثر بیحسی، می توان از آن به عنوان یک سیستم لیزر کم توان و غیر تخریبی جهت تسکین فوری و چشمگیر درد آفت های دهانی راجعه بدون عوارض جانبی (non ablative، low power laser)قابل مشاهده استفاده نمودکلید واژگان: NACLT, آفت دهانی مینور, تسکین درد, معیار اندازه گیری چشمی VASObjectiveshis randomized controlled clinical trial was designed to evaluate the efficacy of single-session, nonthermal, carbon dioxide (CO2) laser irradiation in relieving the pain of minor recurrent aphthous stomatitis (miRAS) as a prototype of painful oral ulcers. Fifteen patients, each with two discrete aphthous ulcers, were included. One of the ulcers was randomly allocated to be treated with CO2 laser (1 W of power in de-focused continuous mode) and the other one served as a placebo. Before laser irradiation, a layer of transparent, nonanesthetic gel was placed on both the laser lesions and the placebo lesions. The patients were requested to grade their pain on a visual analog scale up to 96 h post-operatively. The reduction in pain scores was significantly greater in the laser group than in the placebo group. The procedure itself was not painful, so anesthesia was not required. Powermetry revealed the CO2 laser power to be 2–5 mW after passing through the gel, which caused no significant temperature rise or any visual effect of damage to the oral mucosa. Our results showed that a lowintensity, non-thermal, single-session of CO2 laser irradiation reduced pain in miRAS immediately and dramatically, with no visible side effects.Keywords: Pain relief, Randomized controlled clinical trial, Recurrent aphthous stomatitis, Visual analog scale
-
بررسی میزان اطلاعات، چگونگی نگرش و عملکرد پزشکان عمومی، پیرامون کاربردهای لیزر کم توان در پزشکیزمینه و هدفبکارگیری لیزر کم توان و روی آوردن پزشکان به استفاده از روش های نوین درمانی در سطح ایران و جهان رو به افزا یش بوده، لذا داشتن اطلاعاتی در مورد میزان آشنایی، چگونگی نگرش و عملکرد پزشکان در خصوص این روش ها حائز اهمیت است.روش بررسیاز بین پزشکان عموم ی شرکت کننده در برنامه های بازآموزی شهر تهران 384 نفر بطور تصادفی انتخاب شده،پرسش نامه ای را که به ارزیابی میزان آگاهی،نگرش و عملکرد ایشان پیرامون کاربردهای لیزر کم توان در پزشکی طراحی شده بود تکمیل نمودند. 32 % پاسخ های / 37 سال بود. نتایج حاصل نشان داد که تنها 3 ±7/یافته هامیانگین سنی افراد شرکت کننده 2 افراد شرکت کننده در این مطالعه در زمینه کاربردهای لیزر کم توان در پزشکی صحیح بود. علی رغم اطلاعات کم نگرش کلی آنها نسبت به این روش درمانی منفی نبود. به طوری که اغلب ا یشان بر ضرورت ارائه آموزش در این خصوص، قرار گرفتن اقدامات لیزری در پوشش خدمات بیمه ای، صدور مجوز رسمی برای این گونه خدمات و لزوم نظارت وزارت بهداشت تاکید داشتند.
نتیجه گیریبا توجه به پایین بودن میزان آگاهی و میانگین سنی پزشکان شرکت کننده در برنامه های آموزشی مداوم، ارائه برنامه های آموزشی در زمینه کاربردهای لیزر می تواند مورد توجه آنان قرار گیرد؛ و باعث ارتقای سطح آگاهی آنان گردد. لذا تدوین برنامه های علمی متناسب توسط مراجع ذیصلاح ضروری به نظر می رسدLow Level Laser Therapy: Knowledge, Attitude and Practice among Physicians
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.